Σώζοντας το ‘Καταδικασμένο’ Σπίτι Μου

‘ΓΙΑΤΙ ν’ αγοράση ένα σπίτι που όλοι γνωρίζουν ότι είναι καταδικασμένο;’ Αυτή ήταν προφανώς η άποψις των γειτόνων μου. Και υποθέτω ότι παραξενεύτηκαν επειδή το σπίτι είναι σκαρφαλωμένο σ’ ένα γκρεμό ακριβώς στην άκρη της Λίμνης Μίσιγκαν.

Βλέπετε, το νερό της Λίμνης Μίσιγκαν, όπως και της «αδελφής» της τής Μεγάλης Λίμνης, ανέρχεται εδώ και αρκετά χρόνια. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να «υπονομευθούν» πολλά σπίτια από τη διάβρωσι του νερού και να καταρρεύσουν στην όχθη. Το καινούργιο μου σπίτι εθεωρείτο το πρώτο στη σειρά των υποψηφίων σπιτιών για τέτοια κατάρρευσι.

Τι κάνουν οι περισσότεροι ιδιοκτήτες εδώ για να σταματήσουν τη διάβρωσι; Αρχίζουν έναν ‘πόλεμο με τα κύματα,’ ο οποίος συνήθως είναι πολύ μάταιος και δαπανηρός αγώνας. Η συνήθης άμυνα είναι ένας κυματοθραύστης είτε ακριβώς στην άκρη του νερού, ή λίγα πόδια μέσα στο νερό. Μερικοί γείτονές μου δαπάνησαν χιλιάδες δολλάρια γι’ αυτούς τους κυματοθραύστας, αλλά το αποτέλεσμα ήταν να τους δουν ν’ αφανίζωνται από τα κύματα.

Είδη Κυματοθραύστου

Μελέτησα τα διάφορα είδη κυματοθραύστου. Είναι συνήθως από ξύλο, φύλλα χάλυβος ή μπετόν ενισχυμένο με χάλυβα. Σύντομα διεπίστωσα ότι το καθένα είχε τα μειονεκτήματά του. Ο ξύλινος κυματοθραύστης είναι φθηνότερος και πιο εύκολος στην τοποθέτησι, αλλά τελικά πρέπει ν’ αντικατασταθή, επειδή δεν μπορεί ν’ αντισταθή στις βίαιες τρικυμίες που είναι συχνές στις Μεγάλες Λίμνες.

Για να τοποθετήσετε φύλλα χάλυβος πρέπει να χρησιμοποιήσετε γερανό για να τα ανυψώση και να τα τοποθετήση μέσα στην άμμο. Μερικές φορές, όταν τα υλικά δεν μπορούν να μεταφερθούν ως την περιοχή της όχθης, πρέπει να χρησιμοποιηθή φορτηγίδα. Μπορείτε να φαντασθήτε τη δαπάνη όλων αυτών!

Το τρίτο είδος, ένας συμπαγής κυματοθραύστης από ενισχυμένο μπετόν, είναι και το πιο ανεπιθύμητο. Τα κύματα τον κάνουν κομμάτια πιο γρήγορα απ’ ό,τι τον ξύλινο ή χαλύβδινο κυματοθραύστη, προφανώς επειδή το μπετόν δεν έχει «ελαστικότητα.» Μπόρεσα γρήγορα ν’ αντιληφθώ την τρομακτική δύναμι που μπορεί ν’ ασκήση ένα «απλό» κύμα!

Ένα Διαφορετικό Σχέδιο

Γιατί τα κύματα συσσωρεύουν άμμο σε μια ακτή, δημιουργώντας έτσι ακρογιαλιές και ύστερα την διασκορπίζουν; Προφανώς, υπάρχουν πολλοί παράγοντες. Αλλά μελετώντας τα κύματα άρχισα να σκέπτωμαι το σχέδιο που τελικά θα χρησιμοποιούσα.

Καθώς τα κύματα σπάνε σε μια ομαλή ακτή, μπορείτε να δήτε μέρος του νερού να βυθίζεται στην άμμο, και επομένως να ελαττώνεται η ποσότης του νερού που επιστρέφει από την επιφάνεια της ακτής. Κατ’ αυτό τον τρόπο, κάθε κύμα εναποθέτει λίγη άμμο, δημιουργώντας την ακτή. Θα μπορούσε να γίνη κάποιος φράκτης κατ’ απομίμησιν της δημιουργίας του Θεού, της φυσικής ακτής; Σκέφθηκα ότι ένας κυματοθραύστης όπου τα κύματα θα μπορούσαν να φθάσουν έως την κορυφή του και ο οποίος θα επεβράδυνε την κίνησι του νερού καθώς αυτό θα συρόταν προς τα πίσω, πραγματικά θα βοηθούσε στη δημιουργία ακτής.

