Μετά τη Θύελλα—“Χαίρω που Είμαι Ζωντανός!”
ΜΟΛΙΣ λίγα δευτερόλεπτα χρειάσθηκε κάποιος από την πόλι Σινσινάτι του Οχάιο για να δη το σπίτι του να διαλύεται σ’ ένα σωρό από συντρίμμια και πελεκούδια. Δεν ήταν βέβαια ο μόνος. Περίπου άλλοι 20.000 ιδιοκτήται κατοικιών στις ανατολικοκεντρικές Ηνωμένες Πολιτείες αντιμετώπισαν αυτό το θλιβερό θέαμα. Μερικοί θα έπρεπε να κάμουν αρκετές επισκευές. Πολλοί όμως ήσαν τώρα υποχρεωμένοι να ξαναχτίσουν από τα θεμέλια. Ποτέ δεν θα ξεχάσουν τη φοβερή δύναμι του ανεμοστρόβιλου.
Ευτυχείς ήσαν εκείνοι που μπορούσαν να φροντίσουν οι ίδιοι για τα σπίτια τους. Περίπου 3.700 άτομα θα έπρεπε να περιμένουν ώσπου να θεραπευθούν οι πληγές στα σώματά των, εν τούτοις, αυτοί και όλοι εκείνοι που επέζησαν από εκείνες τις μανιασμένες στιγμές συχνά επανελάμβαναν τη φράσι: «Χαίρω που είμαι ζωντανός!»
Και είχαν λόγους για να χαίρωνται. Το θέαμα των θλιμμένων συγγενών και φίλων περίπου 320 που πέθαναν λέγει την ιστορία πολύ πιο ζωντανά από τα λόγια: στο Οχάιο μια μητέρα έκλαιε με λυγμούς για το ενός μηνός μωρό της που της αποσπάσθηκε από τα χέρια της για να το βρη αργότερα ο πατέρας του—στο νεκροφυλάκιον· στη Τζόρτζια, ένα μικρό αγόρι έκλαιγε με δυνατές κραυγές καθώς έτρεχε γύρω από τα συντρίμματα που σκέπαζαν τα άψυχα σώματα των γονέων του μαζί με τις αδελφές του.
Περίπου εκατό τέτοια φονικά πλήγματα χτύπησαν από το Κόλπο του Μεξικού ως τον νότιο Καναδά φονεύοντας ανθρώπους σε ένδεκα πολιτείες και μια επαρχία. Σαν να ήταν ένα γιγαντιαίο χέρι που ισοπέδωσε σχεδόν τη μισή Ξενία του Οχάιο—μια πόλι με 27.000 κατοίκους. Σε διάστημα λιγώτερο από πέντε λεπτά ξήλωσε μια έκτασι πλάτους μισού μιλίου και μήκους τριών μιλίων, καταστρέφοντας τελείως πάνω από 1.200 σπίτια, 150 επιχειρήσεις και 6 από τα 12 σχολεία, ενώ προξένησε σοβαρές βλάβες σε εκατοντάδες άλλα κτίρια. Τουλάχιστον 34 πέθαναν και χίλιοι τραυματίσθηκαν.
‘Η Πιο Βίαιη Θύελλα’
Λέγουν ότι ο ανοιξιάτικος καιρός στις Κεντρικές Ηνωμένες Πολιτείες είναι ιδεώδης στο να δημιουργή ανεμοστρόβιλους. Κανονικά ο ζεστός αέρας ανεβαίνει πιο πάνω από τον ψυχρό αέρα. Όταν ο ζεστός και υγρός αέρας ωθήται προς βορράν από τον Κόλπο του Μεξικού και προχωρή κάτω από τον ψυχρό και υγρό αέρα που φυσά ανατολικά από τα Ρόκυ Μάουντενς, προμηνύεται ανωμαλία. Συχνά αναπτύσσεται ένας εξαιρετικός στροβιλίσκος. Ο φορτωμένος από υγρασία ζεστός αέρας ανεβαίνει γρήγορα κατά κύματα προς τα πάνω δημιουργώντας απειλητικά σύννεφα καθώς ο ψυχρός αέρας βυθίζεται προς τα κάτω για να καλύψη το κενό. Είναι δυνατόν έτσι να σχηματισθούν χαλαζόλιθοι τόσο μεγάλοι όσο οι μπάλλες του γκολφ. Πολλοί άνθρωποι βγήκαν έξω και μάζευαν τέτοιο χαλάζι σε στιγμές εκπλήξεως πριν ξεσπάσουν οι θύελλες του Απριλίου.
