Ιώβ
19 Καὶ ἀπεκρίθη ὁ Ἰὼβ καὶ εἶπεν·
2 Ἕως πότε θέλετε θλίβει τὴν ψυχήν μου,
καὶ θέλετε μὲ κατασυντρίβει μὲ λόγους;
3 Δεκάκις ἤδη μὲ ὠνειδίσατε·
δὲν αἰσχύνεσθε νὰ σκληρύνησθε ἐναντίον μου;
4 Καὶ ἐὰν τῳόντι ἔσφαλα,
τὸ σφάλμα μου μένει ἐν ἐμοί.
5 ᾿Αλλ᾿ ἐὰν θέλητε ἐξάπαντος νὰ μεγαλυνθῆτε ἐναντίον μου,
καὶ νὰ ῥίπτητε κατ᾿ ἐμοῦ τὸ ὄνειδός μου,
6 μάθετε τώρα ὅτι ὁ Θεὸς μὲ κατέστρεψε,
καὶ μὲ περιεκύκλωσε μὲ τὸ δίκτυον αὑτοῦ.
7 Ἰδού, φωνάζω, ᾿Αδικία· ἀλλὰ δὲν εἰσακούομαι·
ἐπικαλοῦμαι, ἀλλ᾿ οὐδεμία κρίσις.
8 Ἔφραξε τὴν ὁδὸν μου, καὶ δὲν δύναμαι νὰ περάσω,
καὶ ἔθεσε σκότος εἰς τὰς τρίβους μου.
9 Μὲ ἐξέδυσε τὴν δόξαν μου,
καὶ ἀφαίρεσε τὸν στέφανον τῆς κεφαλῆς μου.
10 Μὲ ἠφάνισε πανταχόθεν, καὶ χάνομαι·
καὶ ἐξερρίζωσε τὴν ἐλπίδα μου ὡς δένδρον.
11 Καὶ ἐξῆψε κατ᾿ ἐμοῦ τὸν θυμὸν αὑτοῦ,
καὶ μὲ στοχάζεται ὡς ἐχθρὸν αὑτοῦ.
12 Τὰ τάγματα αὐτοῦ ἦλθον ὁμοῦ καὶ ἡτοίμασαν τὴν ὁδὸν αὑτῶν ἐναντίον μου,
καὶ ἐστρατοπέδευσαν πέριξ τῆς σκηνῆς μου.
13 ᾿Απεμάκρυνεν ἀπ᾿ ἐμοῦ τοὺς ἀδελφοὺς μου,
καὶ ἠλλοτριώθησαν ὅλως ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ γνώριμοί μου.
14 Οἱ πλησίον μου μὲ ἀφῆκαν,
καὶ οἱ γνωστοὶ μου μὲ ἐλησμόνησαν.
15 Οἱ κατοικοῦντες ἐν τῷ οἴκῳ μου καὶ αἱ θεράπαιναί μου μὲ στοχάζονται ὡς ξένον·
ξένος κατεστάθην εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῶν.
16 Καλῶ τὸν ὑπηρέτην μου, καὶ δὲν ἀποκρίνεται·
μὲ τὸ στόμα μου ἱκέτευσα αὐτόν.
17 Ἡ πνοή μου ἔγεινε ξένη εἰς τὴν γυναῖκά μου,
καὶ αἱ παρακλήσεις μου εἰς τὰ τέκνα τῆς κοιλίας μου.
18 Καὶ αὐτὰ τὰ παιδάρια μὲ κατεφρόνησαν·
ἐσηκώθην, καὶ ἐλάλησαν ἐναντίον μου.
19 Πάντες οἱ μυστικοὶ φίλοι μου μὲ ἐβδελύχθησαν·
καὶ ἐκεῖνοι, τοὺς ὁποίους ἠγάπησα, ἐστράφησαν ἐναντίον μου.
20 Τὰ ὀστᾶ μου ἐκολλήθησαν εἰς τὸ δέρμα μου καὶ εἰς τὴν σάρκα μου
καὶ διεσώθην μὲ τὸ δέρμα τῶν ὁδόντων μου.
21 ᾿Ελεήσατέ με, ἐλεήσατέ με, σεῖς φίλοι μου·
διότι χεὶρ Θεοῦ μὲ ἐπλήγωσε.
22 Διὰ τί μὲ κατατρέχετε ὡς ὁ Θεός,
καὶ δὲν ἐχορτάσθητε ἀπὸ τῶν σαρκῶν μου;
23 Ὤ καὶ νὰ ἐγράφοντο οἱ λόγοι μου·
νὰ ἐνετυποῦντο ἐν βιβλίῳ·
24 νὰ ἐνεχαράττοντο ἐπὶ βράχον
διὰ σιδηρᾶς γραφίδος καὶ μολύβδου διαπαντός!
25 Διότι ἐξεύρω ὅτι ζῇ ὁ Λυτρωτής μου,
καὶ θέλει ἐγερθῆ ἐν τοῖς ἐσχάτοις καιροῖς ἐπὶ τῆς γῆς·
26 καὶ ἀφοῦ μετὰ τὸ δέρμα μου τὸ σῶμα τοῦτο φθαρῆ,
πάλιν μὲ τὴν σάρκα μου θέλω ἰδῆ τὸν Θεόν·
27 τὸν ὁποῖον αὐτὸς ἐγὼ θέλω ἰδεῖ,
καὶ θέλουσι θεωρήσει οἱ ὀφθαλμοὶ μου, καὶ οὐχὶ ἄλλος·
οἱ νεφροὶ μου κατατήκονται ἐν τῷ κόλπῳ μου.
28 ᾿Αλλὰ σεῖς ἔπρεπε νὰ εἴπητε, Διὰ τί κατατρέχομεν αὐτὸν;
ἐπειδή ἡ ῥίζα τοῦ πράγματος εὑρίσκεται ἐν ἐμοί.
29 Φοβήθητε τὴν ῥομφαίαν·
διότι ἡ ῥομφαία εἶναι ὁ ἐκδικητής τῶν ἀνομιῶν,
διὰ νὰ γνωρίσητε ὅτι ὑπάρχει κρίσις.