Επί πλέον, όταν στέκεται κανείς στην άκρη της Λίμνη Μίσιγκαν μπορεί να νοιώση το έδαφος να «τρέμη,» επειδή τα κύματα έρχονται με μεγάλη δύναμι. Δεν μπορούμε απότομα να σταματήσωμε αυτή τη δύναμι, σκέφθηκα. Έτσι, τελικά συνεπέρανα ότι το σφάλμα στο σχέδιο των περισσοτέρων κυματοθραυστών ήταν η γωνία που σχημάτιζαν με το επερχόμενο κύμα. Όλοι οι κυματοθραύσται ήσαν κάθετοι. Έτσι, το κύμα αναγκάζεται να σταματήση απότομα. Είναι, η παλαιά ιστορία της ακαταμάχητης δυνάμεως που σύντομα καταβάλλει το όχι και τόσο σταθερό αντικείμενο!

Μπορεί να σκεφθήτε ότι η λύσις θα ήταν να κατασκευάσω ένα τόσο ισχυρό κυματοθραύστη ώστε να μην παρουσιάζη αδύνατα σημεία. Αλλά υπάρχει ένα ακόμη βασικό πρόβλημα στον κάθετο κυματοθραύστη.

Η άμμος συσσωρεύεται με φυσικό τρόπο πίσω από τον κυματοθραύστη καθώς τα κύματα ξεσπούν, μεταφέροντας άμμο μαζί τους. Και καθώς τα κύματα σπάζουν πάνω στην επιφάνεια του κυματοθραύστου, δημιουργείται δόνησις του εδάφους πίσω από τον κυματοθραύστη που κάνει το έδαφος να κατακάθεται. Αυτό το έδαφος γίνεται όλο και πιο σφιχτό, πιέζοντας τον κυματοθραύστη να κλίνη προς το μέρος της λίμνης.

Αν ο κυματοθραύστης γείρη προς τα εμπρός, θα έχετε μεγάλο πρόβλημα. Η νέα γωνία προκαλεί μεγαλύτερη δόνησι του νερού, η οποία γρήγορα, διώχνει την άμμο στη μεριά του κυματοθραύστου που είναι προς τη λίμνη. Έτσι, έχετε όλο και μεγαλύτερη πίεσι πίσω από τον κυματοθραύστη και όλο και μικρότερη υποστήριξι από εμπρός. Σύντομα ο κυματοθραύστης καταρρέει στον λάκκο που έσκαψαν εμπρός του τα κύματα.

Με όλ’ αυτά τα μειονεκτήματα του καθέτου κυματοθραύστου και τις παρατηρήσεις μου σχετικά με τη φυσική ακτή, συνεπέρανα ότι οτιδήποτε έφτιαχνα θάπρεπε να γέρνη προς τα «πίσω»—προς την ακτή. Τα κύματα θα έσβηναν με ομαλό τρόπο. Ο πάγος και τα μπάζα έπρεπε να μπορούν να υπερπηδούν την κατασκευή αντί να την κτυπούν.

Αλλά πώς θα μπορούσε να γίνη ένα οικονομικό φράγμα που να γέρνη προς την όχθη και επίσης να μπορούν τα κύματα να φθάνουν μέχρι την κορυφή του;

Κατασκευάζοντας τον «Σωτήρα του Σπιτιού» Μου

Τελικά απεφάσισα να κατασκευάσω ένα κυματοθραύστη από ασύνδετα φύλλα ή πλάκες από μπετόν. Αν κάθε φύλλο είναι ελεύθερο χωρίς να συνδέεται με τα άλλα, μπορεί να κινήται ή να υποχωρή λίγο χωρίς να πιέζη τα άλλα. Φυσικά, το μέγεθος αυτών των πλακών εξαρτάται από τις ανάγκες, αλλά εγώ έφτιαξα καλούπια για να χύσω τις πλάκες, πάχους περίπου δέκα ιντσών (25 εκατοστών), πλάτους δέκα οκτώ ιντσών (45 εκατοστών) και μήκους οκτώ ποδών (2,5 μέτρων). Ενίσχυσα κάθε πλάκα τοποθετήσεως κατά μήκος της με τρεις χαλύβδινες ράβδους.

