Κεφάλαιο 8
Αυτοί που θα Επιζήσουν από Όλα τα Έθνη
1. Ποια υπόσχεση που έγινε στον Αβραάμ δείχνει ότι η επιδοκιμασία του Θεού είναι δυνατή για ‘όλες τις φυλές’ των ανθρώπων;
Ο ΙΕΧΩΒΑ ενδιαφέρεται στοργικά για ανθρώπους όλων των εθνών και των φυλών. Έχει κάνει προμήθειες ώστε όλες οι οικογένειες της γης να μπορούν να απολαύσουν την επιδοκιμασία και την ευλογία του. Στον Άβραμ (Αβραάμ), απόγονο του Σημ, γιου τού Νώε, ο Ιεχωβά είπε: «Έξελθε εκ της γης σου, και εκ της συγγενείας σου, και εκ του οίκου του πατρός σου, εις την γην την οποίαν θέλω σοι δείξει· και θέλω σε κάμει εις έθνος μέγα· και θέλω σε ευλογήσει, και θέλω μεγαλύνει το όνομά σου· και θέλεις είσθαι εις ευλογίαν· και θέλω ευλογήσει τους ευλογούντας σε, και τους καταρωμένους σε θέλω καταρασθή· και θέλουσιν ευλογηθή εν σοι πάσαι αι φυλαί της γης». (Γένεσις 12:1-3· Πράξεις 7:2-4) «Πάσαι αι φυλαί της γης»—αυτό περιλαμβάνει κι εμάς σήμερα, ανεξάρτητα από το έθνος στο οποίο γεννηθήκαμε ή τη γλώσσα που μιλάμε.—Ψαλμός 65:2.
2. (α) Σαν τον Αβραάμ, ποια ιδιότητα χρειάζεται να έχουμε κι εμείς; (β) Όπως φαίνεται στα εδάφια Εβραίους 11:8-10, πώς ο Αβραάμ έδωσε απόδειξη γι’ αυτή την ιδιότητα;
2 Εκείνος στον οποίο έδωσε ο Ιεχωβά αυτή την υπόσχεση ήταν ένας άνθρωπος πίστης, ακριβώς όπως και εμείς πρέπει να έχουμε πίστη αν θέλουμε να συμμετάσχουμε στην ευλογία που υπόσχεται εδώ ο Θεός. (Ιακώβου 2:23· Εβραίους 11:6) Η πίστη του Αβραάμ δεν ήταν απλά μια παθητική πίστη, αλλά συνοδευόταν από δράση. Τον υποκίνησε να φύγει από τη Μεσοποταμία και να πάει σε μια μακρινή γη την οποία δεν είχε δει ποτέ του. «Διά πίστεως παρώκησεν εις την γην της επαγγελίας ως ξένην», χωρίς να προσκολληθεί σε οποιαδήποτε από τις πόλεις-βασίλεια εκεί. «Διότι περιέμενε την πόλιν [τη Βασιλεία του Θεού] την έχουσαν τα θεμέλια, της οποίας τεχνίτης και δημιουργός είναι ο Θεός».—Εβραίους 11:8-10.
3. Σε ποια βαθιά δοκιμή της πίστης του υποβλήθηκε ο Αβραάμ σχετικά με τον Ισαάκ;
3 Όταν ο Αβραάμ έφτασε στα εκατό του χρόνια και η σύζυγός του Σάρρα ήταν ενενήντα, ο Ιεχωβά θαυματουργικά τους ευλόγησε με ένα γιο, τον Ισαάκ. Σχετικά μ’ αυτόν το γιο, ο Αβραάμ υπέστη μια βαθιά δοκιμή της πίστης του και της υπακοής του στο Θεό. Ο Ιεχωβά κατεύθυνε τον Αβραάμ να πάρει τον Ισαάκ, που τώρα ήταν ένας νεαρός άντρας, στη γη Μοριά και εκεί να τον προσφέρει σαν ολοκαύτωμα. Με πίστη στην ικανότητα του Θεού να ξαναφέρει το γιο του σε ζωή με την ανάσταση, ο Αβραάμ υπάκουσε. (Εβραίους 11:17-19) Ο Ισαάκ, υποταχτικός στον πατέρα του, ήταν ήδη δεμένος στο βωμό και ο Αβραάμ είχε στο χέρι του το μαχαίρι με το οποίο θα τον σκότωνε, όταν παρενέβη ο άγγελος του Ιεχωβά. Η δοκιμή είχε ήδη προχωρήσει αρκετά για να αποδειχτεί ότι ο Αβραάμ δε θα αρνούνταν τίποτα στο Θεό. Συνεπώς ο Θεός επιβεβαίωσε τη διαθήκη του με τον Αβραάμ, όπως δηλώνει η Βίβλος:
4. Στην περίπτωση εκείνη, ποια περαιτέρω σημαντική υπόσχεση έκανε ο Θεός σχετικά με ανθρώπους απ’ όλα τα έθνη;
4 «Ώμοσα εις εμαυτόν, λέγει Κύριος, ότι, επειδή έπραξας το πράγμα τούτο και δεν ελυπήθης τον υιόν σου, τον μονογενή σου, ότι ευλογών θέλω σε ευλογήσει, και πληθύνων θέλω πληθύνει το σπέρμα σου ως τα άστρα του ουρανού και ως την άμμον την παρά το χείλος της θαλάσσης· και το σπέρμα σου θέλει κυριεύσει τας πύλας των εχθρών αυτού· και εν τω σπέρματί σου θέλουσιν ευλογηθή πάντα τα έθνη της γης· διότι υπήκουσας εις την φωνήν μου».—Γένεσις 22:15-18.
