Κεφάλαιον 13
Εκπροσωπούν τη Βίβλο οι Εκκλησίες του «Χριστιανικού Κόσμου»;
1. Πολλοί που ανήκουν στο «Χριστιανικό κόσμο» θα εκπλαγούν αν μάθουν τι;
Στις διάνοιες πολλών ανθρώπων η Βίβλος είναι αχώριστα συνδεδεμένη με τον «Χριστιανικό κόσμο». «Χριστιανικός κόσμος» είναι οι χώρες εκείνες και τα έθνη όπου επικρατούν οι θρησκείες που ισχυρίζονται ότι είναι Χριστιανικές. Αν ζήτε σε μια χώρα του «Χριστιανικού κόσμου,» μπορεί να εκπλαγήτε αν μάθετε ότι η ιστορία του «Χριστιανικού κόσμου» αποτελεί τον κυριώτερο λόγο, για τον οποίον εκατομμύρια ανθρώπων των άλλων χωρών δεν δείχνουν ενδιαφέρον για τη Βίβλο. Αν ζήτε σε μια χώρα έξω από τον «Χριστιανικό κόσμο,» θα γνωρίζετε ίσως τι εννοούμε.
2, 3. Τι θα μπορούσε ν’ αναμένη κανείς σχετικά με τις συνθήκες που επικρατούν στο «Χριστιανικό κόσμο», άλλα ποια είναι τα γεγονότα;
2 Οι πόλεμοι, η καταδυνάστευσις, οι διαιρέσεις και το έγκλημα ασφαλώς δεν είναι αυτά που επιζητούν οι περισσότεροι άνθρωποι. Αλλά στον «Χριστιανικό κόσμο,» που ισχυρίζεται ότι αντιπροσωπεύει τον Θεό, η εχθρότης κι η ιδιοτέλεια ξέσπασαν κατ’ επανάληψιν με άγρια βιαιότητα, που έφθασε στο κατακόρυφο με την ομαδική σφαγή των δύο παγκοσμίων πολέμων. Η δεύτερη απ’ αυτές τις συγκρούσεις είδε ένα έθνος του «Χριστιανικού κόσμου» να εισάγη τον ατομικό πόλεμο, ρίχνοντας ατομικές βόμβες σ’ ένα εχθρικό μη Χριστιανικό έθνος.
3 Το έγκλημα, φυσικά, μπορεί να βρεθή σε οποιοδήποτε μέρος της γης. Εν τούτοις, θ’ ανεμένετο ότι ο «Χριστιανικός κόσμος,» που υποτίθεται ότι καθοδηγείται από τον Λόγο του Θεού, θ’ απελάμβανε μεγαλύτερη ελευθερία από έγκλημα παρά τα άλλα μέρη. Αντιθέτως, όμως, η εγκληματικότης στον «Χριστιανικό κόσμο» έφθασε σε τρομερές διαστάσεις, που δεν συγκρίνονται με τα άλλα μέρη του κόσμου. Αυτές οι συνθήκες απομακρύνουν πολλούς από τη Βίβλο. Πρέπει όμως να τους απομακρύνουν; Ας ιδούμε.
4. Ποια ζωτικά ερωτήματα σχετικά με το «Χριστιανικό κόσμο» χρειάζονται απαντήσεις;
4 Το ζωτικό ερώτημα, στο οποίο πρέπει να δοθή απάντησις, είναι αυτό: Αντιπροσωπεύουν τη Βίβλο οι εκκλησίες του «Χριστιανικού κόσμου»; Εφήρμοσαν τις αρχές της; Εκπροσωπούν πραγματικά τον Χριστό και υπήρξε η επιρροή των στα έθνη αληθινά Χριστιανική; Αν η απάντησις σ’ αυτά τα ερωτήματα αποδειχθή ότι είναι «όχι,» αυτό θα εσήμαινε ότι διέπραξαν μια μεγάλη καταδολίευσι των ανθρώπων, θα άξιζε τον κόπο μας να κάμωμε μια έντιμη εξέτασι των πραγμάτων.
Η ΣΤΑΣΙΣ ΤΟΥ «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ» ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΗΣ ΒΙΒΛΟΥ
5. Έχοντας υπ’ όψι την κυκλοφορία της Βίβλου στο «Χριστιανικό κόσμο», τι θα μπορούσαμε να ρωτήσωμε;
5 Είναι αλήθεια ότι η Βίβλος έχει την πιο μεγάλη της κυκλοφορία στις χώρες του «Χριστιανικού κόσμου.» Τα περισσότερα μέλη των εκκλησιών του «Χριστιανικού κόσμου» έχουν ένα αντίτυπο. Αλλ’ απλώς το ότι ένα άτομο έχει στην κατοχή του ένα βιβλίο σημαίνει αυτό ότι το έχει διαβάσει; Ακόμη κι αν το έχη διαβάσει, σημαίνει αυτό ότι το πιστεύει; Αλλ’ ακόμη κι αν ισχυρίζεται ότι το πιστεύει, σημαίνει αυτό ότι εφαρμόζει εκείνα που διδάσκει το βιβλίο; Αντιθέτως, το βιβλίο μπορεί πραγματικά να κατακρίνη αυτά που κάνει το άτομο.
6-8. Ποιες ενδείξεις υπάρχουν ως προς το αν οι άνθρωποι που ανήκουν στον «Χριστιανικό κόσμο» διαβάζουν τη Βίβλο;
6 Σε ποιο βαθμό διαβάζεται η Βίβλος μέσα στον «Χριστιανικό κόσμο»; Στο έτος 1961, η εφημερίς του Τόκιο Γιομιούρι Σιμπούν παρέθεσε τα λόγια του γενικού γραμματέως των Ηνωμένων Βιβλικών Εταιριών, ο οποίος είπε:
«Εκατομμύρια άνθρωποι σήμερα αγοράζουν τη Βίβλο, αλλά το βιβλίο αυτό δεν διαβάζεται και πολύ—εκτός από τους μη Χριστιανούς.»—11 Ιουνίου 1961.
Το εξέχον θρησκευτικό περιοδικό Δη Κρίστιαν Σέντσιουρυ της 5ης Σεπτεμβρίου 1962, έθεσε το ζήτημα ακόμη πιο καθαρά, λέγοντας:
«Αν είμεθα πράγματι ειλικρινείς, μπορούμε να πούμε ότι ο Προτεσταντισμός στη σημερινή του κατάστασι ομοιάζει περισσότερο με μια κλειστή Βίβλο, σκεπασμένη με σκόνη και παραγεμισμένη με κιτρινισμένες νεκρολογίες.»
Άνθρωποι που δεν διαβάζουν ή δεν μελετούν τη Βίβλο, θα ήταν δυνατόν να θεωρούνται ως εκπρόσωποί της;
7 Γιατί, όμως, αυτή η απάθεια απέναντι της Βίβλου; Τι θα λεχθή για τους θρησκευτικούς ηγέτας, για τους κληρικούς που διδάσκουν τα μέλη των εκκλησιών του «Χριστιανικού κόσμου»; Θα υπέθετε κανείς ότι αυτοί δείχνουν μεγάλο ενδιαφέρον κι εκτίμησι για τη Βίβλο. Συμβαίνει όμως αυτό;
8 Μια Καθολική εφημερίς, η Λουξεμπούργκερ Βορτ, της 16ης Ιανουαρίου 1965, σχολιάζει ως εξής την κατάστασι στο Λουξεμβούργο:
«Δεν είναι λυπηρό το ότι η συντριπτική πλειονότης των Καθολικών μας, και μάλιστα των κληρικών μας, ποτέ δεν έχουν διαβάσει ολόκληρη τη Βίβλο, ούτε ακόμη την Καινή Διαθήκη;»
9, 10. Τι είναι εκείνο που φταίει γι’ αυτή την κατάστασι στο «Χριστιανικό κόσμο»;
9 Μήπως αυτή η έλλειψις ενδιαφέροντος για τη Βίβλο μέσα στον «Χριστιανικό κόσμο» προέρχεται απλώς από αμέλεια των μελών της εκκλησίας και των κληρικών των; Όχι η αιτία βρίσκεται πολύ πιο βαθιά. Δεν είναι απλώς ζήτημα ενδιαφέροντος. Είναι ζήτημα πίστεως. Σεις οι ίδιοι μπορεί να έχετε διαβάσει δηλώσεις όπως είναι η επόμενη, διότι συχνά αναγράφονται σε εφημερίδες και περιοδικά.
