Εσθήρ
5 τὴν τρίτην δὲ ἡμέραν ἐνδυθεῖσα ἡ ᾿Εσθήρ τὴν βασιλικήν στολήν ἐστάθη ἐν τῇ ἐσωτέρᾳ αὐλῇ τοῦ βασιλικοῦ οἴκου, ἀπέναντι τοῦ οἴκου τοῦ βασιλέως· καὶ ὁ βασιλεὺς ἐκάθητο ἐπὶ τοῦ βασιλικοῦ θρόνου αὑτοῦ ἐν τῷ βασιλικῷ οἴκῳ, ἀπέναντι τῆς πύλης τοῦ οἴκου. 2 Καὶ ὡς εἶδεν ὁ βασιλεὺς τὴν ᾿Εσθήρ τὴν βασίλισσαν ἱσταμένην ἐν τῇ αὐλῇ, εὕρηκε χάριν ἐνώπιον αὐτοῦ· καὶ ἐξέτεινεν ὁ βασιλεὺς πρὸς τὴν ᾿Εσθήρ τὸ χρυσοῦν σκῆπτρον τὸ ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ· καὶ ἐπλησίασεν ἡ ᾿Εσθήρ καὶ ἤγγισε τὸ ἄκρον τοῦ σκήπτρου. 3 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτήν ὁ βασιλεύς, Τί θέλεις, βασίλισσα ᾿Εσθήρ; καὶ τίς ἡ αἴτησίς σου; καὶ ἕως τοῦ ἡμίσεος τῆς βασιλείας θέλει δοθῆ εἰς σέ. 4 Καὶ ἀπεκρίθη ἡ ᾿Εσθήρ, ᾿Εὰν ἦναι ἀρεστὸν εἰς τὸν βασιλέα, ἄς ἔλθῃ ὁ βασιλεὺς καὶ ὁ ᾿Αμὰν τὴν ἡμέραν ταύτην εἰς τὸ συμπόσιον, τὸ ὁποῖον ἡτοίμασα δι᾿ αὐτόν. 5 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς, ᾿Επισπεύσατε τὸν ᾿Αμάν, διὰ νὰ κάμῃ τὸν λόγον τῆς ᾿Εσθήρ. Καὶ ἦλθον ὁ βασιλεὺς καὶ ὁ ᾿Αμὰν εἰς τὸ συμπόσιον, τὸ ὁποῖον ἔκαμεν ἡ ᾿Εσθήρ. 6 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς τὴν ᾿Εσθήρ ἐπὶ τοῦ συμποσίου τοῦ οἴνου, Τί τὸ ζήτημά σου; καὶ θέλει δοθῆ εἰς σέ· καὶ τίς ἡ αἴτησίς σου; καὶ ἕως τοῦ ἡμίσεος τῆς βασιλείας ἐὰν ζητήσῃς, θέλει γείνει. 7 Τότε ἀποκριθεῖσα ἡ ᾿Εσθήρ εἶπε, τὸ ζήτημά μου καὶ ἡ αἴτησίς μου εἶναι· 8 ᾿Εὰν εὕρηκα χάριν ἐνώπιον τοῦ βασιλέως, καὶ ἐὰν ἦναι ἀρεστὸν εἰς τὸν βασιλέα νὰ ἐκτελέσῃ τὸ ζήτημά μου καὶ νὰ κάμῃ τὴν αἴτησίν μου, ἄς ἔλθῃ ὁ βασιλεὺς καὶ ὁ ᾿Αμὰν εἰς τὸ συμπόσιον τὸ ὁποῖον θέλω ἑτοιμάσει δι᾿ αὐτούς· καὶ αὔριον θέλω κάμει κατὰ τὸν λόγον τοῦ βασιλέως. 9 Τότε ἐξῆλθεν ὁ ᾿Αμὰν τὴν ἡμέραν ἐκείνην περιχαρής καὶ εὔθυμος τὴν καρδίαν· ἀλλ᾿ ὅτε ὁ ᾿Αμὰν εἶδε τὸν Μαροδοχαῖον ἐν τῇ πύλῃ τοῦ βασιλέως, ὅτι δὲν ἐσηκώθη οὐδὲ ἐκινήθη δι᾿ αὐτόν, ἐνεπλήσθη ὁ ᾿Αμὰν θυμοῦ κατὰ τοῦ Μαροδοχαίου. 10 ᾿Αλλ᾿ ὁ ᾿Αμὰν ἐκράτησεν ἑαυτόν· καὶ εἰσελθὼν εἰς τὸν οἶκον αὑτοῦ ἔστειλε καὶ ἐκάλεσε τοὺς φίλους αὑτοῦ καὶ Ζερὲς τὴν γυναῖκα αὑτοῦ, 11 καὶ διηγήθη πρὸς αὐτοὺς ὁ ᾿Αμὰν περὶ τῆς δόξης τοῦ πλούτου αὑτοῦ καὶ τοῦ πλήθους τῶν τέκνων αὑτοῦ, καὶ πόσον ὁ βασιλεὺς ἐμεγάλυνεν αὐτόν, καὶ τίνι τρόπῳ ὕψωσεν αὐτὸν ὑπεράνω τῶν ἀρχόντων καὶ τῶν δούλων τοῦ βασιλέως. 12 Καὶ εἶπεν ὁ ᾿Αμάν, Μάλιστα ἡ βασίλισσα ᾿Εσθήρ δὲν προσεκάλεσεν εἰς τὸ συμπόσιον τὸ ὁποῖον ἔκαμεν, εἰμή ἐμέ, μετὰ τοῦ βασιλέως· καὶ αὔριον ἔτι εἶμαι προσκεκλημένος πρὸς αὐτήν μετὰ τοῦ βασιλέως· 13 πλήν πάντα ταῦτα δὲν μὲ ὠφελοῦσιν, ἐνόσῳ βλέπω τὸν Μαροδοχαῖον τὸν Ἰουδαῖον καθήμενον ἐν τῇ πύλῃ τοῦ βασιλέως. 14 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν Ζερὲς ἡ γυνή αὐτοῦ καὶ πάντες οἱ φίλοι αὐτοῦ, Ἄς κατασκευασθῇ ξύλον πεντήκοντα πηχῶν τὸ ὕψος, καὶ τὸ πρωΐ εἰπὲ πρὸς τὸν βασιλέα νὰ κρεμασθῇ ὁ Μαροδοχαῖος ἐπ᾿ αὐτό· τότε ὕπαγε περιχαρής μετὰ τοῦ βασιλέως εἰς τὸ συμπόσιον. Καὶ τὸ πρᾶγμα ἤρεσεν εἰς τὸν ᾿Αμάν, καὶ προσέταξε νὰ ἑτοιμασθῇ τὸ ξύλον.