5. (α) Τι προσκιάστηκε από την απόπειρα του Αβραάμ να προσφέρει τον Ισαάκ; (β) Σε εκπλήρωση του εδαφίου Γένεσις 12:3, πώς οι άνθρωποι ‘καταριούνται’ τον Μεγαλύτερο Αβραάμ και με ποιο αποτέλεσμα; (γ) Εμείς πώς μπορούμε να τον ‘ευλογήσουμε’;
5 Όταν διακρίνουμε ότι ο Μεγαλύτερος Αβραάμ είναι ο Ιεχωβά και ότι ο Ισαάκ προσκίαζε τον Ιησού Χριστό, μπορούμε ν’ αρχίσουμε να εκτιμάμε πώς αυτά τα γεγονότα έχουν σημασία για μας προσωπικά. Στην πραγματικότητα, εκείνο που καθορίζει το μέλλον μας είναι το πώς ενεργούμε απέναντι στον Ιεχωβά Θεό. Η προοπτική της αιώνιας ζωής είναι δυνατή για μας, επειδή ο Θεός πράγματι έδωσε το μονογενή του Γιο σαν θυσία για τις αμαρτίες μας, όπως εξεικονίστηκε από την απόπειρα του Αβραάμ να προσφέρει τον Ισαάκ. (Ιωάννης 3:16) Οποιοσδήποτε επιμένει να ‘καταριέται’ τον Ιεχωβά, με το να τον περιφρονεί ή με το να παίρνει ελαφρά τους στοργικούς σκοπούς του, μπαίνει κάτω από κατάρα που θα σημάνει την αιώνια καταστροφή του. (Παράβαλε 1 Σαμουήλ 3:12-14· 2:12.) Αλλά αν είμαστε άτομα που δείχνουμε εκτίμηση, τότε θα «ευλογήσουμε» τον Μεγαλύτερο Αβραάμ. Πώς; Με το να αναγνωρίσουμε αβίαστα ότι από τον Ιεχωβά προέρχεται κάθε καλό πράγμα, ανάμεσα στα οποία και το παρ’ αξία δώρο της ζωής μέσω του Γιου του. Επίσης, θα μιλάμε στους άλλους σχετικά με την καλοσύνη τού Ιεχωβά και τις υπέροχες ιδιότητες της βασιλείας του. (Ιακώβου 1:17· Ψαλμός 145:7-13) Μ’ αυτό τον τρόπο μπαίνουμε κι εμείς στη γραμμή για να λάβουμε ευλογίες από αυτόν για πάντα.
ΤΟ ΥΠΟΣΧΕΜΕΝΟ «ΣΠΕΡΜΑ» ΤΟΥ ΑΒΡΑΑΜ
6. (α) Ποιο είναι το πρωταρχικό «σπέρμα» του Αβραάμ; (β) Πώς μπορούμε να αποκτήσουμε την ευλογία που προέρχεται μέσω αυτού;
6 Σαν μέρος της διάταξής του για την ευλογία του ανθρώπινου γένους, ο Ιεχωβά είχε για σκοπό μια δίκαιη ουράνια κυβέρνηση. Ο Ιησούς Χριστός γεννήθηκε σαν απόγονος του Αβραάμ, σαν ο πιο σημαντικός απόγονος, ή «σπέρμα», και σ’ αυτόν ο Ιεχωβά έχει αναθέσει βασιλεία. (Γαλάτας 3:16· Ματθαίος 1:1) Έτσι, όπως φανερώνεται και από τον όρκο που έδωσε ο Θεός στον Αβραάμ, οι άνθρωποι από κάθε έθνος της γης θα ευλογηθούν μέσω του Ιησού Χριστού. Κάνετε αυτά που απαιτούνται προκειμένου να εξασφαλίσετε την ευλογία αυτή για τον εαυτό σας; Για παράδειγμα, δείχνει η πορεία της ζωής σας ότι εκτιμάτε πόσο σημαντική είναι για σας η θυσία της ζωής του Ιησού; Υποτάσσεστε αληθινά στην εξουσία του σαν Βασιλιά;—Ιωάννης 3:36· Πράξεις 4:12.
