Η Σωματική Ανάπτυξις Ήταν το Κύριο Ενδιαφέρον της Ζωής Μου

ΠΑΛΗ στους δρόμους και συμπλοκές στο σπίτι ήταν ένα τακτικό μέρος της ζωής μου, αλλά πάντοτε έβγαινα ηττημένος. Αυτό μ’ έκανε να αισθάνωμαι σαν ένας απόβλητος. Αποφάσισα να κάμω κάτι γι’ αυτό. Η απόφασίς μου μ’ έκανε ν’ αρχίσω μια πορεία ζωής που τελικά μ’ έκαμε να επιζητώ τον τίτλο «Μίστερ Υφήλιος,» δηλαδή ο πιο τέλεια ανεπτυγμένος άνδρας όλου του κόσμου.

Αυστηρές δίαιτες και γυμναστική με βάρη έγιναν ο τρόπος της ζωής μου, και αγαπούσα κάθε στιγμή της. Κάθε άλλο ήταν υποτεταγμένο σ’ ένα σκοπό: να μεταμορφωθώ σ’ αυτή την ίδια την ουσία του ανδρισμού. Το σώμα μου άρχισε να διαπλάθεται και να διαμορφώνεται. Με τον καιρό μπορούσα να σχίζω σε κομμάτια μεταλλικές πινακίδες κυκλοφορίας αυτοκινήτων και να εκτελώ ηράκλεια κατορθώματα δυνάμεως με μεγάλα βάρη. Όλα αυτά έστειλαν το ανδρικό μου εγώ σε διαστημικά ύψη.

Όταν άρχισα να συμμετέχω σε αγώνες και διαγωνισμούς, αυτό γινόταν με μια μόνο σκέψι: Να γίνω τελικά ο πιο μυώδης άνδρας στον κόσμο. Τίτλοι και τρόπαια άρχισαν να συσσωρεύωνται, όπως Μίστερ Αλγκόμα—ο Πιο Μυώδης Άνθρωπος (1962), και ο Νεώτερος Μίστερ Καναδάς (1965).

Η Μανία της Μοτοσυκλέττας

Παράλληλα με τις προσπάθειες για τη σωματική ανάπτυξι αναμίχθηκα στους αγώνες ταχύτητος μοτοσυκλεττών. Ένα μεθυστικό μίγμα φήμης και διασημότητος ήταν το αποτέλεσμα της συμμετοχής μου σε αγώνες ταχύτητος σε διάφορα μέρη των ηπειρωτικών Ηνωμένων Πολιτειών και του Καναδά.

Αυτό ήταν ένα μικρό μόνον βήμα για να γίνω μέλος συμμοριών μοτοσυκλεττιστών. Σύντομα οι σύντροφοί μου απεδείχθησαν μια ομάδα ωρυομένων, μισομεθυσμένων αλητών. Στολίσθηκα μ’ ένα Γερμανικό κράνος, με αγκυλωτούς σταυρούς, με αλυσίδες και μαστίγια. Σαν συμμορία, ενοχλούσαμε αθώους ανθρώπους και προκαλούσαμε καταστροφές σε όλη την περιοχή από τα Καναδικά σύνορα μέχρι την πολιτεία της Φλώριδας. Στη διάρκεια αυτής της περιόδου κτηνώδους ακολασίας παρευρέθηκα σε διάφορα πάρτυ με ναρκωτικά που ωδηγούσαν αυτούς που συμμετείχαν στην χειρότερη μορφή διαφθοράς. Το να τρέχω μαζί μ’ αυτό το πλήθος είχε τελικά σαν κέρδος μια καταδίκη μου σε φυλάκισι.

Μετά την απόλυσί μου, σχεδόν χωρίς χρήματα, έστρεψα τη μοτοσυκλέττα μου προς την κατεύθυνση του σπιτιού μου. Ήταν ένα μακρυνό ταξίδι και μου έδωσε πολύ χρόνο για να σκεφθώ. Μια σκέψις που πέρασε από το μυαλό μου πολλές φορές στη διάρκεια αυτού του ταξιδιού ήταν: Αν συνεχίσω αυτού του είδους τη συναναστροφή, φαίνεται ότι θα καταλήξω νεκρός μάλλον παρά να είμαι ένας που αγωνίζεται για τον τίτλο του Μίστερ Υφήλιος.

