Ψαλμοί
ΒΙΒΛΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ
(Ψαλμοί 42 – 72)
Προς τον διευθύνοντα. Μασκίλ για τους γιους του Κορέ.+
2 Η ψυχή μου διψάει για τον Θεό,+ για τον ζωντανό Θεό.+
Πότε θα έρθω και θα εμφανιστώ μπροστά στον Θεό;+
3 Τα δάκρυά μου έγιναν τροφή μου ημέρα και νύχτα,+
Ενώ αυτοί μου λένε όλη την ημέρα: «Πού είναι ο Θεός σου;»+
4 Αυτά θα θυμηθώ, και θα χύσω την ψυχή μου μέσα μου.+
Διότι προχωρούσα μαζί με το πλήθος,
Περπατούσα αργά μπροστά τους προς τον οίκο του Θεού,+
Με φωνή χαρούμενης κραυγής και ευχαριστίας,+
Ενός πλήθους που γιόρταζε κάποια γιορτή.+
5 Γιατί είσαι απελπισμένη, ψυχή μου,+
Και γιατί θορυβείς μέσα μου;+
Πρόσμενε τον Θεό,+
Γιατί και πάλι θα τον εξυμνήσω ως τη μεγαλειώδη σωτηρία του εαυτού μου.+
6 Θεέ μου, μέσα μου η ψυχή μου είναι απελπισμένη.+
Γι’ αυτό και σε θυμάμαι,+
Από τη γη του Ιορδάνη και τις κορυφές του Αερμών,+
Από το μικρό βουνό.+
7 Υδάτινα βάθη φωνάζουν προς υδάτινα βάθη
Στον ήχο των ορμητικών χειμάρρων σου.
Όλα τα αφρισμένα νερά σου και τα κύματά+ σου
Από πάνω μου πέρασαν.+
8 Την ημέρα ο Ιεχωβά θα διατάξει τη στοργική του καλοσύνη,+
Και τη νύχτα ο ύμνος του θα είναι μαζί μου·+
Θα γίνει προσευχή στον Θεό της ζωής μου.+
9 Θα πω στον Θεό, τον απόκρημνο βράχο μου:+
«Γιατί με ξέχασες;+
Γιατί περπατώ λυπημένος εξαιτίας της καταδυνάστευσης από τον εχθρό;»+