Κάπνισμα—Η Χριστιανική Άποψη
ΕΙΝΑΙ προφανές ότι η Αγία Γραφή δεν αναφέρει ούτε τον καπνό ούτε το κάπνισμα, επειδή ήταν άγνωστα στην αρχαία Μέση Ανατολή. Ο απλός λόγος είναι ότι ο καπνός είναι ιθαγενές φυτό της Νότιας Αμερικής, του Μεξικού και των Δυτικών Ινδιών, και δεν έγινε γνωστό στον υπόλοιπο κόσμο παρά στα μέσα του 16ου αιώνα.
Μήπως αυτό σημαίνει ότι η Αγία Γραφή δεν λέει τίποτα σχετικό με το κάπνισμα; Καθόλου. Εκθέτει καθαρά αρχές που εφαρμόζονται παγκόσμια και αποτελούν κατευθυντήριες γραμμές για τη συμπεριφορά μας. Ποιες είναι μερικές απ’ αυτές τις βασικές αρχές;
Αγάπη για τον Θεό και τον ‘Πλησίον’
Η θεμελιώδης κινητήρια δύναμη για τον Χριστιανό πρέπει να είναι εκείνη που εξέφρασε ο Ιησούς: ‘Θέλεις αγαπά Ιεχωβά τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου και εξ όλης της δυνάμεώς σου και εξ όλης της διανοίας σου, και τον πλησίον σου ως σεαυτόν’.—Λουκάς 10:27.
Πώς είναι δυνατό κάποιος να δείχνει αγάπη προς τον Θεό με όλη του την καρδιά, την ψυχή, τη διάνοια και τη δύναμη, αν διαβρώνει θεληματικά τις φυσικές λειτουργίες του σώματός του με το να επιδίδεται σε μια συνήθεια, σ’ ένα πάθος, που οδηγεί πρόωρα σε ασθένεια και σε θάνατο; Πώς γίνεται να δείχνει κάποιος εκτίμηση για το δώρο της ζωής, που προέρχεται από τον Θεό, όταν εισπνέει ένα ναρκωτικό που προκαλεί εθισμό, όπως είναι η νικοτίνη; Ο Θεός έδωσε «εις πάντας ζωήν και πνοήν». (Πράξεις 17:24, 25) Πρέπει να μολύνουμε αυτή τη θεόδοτη πνοή; Από την άποψη του Θεού πρόκειται πραγματικά για ένα πάθος, «μια κακή, εξαχρειωτική ή ανήθικη τακτική ή συνήθεια».—Λεξικό The American Heritage Dictionary of the English Language.
Πώς γίνεται να δείχνει το κάπνισμα αγάπη για τον ‘πλησίον’ όταν η δύσοσμη αναπνοή και ο καπνός του καπνιστή μολύνουν τα ρούχα και τον αέρα που τον περιβάλλει; Και τι θα πούμε για τους στενότερους ‘πλησίον’ του καπνιστή, τη σύζυγο και τα παιδιά του; Είναι αγάπη το να ακολουθεί κανείς μια πορεία που θα μπορούσε να οδηγήσει σε πρόωρο, αργό και οδυνηρό θάνατο, τον οποίο εκείνοι είναι υποχρεωμένοι να παρακολουθούν; Δείχνει Χριστιανικό ενδιαφέρον για τους άλλους το να τους υποχρεώνουμε να είναι παθητικοί καπνιστές, εισπνέοντας τις δηλητηριώδεις εκπνοές ενός καπνιστή; Δεν απορούμε που ο βοτανικός κήπος στο Μπλάνες, της Ισπανίας, έχει τον καπνό στο τμήμα των δηλητηριωδών φυτών!
Και τι θα λέγαμε για την αγάπη του ατόμου προς τον εαυτό του; Είναι φυσικό να αγαπάει κάποιος τον εαυτό του μέχρι του σημείου να φροντίζει τη σωματική, διανοητική και πνευματική υγεία του. Ο απόστολος Παύλος δήλωσε ότι «ουδείς εμίσησέ ποτέ την εαυτού σάρκα, αλλ’ εκτρέφει και περιθάλπει αυτήν». Δείχνει το άτομο αγάπη για τον εαυτό του με το να επιδίδεται σε μια συνήθεια που αργά-αργά υπονομεύει την υγεία του;—Εφεσίους 5:28, 29.
