«Λάβετε την Σοφή Άποψη των Απολαύσεων»
Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ εσκόπευε να βρίσκη ο άνθρωπος ευχαρίστησι στη ζωή. Αυτό εξηγεί γιατί μας εδημιούργησε με την ικανότητα να διασκεδάζουμε τους εαυτούς μας και τους άλλους με ταλέντα, όπως η μουσική. Ο Δημιουργός επίσης κανόνισε να απολαμβάνουμε ευχαρίστησι και όταν ακόμη ικανοποιούμε τις βασικές ανάγκες μας, καθώς ο Λόγος του μας λέγει: «Ύπαγε, φάγε τον άρτον σου εν ευφροσύνη, και πίε τον οίνον σου εν ευθύμο καρδία· . . .Χαίρου ζωήν μετά της γυναικός την οποίαν ηγάπησας.» Ναι, ο Λόγος του Θεού δεν καταδικάζει τις απολαύσεις—Εκκλησ. 9:7, 9.
Ο Ιησούς Χριστός, ο Υιός του Θεού, έθεσε παράδειγμα για μας στο ν’ απολαμβάνωμε τη ζωή καθώς και άλλα πράγματα. Αυτός δεν ήταν ασκητής. Απελάμβανε τις χαρές της φιλίας, όπως όταν επεσκέπτετο το σπίτι του φίλου του Λαζάρου. Επίσης διαβάζομε ότι ήταν παρών σε μια γαμήλιο εορτή στην Κανά και σ’ αυτή την ευκαιρία, μακράν από του ν’ αποστρέφεται τις τελετές, θαυματουργικά μετέβαλε το νερό σε κρασί, ώστε, να μπορέση να συνεχισθή η ευθυμία.—Λουκ. 10:38-42· Ιωάν. 2:1-11· 11:1-44.
Εν τούτοις, ο Λόγος του Θεού μάς συμβουλεύει να μη δίδωμε πάρα πολλή σπουδαιότητα στην απόλαυσι των ευχαριστήσεων και δεν πρέπει να τις επιδιώκωμε με απληστία ή λαιμαργία. Ο άνθρωπος πρέπει να τρώγη για να ζη και όχι να ζη για την ευχαρίστησι του να τρώγη. Συγχρόνως ο Λόγος του Θεού απαγορεύει καθ’ ολοκληρίαν ωρισμένες «απολαύσεις.»·—Φιλιππησ. 3:19.
Το να κάμη ένας την επιδίωξι της απολαύσεως τον κυριώτερο ή μοναδικό σκοπό στην ζωή του είναι αυτό που αποκαλείται «ηδονισμός.» Αυτή είναι, η ειδωλολατρική φιλοσοφία που λέγει, «Ας φάγωμεν και ας πίωμεν διότι αύριον αποθνήσκομεν.» Τέτοια ιδιοτελής και υλιστική φιλοσοφία πρέπει να καταδικάζεται, όπως επίσης και η λαιμαργία και η μέθη. «Μη έσο μεταξύ οινοποτών, μεταξύ κρεοφάγων άσωτων διότι ο μέθυσος και ο άσωτος θέλουσι πτωχεύσει»—όχι μόνον οικονομικώς αλλ’ επίσης και σε υγεία.—1 Κορ. 15:32· Παροιμ. 23:20, 21.
Η ιδία αρχή εφαρμόζεται στις ευχαριστήσεις της συμμετοχής στα σπορ. Με μέτρο τα σπορ μπορεί να είναι κάπως ωφέλιμα. Κάτω από τις ορθές περιστάσεις μπορούν να προμηθεύσουν υγιεινή συντροφιά, διασκέδασι και φυσική άσκησι, που είναι καλά για το σώμα και τον νου. Η ενεργός ή θεαματική συμμετοχή στα σπορ καθώς και άλλες μορφές αναψυχής και ανέσεις έχουν ασφαλώς τη θέσι τους. Αλλά δεν είναι φρόνιμο να κλέπτη κανείς από τον εαυτό του τον αναγκαίο ύπνο και ανάπαυσι χάριν εντρυφήσεως σε τέτοιες ευχαριστήσεις. Εντούτοις, πόσοι κάνουν αυτό ακριβώς το πράγμα! Ούτε θα έπρεπε η εντρύφησις σ’ αυτές τις απολαύσεις να κατέχη τόσο περίβλεπτη θέσι στη ζωή ενός ώστε να παραμελή τις υποχρεώσεις του προς τον Δημιουργό, την οικογένεια ή τον συνάνθρωπο του. 1 Τιμ. 4:6.
