Ιερεμίας

32 Ὁ λόγος ὁ γενόμενος πρὸς τὸν Ἱερεμίαν παρὰ Κυρίου ἐν τῷ δεκάτῳ ἔτει τοῦ Σεδεκίου βασιλέως τοῦ Ἰούδα, τὸ ὁποῖον ἦτο τὸ δέκατον ὄγδοον ἔτος τοῦ Ναβουχοδονόσορ. 2 Καὶ τότε τὸ στράτευμα τοῦ βασιλέως τῆς Βαβυλῶνος ἐπολιόρκει τὴν Ἱερουσαλήμ· καὶ ὁ Ἱερεμίας ὁ προφήτης ἦτο κεκλεισμένος ἐν τῇ αὐλῇ τῆς φυλακῆς, τῆς ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ βασιλέως τοῦ Ἰούδα. 3 Διότι Σεδεκίας ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰούδα εἶχε κλείσει αὐτόν, λέγων, Διὰ τὶ σὺ προφητεύεις λέγων, Οὕτω λέγει Κύριος, Ἰδού, ἐγὼ θέλω παραδώσει τὴν πόλιν ταύτην εἰς τὴν χεῖρα τοῦ βασιλέως τῆς Βαβυλῶνος καὶ θέλει κυριεύσει αὐτήν· 4 καὶ Σεδεκίας ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰούδα δὲν θέλει ἐκφύγει ἐκ τῆς χειρὸς των Χαλδαίων, ἀλλὰ θέλει βεβαίως παραδοθῆ εἰς τὴν χεῖρα τοῦ βασιλέως τῆς Βαβυλῶνος καὶ θέλει λαλήσει μετ᾿ αὐτοῦ στόμα πρὸς στόμα καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ θέλουσιν ἰδεῖ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ· 5 καὶ θέλει φέρει τὸν Σεδεκίαν εἰς τὴν Βαβυλῶνα καὶ ἐκεῖ θέλει εἶσθαι, ἑωσοῦ ἐπισκεφθῶ αὐτόν, λέγει Κύριος· καὶ ἐὰν πολεμήσητε τοὺς Χαλδαίους, δὲν θέλετε εὐδοκιμήσει.

6 Καὶ εἶπεν ὁ Ἱερεμίας, Ἔγεινε λόγος Κυρίου πρὸς ἐμέ, λέγων, 7 Ἰδού, ᾿Αναμεήλ, ὁ υἱὸς τοῦ Σαλλοὺμ τοῦ θείου σου, θέλει ἐλθεῖ πρὸς σέ, λέγων, ᾿Αγόρασον εἰς σεαυτὸν τὸν ἀγρὸν μου τὸν ἐν ᾿Αναθώθ· διότι εἰς σὲ ἀνήκει τὸ δικαίωμα ἐξαγορᾶς διὰ νὰ ἀγοράσῃς αὐτόν. 8 Καὶ ἦλθε πρὸς ἐμὲ ᾿Αναμεήλ, ὁ υἱὸς τοῦ θείου μου, εἰς τὴν αὐλήν τῆς φυλακῆς, κατὰ τὸν λόγον τοῦ Κυρίου, καὶ εἶπε πρὸς ἐμέ, ᾿Αγόρασον, παρακαλῶ, τὸν ἀγρὸν μου τὸν ἐν ᾿Αναθώθ, τὸν ἐν τῇ γῇ Βενιαμίν· διότι εἰς σὲ ἀνήκει τὸ δικαίωμα τῆς κληρονομίας καὶ εἰς σὲ ἡ ἐξαγορά· ἀγόρασον αὐτὸν εἰς σεαυτόν. Τότε ἐγνώρισα ὅτι λόγος Κυρίου ἦτο οὗτος. 9 Καὶ ἠγόρασα παρὰ τοῦ ᾿Αναμεήλ, υἱοῦ τοῦ θείου μου, τὸν ἀγρὸν τὸν ἐν ᾿Αναθὼθ καὶ ἐζύγισα πρὸς αὐτὸν τὰ χρήματα, δεκαεπτὰ σίκλους ἀργυρίου. 10 Καὶ ἔγραψα τὸ συμφωνητικὸν καὶ ἐσφράγισα καὶ ἔβαλον μάρτυρας καὶ ἐζύγισα τὰ χρήματα ἐν τῇ πλάστιγγι. 11 Καὶ ἔλαβον τὸ συμφωνητικὸν τῆς ἀγορᾶς, τὸ ἐσφραγισμένον κατὰ τὸν νόμον καὶ τὴν συνήθειαν καὶ τὸ ἀνοικτόν· 12 καὶ ἔδωκα τὸ συμφωνητικὸν τῆς ἀγορᾶς εἰς τὸν Βαροὺχ τὸν υἱὸν τοῦ Νηρίου υἱοῦ τοῦ Μαασίου, ἔμπροσθεν τοῦ ᾿Αναμεήλ υἱοῦ τοῦ θείου μου καὶ ἔμπροσθεν τῶν μαρτύρων τῶν ὑπογραψάντων τὸ συμφωνητικὸν τῆς ἀγορᾶς, ἔμπροσθεν πάντων τῶν Ἰουδαίων τῶν καθημένων ἐν τῇ αὐλῇ τῆς φυλακῆς. 