Μια Προμήθεια για Πνευματική Βοήθεια σε Καιρούς Ανάγκης

ΟΤΑΝ θύελλες μαίνωνται και πέφτουν καταρρακτώδεις βροχές, δεν είναι παρηγορητικό να βρίσκεται κανείς σ’ ένα τόπο καταφυγίου ή ασφαλείας; Ή όταν ο ήλιος καίη τη γη, μήπως δεν είναι αναψυκτικό και συντηρητικό της ζωής να βρίσκεται ένας σε μια όασι, όπου υπάρχει αφθονία νερού και σκιάς;

Μ’ ένα όμοιο τρόπο, η Χριστιανική εκκλησία σήμερα είναι ένας τόπος όπου μπορεί κανείς να βρη ανακούφισι και ενθάρρυνσι. Πριν από πολύν καιρό είχε προλεχθή ότι σ’ αυτούς τους καταθλιπτικούς καιρούς αυτοί, που θα ήσαν σε υπεύθυνες θέσεις μέσα στην ορατή οργάνωσι του Θεού, θα ήσαν ως καταφύγιο από τρικυμίες και ως όασις σε καιρό ξηρασίας. Για τους ωρίμους ανθρώπους, που λαμβάνουν την ηγεσία μέσα στη Χριστιανική εκκλησία, ο προφήτης Ησαΐας προείπε: «[Έκαστος, ΜΝΚ] θέλει είσθαι ως σκέπη από του ανέμου, και ως καταφύγιον από της τρικυμίας· ως ποταμοί ύδατος εν ξηρά γη, ως σκιά μεγάλου βράχου εν γη διψώση.»​—Ησ. 32:2.

Η προστατευτική αυτή βοήθεια εκδηλώνεται από αυτούς τους ωρίμους Χριστιανούς υπηρέτας στις εκκλησίες των μαρτύρων του Ιεχωβά, όχι μόνο όταν ατομικώς προσφέρουν βοήθεια σε άλλους, αλλά, επίσης, όταν ζητήματα σοβαρά απαιτούν να συνέλθουν μερικοί από αυτούς ως μια επιτροπή για να εξετάσουν μια κατάστασι. Μια τέτοια επιτροπή αποτελείται συνήθως από τον επίσκοπο, ή υπηρέτη εκκλησίας, τον βοηθό υπηρέτου εκκλησίας και τον υπηρέτη Γραφικών μελετών, ή μπορεί να περιλαμβάνη κάποιον άλλον ώριμο Χριστιανό αδελφό.

ΟΡΘΗ ΑΠΟΨΙΣ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ

Είναι σπουδαίο να εκτιμήσουν εκείνοι που ανήκουν στην εκκλησία γιατί υπάρχει αυτή η επιτροπή εκκλησίας. Αυτούς τους ανθρώπους δεν πρέπει να τους βλέπη ένας ως πνευματικούς αστυνομικούς, τους οποίους πρέπει να φοβήται. Πράγματι, ο επίσκοπος και οι δύο άλλοι αδελφοί της επιτροπής αγρυπνούν για την πνευματική ευημερία των ομοίων με πρόβατα ανθρώπων που τους έχει ανατεθή η φροντίδα, αλλά οφείλουν να το κάμουν αυτό ως στοργικοί ποιμένες, με τρυφερότητα, και όχι με ένα αυθαίρετο και δικτατορικό τρόπο. Δεν είναι προϊστάμενοι, αλλά υπηρέται.

Ο ίδιος ο Ιησούς έθεσε το κατάλληλο υπόδειγμα για υπηρέτας του Θεού, ιδιαίτερα για εκείνους, που έχουν τις πιο βαριές ευθύνες σχετικά με την εκκλησία, για τη διαγωγή των έναντι των αδελφών των. Είπε στους μαθητάς του: «Εξεύρετε ότι οι νομιζόμενοι άρχοντες των εθνών κατακυριεύουσιν αυτά· και οι μεγάλοι αυτών κατεξουσιάζουσιν αυτά. Ούτως όμως δεν θέλει είσθαι εν υμίν· αλλ’ όστις θέλει να γείνη μέγας εν υμίν, θέλει είσθαι υπηρέτης υμών· και όστις εξ υμών θέλει να γείνη πρώτος, θέλει είσθαι δούλος πάντων.»​—Μάρκ. 10:42-44.