Μια Αφύπνησις

Ένα βαθύ αίσθημα αηδίας μου ήλθε. Η πορεία ζωής που είχα ακολουθήσει δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ματαιότης. Πού με είχε οδηγήσει; Για άλλη μια φορά σχεδόν κυριεύθηκα από εκείνο το νεανικό αίσθημα ότι ήμουν ένας απόβλητος. Αλλά τώρα κάτι άρχισε να ξυπνάη μέσα μου. Ερωτήματα άρχισαν να διαμορφώνωνται στο μυαλό μου. Εκείνον τον καιρό νόμισα ότι ήταν το αποτέλεσμα του ότι άκουσα κάποιο θρησκευτικό ραδιοφωνικό πρόγραμμα. Άρχισα να διερωτώμαι: Είναι η Βίβλος πραγματικά ο Λόγος του Θεού; Ανάμεσα στις πολλές και ποικίλες θρησκευτικές αιρέσεις του κόσμου, υπάρχει μια θρησκεία την οποία επιδοκιμάζει ο Θεός;

Αν και γι’ αυτές τις ερωτήσεις έκανα πολλή σοβαρή σκέψι εκείνο τον καιρό, σιγά σιγά άρχισαν να ξεθωριάζουν αναπάντητες. Γιατί; Διότι άλλη μια φορά άφησα τη σωματική εκγύμνασι να γίνη το κύριο ενδιαφέρον της ζωής μου. Η ανάδειξις του Μίστερ Καναδά του 1970 πλησίαζε. Βρισκόμουν σε αληθινό ύψος σωματικής δυνάμεως. Το να κερδίσω αυτό το επιθυμητό βραβείο θα ήταν ένας μεγάλος σταθμός για να φθάσω στην κορυφή της φιλοδοξίας της ζωής μου—να είμαι ο πιο τέλεια ανεπτυγμένος άνδρας του κόσμου.

Ωστόσο, ήμουν ανήσυχος. Δεν υπήρχε τώρα καμμιά πραγματική εσωτερική ικανοποίησις από την εκγύμνασί μου. Εκείνα τα ερωτήματα, αν και τα είχα ωθήσει στο βάθος του μυαλού μου, με ενοχλούσαν ακόμη. Πού θα μπορούσαν να βρεθούν αληθινές και ικανοποιητικές απαντήσεις; Λόγω απογοητεύσεως, είχα σταματήσει να πηγαίνω στην εκκλησία. Ίσως εκείνο το θρησκευτικό ραδιοφωνικό πρόγραμμα να είχε τις απαντήσεις. Αλλά, όχι—ούτε αυτών οι απαντήσεις ικανοποίησαν την πνευματική μου πείνα.

Το Φως της Αληθείας Ανατέλλει

Πριν από λίγον καιρό συνάντησα έναν παλαιό γνωστό σ’ ένα καθαριστήριο. Μίλησε με συντομία για θρησκεία, λέγοντάς μου ότι ήταν μάρτυς του Ιεχωβά. Τότε, αν και η συζήτησίς μας ήταν ενδιαφέρουσα, δεν έδωσα πολλή προσοχή. Τώρα, άλλη μια φορά συνάντησα τον φίλο μου τον Μάρτυρα. Αυτή τη φορά οι ερωτήσεις άρχισαν να ξεχύνωνται από το στόμα μου. Τυχαία αρχίσαμε να μιλούμε για την εκκλησία μου που ήταν ακριβώς απέναντι. Ετόνισε την προέλευσι διαφόρων συμβόλων, όπως είναι ο σταυρός, επάνω στη στέγη, και η εικόνα του Ιησού ζωγραφισμένη σε πανί. Επειδή είχε διεγερθή το ενδιαφέρον μου, άρχισα να ρωτώ και για άλλα πράγματα που οι Καθολικοί γενικά πιστεύουν. Μου έδειξε ότι ο Λόγος του Θεού δεν υποστηρίζει καμμιά απ’ αυτές τις διδασκαλίες, όπως είναι τα βασανιστήρια των πονηρών στη φωτιά της κολάσεως, ή ταλαιπωρίες στο καθαρτήριο εκείνων που πεθαίνουν με αμαρτίες που μπορούν να συγχωρηθούν. Άλλες βασικές δοξασίες έγιναν επίσης σαφείς.