13 Καὶ προσέταξα τὸν Βαροὺχ ἔμπροσθεν αὐτῶν, λέγων, 14 Οὕτω λέγει ὁ Κύριος τῶν δυνάμεων, ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ· Λάβε τὰ συμφωνητικὰ ταῦτα, τὸ συμφωνητικὸν τοῦτο τῆς ἀγορᾶς καὶ τὸ ἐσφραγισμένον καὶ τὸ συμφωνητικὸν τοῦτο τὸ ἀνοικτόν· καὶ θὲς αὐτὰ εἰς ἀγγεῖον πήλινον, διὰ νὰ διαμένωσιν ἡμέρας πολλάς. 15 Διότι οὕτω λέγει ὁ Κύριος τῶν δυνάμεων, ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ· Οἰκίαι καὶ ἀγροὶ καὶ ἄμπελοι θέλουσιν ἀποκτηθῆ πάλιν ἐν ταύτῃ τῇ γῇ.

16 ᾿Αφοῦ δὲ ἔδωκα τὸ συμφωνητικόν, τῆς ἀγορᾶς εἰς τὸν Βαροὺχ τὸν υἱὸν τοῦ Νηρίου προσηυχήθην εἰς τὸν Κύριον, λέγων, 17 Ὦ Κύριε Θεέ· ἰδού, σὺ ἔκαμες τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν ἐν τῇ δυνάμει σου τῇ μεγάλῃ καὶ ἐν τῷ βραχίονί σου τῷ ἐξηπλωμένῳ· δὲν εἶναι οὐδὲν πρᾶγμα δύσκολον εἰς σέ. 18 Κάμνεις ἔλεος εἰς χιλιάδας καὶ ἀνταποδίδεις τὴν ἀνομίαν τῶν πατέρων εἰς τὸν κόλπον τῶν τέκνων αὐτῶν μετ᾿ αὐτούς· ὁ Θεὸς ὁ μέγας, ὁ ἰσχυρός, Κύριος τῶν δυνάμεων τὸ ὄνομα αὐτοῦ, 19 μέγας ἐν βουλῇ καὶ δυνατὸς ἐν ἔργοις· διότι οἱ ὀφθαλμοὶ σου εἶναι ἀνεῳγμένοι ἐπὶ πάσας τὰς ὁδοὺς τῶν υἱῶν τῶν ἀνθρώπων, διὰ νὰ δώσῃς εἰς ἕκαστον κατὰ τὰς ὁδοὺς αὑτοῦ καὶ κατὰ τὸν καρπὸν τῶν ἔργων αὑτοῦ· 20 ὅστις ἔκαμες σημεῖα καὶ τέρατα ἐν τῇ γῆ τῆς Αἰγύπτου, γνωστὰ ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης, καὶ ἐν Ἰσραήλ καὶ ἐν ἀνθρώποις· καὶ ἔκαμες εἰς σεαυτὸν ὄνομα, ὡς τὴν ἡμέραν ταύτην· 21 καὶ ἐξήγαγες τὸν λαὸν σου τὸν Ἰσραήλ ἐκ γῆς Αἰγύπτου μὲ σημεῖα καὶ μὲ τέρατα καὶ μὲ κραταιὰν χεῖρα καὶ μὲ βραχίονα ἐξηπλωμένον καὶ μὲ τρόμον μέγαν· 22 καὶ ἔδωκας εἰς αὐτοὺς τὴν γῆν ταύτην, τὴν ὁποίαν ὥμοσας πρὸς τοὺς πατέρας αὐτῶν νὰ δώσῃς εἰς αὐτούς, γῆν ῥέουσαν γάλα καὶ μέλι· 23 καὶ εἰσῆλθον καὶ ἐκληρονόμησαν αὐτήν· ἀλλὰ δὲν ὑπήκουσαν εἰς τὴν φωνήν σου οὐδὲ περιεπάτησαν ἐν τῷ νόμῳ σου· δὲν ἔκαμον οὐδὲν ἐκ πάντων ὅσα προσέταξας εἰς αὐτοὺς νὰ κάμωσι· διὰ τοῦτο ἐπέφερες ἐπ᾿ αὐτοὺς ἅπαν τοῦτο τὸ κακόν. 24 Ἰδού, τὰ χαρακώματα ἔφθασαν εἰς τὴν πόλιν, διὰ νὰ κυριεύσωσιν αὐτήν· καὶ ἡ πόλις ἐδόθη εἰς τὴν χεῖρα τῶν Χαλδαίων τῶν πολεμούντων κατ᾿ αὐτῆς, ἐξ αἰτίας τῆς μαχαίρας καὶ τῆς πείνης καὶ τοῦ λοιμοῦ· καὶ ὅ, τι ἐλάλησας, ἔγεινε· καὶ ἰδού, βλέπεις· 25 καὶ σὺ εἶπας πρὸς ἐμέ, Κύριε Θεέ, ᾿Αγόρασον εἰς σεαυτὸν τὸν ἀγρὸν δι᾿ ἀργυρίου καὶ παράστησον μάρτυρας· καὶ ἡ πόλις ἐδόθη εἰς τὴν χεῖρα τῶν Χαλδαίων.

