Κεφάλαιο 9
Η Διαθήκη του Θεού με το ‘Φίλο’ Του Ευεργετεί Ήδη Εκατομμύρια Ανθρώπους
1, 2. (α) Ποια φιλική σχέση έχει ήδη αρχίσει να καταλήγει σε όφελος εκατομμυρίων ανθρώπων; (β) Γιατί μπόρεσε ο Αβραάμ να γίνει φίλος του Θεού;
ΠΑΝΩ από 1.950 χρόνια πριν ένας αληθινός φίλος όλου του ανθρώπινου γένους είπε: «Μεγαλητέραν ταύτης αγάπην δεν έχει ουδείς, του να βάλη τις την ψυχήν αυτού υπέρ των φίλων αυτού». (Ιωάννης 15:13) Ο ομιλητής, ο Ιησούς, ήταν ένας απόγονος κάποιου ανθρώπου που ονομάστηκε φίλος τού πιο εξέχοντος Προσώπου σε όλο το σύμπαν, του Ιεχωβά Θεού. Αυτή η φιλική σχέση, αν και φαινόταν δυσανάλογη, έχει ήδη αρχίσει να καταλήγει σε όφελος εκατομμυρίων ανθρώπων.
2 Ποιος ήταν ο άνθρωπος των αρχαίων καιρών ο οποίος πέτυχε τόσα πολλά για μας λόγω της φιλίας του με τον Θεό; Αυτός ήταν ο Αβραάμ, ένας απόγονος του Σημ, που επέζησε από τον παγγήινο Κατακλυσμό των ημερών του Νώε. Ο Αβραάμ σύναψε μια σχέση με τον Θεό, δείχνοντας τις ιδιότητες ενός αληθινού φίλου. Υποκινούμενος από αγάπη και πίστη, ο Αβραάμ ενήργησε σε αρμονία με το θέλημα του Θεού, και γι’ αυτό το λόγο ο Βιβλικός συγγραφέας Ιάκωβος δηλώνει: «Και επληρώθη η γραφή η λέγουσα· Επίστευσε δε Αβραάμ εις τον Θεόν, και ελογίσθη εις αυτόν εις δικαιοσύνην, και φίλος Θεού ωνομάσθη».—Ιακώβου 2:23.
3, 4. (α) Τι δείχνει το πόσο πολύ εκτίμησε ο Ιεχωβά την πίστη και την εμπιστοσύνη που έθεσε σ’ αυτόν ο Αβραάμ; (β) Με ποια λόγια αποκορύφωσε ο Ιεχωβά τη δήλωσή του στο εδάφιο Ησαΐας 41:8;
3 Εκείνος ο άνθρωπος πίστης και δράσης καταγόταν από την πόλη Ουρ των Χαλδαίων, και ήταν ο πρώτος που ονομάστηκε Εβραίος. (Γένεσις 14:13) Αυτή η επωνυμία έφτασε να εφαρμόζεται στους απογόνους του τού έθνους Ισραήλ. (Φιλιππησίους 3:5) Λόγω του ότι έκανε τον Αβραάμ φίλο του, ο Ιεχωβά Θεός επίσης του έκανε γνωστά μερικά από τα απόκρυφα ζητήματά Του. Αυτό φαίνεται απ’ αυτά που είναι γραμμένα στο Γένεσις 18:17-19.
4 Αυτό δείχνει πόσο πολύ εκτίμησε ο Ιεχωβά Θεός την πίστη και την εμπιστοσύνη που έθεσε ο Αβραάμ σ’ αυτόν, που είχαν σαν αποτέλεσμα την απόλυτη υπακοή από τη μεριά του Αβραάμ. Γι’ αυτό χωρίς δυσκολία ή απολογητικό τόνο, ο Ιεχωβά αποκορύφωσε τη δήλωσή του στο έθνος του Ισραήλ λέγοντας: «Αλλά συ, Ισραήλ, δούλέ μου, Ιακώβ, εκλεκτέ μου, το σπέρμα Αβραάμ του αγαπητού μου».—Ησαΐας 41:8.
