Κεφάλαιο 21

«Δεν Είναι Μέρος του Κόσμου»

 1. (α) Τι προσευχήθηκε ο Ιησούς υπέρ των μαθητών του το βράδυ προτού πεθάνει; (β) Γιατί ήταν τόσο σημαντικό το να ‘μην είναι κάποιος μέρος του κόσμου’;

ΤΟ ΒΡΑΔΥ προτού τον κρεμάσουν στο ξύλο, ο Ιησούς προσευχήθηκε θερμά υπέρ των μαθητών του. Επειδή γνώριζε ότι ο Σατανάς θα έφερνε πάνω τους μεγάλη πίεση, αυτός είπε στον Πατέρα του: «Δεν σε παρακαλώ να τους πάρεις από τον κόσμο, αλλά να τους φυλάξεις εξαιτίας του πονηρού. Δεν είναι μέρος του κόσμου, όπως ακριβώς εγώ δεν είμαι μέρος του κόσμου». (Ιωάν. 17:15, 16) Γιατί έχει τόση σημασία ο αποχωρισμός από τον κόσμο; Επειδή άρχοντας του κόσμου είναι ο Σατανάς. Όσοι αποτελούν μέρος του κόσμου βρίσκονται υπό τον έλεγχό του. (Ιωάν. 14:30· 1 Ιωάν. 5:19) Ενόψει αυτού του γεγονότος, είναι ζωτικό να καταλάβει κάθε Χριστιανός τι ακριβώς σημαίνει το να ‘μην είναι μέρος του κόσμου’. Πώς αλήθευε αυτό για τον Ιησού;

 2. Με ποιους τρόπους ‘δεν ήταν μέρος του κόσμου’ ο Ιησούς;

² Ο Ιησούς ασφαλώς δεν απομονώθηκε από τους άλλους ανθρώπους. Το ότι ‘δεν ήταν μέρος του κόσμου’ δεν σήμαινε ότι του έλειπε η αγάπη για τους άλλους. Αντίθετα, πήγαινε από πόλη σε πόλη μιλώντας τους για τα καλά νέα σχετικά με τη Βασιλεία του Θεού. Θεράπευσε ασθενείς, αποκατέστησε την όραση τυφλών, ήγειρε νεκρούς, και μάλιστα έδωσε και την ίδια του τη ζωή υπέρ του ανθρωπίνου γένους. Όμως, δεν αγαπούσε τις ασεβείς τάσεις και τα πονηρά έργα των ανθρώπων οι οποίοι ήταν γεμάτοι από το πνεύμα του κόσμου. Προειδοποίησε εναντίον των ανήθικων επιθυμιών, του υλιστικού τρόπου ζωής και της ιδιοτελούς απληστίας για προσωπική εξοχότητα. (Ματθ. 5:27, 28· 6:19-21· Λουκ. 12:15-21· 20:46, 47) Αντί να μιμηθεί τον τρόπο ζωής εκείνων που ήταν αποξενωμένοι από τον Θεό, ο Ιησούς βάδιζε στις οδούς του Ιεχωβά. (Ιωάν. 8:28, 29) Όσο για τις πολιτικές διαμάχες που περιλάμβαναν τη Ρώμη και τους Ιουδαίους, ο Ιησούς, μολονότι ήταν Ιουδαίος, δεν πήρε το μέρος κανενός.

«Η Βασιλεία μου Δεν Είναι Μέρος Αυτού του Κόσμου»

 3. (α) Ποια κατηγορία σχετικά με τον Ιησού διατύπωσαν στον Πιλάτο οι Ιουδαίοι θρησκευτικοί ηγέτες, και γιατί; (β) Τι δείχνει ότι τον Ιησού δεν τον ενδιέφερε να γίνει ανθρώπινος βασιλιάς;