26 Καὶ ἔγεινε λόγος Κυρίου πρὸς τὸν Ἱερεμίαν, λέγων, 27 Ἰδού, ἐγὼ εἶμαι Κύριος ὁ Θεὸς πάσης σαρκός· εἶναί τι πρᾶγμα δύσκολον εἰς ἐμέ;

28 διὰ τοῦτο οὕτω λέγει Κύριος· Ἰδού, θέλω παραδώσει τὴν πόλιν ταύτην εἰς τὴν χεῖρα τῶν Χαλδαίων καὶ εἰς τὴν χεῖρα τοῦ Ναβουχοδονόσορ βασιλέως τῆς Βαβυλῶνος, καὶ θέλει κυριεύσει αὐτήν· 29 καὶ οἱ Χαλδαῖοι οἱ πολεμοῦντες κατὰ τῆς πόλεως ταύτης θέλουσιν ἐλθεῖ καὶ βάλει πῦρ εἰς τὴν πόλιν ταύτην καὶ κατακαύσει αὐτήν καὶ τὰς οἰκίας, ἐπὶ τὰ δώματα τῶν ὁποίων ἐθυμίαζον εἰς τὸν Βάαλ καὶ ἔκαμνον σπονδὰς εἰς ἄλλους θεούς, διὰ νὰ μὲ παροργίσωσι. 30 Διότι οἱ υἱοὶ Ἰσραήλ καὶ οἱ υἱοὶ Ἰούδα κακὸν μόνον ἔκαμνον ἐνώπιόν μου ἐκ νεότητος αὑτῶν· διότι οἱ υἱοὶ Ἰσραήλ ἄλλο δὲν ἔκαμνον, παρὰ νὰ μὲ παροργίζωσι διὰ τῶν ἔργων τῶν χειρῶν αὑτῶν, λέγει Κύριος. 31 Διότι ἡ πόλις αὕτη ἐστάθη εἰς ἐμὲ ἐρεθισμὸς τῆς ὀργῆς μου καὶ τοῦ θυμοῦ μου, ἀφ᾿ ἧς ἡμέρας ᾠκοδόμησαν αὐτήν ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης, διὰ νὰ ἀπορρίψω αὐτήν ἀπ᾿ ἔμπροσθέν μου, 32 ἕνεκεν πάσης τῆς κακίας τῶν υἱῶν Ἰσραήλ καὶ τῶν υἱῶν Ἰούδα, τὴν ὁποίαν ἔκαμον διὰ νὰ μὲ παροργίσωσιν, αὐτοί, οἱ βασιλεῖς αὐτῶν, οἱ ἄρχοντες αὐτῶν, οἱ ἱερεῖς αὐτῶν καὶ οἱ προφῆται αὐτῶν καὶ οἱ ἄνδρες Ἰούδα καὶ οἱ κάτοικοι τῆς Ἱερουσαλήμ. 33 Καὶ ἔστρεψαν νῶτα πρὸς ἐμὲ καὶ οὐχὶ πρόσωπον· καὶ ἐδίδασκον αὐτοὺς ἐγειρόμενος πρωΐ καὶ διδάσκων, πλήν δὲν ἤκουσαν, ὥστε νὰ λάβωσι παιδείαν· 34 ἀλλ᾿ ἔθεσαν τὰ βδελύγματα αὑτῶν ἐν τῷ οἴκῳ, ἐφ᾿ ὅν ἐκλήθη τὸ ὄνομά μου, διὰ νὰ μιάνωσιν αὐτόν. 35 Καὶ ᾠκοδόμησαν τοὺς ὑψηλοὺς τόπους τοῦ Βάαλ τοὺς ἐν τῇ φάραγγι τοῦ υἱοῦ ᾿Εννόμ, διὰ νὰ διαπεράσωσι τοὺς υἱοὺς αὑτῶν καὶ τὰς θυγατέρας αὑτῶν διὰ τοῦ πυρὸς εἰς τὸν Μολόχ· τὸ ὁποῖον δὲν προσέταξα εἰς αὐτοὺς οὐδὲ ἀνέβη ἐπὶ τὴν καρδίαν μου, νὰ πράξωσι τὸ βδέλυγμα τοῦτο, ὥστε νὰ κάμωσι τὸν Ἰούδαν νὰ ἁμαρτάνῃ.

