Απάντηση στα Άλλα Ερωτήματα

Η απάντηση για το πώς βρεθήκαμε εδώ καθορίζει τις απαντήσεις για τα άλλα ερωτήματα: Γιατί βρισκόμαστε εδώ; Πού πηγαίνουμε; Έχει νόημα η ζωή μας;

ΛΟΓΩ της ίδιας της φύσης της, η εξέλιξη βαδίζει υποχρεωτικά, χωρίς σκοπό ή στόχους. Αν είμαστε προϊόν της εξέλιξης, βρισκόμαστε εδώ χωρίς αιτία, πηγαίνουμε στο πουθενά, και η ζωή μας είναι χωρίς νόημα.

Ευτυχώς για μας, η θεωρία της εξέλιξης δεν αποδείχτηκε αληθινή. Ποτέ δεν άρχισε, και ποτέ δεν οδήγησε στην ύπαρξή μας. Οι επιστημονικές αποδείξεις συμφωνούν: Ένα ζωντανό κύτταρο που είναι γεμάτο με χιλιάδες σκόπιμες λειτουργίες, δεν θα μπορούσε να προέλθει από τυχαίες, χωρίς κατεύθυνση αλλαγές. Όταν συμβαίνει να επικρατήσει η λογική πάνω στις επιθυμίες των εξελικτών, αυτό γίνεται ολοφάνερο. Όπως είπε ο Φράνσις Κρικ: «Ένας έντιμος άνθρωπος, εξοπλισμένος με όλη τη γνώση που είναι διαθέσιμη σ’ εμάς σήμερα, θα μπορούσε μόνο να δηλώσει ότι από μια άποψη, η προέλευση της ζωής φαίνεται προς το παρόν να είναι σχεδόν ένα θαύμα». Και ο Καθηγητής Χ. Σ. Λίψον, Μέλος της Βασιλικής Εταιρίας, δήλωσε απρόθυμα: «Είμαστε αναγκασμένοι να προχωρήσουμε πολύ πιο πέρα απ’ αυτό και να παραδεχτούμε ότι η μόνη παραδεκτή εξήγηση είναι η δημιουργία».

Όμως, σπάνια οι εξελικτές εκφράζουν τέτοιου είδους εντιμότητα. Ο συνηθισμένος τρόπος με τον οποίο βλέπουν το θέμα είναι ο δογματισμός, όπως: ‘Η εξέλιξη είναι ένα γεγονός. Δεν χρειάζεται πια να αποδειχθεί. Κανένας ικανός επιστήμονας δεν την αμφισβητεί. Όλοι οι μορφωμένοι άνθρωποι την πιστεύουν. Μόνο οι αμαθείς την απορρίπτουν’. Σε μια εκπομπή του τηλεοπτικού δικτύου NOVA, ο Στήβεν Τζέυ Γκουλντ είπε ότι η επιστήμη «πολλές φορές αντανακλά σε μεγάλο βαθμό τις μη συνειδητές προκαταλήψεις αυτών που εργάζονται γι’ αυτήν». Δυο λεπτά αργότερα έδειξε τις δικές του προκαταλήψεις όταν είπε ότι ο Δαρβίνος πρόσφερε πολύ περισσότερα από κάθε άλλο άνθρωπο για να «εδραιώσει το γεγονός της εξέλιξης».

Ο Δαρβίνος πίστευε ότι η ζωή «αρχικά εμφυσήθηκε από τον Δημιουργό σε λίγες μορφές ζωής ή απλώς σε μια». Η πίστη του στην εξέλιξη μέσω κληρονομημένων προοδευτικών μεταβολών καταρρέει. Το αρχείο των απολιθωμάτων, πάνω στο οποίο βασιζόταν για να αποδείξει τη θεωρία του, τον έχει διαψεύσει. Ο ίδιος ο Γκουλντ έχει εγκαταλείψει όλες αυτές τις θέσεις τού Δαρβίνου επειδή δεν βασίζονται σε γεγονότα. Για να διαφυλάξει όμως τη θεωρία, ο Γκουλντ αντικατέστησε τις αργές μεταβολές με μεγάλα, γρήγορα άλματα από τη μια μορφή ζωής στην άλλη. Δεν υπάρχει βάση που να το υποστηρίζει αυτό. Απλώς είναι ένας αυθαίρετος ελιγμός για να εξαφανιστεί η ανάγκη να υπάρχουν τα ενδιάμεσα απολιθώματα που λείπουν όμως από το αρχείο των απολιθωμάτων. Η εξέλιξη όχι μόνο δεν αποδεικνύεται από την επιστήμη, αλλά αναιρείται από αυτήν την ίδια την επιστήμη.

