1 Σαμουήλ
4 Καὶ ἔγεινε λόγος τοῦ Σαμουήλ πρὸς πάντα τὸν Ἰσραήλ.
Καὶ ἐξῆλθεν ὁ Ἰσραήλ ἐναντίον τῶν Φιλισταίων εἰς μάχην, καὶ ἐστρατοπέδευσαν πλησίον τοῦ Ἔβεν-ἔζερ· οἱ δὲ Φιλισταῖοι ἐστρατοπέδευσαν ἐν ᾿Αφέκ. 2 Καὶ παρετάχθησαν οἱ Φιλισταῖοι ἐναντίον τοῦ Ἰσραήλ· καὶ ὅτε ἐξηπλώθη ἡ μάχη, ἐκτυπήθη ὁ Ἰσραήλ ἔμπροσθεν τῶν Φιλισταίων· καὶ ἐφονεύθησαν ἐν τῷ πεδίῳ κατὰ τὴν συμπλοκήν ἕως τέσσαρες χιλιάδες ἀνδρῶν.
3 Ὅτε δὲ ἦλθεν ὁ λαὸς εἰς τὸ στρατόπεδον, εἶπον οἱ πρεσβύτεροι τοῦ Ἰσραήλ, Διὰ τί ὁ Κύριος ἐπάταξεν ἡμᾶς σήμερον ἔμπροσθεν τῶν Φιλισταίων; ἄς λάβωμεν πρὸς ἑαυτοὺς ἀπὸ Σηλὼ τὴν κιβωτὸν τῆς διαθήκης τοῦ Κυρίου, καὶ ἐλθοῦσα ἐν μέσῳ ἡμῶν θέλει σώσει ἡμᾶς ἐκ τῆς χειρὸς τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. 4 Καὶ ἀπέστειλεν ὁ λαὸς εἰς Σηλώ, καὶ ἐσήκωσαν ἐκεῖθεν τὴν κιβωτὸν τῆς διαθήκης τοῦ Κυρίου τῶν δυνάμεων, τοῦ καθημένου ἐπὶ τῶν χερουβείμ· καὶ ἀμφότεροι οἱ υἱοὶ τοῦ Ἠλεί, Ὀφνεὶ καὶ Φινεές, ἦσαν ἐκεῖ μετὰ τῆς κιβωτοῦ τῆς διαθήκης τοῦ Θεοῦ. 5 Καὶ ὅτε ἦλθεν ἡ κιβωτὸς τῆς διαθήκης τοῦ Κυρίου εἰς τὸ στρατόπεδον, πᾶς ὁ Ἰσραήλ ἠλάλαξε μετὰ φωνῆς μεγάλης, ὥστε ἀντήχησεν ἡ γῆ.
6 Καὶ ἀκούσαντες οἱ Φιλισταῖοι τὴν φωνήν τοῦ ἀλαλαγμοῦ, εἶπον, Τί σημαίνει ἡ φωνή τοῦ μεγάλου τούτου ἀλαλαγμοῦ ἐν τῷ στρατοπέδῳ τῶν Ἑβραίων; Καὶ ἔμαθον ὅτι ἡ κιβωτὸς τοῦ Κυρίου ἦλθεν εἰς τὸ στρατόπεδον. 7 Καὶ ἐφοβήθησαν οἱ Φιλισταῖοι, λέγοντες, Ὁ Θεὸς ἦλθεν εἰς τὸ στρατόπεδον. Καὶ εἶπον, Οὐαὶ εἰς ἡμᾶς. Διότι δὲν ἐστάθη τοιοῦτον πρᾶγμα χθὲς καὶ προχθές· 8 οὐαὶ εἰς ἡμᾶς. Τίς θέλει σώσει ἡμᾶς ἐκ τῆς χειρὸς τῶν θεῶν τούτων τῶν ἰσχυρῶν; οὗτοι εἶναι οἱ θεοί, οἱ πατάξαντες τοὺς Αἰγυπτίους ἐν πάσῃ πληγῇ ἐν τῇ ἐρήμῳ· 9 ἐνδυναμώθητε, Φιλισταῖοι, καὶ στάθητε ὡς ἄνδρες, διὰ νὰ μή γείνητε δοῦλοι εἰς τοὺς Ἑβραίους, καθὼς αὐτοὶ ἐστάθησαν δοῦλοι εἰς ἐσᾶς· στάθητε ὡς ἄνδρες, καὶ πολεμήσατε αὐτούς.
10 Τότε οἱ Φιλισταῖοι ἐπολέμησαν· καὶ ἐκτυπήθη ὁ Ἰσραήλ, καὶ ἔφυγεν ἕκαστος εἰς τὴν σκηνήν αὑτοῦ· καὶ ἔγεινε σφαγή μεγάλη σφόδρα· καὶ ἔπεσον ἐκ τοῦ Ἰσραήλ τριάκοντα χιλιάδες πεζοί. 11 Καὶ ἡ κιβωτὸς τοῦ Θεοῦ ἐπιάσθη· καὶ ἀμφότεροι οἱ υἱοὶ τοῦ Ἠλεί, Ὀφνεὶ καὶ Φινεές, ἐθανατώθησαν.