³ Όμως, οι θρησκευτικοί ηγέτες των Ιουδαίων κατηγόρησαν τον Ιησού ότι υπονόμευε τα εθνικά συμφέροντα. Φρόντισαν να συλληφτεί και να οδηγηθεί στον Ρωμαίο κυβερνήτη Πόντιο Πιλάτο. Εκείνο που στην πραγματικότητα τους ενοχλούσε ήταν το γεγονός ότι η διδασκαλία του Ιησού ξεσκέπαζε την υποκρισία τους. Αλλά, προκειμένου να αναγκάσουν τον κυβερνήτη να ενεργήσει, διατύπωσαν την εξής κατηγορία: «Βρήκαμε αυτόν τον άνθρωπο να υπονομεύει το έθνος μας και να απαγορεύει την πληρωμή φόρων στον Καίσαρα και να λέει ότι αυτός ο ίδιος είναι Χριστός βασιλιάς». (Λουκ. 23:2) Το γεγονός είναι πως ένα χρόνο νωρίτερα, όταν οι άνθρωποι ήθελαν να τον κάνουν βασιλιά, ο Ιησούς είχε αρνηθεί. (Ιωάν. 6:15) Γνώριζε ότι θα γινόταν ουράνιος Βασιλιάς και ότι δεν είχε φτάσει ακόμη ο καιρός για να γίνει Βασιλιάς, καθώς και ότι θα ενθρονιζόταν, όχι από κάποια δημοκρατική ή λαϊκή ενέργεια, αλλά από τον Ιεχωβά Θεό.

 4. Τι αποκαλύπτουν τα γεγονότα για τη στάση του Ιησού ως προς «την πληρωμή φόρων στον Καίσαρα»;

⁴ Όσο για την πληρωμή φόρων, μόλις τρεις ημέρες πριν από τη σύλληψη του Ιησού, οι Φαρισαίοι είχαν προσπαθήσει να τον κάνουν να πει κάτι ενοχοποιητικό σχετικά με αυτό το ζήτημα. Αλλά ο Ιησούς, απαντώντας στην ύπουλη ερώτησή τους, αποκρίθηκε: «Δείξτε μου ένα δηνάριο [ρωμαϊκό νόμισμα]. Τίνος την εικόνα και την επιγραφή έχει;» Όταν εκείνοι είπαν «του Καίσαρα», αυτός απάντησε: «Οπωσδήποτε, λοιπόν, αποδώστε αυτά που είναι του Καίσαρα στον Καίσαρα, αλλά αυτά που είναι του Θεού στον Θεό».—Λουκ. 20:20-25.

 5. (α) Ποιο μάθημα δίδαξε ο Ιησούς στους μαθητές του τη στιγμή της σύλληψής του; (β) Πώς εξήγησε ο Ιησούς στον Πιλάτο για ποιο λόγο έκανε αυτό που έκανε;

⁵ Αυτό που ακριβώς συνέβη τη στιγμή που συνέλαβαν τον Ιησού έδειξε ότι αυτός δεν υποκινούσε στασιασμό εναντίον της Ρώμης και ότι δεν ήθελε οι μαθητές του να το κάνουν αυτό. Ρωμαίοι στρατιώτες μαζί με Ιουδαίους που κρατούσαν σπαθιά και ρόπαλα πήγαν να πιάσουν τον Ιησού. (Ιωάν. 18:3, 12· Μάρκ. 14:43) Όταν το είδε αυτό, ο απόστολος Πέτρος τράβηξε το σπαθί του και χτύπησε έναν από τους άντρες κόβοντας το δεξί του αφτί. Αλλά ο Ιησούς επέπληξε τον Πέτρο, λέγοντας: «Επίστρεψε το σπαθί σου στη θέση του, γιατί όλοι εκείνοι που παίρνουν σπαθί θα αφανιστούν με σπαθί». (Ματθ. 26:51, 52) Το άλλο πρωί, όταν ο Ιησούς παρουσιάστηκε ενώπιον του Πιλάτου, εξήγησε για ποιο λόγο ενήργησε έτσι, λέγοντας: «Η βασιλεία μου δεν είναι μέρος αυτού του κόσμου. Αν η βασιλεία μου ήταν μέρος αυτού του κόσμου, οι υπηρέτες μου θα είχαν αγωνιστεί για να μην παραδοθώ στους Ιουδαίους. Τώρα όμως, η βασιλεία μου δεν έχει αυτή την προέλευση».—Ιωάν. 18:36.

 6. Ποια ήταν η έκβαση αυτής της δίκης;

⁶ Ο Πιλάτος, αφού εξέτασε τις αποδείξεις, δήλωσε ότι δεν βρήκε «καμιά βάση για τις κατηγορίες» που είχαν διατυπωθεί εναντίον του Ιησού. Εντούτοις, υπέκυψε στις απαιτήσεις του όχλου και πρόσταξε να κρεμαστεί ο Ιησούς στο ξύλο.—Λουκ. 23:13-15· Ιωάν. 19:12-16.

