‘Όλη η Γραφή Είναι Θεόπνευστη και Ωφέλιμη’

1. Πώς ορίζει η Αγία Γραφή την ταυτότητα του Συγγραφέα της, και τι είδους γνώση παρέχει;

‘ΟΛΗ η γραφή είναι θεόπνευστη’. Αυτά τα λόγια, που αναγράφονται στο εδάφιο 2 Τιμόθεον 3:16, ορίζουν ότι ο Θεός που ονομάζεται Ιεχωβά είναι ο Συγγραφέας και Εμπνευστής της Αγίας Γραφής. Πόση χαρά και πόση ικανοποίηση δίνει η θεόπνευστη Γραφή! Τι καταπληκτικό πλούτο αληθινών γνώσεων παρέχει! Είναι πραγματικά ‘η επίγνωση του Θεού’ την οποία, σε όλους τους αιώνες, εκζητούσαν και θεωρούσαν πολύτιμη όσοι αγαπούσαν τη δικαιοσύνη.—Παρ. 2:5.

2. Πώς αξιολόγησαν τη θεϊκή σοφία ο Μωυσής, ο Δαβίδ και ο Σολομών;

² Ένας απ’ αυτούς τους εκζητητές γνώσης ήταν ο Μωυσής—ο ορατός ηγέτης και οργανωτής του έθνους του Θεού, του Ισραήλ—ο οποίος είπε ότι η θεϊκή διδασκαλία είναι τόσο τονωτική «ως η δρόσος, ως η ψεκάς επί την χλόην και ως ο όμβρος επί τον χόρτον». Άλλος ένας ήταν ο Δαβίδ—γενναίος πολεμιστής και υπερασπιστής του ονόματος του Ιεχωβά—ο οποίος προσευχήθηκε: ‘Δίδαξόν με, Ιεχωβά, την οδόν σου, και θέλω περιπατεί εν τη αληθεία σου’. Κάποιος άλλος ήταν ο ειρηνικός Σολομών, ο οποίος έκτισε ένα από τα πιο μεγαλοπρεπή οικοδομήματα που φτιάχτηκαν ποτέ πάνω στη γη, τον οίκο του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ, και ο οποίος αξιολογώντας τη θεϊκή σοφία είπε τα εξής λόγια: «Το εμπόριον αυτής είναι καλήτερον παρά το εμπόριον του αργυρίου και το κέρδος αυτής παρά χρυσίον καθαρόν. Είναι τιμιωτέρα πολυτίμων λίθων· και πάντα όσα επιθυμήσης δεν είναι αντάξια αυτής».—Δευτ. 32:2· Ψαλμ. 86:11· Παρ. 3:14, 15.

3. Πόση αξία δίνει ο Ιησούς και ο ίδιος ο Θεός στο θεϊκό λόγο;

³ Ο Ιησούς, ο Γιος του Θεού, απέδωσε στο λόγο του Θεού τη μέγιστη αξία δηλώνοντας: «Ο λόγος ο ιδικός σου είναι αλήθεια». Στους ακολούθους του είπε: «Εάν σεις μείνητε εν τω λόγω τω εμώ, είσθε αληθώς μαθηταί μου, και θέλετε γνωρίσει την αλήθειαν. Και η αλήθεια θέλει σας ελευθερώσει». (Ιωάν. 17:17· 8:31, 32) Πράγματι, ο λόγος που έλαβε ο Ιησούς από τον Πατέρα του έχει δύναμη. Είναι ο λόγος του Θεού. Ο Ιησούς, μετά το θάνατό του, την ανάστασή του και την ανάληψή του στα δεξιά του Ιεχωβά στους ουρανούς, έκανε επιπρόσθετες αποκαλύψεις του λόγου του Πατέρα του, περιλαμβανομένης και μιας υπέροχης περιγραφής των ευλογιών που επιφυλάσσει ο Θεός για το ανθρώπινο γένος στην παραδεισένια γη. Κατόπιν, ο Θεός είπε στον απόστολο Ιωάννη: «Γράψον, διότι ούτοι οι λόγοι είναι αληθινοί και πιστοί». Όλα τα λόγια της θεόπνευστης Γραφής είναι ‘αληθινά και πιστά’, και φέρνουν αμέτρητα οφέλη σ’ εκείνους που δίνουν προσοχή σ’ αυτά.—Αποκ. 21:5.

