Ωσηέ
7 ᾿Ενῷ ἰάτρευον τὸν Ἰσραήλ, ἀπεκαλύφθη τότε ἡ ἀνομία τοῦ ᾿Εφραΐμ καὶ ἡ κακία τῆς Σαμαρείας· διότι ἔπραξαν ψεῦδος· καὶ ὁ κλέπτης εἰσέρχεται, ὁ ληστής γυμνόνει ἔξωθεν. 2 Καὶ αὐτοὶ δὲν λέγουσιν ἐν τῇ καρδίᾳ αὑτῶν, ὅτι ἐνθυμοῦμαι πᾶσαν τὴν ἀνομίαν αὐτῶν· τώρα περιεκύκλωσαν αὐτοὺς αἱ πράξεις αὐτῶν· ἔμπροσθεν τοῦ προσώπου μου ἔγειναν. 3 ᾿Εν τῇ κακίᾳ αὑτῶν εὔφραναν τὸν βασιλέα καὶ ἐν τοῖς ψεύδεσιν αὑτῶν τοὺς ἄρχοντας. 4 Πάντες εἶναι μοιχοί, ὡς ὁ κλίβανος ὁ πεπυρωμένος ὑπὸ τοῦ ἀρτοποιοῦ· ὅστις, ἀφοῦ ζυμώσῃ τὸ φύραμα, παύει τοῦ νὰ θερμαίνῃ αὐτόν, ἑωσοῦ γείνῃ ἡ ζύμωσις. 5 ᾿Εν τῇ ἡμέρᾳ τοῦ βασιλέως ἡμῶν, οἱ ἄρχοντες ἠσθένησαν ὑπὸ τῆς φλογώσεως τοῦ οἴνου, καὶ αὐτὸς ἐξήπλωσε τὴν χεῖρα αὑτοῦ πρὸς τοὺς ἀχρείους. 6 Διότι ἐνασχολοῦσι τὴν καρδίαν αὑτῶν φλεγωμένην ὡς κλίβανον ἐν ταῖς ἐνέδραις αὑτῶν· ὁ ἀρτοποιὸς αὐτῶν κοιμᾶται ὅλην τὴν νύκτα· τὴν δὲ αὐγήν αὐτή καίει ὡς πῦρ φλογίζον. 7 Πάντες οὗτοι ἐθερμάνθησαν ὡς κλίβανος καὶ κατέφαγον τοὺς κριτὰς αὑτῶν· πάντες οἱ βασιλεῖς αὐτῶν ἔπεσον· δὲν ὑπάρχει μεταξὺ αὐτῶν ὁ ἐπικαλούμενός με. 8 Ὁ ᾿Εφραΐμ, αὐτὸς συνεμίγη μετὰ τῶν λαῶν· ὁ ᾿Εφραΐμ εἶναι ὡς ἐγκρυφίας ὅστις δὲν ἐστράφη. 9 Ξένοι κατέφαγον τὴν δύναμιν αὐτοῦ καὶ αὐτὸς δὲν γνωρίζει τοῦτο· καὶ λευκαὶ τρίχες ἀνεφύησαν σποράδην ἐν αὐτῷ καὶ αὐτὸς δὲν γνωρίζει τοῦτο. 10 Καὶ ἡ ὑπερηφανία τοῦ Ἰσραήλ μαρτυρεῖ κατὰ πρόσωπον αὐτοῦ· καὶ δὲν ἐπιστρέφουσι πρὸς Κύριον τὸν Θεὸν αὑτῶν οὐδὲ ἐκζητοῦσιν αὐτὸν διὰ πάντα ταῦτα. 11 Καὶ ὁ ᾿Εφραΐμ εἶναι ὡς περιστερὰ δελεαζομένη, μή ἔχουσα σύνεσιν· ἐπικαλοῦνται τὴν Αἴγυπτον, ὑπάγουσιν εἰς τὴν ᾿Ασσυρίαν. 12 Ὅταν ὑπάγωσι, θέλω ἐξαπλώσει ἐπ᾿ αὐτοὺς τὸ δίκτυόν μου· θέλω καταβιβάσει αὐτοὺς καθὼς τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ· θέλω παιδεύσει αὐτοὺς καθὼς ἐκηρύχθη ἐν τῇ συναγωγῇ αὐτῶν. 13 Οὐαὶ εἰς αὐτούς, διότι ἀπεσκίρτησαν ἀπ᾿ ἐμοῦ· ὄλεθρος εἰς αὐτούς, διότι ἠσέβησαν εἰς ἐμέ· ἐνῷ ἐγὼ ἐξηγόρασα αὐτούς, αὐτοὶ ἐλάλησαν κατ᾿ ἐμοῦ ψεύδη. 14 Καὶ δὲν μὲ ἐπεκαλέσθησαν ἐν τῇ καρδίᾳ αὑτῶν, ἀλλὰ ὠλόλυζον ἐπὶ τὰς κλίνας αὑτῶν· βασανίζονται διὰ σῖτον καὶ οἶνον καὶ στασιάζουσιν ἐναντίον μου. 15 Καὶ ἐγὼ ἐπαίδευσα αὐτοὺς ἐνῷ ἐνίσχυσα τοὺς βραχίονας αὐτῶν, αὐτοὶ ὅμως διελογίζοντο πονηρὰ ἐναντίον μου. 16 ᾿Επιστρέφουσιν, οὐχὶ εἰς τὸν Ὕψιστον· ἔγειναν ὡς τόξον στρεβλόν· οἱ ἄρχοντες αὐτῶν θέλουσι πέσει ἐν ῥομφαίᾳ διὰ τὴν αὐθάδειαν τῆς γλώσσης αὐτῶν· τοῦτο θέλει εἶσθαι τὸ ὄνειδος αὐτῶν ἐν τῇ γῇ τῆς Αἰγύπτου.