1 Βασιλέων
13 Καὶ ἰδού, ἦλθεν ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ ἐξ Ἰούδα εἰς Βαιθήλ μὲ λόγον τοῦ Κυρίου· ὁ δὲ Ἱεροβοὰμ ἵστατο ἐπὶ τοῦ θυσιαστηρίου, διὰ νὰ θυμιάσῃ. 2 Καὶ ἐφώνησε πρὸς τὸ θυσιαστήριον μὲ λόγον τοῦ Κυρίου, καὶ εἶπε, Θυσιαστήριον, θυσιαστήριον, οὕτω λέγει Κύριος· Ἰδού, υἱὸς θέλει γεννηθῆ εἰς τὸν οἶκον τοῦ Δαβίδ, Ἰωσίας τὸ ὄνομα αὐτοῦ, καὶ θέλει θυσιάσει ἐπὶ σὲ τοὺς ἱερεῖς τῶν ὑψηλῶν τόπων, τοὺς θυμιάζοντας ἐπὶ σέ, καὶ ὀστᾶ ἀνθρώπων θέλουσι καυθῆ ἐπὶ σέ. 3 Καὶ ἔδωκε σημεῖον τὴν αὐτήν ἡμέραν, λέγων, Τοῦτο εἶναι τὸ σημεῖον, τὸ ὁποῖον ἐλάλησεν ὁ Κύριος· Ἰδού, τὸ θυσιαστήριον θέλει διασχισθῆ, καὶ ἡ στάκτη ἡ ἐπ᾿ αὐτοῦ θέλει ἐκχυθῆ.
4 Καί ὅτε ἤκουσεν ὁ βασιλεὺς Ἱεροβοὰμ τὸν λόγον τοῦ ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ, τὸν ὁποῖον ἐφώνησε πρὸς τὸ θυσιαστήριον ἐν Βαιθήλ, ἐξέτεινε τὴν χεῖρα αὑτοῦ ἀπὸ τοῦ θυσιαστηρίου, λέγων, Συλλάβετε αὐτόν. Καὶ ἐξηράνθη ἡ χεὶρ αὐτοῦ, τὴν ὁποίαν ἐξέτεινεν ἐπ᾿ αὐτόν, ὥστε δὲν ἠδυνήθη νὰ ἐπιστρέψῃ αὐτήν πρὸς ἑαυτόν. 5 Καὶ διεσχίσθη τὸ θυσιαστήριον καὶ ἐξεχύθη ἡ στάκτη ἀπὸ τοῦ θυσιαστηρίου, κατὰ τὸ σημεῖον τὸ ὁποῖον ἔδωκεν ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ διὰ τοῦ λόγου τοῦ Κυρίου.
6 Καὶ ἀπεκρίθη ὁ βασιλεὺς καὶ εἶπε πρὸς τὸν ἄνθρωπον τοῦ Θεοῦ, Δεήθητι, παρακαλῶ, Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου καὶ προσευχήθητι ὑπὲρ ἐμοῦ, διὰ νὰ ἐπιστρέψῃ ἡ χεὶρ μου πρὸς ἐμέ. Καὶ ἐδεήθη ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν Κύριον, καὶ ἐπέστρεψεν ἡ χεὶρ τοῦ βασιλέως πρὸς αὐτὸν καὶ ἀποκατεστάθη ὡς τὸ πρότερον.
7 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς τὸν ἄνθρωπον τοῦ Θεοῦ, Εἴσελθε μετ᾿ ἐμοῦ εἰς τὸν οἶκον καὶ λάβε τροφήν, καὶ θέλω σοὶ δώσει δῶρα. 8 ᾿Αλλ᾿ ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ εἶπε πρὸς τὸν βασιλέα, Τὸ ἥμισυ τοῦ οἴκου σου ἄν μοὶ δώσῃς, δὲν θέλω εἰσέλθει μετὰ σοῦ· οὐδὲ θέλω φάγει ἄρτον οὐδὲ θέλω πίει ὕδωρ ἐν τῷ τόπῳ τούτῳ· 9 διότι οὕτως εἶναι προστεταγμένον εἰς ἐμὲ διὰ τοῦ λόγου τοῦ Κυρίου, λέγοντος, Μή φάγῃς ἄρτον καὶ μή πίῃς ὕδωρ καὶ μή ἐπιστρέψῃς διὰ τῆς ὁδοῦ, διὰ τῆς ὁποίας ἦλθες. 10 Καὶ ἀνεχώρησε δι᾿ ἄλλης ὁδοῦ καὶ δὲν ἐπέστρεψε διὰ τῆς ὁδοῦ, διὰ τῆς ὁποίας ἦλθεν εἰς Βαιθήλ.
