Η Εκκλησία της Ελλάδας Απειλεί να Χρησιμοποιήσει Βία και Παρεμποδίζει τη Διεξαγωγή Συνέλευσης

ΚΟΝΤΑ στον Πειραιά, το επίνειο της Αθήνας, βρίσκεται το «Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας». Ωστόσο, η αθηναϊκή εφημερίδα Τα Νέα είπε ότι επικρατούσε «πολεμική ατμόσφαιρα και χθες, στον Πειραιά, όπου ο γνωστός μητροπολίτης Καλλίνικος . . . είχε δώσει εντολή να χτυπάνε οι καμπάνες των εκκλησιών. Ήταν τέτοιο το πανδαιμόνιο, ώστε πολλοί πολίτες του επινείου υπέθεσαν πως κάτι έκτακτο συνέβη· ως και σε . . . πόλεμο πήγε το μυαλό τους!»

Γιατί συνέβη αυτό σε σχέση μ’ ένα αθλητικό στάδιο που λέγεται ότι είναι αφιερωμένο ‘στην Ειρήνη και στη Φιλία’; Την αναστάτωση προκάλεσε ένα άγριο ξέσπασμα από μέρους του κλήρου της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ένας μητροπολίτης πρωτοστάτησε απειλώντας να συγκεντρώσει τους πιστούς της περιοχής του για να βαδίσουν ενάντια στο στάδιο και να το καταλάβουν δια της βίας, προκειμένου να εμποδίσουν άλλους να το χρησιμοποιήσουν.

Ο μητροπολίτης αυτός υποτίθεται ότι εκπροσωπεί τον Άρχοντα της Ειρήνης, τον Ιησού Χριστό. Εντούτοις, απείλησε να κινήσει τον όχλο σε βίαιη δράση, περιφρονώντας έτσι το νόμο και την τάξη, και ερχόμενος σε πλήρη αντίθεση με τις διδασκαλίες του Χριστού. Γιατί; Επειδή οι υπεύθυνοι του σταδίου είχαν δώσει την άδεια σε ορισμένους ειρηνικούς και νομοταγείς Χριστιανούς, τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, να κάνουν εκεί μια συνέλευση το περασμένο καλοκαίρι. Τα συμβόλαια είχαν υπογραφεί και οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είχαν ήδη δαπανήσει περίπου 6.000 ώρες για να καθαρίσουν το στάδιο, καθώς το προετοίμαζαν για τη συνέλευσή τους.

Ένας δημοσιογράφος σχολίασε τα εξής στα Νέα: «Ο Καλλίνικος απειλεί ως και κατάληψη του Σταδίου, αν δεν ανακληθεί η άδεια για την πραγματοποίηση του συνεδρίου, προγραμματίζει λειτουργίες, κηρύγματα, λιτανείες και άλλα συναφή, κι εγώ ομολογώ πως δεν καταλαβαίνω και πολλά. . . . Απορώ μόνο, διότι το έτος που διανύουμε είναι το 1988, από τον 21ο αιώνα μας χωρίζουν μόλις 12 έτη, και το Σύνταγμα της χώρας κατοχυρώνει την ανεξιθρησκεία».

Η Διεξαγωγή της Συνέλευσης Παρεμποδίζεται

Παρά τις συνταγματικές εγγυήσεις για ελευθερία λατρείας και συνάθροισης, ο κλήρος ζήτησε να ανακληθεί η άδεια. Οι υπεύθυνοι υπέκυψαν στις απειλές. Προτίμησαν να μην εγγυηθούν το νόμο και την τάξη και δεν θέλησαν να υποστηρίξουν το Σύνταγμα της Ελλάδας. Σαν αποτέλεσμα, το συμβόλαιο του ενοικίου δεν τηρήθηκε.

Έτσι, μόλις τρεις μέρες πριν από τη συνέλευση, στέρησαν από τους Μάρτυρες το δικαίωμα να συγκεντρωθούν στο στάδιο. Οι αθώοι έγιναν θύματα, ενώ δόθηκε υποστήριξη στους ένοχους, που απειλούσαν να παραβούν το νόμο και να υποκινήσουν τον όχλο σε δράση. Τι διαστρέβλωση της δικαιοσύνης στ’ αλήθεια!