Ο ταχυκίνητος αέρας κάνει μια κυκλική κίνησι πολύ όμοια μ’ εκείνη που κάνει μια υδάτινη ρουφήχτρα. Αν φθάση σε μια κρίσιμη ταχύτητα, σχηματίζονται συστρεφόμενα «σύννεφα σε σχήμα χωνιού» που βυθίζονται προς τα κάτω σπασμωδικά από τα σκοτεινά σύννεφα που σκεπάζουν τον ουρανό. Οι ανεμοστρόβιλοι δημιουργούνται όταν αυτά τα χωνοειδή σύννεφα κτυπούν τη γη. Τότε απρόοπτα χοροπηδούν επάνω στο έδαφος ή παραμένουν κάτω σε μια ωρισμένη απόστασι.
Η Βρεταννική Εγκυκλοπαιδεία του 1974 περιγράφει τους ανεμοστρόβιλους ως τις «πιο βίαιες ατμοσφαιρικές θύελλες.» Μια γιγαντιαία θύελλα μπορεί να αναπτύξη ταχύτητες ανέμων άνω των 100 μιλίων την ώρα. Οι σφιχτά συμπυκνωμένοι ανεμοστρόβιλοι φθάνουν συχνά τα 300 μίλια την ώρα και «μπορεί κατά περιστάσεις να φθάσουν τα 500 μίλια (800 χιλιόμετρα) την ώρα.» Το κέντρο αυτού του περιστρεφόμενου κυλίνδρου αναπτύσσει ένα ισχυρό κενό αέρος.
Έτσι οι ανεμοστρόβιλοι επιφέρουν την καταστροφή τους με τρεις τρόπους (1) με άμεση πίεσι του αέρος γκρεμίζοντας οτιδήποτε βρουν μπροστά τους, (2) με τη δημιουργία μιας απότομης πτώσεως της ατμοσφαιρικής πιέσεως έξω από τα κτίρια όταν το κέντρο του κενού περνά πλησίον τους, που προκαλεί μ’ αυτόν τον τρόπο «έκρηξι» των κτιρίων από τη δύναμι της εσωτερικής των πιέσεως προς τα έξω, και (3) με τα ισχυρά τους ρεύματα αέρος που έχουν τη δύναμι να ξερριζώσουν δένδρα και κτίρια, να σηκώσουν βαρειά αντικείμενα και να παρασύρουν άλλα μικρότερα μίλια μακρυά.
Αντιμετωπίζοντας προφανώς μερικές απ’ αυτές τις δυνάμεις, ένας άνδρας στο Οχάιο ένοιωσε «μια ισχυρή δύναμι σαν τον μαγνήτη να τον τραβά» προς τα πάνω από τη σκάλα του υπογείου καθώς προσπαθούσε να κατεβή κάτω για ασφάλεια. «Τα αυτιά μου πήγαιναν να σπάσουν,» είπε, προφανώς λόγω της χαμηλής ατμοσφαιρικής πιέσεως.
Ένας άνδρας από τα Χάντσβιλλ της Αλαμπάμα λέγει ότι, καθώς ωδηγούσε το αυτοκίνητο του πηγαίνοντας στην εργασία του, άρχισαν να χτυπούν τόσο μεγάλοι χαλαζόλιθοι ώστε φοβήθηκε πως θα έσπαζαν τα τζάμια του αυτοκινήτου του και αυτό τον ανάγκασε να χωθή κάτω από το ταμπλώ για ασφάλεια. Έπειτα, όπως είπε, «το αυτοκίνητο ανασηκώθηκε, μετατοπίσθηκε και στριφογύρισε μερικές φορές. Τελικά το αυτοκίνητο αρπάχτηκε στον αέρα και έπεσε ανάποδα 40 περίπου μέτρα μακρύτερα από το σημείο που είχα αρχικά σταματήσει.» Ασφαλώς ήταν ευχαριστημένος που έζησε.