10 Η εφημερίς Ο Αιών της Μελβούρνης, Αυστραλίας, 18ης Φεβρουαρίου 1967, παραθέτει τα λόγια Αγγλικανού εφημερίου που είπε ότι «το μουσείο θα ήταν η καλύτερη θέσις για τα 80 τοις εκατό της Παλαιάς Διαθήκης.»
Το Γερμανικό ειδησεογραφικό περιοδικό Ντερ Σπήγκελ, γράφει:
«Για πολλούς καθηγητάς της θεολογίας . . . η ‘κριτική αντίληψίς’ των κατέστησε τις Άγιες Γραφές μια συλλογή μύθων, συμβόλων, ποιημάτων και εικόνων.»—16 Αυγούστου 1961.
11, 12. Πώς θεωρεί τη Βίβλο ένας μεγάλος αριθμός κληρικών του «Χριστιανικού κόσμου»;
11 Στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο κυριώτερος κλάδος της Πρεσβυτεριανής Εκκλησίας ανεκοίνωσε ότι δεν θεωρεί τη Βίβλο «αλάθητη» (απηλλαγμένη από λάθη).52 Κι ένα άρθρο του περιοδικού Τάιμ53 ομιλεί για ένα συντηρητικό Μεθοδιστή θεολόγο, που διδάσκει στους φοιτητάς του κολλεγίου της Πολιτείας Μίσιγκαν ότι η Βίβλος είναι η πιο μεγάλη συλλογή μυθολογίας στην ιστορία του Δυτικού πολιτισμού.»a
12 Όλ’ αυτά δεν είναι μια πρόσφατη εξέλιξις ιδεών. Στο έτος 1929, σε μια έρευνα 500 φοιτητών θεολογίας των εκκλησιών Βαπτιστικής, Κογκρεγκασιοναλιστικής, Επισκοπελιανής, Ευαγγελικής, Λουθηρανικής, Μεθοδιστικής και Πρεσβυτεριανής, ετέθη το ερώτημα, «Πιστεύετε ότι η Βίβλος είναι πλήρως απηλλαγμένη από θρύλους ή μύθους;» Ενενήντα πέντε τοις εκατό απ’ αυτούς που απήντησαν είπαν, «Όχι».54 Οι απαντήσεις των αντανακλούσαν εκείνα που εδιδάσκοντο από παλαιούς των θρησκευτικούς ηγέτας. Η κυριώτερη διαφορά στη σημερινή κατάστασι είναι ότι οι κληρικοί του «Χριστιανικού κόσμου» αποκαλύπτουν πιο φανερά ότι δεν πιστεύουν ότι η Βίβλος είναι ο εμπνευσμένος Λόγος του Θεού.
ΤΙ ΛΕΓΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΕΟ ΤΗΣ ΒΙΒΛΟΥ;
13. Τι αμφισβητούν ιδιαίτερα οι θρησκευτικοί κληρικοί της Βίβλου;
13 Πραγματικά, οι θρησκευτικοί ηγέται, με το ν’ αρνούνται τη θεοπνευστία της Βίβλου ως του Λόγου του Θεού, παριστάνουν τον Θεόν ως άλαλον, αμίλητον, που δεν έχει επικοινωνία με το ανθρώπινο γένος. Επί πλέον, μπορεί να σημειωθή ότι αυτοί προσπαθούν ειδικά να υπονομεύσουν τη πίστι στα μέρη εκείνα της Βίβλου που περιγράφουν τις ενέργειες με τις οποίες ο Θεός εξεδήλωσε στη γη και στην ανθρωπότητα την Κυριαρχική του δύναμι και θέλησι. Παραδέχονται εκείνα μόνο τα μέρη που θα μπορούσαν να εξηγηθούν με καθαρώς ανθρωπίνους συλλογισμούς. Έτσι, στην πραγματικότητα, θα ήθελαν να κάμουν τον Θεό ανίσχυρον να επεμβαίνη στις ανθρώπινες υποθέσεις.
14-16. Ως που φθάνουν μερικοί στην από μέρους τους απόρριψι της αληθινότητος της Βίβλου;
14 Ας μη φαίνεται, λοιπόν, παράδοξο ότι μερικοί θρησκευτικοί ηγέται δεν αρκούνται μόνο στο ν’ αρνούνται την αληθινότητα της Βίβλου, αλλ’ υποστηρίζουν τη θεωρία ότι «ο Θεός είναι νεκρός,» και ότι ‘ο Θεός δεν είναι παρών στην σύγχρονη ιστορία.’ Ένα τέτοιο συμπέρασμα έρχεται ως λογική συνέπεια της απορρίψεως απ’ αυτούς της Βίβλου ως του εμπνευσμένου Λόγου Του. Ποιοι είναι οι συνήγοροι της θεωρίας «ο Θεός είναι νεκρός»;
15 Ο Καναδός κληρικός Έ. Χάρρισον μας λέγει στο βιβλίο του Μια Εκκλησία Χωρίς Θεό (στην Αγγλική):
«Ο Βέρνερ Πελτς, που ετιτλοφόρησε ένα βιβλίο ‘ο Θεός Δεν Υπάρχει Πια,’ είναι εφημέριος της Αγγλικανικής Εκκλησίας· . . . ο Πατήρ Τζάκσον, που λέγει, ‘Αν υπάρχη Θεός, εμείς δεν μπορούμε να τον χαρακτηρίσωμε ως υπέρτατο ον,’ είναι ιερεύς πανεπιστημίου· ο Θωμάς Αλτάιζερ, που συνέγραψε ‘Το Ευαγγέλιον του Χριστιανικού Αθεϊσμού’ (στην Αγγλική), είναι έκτακτος καθηγητής Βιβλικών Μελετών σ’ ένα Αμερικανικό πανεπιστήμιο· εγώ είμαι στο προσωπικό μιας Αγγλικανικής ενορίας του Τορόντο. Ισχυρίζομαι ότι είμαι Χριστιανός και Αγγλικανός· ωστόσο μπορώ να πω, με κάθε σοβαρότητα, ότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΟΣ.»—1966, σελ. 39.
16 Αυτοί οι άνθρωποι δεν αποτελούν μια σπάνια εξαίρεσι μεταξύ των κληρικών του «Χριστιανικού κόσμου.» Μια έκθεσις του Νάσιοναλ Ομπσέρβερ λέγει: «Μια πνευματική διάθεσις ότι ‘ο Θεός είναι νεκρός’ επικρατεί στα 90 τοις εκατό των Προτεσταντών θεολόγων ηλικίας κάτω των 40 ετών.»55 Κι εν τούτοις, αυτοί οι κληρικοί ονομάζονται «Χριστιανοί!»
