Si Jehova Nagpanalangin sa Hugot Kong Tinguha
SUMALA SA GIASOY NI RICHARD WUTTKE
“Ikaw mamatay sa tulo ka bulan!” “Unsay imong ipasabot?” “Kana ang gisulti kanako sa doktor nga imong gikonsulta sa Assis,” mitubag ang akong igsoong si William.
APAN gusto kong mabuhi, dili mamatay. Sa unang panahon, ako miampo sa Diyos alang sa tabang. Ikalipay, 46 ka tuig sa ulahi, ako makaingon nga bisan tuod ang doktor wala motug-an kon unsay akong problema, sayop ang iyang pagrekonosir. Hinunoa, ang kahadlok nakapahimo nako nga mamalandong sa akong katuyoan sa kinabuhi ug panginahanglan nga mag-alagad sa atong Maglalalang.
Pamilyang Nagbalhinbalhin
Sa natawo ako sa Nobyembre 11, 1921, ang akong mga ginikanan nagpuyo sa Grosen, usa ka gamayng lungsod sa silangang Alemanya. Sila natawo sa Rusya sa Alemang mga imigrante. Apan, sa dihang ang rebolusyong Bolshevik niadtong 1917 nagpasulod sa Komunismo, kauban sa uban pa nga may Alemang kagikan sila gipalagpot ug nawad-an sa tanan nilang kabtangan. Tapos sa dugay nga biyahe pinaagig treng dekarga, ang akong mga ginikanan ug ilang gagmayng mga anak nangabot sa Alemang utlanan. Bisan pa niana, sila wala pasudla ug kinahanglang mobiyahe balik sa Rusya. Didto sila wala na usab pasudla, mao nga sila kinahanglang mobalik sa Alemanya. Tapos sa mga bulan sa kalisod, sila sa kataposan gitugotan sa pagsulod sa nasod.
Sa dihang ako diyes anyos na, ang akong amahan namatay. Duha ka tuig sa ulahi, niadtong 1933, si Hitler nahidangat sa gahom, ug ako napugos sa pag-apil sa kalihokan sa Kabatan-onang Nazi. Panahon sa pagmando ni Hitler, may mga suliran sa mga Alemang natawo sa ubang nasod, ug may ebidensiya nga ang Alemanya nangandam alang sa laing gubat. Mao nga mihukom kami sa paglalin ngadto sa Brazil, kay gidasig sa uban nga nakabalhin na didto. Miabot kami sa Santos, Brazil, sa Mayo 1936.
Human sa pagtrabahog pila ka bulan sa plantasyon sa kape, mipalit kamig gamayng uma sa usa ka tabunok nga rehiyon duol sa Maracaí sa estado sa São Paulo. Samtang gitukod namo ang among balay, kami nakaestar sa balay sa Luteranong ministro. Gidasig niya kami sa pagtambong sa iyang simbahan apan sa dihang siya, ug sa ulahi ang iyang sumusunod, misugod sa paghisgot ug politika diha sa iyang mga wali, kami mibulag sa simbahan.
Unang Kontak sa Kamatuoran sa Bibliya
Maoy sa maomaong panahon nga gisultihan ako sa akong igsoong lalaki bahin sa makaguol nga pagrekonosir sa doktor. Mao nga ako miadto sa São Paulo aron makakuhag ikaduhang opinyon. Samtang ako didto, ang pamilya nga akong gipuy-an giduaw sa usa nila ka higala, si Otto Erbert. Siya usa sa mga Saksi ni Jehova, ug siya misugod sa pagsangyaw kanamo. Ugaling, ang pamilya wala makaangay sa iyang gipamulong, ug tinagsatagsa silang tanan nanggawas sa kuwarto, nga nagbilin kanako uban sa ilang bisita.
Si Otto nakigsulti kanako sulod sa mga duha ka oras bahin sa mga ulohan sa impiyernong-kalayo; imortalidad sa kalag; ang matuod nga Diyos, si Jehova; iyang Gingharian; ug ang paglaom nga mabuhing walay kataposan sa usa ka paraisong yuta. Pagkasanag nga umaabot ang iyang gihulagway! Pagkalahi sa akong nakat-onan sa Luteranong Simbahan! Sa kataposan, si Otto nangutana: “Nagtuo ka ba sa bakak nga mga pagtulon-an sa Kakristiyanohan o sa Bibliya?”