4. Σε τι είναι ωφέλιμη η θεόπνευστη Γραφή;

⁴ Πώς υλοποιούνται αυτά τα οφέλη; Την απάντηση την παρέχει ολόκληρη η σκέψη που εκφράζει ο απόστολος Παύλος στα εδάφια 2 Τιμόθεον 3:16, 17: «Όλη η γραφή είναι θεόπνευστος και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν, προς εκπαίδευσιν [διαπαιδαγώγηση, ΜΝΚ] την μετά της δικαιοσύνης, δια να ήναι τέλειος ο άνθρωπος του Θεού, ητοιμασμένος εις παν έργον αγαθόν». Η θεόπνευστη Γραφή, λοιπόν, είναι ωφέλιμη για να μας διδάσκει τις ορθές δοξασίες και την ορθή διαγωγή, για να επανορθώνει το νου και τη ζωή μας και για να μας ελέγχει και να μας διαπαιδαγωγεί ώστε να βαδίζουμε ταπεινά, σύμφωνα με την αλήθεια και τη δικαιοσύνη. Αν υποτασσόμαστε στη διδασκαλία του Λόγου του Θεού, θα γίνουμε ‘συνεργάτες του Θεού’. (1 Κορ. 3:9) Δεν υπάρχει μεγαλύτερο προνόμιο στη γη σήμερα από το να είναι κανείς δραστήριος στο έργο του Θεού ως ‘τέλειος και πλήρως ετοιμασμένος άνθρωπος του Θεού’.

ΣΤΑΘΕΡΟ ΘΕΜΕΛΙΟ ΓΙΑ ΠΙΣΤΗ

5. Τι είναι πίστη, και ποιος είναι ο μόνος τρόπος για να την αποκτήσουμε;

⁵ Για να είναι κάποιος συνεργάτης του Θεού, χρειάζεται πίστη. Δεν πρέπει να συγχέουμε την πίστη με την επιπόλαιη ευπιστία, που τόσο συχνά συναντούμε σήμερα. Πολλοί νομίζουν ότι είναι αρκετό οποιοδήποτε είδος πίστης—είτε θρησκευτικό είτε εξελικτικό είτε φιλοσοφικό. Ο άνθρωπος του Θεού, όμως, πρέπει να κρατάει «το υπόδειγμα των υγιαινόντων λόγων, . . . μετά πίστεως και αγάπης της εν Χριστώ Ιησού». (2 Τιμ. 1:13) Η πίστη του πρέπει να είναι πραγματική και ζωντανή, επειδή πίστη είναι ‘η βεβαιωμένη προσδοκία ελπιζομένων πραγμάτων, η φανερή απόδειξη πραγματικοτήτων που δεν είναι ορατές’. Πρέπει να βασίζεται στη σταθερή πεποίθηση ότι ο Θεός υπάρχει και ότι ανταμείβει εκείνους που τον ευαρεστούν. (Εβρ. 11:1, 6, ΜΝΚ) Αυτή η πίστη αποκτάται μόνο μέσω επιμελούς μελέτης του Λόγου του Θεού, της Αγίας Γραφής. Έχει θεμέλιο τη βαθιά αγάπη για την Αγία Γραφή, για τον Θεό της Αγίας Γραφής, τον Ιεχωβά, και για τον Γιο του, τον Ιησού Χριστό. Υπάρχει μόνο μια τέτοια ζωντανή πίστη, όπως ακριβώς υπάρχει μόνο ένας Κύριος, ο Ιησούς Χριστός, και ένας Θεός και Πατέρας όλων, ο Ιεχωβά.—Εφεσ. 4:5, 6.

6. Τι είδους πίστη είναι η αληθινή πίστη;

⁶ Χρειάζεται να γνωρίσουμε τι είναι ο Λόγος του Θεού και από πού προήλθε· τι κύρος και τι σκοπό έχει, καθώς και ποια είναι η δύναμη που έχει για δικαιοσύνη. Αποκτώντας εκτίμηση για το ένδοξο άγγελμά του, αποκτούμε πίστη. Επιπλέον, θα φτάσουμε στο σημείο να αγαπήσουμε την Αγία Γραφή και τον Εμπνευστή της τόσο βαθιά που ποτέ και με τίποτα δεν θα μπορέσει να καταπνιγεί αυτή η πίστη και η αγάπη. Η Γραφή, που περιέχει τα λόγια του Ιησού Χριστού, είναι εκείνη που οικοδομεί σταθερό θεμέλιο για πίστη. Η αληθινή πίστη θα είναι του είδους εκείνου που θα αντέξει στη δοκιμή και στις σκληρές δοκιμασίες, στους διωγμούς, στους υλιστικούς πειρασμούς και στις φιλοσοφίες της αθεϊστικής κοινωνίας. Θα θριαμβεύσει ένδοξα για να περάσει στο νέο κόσμο της δικαιοσύνης, τον οποίο θα φτιάξει ο Θεός. «Αύτη είναι η νίκη η νικήσασα τον κόσμον, η πίστις ημών».—1 Ιωάν. 5:4.

