2 Σαμουήλ
16 Καὶ ὅτε ὁ Δαβὶδ ἐπέρασεν ὀλίγον τὴν κορυφήν, ἰδού, Σιβά, ὁ ὑπηρέτης τοῦ Μεμφιβοσθέ, συνήντησεν αὐτόν, μετὰ δύο ὄνων σαμαρωμένων, ἔχων ἐπ᾿ αὐτοὺς διακοσίους ἄρτους καὶ ἑκατὸν βότρυς σταφίδων καὶ ἑκατὸν ἀρμαθιὰς θερινῶν καρπῶν καὶ ἀσκὸν οἴνου. 2 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς τὸν Σιβά, Διά τί φέρεις ταῦτα; Ὁ δὲ Σιβὰ εἶπεν, Οἱ ὄνοι εἶναι διὰ τὴν οἰκογένειαν τοῦ βασιλέως διὰ νὰ ἐπικάθηται, καὶ οἱ ἄρτοι καὶ οἱ θερινοὶ καρποὶ διὰ νὰ τρώγωσιν οἱ νέοι· ὁ δὲ οἶνος, διὰ νὰ πίνωσιν ὅσοι ἀτονίσωσιν ἐν τῇ ἐρήμῳ. 3 Τότε εἶπεν ὁ βασιλεύς, Καὶ ποῦ εἶναι ὁ υἱὸς τοῦ κυρίου σου; Καὶ εἶπεν ὁ Σιβὰ πρὸς τὸν βασιλέα, Ἰδού, κάθηται ἐν Ἱερουσαλήμ· διότι εἶπε, Σήμερον ὁ οἶκος Ἰσραήλ θέλει ἐπιστρέψει πρὸς ἐμὲ τὴν βασιλείαν τοῦ πατρὸς μου. 4 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς τὸν Σιβά, Ἰδού, ἰδικὰ σου εἶναι πάντα τὰ ὑπάρχοντα τοῦ Μεμφιβοσθέ. Καὶ εἶπεν ὁ Σιβά, Δέομαι ὑποκλινῶς νὰ εὕρω χάριν εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς σου, κύριέ μου βασιλεῦ.
5 Καὶ ὅτε ἦλθεν ὁ βασιλεὺς Δαβὶδ ἕως Βαουρείμ, ἰδού, ἐξήρχετο ἐκεῖθεν ἄνθρωπος ἐκ τῆς συγγενείας τοῦ οἴκου τοῦ Σαούλ, ὀνομαζόμενος Σιμεΐ, υἱὸς τοῦ Γηρά· καὶ ἐξελθὼν, ἤρχετο καταρώμενος. 6 Καὶ ἔρριπτε λίθους ἐπὶ τὸν Δαβὶδ καὶ ἐπὶ πάντας τοὺς δούλους τοῦ βασιλέως Δαβίδ· πᾶς δὲ ὁ λαὸς καὶ πάντες οἱ δυνατοὶ ἦσαν ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ καὶ ἐξ ἀριστερῶν αὐτοῦ. 7 Καὶ οὕτως ἔλεγεν ὁ Σιμεΐ καταρώμενος, Ἔξελθε, ἔξελθε, ἀνήρ αἱμάτων καὶ ἀνήρ κακοποιέ· 8 ἐπέστρεψεν ὁ Κύριος κατὰ σοῦ πάντα τὰ αἵματα τοῦ οἴκου τοῦ Σαούλ, ἀντὶ τοῦ ὁποίου ἐβασίλευσας· καὶ παρέδωκεν ὁ Κύριος τὴν βασιλείαν εἰς τὴν χεῖρα ᾿Αβεσσαλὼμ τοῦ υἱοῦ σου· καὶ ἰδού, σὺ ἐπιάσθης ἐν τῇ κακίᾳ σου, διότι εἶσαι ἀνήρ αἱμάτων. 9 Τότε εἶπε πρὸς τὸν βασιλέα ᾿Αβισαὶ ὁ υἱὸς τῆς Σερουΐας, Διὰ τί οὗτος ὁ νεκρὸς κύων καταρᾶται τὸν κύριόν μου τὸν βασιλέα; ἄφες, παρακαλῶ, νὰ περάσω καὶ νὰ κόψω τὴν κεφαλήν αὐτοῦ. 10 Ὁ δὲ βασιλεὺς εἶπε, Τί μεταξὺ ἐμοῦ καὶ ἡμῶν, υἱοὶ τῆς Σερουΐας; ἄς καταρᾶται, διότι ὁ Κύριος εἶπε πρὸς αὐτόν, Καταράσθητι τὸν Δαβίδ. Τίς λοιπὸν θέλει εἰπεῖ, Διὰ τί ἔκαμες οὕτω; 11 Καὶ εἶπεν ὁ Δαβὶδ πρὸς τὸν ᾿Αβισαὶ καὶ πρὸς πάντας τοὺς δούλους αὑτοῦ, Ἰδού, ὁ υἱὸς μου, ὁ ἐξελθὼν ἐκ τῶν σπλάγχνων μου ζητεῖ τὴν ζωήν μου· πόσῳ μᾶλλον τώρα ὁ Βενιαμίτης; ἀφήσατε αὐτόν, καὶ ἄς καταρᾶται, διότι ὁ Κύριος προσέταξεν αὐτόν· 12 ἴσως ἐπιβλέψῃ ὁ Κύριος ἐπὶ τὴν θλῖψιν μου, καὶ ἀνταποδώσῃ ὁ Κύριος εἰς ἐμὲ ἀγαθὸν ἀντὶ τῆς κατάρας τούτου τὴν ἡμέραν ταύτην. 13 Καὶ ἐπορεύοντο ὁ Δαβὶδ καὶ οἱ ἄνδρες αὐτοῦ εἰς τὴν ὁδόν, ὁ δὲ Σιμεΐ ἐπορεύετο κατὰ τὰ πλευρὰ τοῦ ὄρους ἀπέναντι αὐτοῦ, καὶ κατηρᾶτο πορευόμενος καὶ ἔρριπτε λίθους κατ᾿ αὐτοῦ καὶ ἐσκόνιζε μὲ χῶμα. 14 Καὶ ἦλθεν ὁ βασιλεύς, καὶ πᾶς ὁ λαὸς ὁ μετ᾿ αὐτοῦ, ἐκλελυμένοι καὶ ἀνεπαύθησαν ἐκεῖ.