11 Κατῴκει δὲ ἐν Βαιθήλ γέρων τις προφήτης· καὶ ἦλθον οἱ υἱοὶ αὐτοῦ καὶ διηγήθησαν πρὸς αὐτὸν πάντα τὰ ἔργα, τὰ ὁποῖα ἔκαμεν ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ τὴν ἡμέραν ἐκείνην ἐν Βαιθήλ· διηγήθησαν δὲ πρὸς τὸν πατέρα αὑτῶν καὶ τοὺς λόγους, τοὺς ὁποίους ἐλάλησε πρὸς τὸν βασιλέα. 12 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτοὺς ὁ πατήρ αὐτῶν, Διὰ τίνος ὁδοῦ ἀνεχώρησεν; εἶχον δὲ ἰδεῖ οἱ υἱοὶ αὐτοῦ διὰ τίνος ὁδοῦ ἀνεχώρησεν ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ ὁ ἐλθὼν ἐξ Ἰούδα. 13 Καὶ εἶπε πρὸς τοὺς υἱοὺς αὑτοῦ, Ἑτοιμάσατέ μοι τὴν ὄνον. Καὶ ἡτοίμασαν εἰς αὐτὸν τὴν ὄνον· καὶ ἐκάθησεν ἐπ᾿ αὐτήν, 14 καὶ ὑπῆγε κατόπιν τοῦ ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ καὶ εὕρηκεν αὐτὸν καθήμενον ὑπὸ δρῦν· καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν, σὺ εἶσαι ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ ὁ ἐλθὼν ἐξ Ἰούδα; Ὁ δὲ εἶπεν, ᾿Εγώ.
15 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν, ᾿Ελθὲ μετ᾿ ἐμοῦ εἰς τὴν οἰκίαν καὶ φάγε ἄρτον.
16 Ὁ δὲ εἶπε, Δὲν δύναμαι νὰ ἐπιστρέψω μετὰ σοῦ οὐδὲ νὰ ἔλθω μετὰ σοῦ· οὐδὲ θέλω φάγει ἄρτον οὐδὲ θέλω πίει ὕδωρ μετὰ σοῦ ἐν τῷ τόπῳ τούτῳ· 17 διότι ἐλαλήθη πρὸς ἐμὲ διὰ τοῦ λόγου τοῦ Κυρίου, Μή φάγῃς ἄρτον μηδὲ πίῃς ὕδωρ ἐκεῖ, μηδὲ ἐπιστρέψῃς ὑπάγων διὰ τῆς ὁδοῦ διὰ τῆς ὁποίας ἦλθες.
18 Εἶπε δὲ πρὸς αὐτόν, Καὶ ἐγὼ προφήτης εἶμαι, καθὼς σύ· καὶ ἄγγελος ἐλάλησε πρὸς ἐμὲ διὰ τοῦ λόγου τοῦ Κυρίου, λέγων, ᾿Επίστρεψον αὐτὸν μετὰ σοῦ εἰς τὴν οἰκίαν σου, διὰ νὰ φάγῃ ἄρτον καὶ νὰ πίῃ ὕδωρ. ᾿Εψεύσθη δὲ πρὸς αὐτόν.
19 Καὶ ἐπέστρεψε μετ᾿ αὐτοῦ καὶ ἔφαγεν ἄρτον ἐν τῷ οἴκῳ αὐτοῦ καὶ ἔπιεν ὕδωρ.
20 Καὶ ἐνῷ ἐκάθηντο εἰς τὴν τράπεζαν, ἦλθεν ὁ λόγος τοῦ Κυρίου πρὸς τὸν προφήτην τὸν ἐπιστρέψαντα αὐτόν· 21 καὶ ἐφώνησε πρὸς τὸν ἄνθρωπον τοῦ Θεοῦ τὸν ἐλθόντα ἐξ Ἰούδα, λέγων, Οὕτω λέγει Κύριος. ᾿Επειδή παρήκουσας τῆς φωνῆς τοῦ Κυρίου καὶ δὲν ἐφύλαξας τὴν ἐντολήν, τὴν ὁποίαν Κύριος ὁ Θεὸς σου προσέταξεν εἰς σέ, 22 ἀλλ᾿ ἐπέστρεψας καὶ ἔφαγες ἄρτον καὶ ἔπιες ὕδωρ ἐν τῷ τόπῳ, περὶ τοῦ ὁποίου εἶπε πρὸς σέ, Μή φάγῃς ἄρτον μηδὲ πίῃς ὕδωρ· τὸ σῶμά σου δὲν θέλει εἰσέλθει εἰς τὸν τάφον τῶν πατέρων σου.
