Πράξεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά στους Σύγχρονους Καιρούς στη Γερμανία
(Από το Βιβλίον του Έτους 1974—συνέχεια)
«ΟΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΙ ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΟΜΕΝΟΙ»
ΑΥΤΟΣ ήταν ο τίτλος μιας αποφάσεως που ετοιμάσθηκε το 1924 για παγκόσμια διανομή. Οι αδελφοί στη Γερμανία έλαβαν μέρος σ’ αυτή, ιδιαιτέρως την άνοιξι του 1925. Ήταν μια πολύ σπουδαία απόφασις που αμείλικτα εξέθετε τον κλήρο, και είχε το ίδιο αποτέλεσμα με το όταν κανείς σκαλίζη με μια ράβδο τη φωλιά των σφηκών. Ιδιαιτέρως στη Βαυαρία ο κλήρος άρχισε να επιτίθεται και να εμποδίζη τους αδελφούς στο έργο τους. Η ζωή του Αδ. Μπαλζεράιτ απειλήθηκε. Έλαβε μια ανώνυμο επιστολή:
«Αυτή δεν είναι μάταιη απειλή. . .,
»Συ Διάβολε με Ενδύματα Προβάτου!
»Οι κατηγορίες που κάνεις εναντίον του κλήρου είναι η πτώσις σου! Προτού το γνωρίσεις ο κόσμος δεν θα σε δη πια και ο θάνατός σου θα τρομάξη τους ακολούθους σου και θα τους περιορίση. . . Εξεδόθη κρίσις εναντίον σου!
»Απαιτούμε το ακόλουθο σε τρεις εβδομάδες: Δημοσία ανάκλησις της δημοσιεύσεώς σου ‘Εκκλησιαστικοί Καταγγελλόμενοι’. Αν δεν γίνη αυτό. . . θα είσαι υποψήφιος για θάνατο.
»Αυτή δεν είναι μάταιη απειλή. . .»
Αλλ’ αυτό δεν ήταν αιτία για συμβιβασμό. Απ’ εναντίας, ο μικρός αλλά θαρραλέος στρατός του κεχρισμένου υπολοίπου ανέλαβε αντίμετρα. Ένα φυλλάδιο τιτλοφορούμενο «Αληθινές ή Ψευδείς;» διενεμήθηκε, πληροφορώντας το δημόσιο για τις απειλές αυτές. Η ερώτησις υπεβλήθη ως προς το εάν οι κατηγορίες που περιλαμβάνονταν στο φυλλάδιο οι «Εκκλησιαστικοί Καταγγελλόμενοι» ήσαν «Αληθινές ή Ψευδείς.» Παρουσιάσθησαν ακολούθως δηλώσεις που έγιναν από κληρικούς και περικοπές από θρησκευτικά περιοδικά.
Στην απελπισία του, ένας κληρικός στην Πόμμερν υπέβαλε αναφορά στο γραφείο του εισαγγελέως εναντίον της Εταιρίας Σκοπιάς και των αξιωματούχων της. Επηκολούθησε μια δίκη στο Μαγδεμβούργον. Αλλ’ ο εισαγγελεύς διέπραξε το σφάλμα ν’ αναγνώση ολόκληρη την απόφασι κατά την διάρκεια της δίκης, αναιρώντας έτσι τον δικό του ισχυρισμό ότι η απόφασις διευθύνετο εναντίον του εκκλησιαστικού συμβουλίου στο Στεττίνον. Όλοι στο δικαστήριο διεπίστωσαν ότι η απόφασις κατήγγελλε όχι μόνο το εκκλησιαστικό συμβούλιο του Στεττίνου, αλλά τον κλήρο σ’ όλο τον κόσμο. Το δικαστήριο, λαβόντας αυτό υπ’ όψιν, αθώωσε τον Αδ. Μπαλζεράιτ, αλλά το εθεώρησε ως χρέος του να συμβουλεύση εναντίον της δημοσιεύσεως τέτοιων επικριτών επιθέσεων στο μέλλον.
ΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟΣ
Οι διαγγελείς ειδοποιήθησαν ήδη τον Αύγουστο του 1921 να είναι οικονόμοι στη διανομή του φυλλαδίου Μηνιαίον Σπουδαστών της Γραφής λόγω της υψηλής τιμής στην εκτύπωσι. Αντίτυπα δεν έπρεπε να διανέμωνται αφειδώς, αλλά να δίδωνται μόνον σ’ εκείνους που έδειχναν γνήσιο ενδιαφέρον.
Στην αρχή του 1922 η Εταιρία αναγκάσθηκε ν’ αναγγείλη ότι η τιμή της ετησίας συνδρομής για Τη Σκοπιά, που τότε δημοσιευόταν μόνο κάθε μήνα, θα οριζόταν σε 16 μάρκα. Ύστερ’ από ένα μήνα έγινε ανάγκη να την υψώσουν σε 20 μάρκα, και τον Ιούλιο του ίδιου έτους σε 30 μάρκα. Αλλ’ ο πληθωρισμός αύξανε σε τέτοιο σημείο ώστε η Εταιρία αναγκάσθηκε ν’ αναγγείλη, τον Οκτώβριο, ότι εις το μέλλον οι συνδρομές θα γίνονταν δεκτές μόνο επί τη βάσει τριμήνου περιόδου. Στο μεταξύ η τιμή για τρεις μήνες έφθασε στα 70 μάρκα. Για τους τρεις πρώτους μήνες οι αδελφοί έπρεπε να πληρώνουν 200 μάρκα, και για τη δευτέρα τρίμηνο περίοδο 750 μάρκα. Στις 15 Ιουνίου μια ετήσια συνδρομή εστοίχιζε 3.000 μάρκα, και ύστερ’ από ένα μήνα 40.000 μάρκα. Την 1 Αυγούστου η Εταιρία αναγκάσθηκε να σταματήση καθολοκληρίαν την υπηρεσία των συνδρομών, και μόνο ατομικά αντίτυπα μπορούσε να προμηθευθή κανείς μόνο με άμεση πληρωμή. Αλλά την 1 Σεπτεμβρίου ένα μόνο αντίτυπο εστοίχιζε 40.000 μάρκα. Ύστερ’ από ένα μήνα ένα αντίτυπο εστοίχιζε 1.660.000 μάρκα και στις 25 Οκτωβρίου ο πληθωρισμός έφθασε σε τέτοια ύψη ώστε ένα αντίτυπο εστοίχιζε δυόμιση δισεκατομμύρια μάρκα. Το χρήμα δεν είχε πια καμμιά αξία.