Ύστερα χρησιμοποίησα μια φυγόκεντρο αντλία που χρησιμοποιείται σε μεγάλους όγκους νερού (περίπου εκατό γαλλόνια 380 λίτρα το λεπτό) για να κάνω αρκετά μεγάλες τρύπες στην άμμο όπου θα τοποθετούσα τις πλάκες. Τοποθετήθηκαν βαθειά και μόνο δέκα οκτώ ίντσες (45 εκατοστά) του μπετόν ευρίσκοντο πάνω από την επιφάνεια της άμμου. Κάθε πλάκα τοποθετήθηκε με κλίσι προς την ακτή, περίπου τριάντα πέντε μοίρες από την κάθετη.

Τώρα χρειαζόταν αμέσως κάτι στην πλευρά αυτών των πλακών που έβλεπαν προς την ακρογιαλιά, κάτι αρκετά στερεό για να ανθίσταται στο συνεχές ξέσπασμα του νερού και συγχρόνως να διαποτίζεται από το νερό. Διεπίστωσα ότι ο γρανιτόλιθος ήταν ο καλύτερος λόγω του μεγάλου του βάρους εν συγκρίσει προς το μέγεθός του. Έτσι, απεμάκρυνα την άμμο σε βάθος τρισήμισυ ποδών (περίπου ενός μέτρου) κάτω από την κορυφή των τσιμεντένιων πλακών και έρριξα εκεί μικρούς λίθους.

Όπως μπορείτε να δήτε στο σχέδιο, η τεχνική είναι η βαθμιαία τοποθέτησις μεγαλυτέρων λίθων προς την κορυφή των πλακών, αρχίζοντας με μικρές πέτρες στη βάσι τους. Οι μεγάλοι λίθοι στην κορυφή δεν μετακινούνται από τα κύματα της τρικυμίας, και οι μικρές πέτρες κάτω εμποδίζουν τις ψιχάλες και τις δυνατές βροχές να σκορπίσουν το έδαφος μέσα από τις πέτρες. Μου φάνηκε επίσης κατάλληλο να τοποθετήσω ένα στρώμα από χαλίκια πάνω στην άμμο της ακτής που ήδη υπήρχε.

Σοβαρή Δοκιμή

Λίγο μετά την αποπεράτωσι της κατασκευής, μια βίαιη τρικυμία σάρωσε τις Μεγάλες Λίμνες. Αυτή η τρικυμία μάλιστα βύθισε ένα από τα μεγαλύτερα πλοία της Λίμνης, το Έντμουντ Φιτζέραλντ, 729 ποδών (222 μέτρων). Σ’ όλη τη διάρκεια της τρικυμίας αναρωτιόμουν αν θ’ άντεχε ο κυματοθραύστης μου. Τελικά, χάρηκα όταν διεπίστωσα ότι δεν υπήρχε σοβαρή ζημιά καθ’ όλο το μήκος του κυματοθραύστου.

Σήμερα έχω ένα κυματοθραύστη περίπου 150 ποδών (45 μέτρων) και μέχρι τώρα αντέχει καλά. Έμαθα ότι αυτή η μέθοδος δημιουργεί ακτή όπως ήλπιζα. Προφανώς, είναι ιδιαιτέρως αποτελεσματική όταν τα κύματα έρχωνται στην ακτή ‘κατ’ ευθείαν.’

Είναι ακόμη πολύ νωρίς, ύστερ’ από δυο χρόνια μόνο για να πω αν θα υπάρξουν μεγάλα προβλήματα. Αλλά ο κυματοθραύστης μας έδειξε την αντοχή του κι έτσι η οικογένειά μου κατοικεί τώρα με ασφάλεια. Δεν ζούμε πια σ’ ένα καταδικασμένο σπίτι!—Από Συνεργάτη.

[Διάγραμμα στη σελίδα 25]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

ΕΝΙΣΧΥΜΕΝΕΣ ΠΡΟΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΕΣ ΠΛΑΚΕΣ ΑΠΟ ΜΠΕΤΟΝ

Ο Πυθμήν της Λίμνης

18ʺ

Χαλίκια

Γρανιτόλιθοι με βαθμιαία τοποθέτησι που φθάνουν μέχρι βάρος 1⁄4 του τόννου