7. (α) Ποιοι άλλοι περιλαμβάνονται στο «σπέρμα του Αβραάμ»; (β) Πώς γνωρίζουμε ότι δε θα πάνε όλοι όσοι υπηρετούν πιστά το Θεό στον ουρανό;
7 Στον απόστολο Ιωάννη δόθηκε μια προφητική προσκίαση των ουράνιων γεγονότων στην οποία είδε και άλλους να είναι μαζί με τον Ιησού Χριστό πάνω στο ουράνιο Όρος Σιών. Κι αυτοί επίσης είναι μέρος του «σπέρματος του Αβραάμ». Όπως δηλώνεται στην Αποκάλυψη 14:1-5, αυτοί ‘παίρνονται ανάμεσα από το ανθρώπινο γένος’ και είναι 144.000. (Γαλάτας 3:26-29) Ποιους περιλαμβάνουν; Η Βίβλος καθιστά πολύ σαφές ότι ποτέ δεν υπήρξε σκοπός του Θεού να πάρει όλους τους δίκαια διατεθειμένους ανθρώπους στον ουρανό. (Ματθαίος 11:11· Πράξεις 2:34· Ψαλμός 37:29) Το μεγαλειώδες προνόμιο να συμμετέχει κανείς με το Χριστό στη Βασιλεία των ουρανών είναι περιορισμένο σε ένα ‘μικρό ποίμνιο’ που θα είναι βασιλιάδες και ιερείς μαζί του επί χίλια χρόνια.—Λουκάς 12:32· Αποκάλυψις 5:9, 10· 20:6.
8. Πότε άρχισε η εκλογή του ‘μικρού ποιμνίου’, και πόσο θα διαρκέσει;
8 Πώς έγινε η επιλογή αυτού του ‘μικρού ποιμνίου’; Η φιλάγαθη πρόσκληση για συμμετοχή στην ουράνια Βασιλεία έγινε κατ’ αρχή στους φυσικούς Ισραηλίτες. Αλλά επειδή έδειξαν έλλειψη πίστης, δεν προμήθευσαν στο πλήρες τον αριθμό των 144.000. Έτσι προσκλήθηκαν σ’ αυτή Σαμαρείτες και, αργότερα, άνθρωποι απ’ όλα τα έθνη. (Πράξεις 1:8) Οι πρώτοι συγκληρονόμοι του Χριστού χρίστηκαν με άγιο πνεύμα την Πεντηκοστή του 33 μ.Χ. Η επιλογή αυτής της ομάδας συνεχίζεται μέχρις ότου σφραγιστούν από το Θεό 144.000 επιδοκιμασμένοι. Κατόπιν, η προσοχή κατευθύνεται στη σύναξη ατόμων που θα ζουν πάνω στη γη σαν ευγνώμονες υπήκοοι της ουράνιας κυβέρνησης.