Ο Ιεχωβά Θεός υποσχέθηκε ότι θα υπάρξουν ‘νέοι ουρανοί και νέα γη στους οποίους θα κατοικεί δικαιοσύνη’. (2 Πέτρου 3:13) Αυτός θα είναι ένας καθαρός νέος κόσμος, χωρίς οποιουδήποτε είδους μόλυνση. Το κάπνισμα δεν θα επιτρέπεται και δεν θα είναι καν επιθυμητό τότε· γιατί λοιπόν να καπνίζει κανείς τώρα; Λογικά, εδώ εφαρμόζεται η συμβουλή του Παύλου: «Έχοντες λοιπόν, αγαπητοί, ταύτας τας επαγγελίας, ας καθαρίσωμεν εαυτούς από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος, εκπληρούντες αγιωσύνην εν φόβω Θεού». (2 Κορινθίους 7:1) Η νικοτίνη μολύνει κυριολεκτικά τη σάρκα. Το κάπνισμα καθιστά αδύνατο για το Χριστιανό να παρουσιάσει στον Θεό το σώμα του ‘θυσία ζωντανή, άγια, αποδεκτή από τον Θεό, μια ιερή υπηρεσία με τη δύναμη της λογικής του’. (Ρωμαίους 12:1, ΜΝΚ) Η δύναμη της λογικής υπαγορεύει ότι το κάπνισμα είναι βλαβερό και αντιβαίνει στις Χριστιανικές αρχές. Εδώ, λοιπόν, βρίσκεται το πρωταρχικό κίνητρο για να κόψει κανείς το κάπνισμα, αν θέλει να ευαρεστεί τον Θεό.
Γιατί το Έκοψαν;
Εκατομμύρια άτομα στον κόσμο έχουν κόψει το κάπνισμα. Είναι κάτι που μπορεί να γίνει. Πώς όμως; Τι είναι απαραίτητο; Ένα ισχυρό κίνητρο. Για πολλούς, αυτό είναι η υγεία, ο αυτοσεβασμός και η αγάπη για την οικογένεια. Άλλοι όμως έχουν και θρησκευτικό κίνητρο—την επιθυμία να ευαρεστούν τον Θεό.
Τι θα λέγαμε λοιπόν για τον Ρέι, τον Μπιλ, την Έιμι και τον Χάρλεϊ που αναφέρθηκαν στο δεύτερο άρθρο μας; Γιατί έκοψαν εκείνοι το κάπνισμα;
Ο Μπιλ, που παλιά ήταν ένας καλλιτέχνης με γένια και μακριά μαλλιά, μελέτησε την Αγία Γραφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Τι έγινε μετά; «Αποφάσισα ότι ήθελα να ευαρεστώ τον Θεό και να τον υπηρετώ με καθαρό σώμα και μυαλό. Το έκοψα απότομα. Όχι σταδιακά. Την 1η Ιανουαρίου 1975, τράβηξα την τελευταία μου ρουφηξιά από ένα τσιγάρο κι έπειτα πέταξα το πακέτο. Από τότε η υγεία μου έχει βελτιωθεί. Εξακολουθώ να έχω ελαφρό εμφύσημα. Αλλά μέχρι και η όρασή μου, όσον αφορά την αντίληψη των χρωμάτων, έχει βελτιωθεί αφότου έκοψα το κάπνισμα».
Η Έιμι, η νοσοκόμα χειρουργείου, εξηγεί πώς το έκοψε. «Παρευρισκόμουν ως βοηθός σε εγχειρήσεις ανοιχτής καρδιάς, κι έχω δει κάθε λογής πνεύμονες—ροδαλούς και υγιείς, σκουρόχρωμους και μολυσμένους. Παρ’ όλο που έβλεπα εκείνους τους φρικτά άρρωστους πνεύμονες, που έμοιαζαν σαν να τους είχε γεμίσει κάποιος με μαύρο πιπέρι, εξακολουθούσα να μην κόβω το κάπνισμα. Ξεγελούσα τον εαυτό μου, λέγοντας: ‘Εσύ είσαι νέα ακόμα. Αυτό δεν θα συμβεί σ’ εσένα’.
»Έπειτα, το 1982, ένιωσα την ανάγκη να βάλω μια τάξη στη ζωή μου, και άρχισα να μελετώ την Αγία Γραφή με τους Μάρτυρες. Αν και έμενα με μια Μάρτυρα στο σπίτι της, έβγαινα κρυφά και ανέβαινα στην ταράτσα για να καπνίσω! Έπρεπε λοιπόν να έρθω αντιμέτωπη με τον εαυτό μου. Έκανα έντονα και για πολλή ώρα προσευχές. Αλλά από τη στιγμή που πήρα την απόφαση, τα πράγματα ήταν εύκολα. Οι δυο πρώτες μέρες ήταν σκέτη δοκιμασία, αλλά οι συνεχείς προσευχές ήταν το κλειδί για μένα».