Για να το δείξη αυτό, ο Ιησούς έπλυνε τους πόδας των μαθητών του, θέτοντας έτσι γι’ αυτούς ένα παράδειγμα ταπεινοφροσύνης. Οι ακόλουθοι του Χριστού σήμερα, ιδιαίτερα η επιτροπή εκκλησίας, οφείλει να καλλιεργήση μια τέτοια ταπεινοφροσύνη. Σχετικά με αυτό ο απόστολος Πέτρος είπε: «Ενδύθητε την ταπεινοφροσύνην διότι “ο Θεός αντιτάσσεται εις τους υπερηφάνους, εις δε τους ταπεινούς δίδει χάριν”. Ταπεινώθητε λοιπόν υπό την κραταιάν χείρα του Θεού, δια να σας υψώση εν καιρώ.»​—1 Πέτρ. 5:5, 6· Ιωάν. 13:1-17.

Όταν η επιτροπή εκκλησίας έχη μια τέτοια κατάλληλη άποψι της σχέσεώς της με τους αδελφούς, ο καθένας μέσα στην εκκλησία μπορεί να αισθάνεται ότι αυτοί οι υπηρέται βρίσκονται εκεί για να βοηθήσουν οποιονδήποτε θα ήθελε να τους συμβουλευθή. Δεν θα νομίζουν ότι αυτοί οι υπεύθυνοι αδελφοί προσπαθούν να εκθέσουν τις ελλείψεις των. Το αντίθετο αληθεύει. Ζητούν ευκαιρίες να βοηθήσουν, και αυτό αληθεύει ιδιαιτέρως γι’ αυτούς, οι οποίοι είναι δυνατόν ν’ αντιμετωπίζουν δυσχέρειες.

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΝ ΔΥΣΧΕΡΕΙΕΣ

Κατά καιρούς είναι δυνατόν ένας Χριστιανός να διαπράξη κάτι, που βαρύνει τη συνείδησί του. Ίσως να μη το έχη προμελετήσει, αλλά είναι δυνατόν να έχη καταβληθή από ένα πειρασμό. Όταν συμβαίνη μια τέτοια δυσχέρεια, θα θελήση να μιλήση σ’ ένα ώριμο αδελφό στην εκκλησία, και αυτό είναι σε αρμονία με τη συμβουλή της Γραφής: «Αδελφοί, και εάν άνθρωπος απερισκέπτως πέση εις κανέν αμάρτημα, σεις οι πνευματικοί διορθόνετε τον τοιούτον με πνεύμα πραότητος· προσεχών εις σεαυτόν, μη και συ πειρασθής. Αλλήλων τα βάρη βαστάζετε, και ούτως εκπληρώσατε τον νόμον του Χριστού.»​—Γαλ. 6:1, 2.

Έτσι είναι καλό ένα άτομο που έχει ένα σοβαρό πρόβλημα να πλησιάση ένα ώριμο αδελφό, ένα, ο οποίος έχει πνευματικές ιδιότητες, και να ζητήση τη βοήθειά του. Αυτός ο ώριμος αδελφός μπορεί να είναι ο επίσκοπος εκκλησίας ή ένα από τα άλλα μέλη της επιτροπής. Επιπροσθέτως, σε μερικά μέρη, υπάρχουν και άλλοι στην εκκλησία σχετικώς ώριμοι, που και αυτούς, επίσης, μπορεί να τους πλησιάση μ’ εμπιστοσύνη ένας, όταν έχη ανάγκη βοηθείας. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι κανείς υποχρεωμένος να πηγαίνη τακτικά σ’ ένα άλλο άτομο στην εκκλησία και να του εξομολογήται κάθε μικρό σφάλμα που διαπράττει. Όλοι είναι ατελείς και υστερούν από τα πρότυπα δικαιοσύνης του Θεού. Όπως το ανέφερε ο απόστολος Παύλος: «Πάντες ήμαρτον, και υστερούνται της δόξης του Θεού.» (Ρωμ. 3:23) Γι’ αυτό ο Ιησούς, όταν εδίδασκε τους ακολούθους του πώς να προσεύχονται, τους είπε να περιλαμβάνουν στην προσευχή τους προς τον Θεό την εξής σκέψι: «Συγχώρησον εις ημάς τας αμαρτίας ημών, καθώς και ημείς συγχωρούμεν εις τους αμαρτάνοντας εις ημάς.»​—Ματθ. 6:12.