Αυτού του είδους η εναντίωση δεν είναι καινούρια. Δεκαετίες τώρα, η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδας εναντιώνεται με φανατισμό στους Μάρτυρες του Ιεχωβά, που ποτέ δεν έχουν ανταποδώσει με παράνομες πράξεις. Ακόμη και πρόσφατα, όχλοι που υποκινούνταν από ιερείς επιτέθηκαν σε Μάρτυρες του Ιεχωβά, καθώς αυτοί συγκεντρώνονταν ειρηνικά. Κληρικοί και μέλη των εκκλησιών τους έχουν βρίσει, έχουν ταλαιπωρήσει τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, έχουν βιαιοπραγήσει εναντίον τους και έχουν ασκήσει πίεση στα δικαστήρια για να τους συλλάβουν και να τους φυλακίσουν λόγω του κηρύγματος που κάνουν. Μολαταύτα, η Ελλάδα είναι δημοκρατία και το Σύνταγμά της εγγυάται την ελευθερία λατρείας.

‘Γνωστή, Χριστιανική Θρησκεία’

Τα δικαστήρια στην Ελλάδα έχουν κρίνει ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι ‘γνωστή, Χριστιανική θρησκεία’, η οποία έχει το δικαίωμα να απολαμβάνει την προστασία που παρέχει το Σύνταγμα της Ελλάδας. Για παράδειγμα, το 1987, το Πλημμελειοδικείο Χανίων, στην Κρήτη, διακήρυξε τα εξής: «Οι μάρτυρες του Ιεχωβά . . . αποτελούν γνωστή θρησκεία και δόγμα αναγνωρισμένο». Το ίδιο Πλημμελειοδικείο είπε επίσης ότι το κήρυγμα που κάνουν δεν αποτελεί εκείνο το είδος του προσηλυτισμού που απαγορεύεται από το Σύνταγμα. Το δικαστήριο είπε τα εξής: «Δεν αποτελεί προσηλυτισμό η απλή προσφορά για πώληση από σπίτι σε σπίτι εντύπων [των Μαρτύρων] και η πρόσκληση για θεολογική συζήτηση».

Το δικαστήριο αναγνώρισε ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά υπάγονται στις διατάξεις του Άρθρου 13, παράγραφος 1, του ελληνικού Συντάγματος. Αυτό το άρθρο υπόσχεται ελευθερία θρησκευτικής συνείδησης για τον οποιονδήποτε στην Ελλάδα. Το δικαστήριο σημείωσε ότι αυτό περιλαμβάνει την «ελευθερία [του ατόμου] να πρεσβεύει τη θρησκεία της αρεσκείας του», καθώς και το «δικαίωμα μεταβολής—έστω και κατ’ επανάληψη—» της θρησκείας του. Το δικαστήριο υπενθύμισε επίσης ότι «η ελευθερία εκδήλωσης των θρησκευτικών πεποιθήσεων κατοχυρώνεται και ειδικώτερα από το άρθρ. 9 §2 της Σύμβασης της Ρώμης, της 11ης Απριλίου 1950, ‘δια την προάσπιση των δικαιωμάτων του ανθρώπου’».

Το δικαστήριο των Χανίων πρόσθεσε τα εξής: «Η ελευθερία εκδήλωσης θρησκευτικών πεποιθήσεων, προστατεύεται και από [το] άρθρ. 14. §1 Σ. 75 ‘έκαστος δύναται να εκφράζει και να διαδίδει προφορικώς, εγγράφως και δια του τύπου τους στοχασμούς του’». Έπειτα, το δικαστήριο κατέληξε στο εξής συμπέρασμα: «Η υπόθεση της διαφύλαξης της ορθόδοξης χριστιανικής πίστης δεν αφορά μόνο τον κληρικό και το θεολόγο, αλλά κάθε συνειδητό πιστό». Και παρατήρησε ότι τα «έντυπα ‘ΣΚΟΠΙΑ’ και ‘ΞΥΠΝΑ’ νόμιμα κυκλοφορούν».