36 Καὶ τώρα διὰ ταῦτα οὕτω λέγει Κύριος, ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ, περὶ τῆς πόλεως ταύτης, περὶ ἧς ὑμεῖς λέγετε, Θέλει παραδοθῆ εἰς τὴν χεῖρα τοῦ βασιλέως τῆς Βαβυλῶνος, διὰ μαχαίρας καὶ διὰ πείνης καὶ διὰ λοιμοῦ· 37 ἰδού, θέλω συνάξει αὐτοὺς ἐκ πάντων τῶν τόπων, ὅπου ἐδίωξα αὐτοὺς ἐν τῇ ὀργῇ μου καὶ ἐν τῷ θυμῷ μου καὶ ἐν τῇ μεγάλῃ ἀγανακτήσει μου· καὶ θέλω ἐπιστρέψει αὐτοὺς εἰς τὸν τόπον τοῦτον καὶ θέλω κατοικίσει αὐτοὺς ἐν ἀσφαλείᾳ· 38 καὶ θέλουσιν εἶσθαι λαὸς μου καὶ ἐγὼ θέλω εἶσθαι Θεὸς αὐτῶν· 39 καὶ θέλω δώσει εἰς αὐτοὺς καρδίαν μίαν καὶ ὁδὸν μίαν, διὰ νὰ μὲ φοβῶνται πάσας τὰς ἡμέρας, διὰ τὸ καλὸν αὑτῶν καὶ τῶν τέκνων αὑτῶν μετ᾿ αὐτούς· 40 καὶ θέλω κάμει διαθήκην αἰώνιον πρὸς αὐτούς, ὅτι δὲν θέλω ἀποστρέψει ἀπ᾿ ὀπίσω αὐτῶν, διὰ νὰ ἀγαθοποιῶ αὐτούς· καὶ θέλω δώσει τὸν φόβον μου εἰς τὰς καρδίας αὐτῶν, διὰ νὰ μή ἀποστατήσωσιν ἀπ᾿ ἐμοῦ· 41 καὶ θέλω εὐφραίνεσθαι ἐπ᾿ αὐτοὺς εἰς τὸ νὰ ἀγαθοποιῶ αὐτούς, καὶ θέλω φυτεύσει αὐτοὺς ἐν τῇ γῇ ταύτῃ κατὰ ἀλήθειαν, ἐξ ὅλης μου τῆς καρδίας καὶ ἐξ ὅλης μου τῆς ψυχῆς. 42 Διότι οὕτω λέγει Κύριος· Καθὼς ἐπέφερα ἐπὶ τοῦτον τὸν λαὸν πάντα ταῦτα τὰ μεγάλα κακά, οὕτω θέλω ἐπιφέρει ἐπ᾿ αὐτοὺς πάντα τὰ ἀγαθά, τὰ ὁποῖα ἐγὼ ἐλάλησα περὶ αὐτῶν. 43 Καὶ θέλουσιν ἀποκτηθῆ ἀγροὶ ἐν τῇ γῇ ταύτῃ, περὶ τῆς ὁποίας σεῖς λέγετε, Εἶναι ἔρημος χωρὶς ἀνθρώπου ἤ κτήνους· παρεδόθη εἰς τὴν χεῖρα τῶν Χαλδαίων. 44 Θέλουσιν ἀγοράζει ἀγροὺς δι᾿ ἀργυρίου καὶ ὑπογράφει συμφωνητικὰ καὶ σφραγίζει καὶ θέλουσι παριστάνει μάρτυρας, ἐν τῇ γῇ Βενιαμὶν καὶ ἐν τοῖς πέριξ Ἱερουσαλήμ καὶ ἐν ταῖς πόλεσι τοῦ Ἰούδα καὶ ἐν ταῖς πόλεσι τῆς ὀρεινῆς καὶ ἐν ταῖς πόλεσι τῆς πεδινῆς καὶ ἐν ταῖς πόλεσι τοῦ νότου· διότι θέλω ἐπιστρέψει τὴν αἰχμαλωσίαν αὐτῶν, λέγει Κύριος.