Εν τούτοις, όταν προκύπτουν σοβαρώτερες δυσχέρειες, τότε είναι καιρός να ζητηθή η συμβουλή ενός ωρίμου αδελφού. Ο Ιεχωβά Θεός, ο οποίος γνωρίζει τις αδυναμίες μας, έχει γι’ αυτό τον λόγο διευθετήσει στοργικά να έχωμε τη βοήθεια αδελφών μας, όταν την χρειαζώμεθα περισσότερο. Σημειώστε τι λέγει ο Ιάκωβος στα εδάφια 5:14-16 (ΜΝΚ) σχετικά με αυτό: «Ασθενεί τις [πνευματικώς] μεταξύ σας; ας προσκαλέση τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας, και ας προσευχηθώσιν επ’ αυτόν, αλείψαντες αυτόν με έλαιον εν τω ονόματι του Ιεχωβά. Και η μετά πίστεως ευχή θέλει σώσει τον πάσχοντα, και ο Ιεχωβά θέλει εγείρει αυτόν· και αμαρτίας αν έπραξε, θέλουσι συγχωρηθή εις αυτόν. Εξομολογείσθε εις αλλήλους τα πταίσματά σας, και εύχεσθε υπέρ αλλήλων δια να ιατρευθήτε. Πολύ ισχύει η δέησις του δικαίου ενθέρμως γενομένη.»

Η συμπαράστασις, που μπορούν να προσφέρουν ώριμοι άνθρωποι, είναι μια προμήθεια που έχει κάμει ο Ιεχωβά για το καλό μας, και όχι απλώς μια διευθέτησις, όπου μερικοί διορίζονται για να ελέγχουν τι κάνουν οι άλλοι. Είναι προφανές ότι, όταν ένα άτομο διαπράττη βαριά αμαρτήματα, αυτό αποτελεί απόδειξι πνευματικής αδυναμίας. Ένα άτομο, που βρίσκεται σ’ αυτή την κατάστασι, έχει ανάγκη βοηθείας για να υπερνικήση τις δυσχέρειές του, και είναι φρόνιμο να ζητή αυτή τη βοήθεια.

Υπάρχει σοβαρός κίνδυνος, όταν το άτομο δεν ζητήση βοήθεια. Αν ένας, που έχει δυσχέρειες, δεν το κάμη αυτό, είναι πιθανόν ν’ αντιληφθή απλώς ότι θ’ αποκτήση συνήθεια σε μια αμαρτωλή πορεία ωσότου φθάση πέραν οποιασδήποτε αναμορφώσεως ή, και αν ακόμη δεν επαναλάβη το σφάλμα του, μπορεί ν’ απομακρυνθή από τον σύνδεσμόν του με την οργάνωσι του Ιεχωβά από φόβο μήπως κάποιος μάθη την κακή του πράξι. Πόσο πολύ καλύτερο είναι γι’ αυτόν που επλανήθη ν’ αναγνωρίση ταπεινά ότι υπάρχουν περιπτώσεις, που έχομε ανάγκη βοηθείας κι έτσι να επωφεληθή της στοργικής προμηθείας που έχει κάμει ο Ιεχωβά.

