Ecclesiastes
9 Busa kining tanan gisusi nako pag-ayo ug nakahinapos ko nga ang matarong ug ang maalamon, ingon man ang ilang mga buhat, anaa sa mga kamot sa matuod nga Diyos.+ Ang mga tawo wala masayod sa gugma ug sa pagdumot nga gipahayag sa wala pa sila. 2 Usa ra gyod ang dangatan sa tanan,+ ang matarong ug ang daotan,+ ang maayo ug ang hinlo ug ang hugaw, kadtong nagahalad ug kadtong wala magahalad. Ang maayo sama ra sa makasasala; ang nagdalidalig panumpa sama ra sa nag-amping sa pagpanumpa.* 3 Kini ang makapaguol nga hitabo ilalom sa adlaw: Kay usa ra man ang dangatan sa tanan,+ ang kasingkasing sa mga tawo puno usab ug pagkadaotan; ug dunay kabuangan diha sa ilang kasingkasing samtang sila buhi, ug unya sila mangamatay!*
4 Dunay paglaom alang kang bisan kinsa nga buhi, kay ang buhing iro mas maayo pa kay sa patayng leyon.+ 5 Kay ang mga buhi nasayod nga sila mamatay,+ apan ang mga patay walay nahibaloan nga bisan unsa+ ug wala na silay ganti,* kay ang tanan nilang handomanan nakalimtan na.+ 6 Dugang pa, ang ilang gugma ug pagdumot ug pagselos nahanaw na, ug wala na silay bahin sa bisan unsa nga gibuhat ilalom sa adlaw.+
7 Lakaw, kan-a ang imong pagkaon uban ang kasadya, ug imna ang imong bino uban ang malipayong kasingkasing,+ kay ang matuod nga Diyos nalipay sa imong mga buhat.+ 8 Hinaot kanunayng puti ang imong besti,* ug hisoi kanunay ug lana ang imong ulo.+ 9 Kalipayi ang kinabuhi uban sa imong hinigugmang asawa+ sa tanang adlaw sa imong kawang nga kinabuhi, nga Iyang gihatag kanimo ilalom sa adlaw, sa tanang adlaw sa imong pagkakawang, kay kana ang imong bahin* sa kinabuhi ug sa imong hinagoan ilalom sa adlaw.+ 10 Bisan unsa nga mahimo sa imong kamot, buhata kana sa tibuok nimong kusog, kay walay buluhaton o plano o kahibalo o kaalam sa Lubnganan,*+ ang dapit diin ka moadto.
11 Duna pa koy nakita ilalom sa adlaw, nga ang kusog modagan dili kanunayng modaog sa lumba, o ang kusgan dili kanunayng modaog sa gubat,+ o ang maalamon dili kanunayng dunay pagkaon, o ang utokan dili kanunayng dunay bahandi,+ o ang dunay kahibalo dili kanunayng molampos,+ kay ang panahon ug ang wala damhang panghitabo modangat kanilang tanan. 12 Kay ang tawo wala masayod sa iyang panahon.+ Sama nga ang mga isda nasikop sa daotang pukot ug ang mga langgam nabitik sa lit-ag, ang mga anak sa mga tawo nalit-agan usab panahon sa kalisdanan,* dihang kini kalit nga modangat kanila.
13 Namatikdan usab nako kini labot sa kaalam ilalom sa adlaw—ug nahingangha ko niini: 14 Dihay usa ka gamayng siyudad nga diyutay rag tawo; ug gisulong kini sa usa ka gamhanang hari ug iya kining gilibotan ug nagtukod siyag dakong paril aron likosan ang siyudad. 15 Dihay nakaplagan didto nga tawong kabos apan maalamon, ug iyang giluwas ang siyudad pinaagi sa iyang kaalam. Apan wala gyoy nahinumdom sa maong tawong kabos.+ 16 Ug miingon ko sa akong kaugalingon: ‘Ang kaalam mas maayo pa kay sa pagkagamhanan;+ apan ang kaalam sa tawong kabos gitamay, ug ang iyang mga pulong wala paminawa.’+
17 Mas maayong paminawon ang hinay nga mga pulong sa maalamon kay sa mga singgit sa usa nga nagmando sa mga buangbuang.
18 Ang kaalam mas maayo pa kay sa mga hinagiban sa gubat, apan ang usa lang ka makasasala makalaglag ug daghang maayo.+