ΠΟΥ ΣΤΕΚΕΙ Ο ΚΛΗΡΟΣ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΗΘΙΚΗ ΤΗΣ ΒΙΒΛΟΥ
17-19. (α) Τι θα μπορούσαμε να ρωτήσωμε σχετικά με τον ισχυρισμό των κληρικών ότι είναι φρουροί της δημοσίας ηθικής; (β) Πώς παραβάλλεται το υπόμνημα τους μ’ αυτά που λέγει η Βίβλος;
17 Οι εκκλησίες του «Χριστιανικού κόσμου» επί μακρό χρόνο ωμολογούσαν ότι είναι οι φρουροί της δημοσίας ηθικής. Αλλ’ ενδιαφέρονται πραγματικά οι θρησκευτικοί ηγέται να βλέπουν τους ανθρώπους να εφαρμόζουν τις αρχές της Βίβλου; Σ’ αυτόν τον καιρό της κοινωνικής καταπτώσεως, των διαζυγίων, των αδικοπραγιών και των εγκλημάτων βίας, αναγνωρίζουν τη Βίβλο ως μια πραγματική δύναμι για ηθικότητα και υποστηρίζουν τους υψηλούς της κανόνας διαγωγής; Τι λέγουν αυτοί οι ίδιοι;
18 Εν πρώτοις, ας σημειωθή ότι δεν υπάρχει ασάφεια όσον αφορά τους ηθικούς κανόνας της Βίβλου. Ο απόστολος Παύλος, λόγου χάριν, έγραψε:
«Ή δεν εξεύρετε ότι οι άδικοι δεν θέλουσι κληρονομήσει την βασιλείαν του Θεού; Μη πλανάσθε· ούτε πόρνοι, ούτε ειδωλολάτραι, ούτε μοιχοί, ούτε μαλακοί, ούτε μέθυσοι, ούτε λοίδοροι, ούτε άρπαγες, δεν θέλουσι κληρονομήσει την βασιλείαν του Θεού.»—1 Κορινθίους 6:9, 10.
19 Η Βίβλος με πολλή σαφήνεια περιορίζει τη σεξουαλική σχέσι στους εγγάμους. Σαφώς λέγει: «Φεύγετε την πορνείαν,» «Να απέχησθε από της πορνείας,» «Έστω η κοίτη αμίαντος· τους δε πόρνους και μοιχούς θέλει κρίνει ο Θεός.» (1 Κορινθίους 6:18· 1 Θεσσαλονικείς 4:3· Εβραίους 13:4) Σε ποιο βαθμό οι εκκλησιαστικοί ηγέται του «Χριστιανικού κόσμου» αντιπροσωπεύουν τις διδασκαλίες της Βίβλου απ’ αυτή την άποψι;
20-23. Ποια στάσι λαμβάνουν ωρισμένοι κληρικοί ως προς το σεξ, και τι δείχνει αυτό για το αν αντιπροσωπεύουν τη Βίβλο;
20 Οι θρησκευτικοί ηγέται όλο και περισσότερο συνηγορούν γι’ αυτό που λέγεται «νέα ηθική.» Τι είναι αυτό; Ο Ιωσήφ Φλέτσερ, καθηγητής μιας Επισκοπελιανής θεολογικής σχολής, εξηγεί ότι «δεν υπάρχει τίποτε εναντίον των εξωγάμων σχέσεων σ’ αυτή την ηθική, και σε μερικές περιπτώσεις είναι καλές.»56 Ο Ρωμαιοκαθολικός θεολόγος Ευγένιος Χίλλμαν εκφράζει την πεποίθησι ότι η πολυγαμία «μπορεί να εξυπηρετήση καλούς κι εποικοδομητικούς κοινωνικούς σκοπούς.»57
21 Αυτοί οι άνθρωποι αναγνωρίζουν ότι οι δηλώσεις των συγκρούονται μ’ εκείνες της Βίβλου. Αυτό καταδεικνύεται σ’ ένα άρθρο με τίτλο «Κατανόησις του Φύλου στον Αιώνα του Καταποτίου,» που ανεγράφη στο περιοδικό Κρίστιαν Σέντσιουρυ της 8ης Ιανουαρίου 1969. Ο αρθρογράφος Γκόρντον Κλάντον, Πρεσβυτεριανός κληρικός, αναφέρει:
«Στον καιρό του Ιησού και σε όλη τη ζωή της εκκλησίας, διαρκείας σχεδόν δυο χιλιετηρίδων, η διδασκαλία, ότι οι σεξουαλικές σχέσεις πρέπει να διαφυλάσσονται για τον γάμο, ήταν υγιής ορθή, . . . Αλλ’ ο απόλυτος αυτός κανών δεν χρειάζεται πια. . . .
«Από κάμποσο καιρό τώρα οι θεολόγοι με «ελεύθερες τάσεις» έχουν κάμει υπαινιγμό για την εμφάνισι μιας ‘νέας ηθικής’. Είχαν το θάρρος να πουν ότι οι εξώγαμες σχέσεις δεν είναι κατ’ ανάγκην αξιοκατάκριτες. Τώρα πρέπει να προχωρήσωμε περισσότερο και να διακηρύξωμε ότι οι εξώγαμες σεξουαλικές σχέσεις, αν γίνωνται με κατάλληλη κατανόησι και αγάπη είναι πράγματι ένα θετικό αγαθό.»
22 Ο κληρικός Κλάντον, ταυτίζοντας τους Βιβλικούς κανόνες με ό,τι αυτός αποκαλεί «ηθική πριν από το χάπι,» προχωρεί και λέγει:
«Η εκκλησία πρέπει να επιζητή να εξασθενίση μάλλον παρά να ενισχύση τη λαβή της πριν από τα χάπια ηθικής πάνω στην κοινωνία.»
23 Αν οι κληρικοί επιζητούν να εξασθενίσουν μάλλον παρά να ενισχύσουν τη δύναμι των Βιβλικών διδασκαλιών πάνω στο λαό, πώς είναι δυνατόν να θεωρούνται ως εκπρόσωποι της Βίβλου; Και δεν είναι μεμονωμένες οι περιπτώσεις αυτές. Το περιοδικό Τάιμ αναγράφει ότι η θρησκευτική αυτή άποψις περί ηθικότητος «διεκδικεί μια επιβλητική παράταξι υποστηρικτών.»—21 Ιανουαρίου 1966.
24-28. Τι λέγει η Βίβλος για την ομοφυλοφιλία, αλλά ποια στάσι λαμβάνουν πολλοί κληρικοί σχετικά μ’ αυτήν;
24 Όπως παρετηρήσαμε ήδη στην επιστολή 1 Κορινθίους 6:9, 10, η ομοφυλοφιλία επικρίνεται, επίσης, έντονα στη Βίβλο. Αλλά ποια στάσι λαμβάνουν οι κληρικοί σ’ αυτό το θέμα; Δεν έχετε διαβάσει στα πρόσφατα έτη ειδήσεις όπως οι επόμενες;
25 Στις 12 Φεβρουαρίου 1966, η εφημερίς Τάιμς της Νέας Υόρκης ανέγραψε μια έκθεσι για τη Βρεττανική νομοθεσία που ακυρώνει ποινές αδικημάτων για πράξεις ομοφυλοφιλίας που έγιναν από ενηλίκους με συναίνεσί των. Η έκθεσις έλεγε:
«Οι εκκλησίες υπήρξαν στην πρώτη γραμμή της ανάγκης μεταρρυθμίσεως. Η Εκκλησία της Αγγλίας και οι Ρωμαιοκαθολικές και Μεθοδιστικές ομάδες εζήτησαν όλες την υιοθέτησι της νέας νομοθεσίας.»