Θυμηθήτε τι αναγράφεται στο εδάφιο Παροιμίαι 28:13: «Ο κρύπτων τας αμαρτίας αυτού, δεν θέλει ευοδωθή· ο δε εξομολογούμενος και παραιτών αυτάς, θέλει ελεηθή.» Ώστε, αν κάποιος ακολούθησε μια αμαρτωλή πορεία και θλίβεται πραγματικά γι’ αυτό, το δείχνει αυτό, όχι με το να καλύπτη την παράβασί του, αλλά με το να την ομολογή, ζητώντας βοήθεια, και κατόπιν αποφεύγοντας προσεκτικά τις συνθήκες που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σ’ επανάληψι του σφάλματος.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

Όταν κάποιος που έσφαλε ζητή τη συμβουλή ενός ωρίμου ατόμου, είναι άρά γε ανάγκη να πληροφορήται ολόκληρη η επιτροπή κάθε περίπτωσι διαπράξεως σφάλματος; Σ’ αυτή την περίπτωσι είναι καλό να έχωμε υπ’ όψιν ότι τα μέλη της επιτροπής δεν έχουν διορισθή για να ελέγχουν το κάθε τι που κάνομε. Απλώς θέλουν να βοηθήσουν τους αδελφούς μας να βαδίζουν στον δρόμο που είναι άξιος του μειδιάματος επιδοκιμασίας του Ιεχωβά.

Έτσι, αν ένας αδελφός ή μια αδελφή στην εκκλησία πλησιάζη ένα αδελφό, που νομίζει ότι είναι ικανός να βοηθήση πνευματικώς, αυτός ο αδελφός θα είναι συνήθως ευτυχής διότι μπορεί να προσφέρη βοήθεια. Αν είναι πράγματι ένας «πνευματικός» αδελφός, φυσικά, δεν θα πη απλώς σ’ αυτόν, που έσφαλε, να λησμονήση τις μη Χριστιανικές πράξεις του. Θα ζητήση αποδείξεις για το ότι υπάρχει εκ μέρους εκείνου που διέπραξε το σφάλμα ειλικρινής και ταπεινή μετάνοια και θα τον βοηθήση να κάμη τ’ απαιτούμενα βήματα για να επανορθωθή το σφάλμα που έγινε. Σε μερικές τέτοιες περιπτώσεις ο αδελφός μπορεί να διαπιστώση ότι η συμβουλή που είναι σε θέσι να προσφέρη από τον Λόγο του Θεού ικανοποιεί τις ανάγκες της περιπτώσεως και είναι αρκετή για να ‘διορθωθή ο τοιούτος’. Αν έχουν έτσι τα πράγματα, το ζήτημα μπορεί να παραμείνη μεταξύ αυτών των δύο. Δεν υπάρχει ανάγκη να γίνη τίποτε επί πλέον.

Φυσικά, αν, στη διάρκεια μιας τέτοιας συζητήσεως, έλθη στο φως ότι κάποιο παράπτωμα του τύπου, που αναφέρεται στο εδάφιο 1 Κορινθίους 5:11, διεπράχθη επανειλημμένως, τότε αυτό πρέπει να φερθή υπό την προσοχή της επιτροπής εκκλησίας. Ένα τέτοιο επαναλαμβανόμενο αμάρτημα είναι σοβαρό ζήτημα, αλλά αν ο παραβάτης ο ίδιος ωμολόγησε αυτοβούλως και επιθυμή ειλικρινά να κάμη το ορθό στα όμματα του Ιεχωβά, είναι πιθανόν ότι μπορή να βοηθηθή.

Μερικές άλλες περιπτώσεις, οι οποίες δεν περιλαμβάνουν επανάληψι ενός αμαρτήματος, πρέπει, επίσης, να φερθούν υπό την προσοχή της επιτροπής, και αυτό αληθεύει έστω και αν η απαιτουμένη συμβουλή και βοήθεια για πνευματική ανόρθωσι έχη παρασχεθή. Αυτές περιλαμβάνουν περιπτώσεις σεξουαλικής ανηθικότητος, στις οποίες έχουν αναμιχθή και άλλα άτομα, είτε αυτές έχουν διαπραχθή από ενηλίκους ή από αφιερωμένα και βαπτισμένα ανήλικα άτομα, και άλλες σοβαρές παραβάσεις, οι οποίες έχουν λάβει δημοσιότητα ή που μπορούν εύκολα να γίνουν αντικείμενο συζητήσεως στην εκκλησία.