“Sa Bibliya,” mitubag ako.
“Nan tun-i kini!” siya miawhag, nga midugang: “Kon buot mong makadungog ug dugang bahin niini, pakigkitai ako.” Sanglit nakaangay ako sa akong nadungog, ilabina ang bahin sa pagkabuhi sa walay kataposan sa yuta, ako nakigkita kaniya sa pagkaugma. Kadtong ikaduhang panaghisgot nagkombinsir nako nga akong nakaplagan ang ‘kamatuoran nga nagapahigawas sa katawhan.’ (Juan 8:32) Ako milakaw uban sa pulyetong, Health and Life, ug sa usa ka imbitasyon alang sa usa ka pagtuon sa Bibliya diha sa Aleman.
Pagkatuman sa Akong Kinailadmang Tinguha
Kasamtangan, nabatonan ko ang tukmang medikal nga pagtambal ug nakahimo sa pagpauli. Gikuyog ko si Otto Erbert alang sa usa ka bakasyon. Si Mama nalipay kaayo nga ako nagtuon sa Bibliya, ang basahon nga kanunayng diha sa among lamesa apan wala gayod mabasa. Sa pagbalik ni Otto sa São Paulo, ako may pagtuon sa Bibliya uban sa akong pamilya halos sa kada gabii, sumala sa akong maarangan. Ako nalipay sa tuman sa dihang ang akong inahan, akong igsoong lalaki si Robert, ug akong igsoong babaye si Olga tanan midawat sa mensahe sa kamatuoran. Ang among balay sa kanunay mao ang sentro sa sosyal nga kalihokan, apan tapos sa duolag duha ka bulan sa among pagsangyaw, kadto halos wala nay tawo. Usa niadtong tig-anha sa among balay miingon: “Kon magpadayon kamo niini, ang ospital sa buang ang inyong sangkoan!”
Bisan pa niana, ang akong tinguha sa pag-alagad kang Jehova mipadayon sa pag-usbaw. Nagbaton akog dugang mga libro, ug ako mobasa hangtod sa gabii nang dako. Apan ang tanang basahon maoy diha sa Aleman, ug nakaamgo ako nga aron makatudlo sa uban, kinahanglang magtuon akog Portuges. Busa, niadtong 1945, ako mibalhin ngadto sa São Paulo sa pagtuon sa Portuges. Miipon ako kang Otto Erbert, nga sa ulahi naminyo sa akong igsoong babaye si Olga.
Uban sa 50 pa, ako misugod sa pagtambong sa mga tigom sa bugtong Kingdom Hall sa São Paulo. Kanang usa ka kongregasyon karon miuswag ngadto sa kapin sa 510 ka kongregasyon sa mas dakong São Paulo, nga may kapin sa 50,000 ka magmamantala sa Gingharian. Sa Enero 6, 1946, ako nabawtismohan ingong simbolo sa akong pahinungod sa pagbuhat sa kabubut-on sa Diyos. Niadtong tuiga mismo ako mitambong sa “Malipayong Kanasoran” Teokratikanhong Asembliya sa São Paulo, ang akong unang dakong asembliya. Pagkamakapaukyab ang pagkakitag 1,700 ka tawong presente sa Dominggo! Niadtong kombensiyona nahimamat ko si Otto Estelmann, nga nagdasig kanako, nga miingon: “Richard, ikaw bata pa; ikaw maayog lawas; busa magpayunir ka.”
Naghunahuna ako sa bug-os-panahong ministeryo sa nangagi, apan karon ako naghunahuna niana nga labi pang ugdang. Uban sa duha pa, ako nagtakda nga mosugod sa unom ka bulan sa umaabot. Sa pag-abot sa panahon, ako nangutana: “Andam na ba kamong moadto?” Walay usa kanila ang andam. Mao nga giingnan ko sila nga magsugod na ako. “Magbaton kag mga problema,” mipasidaan sila. Apan ako nangupot sa akong desisyon. Niadtong Mayo 24, 1947, nadawat ko ang akong asaynment ingong regular payunir.