Έτσι, το τελευταίο πράγμα στο οποίο καταφεύγουν οι εξελικτές είναι το να καρυκεύσουν τα συγγράμματά τους με προπαγάνδα εκφοβισμού. Με τέτοιου είδους τακτική οι εξελικτές μαζεύουν εκατομμύρια φανατισμένους προσήλυτους, στο πλευρό της ανανεωμένης θεωρίας τους. Χωρίς να έχουν τεκμηριωμένη υποστήριξη, καταφεύγουν στις ίδιες τυραννικές μεθόδους που χρησιμοποιήθηκαν από τους ικανούς για όλα Φαρισαίους εναντίον του Ιησού:

«Γύρισαν, λοιπόν, πίσω οι φρουροί στους αρχιερείς και στους Φαρισαίους, κι αυτοί τους ρώτησαν: ‘Γιατί δεν τον φέρατε;’ Οι φρουροί απάντησαν: ‘Ποτέ δεν μίλησε άνθρωπος όπως αυτός’. Τους ξαναρώτησαν τότε οι Φαρισαίοι: ‘Μήπως παρασυρθήκατε κι εσείς; Πίστεψε σ’ αυτόν κανένα μέλος του συνεδρίου ή κανείς από τους Φαρισαίους;’» Όταν τότε ένας από τους δικούς τους διαμαρτυρήθηκε, τον ειρωνεύτηκαν: «Μήπως κατάγεσαι κι εσύ από τη Γαλιλαία;» (Ιωάννης 7:45-52, Η Καινή Διαθήκη, Νεοελληνική Δημοτική Μετάφραση) Με όμοιο τρόπο, οι εξελικτές σήμερα χαρακτηρίζουν σαν άσχετους όσους επιστήμονες απορρίπτουν την εξέλιξη και εκτοξεύουν εναντίον τους καυστικό χλευασμό αν τολμήσουν να υιοθετήσουν τη δημιουργία!

Η δημιουργία είναι πολύ πιο επιστημονική από ό,τι η εξέλιξη. Είναι υπεύθυνη για το γεμάτο σκοπό σχέδιο που βλέπουμε στον ουρανό και στη γη, στα φυτά και στα ζώα, στο ίδιο μας το σώμα και στον θαυμαστό μας εγκέφαλο. Το περιεχόμενο της πληροφορίας που παρατηρούμε στο DNA αποδεικνύει χωρίς αμφιβολία ότι εργάστηκε μια θαυμαστή νοημοσύνη. Ο Αϊνστάιν ποτέ δεν συμπάθησε τον Θεό των θρησκειών του Χριστιανικού κόσμου, αλλά τον εντυπωσίασε «η αρμονία των φυσικών νόμων, η οποία αποκαλύπτει μια τόσο υπέρτατη νοημοσύνη που, αν συγκριθεί μ’ αυτήν, όλος ο συστηματικός τρόπος σκέψης και ενέργειας των ανθρώπινων όντων, αποτελεί μια εντελώς ασήμαντη αντανάκλασή της».

Η δημιουργία επίσης ανοίγει το δρόμο για να απαντήσουμε στα θεμελιώδη ερωτήματα.

Γιατί Βρισκόμαστε Εδώ;

Ο Ιεχωβά είπε το γιατί όταν δημιούργησε το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι. «Ας κάμωμεν άνθρωπον κατ’ εικόνα ημών», είπε ο Θεός στον Λόγο (που αργότερα ήρθε στη γη σαν Ιησούς), «καθ’ ομοίωσιν ημών· και ας εξουσιάζη επί των ιχθύων της θαλάσσης και επί των πετεινών του ουρανού και επί των κτηνών και επί πάσης της γης και επί παντός ερπετού, έρποντος επί της γης». Ο Θεός επίσης έφτιαξε έναν κήπο στην Εδέμ και «έλαβε Κύριος ο Θεός τον άνθρωπον και έθεσεν αυτόν εν τω παραδείσω της Εδέμ δια να εργάζηται αυτόν και να φυλάττη αυτόν». Επιπλέον, έδωσε εντολή στο πρώτο ζευγάρι στην Εδέμ να ‘αυξηθούν και να πληθυνθούν και να γεμίσουν τη γη’.—Γένεσις 1:26, 28· 2:8, 15.