Ο Χάρλεϊ, ο πρώην αεροπόρος του Ναυτικού, πέρασε άσχημες στιγμές στην προσπάθεια να κόψει τη συνήθεια της νικοτίνης. «Προσπάθησα να κόψω σιγά-σιγά το κάπνισμα, αλλά δεν κατάφερα τίποτα. Έπειτα, όταν αποφάσισα να βαφτιστώ ως Μάρτυρας του Ιεχωβά, το έκοψα απότομα. Πέρασα δυο-τρεις βασανιστικές μέρες. Ήμουν νευρικός, γεμάτος ένταση και ανήσυχος! Πόσο ήθελα ένα τσιγάρο! Τότε, με βοήθησε ένας Μάρτυρας που μου έδωσε μια θαυμάσια συμβουλή. ‘Όταν σου ’ρχεται να ψάξεις για τσιγάρο, τότε είναι που πρέπει να προσεύχεσαι στον Ιεχωβά για βοήθεια’. Αυτό πέτυχε μ’ εμένα. Μια άλλη σκέψη που με εντυπωσίασε ήταν: ‘Θα μπορούσα να φανταστώ τον Ιησού μ’ ένα τσιγάρο στο στόμα του;’ Αυτό ήταν αδιανόητο. Αναγνωρίζω όμως ότι ο καπνιστής χρειάζεται ένα ισχυρό κίνητρο για να κόψει το τσιγάρο. Παλιά έλεγα στη μητέρα μου: ‘Μόνο τον εαυτό μου βλάπτω, μαμά’. Στην πραγματικότητα, έβλαπτα κι εκείνη, από πολλές απόψεις».
Και ο Ρέι, ο πρώην πηδαλιούχος του Ναυτικού, διαπίστωσε ότι δεν ήταν εύκολο να σταματήσει το κάπνισμα. «Είχα προσπαθήσει αρκετές φορές προτού συναντήσω τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, αλλά ποτέ δεν τα κατάφερα. Είχα διαρκώς να κάνω με καπνιστές, και ήταν δύσκολο να αρνηθώ το τσιγάρο που μου πρόσφεραν. Όταν όμως γνώρισα την αλήθεια από την Αγία Γραφή, ήθελα να υπηρετώ τον Ιεχωβά, ακριβώς όπως είχε κάνει κι ο Χριστός. Έτσι το έκοψα μέσα σε μια μέρα. Πέρασα δυο απαίσιες βδομάδες. Το σώμα μου ζητούσε απεγνωσμένα τη νικοτίνη. Αλλά τι αλλαγή έφερε αυτό! Ξαφνικά, απέκτησα και πάλι απεριόριστη ενεργητικότητα. Ένιωθα ωραία για τον εαυτό μου. Είχα και πάλι εγώ τον έλεγχο της κατάστασης».
Αξίζει τον Κόπο;
Η κοινή λογική υποδεικνύει να εγκαταλείπει κάποιος οποιαδήποτε βλαβερή τακτική. Το κάπνισμα όμως δεν είναι απλώς κάτι βλαβερό. Είναι θανατηφόρο, σχετίζεται με το θάνατο. Είναι δηλητηριώδες. Όπως δήλωσε στην κατάθεσή του σε μια υποεπιτροπή του αμερικανικού Κογκρέσου ο Πάτρικ Ρέινολντς, ο κληρονόμος μιας περιουσίας που προήλθε από τον καπνό: «Πιστεύω ότι οι διαφημίσεις τσιγάρων αποτελούν προώθηση ενός δηλητηριώδους προϊόντος, και ότι είναι ηθικό, δίκαιο και καλό να εξαλειφθούν όλες οι διαφημίσεις τσιγάρων».
Για τους Χριστιανούς που θέλουν να ευαρεστούν τον Θεό, σίγουρα είναι ηθικό, δίκαιο και καλό να εξαλειφθούν όχι μόνο οι διαφημίσεις του καπνού, αλλά και όλα τα προϊόντα του καπνού από τη ζωή τους. Τα τσιγάρα («ασφαλή» και μη), τα πούρα, ο καπνός για τις πίπες, και ο ταμπάκος—όλα προέρχονται από το ίδιο δηλητηριώδες φυτό που παράγει τη νικοτίνη, τον καπνό. Και δεν χρειάζεστε τον καπνό για να αποδείξετε ότι εφαρμόζεται σ’ εσάς το «Έχεις πάει πολύ μπροστά, μωρό μου» ή για να διασκεδάσετε και να απολαύσετε ωραία γεύση στη ζωή σας. Δεν αποδεικνύετε ότι είστε μοντέρνοι με το να δηλητηριάζετε τον εαυτό σας, άσχετα με το τι προσπαθούν να σας πουν οι πωλητές της αρρώστιας και του θανάτου!