Με παρόμοιο τρόπο, ένα ελληνικό εφετείο είπε στην απόφασή του υπ’ αριθμόν 354/1987 ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά «αποτελούν γνωστή θρησκεία, με την έννοια του άρθρου 13 παρ. 2 του Συντάγματος». Το δικαστήριο αυτό παρατήρησε ότι «η αντίθεση των δοξασιών των Μαρτύρων του Ιεχωβά προς τις θεμελιώδεις αρχές . . . του [ελληνικού] ορθοδόξου δόγματος, δεν αρκεί για να θεωρηθούν οι διδασκαλίες [των Μαρτύρων] αντίθετες στη δημόσια τάξη». Σημείωσε επίσης ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι Χριστιανοί, «αφού ο Ιησούς Χριστός αποτελεί το κεντρικό πρόσωπο των δοξασιών τους».

Μεσαιωνικός Τρόπος Σκέψης

Ωστόσο, παρ’ όλες αυτές τις δικαστικές αποφάσεις, παρ’ όλη την υποτιθέμενη προστασία που παρέχει το Σύνταγμα, η ελευθερία του ελληνικού λαού καταπατήθηκε άλλη μια φορά, εξαιτίας του Μεσαιωνικού τρόπου σκέψης του κλήρου. Κι ακόμη χειρότερα, οι υπεύθυνοι, που θα πρέπει να προασπίζουν το νόμο, υποχώρησαν μπροστά στις ‘ιεροεξεταστικές’ τάσεις της ελληνικής Ορθόδοξης ιεραρχίας. Πόσο λυπηρό είναι να βλέπει κανείς τέτοια περιφρόνηση της δημοκρατίας, μέσα στο «λίκνο της δημοκρατίας!»

Εντούτοις, η εφημερίδα The New York Times ανέφερε τα εξής σχετικά μ’ ένα άλλο ζήτημα: «Η Κυβέρνηση [της Ελλάδας] . . . απέρριψε το αίτημα της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας να απαγορευτεί στην Ελλάδα η ταινία του Μάρτιν Σκορτσέζε ‘Ο Τελευταίος Πειρασμός’. Αυτό, είπε η Κυβέρνηση, θα ήταν αντίθετο με τις αρχές του Σοσιαλισμού και της ελευθερίας της τέχνης». Η ταινία αυτή θεωρείται από πολλούς εξαιρετικά προσβλητική για τον Ιησού, κι εντούτοις η κυβέρνηση αντιτάχτηκε στο αίτημα της εκκλησίας να απαγορευτεί η ταινία. Αλλά δεν αντιτάχτηκε στο αίτημα της εκκλησίας να στερήσει από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά το νόμιμο δικαίωμα να χρησιμοποιήσουν ένα δημόσιο στάδιο για μια Χριστιανική συνάθροιση.

Αποτελεί ειρωνεία το γεγονός ότι αυτός ο αθλητικός χώρος ονομάζεται Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας! Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι φημισμένοι σ’ όλο τον κόσμο για το ότι προωθούν την ειρήνη και τη φιλία ανάμεσα στους λαούς κάθε φυλής και εθνικότητας. Αλλά την τελευταία στιγμή, απλώς και μόνο επειδή είχε αντιρρήσεις ο κλήρος, εμποδίστηκαν να ασκήσουν το συνταγματικό τους δικαίωμα να συναθροίζονται.

Οι Μάρτυρες Βρίσκουν Λύση

Ωστόσο, η άρνηση αυτή δεν εμπόδισε τους Μάρτυρες του Ιεχωβά να κάνουν τη συνέλευσή τους. Παρά τις πολλές δυσκολίες, έγιναν αμέσως διευθετήσεις να μεταφερθεί η συνέλευση σ’ ένα σκεπαστό χώρο, σε κάποιο λόφο της Μαλακάσας, έξω από την Αθήνα, στο πίσω μέρος της Αίθουσας Συνελεύσεων των Μαρτύρων του Ιεχωβά.