Αλλά, όταν σοβαρά ζητήματα φέρωνται υπ’ όψιν της επιτροπής της εκκλησίας, μήπως αυτό σημαίνει κατ’ ανάγκην ότι ένα άτομο μπορεί ν’ αναμένη ότι θ’ αποκοπή από την επικοινωνία με τη Χριστιανική εκκλησία; Όχι, δεν σημαίνει καθόλου αυτό. Η επιτροπή είναι εκεί για να βοηθήση εκείνους, οι οποίοι επιθυμούν να υπηρετήσουν τον Ιεχωβά. Ας μη λησμονούμε ότι ο Ιάκωβος στο πέμπτο κεφάλαιο της επιστολής του λέγει ότι αν ένας ασθενή πνευματικώς ας καλέση τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας να τον βοηθήσουν. Με ποιά αποτελέσματα; Μήπως πρόκειται να τον μαστιγώσουν; Όχι, θα εφαρμόσουν σ’ αυτόν την ωφέλιμη συμβουλή του Λόγου του Θεού. Θα προσευχηθούν γι’ αυτόν. Και αν έχη διαπράξει αμαρτήματα και δείχνη πραγματική μετάνοια, τότε, το εδάφιο λέγει ότι αυτά θα του συγχωρηθούν.

Εν τούτοις, αν αυτά τ’ αντιπροσωπευτικά μέλη της εκκλησίας πρόκειται ν’ ασκήσουν έλεος σ’ ένα, ο οποίος έχει διαπράξει ένα σοβαρό αμάρτημα, θα το πράξουν αυτό σε αρμονία με το γραπτό Λόγο του Θεού. Δεν πρόκειται να δείξουν έλεος σ’ αυτόν απλώς επειδή τον λυπούνται. Πρέπει να βεβαιωθούν ότι υπάρχει βάσις για έλεος, ότι το άτομο δείχνει πραγματική μετάνοια. Αν ο παραβάτης λυπήται μόνο διότι κάποιος ανεκάλυψε το σφάλμα του, και δεν λυπήται για το σφάλμα καθ’ εαυτό, ή αν είναι αδιάφορο ή ζητή να δικαιολογηθή, τότε, φυσικά, δεν δείχνει πραγματική μετάνοια και ο Θεός δεν θα τον συγχωρήση. Η επιτροπή δεν θα είχε εξουσιοδότησι από τον Λόγο του Θεού να ασκήση έλεος σ’ ένα τέτοιο αμετανόητο άτομο.

Η ενέργεια, στην οποία θα προβή η επιτροπή και η οποία πρέπει ν’ αποφασισθή ύστερ’ από εξέτασι με προσευχή, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις συνθήκες. Είναι πιθανόν ότι σε μερικές περιπτώσεις μια καλή Γραφική συμβουλή θα είναι αρκετή. Από το άλλο μέρος, αν το παράπτωμα, που διεπράχθη, ήταν σοβαρό, θα ήταν ίσως φρόνιμο να μη παρουσιάζεται αυτό το άτομο στην εξέδρα για να συμβουλεύη άλλους στην εκκλησία, τουλάχιστον επί ένα αρκετό χρονικό διάστημα. Αυτό παρέχει στον παραβάτη την ευκαιρία να παρουσιάση αποδείξεις της μετανοίας του επί ένα διάστημα και θα παράσχη, επίσης, ευκαιρία στους ωρίμους αδελφούς να τον ενισχύσουν πνευματικώς.

Αν η παράβασις που διεπράχθη δεν ήταν ένα δημόσιο σκάνδαλο, αλλ’ αρκετά σοβαρή για ν’ απαιτήται λήψις κάποιου πειθαρχικού μέτρου, τότε ο παραβάτης μπορεί να τεθή υπό δοκιμήν, η οποία δεν ανακοινούται στην εκκλησία. Στη διάρκεια αυτού του χρονικού διαστήματος, συνήθως ενός έτους, πρέπει να παρέχεται σ’ αυτόν τακτική πνευματική συμπαράστασις για να υπερνικήση τη δυσκολία του. Κατόπιν αίρεται η δοκιμή, δίχως πάλι ανακοίνωσι στην εκκλησία. Τι στοργική προμήθεια του Θεού γι’ αυτούς που εκδηλώνουν πραγματική μετάνοια για μια σοβαρή παράβασι στην οποία υπέπεσαν!