9. (α) Ποιες εκφράσεις στη Βίβλο εφαρμόζονται στην ουράνια αυτή τάξη; (β) Ποιοι προσκιάστηκαν από τους φυσικούς Ισραηλίτες;
9 Εκείνοι που είναι κληρονόμοι της ουράνιας Βασιλείας με το Χριστό αναφέρονται στις Γραφές σαν ‘εκλεγμένοι’, ‘άγιοι’, άτομα ‘χρισμένα . . . [από] το Θεό’. (2 Τιμόθεον 2:10· 1 Κορινθίους 6:1, 2· 2 Κορινθίους 1:21) Επίσης περιγράφονται συλλογικά σαν η ‘νύφη’ του Χριστού. (Αποκάλυψις 21:2, 9· Εφεσίους 5:22-32) Θεωρούμενοι από άλλες πλευρές, ονομάζονται, ‘αδελφοί’ του Χριστού, ‘συγκληρονόμοι με το Χριστό’ και ‘γιοι’ του Θεού. (Εβραίους 2:10, 11· Ρωμαίους 8:15-17· Εφεσίους 1:5) Ανεξάρτητα από την εθνικότητά τους, αυτοί, μιλώντας από πνευματική άποψη, είναι ‘ο Ισραήλ του Θεού’. (Γαλάτας 6:16· Ρωμαίους 2:28, 29· 9:6-8) Όταν ο Ιεχωβά τερμάτισε τη διαθήκη του Νόμου του με τον σαρκικό Ισραήλ, έφερε τον πνευματικό Ισραήλ σε μια νέα διαθήκη μαζί του. Αλλά η πολιτεία του με τον σαρκικό Ισραήλ, όσο αυτοί βρίσκονταν κάτω από το Νόμο, θέτει το πρότυπο πραγμάτων που θα έρθουν. (Εβραίους 10:1) Τότε, λοιπόν, ποιος προσκιάστηκε από το έθνος του σαρκικού Ισραήλ, που ήταν εκλεγμένο από το Θεό σαν η ‘ειδική ιδιοκτησία’ του; Τα γεγονότα δείχνουν τον πνευματικό Ισραήλ, εκείνους τους οποίους ο Θεός έχει εκλέξει για να κυβερνήσουν μαζί με το Χριστό στον ουρανό. (Παράβαλε Έξοδος 19:5, 6 με 1 Πέτρου 1:3, 4 και 2:9.) Μαζί με το Χριστό αυτοί αποτελούν το μέσο με το οποίο θα επεκταθούν οι ευλογίες σε όλους τους άλλους υπάκουους ανάμεσα από το ανθρώπινο γένος. Η εκτίμηση αυτού του γεγονότος είναι το κλειδί για την κατανόηση της Βίβλου.
ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΕΥΛΟΓΟΥΝΤΑΙ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ‘ΣΠΕΡΜΑΤΟΣ’
10. Ποιοι εξεικονίζονται από τους μη Ισραηλίτες λάτρεις του Ιεχωβά;
10 Στη διάρκεια του χρόνου που ο Θεός πολιτευόταν με ειδικό τρόπο με το έθνος Ισραήλ, έκανε επίσης στοργικές προμήθειες για τους ανθρώπους που δεν ήταν απ’ αυτό το έθνος, αλλά που η καρδιά τους τούς υποκινούσε να συμμετέχουν στην αληθινή λατρεία συνταυτισμένοι με τους Ισραηλίτες. Στο Βιβλικό υπόμνημα γίνεται αξιοσημείωτη μνεία γι’ αυτούς. Έχουν κι αυτοί επίσης το σύγχρονο αντίστοιχό τους; Ναι, πράγματι έχουν. Εξεικονίζουν με πολλούς τρόπους εκείνους που δεν είναι πνευματικοί Ισραηλίτες, αλλά οι οποίοι χαίρονται με την υπέροχη προσδοκία της αιώνιας ζωής σαν επίγειοι υπήκοοι της Βασιλείας του Θεού. Αυτοί είναι εκείνοι για τους οποίους μίλησε ο Θεός στον Αβραάμ, λέγοντας ότι άνθρωποι από ‘όλα τα έθνη της γης’ θα ευλογούσαν τον εαυτό τους μέσω του ‘σπέρματός’ του.—Γένεσις 22:18· Δευτερονόμιον 32:43.
11. (α) Ποια μνεία έγινε γι’ αυτή την ομάδα στην αφιέρωση του ναού του Σολομώντα; (β) Πώς οι ‘αλλογενείς’ ‘ενώνονται με τον Ιεχωβά’ στις μέρες μας, όπως προφητεύθηκε στα εδάφια Ησαΐας 56:6, 7;
11 Πάντα σκοπός του Θεού για όλο το ανθρώπινο γένος ήταν να είναι ενωμένο στην αληθινή λατρεία. Κατάλληλα, στην αφιέρωση του ναού που έχτισε ο Σολομώντας στην Ιερουσαλήμ, ο βασιλιάς προσευχήθηκε να ακούει ο Ιεχωβά την προσευχή των ξένων που επιδίωκαν να προσφέρουν αποδεκτή λατρεία μαζί με τον Ισραήλ. (2 Χρονικών 6:32, 33) Και, στα εδάφια Ησαΐας 56:6, 7, ο Θεός υποσχέθηκε: «Περί δε των υιών του αλλογενούς, οίτινες ήθελον προστεθή εις τον Κύριον [Ιεχωβά, ΜΝΚ], διά να δουλεύωσιν εις αυτόν και να αγαπώσι το όνομα του Κυρίου [Ιεχωβά, ΜΝΚ], διά να ήναι δούλοι αυτού· . . . και τούτους θέλω φέρει εις το άγιόν μου όρος και θέλω ευφράνει αυτούς εν τω οίκω της προσευχής μου· . . . διότι ο οίκος μου θέλει ονομάζεσθαι, Οίκος προσευχής διά πάντας τους λαούς». Αντανακλώντας το πνεύμα που υπάρχει στα λόγια αυτά, οι σύγχρονοι αλλογενείς συγκεντρώνονται τώρα από κάθε έθνος, όχι απλά σαν τυχαίοι παρατηρητές, αλλά σαν άτομα που ‘ενώνουν τον εαυτό τους με τον Ιεχωβά’. Το κάνουν αυτό αφιερώνοντας τη ζωή τους σ’ αυτόν, συμβολίζοντάς το με την κατάδυση μέσα στο νερό και κατόπιν υπηρετώντας με ένα τρόπο που δείχνει την αγάπη τους για ‘το όνομα του Ιεχωβά’ κι όλα όσα αυτό εκπροσωπεί.—Ματθαίος 28:19, 20.