Οι Μαθητές Ακολουθούν το Παράδειγμα του Κυρίου

 7. Πώς έδειχναν οι πρώτοι Χριστιανοί ότι απέφευγαν το πνεύμα του κόσμου, αλλά και ότι αγαπούσαν τους ανθρώπους;

⁷ Το υπόμνημα της πρώτης Χριστιανοσύνης, τόσο στην Αγία Γραφή όσο και σε άλλα ιστορικά συγγράμματα, δείχνει ότι οι μαθητές του Ιησού κατανοούσαν τι απαιτούσε από αυτούς το να ‘μην είναι μέρος του κόσμου’. Κατέβαλλαν προσπάθειες για να αποφεύγουν το πνεύμα του κόσμου. Επειδή απέρριπταν εντελώς τη βίαιη και ανήθικη διασκέδαση στο ρωμαϊκό ιππόδρομο και θέατρο, τους χλεύαζαν ως μισάνθρωπους. Ωστόσο, εκείνοι όχι μόνο δεν μισούσαν τους συνανθρώπους τους αλλά δαπανούσαν τον εαυτό τους για να βοηθήσουν και άλλους να ωφεληθούν από τις στοργικές προμήθειες που έχει κάνει ο Θεός για σωτηρία.

 8. (α) Τι αντιμετώπισαν οι πρώτοι εκείνοι μαθητές επειδή ‘δεν ήταν μέρος του κόσμου’; (β) Αλλά πώς θεωρούσαν τους πολιτικούς κυβερνήτες και την πληρωμή φόρων, και γιατί;

⁸ Όπως και ο Κύριός τους, έτσι και αυτοί ήταν αντικείμενα έντονου διωγμού, συνήθως στα χέρια κακοπληροφορημένων κυβερνητικών αξιωματούχων. (Ιωάν. 15:18-20) Αλλά περίπου το 56 Κ.Χ., ο απόστολος Παύλος έγραψε στους συγχριστιανούς του στη Ρώμη ενισχύοντας τη συμβουλή που είχε δώσει ο Ιησούς. Ο Παύλος τους παρότρυνε να ‘υποτάσσονται στις ανώτερες εξουσίες’, στους πολιτικούς κυβερνήτες, «γιατί δεν υπάρχει εξουσία παρά μόνο από τον Θεό». Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Ιεχωβά εγκαθιστά τις κοσμικές κυβερνήσεις, αλλά ότι αυτές κυβερνούν με την άδειά του. Ο Παύλος εξήγησε ότι αυτές «βρίσκονται τοποθετημένες στις σχετικές τους θέσεις από τον Θεό», επειδή ο Θεός προείδε και προείπε τη σειρά με την οποία αυτές θα ανέρχονταν στην εξουσία. Επομένως, οι «ανώτερες εξουσίες» αποτελούν τη ‘διευθέτηση του Θεού’ για τον παρόντα καιρό, μέχρις ότου η ίδια η Βασιλεία του Θεού στα χέρια του Ιησού Χριστού γίνει η μόνη κυβέρνηση που θα κυβερνάει τη γη. Γι’ αυτό ο Παύλος συμβούλεψε τους Χριστιανούς να δείχνουν κατάλληλη τιμή στους κοσμικούς αξιωματούχους και να πληρώνουν τους φόρους που τους επιβάλλονται.—Ρωμ. 13:1-7· Τίτο 3:1, 2.

 9. (α) Τι δεν πρέπει να παραλείψουμε να λάβουμε υπόψη μας καθώς υποτασσόμαστε στις «ανώτερες εξουσίες»; (β) Πώς δείχνει η ιστορία ότι οι πρώτοι Χριστιανοί ακολουθούσαν προσεκτικά το παράδειγμα του Ιησού;