Bag-ong mga Pultahan sa Pag-alagad Naablihan
Luag kaayo ang akong teritoryo, apil ang mga seksiyong residensiyal ug komersiyal sa São Paulo. Nakapahimutang akog ginatos ka libro ug pulyeto kada bulan. Usa ka buntag misulod ako sa usa ka dakong lawak diin ang ubay-ubay nga tawo nagtrabaho. Miduol ako sa unang tawo ug mitanyag kaniya sa librong “The Truth Shall Make You Free.”
“Pila ang mga libro nga anaa sa imong sudlanan?” siya nangutana.
“Mga 20,” mitubag ako. Gikuha niya ang tanan ug gihatagag usa ang matag tawo didto. Kadto diay mao ang city hall!
Bisan pa niana, ang labing dako kong kalipay maoy sa pagdumalag mga pagtuon sa Bibliya sa balay. Sulod sa upat ka tuig, salamat kang Jehova, 38 niadtong akong gitun-an nabawtismohan. Ubay-ubay ang misulod sa bug-os-panahong ministeryo. Apil kanila mao si Afonso Grigalhunas, nga mialagad sa kapin sa napulo ka tuig ingong auxiliary payunir, hangtod siya namatay niadtong 1988—ug kana uban sa usa ka artipisyal nga tiil. Dayon diha ang pamilyang Ciuffa. Si Francisco, usa ka anak lalaki, nag-alagad sa daghang katuigan ingong usa ka nagapanawng magtatan-aw, ug ang iyang igsoong babaye, si Ângela, usa gihapon ka payunir.
Niadtong 1951 ako gidapit nga mahimong nagapanawng magtatan-aw. Ang akong asaynment nag-apil sa dagkong mga lugar sa mga estado sa Rio Grande do Sul ug Santa Catarina. Linibong tawo nga Uropanhon ug kagikan nagpuyo didto sa habagatan sa Brazil. Ang kadaghanan sa mga pagbisita maoy sa nahilit nga mga tawo ug mga grupo, sanglit may diyutay rang kongregasyon niadtong panahona. May daghang suba pero diyutay rang taytayan, nga nagkahulogan nga tabokon ang mga mas gagmay uban sa maleta nga gibaba ug diha sa akong mga kamot ang makenilya ug maletin. Ang mga karsada dili sementado ug punog mga libaong. Sa pagpanalipod sa akong sinina gikan sa abog, ako nagsul-ob ug nipis nga sapaw sa sinina. Kadto nakapahunahuna sa pipila nga ako ang ilang bag-ong pari, ug gisulayan nila ang paghalok sa akong kamot.
Paglaban sa Intereses sa Gingharian
Samtang naningkamot ako sa pag-isip sa tukma sa akong mga problema, gisunod ko kining prinsipyoha: Kon ang uban makapuyog layo kaayo gikan sa mga siyudad, makaagi sa maong mga dalandalan ug makatabok niining mga subaa, nganong dili ko mahimo ang sama, ilabina kay ako may hinungdanon kaayong mensahe nga ginadala?
Ang mga problema nga lahig matang kasagaran motungha sa gagmayng mga lungsod. Pananglitan, kas-a kami mihimog kahikayan sa paghimog usa ka tigom sa usa ka lokal nga eskuylahan nga tapad sa usa ka parke. Sa pikas nga bahin sa parke mao ang usa ka gamayng bar ug usa ka simbahang Katoliko. Sa dihang wala motungha ang magtutudlo sa pag-abli sa eskuylahan, gihukom nako nga mohatag sa pakigpulong diha sa parke. Sa wala madugay sa pagsugod sa pakigpulong, tunga sa dosenang kalalakin-an nanggula sa bar ug nagsugod sa pagsinggit ug pagwarawara. Nasayran namo sa ulahi nga sila gibayran sa pari sa pagbuhat niadto.
Misugod ako sa pagsulting mas kusog, nga direktang nakigsulti kanila. Sila mihunong, ug ang usa miingon: “Siya nagasulti bahin sa Diyos. Sa unsang paagi ang pari nakaingon nga siya iya sa Yawa?” Sa dihang nakita sa pari nga ang mga lalaki dili magbungkag sa tigom, siya misakay sa iyang dyip ug milibotlibot sa parke, nga nagsinggit: “Si bisan kinsa nga Katoliko angay dili motambong niining tigoma!” Walay mausa ang mipahawa, ug ang tigom mipadayon nga malinawon.