7. Ποιες αμοιβές φέρνει η ανεύρεση της Βιβλικής σοφίας;

⁷ Για να αποκτήσουμε πίστη και για να τη διακρατήσουμε, χρειάζεται να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε προκειμένου να αναπτύξουμε αγάπη και εκτίμηση για το Λόγο του Θεού, τη θεόπνευστη Γραφή. Η Γραφή είναι ένα ανεκτίμητο δώρο του Θεού προς το ανθρώπινο γένος, είναι ένα θησαυροφυλάκιο πνευματικών θησαυρών, που διαθέτουν ανυπολόγιστο βάθος σοφίας και η δύναμη την οποία έχουν για διαφώτιση και για ώθηση προς τη δικαιοσύνη υπερέχει της δύναμης όλων των άλλων βιβλίων που γράφτηκαν ποτέ. Καθώς ερευνούμε για να αποκτήσουμε τη γνώση του Λόγου του Θεού, θα φτάσουμε να αναφωνήσουμε όπως ο απόστολος Παύλος: «Ω βάθος πλούτου και σοφίας και γνώσεως Θεού»! Αν μάθουμε για τη θεόπνευστη Γραφή και για τον Εμπνευστή της, θα μπούμε στην οδό της αιώνιας χαράς και ευχαρίστησης.—Ρωμ. 11:33· Ψαλμ. 16:11.

ΙΕΧΩΒΑ—ΕΝΑΣ ΘΕΟΣ ΠΟΥ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΕΙ

8. (α) Γιατί θα πρέπει να είμαστε ευγνώμονες για το ότι ο Ιεχωβά είναι Θεός που επικοινωνεί; (β) Πώς διαφέρει ο Ιεχωβά από τους δαιμονικούς θεούς;

⁸ Ο Δαβίδ, μιλώντας για τη δόξα του ονόματος του Ιεχωβά, αναφώνησε: «Μέγας είσαι και κάμνεις θαυμάσια· συ είσαι Θεός μόνος». (Ψαλμ. 86:10) Ο Ιεχωβά έχει κάνει πολλά «θαυμάσια» πράγματα για το ανθρώπινο γένος εδώ στη γη, και μεταξύ αυτών είναι το ότι τους μετέδωσε το Λόγο του. Ναι, ο Ιεχωβά είναι Θεός που επικοινωνεί, Θεός που στοργικά εκφράζεται προς όφελος των πλασμάτων του. Πόσο ευγνώμονες πρέπει να είμαστε για το ότι ο Δημιουργός μας δεν είναι ένας ακατάδεκτος δυνάστης τυλιγμένος σε πέπλα μυστηρίου ο οποίος αδιαφορεί για τις ανάγκες αυτών που, εδώ στη γη, αγαπούν τη δικαιοσύνη! Ο Ιεχωβά, όπως θα κάνει και στον ερχόμενο νέο κόσμο, κατοικεί ακόμη και τώρα μ’ εκείνους που πιστεύουν σ’ αυτόν και που τον αγαπούν, και είναι γι’ αυτούς καλοσυνάτος Πατέρας, ένας Πατέρας ο οποίος μεταδίδει καλά πράγματα σ’ εκείνα τα παιδιά του που θέλουν να μαθαίνουν. (Αποκ. 21:3) Ο ουράνιος Πατέρας μας δεν είναι σαν τους δαιμονικούς θεούς, τους οποίους πρέπει να παριστάνουν με τρομακτικά, βουβά είδωλα. Οι θεοί που είναι φτιαγμένοι από μέταλλο και πέτρα δεν έχουν πατρική σχέση με τους βυθισμένους στο σκοτάδι λάτρεις τους. Αυτοί δεν μπορούν να μεταδώσουν τίποτα το ωφέλιμο στους λάτρεις τους. Πράγματι, ‘όμοιοι μ’ αυτούς θα γίνουν αυτοί που τους φτιάχνουν’.—Ψαλμ. 135:15-19· 1 Κορ. 8:4-6.

9. Τι είδους πληροφορίες έχει δώσει ο Θεός που βρίσκεται στον ουρανό;

⁹ Ο Ιεχωβά είναι Θεός «οικτίρμων και ελεήμων, μακρόθυμος και πολυέλεος, και αληθινός [έχει άφθονη στοργική καλοσύνη και αλήθεια, ΜΝΚ]». (Έξοδ. 34:6) Επειδή έχει άφθονη στοργική καλοσύνη, μετέδωσε με απλοχεριά την αλήθεια στο ανθρώπινο γένος. Η αλήθεια αποτελείται από όλες τις ορθές συμβουλές για την καθοδηγία του ανθρώπινου γένους και περιλαμβάνει προφητείες για να φωτίζουν το δρόμο που οδηγεί σε μελλοντικές ευλογίες. «Διότι όσα προεγράφησαν, δια την διδασκαλίαν ημών προεγράφησαν, δια να έχωμεν την ελπίδα δια της υπομονής και της παρηγορίας των γραφών». (Ρωμ. 15:4) Από πάνω, από τον ουρανό, έχουν έρθει αξιόπιστες πληροφορίες με σκοπό να διδάξουν το ανθρώπινο γένος που βρίσκεται εδώ κάτω στη γη.—Ιωάν. 8:23.