‘ΚΑΤ’ ΕΚΛΟΓΗΝ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΙ’
Η δημοκρατική διευθέτησις για την εκλογή πρεσβυτέρων έγινε αρκετή αιτία για τη χαλάρωσι του έργου στην δεκαετία του 1920. Υπήρχαν διάφορες γνώμες ως προς το πώς να διεξάγωνται οι εκλογές αυτές. Μερικοί απαιτούσαν οι υποψήφιοι να μπορούν να απαντήσουν ορθά τουλάχιστον το 85 τοις εκατό των ερωτήσεων V.D.Μ. (V.D.Μ. σημαίνει Verbi Dei Minister, ή Διάκονος του Λόγου του Θεού.) Αυτή ήταν η περίπτωσις στη Δρέσδη. Αλλ’ οι αδελφοί στη Χάλλε είχαν μια πείρα που μάς δείχνει τις δυσκολίες που ωδηγούσαν οι αυθαίρετες αυτές απαιτήσεις. Υπήρχαν αδελφοί στην εκκλησία η στάσις των οποίων δεν ήταν καλή έναντι του έργου, αλλ’ οι οποίοι ήθελαν να είναι ηγέται στην εκκλησία. Όταν τελικά τους είπαν ότι δεν είχαν απαντήσει ούτε και στις V.D.Μ. ερωτήσεις, για τον οποίον λόγον δεν ήσαν εκλέξιμοι για ηγετικές θέσεις στην εκκλησία, αμέσως συνεμορφώθησαν με την παράβλεψι αυτή. Όταν κατόπιν και πάλιν απέτυχαν να λάβουν τη θέσι για την οποίαν αγωνίζονταν, εξερράγη στασιασμός που είχε ως αποτέλεσμα να διαιρεθή η εκκλησία, με το να παραμείνουν 200 μέχρι 250 διαγγελείς από ένα αρχικό 400.
Σε μερικές εκκλησίες ελάμβαναν χώραν συχνά διαμάχες στον καιρό των εκλογών. Αυτό εγινε στην Μπάρμεν το 1927 όταν η ψήφισις ενός υποψηφίου επρόκειτο να λάβη χώραν διά της ανατάσεως των χειρών. Ένας αυτόπτης μάρτυς αναφέρει ότι δεν περνούσε πολύς καιρός και όλοι εφώναζαν ταυτοχρόνως, και οι αδελφοί αναγκάσθησαν ν’ αλλάξουν με το να λαμβάνουν την ψήφο μέσω μυστικής ψηφοφορίας, η οποία ήταν η μέθοδος που εχρησιμοποιείτο από πολλές εκκλησίες. Στο Κίελον δε ήταν ανάγκη να διεξάγουν την εκλογή των πρεσβυτέρων κάτω από την προστασία της αστυνομίας.
Αυτά τα πράγματα συνέβαιναν γιατί μερικοί από τους υποψηφίους δεν ήσαν ώριμοι Χριστιανοί. Πράγματι, μερικοί απ’ αυτούς είτε αμέσως ή εμμέσως εναντιώνονταν στο έργο της Βασιλείας.
Π.χ., όταν η Εταιρία ενεθάρρυνε τακτική εκκλησιαστική μελέτη Της Σκοπιάς, ήταν ειδικά ένας αριθμός ‘κατ’ εκλογήν πρεσβυτέρων’ που εναντιώνονταν στον υπαινιγμό αυτό και προξενούσαν διαιρέσεις σε πολλές εκκλησίες. Ο διευθυντής στη Ράμσαϊδ εδήλωσε ότι στο μέλλον θα χρησιμοποιούνταν να διευθύνουν τη μελέτη Της Σκοπιάς μόνο εκείνοι που έβγαιναν την Κυριακή το πρωί στην υπηρεσία του αγρού. Όταν ένας ‘κατ’ εκλογήν πρεσβύτερος’ το άκουσε άρπαξε μια καρέκλα, και, αφού απείλησε τον διευθυντή μ’ αυτήν, βγήκε έξω από την εκκλησία, παίρνοντας σαράντα άτομα μαζί του. Κάτι παρόμοιο συνέβη στο Κίελο, όπου, παρά τις προσπάθειες του Βιβλικού Οίκου, έφυγαν 50 από τους 200 αδελφούς και αδελφές στην εκκλησία.
Βλέποντας προς τα οπίσω, μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι το τελευταίο ήμισυ της δεκαετίας του 1920 ήταν καιρός κοσκινισμού εδώ στη Γερμανία. Μερικοί οι οποίοι ήσαν μαζί μας μέχρι του καιρού εκείνου έγιναν φανεροί εχθροί της Βασιλείας. Η αναχώρησίς των όμως δεν ήταν απώλεια για την οργάνωσι του Θεού γιατί η δεκαετία του 1930 αποδείχθηκε ότι ήταν πραγματικός καιρός δοκιμασίας για κείνους που παρέμειναν πιστοί!