Έγγραφα και συντρίμματα από την Ξενία βρέθηκαν 200 μίλια μακρυά! Μια γυναίκα από τη Σινσιννάτι έχασε τη γάτα της μέσα στον ανεμοστρόβιλο—για να βρεθή ύστερα από δυο μέρες σε μια «κατάστασι πλήρους εξαντλήσεως. Είναι φανερό ότι είχε κάμει ένα μεγάλο ταξίδι επιστροφής!
Ενώ ένας μέτριος ανεμοστρόβιλος έχει πλάτος λίγες εκατοντάδες μέτρα και μετακινείται με 30 έως 40 μίλια την ώρα σε μια απόστασι 16 μιλίων περίπου, εν τούτοις συχνά αυτά τα όρια ποικίλλουν. Ο πιο φονικός που αναφέρεται είχε πλάτος ένα μίλι και διέσχισε απόστασι 219 μιλίων δια μέσου 3 πολιτειών με ταχύτητα 60 μίλια την ώρα, φονεύοντας 689 άτομα! Αυτός έπληξε περίπου πριν από πενήντα χρόνια, στις 18 Μαρτίου 1925. Στις 3 Απριλίου αυτού του έτους οι ανεμοστρόβιλοι εσημείωσαν τη δεύτερη πιο θανατηφόρο ημέρα της ιστορίας.
Οι ανεμοστρόβιλοι πλήττουν και άλλες χώρες. Λέγουν όμως ότι στις Ηνωμένες πολιτείες παρατηρήθηκαν οι περισσότεροι και οι αγριώτεροι ανεμοστρόβιλοι με μια αναλογία 681 το έτος στη διάρκεια της δεκαετίας του 1960. Και υπάρχει η ανησυχητική τάσις αυξήσεως των: μια εξαπλάσια αύξησις στα τελευταία 30 χρόνια! Το περασμένο έτος έφθασαν ένα ρεκόρ 1.107. Η Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία λέγει ότι «σχεδόν κανένας στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα πρέπει να πη ‘κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβή εδώ.’»
Η Αξία των Προειδοποιήσεων των Θυελλών
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο αριθμός των θυμάτων θα ήταν πιο υψηλός αν δεν υπήρχαν οι εκτεταμένες προειδοποιήσεις από το ραδιόφωνο, την τηλεόρασι και την πολιτική άμυνα. Εν τούτοις παρ’ όλα αυτά οι ανεμοστρόβιλοι λέγουν ότι είναι τα πιο παραπλανητικά καιρικά φαινόμενα. Μερικοί μετεωρολόγοι της Εθνικής Μετεωρολογικής Υπηρεσίας αισθάνονται απογοήτευσι επειδή είναι αδύνατο να κάνουν ακριβείς προβλέψεις των ανεμοστρόβιλων.
Ένας απ’ αυτούς εξηγώντας λέγει: «Εν πρώτοις δεν γνωρίζομε ακριβώς τι είναι εκείνο που προξενεί τον ανεμοστρόβιλο. Δεν μπορούμε να πούμε που θα χτυπήση ή πότε ακριβώς. Εκείνο που μπορούμε να κάνωμε είναι να καθορίσωμε μια μεγάλη περιοχή και να πούμε στους ανθρώπους ότι εκεί περίπου είναι δυνατόν να κτυπήση μέσα σε ωρισμένα χρονικά όρια.» Κατ’ αρχήν η μετεωρολογική υπηρεσία εκπέμπει μια «προαγγελία θυέλλης» συμβουλεύοντας τους ανθρώπους να βρίσκωνται συνεχώς κοντά στα ραδιόφωνά τους και να είναι άγρυπνοι για κάποια πιθανή θύελλα. Όταν γίνουν αντιληπτά τα σχήματος χωνιού σύννεφα, εκπέμπεται μια «αναγγελία θυέλλης» που προτρέπει τους ανθρώπους να ζητήσουν καταφύγιο και τους πληροφορεί για την κατεύθυνσι που ακολουθούν οι γνωστοί ανεμοστρόβιλοι.
