Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά Δικαιώνονται σε Αγώνα για την Επιμέλεια Παιδιών
Η ΙΝΓΚΡΙΤ ΧΟΦΜΑΝ αγωνιζόταν από τα μέσα της περασμένης δεκαετίας για να κρατήσει την επιμέλεια των δύο παιδιών της. Επειδή είναι αυστριακής καταγωγής γεννήθηκε και μεγάλωσε ως Ρωμαιοκαθολική. Παντρεύτηκε έναν ομόπιστό της Καθολικό, και γέννησε ένα γιο το 1980 και μια κόρη το 1982. Όμως το 1983 το αντρόγυνο πήρε διαζύγιο· και οι δυο γονείς ζήτησαν την επιμέλεια των παιδιών. Ο πατέρας ισχυρίστηκε ότι η θρησκεία της μητέρας—εκείνη είχε γίνει Μάρτυρας του Ιεχωβά—θα έβλαπτε τα παιδιά, θα τους στερούσε μια φυσιολογική, υγιή ανατροφή. Εκείνος ανέφερε ζητήματα όπως η άρνηση των Μαρτύρων να τηρούν ορισμένες γιορτές που είναι κοινές στη χώρα του και η αποχή τους από μεταγγίσεις αίματος.—Πράξεις 15:28, 29.
Αυτά τα απατηλά επιχειρήματα δεν ήταν πειστικά. Τόσο το πρωτοδικείο όσο και το εφετείο απέρριψαν τους ισχυρισμούς τού πατέρα και ανέθεσαν την επιμέλεια στη μητέρα. Ωστόσο, το Σεπτέμβριο του 1986 το Ανώτατο Δικαστήριο της Αυστρίας ακύρωσε τις αποφάσεις του κατώτερου δικαστηρίου. Υποστήριξε ότι εκείνες οι αποφάσεις είχαν παραβιάσει το Αυστριακό Διάταγμα Περί Θρησκευτικής Εκπαίδευσης, ένα νόμο που απαιτεί να λαβαίνουν Καθολική εκπαίδευση τα παιδιά που γεννιούνται Καθολικά. Το δικαστήριο αποφάνθηκε επίσης ότι δεν θα ήταν για το καλύτερο συμφέρον των παιδιών το να επιτρέψει να ανατραφούν αυτά ως Μάρτυρες του Ιεχωβά!
Πού θα μπορούσε να προσφύγει η Ίνγκριτ Χόφμαν εναντίον αυτής της κατάφωρης θρησκευτικής προκατάληψης; Το Φεβρουάριο του 1987 η υπόθεσή της φέρθηκε ενώπιον της Ευρωπαϊκής Επιτροπής των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Στις 13 Απριλίου 1992, αυτή η επιτροπή, η οποία αποτελείται από νομικούς που αντιπροσωπεύουν διάφορα κράτη-μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης, παρέπεμψε την υπόθεση για πλήρη ακροαματική διαδικασία στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Η απόφαση του Δικαστηρίου εκδόθηκε στις 23 Ιουνίου 1993. Αυτή δήλωνε τα εξής: «Συνεπώς το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο δέχεται ότι υπήρξε διαφορά στη μεταχείριση και ότι αυτή η διαφορά οφειλόταν σε θρησκευτικούς λόγους· αυτό το συμπέρασμα υποστηρίζεται από το ύφος και τη διατύπωση της μελέτης του Ανώτατου Δικαστηρίου [της Αυστρίας] σχετικά με τις πρακτικές συνέπειες που μπορεί να προκύψουν από τη θρησκεία της αιτούσας. Αυτή η διαφορά στη μεταχείριση είναι μεροληπτική». [Τα πλάγια γράμματα δικά μας]. Επίσης παρατήρησε ότι το Ανώτατο Δικαστήριο «στάθμισε τα γεγονότα διαφορετικά από τα κατώτερα δικαστήρια, των οποίων ο συλλογισμός υποστηριζόταν συν τοις άλλοις από την άποψη ενός ειδικού σε θέματα ψυχολογίας. Παρά τα οποιαδήποτε επιχειρήματα που ίσως υπάρχουν για το αντίθετο, μια διάκριση η οποία βασίζεται ουσιαστικά σε κάποια διαφορά που υπάρχει μόνο στη θρησκεία δεν γίνεται δεκτή».
Με ψήφους πέντε έναντι τεσσάρων, οι δικαστές έβγαλαν απόφαση υπέρ της Ίνγκριτ Χόφμαν και κατά της Αυστρίας, δηλώνοντας, στην πραγματικότητα, ότι η Αυστρία είχε κάνει διάκριση σε βάρος της γυναίκας με βάση τη θρησκεία της και είχε παραβιάσει το δικαίωμά της να αναθρέψει την οικογένειά της. Περαιτέρω, με ψήφους οχτώ έναντι μιας, οι δικαστές τής επιδίκασαν χρηματική αποζημίωση.
Αυτή η αξιοσημείωτη νίκη υπέρ της θρησκευτικής ελευθερίας ήρθε μόλις ένα μήνα έπειτα από μια άλλη νίκη στο ίδιο Δικαστήριο—την υπόθεση Κοκκινάκης κατά Ελλάδας, στην οποία αποδείχτηκε το γεγονός ότι η Ελλάδα είχε παραβιάσει το δικαίωμα ενός ανθρώπου να διδάσκει το Λόγο του Θεού από σπίτι σε σπίτι. Οι άνθρωποι που αγαπούν την ελευθερία σε όλο τον κόσμο χαίρονται όταν τέτοιες προσπάθειες που γίνονται για να καταπνιγεί η θρησκευτική ελευθερία ματαιώνονται και προστατεύονται τα ατομικά δικαιώματα που έχει κάποιος να λατρεύει τον Θεό και να ανατρέφει οικογένεια σύμφωνα με τις Γραφικές αρχές.