Ο Ιησούς, στην παραβολή του σπορέως, προειδοποίησε για τον κίνδυνο που υπάρχει όταν ένας αφήνη τις «ηδονές του βίου» να συμπνίγουν τον σπόρο της αλήθειας του Θεού με αποτέλεσμα να γίνεται άκαρπος. Η Γραφή συμβουλεύει: «Η επιείκειά σας ας γείνη γνωστή εις πάντας τους ανθρώπους»· δηλαδή να είσθε μετριοπαθείς, λογικοί σε όλες τις ενέργειές σας και τις σχέσεις με τους άλλους. Με το να χάνετε την ισορροπία σας στην επιδίωξι τέτοιων τέρψεων δεν σημαίνει λογικότητα.—Λουκ. 8:14· Φιλιππησ. 4:5.
Απαγορευμένες «Απολαύσεις»
Πάλιν όμως, υπάρχουν ωρισμένες «απολαύσεις» που θα έπρεπε ν’ αποφεύγονται εντελώς για τις αρχές που παραβιάζουν και για τη ζημία που προξενούν. Μεταξύ αυτών συγκαταλέγεται και το κάπνισμα. Η συνήθεια του καπνού είναι δαπανηρή όχι μόνο σε χρήμα, αλλ’ επίσης και στην υγεία. Πράγματι, όλο και περισσότερη μαρτυρία έρχεται σε φως που υπογραμμίζει το γεγονός ότι το κάπνισμα αποτελεί μια απαγορευμένη «απόλαυσι» σ’ αυτούς που θα έπρεπε να είναι φρόνιμοι. Χαρακτηριστικές είναι οι διαπιστώσεις που εδημοσιεύθησαν στο περιοδικό η Υγεία της Σήμερον, του Σεπτεμβρίου 1968, κάτω από τον τίτλο, «Οι Ερευνηταί Ενισχύουν την Άποψι Εναντίον του Καπνίσματος.»
Υπάρχει επίσης η αμφίβολη ευχαρίστησις των τυχερών παιχνιδιών. Αυτή ενθαρρύνει την ιδιοτέλεια, διότι στην πραγματικότητα είναι ένα είδος εκβιασμού. Εκτός τούτου, πόσο συχνά αυτοί που εντρυφούν σ’ αυτήν δεν γίνονται χαρτοπαίκτες κατ’ ανάγκην! Έτσι, σήμερα στις Ηνωμένες Πολιτείες και μόνο υπάρχουν περίπου έξη εκατομμύρια χαρτοπαίκτες που ζουν σ’ ένα φανταστικό κόσμο. Η συνήθεια τους κάνει πολλούς απ’ αυτούς να στρέφωνται στην κλοπή και ακόμη στην αυτοκτονία.
Επίσης εκείνες που πρέπει να αποφεύγωνται είναι οι χωρίς διάκρισι σεξουαλικές σχέσεις. Όταν λάβωμε υπ’ όψι τα αφροδίσια νοσήματα, τα νόθα παιδιά, τις διαλυμένες οικογένειες και άλλες δυστυχίες που προκαλούνται απ’ αυτές, η σοφία του Λόγου του Θεού που απαγορεύει τις «απολαύσεις» των χωρίς διάκρισι σεξουαλικών σχέσεων είναι προφανής.—Εβρ. 13:4.
Η σοφία υπαγορεύει όχι μόνο ν’ αποφεύγη κανείς τις «απολαύσεις» των χωρίς διάκρισι σεξουαλικών σχέσεων, αλλ’ επίσης ό,τι τείνει να οδηγήση σ’ αυτές, όπως οι θωπείες. Τέτοιου είδους απολαύσεις ο Λόγος του Θεού τις περιορίζει μόνο σ’ εκείνους που βρίσκονται, σε γαμήλιο κατάστασι. (Παροιμ. 5:15-20) Η σοφή πορεία είναι: «Κάμετε εις τους πόδας σας ευθείας οδούς.» Αυτή είναι επίσης η πορεία της αγάπης, επειδή εμποδίζει τον ένα να κάμη τον άλλον να σκοντάψη.—Εβρ. 12:13.
