Ιώβ
20 Καὶ ἀπεκρίθη Σωφὰρ ὁ Νααμαθίτης καὶ εἶπε·
2 Διὰ τοῦτο οἱ στοχασμοὶ μου μὲ κινοῦσιν εἰς τὸ νὰ ἀποκριθῶ,
καὶ διὰ τοῦτο σπεύδω.
3 Ἤκουσα τὴν εἰς ἐμὲ ὀνειδιστικήν ἐπίπληξιν,
καὶ τὸ πνεῦμα τῆς συνέσεως μου μὲ κάμνει νὰ ἀποκριθῶ.
4 Δὲν γνωρίζεις τοῦτο παλαιόθεν
ἀφ᾿ ὅτου ὁ ἄνθρωπος ἐτέθη ἐπὶ τῆς γῆς,
5 ὅτι ὁ θρίαμβος τῶν ἀσεβῶν εἶναι ὀλιγοχρόνιος,
καὶ ἡ χαρὰ τοῦ ὑποκριτοῦ στιγμαία.
6 Καὶ ἄν τὸ μεγαλεῖον αὐτοῦ ἀναβῇ εἰς τοὺς οὐρανοὺς
καὶ ἡ κεφαλή αὐτοῦ φθάσῃ ἕως τῶν νεφελῶν,
7 θέλει ἀφανισθῆ διαπαντὸς ὡς κόπρος αὐτοῦ·
ὅσοι ἔβλεπον αὐτὸν θέλουσι λέγει, Ποῦ ἐκεῖνος;
8 θέλει πετάξει ὡς ὄνειρον καὶ δὲν θέλει εὑρεθῆ·
καὶ, ὡς ὄρασις τῆς νυκτὸς θέλει ἐξαφανισθῆ.
9 Καὶ ὁ ὀφθαλμὸς ὅστις ἔβλεπεν αὐτὸν δὲν θέλει ἰδεῖ αὐτὸν πλέον·
καὶ ὁ τόπος αὐτοῦ δὲν θέλει πλέον γνωρίσει αὐτόν.
10 Οἱ υἱοὶ αὐτοῦ θέλουσι ζητήσει τὴν εὔνοιαν τῶν πτωχῶν,
καὶ αἱ χεῖρες αὐτοῦ θέλουσιν ἐπιστρέψει τὰ ἀγαθὰ αὐτῶν.
11 Τὰ ὀστᾶ αὐτοῦ γέμουσιν ἀπὸ τῶν ἁμαρτημάτων τῆς νεότητος αὐτοῦ,
καὶ θέλουσι κοιμηθῆ μετ᾿ αὐτοῦ ἐν χώματι.
12 Ἄν καὶ ἡ κακία ἦναι γλυκεῖα ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ,
κρύπτῃ αὐτήν ὑπὸ τὴν γλῶσσαν αὑτοῦ·
13 ἄν καὶ περιθάλπῃ αὐτήν καὶ δὲν ἀφίνῃ αὐτήν,
ἀλλὰ κρατῇ αὐτήν ἐν τῷ μέσῳ τοῦ οὐρανίσκου αὑτοῦ·
14 ὅμως ἡ τροφή αὐτοῦ θέλει ἀλλοιωθῆ εἰς τὰ ἐντόσθια αὐτοῦ·
χολή ἀσπίδων θέλει γείνει ἐν αὐτῷ.
15 Τὰ πλούτη ὅσα κατέπιε, θέλει ἐξεμέσει·
ὁ Θεὸς θέλει ἐκσπάσει αὐτὰ ἀπὸ τῆς κοιλίας αὐτοῦ.
16 Φαρμάκιον ἀσπίδων θέλει θηλάσει·
γλῶσσα ἐχίδνης θέλει θανατώσει αὐτόν.
17 Δὲν θέλει ἰδεῖ τοὺς ποταμούς,
τοὺς ῥύακας τοὺς ῥέοντας μέλι καὶ βούτυρον.
18 ᾿Εκεῖνο, διὰ τὸ ὁποῖον ἐκοπίασε, θέλει ἀποδώσει καὶ δὲν θέλει καταπίει αὐτό·
κατὰ τὴν ἀπόκτησιν θέλει γείνει ἡ ἀπόδοσις αὐτοῦ, καὶ δὲν θέλει χαρῆ.
19 Διότι κατέθλιψεν, ἐγκατέλιπε τοὺς πένητας·
ἥρπασεν οἰκίαν, τὴν ὁποίαν δὲν ᾠκοδόμησε.
20 Βεβαίως δὲν θέλει γνωρίσει ἀνάπαυσιν ἐν τῇ κοιλίᾳ αὑτοῦ·
δὲν θέλει διασώσει οὐδὲν ἐκ τῶν ἐπιθυμητῶν αὑτοῦ.
21 Δὲν θέλει μείνει εἰς αὐτὸν οὐδὲν πρὸς τροφήν·
ὅθεν δὲν θέλει ἐλπίσει ἐπὶ τὰ ἀγαθὰ αὑτοῦ.
22 ᾿Εν τῇ πλήρει ἀφθονίᾳ αὐτοῦ θέλει ἐπέλθει ἐπ᾿ αὐτὸν στενοχωρίᾳ·
πᾶσα ἡ δύναμις τῆς ταλαιπωρίας θέλει ἐπιπέσει ἐπ᾿ αὐτόν.
23 ᾿Ενῷ καταγίνεται νὰ ἐμπλήσῃ τὴν κοιλίαν αὑτοῦ,
ὁ Θεὸς θέλει ἀποστείλει τὸν θυμὸν τῆς ὀργῆς αὑτοῦ ἐπ᾿ αὐτόν,
καὶ θέλει ἐπιβρέξει αὐτὸν κατ᾿ αὐτοῦ ἐνῷ τρώγει.
24 ᾿Ενῷ φεύγει τὸ ὅπλον τὸ σιδηροῦν,
τὸ χάλκινον τόξον θέλει διαπεράσει αὐτόν.
25 Τὸ βέλος σύρεται καὶ διαπερᾷ τὸ σῶμα,
καὶ ἡ ἀστράπτουσα ἀκμή ἐξέρχεται ἐκ τῆς χολῆς αὐτοῦ.
Τρόμοι εἶναι ἐπ᾿ αὐτόν,
26 πᾶν σκότος κρύπτεται ἐν τοῖς ταμείοις αὐτοῦ·
πῦρ ἄσβεστον θέλει κατατρώγει αὐτόν·
ὅσοι ἐναπελείφθησαν ἐν τῇ σκηνῇ αὐτοῦ θέλουσι δυστυχεῖ.
27 Ὁ οὐρανὸς θέλει ἀνακαλύψει τὴν ἀνομίαν αὐτοῦ·
καὶ ἡ γῆ θέλει σηκωθῆ κατ᾿ αὐτοῦ.
28 Ἡ περιουσία τοῦ οἴκου αὐτοῦ θέλει ἀφανισθῆ·
θέλει διαρρεύσει ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς κατ᾿ αὐτοῦ ὀργῆς.
29 Αὕτη εἶναι ἡ παρὰ τοῦ Θεοῦ μερὶς τοῦ ἀσεβοῦς ἀνθρώπου,
καὶ ἡ κληρονομία ἡ διωρισμένη εἰς αὐτὸν παρὰ τοῦ Θεοῦ.