Άσμα Ασμάτων

7 «Τι ωραία που είναι τα πόδια σου μέσα στα σανδάλια σου,

αρχοντοπούλα μου!

Οι καμπύλες των μηρών σου είναι σαν στολίδια,

φτιαγμένα από χέρια τεχνίτη.

Σωρός από σιτάρι η κοιλιά σου,

τριγυρισμένος από κρίνα.

 3 Τα δυο σου στήθη είναι σαν δυο μικρές γαζέλες,

δίδυμες.+

Τα μάτια σου+ σαν τις δεξαμενές στην Εσεβών,+

κοντά στην πύλη της Βαθ-ραββίμ.

Η μύτη σου είναι σαν τον πύργο του Λιβάνου,

που βλέπει προς τη Δαμασκό.

 5 Το κεφάλι σου σε στεφανώνει σαν τον Κάρμηλο,+

και οι μπούκλες του κεφαλιού σου+ είναι σαν πορφυρό μαλλί.+

 6 Πόσο όμορφη και πόσο ευχάριστη είσαι,

κοπέλα αγαπημένη, πάνω από όλες τις εξαίσιες απολαύσεις!

 7 Η κορμοστασιά σου μοιάζει με φοίνικα

και τα στήθη σου με τσαμπιά από χουρμάδες.+

 8 Είπα: “Θα σκαρφαλώσω στον φοίνικα

να πιάσω τους μίσχους των καρπών”.

Ας είναι τα στήθη σου σαν τσαμπιά από σταφύλια,

η ανάσα σου ευωδιαστή σαν μήλα

 9 και το στόμα* σου σαν το καλύτερο κρασί».

«Ας κατεβαίνει αυτό ευχάριστα για τον αγαπημένο μου,

ρέοντας απαλά στα χείλη εκείνων που κοιμούνται.

10 Εγώ είμαι του αγαπημένου μου,+

και εκείνος ποθεί εμένα.

11 Έλα, αγαπημένε μου,

ας βγούμε στους αγρούς·

ας ξεκουραστούμε ανάμεσα στα φυτά της χένας.+

12 Ας σηκωθούμε νωρίς και ας πάμε στα αμπέλια

να δούμε αν βλάστησε* το κλήμα,

αν άνοιξαν τα λουλούδια,+

αν άνθισαν οι ροδιές.+

13 Οι μανδραγόρες+ μοσχοβολούν·

στις πόρτες μας υπάρχουν κάθε είδους εκλεκτοί καρποί.+

Και τους καινούριους και τους παλιούς,

αγαπημένε μου, για εσένα τους έχω φυλαγμένους.