Εκζήτησις Απολαύσεων με Ναρκωτικά
Σήμερα, η επιδίωξις απολαύσεων πολλών νέων έχει λάβει τη μορφή εντρυφήσεως στη μαριχουάνα και σε μικρότερο βαθμό στο LSD και άλλα ναρκωτικά. Ενώ συγκριτικά υπάρχουν ολίγοι συνήγοροι του LSD μεταξύ των επαγγελματιών, πολλοί απ’ αυτούς ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ της καταναλώσεως οίνου και του καπνίσματος της μαριχουάνας. Δεν βλέπουν καμμιά βλάβη όταν αποτελή γεγονός ότι σε μερικές πόλεις των Ηνωμένων Πολιτειών από 50 έως 70 τοις εκατό των φοιτητών των κολλεγίων καπνίζουν «πότ,» όπως λέγεται, και ότι υπολογίζεται ότι το ένα τρίτον απ’ αυτούς το χρησιμοποιούν από συνήθεια. Τώρα βρίσκεται επί ποδός μια ευρέως διαδεδομένη κίνησις για τη νομιμοποίησι της χρήσεως της μαριχουάνας.
Αλλ’ η επιτροπή του Αμερικανικού Ιατρικού Συνεταιρισμού, που πραγματεύεται με τέτοια προβλήματα, έχει επίσημα αναφέρει ότι η μαριχουάνα «είναι ένα επικίνδυνο φάρμακο και σαν τέτοιο αφορά τη δημοσία υγεία.» (Νιούσγουικ 1 Ιουλίου, 1968) Και έξη μήνες προηγουμένως, ο Κ. Γ. Ζόφερ Τωρό του Ανωτάτου Δικαστηρίου τής Μασσαχουσέττης υπεστήριξε την απαγόρευσι της μαριχουάνας λέγοντας μεταξύ άλλων:
«Η γνώμη μου, βασισμένη στην απόδειξι που παρουσιάσθηκε σ’ αυτή την ακροαματική διαδικασία, είναι ότι η μαριχουάνα είναι ένα βλαβερό και επικίνδυνο φάρμακο. Όσον εγώ δύναμαι να διαβεβαιώσω, ο μοναδικός σκοπός της είναι η επιβολή μιας καταστάσεως μέθης ή ευφορίας. Το φάρμακο έχει μεγάλη έλξι για τους νέους άνδρες και γυναίκες της κολλεγιακής ηλικίας, και κάπως λιγώτερη κατά το διάστημα των ετών της διαμορφώσεώς των, οπότε θα έπρεπε ν’ αποκτήσουν τη μόρφωσι και την πείρα επάνω στα οποία να οικοδομήσουν τη μέλλουσα ζωή τους. Η χρήσις του φαρμάκου επιτρέπει, μάλλον την αποφυγή της λύσεως των προβλημάτων τους που υποβόσκουν, παρά τη ρεαλιστική αντιμετώπισί τους. . . .Η σύμπτωσις μεταξύ εθισμού σε ‘δυνατά’ ναρκωτικά, εγκλήματος και σεξουαλικότητος είναι τόσο μεγάλη ώστε δεν μπορεί να θεωρηθή απλώς ως τυχαία.»—Τάιμ, 29 Δεκεμβρίου, 1967.
Αυτή η σαφής άποψις ενός σοφού δικαστού υπογραμμίζει την ανοησία της εκζητήσεως ηδονικής απολαύσεως χωρίς να λαμβάνονται υπ’ όψι οι συνέπειές της.
Πνευματικές Απολαύσεις
Οι απολαύσεις δύνανται να διαιρεθούν σε τρεις βασικές κατηγορίες. Υπάρχουν αυτές που είναι καλές καθ’ εαυτές, αν ένας εντρυφά σ’ αυτές με μετριοπάθεια. Και υπάρχουν εκείνες οι «απολαύσεις» οι ‘αισθησιακές’ και τα παρόμοια, που πρέπει αυστηρώς ν’ αποφεύγωνται ως παράνομες και βλαβερές. Υπάρχουν επίσης απολαύσεις που θα έπρεπε επιμόνως να καλλιεργούνται. Να καλλιεργούνται απολαύσεις; Ναι, ακριβώς όπως μερικοί έχουν μάθει να έχουν προτίμησι για κάτι όπως οι εληές, το σέλινο, ή άλλα τρόφιμα, υπάρχουν απολαύσεις, πνευματικές απολαύσεις, για τις οποίες μια προτίμησις μπορεί ν’ αναπτυχθή ή ν’ αποκτηθή από ατελείς ανθρώπους που έχουν τάσεις προς τα γήινα και ιδιοτελή πράγματα.