26 Το επόμενο έτος η ίδια εφημερίς ανέφερε για μια σύνοδο των Επισκοπελιανών επισκόπων στη Νέα Υόρκη, λέγοντας:
«Ενενήντα Επισκοπελιανοί ιερείς γενικά συνεφώνησαν χθες ότι η εκκλησία πρέπει να κατατάξη τις πράξεις ομοφυλοφιλίας που έγιναν μεταξύ ενηλίκων με συναίνεσί των ως ‘ηθικώς ουδέτερες’ και ν’ αναγνωρίση ότι σε μερικές περιπτώσεις οι πράξεις αυτές μπορεί μάλιστα να είναι καλό πράγμα. . . . Η Επισκοπελιανή Επισκοπή του Σαν Φρανσίσκο απροκάλυπτα υπεστήριξε μια οργάνωσι ομοφυλοφίλων.»—29 Νοεμβρίου 1967.
27 Από τη Χάγη της Ολλανδίας προήλθε η εξής είδησις:
«Δύο άρρενες ομοφυλόφιλοι ‘υπανδρεύθησαν’ μυστικά από ένα Ρωμαιοκαθολικό ιερέα στο Ρόττερνταμ την περασμένη εβδομάδα. . . . Υπάρχει επίσης μια έντονη κίνησις μέσα στο Ρωμαιοκαθολικό ιερατείο να θεωρούνται οι σχέσεις ομοφυλοφιλίας με το αυτό φως που θεωρούνται και οι μεταξύ μελών αντιθέτων φύλων.»58
28 Δεν μπορεί να προβληθή ο ισχυρισμός ότι πρόκειται απλώς για την προσωπική άποψι ενός μεμονωμένου ιερέως ή κληρικού εδώ κι εκεί. Η εφημερίς Ντε Γκέλντερλαντ της 14ης Ιουνίου 1968 ανέγραψε για μια σύνοδο από 260 περίπου Καθολικούς και Διαμαρτυρόμενους κληρικούς διαφόρων χωρών που συνήλθαν στην πόλι Ζάιστ της Ολλανδίας. Το συμπέρασμα, στο οποίο κατέληξαν οι θρησκευτικοί αυτοί ηγέται, ήταν αυτό: «Είναι ανάγκη ν’ αγωνισθούμε για μια πλήρη ολοκλήρωσι του ομοφυλοφίλου συνανθρώπου στην εκκλησία ως ομάδος.»
29. Πόσο σαφής είναι η Βίβλος σχετικά με την ομοφυλοφιλία;
29 Μολονότι δεν επιδοκιμάζουν όλοι οι κληρικοί την ομοφυλοφιλία, υπάρχει εν τούτοις μια ισχυρή τάσις προς την κατεύθυνσι σε πολλές χώρες. Αλλά πώς η Βίβλος περιγράφει την ομοφυλοφιλία και τους υποστηρικτές της; Δεν υπάρχει παρανόησις στη θέσι που λαμβάνει:
«Εματαιώθησαν εν τοις διαλογισμοίς αυτών . . . Λέγοντες ότι είναι σοφοί εμωράνθησαν. Και . . . μετήλλαξαν την αλήθειαν του Θεού εις το ψεύδος . . . Δια τούτο παρέδωκεν αυτούς ο Θεός εις πάθη ατιμίας· διότι και αι γυναίκες αυτών μετήλλαξαν την φυσικήν χρήσιν εις την παρά φύσιν· ομοίως δε και οι άνδρες αφήσαντες την φυσικήν χρήσιν της γυναικός, εξεκαύθησαν εις την επιθυμίαν αυτών προς αλλήλους, πράττοντες την ασχημοσύνην, άρσενες εις άρσενας, και απολαμβάνοντες εις εαυτούς την πρέπουσαν αντιμισθίαν της πλάνης αυτών.»—Ρωμαίους 1:21-27.
30. Ποιο ερώτημα θα μπορούσε να τεθή σχετικά με τους κληρικούς που δεν έχουν εκφρασθή οι ίδιοι γι’ αυτά τα ζητήματα;
30 Κάποιος μπορεί να πη, «Μα εγώ ποτέ δεν άκουσα τον ιερέα μου να κάνη δηλώσεις σαν αυτές που παρετέθησαν.» Ίσως όχι, αλλά τον ρωτήσατε ποια είναι η στάσις του σ’ αυτά τα ζητήματα; Και μολονότι πολλοί κληρικοί μπορεί να μη συμφωνούν με αυτά που αναφέρονται πιο πάνω, πού είναι εν τούτοις οι γεμάτες αγανάκτησι διαμαρτυρίες των; Πού ακούμε ή διαβάζομε να υπερασπίζουν πιστά τη Βίβλο εναντίον των εχθρών της; Και τι θα λεχθή για τις εκκλησιαστικές οργανώσεις που επιτρέπουν σε ανθρώπους, όπως αυτοί που αναφέρθηκαν ανωτέρω, να εξακολουθούν να είναι χειροτονημένοι εκπρόσωποί των; Μπορούν αυτές οι εκκλησιαστικές οργανώσεις του «Χριστιανικού κόσμου» ν’ αρνηθούν την ευθύνη των; Δεν προειδοποιεί η Βίβλος ότι «ολίγη ζύμη καθιστά όλον το φύραμα ένζυμον» και ότι «δεν δύναται δένδρον καλόν να κάμνη καρπούς κακούς»;—Γαλάτας 5:9· Ματθαίος 7:18.
31. Σε ποια κατηγορία εκθέτει αυτούς τους κληρικούς η στάσι τους, και τι είπε γι’ αυτούς ο Ιησούς;
31 «Αλλά,» θα πήτε, «μια τέτοια πορεία, να παρουσιάζεται δηλαδή ένας ως λειτουργός του Θεού και του Λόγου του και κατόπιν ν’ αρνήται τη δύναμι και των δύο, θα ήταν υποκρισία!» Και δεν είσθε οι μόνοι που το λέγουν αυτό. Ακόμη και οι κληρικοί του «Χριστιανικού κόσμου» το είπαν αυτό για τους εαυτούς των. Σημειώστε τι παραδέχεται ο Επίσκοπος Ώστιν Πάρντιου, της Προτεσταντικής Επισκοπελιανής Επισκοπής του Πίττσμπουργκ:
«Η υποκρισία μας δεν είναι εσκεμμένη, αλλά βολική. Η βαριά νόσος των καθιερωμένων θρησκευμάτων μας της Αμερικής προέρχεται από τα διαβρωτικά οξέα της απιστίας, που έχουν εξασθενήσει τις πεποιθήσεις μας ως το σημείο όπου μέγα μέρος της θρησκείας μας έχει γίνει ζήτημα απλού εθίμου και παραδόσεως.»59
Πραγματικά, πόσο διαφορετική είναι αυτή η κατάστασις από εκείνη της εποχής του Ιησού όταν ήταν στη γη; Ο Ιησούς, απευθυνόμενος στους θρησκευτικούς ηγέτας της εποχής του, τους είπε καθαρά ότι ‘είχαν ακυρώσει την εντολήν του Θεού για την παράδοσί των.’ Τους παρέβαλε με «τάφους ασβεστωμένους, οίτινες έξωθεν μεν φαίνονται ωραίοι, έσωθεν όμως γέμουσιν οστέων νεκρών, και πάσης ακαθαρσίας,» προσθέτοντας: «Ούτω και σεις έξωθεν μεν φαίνεσθε εις τους ανθρώπους δίκαιοι, έσωθεν όμως είσθε πλήρεις υποκρίσεως και ανομίας.» (Ματθαίος 15:1-9· 23:27, 28) Πώς θα περιέγραφε ο Ιησούς ανθρώπους που κάνουν αυτά τα ίδια πράγματα σήμερα; Εκπροσωπούν πραγματικά αυτοί οι κληρικοί τον Θεό και τον Λόγο του;
ΠΟΙΟ ΥΠΗΡΞΕ ΤΟ ΕΛΑΤΗΡΙΟ ΤΟΥΣ;
32, 33. Γιατί η θέσις αυτών των κληρικών δεν πρέπει να μας κάνη να αμφισβητούμε τη Βίβλο;
32 Μήπως οι πράξεις των εκκλησιών του «Χριστιανικού κόσμου» και των θρησκευτικών ηγετών των πρέπει να μας κάμουν ν’ αμφιβάλλωμε αν είναι η Βίβλος ο Λόγος του Θεού; Αντιθέτως, πρέπει αυτό ν’ αυξήση την εμπιστοσύνη μας στον Θείο Λόγο. Γιατί; Διότι η Βίβλος όχι μόνο κατακρίνει τις πράξεις των, αλλά και προείπε ότι αυτοί θα επεδίδοντο σε τέτοια υποκρισία. Καθορίζει, επίσης, σαφώς τα ελατήρια που τούς ωδήγησαν να ενεργούν αντίθετα με τη Βίβλο και τις διδασκαλίες της Χριστιανοσύνης.