Αλλά ήταν πραγματικά αυτή η αλήθεια; Έπρεπε να το εξακριβώσω. Περαιτέρω έρευνα σε βιβλία για διάφορες θρησκείες απεδείχθη μάταιη, επέτυχε όμως ένα πράγμα: Έκαμε σαφές ότι αυτά που ο φίλος μου ο Μάρτυς είχε εξηγήσει μόνο από τη Βίβλο είχαν τον ήχο της αληθείας.

Σύντομα αρχίσαμε ν’ απολαμβάνωμε μαζί μια τακτική μελέτη της Βίβλου. Προς έκπληξί μου, η ανησυχία και η ταραγμένη κατάστασις της διανοίας μου άρχισαν ν’ αντικαθίστανται από μια εσωτερική ειρήνη που ποτέ προηγουμένως δεν είχα δοκιμάσει στη ζωή μου. Ποτέ αυτός που με δίδασκε δεν μου επέβαλε κάτι. Απλώς έκανε λογικές σκέψεις στις Βιβλικές διδασκαλίες με έναν ήπιο και ευγενικό τρόπο. Τώρα αισθανόμουν να ελκύωμαι, όχι προς ένα πλάσμα, αλλά προς τον θαυμάσιο Θεό αυτού του ευγενικού ανθρώπου που με δίδασκε.

Μια Σπουδαία Απόφασις

Δυο δρόμοι ήσαν ανοιχτοί μπροστά μου. Ποιον θα έπαιρνα; Ο δρόμος που ακολουθούσα ως τώρα δυνατόν να ωδηγούσε τελικά στην κορυφή της ανθρώπινης δυνάμεως και σωματικής αναπτύξεως μαζί με τιμή από ανθρώπους. Αλλ’ αφού θα έφθανα σ’ αυτή την κορυφή της επιτυχίας—τι θα γινόταν έπειτα; Τίποτα δεν έδειχνε ένα αληθινά ευτυχισμένο μέλλον μετά απ’ αυτό. Από το άλλο μέρος, ‘η στενή και τεθλιμμένη οδός η φέρουσα εις την ζωήν,’ σύμφωνα με τη Γραφή, θα ωδηγούσε στην επιδοκιμασία και ευλογία του Θεού. Αν την ακολουθούσα, θα μπορούσα να κερδίσω αιώνια ζωή με τελειότητα σώματος και διανοίας, μολονότι τώρα θα έφερνε την αποδοκιμασία των ανθρώπων. Προσευχή στον Ιεχωβά με βοήθησε να πάρω την πιο σπουδαία απόφασι της ζωής μου.

Σοβαρή σκέψις επάνω σε ωρισμένα εδάφια επίσης με βοήθησε. Ένα ήταν το 1 Κορινθίους 1:31: «Ο καυχώμενος, εν Ιεχωβά ας καυχάται (ΜΝΚ).» Θα το έκανα αυτό αν προσπαθούσα να κερδίσω τον τίτλο του Μίστερ Υφήλιος; Όχι, θα ήταν ακριβώς το αντίθετο. Επίσης, τα θεόπνευστα λόγια του αποστόλου Παύλου εις 1 Τιμόθεον 4:7 με έκαμαν να σταθώ: «Γύμναζε σεαυτόν εις την ευσέβειαν.» Είναι φανερό ότι μια αλλαγή στην εκγύμνασι ήταν αναγκαία.