Η Βίβλος μάς λέγει ότι ο Ιησούς Χριστός, πριν έλθη στη γη καθώς και όταν ήταν στη γη, απελάμβανε χαρά, απόλαυσι και τέρψι με το να εκτελή το θέλημα του Πατρός του. (Παροιμ. 8:30· Ψαλμ. 40:8) Σκεφθήτε τη χαρά που έλαβε ο Ιησούς βλέποντας χιλιάδες να ικανοποιούν την πείνα τους με ψωμί και ψάρια που αυτός θαυματουργικά τους είχε προμηθεύσει. Πόσο μεγάλη θα έπρεπε να ήταν η ευχαρίστησί του, όταν αποκατέστησε την όρασι στον τυφλό, την ακοή στον κωφό, τη δύναμι στα μέλη του χωλού και του παραλυτικού. Και τι απόλαυσις θα έπρεπε να ήταν σ’ αυτόν όταν εκήρυττε τα αγαθά νέα της βασιλείας, προσφέροντας ελευθερία από τη δουλεία και απαλλαγή από βαρειά φορτία!—Ματθ. 11:28-30· Ιωάν. 8:31, 32.
Ενώ οι ακόλουθοι του Ιησού δεν μπορούν σήμερα να εκτελέσουν θαύματα, μπορούν ν’ απολαμβάνουν πνευματικές χαρές με το να δίνουν και να λαμβάνουν, και προτρέπονται, να τις καλλιεργούν. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνεται η απόκτησις γνώσεως του Ιεχωβά Θεού, των πράξεών του και των σκοπών του. Έτσι ο ψαλμωδός έγραψε: «Αγάλλομαι εις τον λόγον σου ως ο ευρίσκων λάφυρα πολλά.» Πόσο απολαυστικό μπορεί να είναι όταν οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά λαμβάνουν Βιβλικές αλήθειες, ειδικά στις μεγαλύτερες συνελεύσεις των.—Ψαλμ. 119:162.
Ακόμη μεγαλύτερες είναι οι ευχαριστήσεις της γενναιοδωρίας, του να υπηρετή ένας ή να δίνη ανιδιοτελώς στους άλλους. Αυτή δεν είναι μια δυσκολοπίστευτη ιδέα, αλλά αναγνωρίζεται γενικά με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Παραδείγματος χάριν, σε ποιον δεν αρέσει να φιλοξενή ή να περιποιήται μια ομάδα φίλων; Έτσι, καθώς οι Χριστιανοί διάκονοι ακούουν τις πνευματικές ανάγκες των άλλων και βρίσκουν κάποιον που έχει συναίσθησι της πνευματικής του ανάγκης και εκτιμά τις προσπάθειές τους, αντλούν γνήσια ευχαρίστησι από τις ενέργειές των. Είναι όπως ένας νεαρός ολοχρόνιος σκαπανεύς κήρυξ το έθεσε σε μια τελευταία συνέλευσι. Το έργο σκαπανέως δίνει την περισσότερη και μεγαλύτερη ευχαρίστησι που υπάρχει, με το να βοηθή άλλους να λάβουν την στάσι τους για τον Ιεχωβά. Είναι καθώς είπε ο Ιησούς: «Μακάριον είναι να δίδη τις μάλλον παρά να λαμβάνη.»—Πράξ. 20:35.
Έτσι, λάβετε τη σοφή άποψι των απολαύσεων. Αποφεύγετε αυτές που απαγορεύονται. Να είσθε μετριοπαθείς στην απόλαυσι των κοσμικών ευχαριστήσεων. Και συνεχίστε να καλλιεργήτε τις πνευματικές απολαύσεις που ωφελούν άλλους καθώς κι’ εσάς και φέρουν τιμή στον Πλάστη σας, τον Ιεχωβά Θεό.