Σαν απόγονοι του Αδάμ και της Εύας, βρισκόμαστε εδώ για να κατοικούμε τη γη, για να τη φροντίζουμε και να την καλλιεργούμε και για να ασκούμε στοργική επίβλεψη πάνω στα φυτά της και στα ζώα της. Έχουμε εφοδιαστεί από τον Θεό γι’ αυτό το έργο με το να είμαστε φτιαγμένοι σύμφωνα με τη δική του ομοιότητα—όχι σε σχέση με τη φυσική εμφάνιση, αλλά με το να είμαστε προικισμένοι με ορισμένα χαρακτηριστικά του, όπως είναι η αγάπη, η σοφία, η δύναμη, η δικαιοσύνη, και η επιθυμία να κάνουμε εργασία που έχει σκοπό και να βρίσκουμε ικανοποίηση στην εκτέλεσή της. Αυτό το είδος ομοιότητας με τον Θεό είναι εκείνο που μας ξεχωρίζει από όλα τα ζώα και μας βάζει να συλλογιζόμαστε τα θεμελιώδη ερωτήματα που δεν εγέρθηκαν ποτέ σε κανένα άλλο γήινο πλάσμα.

Οι αθεϊστές, όμως, ισχυρίζονται ότι δεν δημιουργηθήκαμε σύμφωνα με την εικόνα του Θεού, αλλά ότι εμείς δημιουργήσαμε τον Θεό σύμφωνα με τη δική μας εικόνα. Τα πράγματα δεν έχουν έτσι. Οι άνθρωποι δημιούργησαν θεούς ‘κατ’ εικόνα και ομοίωση’ του ήλιου, της σελήνης, των αστεριών, των δέντρων, των κεραυνών των αστραπών, των βουνών, των ζώων, των αρχόντων, του χρήματος, του σεξ, της κοιλιάς, και οποιουδήποτε άλλου πράγματος ευχαριστιέται ο άνθρωπος να θεοποιήσει. (Ρωμαίους 1:25· Φιλιππησίους 3:19) Η εικόνα του ανθρώπου δεν αντανακλά τα χαρακτηριστικά του Θεού με ισορροπημένο τρόπο. Μάλλον, επειδή βρισκόμαστε σε ξεπεσμένη κατάσταση, προτρεπόμαστε να επιστρέψουμε στην εικόνα του. (Κολοσσαείς 3:9, 10) Η εξέλιξη δεν εξηγεί το τεράστιο χάσμα που υπάρχει ανάμεσα στον άνθρωπο και στα ζώα, και ούτε θα μπορούσε να είναι υπεύθυνη για την ύπαρξη και τη διατήρηση αυτής της εσωτερικής μας παρόρμησης να εγείρουμε τα θεμελιώδη ερωτήματα. Το γεγονός ότι είμαστε σύμφωνα με την εικόνα και την ομοίωση του Θεού το εξηγεί πραγματικά αυτό.

Πού Πηγαίνουμε;

Κανένα ζώο δεν κάνει αυτήν την ερώτηση. Τα ζώα δεν έχουν συνειδητή αίσθηση του χρόνου, παρελθόντος ή μέλλοντος. Αλλά ο άνθρωπος έχει. Ο Θεός έβαλε αυτό το επιπρόσθετο χάσμα ανάμεσα στον άνθρωπο και το ζώο, όπως δηλώνεται στο εδάφιο Εκκλησιαστής 3:11 σύμφωνα με τη μετάφραση των Ο΄: «Και σε σύμπαντα τον αιώνα έδωκεν εν καρδία αυτών [των ανθρώπων]». Επομένως ο άνθρωπος είναι ενήμερος των χιλιετηρίδων του παρελθόντος και γνωρίζει ότι ο χρόνος θα συνεχίσει στο μέλλον. Αυτό του δημιουργεί ανησυχίες. Τι θα συμβεί σ’ αυτόν όταν πεθάνει; Μήπως έχει μια αθάνατη ψυχή που θα συνεχίσει να ζει; Θα πάει στην ευδαιμονία του ουρανού ή στα βάσανα της κόλασης ή στη λησμονιά του τάφου; Ή μήπως θα μετενσαρκωθεί σε μια άλλη ζωή;

Ασφαλώς δεν επιθυμεί να αντιμετωπίσει τη σκέψη ότι θα εξαλειφθεί. Τον συγκλονίζει η σκέψη ότι ο χρόνος θα συνεχίσει στο ατέλειωτο μέλλον χωρίς αυτόν, ότι η γη και οι άνθρωποι θα συνεχίσουν χωρίς αυτόν, ενώ αυτός θα έχει μεταβεί στην αιώνια λησμονιά. Για να αποφύγει αυτήν την απαράδεκτη σκέψη, προσκολλάται στην ιδέα της αθάνατης ψυχής—μια διδασκαλία που δεν διδάσκεται πουθενά στην Αγία Γραφή.—Ιεζεκιήλ 18:4.