Οι συναθροίσεις έγιναν όπως είχε προγραμματιστεί και είχαν θαυμάσια αποτελέσματα. Εντούτοις, πολλά άτομα από το μεγάλο ακροατήριο χρειάστηκε να καθήσουν στον καυτό καλοκαιρινό ήλιο, αντί να καθήσουν μέσα σ’ ένα κλιματιζόμενο κλειστό στάδιο.

Το γεγονός αυτό έγινε πλατιά γνωστό σ’ ολόκληρη την Ελλάδα. Πολλοί εξέφρασαν την κατάπληξή τους για τις ενέργειες των κληρικών και τους κατηγόρησαν για τις πονηρές και ύπουλες ενέργειές τους. Σίγουρα, οι απειλές τους για βίαιες ενέργειες από τον όχλο είναι, το λιγότερο, αντιχριστιανικές.

Η τετραήμερη συνέλευση στη Μαλακάσα συνδέθηκε τηλεφωνικά με τα ακροατήρια που παρακολουθούσαν στη Θεσσαλονίκη, στην Κύπρο και στην Κρήτη, και πάνω από 30.000 ενθουσιώδεις Έλληνες, καθώς και άλλοι αντιπρόσωποι από διαφορετικές χώρες, χάρηκαν πάρα πολύ και ενθαρρύνθηκαν απ’ όσα άκουσαν και είδαν.

Ερωτήματα που Εγείρονται

Οι ενέργειες του κλήρου και ορισμένων υπευθύνων ήγειραν μερικά ερωτήματα. Για παράδειγμα, ένας συντάκτης της εφημερίδας Athens News σημείωσε ότι «η Ελλάδα, αφού έχει θέσει υποψηφιότητα, καταβάλλει κάθε προσπάθεια να πετύχει να διεξαχτούν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 1996 στην Αθήνα». Στη συνέχεια είπε τα εξής: «Η υπόνοια ότι η εκκλησία μπορεί να επηρεάζει [τη γραμματεία αθλητισμού του υπουργείου πολιτισμού] για να ματαιώνει τέτοιου είδους εκδηλώσεις, εγείρει ορισμένες αμφιβολίες τις οποίες η κυβέρνηση θα πρέπει να διαλύσει, κυρίως ενόψει της εκστρατείας που κάνει για να κερδίσει την Ολυμπιάδα του 1996».

Ο συντάκτης σημείωσε επίσης τα εξής: «‘Στους Αγώνες θα υπάρχουν αθλητές και επισκέπτες όλων των πίστεων—Μουσουλμάνοι, Βουδιστές, Προτεστάντες, Καθολικοί και άλλοι—και θα υπάρχουν και άθεοι από τον Ανατολικό Συνασπισμό. Αν οι αθλητικές εγκαταστάσεις δεν είναι διαθέσιμες για τα μέλη ενός συγκεκριμένου θρησκευτικού δόγματος, θα είναι άλλα άτομα ευπρόσδεκτα;’ ρώτησε χθες ένας παρατηρητής. ‘Αν δεν ακολουθήσει κάποια διευκρίνιση, αυτή η υπόθεση φαίνεται να είναι υπόθεση άκρας μισαλλοδοξίας και φανατισμού—μια εικόνα την οποία η Ελλάδα δύσκολα μπορεί να αντέξει’, πρόσθεσε ο ίδιος». Όλοι οι άνθρωποι που είναι σωστοί και αγαπούν την ελευθερία, συμφωνούν.

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 10]

Το δικαστήριο διακηρύττει ότι κάθε άτομο ‘είναι ελεύθερο να πρεσβεύει τη θρησκεία της αρεσκείας του και έχει το δικαίωμα να αλλάζει τη θρησκεία του’

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 11]

Πόσο λυπηρό είναι να βλέπει κανείς τέτοια περιφρόνηση της δημοκρατίας, μέσα στο «λίκνο της δημοκρατίας»