Η Αβραμιαία Διαθήκη Αρχίζει να Ισχύει
5, 6. (α) Ποια διαθήκη έκανε ο Ιεχωβά με το φίλο του Αβραάμ; (β) Ενόψει ποιων δυσμενών περιστάσεων έκανε ο Θεός μια υπόσχεση στο φίλο του σχετικά με ένα «σπέρμα»;
5 Το μέχρι πού θα οδηγήσει κάποιον ο δεσμός του μ’ έναν στοργικό φίλο εξηγείται από το γεγονός ότι ο Κυρίαρχος του σύμπαντος, ο Ιεχωβά, έκανε μια διαθήκη με αυτόν τον απλό άνθρωπο, τον Αβραάμ. Στο Γένεσις 15:18 διαβάζουμε: «Την ημέραν εκείνην έκαμε διαθήκην ο Κύριος προς τον Άβραμ [Αβραάμ], λέγων, Εις το σπέρμα σου έδωκα την γην ταύτην, από του ποταμού της Αιγύπτου έως του ποταμού του μεγάλου, του ποταμού Ευφράτου».
6 Ο Ευφράτης ήταν ο ποταμός που πέρασε ο Αβραάμ και η οικογένειά του για να μπει στην Υποσχεμένη Γη. Εκείνο τον καιρό της διάβασης, ο Αβραάμ ήταν άτεκνος, αν και είχε φτάσει τότε σε ηλικία 75 ετών, και η σύζυγός του είχε περάσει την ηλικία της τεκνογονίας. (Γένεσις 12:1-5) Και όμως, ενόψει τέτοιων δυσμενών περιστάσεων, ο Θεός είπε στον υπάκουο Αβραάμ: «Ανάβλεψον τώρα εις τον ουρανόν και αρίθμησον τα άστρα, εάν δύνασαι να εξαριθμήσης αυτά· . . . ούτω θέλει είσθαι το σπέρμα σου».—Γένεσις 15:2-5.
7. (α) Πώς ονομάζεται αυτή η διαθήκη; (β) Ποιο έτος άρχισε να ισχύει και με ποιο γεγονός στη ζωή του Αβραάμ; (γ) Πόσα χρόνια πριν γίνει η διαθήκη του Νόμου με το έθνος Ισραήλ έγινε αυτό;
7 Η διαθήκη την οποία έκανε ο Ιεχωβά με το ‘φίλο’ του την ονομάζουμε Αβραμιαία διαθήκη. Εκείνη η διαθήκη άρχισε να ισχύει το 1943 π.Χ. όταν ο Αβραάμ συμμορφώθηκε με τις απαιτήσεις της διαθήκης του Θεού και πέρασε τον Ευφράτη καθώς πήγαινε στην Υποσχεμένη Γη. Εκείνο το έτος ο Ιεχωβά Θεός ήρθε κάτω από την υποχρέωση να ευλογήσει τον άτεκνο Αβραάμ με «σπέρμα». Ο Νόμος που ανήκε στη διαθήκη που έγινε με το έθνος Ισραήλ στο Όρος Σινά ήρθε σε ύπαρξη 430 χρόνια αργότερα, το 1513 π.Χ.—Γένεσις 12:1-7· Έξοδος 24:3-8.
Η Διαθήκη του Νόμου Προστέθηκε στην Αβραμιαία Διαθήκη
8. (α) Ποιος ήταν ο σκοπός της διαθήκης του Νόμου; (β) Μήπως η διαθήκη του Νόμου ακύρωσε την Αβραμιαία διαθήκη;
8 Μέχρι εκείνο τον καιρό, οι απόγονοι του Αβραάμ μέσω του γιου του Ισαάκ είχαν γίνει ένας ελεύθερος λαός. Το έθνος Ισραήλ είχε απελευθερωθεί από την Αίγυπτο και είχε οδηγηθεί στο Όρος Σινά στην Αραβία. Μέσω του Μωυσή ως μεσίτη, είχαν ληφθεί στη διαθήκη του Νόμου με τον Ιεχωβά Θεό. Αφού εκείνοι οι Ισραηλίτες ήταν ήδη οι φυσικοί απόγονοι του ‘φίλου’ του Ιεχωβά, του Αβραάμ, ποιος ήταν πραγματικά ο σκοπός της διαθήκης του Νόμου; Αυτή επρόκειτο να εξυπηρετήσει σαν προστασία για τον εκλεκτό λαό του Ιεχωβά. Η διαθήκη του Νόμου δεν ακύρωσε την Αβραμιαία διαθήκη, αν και αποκάλυψε το έθνος Ισραήλ σαν ένοχο παραβάσεων στο φως του τέλειου νόμου του Θεού.—Γαλάτας 3:19-23.