Μετά όμως από επανειλημμένες προειδοποιήσεις χωρίς ανεμοστρόβιλους «πολλοί είχαν την ιδέα ότι θα γινόταν μια άλλη προειδοποίησις,» παρατηρεί ένας από τη Σινσιννάτι του Οχάιο που επέζησε. Μια άλλη γυναίκα θυμάται ότι άκουσε ότι η «αναγγελία περί θυέλλης» είχε οριστικά τελειώσει και ότι ο εκφωνητής έλεγε ‘Δεν μπορώ να υποφέρω αυτές τις συνεχείς προειδοποιήσεις χωρίς να γίνεται τίποτε.» Τότε, όμως, κοιτώντας από το πίσω παράθυρο του σπιτιού μια συστρεφόμενη μάζα από συντρίμματα, επανήλθε στην πραγματικότητα: «Έτσι μοιάζει ένας ανεμοστρόβιλος όταν βρίσκεται μπροστά σου!» Σε λιγώτερο από δυο λεπτά το σπίτι της οικογενείας της είχε καταστροφή. Παρ’ όλα αυτά, όταν βγήκαν έξω από το υπόγειο όπου είχαν τρέξει για ασφάλεια, ήσαν πολύ χαρούμενοι που ήσαν ζωντανοί.
Τα Επακόλουθα
«Πολλοί άνθρωποι περνούν πολύ καλά σε τέτοιες περιστάσεις, ενώ άλλοι πολύ άσχημα,» παρετήρησε ένας αστυνομικός της Σινσιννάτι. Όταν η οικογένεια που ανεφέρθη παρά πάνω στεκόταν με αμηχανία μπροστά στα ερείπια του σπιτιού της, άρχισαν να κάνουν την εμφάνισι τους άνθρωποι για διαρπαγή—μέσα σε λίγα λεπτά! Μερικοί μάλιστα είχαν φέρει μαζί τους ρυμουλκούμενα οχήματα για να μεταφέρουν τα λάφυρα τους. Παρέστη ανάγκη να καλέσουν την Εθνοφρουρά για να προστατεύση πολλές περιοχές. Είδαν ένα εθνοφρουρό να περνά τις χειροπέδες σε κάποιον άλλον επειδή συνελήφθη λαφυραγωγώντας! Μερικοί άνθρωποι περιπολούσαν ένοπλοι γύρω από τα κατεστραμμένα σπίτια τους.
Παρετηρήθη επίσης και μια εισβολή από περίεργους. Η εφημερίς Κούριερ Τζόρναλ της Λούισβιλ του Κεντάκυ αναφέρει ότι οι περίεργοι, «παρεμπόδιζαν σοβαρά το έργο της αστυνομίας, των συνεργείων διασώσεως, των πρώτων βοηθειών καθώς και εκείνων που μετεκινούντο ή κατοικούσαν εκεί. Συχνά παρουσιάζετο η ανάγκη να αποκλείωνται οι κατεστραμμένες περιοχές από ζώνη αστυνομικών και να μη επιτρέπεται η είσοδος παρά μόνον στους κατοίκους της περιοχής και στα εξουσιοδοτημένα άτομα. Στη Σινσιννάτι, αφού απομάκρυναν είκοσι αυτοκίνητα, ένας αστυνομικός της πολιτείας Οχάιο είπε σε δύο διακόνους των μαρτύρων του Ιεχωβά που έκαναν ένα έλεγχο της καταστάσεως των αδελφών των Χριστιανών: «Αν ήσαστε οποιοσδήποτε άλλος εκτός από μάρτυρες του Ιεχωβά δεν θα σας άφηνα να περάσετε.» Έπρεπε να περάσουν άλλα τέσσερα οδοφράγματα Εθνοφρουράς, με τον ίδιο τρόπο.