10. Σε ποιες γλώσσες έχει επικοινωνήσει ο Ιεχωβά, και γιατί;

¹⁰ Ο Ιεχωβά ποτέ δεν έχει επικοινωνήσει σε κάποια άγνωστη γλώσσα, αλλά πάντοτε επικοινωνούσε στη γλώσσα του ανθρώπινου γένους, στη ζωντανή γλώσσα των πιστών μαρτύρων του. (Πράξ. 2:5-11) Στον Αδάμ, στον Νώε, στον Αβραάμ, στον Μωυσή και στους Εβραίους προφήτες, ο Ιεχωβά μίλησε στην πρώτη γλώσσα του ανθρώπινου γένους—γνωστή τώρα ως εβραϊκή. Η εβραϊκή χρησιμοποιούνταν όσο καιρό την καταλάβαιναν οι άνθρωποι, ακόμη και μέχρι τον καιρό του Σαούλ από την Ταρσό, στον οποίον ο αναστημένος Ιησούς μίλησε σ’ εκείνη τη γλώσσα. (Πράξ. 26:14) Όταν επικράτησε ανάμεσα στους εξόριστους Ισραηλίτες η αραμαϊκή γλώσσα των Χαλδαίων, τότε ο Θεός μετέδωσε ορισμένες πληροφορίες στην αραμαϊκή, επειδή οι άνθρωποι καταλάβαιναν εκείνη τη γλώσσα. (Έσδρ. 4:8–6:18· 7:12-26· Δαν. 2:4β–7:28) Αργότερα, τον καιρό που η ελληνική ήταν η διεθνής γλώσσα, και αυτή ήταν η γλώσσα που μιλούσαν κυρίως οι μάρτυρές του, ο Ιεχωβά μετέδωσε και έκανε να διαφυλαχθούν πληροφορίες σ’ εκείνη τη γλώσσα. Τα λόγια που διαφυλάχθηκαν στην Αγία Γραφή είναι οι πληροφορίες που μετέδωσε ο Ιεχωβά, πάντα σε ζωντανή γλώσσα, για να ωφεληθούν οι ταπεινοί άνθρωποι της γης που αγαπούν την αλήθεια.

11. Γιατί μπορεί να λεχθεί ότι ο Ιεχωβά είναι ο Πλάστης όλων των γλωσσών;

¹¹ Ο Ιεχωβά είναι ο Δημιουργός του νου και των οργάνων που χρειάζονται για την ομιλία—μεταξύ των οποίων συγκαταλέγεται η γλώσσα, το στόμα και ο λάρυγγας—τα οποία σχηματίζουν όλους τους πολύπλοκους φωνητικούς φθόγγους που έχει το καθένα από τα πολλά γλωσσικά συστήματα. Συνεπώς, μπορεί να λεχθεί ότι ο Ιεχωβά είναι ο Πλάστης όλων των γλωσσών. Η εξουσία που έχει στη γλώσσα του ανθρώπινου γένους καταδείχθηκε από το θαύμα που έγινε στον Πύργο της Βαβέλ. (Έξοδ. 4:11· Γέν. 11:6-9· 10:5· 1 Κορ. 13:1) Καμιά γλώσσα δεν είναι άγνωστη στον Ιεχωβά. Αυτός, όχι μόνο έδωσε στον άνθρωπο την αρχική εβραϊκή γλώσσα, αλλά έθεσε τη βάση για την αραμαϊκή, την ελληνική και για όλες τις 3.000 περίπου γλώσσες που μιλάει τώρα το ανθρώπινο γένος, εφόσον αυτός δημιούργησε το νου και τα όργανα που χρειάζονται για την ομιλία.

Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

12, 13. (α) Πώς έκανε ο Ιεχωβά ευκολονόητες τις πληροφορίες που μετέδωσε; (β) Δώστε παραδείγματα.