Sa Mirante do Paranapanema, São Paulo, giduaw nako ang hepe sa polisiya sa pagsaysay sa kinaiyahan sa atong buluhaton ug paghangyo nga gamiton ang usa ka tigomanan alang sa usa ka pakigpulong publiko. Iyang gihikay nga among gamiton ang usa ka tigomanan sa klab. Giingnan namo siya nga kami maggama usab ug handbills sa pag-anunsiyo sa pakigpulong. “Sa unsang bahin sa lungsod inyo kanang ipanagtag?” siya nangutana. Human namo siya sultihi, nangayo siyag pipila aron ipanagtag sa laing bahin sa lungsod. Sa Dominggo siya mitambong sa pakigpulong, nga nagkuyog ug duha ka polis, sumala pa niya, “sa paghupot sa kahusay.”
“Gusto ba nimong ako ang mopailaila sa imong pakigpulong?” siya nangutana.
“Gusto ko kana,” ako mitubag, “apan ipatin-aw ko kon unsaon namo pagpailaila ang among mga mamumulong.” Human sa pagpailaila kanako, siya milingkod diha sa entablado sa pagpatalinghog. Tuohi ako, kadto maayog-pamatasan nga mamiminaw. Kami walay problema, kay may duha ka polis sa duol sa pultahan ug ang hepe naglingkod sa entablado!
Niadtong Marso 1956 ako natudlo ingong usa ka magtatan-aw sa distrito ug nag-alagad sa mga asembliya sa tibuok Brazil. Lagyo kaayo ang mga distansiya sa biyahe niadto. Kas-a gidangtag tulo ka adlaw gikan sa usa ka asembliya ngadto sa sunod. Sa amihanang bahin sa nasod, ang biyahe usahay maoy pinaagi sa station wagon. Kini sila walay mga bentana, busa presko kaayo, nga usa ka maayong ideya, kay ang mga pasahero nag-apil sa mga manok ug mga baboy!
Ang Gilead Naglig-on sa Akong Hugot nga Tinguha
Pagkamakalipay niadtong 1958 ang pagtambong sa Watchtower Bible School of Gilead! Ang among klase migraduwar niadtong ting-inita panahon sa kombensiyon sa Yankee Stadium ug sa Polo Grounds, diin 253,922 gikan sa 123 ka lainlaing nasod ang mitambong sa pakigpulong publiko. Pagkatalagsaong talan-awon! Unya ako mibalik sa Brazil, nga labawng matinguhaon sa pagpadayon sa pagpahibalo sa Gingharian ni Jehova.
Niadtong 1962 giminyoan nako si Ruth Honemann, nga nakaalagad nag kapin sa unom ka tuig ingong misyonaryo sa Brazil. Sukad sa among pagkaminyo ako nakapadayon sa pagpahimulos sa dugang mga pribilehiyo sa pag-alagad, nga nagdumala sa mga kurso sa Tunghaan sa Ministeryo sa Gingharian ug sa Tunghaan sa Payunir nga Pag-alagad, ingon man sa pagpanguna sa paghikay sa nasyonal ug internasyonal nga mga kombensiyon ug sa pagtukod sa unang Assembly Hall sa São Paulo.
Sa pagkakaron kami nagapahimulos sa labing dakong pribilehiyo sa among teokratikanhong mga karera ingong mga membro sa pamilyang Bethel sa Brazil. Sa paglingi sa kapin sa 40 ka tuig nga bug-os-panahong pag-alagad, nga 35 kanila ingong nagapanaw nga magtatan-aw, ako makaingon nga kana maoy puno sa makalipay, magantihong mga kalihokan. (Proverbio 10:22) Dako ang akong nakat-onan gikan sa organisasyon ni Jehova, apil ang panginahanglan nga ipakita ang empatiya, nga mahimong higala dili agalon, ug dili kaayo mapuliki sa pag-atiman sa mga panginahanglan sa uban. Sa kataposan, buot kong isulti, ngadto ilabina sa mga batan-on, ang gisulti kanako ni Brader Estelmann katuigan kanhi: “Ikaw bata pa; ikaw maayog lawas; busa magpayunir ka!”
[Hulagway sa panid 29]
Among balay karon, ang Bethel sa Brazil