23 Καὶ ἀφοῦ ἔφαγεν ἄρτον καὶ ἀφοῦ ἔπιεν, ἡτοίμασεν ἐκεῖνος τὴν ὄνον εἰς αὐτόν, εἰς τὸν προφήτην τὸν ὁποῖον ἐπέστρεψε. 24 Καὶ ἀνεχώρησεν· εὗρε δὲ αὐτὸν λέων καθ᾿ ὁδὸν καὶ ἐθανάτωσεν αὐτόν· καὶ τὸ σῶμα αὐτοῦ ἦτο ἐρριμμένον ἐν τῇ ὁδῷ· ἡ δὲ ὄνος ἵστατο πλησίον αὐτοῦ καὶ ὁ λέων ἵστατο πλησίον τοῦ σώματος. 25 Καὶ ἰδού, ἄνδρες διαβαίνοντες εἶδον τὸ σῶμα ἐρριμμένον ἐν τῇ ὁδῷ καὶ τὸν λέοντα ἱστάμενον πλησίον τοῦ σώματος· καὶ ἐλθόντες ἀπήγγειλαν τοῦτο ἐν τῇ πόλει, ὅπου κατῴκει ὁ προφήτης ὁ γέρων. 26 Καὶ ὅτε ἤκουσεν ὁ προφήτης ὁ ἐπιστρέψας αὐτὸν ἐκ τῆς ὁδοῦ, εἶπεν, Οὗτος εἶναι ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, ὅστις παρήκουσε τῆς φωνῆς τοῦ Κυρίου· διὰ τοῦτο παρέδωκεν αὐτὸν ὁ Κύριος εἰς τὸν λέοντα, καὶ διεσπάραξεν αὐτὸν καὶ ἐθανάτωσεν αὐτόν, κατὰ τὸν λόγον τοῦ Κυρίου, τὸν ὁποῖον ἐλάλησε πρὸς αὐτόν. 27 Καὶ ἐλάλησε πρὸς τοὺς υἱοὺς αὑτοῦ, λέγων, Στρώσατε εἰς ἐμὲ τὴν ὄνον. Καὶ ἔστρωσαν. 28 Καὶ ὑπῆγε καὶ εὕρηκε τὸ σῶμα αὐτοῦ ἐρριμμένον ἐν τῇ ὁδῷ, καὶ τὴν ὄνον καὶ τὸν λέοντα ἱσταμένους πλησίον τοῦ σώματος· ὁ λέων δὲν ἔφαγε τὸ σῶμα οὐδὲ διεσπάραξε τὴν ὄνον. 29 Καὶ ἐσήκωσεν ὁ προφήτης τὸ σῶμα τοῦ ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ, καὶ ἐπέθεσεν αὐτὸ ἐπὶ τὴν ὄνον, καὶ ἀνέφερεν αὐτόν· καὶ ἦλθεν εἰς τὴν πόλιν ὁ προφήτης ὁ γέρων, διὰ νὰ πενθήσῃ καὶ νὰ θάψῃ αὐτόν. 30 Καὶ ἔθεσε τὸ σῶμα αὐτοῦ ἐν τῷ τάφῳ αὑτοῦ· καὶ ἐπένθησαν ἐπ᾿ αὐτόν, λέγοντες, Φεῦ! ἀδελφὲ μου!
31 Καὶ ἀφοῦ ἔθαψεν αὐτόν, ἐλάλησε πρὸς τοὺς υἱοὺς αὑτοῦ, λέγων, ᾿Αφοῦ ἀποθάνω, θάψατε καὶ ἐμὲ ἐν τῷ τάφῳ, ὅπου ἐτάφη ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ· θέσατε τὰ ὀστᾶ μου πλησίον τῶν ὀστέων αὐτοῦ· 32 διότι θέλει ἐξάπαντος ἐκτελεσθῆ τὸ πρᾶγμα, τὸ ὁποῖον ἐφώνησε διὰ τοῦ λόγου τοῦ Κυρίου κατὰ τοῦ θυσιαστηρίου ἐν Βαιθήλ καὶ κατὰ πάντων τῶν οἴκων τῶν ὑψηλῶν τόπων, οἵτινες εἶναι εἰς τὰς πόλεις τῆς Σαμαρείας.
33 Μετὰ τὸ πρᾶγμα τοῦτο δὲν ἐπέστρεψεν ὁ Ἱεροβοὰμ ἐκ τῆς ὁδοῦ αὑτοῦ τῆς κακῆς, ἀλλ᾿ ἔκαμε πάλιν ἐκ τῶν ἐσχάτων τοῦ λαοῦ ἱερεῖς τῶν ὑψηλῶν τόπων· ὅστις ἤθελε, καθιέρονεν αὐτόν, καὶ ἐγίνετο ἱερεὺς τῶν ὑψηλῶν τόπων. 34 Καὶ ἔγεινε τὸ πρᾶγμα τοῦτο αἰτία ἁμαρτίας εἰς τὸν οἶκον τοῦ Ἱεροβοάμ, ὥστε νὰ ἐξολοθρεύσῃ καὶ νὰ ἀφανίσῃ αὐτὸν ἀπὸ προσώπου τῆς γῆς.