¹² Όποιο ανθρώπινο γλωσσικό σύστημα κι αν χρησιμοποίησε, ο Ιεχωβά επικοινώνησε σε όλες τις περιπτώσεις στη γλώσσα της αλήθειας, όχι με θρησκευτικούς μυστικισμούς. Αυτή είναι γλώσσα απλή και ευκολονόητη. (Σοφ. 3:9) Ο γήινος άνθρωπος αντιλαμβάνεται εύκολα τα τρισδιάστατα υλικά πράγματα, δηλαδή τα αντικείμενα που έχουν ύψος, πλάτος και μήκος, και τα οποία έχουν ορισμένη θέση στο ρεύμα του χρόνου. Γι’ αυτό, ο Ιεχωβά περιέγραψε αόρατα πράγματα χρησιμοποιώντας τυπικές απεικονίσεις για να τα καταλάβει ο ανθρώπινος νους. Πάρτε για παράδειγμα τη σκηνή του μαρτυρίου που σχεδιάστηκε από τον Θεό και στήθηκε από τον Μωυσή στην έρημο. Ο Παύλος εμπνεύστηκε να χρησιμοποιήσει τα τρισδιάστατα σύμβολά της για να εξηγήσει ένδοξες πραγματικότητες που υπάρχουν στον ουρανό.—Εβρ. 8:5· 9:9.

¹³ Άλλο ένα παράδειγμα: Ο Ιεχωβά, που είναι πνεύμα, δεν κάθεται κατά γράμμα σε κάποιο θρόνο στον ουρανό. Ωστόσο, για να καταλάβουμε εμείς, οι οποίοι δεν είμαστε παρά άνθρωποι που δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από τα ορατά πράγματα, ο Θεός εκφράζεται χρησιμοποιώντας ένα τέτοιο ορατό σύμβολο. Όταν αρχίζει τις επίσημες ακροάσεις του στον ουρανό είναι σαν έναν επίγειο βασιλιά που αρχίζει τις ακροάσεις του παίρνοντας τη θέση του στο θρόνο.—Δαν. 7:9-14.

ΜΕΤΑΦΡΑΖΕΤΑΙ ΕΥΚΟΛΑ

14, 15. Σε αντίθεση με τα φιλοσοφικά συγγράμματα των ανθρώπων, γιατί η Αγία Γραφή μεταφράζεται εύκολα σε άλλες γλώσσες; Εξηγήστε με παραδείγματα.

¹⁴ Επειδή η Αγία Γραφή γράφτηκε με συνηθισμένους, ευκολονόητους όρους, τα σύμβολα και οι ενέργειες που περιγράφει είναι δυνατόν να μεταφραστούν με σαφήνεια και ακρίβεια στις περισσότερες σύγχρονες γλώσσες. Η αρχική δύναμη της αλήθειας και η ισχύς της διατηρούνται σε όλες τις μεταφράσεις. Απλές, καθημερινές λέξεις όπως «άλογο», «πόλεμος», «στέμμα», «θρόνος», «σύζυγος» και «παιδιά», μεταδίδουν ξεκάθαρα την ορθή έννοια σε κάθε γλώσσα. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με τα φιλοσοφικά συγγράμματα των ανθρώπων, τα οποία συχνά δεν προσφέρονται για ακριβή μετάφραση. Οι πολύπλοκες εκφράσεις τους και η ασαφής ορολογία τους συνήθως δεν μπορούν να αποδοθούν με ακρίβεια σε κάποια άλλη γλώσσα.

¹⁵ Η δύναμη έκφρασης που έχει η Αγία Γραφή είναι κατά πολύ ανώτερη. Ο Θεός, ακόμη και όταν μετέδιδε αγγέλματα κρίσης σε άπιστα άτομα, δεν χρησιμοποιούσε φιλοσοφική γλώσσα, αλλά αντίθετα καθημερινά σύμβολα. Αυτό φαίνεται στα εδάφια Δανιήλ 4:10-12. Εκεί περιγράφεται με αρκετές λεπτομέρειες η βασιλεία ενός αυτοδοξαζόμενου ειδωλολάτρη βασιλιά· για να γίνει αυτό χρησιμοποιήθηκε ως σύμβολο ένα δέντρο και κατόπιν προλέχθηκαν με ακρίβεια μελλοντικά γεγονότα μέσω ορισμένων ενεργειών που είχαν σχέση μ’ αυτό το δέντρο. Όλα αυτά αποδίδονται με σαφήνεια στις μεταφράσεις που γίνονται σε άλλες γλώσσες. Ο Ιεχωβά στοργικά επικοινωνούσε μ’ αυτόν τον τρόπο, προκειμένου ‘να γίνει άφθονη η αληθινή γνώση’. Με πόσο θαυμάσιο τρόπο βοήθησε αυτό να κατανοηθούν προφητείες σ’ αυτόν ‘τον καιρό του τέλους’!—Δαν. 12:4, ΜΝΚ.

ΓΡΑΜΜΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

16. Πώς μπορεί να περιγραφεί ο αγωγός επικοινωνίας που χρησιμοποιεί ο Ιεχωβά;

¹⁶ Κάποιος μπορεί να ρωτήσει: Ποια ήταν τα μέσα επικοινωνίας; Αυτό μπορούμε να το καταλάβουμε μ’ ένα σύγχρονο παράδειγμα. Οι γραμμές επικοινωνίας αποτελούνται από (1) αυτόν από τον οποίον δίνεται ή προέρχεται το μήνυμα· (2) τον πομπό· (3) τα μέσα με τα οποία μεταβιβάζεται το μήνυμα· (4) το δέκτη· και (5) αυτόν που ακούει το μήνυμα. Στις τηλεφωνικές επικοινωνίες έχουμε (1) εκείνον που τηλεφωνεί και από τον οποίον προέρχεται το μήνυμα· (2) τον τηλεφωνικό πομπό, που μετατρέπει το μήνυμα σε ηλεκτρικούς παλμούς· (3) τις τηλεφωνικές γραμμές που μεταφέρουν τους ηλεκτρικούς παλμούς στον προορισμό τους· (4) το δέκτη που μετατρέπει το μήνυμα από παλμούς σε ήχους· και (5) αυτόν που ακούει το μήνυμα. Παρόμοια, στον ουρανό (1) ο Ιεχωβά Θεός δίνει το μήνυμα· (2) στη συνέχεια, ο επίσημος Λόγος του, δηλαδή ο Εκπρόσωπός του—γνωστός σήμερα ως Ιησούς Χριστός—συχνά εκπέμπει το μήνυμα· (3) το άγιο πνεύμα του Θεού, δηλαδή η ενεργός δύναμη που χρησιμοποιείται ως μέσο επικοινωνίας, μεταφέρει το μήνυμα στη γη· (4) ο προφήτης που έχει ο Θεός εδώ στη γη λαβαίνει το μήνυμα· και (5) στη συνέχεια, αυτός το κάνει ευρέως γνωστό προς όφελος του λαού του Θεού. Και όπως υπάρχουν περιπτώσεις σήμερα που στέλνεται κάποιος αγγελιοφόρος για να επιδώσει ένα σοβαρό μήνυμα έτσι και ο Ιεχωβά προτίμησε μερικές φορές να χρησιμοποιήσει πνευματικούς αγγελιοφόρους, δηλαδή αγγέλους, για να μεταφέρουν ορισμένα μηνύματα από τον ουρανό στους δούλους του στη γη.—Γαλ. 3:19· Εβρ. 2:2.

Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΜΠΝΕΥΣΗΣ

17. Πώς μας βοηθάει η σημασία της λέξης «θεόπνευστος» να κατανοήσουμε τη διαδικασία της έμπνευσης;

¹⁷ Η λέξη «θεόπνευστος» δείχνει ότι το ίδιο το πνεύμα του Θεού, η ενεργός δύναμή του, ήταν που ‘έπνευσε’ πάνω σε πιστούς άντρες, κάνοντάς τους να συντάξουν και να γράψουν τις Ιερές Γραφές. (2 Τιμ. 3:16) Αυτή η διαδικασία είναι γνωστή ως έμπνευση. Αυτή η ενεργός δύναμη ‘κινούσε’ το νου των προφητών και των άλλων πιστών δούλων του Ιεχωβά, που βρίσκονταν υπό έμπνευση. Αυτό σημαίνει ότι εκείνοι έλαβαν από τον Θεό μηνύματα, περιλαμβανομένων και εικόνων με νόημα, και ότι αυτά χαράχτηκαν ανεξίτηλα στο μυαλό τους. «Διότι δεν ήλθέ ποτέ προφητεία εκ θελήματος ανθρώπου, αλλ’ υπό του Πνεύματος του Αγίου κινούμενοι ελάλησαν οι άγιοι άνθρωποι του Θεού».—2 Πέτρ. 1:21· Ιωάν. 20:21, 22.

18. Πόσο βαθιά εντυπώθηκαν τα θεόπνευστα μηνύματα στους ανθρώπινους δέκτες τους;