9, 10. (α) Πώς αισθάνονταν γενικά οι απόγονοι του Αβραάμ για το «σπέρμα» μέσω του οποίου όλα τα έθνη θα ευλογούσαν τους εαυτούς τους; (β) Αποδείχθηκε σωστός ο τρόπος σκέψης τους;
9 Μιλώντας αλληγορικά, οι Ισραηλίτες έγιναν οι ‘γιοι’ εκείνης της διαθήκης του Νόμου. Αυτοί νόμιζαν ότι επειδή ήταν οι φυσικοί απόγονοι του Αβραάμ, αυτομάτως έγιναν το «σπέρμα» μέσω του οποίου όλα τα έθνη θα ευλογούσαν τους εαυτούς τους. Μήπως αποδείχθηκε ότι έτσι είχε το ζήτημα; Όχι! Σήμερα, σχεδόν 3.500 χρόνια αργότερα, βλέπουμε βέβαια την ανεξάρτητη λαϊκή Δημοκρατία του Ισραήλ, αλλά αυτή αγωνίζεται για να επιζήσει ανάμεσα σε πολλά εχθρικά έθνη.
10 Γι’ αυτό το να γίνει κάποιος σήμερα προσήλυτος Ιουδαίος με τη σκέψη ότι θα αποτελέσει μέρος του ‘σπέρματος’ του Αβραάμ για την ευλογία όλου του υπόλοιπου ανθρώπινου γένους δεν είναι ο τρόπος του Ιεχωβά Θεού. Τι, λοιπόν, έλαβε χώρα;
11. Πώς εξήγησε ο απόστολος Παύλος τι συνέβη στους φυσικούς απογόνους του Αβραάμ;
11 Ο απόστολος Παύλος εξηγεί το ζήτημα για μας, λέγοντας: «Διότι είναι γεγραμμένον ότι ο Αβραάμ εγέννησε δύο υιούς, ένα εκ της δούλης [Άγαρ] και ένα εκ της ελευθέρας [Σάρρα]. Αλλ’ ο μεν εκ της δούλης εγεννήθη κατά σάρκα, ο δε εκ της ελευθέρας διά της επαγγελίας. Τα οποία είναι κατά αλληγορίαν· διότι αύται είναι αι δύο διαθήκαι, μία μεν από του όρους Σινά, η γεννώσα προς δουλείαν, ήτις είναι η Άγαρ. Διότι το Άγαρ είναι το όρος Σινά εν τη Αραβία, και ταυτίζεται με την σημερινήν Ιερουσαλήμ, είναι δε εις δουλείαν μετά των τέκνων αυτής· η δε άνω Ιερουσαλήμ είναι ελευθέρα, ήτις είναι μήτηρ πάντων ημών».—Γαλάτας 4:22-26.
12. Με ποια αντιστοιχούσε η δούλη Άγαρ;
12 Η Ιερουσαλήμ με την οποία αντιστοιχούσε η δούλη Άγαρ ήταν επίγεια, που κατεχόταν από τους σαρκικούς Ιουδαίους. Στις ημέρες του Ιησού Χριστού, αυτή ήταν η πρωτεύουσα του έθνους Ισραήλ και ήταν κάτω από τη διαθήκη του Νόμου. (Ματθαίος 23:37, 38) Ενώ ίσχυε ακόμη η διαθήκη του Νόμου που είχε για μεσίτη τον Μωυσή, ο φυσικός Ισραήλ ήταν το ορατό μέρος της οργάνωσης του Ιεχωβά. Έτσι μπορούσε να προεικονιστεί από μια γυναίκα, από την Άγαρ τη δούλη της Σάρρας.
Αληθινοί Γιοι της Αβραμιαίας Διαθήκης
13. (α) Τι αντιστοιχούσε με τη σύζυγο του Αβραάμ, τη Σάρρα; (β) Γιατί μπορεί «η άνω Ιερουσαλήμ» να λέγεται «ελευθέρα»;
13 Από την άλλη μεριά, «η άνω Ιερουσαλήμ» ήταν η αόρατη ουράνια οργάνωση του Ιεχωβά. Αντίστοιχα, αυτή μπορούσε να προεικονιστεί από μια γυναίκα, από τη Σάρρα, την αληθινή σύζυγο του Αβραάμ. Η διαθήκη του Νόμου δεν έγινε με αυτήν την οργάνωση, γι’ αυτό «η άνω Ιερουσαλήμ» ήταν ελεύθερη, όπως η Σάρρα του παλιού καιρού. Αυτή είναι η οργάνωση που παράγει το υποσχεμένο «σπέρμα», και γι’ αυτό το λόγο ο απόστολος Παύλος μπορούσε να την ονομάσει η ‘μήτηρ ημών’.