12. Πώς δείχνει ο Μωσαϊκός Νόμος ότι αυτοί που ελπίζουν να γίνουν επίγειοι υπήκοοι της Βασιλείας του Θεού πρέπει να συμμορφώνονται με τους υψηλούς κανόνες που εφαρμόζονται στον πνευματικό Ισραήλ;
12 Εξίσου μεγάλη πιστότητα απαιτείται και από αυτούς, όπως και από τους χρισμένους από το πνεύμα Χριστιανούς. Κάτω από τον Μωσαϊκό Νόμο, ο Ιεχωβά απαιτούσε από τον ‘ξένο κάτοικο’, ο οποίος έπαιρνε μέρος στην αληθινή λατρεία, να συμμορφώνεται με τον ίδιο νόμο που δέσμευε και τον Ισραήλ. (Αριθμοί 15:15, 16) Η σχέση ανάμεσά τους δε θα ήταν σχέση απλής ανοχής, αλλά ειλικρινούς αγάπης. (Λευιτικόν 19:34) Παρόμοια αυτοί προσκιάστηκαν από τους ‘ξένους κατοίκους’ που επιδιώκουν να φέρουν τη ζωή τους σε πλήρη αρμονία με τις απαιτήσεις του Ιεχωβά και να υπηρετούν με στοργική ενότητα με τους υπόλοιπους από τον πνευματικό Ισραήλ.—Ησαΐας 61:5.
13. Ποιες λεπτομέρειες στα εδάφια Ησαΐας 2:1-4 πρέπει να βάλουμε στην καρδιά μας αν θέλουμε να επιζήσουμε μέσα στη ‘νέα γη’;
13 Μέσω του προφήτη του Ησαΐα, ο Ιεχωβά περιέγραψε το πρόθυμο πλήθος των ατόμων από ‘όλα τα έθνη’ που σήμερα συγκεντρώνονται στον παγκόσμιο οίκο λατρείας του Ιεχωβά. Προείπε: «Πολλοί λαοί θέλουσιν υπάγει και ειπεί, Έλθετε και ας αναβώμεν εις το όρος του Κυρίου [Ιεχωβά, ΜΝΚ], εις τον οίκον του Θεού του Ιακώβ· και θέλει διδάξει ημάς τας οδούς αυτού, και θέλομεν περιπατήσει εν ταις τρίβοις αυτού». Σαν αποτέλεσμα, αυτοί έχουν ‘σφυρηλατήσει τα σπαθιά τους για υνία’ και ανάμεσα στον σπαρασσόμενο από διαμάχες αυτόν κόσμο, αυτοί ‘δε μαθαίνουν πια τον πόλεμο’. (Ησαΐας 2:1-4) Βλέπετε εσείς τον εαυτό σας μέσα στο ευτυχισμένο αυτό πλήθος; Έχετε και σεις την ίδια μ’ αυτούς επιθυμία να μάθετε τις απαιτήσεις του Ιεχωβά, να τις εφαρμόσετε στη ζωή σας και να σταματήσετε να θέτετε την εμπιστοσύνη σας στα όπλα του πολέμου; Ο Θεός έχει υποσχεθεί ότι ένα μεγάλο πλήθος που επιδιώκει αυτή την πορεία θα ‘βγει έξω από τη θλίψη τη μεγάλη’, και θα επιζήσει στην ειρηνική του ‘νέα γη’.—Αποκάλυψις 7:9, 10, 14· Ψαλμός 46:8, 9.