⁹ Ο Παύλος δεν τους είπε, όμως, να βρίσκονται σε απόλυτη υποταγή χωρίς να υπολογίζουν τον Θεό, το Λόγο του Θεού και τη Χριστιανική τους συνείδηση. Αυτοί γνώριζαν ότι ο Ιησούς είχε λατρέψει μόνο τον Ιεχωβά, ότι ο Ιησούς είχε αρνηθεί να αφήσει το λαό να τον κάνει βασιλιά και ότι είχε πει στον Πέτρο να βάλει το σπαθί του στη θέση του. Αυτοί προσκολλήθηκαν ευσυνείδητα στο παράδειγμα του Κυρίου τους. Το βιβλίο Στο Δρόμο για τον Πολιτισμό—Μια Παγκόσμια Ιστορία (On the Road to Civilization—A World History, των Χέκελ και Σίγκμαν, σελίδες 237, 238) αναφέρει: «Οι Χριστιανοί αρνούνταν να συμμετάσχουν σε ορισμένα καθήκοντα των Ρωμαίων πολιτών. Οι Χριστιανοί . . . πίστευαν ότι αποτελούσε παραβίαση της πίστης τους το να αναλάβουν στρατιωτική υπηρεσία. Δεν δέχονταν πολιτικό αξίωμα. Δεν λάτρευαν τον αυτοκράτορα».

10. (α) Γιατί ενήργησαν οι Χριστιανοί στην Ιερουσαλήμ με τον τρόπο που ενήργησαν το 66 Κ.Χ.; (β) Με ποιον τρόπο παρέχει αυτό ένα πολύτιμο υπόδειγμα;

¹⁰ Οι μαθητές του Ιησού τήρησαν αυστηρή ουδετερότητα στις πολιτικές και στρατιωτικές διαμάχες της εποχής τους. Το έτος 66 Κ.Χ. οι Ιουδαίοι της ρωμαϊκής επαρχίας της Ιουδαίας επαναστάτησαν εναντίον του Καίσαρα. Ο ρωμαϊκός στρατός σύντομα περικύκλωσε την Ιερουσαλήμ. Τι έκαναν οι Χριστιανοί που βρίσκονταν στην πόλη; Θυμήθηκαν τη συμβουλή που τους είχε δώσει ο Ιησούς να παραμείνουν ουδέτεροι και να φύγουν μακριά από τα εμπόλεμα στρατεύματα. Όταν ο ρωμαϊκός στρατός αποσύρθηκε προσωρινά, οι Χριστιανοί άρπαξαν την ευκαιρία και κατέφυγαν στην απέναντι πλευρά του Ιορδάνη Ποταμού, στην ορεινή περιοχή της Πέλλας. (Λουκ. 21:20-24) Με την ουδετερότητά τους άφησαν ένα πιστό υπόδειγμα για τους μετέπειτα Χριστιανούς.

Οι Χριστιανοί Ουδέτεροι στον Καιρό του Τέλους

11. (α) Σε ποιο έργο παραμένουν δραστήριοι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, και γιατί; (β) Όσον αφορά ποιο πράγμα είναι ουδέτεροι;

¹¹ Δείχνει το ιστορικό υπόμνημα ότι υπάρχει κάποια ομάδα σε αυτόν τον ‘καιρό του τέλους’, από το 1914 Κ.Χ. και ύστερα, που να έχει ακολουθήσει πορεία Χριστιανικής ουδετερότητας μιμούμενη εκείνους τους πρώτους Χριστιανούς; Ναι, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά το έχουν κάνει αυτό. Σε όλη τη γη παραμένουν δραστήριοι κηρύττοντας ότι η Βασιλεία του Θεού είναι το μόνο μέσο με το οποίο είναι δυνατόν να υπάρξει ειρήνη, ευημερία και διαρκής ευτυχία για εκείνους που αγαπούν τη δικαιοσύνη σε όλη τη γη. (Ματθ. 24:14) Αλλά όσο για τις διαμάχες ανάμεσα στα έθνη, αυτοί έχουν τηρήσει αυστηρή ουδετερότητα.

12. (α) Πώς βρίσκεται η ουδετερότητα των Μαρτύρων σε αντίθεση με τις ενέργειες του κλήρου; (β) Τι περιλαμβάνει για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά η ουδετερότητα ως προς την πολιτική;