Πήγα αμέσως στον μάνατζέρ μου και στον γυμναστή μου και τους εξήγησα ότι το να γίνω Μίστερ Υφήλιος δεν ήταν πια ο σκοπός της ζωής μου και ότι δεν θα έκανα πια καμμιά επίδειξι που θα μου έφερνε δόξα. Ξέσπασαν με μανία σε αισχρότητες, όχι μόνον προς εμένα, αλλά βλασφημώντας ακόμη και το Όνομα του Ιεχωβά. Εν τούτοις, έμεινα σταθερός στην απόφασί μου. Περίπου αυτή την εποχή ενθαρρύνθηκα πολύ όταν μια τοπική εφημερίδα δημοσίευσε μια ιστορία για έναν φημισμένο ποδοσφαιριστή στην Αγγλία που απέρριψε ένα συμβόλαιο ενός εκατομμυρίου δολλαρίων για ν’ ακολουθήση τα βήματα του Χριστού Ιησού ως ένας από τους μάρτυρας του Ιεχωβά.

Κατόπιν αποφάσισα να ειδοποιήσω για την αποχώρησί μου από την Καθολική Εκκλησία. Η πείρα με τον γυμναστή μου και τον μάνατζέρ μου χρησίμευσε μόνο για να ενισχύση αυτή την απόφασι. Έτσι, πήγα προσωπικά στον ιερέα, λέγοντάς του γιατί δεν ήθελα να είμαι πια μέλος της εκκλησίας του. Το πρόσωπό του πήρε μια όψι σαστισμένη καθώς εξήγησα την επιθυμία μου να γίνω ένας μάρτυς του Ιεχωβά. Με αγανάκτησι είπε ότι είχα υποστή απλώς πλύσι εγκεφάλου από τους μάρτυρες του Ιεχωβά. Εγώ απάντησα ότι αυτά που μάθαινα ήταν η αλήθεια και ότι υποστηρίζονταν πλήρως από τον Λόγο του Θεού, την Αγία Γραφή. Αυτό προκάλεσε μια θυμωμένη και απροσδόκητη απάντησι: «Δεν μπορείς να πιστεύης όλα όσα λέγει η Γραφή!» Αυτό πραγματικά με κατέπληξε, όταν σκέφθηκα πόσες φορές στο παρελθόν είχε φιλήσει τη Γραφή και την είχε μεταχειρισθή με την πιο μεγάλη ευλάβεια ενώ στεκόταν μπροστά στο εκκλησίασμα. Τώρα, πίσω από κλειστές πόρτες, έκανε τον υπαινιγμό ότι ο μέγας Θεός του σύμπαντος ήταν αναξιόπιστος—ο Λόγος Του δεν μπορούσε να γίνη πιστευτός στην ολότητά του. Αυτός ο άνθρωπος έδειχνε την αληθινή του όψι.

Στο νου μου ήλθε κάτι που είχε πει στην οικογένειά μας όταν πέθανε ο πατέρας μου σε ηλικία εξήντα ενός ετών. «Ο πατέρας σας θα πρέπη να μείνη στο καθαρτήριο εξήντα ένα χρόνια για τις αμαρτίες του.» Αυτό, όμως, εξηρτάτο, διότι όσο περισσότερα χρήματα θα δίναμε για Μεγάλες Λειτουργίες χάριν του πατέρα τόσο λιγώτερο χρόνο θα έπρεπε να είναι περιωρισμένος σ’ αυτά τα βάσανα. Ποτέ δεν μας είπε αυτό που λέγει η Γραφή—ότι «οι νεκροί δεν γνωρίζουσιν ουδέν.» (Εκκλησ. 9:5) Αυτός ο άνθρωπος υπήρξε συμμέτοχος σε έναν από τους μεγαλύτερους εκβιασμούς που διεπράχθησαν ποτέ στην ανθρωπότητα. Τι ονειδισμός για το όνομα του αληθινού Θεού! Εν τούτοις, αρνήθηκε ν’ αφαιρέση το όνομά μου από το αρχείο της εκκλησίας ή να παραδώση το Πιστοποιητικό της Βαπτίσεώς μου.