33 Πριν από χίλια εννεακόσια χρόνια, ο απόστολος Παύλος προείπε αυτή την αποστασία. Είπε:
«Διότι θέλει έλθει καιρός, ότε δεν θέλουσιν υποφέρει την υγιαίνουσαν διδασκαλίαν· αλλά θέλουσιν επισωρεύσει εις εαυτούς διδασκάλους κατά τας ιδίας αυτών επιθυμίας, γαργαλιζόμενοι την ακοήν.»—2 Τιμόθεον 4:3.
34, 35. Γιατί ακολουθεί ο κλήρος την πορεία που ακολουθεί;
34 Οι κληρικοί του «Χριστιανικού κόσμου» προσεπάθησαν να ευαρεστήσουν τους ακροατάς των για να έχουν μεγάλα ποίμνια και καλή οικονομική υποστήριξι. Αναζητώντας δημοτικότητα, εχαλάρωσαν σταθερά τις Βιβλικές αρχές κι εγκατέλειψαν τους δίκαιους κανόνας της Βίβλου. Έχουν «νερώσει» τον Λόγον του Θεού όμοια με τους αρχαίους καπήλους, που έβαζαν νερό στο κρασί για να γίνη περισσότερο. (2 Κορινθίους 2:17) Είναι αυτοί οι άνθρωποι και οι εκκλησιαστικές οργανώσεις των οι ενισχυτικοί στύλοι που διατείνονται ότι είναι; Πρέπει ο λόγος αυτών των ανθρώπων να λογίζεται ότι έχει κάποια βαρύτητα, όταν αυτοί εκτοξεύουν κατηγορίες εναντίον της Βίβλου; Αντιθέτως, η πορεία των προδίδει έλλειψιν εκ μέρους των ηθικής δυνάμεως και ανικανότητα ή απροθυμία να εμμείνουν στους υψηλούς κανόνας της Βίβλου.
35 Σχετικά μ’ αυτό, σημειώστε τις παρατηρήσεις ενός κληρικού της Πρώτης Ουνιβερσαλιστικής Εκκλησίας του Ντένβερ όσον αφορά τους κληρικούς του «Χριστιανικού κόσμου»:
«Οι εκκλησίες μας καθορίζουν την αξία μας από τα είδη των στατιστικών που μπορούμε να συγκεντρώσωμε—για τον αριθμό των μελών, τα ποσά των χρημάτων που συλλέγονται, για τις ιεραποστολές, για την οικονομική υποστήριξι των πελωρίων εκκλησιαστικών κτιρίων μας.
«Από πολλές απόψεις, ο σύγχρονος κληρικός είναι λίγο καλύτερος από μια ιερόδουλο της ενορίας. Γρήγορα γινόμεθα ‘οργανωτικοί άνδρες’—με το να προσαρμοσθούμε στο σύστημα εξασφαλίζομε μια ισόβια εργασία. Με το να φερόμεθα συνετά, γνωρίζομε ότι θα μετατεθούμε σε πιο μεγάλες εκκλησίες και με πιο μεγάλους μισθούς. . . . Συνεπώς, ενδιαφερόμεθα πιο πολύ να οικοδομήσωμε την εκκλησία παρά να οικοδομήσωμε τους ανθρώπους. . . . Μαθαίνομε γρήγορα τι θέλουν οι άνθρωποι ν’ ακούουν και τους το δίνομε.»60
36. Πώς ομιλεί η Βίβλος προφητικά γι’ αυτά τα πράγματα;
36 Η Βίβλος προείπε ότι «εν ταις εσχάταις ημέραις θέλουσιν έλθει καιροί κακοί» και ότι οι άνθρωποι θα είχαν «μεν μορφήν ευσεβείας, ηρνημένοι δε την δύναμιν αυτής.» Οι εκκλησίες του «Χριστιανικού κόσμου» και οι ηγέται των σήμερα διατηρούν μόνο την «μορφήν.» Η «δύναμις» του Λόγου του Θεού και το άγγελμά του είναι φανερό ότι λείπουν μεταξύ των. Η συμβουλή της Βίβλου είναι: «Τούτους φεύγε.»—2 Τιμόθεον 3:1-5.
ΠΩΣ ΑΡΧΙΣΕ Η ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ
37-39. Πώς η Βίβλος προείπε αυτό που συνέβη σχετικά μ’ αυτά τα πράγματα;
37 Η απομάκρυνσις από τους κανόνας και τις διδασκαλίες της Βίβλου έχει τις ρίζες της στους πρώτους αιώνας μ.Χ. Ο Ιησούς Χριστός, ο ιδρυτής της Χριστιανοσύνης, εγνώριζε ότι αυτή η αποστασία θα ήρχετο και την προείπε, όταν έδωσε μια από τις παραβολές του ή εξεικονίσεις. Παρωμοίασε τους αληθινούς Χριστιανούς, τους «υιούς της βασιλείας,» με καλούς σπόρους σίτου που σπείρονται σ’ έναν αγρό, ο οποίος είναι «ο κόσμος.» Κατόπιν όμως, είπε ο Ιησούς, ο αντίδικος του Θεού, ο Σατανάς ή Διάβολος, θα έσπερνε από πάνω «ζιζάνια»—τους «υιούς του πονηρού.» Ο Θεός θα άφηνε τον «σίτον» και τα «ζιζάνια» να μεγαλώνουν μαζί μέχρι του «θερισμού.» Τότε θα έκανε τον «σίτον» και τα «ζιζάνια» να διακρίνωνται καθαρά και θα έστελλε τους θεριστάς του να μαζέψουν τον «σίτον» και να καταστρέψουν τα «ζιζάνια».—Ματθαίος 13:24-30, 36-43.
38 Οι μαθηταί του Ιησού, επίσης, προείπαν αυτή την αποστασία. Ο απόστολος Παύλος προειδοποίησε τους Χριστιανούς της Μικράς Ασίας:
«Εγώ εξεύρω τούτο, ότι μετά την αναχώρησίν μου θέλουσιν εισέλθει εις εσάς λύκοι βαρείς, μη ψειδόμενοι του ποιμνίου· και εξ υμών αυτών θέλουσι σηκωθή άνθρωποι λαλούντες διεστραμμένα, δια να αποσπώσι τους μαθητάς οπίσω αυτών.»—Πράξεις 20:29, 30.