¹⁸ Είτε την ώρα που αυτοί οι άνθρωποι του Θεού ήταν ξύπνιοι, και είχαν πλήρη συνειδητότητα, είτε την ώρα που κοιμούνταν και έβλεπαν κάποιο όνειρο, το πνεύμα του τους εντύπωνε βαθιά το μήνυμα που προερχόταν από τη θεϊκή πηγή, από την οποία ξεκινάει η γραμμή επικοινωνίας. Από τη στιγμή που ο προφήτης έπαιρνε το μήνυμα, είχε την ευθύνη να το μεταδώσει στους άλλους χρησιμοποιώντας λέξεις. Όταν ο Μωυσής και οι άλλοι πιστοί προφήτες επιστρέψουν τον καιρό της ανάστασης, αναμφίβολα, θα είναι σε θέση να επιβεβαιώσουν την ακρίβεια των διαφυλαγμένων συγγραμμάτων τους, επειδή το μυαλό τους—το οποίο θα έχει αναδημιουργηθεί και θα είναι γεμάτο εκτίμηση—θα εξακολουθεί πιθανότατα να διατηρεί καθαρά στη μνήμη του τις πληροφορίες που του είχαν δοθεί αρχικά. Παρόμοια, στον απόστολο Πέτρο έκανε τόσο βαθιά εντύπωση το όραμα της μεταμόρφωσης ώστε μπόρεσε να δώσει μια ζωντανή περιγραφή της μεγαλοπρέπειας του οράματος, 30 και πλέον έτη αργότερα.—Ματθ. 17:1-9· 2 Πέτρ. 1:16-21.

Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΚΑΙ Ο ΔΑΚΤΥΛΟΣ ΤΟΥ

19. Τι είναι ο «δάκτυλος» του Θεού, και ποια εδάφια το αποδεικνύουν αυτό;

¹⁹ Όλοι οι ανθρώπινοι συγγραφείς χρησιμοποιούν τα δάκτυλά τους για να γράψουν—είτε κρατώντας πένα ή γραφίδα, στην αρχαιότητα, είτε για να γράψουν με στυλό ή στη γραφομηχανή και στο κομπιούτερ, στις μέρες μας. Θεωρείται δε πως οτιδήποτε γράφουν τα δάκτυλά τους απορρέει από το μυαλό τους. Ξέρετε ότι ο Θεός έχει δάκτυλο; Και βέβαια έχει, αφού ο Ιησούς χαρακτήρισε το πνεύμα του Θεού ‘δάκτυλό’ Του. Όταν ο Ιησούς θεράπευσε έναν δαιμονισμένο, και έτσι αυτός ξαναβρήκε τη μιλιά και την όρασή του, οι θρησκευτικοί εχθροί βλασφήμησαν το μέσο με το οποίο ο Ιησούς θεράπευσε εκείνον τον άνθρωπο. Σύμφωνα με τον Ματθαίο, ο Ιησούς τούς είπε: «Εάν εγώ δια Πνεύματος Θεού εκβάλλω τα δαιμόνια, άρα έφθασεν εις εσάς η βασιλεία του Θεού». (Ματθ. 12:22, 28) Ο Λουκάς μάς βοηθάει να καταλάβουμε περισσότερα, αναφέροντας τα λόγια που είπε ο Ιησούς σε μια παρόμοια περίπτωση: «Εάν δια του δακτύλου του Θεού εκβάλλω τα δαιμόνια, άρα έφθασεν εις εσάς η βασιλεία του Θεού». (Λουκ. 11:20) Σε κάποια προηγούμενη περίπτωση, οι ιερείς της Αιγύπτου που ασκούσαν μαγεία αναγκάστηκαν να ομολογήσουν ότι οι πληγές οι οποίες είχαν επέλθει στην Αίγυπτο ήταν εκδήλωση της ανώτερης δύναμης του Ιεχωβά, και παραδέχθηκαν: «Δάκτυλος Θεού είναι τούτο»!—Έξοδ. 8:18, 19.

20. Πώς ενήργησε ο «δάκτυλος» του Θεού, και με ποιο αποτέλεσμα;

²⁰ Από τον τρόπο που χρησιμοποιείται η λέξη «δάκτυλος» σ’ αυτές τις περιπτώσεις αντιλαμβανόμαστε ότι ‘ο δάκτυλος του Θεού’ έχει μεγάλη δύναμη και ότι αυτός ο χαρακτηρισμός εφαρμόζεται κατάλληλα στο πνεύμα του, όπως το χρησιμοποίησε για τη συγγραφή της Αγίας Γραφής. Έτσι, η Γραφή μάς πληροφορεί ότι ο Θεός έγραψε με ‘τον δάκτυλόν του’ τις Δέκα Εντολές στις δυο λίθινες πλάκες. (Έξοδ. 31:18· Δευτ. 9:10) Παρόμοια, όταν ο Θεός χρησιμοποίησε ανθρώπους για να γράψουν τα διάφορα βιβλία της Αγίας Γραφής, το συμβολικό του δάκτυλο, δηλαδή το πνεύμα του, ήταν η κατευθυντήρια δύναμη πίσω από τη γραφίδα εκείνων των αντρών. Το άγιο πνεύμα του Θεού είναι αόρατο, αλλά έχει ενεργήσει με θαυμαστό τρόπο και το ορατό και χειροπιαστό αποτέλεσμα είναι ότι το ανθρώπινο γένος έλαβε ένα ανεκτίμητο δώρο: το Λόγο της αλήθειας του Θεού, τη δική Του Αγία Γραφή. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι Συγγραφέας της Αγίας Γραφής είναι ο Ιεχωβά Θεός, Εκείνος που επικοινωνεί από τον ουρανό.