Ήταν άσκοπο να μιλώ περισσότερο, έτσι τον άφησα και πήγα στο Δημαρχείο, όπου άλλαξα το θρήσκευμά μου από Ρωμαιοκαθολικός σε μάρτυρα του Ιεχωβά. Σύντομα μετά απ’ αυτό τηλεφώνησα στο γιατρό μου και του είπα ότι αν παρουσιαζόταν ποτέ η ανάγκη στο μέλλον για εγχείρησι σε μένα ή σ’ έναν από την οικογένειά μου δεν θα έπρεπε να χρησιμοποιήση αίμα, διότι είχα μάθει ότι η Γραφή λέγει ότι πρέπει να ‘απέχωμε . . . από αίματος.’ (Πράξεις 15:20) Κατόπιν ακύρωσα την ιδιότητά μου ως μέλους του πολιτικού Κόμματος στο οποίο ανήκα, διότι εγνώριζα ότι ο Ιησούς είχε αρνηθή να αναμιχθή στην πολιτική, και ήθελα να είμαι μαθητής του. (Ματθ. 4:8-10· Ιωάννης 6:15· 17:16) Με περίμενε όμως ακόμη άλλη μια δοκιμασία.

Μια πρόσκλησις ήλθε που μου ζητούσε να συναντήσω και να μιλήσω με έναν άλλον ιερέα. Επέμεναν ακόμη να με ξανασυνδέσουν με την Καθολική Εκκλησία. Σ’ αυτή την περίστασι ο Ιεχωβά αληθινά με βοήθησε καθώς βασίσθηκα σ’ αυτόν για καθοδήγησι. Στη συζήτησί μας, συζητήθηκε η ανάμιξις του πάπα και των ιερέων με τον Χίτλερ. Σε απάντησι της ερωτήσεώς μου: «Γνωρίζετε καλά το εδάφιο 4:4 του Ιακώβου στη Γραφή που λέγει, ‘Μοιχαλίδες, δεν εξεύρετε ότι η φιλία του κόσμου είναι έχθρα του Θεού;’» αυτός είπε, «Αυτό δεν έχει σχέσι με την περίπτωσί μας.»

Εν τούτοις, του υπενθύμισα την επίσκεψι του πάπα στα Ηνωμένα Έθνη όπου είπε σ’ αυτό το σώμα: «Έρχομαι ως φίλος σας.» «Δεν αποτελεί αυτό πνευματική μοιχεία;» τον ερώτησα. Αυτός εκνευρίσθηκε φανερά. Κατόπιν αναφέρθηκα στην Καθολική Εκκλησία ότι είναι ένα ουσιώδες τμήμα της Βαβυλώνος της Μεγάλης, όπως δείχνεται στο βιβλίο της Αποκαλύψεως. «Το Αποκάλυψις 17:1-4,» ετόνισα, «λέγει ότι κάθεται με κόκκινα ενδύματα σαν βασίλισσα, και πορνεύει θρησκευτικώς με τους βασιλείς της γης.» Με αυτό εξαγριώθηκε και βγήκε θυελλώδης από το δωμάτιο. Η στάσις του συνετέλεσε ώστε η πίστις μου στον Λόγο και στις οδούς του Ιεχωβά να γίνη πιο ισχυρή παρά ποτέ, και τον ευχαρίστησα που μου έδωσε το θάρρος να μιλήσω για την αλήθεια με παρρησία.

Από τότε αναγνωρίζω μόνον τον Κυρίαρχο Ιεχωβά ως «δύναμί μου.» Δεν επιζητώ πλέον φήμη ως Μίστερ Υφήλιος. Η Γραφή έχει μεταβάλει την άποψί μου για τη ζωή. Η αλήθεια με έχει ελευθερώσει από τα δεσμά σε μάταιες επιθυμίες που είχα κάποτε. Τώρα γνωρίζω ότι, όπως αναφέρεται στο 1 Τιμόθεον 4:8, «η σωματική γυμνασία είναι προς ολίγον ωφέλιμος· αλλ’ η ευσέβεια . . . έχουσα επαγγελίαν της παρούσης ζωής και της μελλούσης.»

Χαρά και ευτυχία είναι τώρα η καθημερινή μερίδα της ζωής μου. Είναι θερμή επιθυμία μου να χρησιμοποιήσω τη σωματική μου δύναμι και τις ικανότητές μου για να χαροποιήσω την καρδιά του Παντοδυνάμου του σύμπαντος, του Ιεχωβά.—Από συνεργάτην.