39 Υπάρχουν ιστορικές αποδείξεις ότι αυτοί οι όμοιοι με λύκους άνθρωποι απεμάκρυναν πολλούς ανθρώπους από τους Βιβλικούς κανόνας προς την κοσμικότητα. Ο Χριστός Ιησούς είχε δηλώσει σαφώς, «η βασιλεία η εμή δεν είναι εκ του κόσμου τούτου.» Ο μαθητής Ιάκωβος κατέκρινε ως «μοιχαλίδες» εκείνους που επιζητούσαν τη φιλία του κόσμου, και προσέθεσε: «Όστις λοιπόν θελήση να ήναι φίλος του κόσμου, εχθρός του Θεού καθίσταται.» (Ιωάννης 18:36· Ιακώβου 4:4) Οι αποστάται Χριστιανοί αγνόησαν αυτές τις Βιβλικές διδασκαλίες. Στον τέταρτον αιώνα μ.Χ. ο Αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος της Ρώμης υποτίθεται ότι είχε καταστή «προσήλυτος.»b Αυτό άνοιξε τον δρόμο σ’ εκείνους που απεστάτησαν από τη Χριστιανοσύνη ν’ αποκτήσουν κοσμικές εύνοιες. Η Εγκυκλοπαιδεία Μακ Κλίντοκ και Στρονγκ λέγει σχετικά μ’ αυτό:
«Η απλότης του Ευαγγελίου διεφθάρη· εισήχθησαν πομπώδεις τελετές και ιεροτελεστίες· απενέμοντο κοσμικές τιμές και απολαυές στους διδασκάλους της Χριστιανοσύνης και η βασιλεία του Χριστού σε μεγάλο βαθμό μετετράπη σε μια βασιλεία του κόσμου τούτου.»—Τόμ. 2, σελ. 488.
40. Σε χτυπητή αντίθεσι με τη θέσι που έλαβε ο Ιησούς Χριστός ως προς την παγκόσμια πολιτική εξουσία, τι ισχυρίσθηκε ένας πάπας της Ρώμης;
40 Αυτή δεν ήταν η Χριστιανοσύνη της Βίβλου. Ήταν μια παραποίησις της Χριστιανοσύνης, μια φενάκη. Η Βίβλος δείχνει ότι ο Χριστός Ιησούς απέρριψε την εξουσία των πολιτικών βασιλειών του κόσμου τούτου που του προσεφέρθησαν από τον αντίδικον του Θεού, τον Σατανά. (Ματθαίος 4:8-11) Ο Πάπας Λέων Α΄, λαμβάνοντας αντίθετη πορεία στον πέμπτον αιώνα μ.Χ., διεκήρυξε:
«Θ’ αποκαταστήσω και πάλι την κυβέρνησι πάνω στη γη· όχι με την επαναφορά των Καισάρων, αλλά με τη διακήρυξι μιας νέας θεοκρατίας, και με το να γίνω τοποτηρητής του Χριστού, . . . Όχι διάδημα, αλλά τιάρα θα φορέσω, το σύμβολο της παγκοσμίου κυριαρχίας, η οποία θα κάμη τον βαρβαρισμό να φύγη και ν’ αποκαταστήσω την ευτυχία και πάλι.»61
41, 42. (α) Τι συνθήκες επέφεραν στη Δυτική Ευρώπη οι «Σκοτεινοί Αιώνες»; (β) Ποια Γραφική συμβουλή αγνοήθηκε;
41 Το αποτέλεσμα ήταν, όχι ευτυχία, αλλά διαφθορά, δεισιδαιμονία κι αιματοχυσία. Οι Σκοτεινοί Αιώνες εισέβαλαν στη Δυτική Ευρώπη. Η Βίβλος στη γλώσσα του κοινού λαού στην πραγματικότητα σχεδόν εξαφανίσθηκε. Αυτή ήταν η περίοδος, που όχι μόνον δεν ανεγινώσκετο πολύ η Βίβλος, αλλά που ανεγινώσκετο ελάχιστα. Διαβάστε μόνοι σας σε οποιαδήποτε αξιόλογη εγκυκλοπαίδεια τι συνέπειες είχε στους ανθρώπους αυτή η απομάκρυνσις από τους κανόνας της Βίβλου στη διάρκεια της περιόδου στην οποία ο «Χριστιανικός κόσμος» είχε την πιο μεγάλη δύναμι, πλούτο κι επιρροή. Διαβάστε για τις Σταυροφορίες που άρχισαν στον ενδέκατον αιώνα μ.Χ., όταν οι εκκλησιαστικοί ηγέται απέστελλαν εναντίον της Ανατολής αλλεπάλληλα κύματα ορδών που επεδίδοντο στη λεηλασία και την ερήμωσι. Διαβάστε για την άλωσι της Ιερουσαλήμ από τους Σταυροφόρους και το λουτρό αίματος που ακολούθησε με την ανηλεή σφαγή των Μωαμεθανών και των Ιουδαίων. Πόσο καλά συνοψίζονται αυτοί οι «Ιεροί Πόλεμοι» από ένα σύγχρονο ιστορικό στο βιβλίο Η Ιστορία του Πολιτισμού (στην Αγγλική):
«Εν ολίγοις, οι Σταυροφορίες υπήρξαν μια εκδήλωσις αχαλίνωτης, ασυνείδητης και ακράτητης αγριότητος εν ονόματι του Χριστού.»—Σελ. 587.
Καθώς διαβάζετε, ρωτήστε τον εαυτό σας: «Εξεπλήρωναν αυτές οι στρατιές του «Χριστιανικού κόσμου» τη Βιβλική προφητεία του Ησαΐα 2:4; Αυτή λέγει:
«Θέλουσι σφυρηλατήσει τας μαχαίρας αυτών δια υνία, και τας λόγχας αυτών δια δρέπανα· δεν θέλει σηκώσει μάχαιραν έθνος εναντίον έθνους, ουδέ θέλουσι μάθει πλέον τον πόλεμον.»
42 Ακολουθούσαν τη γνήσια Χριστιανοσύνη, όπως την εδίδαξαν οι απόστολοι; Ο απόστολος Παύλος γράφει:
«Αν και περιπατώμεν εν σαρκί, δεν πολεμούμεν όμως κατά σάρκα· διότι τα όπλα του πολέμου ημών δεν είναι σαρκικά, αλλά δυνατά συν Θεώ προς καθαίρεσιν οχυρωμάτων.»—2 Κορινθίους 10:3, 4.
43. Σχετικά με την Ιερή Εξέτασι των «Σκοτεινών Αιώνων», τι παραδέχονται Ρωμαιοκαθολικές αυθεντίες;
43 Και μη ξεχνάτε αυτή την ίδια Γραφική διδασκαλία καθώς διαβάζετε αυτά που λέγουν οι Ρωμαιοκαθολικοί έγκυροι κύκλοι στο βιβλιάριο Η Αλήθεια Για την Ιερά Εξέτασι:
«Η Εκκλησία δεν μπορεί να διαφύγη την ευθύνη για τη χρησιμοποίησι βασανιστηρίων ούτε για την πυρπόλησι των θυμάτων σε πασσάλους . . . . ειλικρινώς αναγνωρίζομε την ευθύνη των παπών στη χρησιμοποίησι βασανιστηρίων και στην πυρπόλησι χιλιάδων αιρετικών σε πασσάλους. Το ότι αυτοί ενέκριναν τέτοια σκληρά και κτηνώδη μέτρα αποτελεί αναμφισβήτητα μια από τις πιο μελανές κηλίδες της ιστορίας της Αγίας Έδρας και θα παραμείνη ατελεύτητα μια αιτία ονείδους και αίσχους επάνω στην παπωσύνη.»—Σελ. 47, 49.