12 Καὶ ἔδραμεν ἐκ τῆς μάχης ἄνθρωπός τις ἐκ τοῦ Βενιαμίν, καὶ ἦλθεν εἰς Σηλὼ τὴν αὐτήν ἡμέραν, ἔχων τὰ ἱμάτια αὑτοῦ διεσχισμένα καὶ χῶμα ἐπὶ τὴν κεφαλήν αὑτοῦ. 13 Καὶ ὅτε ἦλθεν, ἰδού, ὁ Ἠλεὶ ἐκάθητο ἐπὶ τῆς καθέδρας, κατὰ τὸ πλάγιον τῆς ὁδοῦ, σκοπεύων· διότι ἡ καρδία αὐτοῦ ἔτρεμε περὶ τῆς κιβωτοῦ τοῦ Θεοῦ. Καὶ ὅτε ὁ ἄνθρωπος ἐλθὼν εἰς τὴν πόλιν ἀνήγγειλε ταῦτα, ἀνεβόησε πᾶσα ἡ πόλις. 14 Καὶ ἀκούσας ὁ Ἠλεὶ τὴν φωνήν τῆς βοῆς, εἶπε, Τί σημαίνει ἡ φωνή τῆς βοῆς ταύτης; Καὶ ὁ ἄνθρωπος ἦλθε σπεύδων καὶ ἀνήγγειλε πρὸς τὸν Ἠλεί. 15 Ἦτο δὲ ὁ Ἠλεὶ ἐνενήκοντα ὀκτὼ ἐτῶν· καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ ἦσαν ἠμαυρωμένοι, ὥστε δὲν ἠδύνατο νὰ βλέπῃ.
16 Καὶ εἶπεν ὁ ἄνθρωπος πρὸς τὸν Ἠλεί, ᾿Εγώ εἶμαι ὁ ἐλθὼν ἐκ τῆς μάχης, καὶ ἔφυγον ἐγὼ ἐκ τῆς μάχης σήμερον. Καὶ εἶπε, Τί ἔγεινε, τέκνον μου;
17 Καὶ ἀπεκρίθη ὁ μηνυτής καὶ εἶπεν, Ἔφυγεν ὁ Ἰσραήλ ἔμπροσθεν τῶν Φιλισταίων, καὶ ἔτι μεγάλη σφαγή ἔγεινεν εἰς τὸν λαόν· καὶ προσέτι ἀμφότεροι οἱ υἱοὶ σου, Ὀφνεὶ καὶ Φινεές, ἀπέθανον· καὶ ἡ κιβωτὸς τοῦ Θεοῦ ἐπιάσθη.
18 Καὶ καθὼς ἀνέφερε περὶ τῆς κιβωτοῦ τοῦ Θεοῦ, ὁ Ἠλεὶ ἔπεσεν ἐκ τῆς καθέδρας εἰς τὰ ὀπίσθια πρὸς τὸ πλάγιον τῆς πύλης, καὶ συνετρίβη ὁ τράχηλος αὐτοῦ, καὶ ἀπέθανε· διότι ἦτο γέρων ὁ ἄνθρωπος καὶ βαρύς. Ἔκρινε δὲ αὐτὸς τὸν Ἰσραήλ τεσσαράκοντα ἔτη.
19 Καὶ ἡ νύμφη αὐτοῦ, ἡ γυνή τοῦ Φινεές, ούσα ἔγκυος, ἑτοίμη νὰ γεννήσῃ, ὡς ἤκουσε τὴν ἀγγελίαν, ὅτι ἡ κιβωτὸς τοῦ Θεοῦ ἐπιάσθη καὶ ὅτι ὁ πενθερὸς αὐτῆς καὶ ὁ ἀνήρ αὐτῆς ἀπέθανον, ἐκυρτώθη καὶ ἐγέννησε· διότι ἦλθον εἰς αὐτήν οἱ πόνοι. 20 Καὶ καθ᾿ ὅν καιρὸν ἀπέθνησκεν, αἱ γυναῖκες αἱ παριστάμεναι εἶπον πρὸς αὐτήν, Μή φοβοῦ· διότι ἐγέννησας υἱόν. ᾿Εκείνη ὅμως δὲν ἀπεκρίθη οὐδὲ ἔβαλεν αὐτὸ εἰς τὴν καρδίαν αὑτῆς. 21 Καὶ ἐκάλεσε τὸ παιδίον Ἰχαβώδ, λέγουσα, Ἡ δόξα ἔφυγεν ἐκ τοῦ Ἰσραήλ· διότι ἡ κιβωτὸς τοῦ Θεοῦ ἐπιάσθη, καὶ διότι ὁ πενθερὸς αὐτῆς καὶ ὁ ἀνήρ αὐτῆς ἀπέθανον. 22 Καὶ εἶπεν, Ἡ δόξα ἔφυγεν ἐκ τοῦ Ἰσραήλ· διότι ἐπιάσθη ἡ κιβωτὸς τοῦ Θεοῦ.