Αν το αμάρτημα ήταν βαρύ και απετέλεσε δημόσιο σκάνδαλο, τότε, αν υπάρχη περίπτωσις εκδηλώσεως ελέους, επιβάλλεται και πάλι μια περίοδος δοκιμής, αλλά σ’ αυτή την περίπτωσι γίνεται ανακοίνωσις στην εκκλησία. Ωστόσο και σ’ αυτή την περίπτωσι, όπως και στη δοκιμή που δεν ανακοινούται, καταβάλλεται μια στοργική προσπάθεια για την υποβοήθησι του παραβάτου.

Εν τούτοις, υπάρχουν μερικά άτομα, που έχουν προσέλθει στην καθαρή οργάνωσι του Ιεχωβά και έχουν βαπτισθή, αλλά με την πάροδο του χρόνου αποδεικνύουν ότι δεν είναι πραγματικά Χριστιανοί. Αγαπούν τη συναναστροφή των μαρτύρων του Ιεχωβά διότι βρίσκουν ότι είναι πολύ αξιόπιστοι άνθρωποι και επωφελούνται από αυτό για πονηρούς σκοπούς. Σχετικά με άτομα αυτού του είδους ο μαθητής Ιούδας έγραψε στο 4 εδάφιο της επιστολής του: «Εισεχώρησαν λαθραίως τινές άνθρωποι, οίτινες ήσαν παλαιόθεν προγεγραμμένοι εις ταύτην την καταδίκην, ασεβείς, μεταστρέφοντες την χάριν του Θεού ημών εις ασέλγειαν, και αρνούμενοι τον μόνον δεσπότην [εδώ το Κείμενον δεν έχει την λέξι: Θεόν] και Κύριον Ιησούν Χριστόν.»

Όταν ένα άτομο εκδηλώνη ότι είναι αυτού του είδους, ένας εσκεμμένος παραβάτης, είτε έχει διαπράξει άπαξ μια σοβαρή παράβασι είτε επανειλημμένως, τότε δεν έχει θέσι μέσα στη θεοκρατική οργάνωσι. Πρέπει να εκτεθή, και αποτελεί ευθύνη της επιτροπής της εκκλησίας να τον αποκόψη της επικοινωνίας.​—1 Κορ. 5:11, 13.

Από όλους τους ποικίλους τύπους προβλημάτων, που είναι πιθανόν να περιέλθουν στην προσοχή της επιτροπής της εκκλησίας, είναι προφανές ότι αυτοί οι αδελφοί κατέχουν μια θέσι μεγάλης ευθύνης, μια θέσι, που απαιτεί πνευματική δύναμι. Αλλά είναι, επίσης, ένα μεγάλο προνόμιο να είναι ικανοί να υπηρετούν τους αδελφούς των, και «μακάριον είναι να δίδη τις μάλλον παρά να λαμβάνη», είπε ο Ιησούς. (Πράξ. 20:35) Πόσο αληθεύει αυτό, όταν η βοηθητική συμβουλή συντελή ώστε άτομα, που έχουν αμαρτήσει, να ιδούν τις ευθύνες των έναντι του Ιεχωβά πιο ορθά και να τις εκπληρώνουν!

Όταν άτομα βοηθούνται να κάνουν το θέλημα του Θεού με ορθό τρόπο και αντιλαμβάνονται τη θαυμασία διευθέτησι που έχει κάμει ο Ιεχωβά για να τους χορηγήση ανύψωσι και παρηγορία μέσω της εκκλησίας, θα συμφωνήσουν ότι αυτά τα «δόματα εν ανθρώποις» είναι πράγματι «ως σκέπη από του ανέμου, και ως καταφύγιον από της τρικυμίας· ως ποταμοί ύδατος εν ξηρά γη, ως σκιά μεγάλου βράχου εν γη διψώση.»​—Εφεσ. 4:8, 11, 12, Κριτικόν Κείμενον, υποσημείωσις· Ησ. 32:1, 2.