44. Τι βελτιώσεις επέφερε η Προτεσταντική Μεταρρύθμισις, αλλά, ωστόσο, ποια Γραφική νουθεσία δεν ακολούθησαν οι εκκλησίες της;
44 Η Προτεσταντική Μεταρρύθμισις, αρχίζοντας από τον δέκατον έκτον αιώνα, επέφερε αύξησι στην ανάγνωσι της Βίβλου για ένα χρονικό διάστημα. Αυτό συνωδεύθηκε από πολλές βελτιώσεις στην εκπαίδευσι και στη νομοθεσία, με την παροχή μεγαλυτέρας δικαιοσύνης και ανεξιθρησκείας. Αλλ’ οι θρησκευτικοί ηγέται των Προτεσταντικών εκκλησιών δεν έδωσαν προσοχή στη Βιβλική προτροπή που δόθηκε από τον απόστολο Παύλο στην επιστολή 1 Κορινθίους 1:10-13:
«Σας παρακαλώ δε, αδελφοί, δια του ονόματος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, να λέγητε πάντες το αυτό, και να μη ήναι σχίσματα μεταξύ σας, αλλά να ήσθε εντελώς ηνωμένοι, έχοντες το αυτό πνεύμα και την αυτήν γνώμην. . . . Διεμερίσθη ο Χριστός;»
45, 46. Ποιες αντιγραφικές δοξασίες και ενέργειες συνδέονται μ’ αυτούς τους μεταρρυθμιστές;
45 Όχι μόνο διαφωνούσαν μεταξύ των, αλλά και διεκράτησαν πολλές διδασκαλίες που ήσαν αντίθετες με τη Βίβλο, περιλαμβανομένης μιας Τριάδος θεών, που είναι όλοι ίσοι, όλοι συναιώνιοι, όλοι ομοούσιοι. Εν τούτοις, ο Ιησούς είπε, ‘Ο Πατήρ μου είναι μεγαλύτερός μου.» (Ιωάννης 14:28· 5:19, 30) Εκράτησαν τη δοξασία περί φλογερού άδου με κατά γράμμα πυρ, μέσα στον οποίον ο Θεός δήθεν βασανίζει τους ασεβείς. Εν τούτοις, η Βίβλος λέγει ότι οι νεκροί «δεν γνωρίζουσιν ουδέν,» και ότι ο «μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος,» όχι αιώνια βάσανα. (Εκκλησιαστής 9:5, 10· Ρωμαίους 6:23) Και μολονότι απέρριψαν την απολυταρχική διακυβέρνησι της Παπωσύνης, διετήρησαν ωστόσο τη διαίρεσι μεταξύ κληρικών και λαϊκών. Εν τούτοις, ο Ιησούς είπε στους μαθητάς του να μην έχουν θέσεις με τίτλους, λέγοντας ότι «πάντες . . . σεις αδελφοί είσθε,» και ότι όποιος «υψώση εαυτόν, θέλει ταπεινωθή.»—Ματθαίος 23:8-12.
46 Ούτε αποχωρίσθηκαν οι ηγέται αυτοί της Προτεσταντικής εκκλησίας από συμμαχίες με το πολιτικό κράτος. Ευλόγησαν και υπεστήριξαν τις πολιτικές κυβερνήσεις στους επιθετικούς των πολέμους και στην ίδρυσι των αυτοκρατοριών των. Λόγω της σχέσεως των εκκλησιών του «Χριστιανικού κόσμου» με την αποικιοκρατία, οι ιεραπόστολοί του συχνά συναντούν μίσος στα ξένα έθνη, όπου στέλλονται.
47, 48. Δείξτε με παράδειγμα πώς το υπόμνημα των καθ’ ομολογίαν Χριστιανικών εθνών διαψεύδει τον ισχυρισμό τους ότι είναι Χριστιανικά.
47 Μήπως έχετε ακούσει για τους «Πολέμους του Οπίου» που διεξήγαγον τα έθνη του «Χριστιανικού κόσμου» εναντίον της Κίνας στο μέσον του δεκάτου ενάτου αιώνος; Διαβάστε αυτή την περιγραφή από το περιοδικό Λάιφ της 23ης Σεπτεμβρίου 1966:
«Σε μια σειρά επεμβάσεων, αυτοί [οι Βρεττανοί] απέδειξαν ότι κανένας—τουλάχιστον απ’ όλη την Αυτοκρατορική Κυβέρνησι [της Κίνας]—δεν μπορούσε να τους σταματήση από το να πωλούν ναρκωτικά, ή οποιαδήποτε άλλα επικερδή εμπορεύματα, παντού όπου υπήρχε μια καλή πελατεία. . . .
«Τέσσερες χιλιάδες τόννοι οπίου εισήγοντο κάθε χρόνο στην Κίνα στη δεκαετία του 1850. . . .
«Το κύριο αποτέλεσμα του Πολέμου του Οπίου υπήρξε το άνοιγμα πέντε ελευθέρων λιμένων όπου μπορούσαν να διαμένουν ξένοι έμποροι και να διεξάγουν εμπόριο υπό την επίβλεψι των οικείων προξένων των. Και οι ιεραπόστολοι επίσης είχαν άδεια παραμονής, . . .
«Οι Δυτικοί ζητούσαν κι άλλες παραχωρήσεις ακόμη. . . . Η Γαλλία και η Μεγάλη Βρεττανία ωργάνωσαν τότε μια κοινή εκστρατεία και εισέβαλαν δια της βίας μέσα στην [Κινεζική] πρωτεύουσα το 1860 . . . Στο τέλος η Κίνα εξαναγκάσθηκε ν’ ανοίξη κι άλλους λιμένας, να πληρώση τα έξοδα της εκστρατείας και να δεχθή Δυτικές πρεσβείες. Άφησαν, επίσης, στους ιεραποστόλους ελεύθερη την είσοδο σε όλο το εσωτερικό, σπείροντας έτσι σπόρους που θα φύτρωναν με τη σκληρή αντιχριστιανική Εξέγερσι των Μπόξερ ύστερα από 40 χρόνια.»
48 Εξετάστε, επίσης, τη δήλωσι που έγινε από τον Μεθοδιστή κληρικό Γαβριήλ Σετιλοάνε στην Παναφρικανική Εκκλησιαστική Συνδιάσκεψι που συνήλθε στην Ουγκάντα το 1963. Είπε:
«Η πρόοδος της Εκκλησίας στην Αφρική συνεβάδισε με τον Τυχοδιώκτη, τον Εξερευνητή, τον Αποικιστή και τον Κατακτητή ακόμη. Το χέρι που εφύτεψε τον Σταυρό . . . σ’ αυτή την ήπειρο δεν ήταν χέρι του ιερέως ή του αποστόλου. Ήταν το αιμοσταγές χέρι του στρατιώτου. . . . Ως αυτόν τον αιώνα ακόμη η Εκκλησία σ’ αυτήν την ήπειρο, παρά τις διαμαρτυρίες περί του αντιθέτου, δεν μπόρεσε ν’ αποδεσμευθή από τα δεσμά της εξουσίας του Καίσαρος.»
49. Με ποια ασυνέπεια βαρύνεται ο «Χριστιανικός κόσμος»;
49 Αποτελεί, λοιπόν, σοβαρό σφάλμα να κρίνωμε τη Βίβλο με βάσι την ιστορία του «Χριστιανικού κόσμου,» τις διδασκαλίες του και τις πράξεις του. Το πόσο αληθεύει αυτό, γίνεται φανερό στην επόμενη ομολογία που έγινε από τον διάσημο κληρικό Χάρρυ Έμερσον Φόσντικ:
«Η Δυτική ιστορία μας υπήρξε μια σειρά αλλεπαλλήλων πολέμων. . . .