¹² Σε οξεία αντίθεση, ο κλήρος του Χριστιανικού κόσμου έχει αναμειχτεί πάρα πολύ στις πολιτικές υποθέσεις του κόσμου. Σε μερικές χώρες συμμετέχουν ενεργά σε εκστρατείες υπέρ ή κατά ορισμένων υποψηφίων. Μερικοί από τους ίδιους τους κληρικούς κατέχουν πολιτικά αξιώματα. Άλλοι ασκούν μεγάλη πίεση στους πολιτικούς προκειμένου να υποστηρίξουν προγράμματα που επιδοκιμάζει ο κλήρος. Αλλού, οι «συντηρητικοί» κληρικοί είναι στενοί σύμμαχοι αυτών που βρίσκονται στην εξουσία, ενώ ορισμένοι «προοδευτικοί» ιερείς και λειτουργοί μπορεί να υποστηρίζουν κινήματα ανταρτών που εργάζονται για την ανατροπή αυτών που βρίσκονται στην εξουσία. Ωστόσο, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν ανακατεύονται στην πολιτική, σε όποια χώρα και αν ζουν. Δεν υπεισέρχονται στο τι κάνουν οι άλλοι σε ό,τι αφορά το θέμα της προσχώρησης σε κάποιο πολιτικό κόμμα, της υποβολής υποψηφιότητας για κάποιο αξίωμα ή του ψήφου στις εκλογές. Αλλά, αφού ο Ιησούς είπε ότι οι μαθητές του ‘δεν θα ήταν μέρος του κόσμου’, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν παίρνουν μέρος σε καμιά πολιτική δραστηριότητα.

13. Τι δείχνουν τα γεγονότα σχετικά με τη θέση των Μαρτύρων του Ιεχωβά όσον αφορά τη συμμετοχή τους σε πόλεμο;

¹³ Όπως προείπε ο Ιησούς, στη διάρκεια αυτού του ‘καιρού του τέλους’ τα έθνη έχουν επανειλημμένα εμπλακεί σε πόλεμο, και μάλιστα μέσα στα ίδια τα έθνη φατρίες πολεμούν η μια την άλλη. (Ματθ. 24:3, 6, 7) Αλλά ενόψει όλων αυτών, ποια θέση έχουν πάρει οι Μάρτυρες του Ιεχωβά; Η ουδετερότητά τους σχετικά με αυτές τις συγκρούσεις είναι πασίγνωστη σε όλα τα μέρη του κόσμου. Η Σκοπιά, σε αρμονία με τη στάση που πήρε ο Ιησούς Χριστός και την οποία αργότερα επέδειξαν οι πρώτοι μαθητές του, ανέφερε στο τεύχος 1 Δεκεμβρίου 1939: «Όλοι οι οποίοι είναι με το μέρος του Κυρίου θα διαμείνουν ουδέτεροι εν σχέσει με τα εμπόλεμα έθνη, και θα σταθούν ολοκλήρως και τελείως υπέρ του μεγάλου ΘΕΟΚΡΑΤΟΥ [του Ιεχωβά] και του Βασιλέως του [του Ιησού Χριστού]». Τα γεγονότα δείχνουν ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σε όλα τα έθνη και κάτω από κάθε είδους συνθήκες εξακολουθούν να διακρατούν αυτή τη στάση. Δεν έχουν επιτρέψει στη διαιρετική πολιτική και στους διαιρετικούς πολέμους του κόσμου να διασπάσουν τη διεθνή αδελφότητα που έχουν ως λάτρεις του Ιεχωβά.—Ησ. 2:3, 4· παράβαλε 2 Κορινθίους 10:3, 4.

14. (α) Λόγω της ουδέτερης στάσης τους, τι άλλο έχουν αρνηθεί να κάνουν οι Μάρτυρες; (β) Πώς εξηγούν το λόγο για τον οποίο ενεργούν έτσι;

¹⁴ Μια εξέταση των ιστορικών γεγονότων δείχνει ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, όχι μόνο έχουν αρνηθεί να φορέσουν τη στρατιωτική στολή και να πάρουν όπλα, αλλά επίσης, στη διάρκεια του περασμένου μισού και πλέον αιώνα, έχουν αρνηθεί να αναλάβουν άοπλη υπηρεσία ή να δεχτούν άλλους διορισμούς εργασίας ως υποκατάστατα για τη στρατιωτική υπηρεσία. Γιατί; Επειδή έχουν μελετήσει τις απαιτήσεις του Θεού και κατόπιν έχουν πάρει μια προσωπική, συνειδητή απόφαση. Κανένας δεν τους λέει τι να κάνουν. Ούτε επεμβαίνουν οι ίδιοι σε ό,τι διαλέγουν να κάνουν οι άλλοι. Αλλά όταν καλούνται να εξηγήσουν τη θέση τους, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά γνωστοποιούν ότι, ως άτομα που έχουν παρουσιάσει τον εαυτό τους στον Θεό με αφιέρωση, είναι υποχρεωμένοι να χρησιμοποιούν το σώμα τους στην υπηρεσία Του και δεν μπορούν τώρα να το παραδώσουν σε επίγειους κυρίους οι οποίοι ενεργούν αντίθετα με το σκοπό του Θεού.—Ρωμ. 6:12-14· 12:1, 2· Μιχ. 4:3.

