Awit ni Solomon
2 “Samag lirio taliwala sa tunokong mga sagbot
Mao man usab ang akong hinigugma taliwala sa mga batan-ong babaye.”
3 “Samag kahoyng mansanas taliwala sa mga kahoy sa lasang,
Mao man usab ang akong minahal taliwala sa mga ulitawo.
Gusto kaayo nakong mopasilong sa iyang landong,
Ug lami kaayo ang iyang bunga.
7 Panumpa mo nako, Oh mga anak nga babaye sa Jerusalem,
Pinaagi sa mga gasela+ ug sa mga osa sa kapatagan:
Ayawg pukawa ang akong gugma hangtod nga kini mopitik na.+
8 Ang tingog sa akong minahal!
Tan-awa! Nagpadulong na siya.
Siya mitungas sa kabukiran ug miambak sa kabungtoran.
9 Ang akong minahal samag gasela, samag batan-on nga laking osa.+
Tua siya nagtindog sa gawas sa bungbong sa among balay.
Mitan-aw siya sa mga bentana
Ug milili diha sa mga rehasrehas.
10 Ang akong minahal miingon nako:
‘Tindog, akong guwapa nga hinigugma.
Dali, manglakaw ta.
11 Tan-awa! Ang tingtugnaw* milabay na.
Wala nay ulan, kini human na.
13 Hinog na ang unang bunga sa kahoyng igos;+
Ang punoan sa mga ubas namulak na ug nangalimyon sa kahumot.
Tindog, akong guwapang hinigugma.
Dali, manglakaw ta.
14 Oh akong salampati nga naa sa habog nga mga bato,+
Sa natago nga mga pangpang,
Pakita nako ug padungga ko sa imong tingog,+
Kay ang imong tingog nindot paminawon ug guwapa kang tan-awon.’”+
15 “Dakpa ang mga irong ihalas para namo,
Ang gagmay nga irong ihalas nga nagdaot sa mga ubasan,
Kay namulak na ang among ubasan.”