Οπωσδήποτε, η ασυνήθης ανθρώπινη καλοσύνη που εξεδηλώθη επεσκίασε την ιδιοτέλεια μερικών. Μέσα σε λίγα λεπτά αφού πέρασαν οι ανεμοστρόβιλοι, έβλεπε κανείς εθελοντάς παντού, πρώτα να ψάχνουν να βρουν αυτούς που είχαν επιζήσει, να μεταφέρουν τους τραυματίες στα νοσοκομεία, να παρηγορούν εκείνους που είχαν χάσει ανθρώπους και υπάρχοντα και να παίρνουν τους άστεγους στα σπίτια τους. Το προσωπικό των νοσοκομείων εργάσθηκε ανιδιοτελώς. Οι γιατροί έκαναν εγχειρήσεις με το φως των κεριών όταν δεν υπήρχε ηλεκτρικό ρεύμα στην Ξενία. Ένας σταθμός πρώτων βοηθειών στο Χάντσβιλ της Αλαμπάμα εξυπηρετούσε τους ασθενείς χωρίς καμμιά επιβάρυνσι στη διάρκεια όλης της νύχτας.
Το τρίξιμο που έκαναν τα ηλεκτροκίνητα πριόνια γέμιζε τον αέρα καθώς οι εθελονταί έκοβαν τα τραγικά ερείπια για να διευκολύνουν την απομάκρυνσί τους. Ομάδες από νεαρούς πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι βοηθώντας τελείως αγνώστους στον καθαρισμό των χαλασμάτων. Συνεργεία κοινής ωφελείας εργάζονταν ολόκληρο το εικοσιτετράωρο για να ελαττώσουν τον κίνδυνο από τα κομμένα ηλεκτρικά καλώδια και τους αγωγούς φωταερίου και ν’ αποκαταστήσουν σύντομα τις απαραίτητες υπηρεσίες. Άνθρωποι περιφέρονταν στους δρόμους μοιράζοντας τρόφιμα σε πλαστικές σακούλες.
Η όψις του σημερινού κόσμου είναι τέτοια ώστε οι άνθρωποι συχνά απορούν και συγκινούνται από μια τέτοια καλωσύνη. Μια μικροσκοπική ηλικιωμένη γρηούλα στην Γκουίν της Αλαμπάμα, που χρειάσθηκε να την καλοπιάσουν για να βγη έξω από το κελλάρι της ύστερα από δυο μέρες, είπε: «Αυτή είναι η πρώτη φορά που κάποιος νοιάσθηκε για μένα και δεν ξέρω τι να κάμω.»
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι εκείνοι που παρέστησαν μάρτυρες αυτών των πολλών εκδηλώσεων ανιδιοτελείας, συγκινήθησαν και ενεθαρρύνθηκαν. Πρέπει, όμως, ν’ αντιμετωπισθή μια άλλη πραγματικότης. Την εξέφρασε κάποια γυναίκα που επέζησε καθώς ενοσηλεύετο σε κάποιο κέντρο του Ερυθρού Σταυρού: «Όταν θα περάση αυτή η κατάστασις θα ξαναγυρίσωμε στα ίδια και πάλι θ’ αρχίση να μισή ο ένας τον άλλον.» Και αυτή η σκέψις πρέπει να έγινε από πολλούς: «Γιατί να χρειάζεται μια κρίσις για να υποκινήση τους ανθρώπους να δείχνουν ενδιαφέρον ο ένας για τον άλλον;»
Εν τούτοις, άλλοι υπεκινήθησαν να επανεκτιμήσουν εκείνο που είναι πραγματικά σπουδαίο γι’ αυτούς. Μια οικογένεια στην Αλαμπάμα, της οποίας το σπίτι είχε «εκραγή,» λέγει: «Νομίζαμε ότι αυτό που μας συνέβη ήταν μια πραγματική συμφορά ως τη στιγμή που μάθαμε ότι υπήρχαν άλλοι που έχασαν την οικογένειά τους. Εμείς είμεθα πλούσιοι εν σχέσει μ’ αυτούς.» Μέσα στη χαρά τους που ήσαν ζωντανοί βρίσκουν εκπλήρωσι τα λόγια του Ιησού: «Δεν είναι η ζωή τιμιώτερον της τροφής, και το σώμα του ενδύματος;»—Ματθ. 6:25.