Παροιμίες

26 Όπως το χιόνι μέσα στο καλοκαίρι και η βροχή στον καιρό του θερισμού,+ έτσι δεν αρμόζει στον άφρονα η δόξα.+

2 Όπως το πουλί έχει λόγο για να φύγει και το χελιδόνι για να πετάξει, έτσι και η κατάρα δεν έρχεται χωρίς να υπάρχει πραγματικός λόγος.+

3 Το μαστίγιο είναι για το άλογο,+ το χαλινάρι+ για το γαϊδούρι και το ραβδί για τη ράχη των αφρόνων.+

4 Μην απαντάς στον άφρονα κατά την ανοησία του, για να μην εξισωθείς και εσύ με αυτόν.+

5 Να απαντάς στον άφρονα κατά την ανοησία του, για να μη γίνει σοφός στα δικά του μάτια.+

6 Σαν κάποιον που κόβει τα ίδια του τα πόδια, σαν κάποιον που πίνει βία, είναι αυτός που αναθέτει ζητήματα στο χέρι του άφρονα.+

7 Αντλούν νερό τα πόδια του κουτσού; Τότε υπάρχει και παροιμία στο στόμα των αφρόνων.+

8 Σαν κάποιον που κλείνει μια πέτρα μέσα σε έναν σωρό από πέτρες, έτσι είναι αυτός που δίνει δόξα στον άφρονα.+

9 Όπως είναι μια αγκαθιά στο χέρι του μέθυσου, έτσι είναι και μια παροιμία στο στόμα των αφρόνων.+

10 Σαν τον τοξότη που τρυπάει τα πάντα, έτσι είναι αυτός που μισθώνει έναν άφρονα+ ή αυτός που μισθώνει κάποιον περαστικό.

11 Όπως ο σκύλος επιστρέφει στον εμετό του, ο άφρονας επαναλαμβάνει την ανοησία του.+

12 Είδες άνθρωπο σοφό στα δικά του μάτια;+ Περισσότερη ελπίδα υπάρχει για τον άφρονα+ παρά για αυτόν.

13 Είπε ο τεμπέλης: «Είναι ένα νεαρό λιοντάρι στο δρόμο, ένα λιοντάρι ανάμεσα στις πλατείες».+

14 Η πόρτα στρέφεται στη στρόφιγγά της, και ο τεμπέλης πάνω στο ντιβάνι του.+

15 Ο τεμπέλης έχει κρύψει το χέρι του στη γαβάθα του συμποσίου· έχει αποκάμει τόσο πολύ ώστε δεν μπορεί να το ξαναφέρει στο στόμα του.+

16 Ο τεμπέλης είναι στα δικά του μάτια+ σοφότερος από εφτά άτομα που αποκρίνονται συνετά.

17 Σαν κάποιον που αρπάζει σκύλο από τα αφτιά είναι ο περαστικός ο οποίος εξοργίζεται για καβγά που δεν είναι δικός του.+

18 Σαν κάποιον παράφρονα που τοξεύει πύρινα βέλη,+ σαΐτες και θάνατο, 19 έτσι είναι ο άνθρωπος που εξαπάτησε το συνάνθρωπό του και είπε: «Για αστείο δεν το έκανα εγώ;»+

20 Όπου δεν υπάρχουν ξύλα, η φωτιά σβήνει· και όπου δεν υπάρχει συκοφάντης, η φιλονικία ησυχάζει.+

21 Όπως τα κάρβουνα για την ανθρακιά και τα ξύλα για τη φωτιά, έτσι είναι ο φιλόνικος άνθρωπος για το άναμμα του καβγά.+

22 Τα λόγια του συκοφάντη είναι σαν κάτι που καταπίνεται λαίμαργα και κατεβαίνει στα έγκατα της κοιλιάς.+

23 Σαν ασημένιο σμάλτο που επικαλύπτει ένα κομμάτι από πήλινο αγγείο είναι χείλη ένθερμα με κακή καρδιά.+

24 Εκείνος που μισεί χρησιμοποιεί τα χείλη του για να μην τον αναγνωρίσουν, αλλά μέσα του στήνει απάτη.+ 25 Μολονότι κάνει τη φωνή του να έχει χάρη,+ μην τον πιστεύεις,+ γιατί υπάρχουν εφτά απεχθή πράγματα+ στην καρδιά του. 26 Το μίσος καλύπτεται από το δόλο. Η κακία του θα αποκαλυφτεί μέσα στην εκκλησία.+

27 Όποιος σκάβει λάκκο θα πέσει σε αυτόν,+ και όποιος κυλάει πέτρα—στον ίδιο θα γυρίσει αυτή.+

28 Η γλώσσα που είναι ψεύτικη μισεί εκείνον που συντρίβεται από αυτήν+ και το στόμα που κολακεύει προκαλεί καταστροφή.+