Παροιμίες
28 Οἱ ἀσεβεῖς φεύγουσιν οὐδενὸς διώκοντος·
οἱ δὲ δίκαιοι ἔχουσι θάρρος ὡς λέων.
2 Διὰ τὰ ἁμαρτήματα τοῦ τόπου πολλοὶ εἶναι οἱ ἄρχοντες αὐτοῦ·
δι᾿ ἀνθρώπου ὅμως συνετοῦ καὶ νοήμονος τὸ πολίτευμα αὐτοῦ θέλει διαρκεῖ.
3 Πτωχὸς ἄνθρωπος καὶ δυναστεύων πτωχοὺς
εἶναι ὡς βροχή κατακλύζουσα, ἥτις δὲν δίδει ἄρτον.
4 Ὅσοι ἐγκαταλείπουσι τὸν νόμον, ἐγκωμιάζουσι τοὺς ἀσεβεῖς·
ἀλλ᾿ οἱ φυλάττοντες τὸν νόμον ἀντιμάχονται εἰς αὐτούς.
5 Οἱ κακοὶ ἄνθρωποι δὲν θέλουσι νοήσει κρίσιν·
ἀλλ᾿ οἱ ζητοῦντες τὸν Κύριον θέλουσι νοήσει τὰ πάντα.
6 Καλήτερος ὁ πτωχὸς ὁ περιπατῶν ἐν τῇ ἀκεραιότητι αὑτοῦ,
παρὰ τὸν διεστραμμένον τὰς ὁδοὺς αὑτοῦ, καὶ ἄν ἦναι πλούσιος.
7 Ὁ φυλάττων τὸν νόμον εἶναι υἱὸς συνετός·
ὁ δὲ φίλος τῶν ἀσώτων καταισχύνει τὸν πατέρα αὑτοῦ.
8 Ὁ αὐξάνων τὴν περιουσίαν αὑτοῦ διὰ τόκου καὶ πλεονεξίας
συνάγει αὐτήν διὰ τὸν ἐλεοῦντα τοὺς πτωχούς.
9 Τοῦ ἐκκλίνοντος τὸ ὠτίον αὑτοῦ ἀπὸ τοῦ νὰ ἀκούῃ τὸν νόμον,
καὶ αὐτή ἡ προσευχή αὐτοῦ θέλει εἶσθαι βδέλυγμα.
10 Ὁ ἀποπλανῶν τοὺς εὐθεῖς εἰς ὁδὸν κακήν
αὐτὸς θέλει πέσει εἰς τὸν ἴδιον αὑτοῦ λάκκον·
ἀλλ᾿ οἱ ἄμεμπτοι θέλουσι κληρονομήσει ἀγαθά.
11 Ὁ πλούσιος ἄνθρωπος νομίζει ἑαυτὸν σοφόν·
ἀλλ᾿ ὁ συνετὸς πτωχὸς ἐξελέγχει αὐτόν.
12 Ὅταν οἱ δίκαιοι θριαμβεύωσι, μεγάλη εἶναι ἡ δόξα·
ἀλλ᾿ ὅταν οἱ ἀσεβεῖς ὑψόνωνται, οἱ ἄνθρωποι κρύπτονται.
13 Ὁ κρύπτων τὰς ἁμαρτίας αὑτοῦ δὲν θέλει εὐοδωθῆ·
ὁ δὲ ἐξομολογούμενος καὶ παραιτῶν αὐτὰς θέλει ἐλεηθῆ.
14 Μακάριος ὁ ἄνθρωπος ὁ φοβούμενος πάντοτε·
ὅστις ὅμως σκληρύνει τὴν καρδίαν αὑτοῦ, θέλει πέσει εἰς συμφοράν.
15 Λέων βρυχώμενος καὶ ἄρκτος πεινῶσα
εἶναι διοικητής ἀσεβής ἐπὶ λαὸν πενιχρόν.
16 Ὁ ἡγεμὼν ὁ στερούμενος συνέσεως πληθύνει τὰς καταδυναστείας·
ὁ δὲ μισῶν τὴν ἁρπαγήν θέλει μακρύνει τὰς ἡμέρας αὑτοῦ.
17 Ὁ ἄνθρωπος ὁ ἔνοχος αἵματος ἀνθρώπου θέλει σπεύσει εἰς τὸν λάκκον·
οὐδεὶς θέλει κρατήσει αὐτόν.
18 Ὁ περιπατῶν ἐν ἀκεραιότητι θέλει σωθῆ·
ὁ δὲ διεστραμμένος ἐν ταῖς ὁδοῖς αὑτοῦ θέλει πέσει διὰ μιᾶς.
19 Ὁ ἐργαζόμενος τὴν γῆν αὑτοῦ θέλει χορτασθῆ ἄρτον·
ὁ δὲ ἀκολουθῶν τοὺς ματαιόφρονας θέλει ἐμπλησθῆ πτωχείας.
20 Ὁ πιστὸς ἄνθρωπος θέλει ἔχει πολλήν εὐλογίαν·
ἀλλ᾿ ὅστις σπεύδει νὰ πλουτήσῃ, δὲν θέλει μείνει ἀτιμώρητος.
21 Νὰ ἦναί τις προσωπολήπτης, δὲν εἶναι καλόν·
διότι ὁ τοιοῦτος ἄνθρωπος δι᾿ ἕν κομμάτιον ἄρτου θέλει ἀνομήσει.
22 Ὁ ἔχων πονηρὸν ὀφθαλμὸν σπεύδει νὰ πλουτήσῃ,
καὶ δὲν καταλαμβάνει ὅτι ἡ ἔνδεια θέλει ἐλθεῖ ἐπ᾿ αὐτόν.
23 Ὁ ἐλέγχων ἄνθρωπον ὕστερον θέλει εὑρεῖ περισσοτέραν χάριν,
παρὰ τὸν κολακεύοντα διὰ τῆς γλώσσης.
24 Ὁ κλέπτων τὸν πατέρα αὑτοῦ ἤ τὴν μητέρα αὑτοῦ, καὶ λέγων, Τοῦτο δὲν εἶναι ἁμαρτία,
αὐτὸς εἶναι σύντροφος τοῦ ληστοῦ.
25 Ὁ ἀλαζὼν τὴν καρδίαν διεγείρει ἔριδας·
ὁ δὲ θαρρῶν ἐπὶ Κύριον θέλει παχυνθῆ.
26 Ὁ θαρρῶν ἐπὶ τὴν ἰδίαν αὑτοῦ καρδίαν εἶναι ἄφρων·
ἀλλ᾿ ὁ περιπατῶν ἐν σοφίᾳ, οὗτος θέλει σωθῆ.
27 Ὅστις δίδει εἰς τοὺς πτωχούς, δὲν θέλει ἐλθεῖ εἰς ἔνδειαν·
ἀλλ᾿ ὅστις ἀποστρέφει τοὺς ὀφθαλμοὺς αὑτοῦ, θέλει ἔχει πολλὰς κατάρας.
28 Ὅταν οἱ ἀσεβεῖς ὑψόνωνται, οἱ ἄνθρωποι κρύπτονται·
ἀλλ᾿ ἐν τῇ ἀπωλείᾳ ἐκείνων οἱ δίκαιοι πληθύνονται.