15. (α) Επειδή παραμένουν αποχωρισμένοι από τον κόσμο, τι έχουν αντιμετωπίσει οι Μάρτυρες του Ιεχωβά; (β) Ακόμη και όταν ήταν φυλακισμένοι, πώς κατευθύνονταν από Χριστιανικές αρχές;

¹⁵ Το αποτέλεσμα είναι αυτό που είπε ο Ιησούς: «Επειδή . . . δεν είστε μέρος του κόσμου . . . σας μισεί ο κόσμος». (Ιωάν. 15:19) Πολλοί Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν φυλακιστεί επειδή δεν παραβίασαν τη Χριστιανική τους ουδετερότητα. Σε μερικούς έχουν φερθεί βάναυσα, μάλιστα μέχρι του σημείου να τους θανατώσουν. Άλλοι Μάρτυρες συνέχισαν να εκδηλώνουν την ουδετερότητά τους παραμένοντας χρόνια φυλακισμένοι. Το βιβλίο Αξίες και Βιαιότητες στο Άουσβιτς (Values and Violence in Auschwitz, της Άννα Παβιουσίνσκα, σελίδα 89) αναφέρει: «Όλοι ήξεραν ότι κανένας Μάρτυρας του Ιεχωβά [στο στρατόπεδο συγκέντρωσης] δεν θα εκτελούσε κάποια διαταγή που ήταν αντίθετη με το θρησκευτικό του πιστεύω και τις πεποιθήσεις του ούτε θα ενεργούσε ενάντια σε ένα άλλο άτομο, ακόμη και αν αυτό το άτομο ήταν δολοφόνος ή αξιωματικός των Ες-Ες. Από την άλλη πλευρά, θα έκανε οποιαδήποτε άλλη εργασία, ακόμη και την πιο δυσάρεστη, όσο καλύτερα μπορούσε, αν ήταν ηθικά ουδέτερη για αυτόν».

16. (α) Προς τα πού οδεύουν όλα τα έθνη, και γι’ αυτό τι προσέχουν να αποφύγουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά; (β) Γιατί λοιπόν είναι τόσο σοβαρό ζήτημα ο αποχωρισμός από τον κόσμο;

¹⁶ Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αναγνωρίζουν ότι όλα τα έθνη οδεύουν προς τον «πόλεμο της μεγάλης ημέρας του Θεού του Παντοδύναμου» στον Αρμαγεδδώνα. Ως ενωμένος λαός, οι υπηρέτες του Ιεχωβά έχουν πάρει τη στάση τους υπέρ της Μεσσιανικής Βασιλείας Του. Γι’ αυτό προσέχουν ώστε να μην επιτρέψουν στον εαυτό τους να οδηγηθεί σε μια θέση που θα βρίσκεται εναντίον αυτής της Βασιλείας. (Αποκ. 16:14, 16· 19:11-21) Κατανοούν τη σοβαρότητα της δήλωσης του Ιησού ότι οι αληθινοί ακόλουθοί του «δεν είναι μέρος του κόσμου». Γνωρίζουν ότι αυτός ο παλιός κόσμος σύντομα θα παρέλθει και ότι μόνο εκείνοι που κάνουν ειλικρινά το θέλημα του Θεού θα παραμείνουν για πάντα.—1 Ιωάν. 2:15-17.

Συζήτηση Ανασκόπησης

● Πώς έδειξε ο Ιησούς τι περιλαμβάνεται στο να ‘μην είναι κάποιος μέρος του κόσμου’;

● Τι φανερώνει τη στάση που έπαιρναν οι πρώτοι Χριστιανοί ως προς (1) το πνεύμα του κόσμου; (2) τους κοσμικούς κυβερνήτες και την πληρωμή φόρων; (3) τη στρατιωτική υπηρεσία;

● Με ποιους τρόπους έχουν αποδείξει οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στους σύγχρονους καιρούς τη Χριστιανική τους ουδετερότητα;