«Με το μισό στόμα έχομε αινέσει τον Άρχοντα της Ειρήνης και με το άλλο μισό έχομε εξυμνήσει τον πόλεμο. Τόσο καλά κατωρθώσαμε ν’ αναμίξωμε τον Χριστό και την αιματοχυσία, το Ευαγγέλιο και την ωργανωμένη σφαγή, ώστε προσφάτως ένας ιεραπόστολος σε μια Ανατολική χώρα, ύστερ’ από μια διάλεξι περί της Χριστιανικής καλής θελήσεως είδε έναν ιθαγενή που τον πήρε κατά μέρος και του είπε, ‘Πρέπει να γνωρίζετε ότι οι μορφωμένοι άνθρωποι της χώρας αυτής θεωρούν τη Χριστιανοσύνη ως μια φιλοπόλεμη και αιμοσταγή θρησκεία’.62
Όχι η Χριστιανοσύνη που βασίζεται στη Βίβλο, αλλ’ ο «Χριστιανικός κόσμος» με τις διαιρεμένες εκκλησίες του πρέπει να φέρη την ενοχή για την προκατάληψι εκατομμυρίων ανθρώπων εναντίον της Βίβλου. Εν τούτοις, αυτό ακριβώς το βιβλίο είναι εκείνο στο οποίο ο Θεός καταδικάζει την πορεία του «Χριστιανικού κόσμου» και αποδεικνύει ότι ο «Χριστιανικός κόσμος» αποτελεί κολοσσιαία απάτη που διαπράττεται εν ονόματι της Χριστιανοσύνης! Διότι στον «Χριστιανικό κόσμο» και στις εκκλησίες του εφαρμόζονται τα λόγια αυτά:
«Ομολογούσιν ότι γνωρίζουσι τον Θεόν, με τα έργα όμως αρνούνται.»—Τίτον 1:16.
Ο «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ» ΘΕΡΙΖΕΙ Ο,ΤΙ ΕΣΠΕΙΡΕ
50, 51. Ποια διαφορά είναι σαφώς καταφανής σήμερα σύμφωνα με ποια Γραφική αρχή;
50 Ο καιρός του «θερισμού» που προελέχθη στη Βίβλο έχει έλθει. Η διαφορά μεταξύ των «ζιζανίων» ή κατ’ απομίμησιν Χριστιανών, που εσπάρησαν από τον αντίδικον του Θεού, και του «σίτου» ή γνησίων Χριστιανών διακρίνεται τώρα καθαρά. Ο «Χριστιανικός κόσμος» απεδείχθη ότι είναι, όχι ένας πνευματικός παράδεισος που παράγει τους καρπούς του αγίου πνεύματος του Θεού, αλλά μια λωρίδα γης από ζιζάνια όπου επικρατεί ο διχασμός, η απιστία και η ανηθικότης. Σε πολλά μέρη του κόσμου παρήγαγε μόνο «Χριστιανούς του ρυζιού,» άτομα που ενώθηκαν με τις εκκλησίες του για τα υλικά οφέλη που θα μπορούσαν ν’ αποκομίσουν.
51 Πόσο αληθινή είναι η διδασκαλία της Βίβλου!
«Ο Θεός δεν εμπαίζεται· επειδή ό,τι αν σπείρη ο άνθρωπος, τούτο και θέλει θερίσει.»—Γαλάτας 6:7.
52, 53. (α) Ποιες συνέπειες θερίζει ο «Χριστιανικός κόσμος», έχοντας υπ’ όψι τον τρόπο με το όποιο έσπειρε; (β) Αν θέλωμε να είμαστε μεταξύ του λαού του Θεού, (Αποκάλ. 18:4), σε ποιους δεν πρέπει ν’ αποβλέπωμε;
52 Ο «Χριστιανικός κόσμος» με το να έχη σπείρει αντίθετα με τον Λόγο του Θεού, τη Βίβλο, θερίζει τώρα τις συνέπειες: σοβαρές εσωτερικές διαμάχες, μεγάλη έλλειψι υποψηφίων για τις ιερατικές σχολές του, μείωσι των εκκλησιαστικών μελών του, συνεχή απώλεια επιρροής, δημόσια επίκρισι λόγω πολιτικής αναμίξεως, και ευρεία επικράτησι της εγκληματικότητος και ανηθικότητος. Οι εκκλησίες του «Χριστιανικού κόσμου,» επειδή έχουν εκπορνευθή με τις πολιτικές εξουσίες για ν’ αποκτήσουν επιρροή μέσω αυτών, δεν μπορούν να διαφύγουν το να καταταχθούν ως μέρος της πορνοειδούς «Βαβυλώνος της Μεγάλης,» της συμβολικής ‘πόλεως της μεγάλης της εχούσης βασιλείαν επί των βασιλέων της γης.’ (Αποκάλυψις 17:1-6, 18) Στον «Χριστιανικό κόσμο,» καθώς και στον ειδωλολατρικό, εφαρμόζονται αυτά τα λόγια:
«Εξέλθετε εξ αυτής, ο λαός μου, δια να μη συγκοινωνήσητε εις τας αμαρτίας αυτής, και να μη λάβητε εκ των πληγών αυτής· διότι αι αμαρτίαι αυτής έφθασαν έως του ουρανού, και ενεθυμήθη ο Θεός τα αδικήματα αυτής.»—Αποκάλυψις 18:4, 5.
53 Αν θέλετε να είσθε μεταξύ εκείνων, τους οποίους ο Θεός καλεί ‘λαόν του,’ δεν μπορείτε ν’ αποβλέπετε στον «Χριστιανικό κόσμο» για καθοδηγία εν σχέσει με τον Λόγον του Θεού ούτε για να λάβετε παράδειγμα του τι είναι οι διδασκαλίες και οι αρχές του Θείου Λόγου. Αλλ’ υπάρχουν σήμερα γνήσιοι Χριστιανοί, άνθρωποι που πιστεύουν ότι η Βίβλος είναι ο Λόγος του Θεού και είναι πεπεισμένοι για την ορθότητα των κανόνων και των αρχών του, άτομα που αγωνίζονται να ζήσουν σύμφωνα με τις αρχές αυτές, και τα οποία είναι πρόθυμα να πεθάνουν μάλλον παρά να τις παραβούν. Αυτοί αν και ζουν σε κάθε μέρος της γης και ανήκουν σε πολλές φυλές και έθνη, εν τούτοις έχουν ειρήνη μεταξύ των, αγαπούν ο ένας τον άλλον και είναι ενωμένοι στο να βοηθούν ανιδιοτελώς εκείνους που ζητούν να γνωρίσουν την αλήθεια σχετικά με τον Θεόν και τον Λόγον Του. Ποια είναι η μεγάλη ελπίδα που τους ενώνει και την οποία επιθυμούν να συμμερισθούν μ’ εσάς; Το τελευταίο κεφάλαιο του παρόντος βιβλίου θα σας το πη.
[Υποσημειώσεις]
a Με την ευκαιρία αυτή, ας λεχθή ότι η Βίβλος δεν είναι προϊόν τον «Δυτικού Πολιτισμού,» αλλ’ έχει γραφή κυρίως στη Μέση Ανατολή.
b Μετά την «προσηλύτισι» αυτήν, ο Κωνσταντίνος ενέκρινε τη θανάτωσι του νεαρού ανεψιού του, της συζύγου του Φαύστας και του γυιου του Κρίσπου.