14. Μήπως εφαρμόζεται η Αβραμιαία διαθήκη στην «άνω Ιερουσαλήμ», και πώς μπορούν να ονομαστούν οι από το πνεύμα γεννημένοι μαθητές του Ιησού Χριστού;
14 Πραγματικά, λοιπόν, η Αβραμιαία διαθήκη εφαρμόζεται σ’ αυτήν ως τη συμβολική σύζυγο του Μεγαλύτερου Αβραάμ, ναι, στην παγκόσμια οργάνωση του Ιεχωβά εκεί πάνω στους ουρανούς. Κατά συνέπεια λοιπόν οι γεννημένοι από το πνεύμα μαθητές του Ιησού Χριστού είναι, σαν τον απόστολο Παύλο, οι γιοι ή τα παιδιά, της Αβραμιαίας διαθήκης. Ο Παύλος συνεχίζει την επιχειρηματολογία, λέγοντας:
15. Τι είπε ο απόστολος Παύλος στο Γαλάτας 4:27-31 σχετικά με «τα τέκνα» της Αβραμιαίας διαθήκης;
15 «Διότι είναι γεγραμμένον· Ευφράνθητι, στείρα η μη τίκτουσα, έκβαλε φωνήν και βόησον, η μη ωδίνουσα· διότι τα τέκνα της ερήμου είναι πλειότερα παρά τα τέκνα της εχούσης τον άνδρα. Ημείς δε, αδελφοί, καθώς ο Ισαάκ επαγγελίας τέκνα είμεθα. Αλλά καθώς τότε ο κατά σάρκα γεννηθείς εδίωκε τον κατά πνεύμα, ούτω και τώρα. Αλλά τι λέγει η γραφή; Έκβαλε την δούλην και τον υιόν αυτής· διότι δεν θέλει κληρονομήσει ο υιός της δούλης μετά του υιού της ελευθέρας. Λοιπόν, αδελφοί, δεν είμεθα της δούλης τέκνα, αλλά της ελευθέρας».—Γαλάτας 4:27-31· Ησαΐας 54:1.
16. Τι προμήνυε το συμβολικό δράμα των αρχαίων καιρών αναφορικά με τη διαθήκη του Νόμου, αφήνοντας να παραμείνει τι;
16 Έτσι εκείνο το συμβολικό δράμα των αρχαίων καιρών προμήνυε ότι ο Ιεχωβά Θεός, ο Μεγαλύτερος Αβραάμ, θα παραμέριζε τη διαθήκη του Νόμου που θα γινόταν με τον Ισραήλ στο Όρος Σινά. Μ’ αυτόν τον τρόπο η προσθήκη (η διαθήκη του Νόμου) στην Αβραμιαία διαθήκη θα αφαιρούνταν ή θα αποσυρόταν, αφήνοντας μόνο την Αβραμιαία διαθήκη με την υπόσχεσή της για ένα «σπέρμα» μέσω του οποίου όλες οι οικογένειες της γης θα ευλογούσαν τους εαυτούς τους.