[Πλαίσιο στη σελίδα 15]
Άτομα που Εγκατέλειψαν το Εμπόριο του Τσιγάρου
Το 1875, ο Ρ. Τζ. Ρέινολντς ίδρυσε μια εταιρία ταμπάκου στη Βόρεια Καρολίνα. Το 1913, η εταιρία αυτή έφτιαξε το πρώτο της τσιγάρο—τη μάρκα Κάμελ. Από τότε η επιχείρηση άνθισε και έγινε δεύτερη στις πωλήσεις τσιγάρων και στον τομέα των κερδών στις Ηνωμένες Πολιτείες—με πρώτη τη Φίλιπ Μόρις. Ο δισέγγονος του ιδρυτή είναι ο Πάτρικ Ρέινολντς, που τώρα έχει μπει στα 40. Αυτός, που υπήρξε καπνιστής για 15 χρόνια, προκάλεσε σάλο στον κόσμο του καπνού.
Το 1986, εμφανίστηκε μπροστά σε μια υποεπιτροπή του κογκρέσου και κατέθεσε κατά του καπνίσματος! Από τότε παίρνει τακτικά μέρος στις εκστρατείες κατά της χρήσης καπνού. Τι ήταν αυτό που προκάλεσε την αντιπάθειά του προς το προϊόν χάρη στο οποίο έκανε περιουσία η οικογένειά του; Η θύμηση του πατέρα του, μανιώδους καπνιστή, τον οποίο παρακολουθούσε να αργοπεθαίνει από εμφύσημα, όταν ο ίδιος ήταν ακόμα αγόρι. Ο Πάτρικ δήλωσε: «Όλες οι αναμνήσεις που έχω από τον πατέρα μου παρουσιάζουν την εικόνα ενός ανθρώπου που διαρκώς του κοβόταν η αναπνοή και μετρούσε το χρόνο που του είχε απομείνει να ζήσει».
Ο Πάτρικ αποφάσισε να κάνει κάτι θετικό στη ζωή του. «Είδα ότι μπορούσα να αλλάξω την κατάσταση και να κάνω κάτι στη ζωή μου». Είπε ότι το να συνεχίσει να προωθεί «αποδεδειγμένους φονιάδες» θα ήταν «καθαρά ανήθικο».
«Αν το χέρι που με τάιζε κάποτε είναι η καπνοβιομηχανία, τότε το ίδιο αυτό χέρι έχει σκοτώσει εκατομμύρια ανθρώπους και θα συνεχίσει να σκοτώνει κι άλλα εκατομμύρια, αν δεν αφυπνιστούν οι άνθρωποι ως προς τους κινδύνους του τσιγάρου».—Εφημερίδα The New York Times, 25 Οκτωβρίου 1986.
Ο Ντέιβιντ Γκέρλιτζ είναι το φωτομοντέλο που ήταν διάσημο ως ο άντρας των Γουίνστον στις διαφημίσεις των τσιγάρων Γουίνστον. Έχει σταματήσει να κάνει διαφημίσεις τσιγάρων και τώρα έχει γίνει εκπρόσωπος της Αμερικανικής Αντικαρκινικής Εταιρίας. Τι ήταν αυτό που τον έκανε να αλλάξει; Σε μια συνέντευξη που έδωσε στην τηλεόραση, στις 29 Δεκεμβρίου 1988, ο ίδιος είπε: ‘Επισκέφτηκα τον αδελφό μου σε κάποιο θάλαμο για καρκινοπαθείς σ’ ένα νοσοκομείο της Βοστώνης. Αυτό με έφερε πρόσωπο με πρόσωπο με τις συνέπειες της δουλειάς μου—καρκινοπαθείς που υπέφεραν εξαιτίας του καπνίσματος. Είδα τις ολέθριες συνέπειες στα θύματα του καπνίσματος και στα θύματα των θυμάτων, τις οικογένειές τους. Είδα άντρες στα 40 τους, χωρίς μαλλιά, με σωλήνες στο λαιμό και στο στομάχι τους. Ένιωσα ένοχος και αποφάσισα να σταματήσω τις διαφημίσεις καπνού’.
[Εικόνα στη σελίδα 14]
«Παρευρισκόμουν ως βοηθός σε εγχειρήσεις ανοιχτής καρδιάς, κι έχω δει κάθε λογής πνεύμονες»