15 Ὁ δὲ ᾿Αβεσσαλὼμ καὶ πᾶς ὁ λαός, οἱ ἄνδρες Ἰσραήλ, ἦλθον εἰς Ἰερουσαλήμ, καὶ ὁ ᾿Αχιτόφελ μετ᾿ αὐτοῦ. 16 Καὶ ὅτε ἦλθε πρὸς τὸν ᾿Αβεσσαλὼμ Χουσαΐ ὁ ᾿Αρχίτης, ὁ φίλος τοῦ Δαβίδ, εἶπεν ὁ Χουσαΐ πρὸς τὸν ᾿Αβεσσαλώμ, Ζήτω ὁ βασιλεύς· ζήτω ὁ βασιλεύς. 17 Ὁ δὲ ᾿Αβεσσαλὼμ εἶπε πρὸς τὸν Χουσαΐ, Τοῦτο εἶναι τὸ ἔλεός σου πρὸς τὸν φίλον σου; διὰ τί δὲν ὑπῆγες μετὰ τοῦ φίλου σου; 18 Καὶ εἶπεν ὁ Χουσαΐ πρὸς τὸν ᾿Αβεσσαλώμ, Οὐχί· ἀλλ᾿ ἐκείνου, τὸν ὁποῖον ἐξέλεξεν ὁ Κύριος καὶ οὗτος ὁ λαὸς καὶ πάντες οἱ ἄνδρες Ἰσραήλ, τούτου θέλω εἶσθαι καὶ μετὰ τούτου θέλω κατοικεῖ· 19 καὶ ἔπειτα, ποῖον θέλω δουλεύει ἐγώ; οὐχὶ ἔμπροσθεν τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ; καθὼς ἐδούλευσα ἔμπροσθεν τοῦ πατρὸς σου, οὕτω θέλω εἶσθαι ἔμπροσθέν σου. 20 Τότε εἶπεν ὁ ᾿Αβεσσαλὼμ πρὸς τὸν ᾿Αχιτόφελ, Συμβουλεύθητε μεταξὺ σας τί θέλομεν κάμει. 21 Καὶ εἶπεν ὁ ᾿Αχιτόφελ πρὸς τὸν ᾿Αβεσσαλώμ, Εἴσελθε εἰς τὰς παλλακὰς τοῦ πατρὸς σου, τὰς ὁποίας ἀφῆκε διὰ νὰ φυλάττωσι τὸν οἶκον· καὶ θέλει ἀκούσει πᾶς ὁ Ἰσραήλ, ὅτι ἔγεινες μισητὸς εἰς τὸν πατέρα σου· καὶ θέλουσιν ἐνδυναμωθῆ αἱ χεῖρες πάντων τῶν μετὰ σοῦ. 22 Ἔστησαν λοιπὸν εἰς τὸν ᾿Αβεσσαλὼμ σκηνήν ἐπὶ τοῦ δώματος, καὶ εἰσῆλθεν ὁ ᾿Αβεσσαλὼμ εἰς τὰς παλλακὰς τοῦ πατρὸς αὑτοῦ, ἐνώπιον παντὸς τοῦ Ἰσραήλ. 23 Καὶ ἡ συμβουλή τοῦ ᾿Αχιτόφελ, τὴν ὁποίαν ἔδιδε κατ᾿ ἐκείνας τὰς ἡμέρας, ἦτο ὡς ἐὰν τις ἤθελε συμβουλευθῆ τὸν Θεόν· οὕτως ἐνομίζετο πᾶσα συμβουλή τοῦ ᾿Αχιτόφελ καὶ εἰς τὸν Δαβὶδ καὶ εἰς τὸν ᾿Αβεσσαλώμ.