Η Αγία Γραφή στην πραγματικότητα λέει ότι, όταν ένας άνθρωπος πεθαίνει, επιστρέφει στο χώμα. «Εν εκείνη τη ημέρα οι διαλογισμοί αυτού αφανίζονται». ‘Δεν γνωρίζει ουδέν’. (Ψαλμός 146:4· Εκκλησιαστής 9:5) Αλλά δισεκατομμύρια άνθρωποι πρόκειται να αναστηθούν: «Έρχεται ώρα, καθ’ ην πάντες οι εν τοις μνημείοις θέλουσιν ακούσει την φωνήν αυτού, και θέλουσιν εξέλθει». Κατόπιν αυτοί που αγαπούν τον Θεό και τον πλησίον τους θα ακούσουν τα λόγια του Βασιλιά Ιησού Χριστού: «Κληρονομήσατε την ητοιμασμένην εις εσάς βασιλείαν από καταβολής κόσμου».—Ιωάννης 5:28, 29· Ματθαίος 25:34.

Από την αρχή ο σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρώπινη οικογένεια ήταν να κατοικούν πάνω στη γη για πάντα σ’ έναν παράδεισο. Τώρα πλησιάζει ο καιρός για τους υπάκουους ανθρώπους να κληρονομήσουν αυτήν τη Βασιλεία. Αυτό περιγράφεται στην Αποκάλυψη 21:3, 4: «Ιδού, η σκηνή του Θεού μετά των ανθρώπων, και θέλει σκηνώσει μετ’ αυτών, και αυτοί θέλουσιν είσθαι λαοί αυτού, και αυτός ο Θεός θέλει είσθαι μετ’ αυτών Θεός αυτών· και θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών, και ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει πλέον».

Προς τα εκεί κατευθύνεται το υπάκουο ανθρώπινο γένος. Ομοίως οι αδιόρθωτοι πονηροί θα πάνε στον αιώνιο ύπνο. «Διότι έτι μικρόν», γράφει ο ψαλμωδός, «και ο ασεβής δεν θέλει υπάρχει· και θέλεις ζητήσει τον τόπον αυτού, και δεν θέλει ευρεθή· οι πραείς όμως θέλουσι κληρονομήσει την γην· και θέλουσι κατατρυφά εν πολλή ειρήνη».—Ψαλμός 37:10, 11· Ρωμαίους 6:23.

Έχει Νόημα η Ζωή Μας;

Υπάρχουν δισεκατομμύρια γαλαξίες στο σύμπαν και δισεκατομμύρια αστέρια σε κάθε γαλαξία. Μέσα στο άπειρο του διαστήματος, το ηλιακό μας σύστημα φαίνεται σαν μια κουκκίδα, και η γη γίνεται μικροσκοπική. Τα πέντε δισεκατομμύρια των ανθρώπων που ζουν πάνω στη γη είναι εντελώς ασήμαντοι. Αλλά αυτό που μας κάνει να αισθανόμαστε ασήμαντοι δεν είναι απλώς η μικρότητά μας μέσα στο διάστημα. Η φευγαλέα ύπαρξή μας μέσα στον αχανή χρόνο, μας κάνει επίσης να νιώθουμε ότι η ζωή μας δεν έχει νόημα. Παρ’ όλ’ αυτά, η διάνοιά μας απαιτεί ένα νόημα. Είμαστε φτιαγμένοι να νιώθουμε έτσι.

Μπορεί να φαινόμαστε απειροελάχιστοι μέσα σ’ αυτό το αχανές σύμπαν, και ίσως να μοιάζουμε μόνο με μια φευγαλέα στιγμή στο ατέλειωτο ρεύμα του χρόνου, αλλά η θέση μας πάνω στη γη είναι μοναδική, και η ζωή μας περιλαμβάνεται στο πιο σημαντικό ζήτημα ολόκληρου του σύμπαντος. Όχι μόνο τεθήκαμε εδώ από τον Ιεχωβά Θεό, τον Δημιουργό του σύμπαντος, αλλά επίσης μας έχει δοθεί και δουλειά να κάνουμε: Να γεμίσουμε τη γη, να τη φροντίζουμε, να ασκούμε στοργική κυριαρχία πάνω στα φυτά της και στα ζώα της. Και κάτι ακόμη πιο σημαντικό απ’ αυτό—μπορούμε να πάρουμε μέρος στη διακήρυξη της Βασιλείας του Ιεχωβά κάτω από τον Χριστό που θα καθαρίσει τη γη από την πονηρία, θα διεκδικήσει το όνομα και το Λόγο του Θεού, και θα απομακρύνει τη δαιμονική κυριαρχία από τη γη.

Αυτοί που ζουν μ’ αυτόν τον τρόπο βρίσκουν ότι η ζωή τους έχει νόημα. Θα ζήσουν για πάντα. Ο λαός του Θεού είναι σαν την κόρη του οφθαλμού του. (Δευτερονόμιον 32:10) Απολαμβάνουν ηρεμία, γιατί τα θεμελιώδη ερωτήματα που βρίσκονται βαθιά μέσα τους έχουν απαντηθεί.