17. (α) Για πόσο καιρό επρόκειτο να συνεχιστεί η διαθήκη του Νόμου; (β) Γιατί ο Ιησούς Χριστός ήταν ο κυριότερος απόγονος του Αβραάμ; (γ) Από τι εξαρτιόταν να γίνει ο Ιησούς το Κύριο Μέσον του Θεού για να ευλογήσει όλες τις οικογένειες της γης;
17 Έτσι η πρόσθετη διαθήκη του Νόμου επρόκειτο να συνεχιστεί μέχρι να έρθει το υποσχεμένο «σπέρμα», και αυτό αποδείχθηκε ότι ήταν ο Ιησούς Χριστός. Με ένα θείο θαύμα, αυτός έγινε ένας σαρκικός απόγονος του Αβραάμ. Αυτός έγινε ο κυριότερος απόγονος εκείνου του πατριάρχη. Αυτός δεν ήταν μόνο σαρκικός απόγονος του Αβραάμ αλλά ήταν ο Γιος του Θεού, και επομένως ένας τέλειος άνθρωπος, κάποιος που παρέμεινε «όσιος, άκακος, αμίαντος, κεχωρισμένος από των αμαρτωλών». (Εβραίους 7:26) Ωστόσο, το να γίνει το Κύριο Μέσον του Θεού για να ευλογήσει όλες τις οικογένειες της γης εξαρτιόταν από τη θυσία της τέλειας ανθρώπινης ζωής του και την εφαρμογή της αξίας αυτής για χάρη όλου του ανθρώπινου γένους. Με τέτοια αυτοθυσία, θα υπηρετούσε ως ο μεγάλος Αρχιερέας του Ιεχωβά, προσφέροντας μια θυσία που ανταποκρινόταν σε όλες τις θείες απαιτήσεις.
Η Διαθήκη του Νόμου Προσηλώθηκε στον Πάσσαλο Βασανισμού του Ιησού
18. (α) Σε ποιους επρόκειτο να προσφερθούν πρώτα τα οφέλη της απολυτρωτικής θυσίας, και γιατί; (β) Τι έγινε ο Ιησούς;
18 Τα οφέλη αυτής της απολυτρωτικής θυσίας θα προσφέρονταν πρώτα υπέρ του Ιουδαϊκού έθνους, του οποίου ο Ιησούς είχε γίνει μέλος με τη θαυματουργική του γέννηση μέσω της παρθένου Μαρίας. Αυτό ήταν ζωτικά απαραίτητο, γιατί οι Ιουδαίοι ήταν κάτω από διπλή καταδίκη θανάτου. Πώς συνέβαινε αυτό; Πρώτο, αυτοί ήταν σπέρμα του αμαρτωλού Αδάμ, και δεύτερο, λόγω της ατέλειάς τους, είχαν γίνει καταραμένοι με το ότι αποτύγχαναν να ανταποκριθούν στη διαθήκη του Νόμου με τον Θεό. Ωστόσο, ο Ιησούς έγινε κατάρα γι’ αυτούς. Με το να προσηλωθεί στον πάσσαλο βασανισμού μέχρι θανάτου, αυτός μπόρεσε να σηκώσει την κατάρα από «τα πρόβατα τα απολωλότα του οίκου Ισραήλ». Το 33 μ.Χ., η διαθήκη του Νόμου προσηλώθηκε στον πάσσαλο βασανισμού του Ιησού, και η Ιουδαϊκή στάνη κάτω από εκείνη την προσωρινή διαθήκη του Νόμου έπαψε να λειτουργεί, καταργήθηκε.—Ματθαίος 15:24· Γαλάτας 3:10-13· Κολοσσαείς 2:14.
19. (α) Ποια νέα στάνη έπρεπε να ανοιχτεί, και τι επρόκειτο να περιέχει; (β) Επομένως τι γίνονται εκείνοι που εισάχθηκαν στη νέα στάνη;
19 Γι’ αυτό έπρεπε να ανοιχτεί νέα στάνη για να δεχτεί τα πνευματικά πρόβατα του αναστημένου Καλού Ποιμένα, του Ιησού Χριστού. Ο αυτοθυσιαστικός Καλός Ποιμένας είναι επίσης η συμβολική θύρα σ’ αυτή τη νέα στάνη. (Ιωάννης 10:7) Εκείνοι που εισάχθηκαν σ’ αυτή τη νέα στάνη κάτω από τον Καλό Ποιμένα γίνονται γεννημένοι από το πνεύμα γιοι του Μεγαλύτερου Αβραάμ και έτσι μέρος του ‘σπέρματός’ Του. (Ρωμαίους 2:28, 29) Σε αρμονία με αυτό το γεγονός, στη διάρκεια αυτών των εσχάτων ημερών ένα υπόλοιπο εκείνου του πνευματικού ‘σπέρματος’ υπηρετεί σαν μια ευλογία στα αυξανόμενα εκατομμύρια ανθρώπων σε περισσότερες από 200 χώρες.
[Εικόνα στη σελίδα 80, 81]
Η διαθήκη του Μωσαϊκού Νόμου που έγινε στο Όρος Σινά τερματίστηκε όταν προσηλώθηκε με τον Ιησού στον πάσσαλο του βασανισμού