ΑΡΧΙΖΕΙ Η ΘΕΟΠΝΕΥΣΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ

21. (α) Πώς άρχισε η συγγραφή της Γραφής; (β) Πώς έλαβε πρόνοια ο Ιεχωβά για τη διαφύλαξή της;

²¹ Όπως είδαμε, ο Ιεχωβά «έδωκεν εις τον Μωυσήν . . . δύο πλάκας του μαρτυρίου, πλάκας λιθίνας γεγραμμένας με τον δάκτυλον του Θεού». (Έξοδ. 31:18) Αυτό το κείμενο περιείχε τις Δέκα Εντολές, και είναι ενδιαφέρον ότι αυτό το έγγραφο παρουσιάζει επίσημα το θείο όνομα Ιεχωβά οχτώ φορές. Το ίδιο εκείνο έτος, το 1513 Π.Κ.Χ., ο Ιεχωβά έδωσε εντολή στον Μωυσή να αρχίσει να γράφει μόνιμα υπομνήματα. Έτσι άρχισε η συγγραφή των Ιερών Γραφών. (Έξοδ. 17:14· 34:27) Επίσης, ο Θεός έδωσε εντολή στον Μωυσή να φτιάξει ‘την κιβωτό του μαρτυρίου’, ή αλλιώς ‘την κιβωτό της διαθήκης’—ένα κιβώτιο όμορφα φιλοτεχνημένο μέσα στο οποίο οι Ισραηλίτες θα φύλαγαν αυτές τις τόσο πολύτιμες πληροφορίες. (Έξοδ. 25:10-22· 1 Βασ. 8:6, 9) Το σχέδιο για την Κιβωτό και για τη σκηνή του μαρτυρίου που θα στέγαζε την Κιβωτό, το έδωσε ο Ιεχωβά· και ο αρχιτεχνίτης και κατασκευαστής Βεσελεήλ, ‘εμπλήστηκε πνεύματος θείου, σοφίας συνέσεως και επιστήμης και πάσης καλλιτεχνίας’ για να ολοκληρώσει το έργο του σύμφωνα με το θεϊκό πρότυπο.—Έξοδ. 35:30-35.

22. (α) Ποιος είναι ο Συγγραφέας της θεόπνευστης Γραφής, και σε πόσο χρονικό διάστημα γράφτηκε αυτή; (β) Ποιοι συντέλεσαν στη συγγραφή της Αγίας Γραφής, και τι ξέρουμε γι’ αυτούς;

²² Ο Θεός, για να κάνει γνωστούς τους σκοπούς του, «ελάλησε . . . πολλάκις και πολυτρόπως» επί μεγάλο χρονικό διάστημα. (Εβρ. 1:1) Οι διάφοροι άνθρωποι που κατέγραψαν το Λόγο του το έκαναν αυτό από το 1513 Π.Κ.Χ. μέχρι το 98 Κ.Χ. περίπου, δηλαδή σε διάστημα 1.610 περίπου ετών. Ο ένας και μοναδικός Συγγραφέας, ο Ιεχωβά Θεός, χρησιμοποίησε γύρω στους 40 γραφείς ή ανθρώπινους γραμματείς. Όλοι αυτοί που συνέβαλαν στη συγγραφή της Αγίας Γραφής ήταν Εβραίοι, και επομένως μέλη του έθνους στο οποίο «ενεπιστεύθησαν τα λόγια του Θεού». (Ρωμ. 3:2) Οχτώ απ’ αυτούς ήταν Χριστιανοί Ιουδαίοι που είτε είχαν γνωρίσει προσωπικά τον Ιησού είτε έμαθαν γι’ αυτόν μέσω των αποστόλων του. Οι θεόπνευστες Γραφές που γράφτηκαν πριν από την εποχή τους, έδιναν μαρτυρία για τον ερχομό του Μεσσία, δηλαδή του Χριστού. (1 Πέτρ. 1:10, 11) Αν και οι άνθρωποι που έγραψαν την Αγία Γραφή προέρχονταν από πολλά και διάφορα κοινωνικά στρώματα, όλοι, από τον Μωυσή μέχρι και τον απόστολο Ιωάννη, συμμετείχαν στην υπεράσπιση της κυριαρχίας του Ιεχωβά Θεού και στη διακήρυξη των σκοπών του εδώ στη γη. Έγραψαν στο όνομα του Ιεχωβά και με τη δύναμη του πνεύματός του.—Ιερ. 2:2, 4· Ιεζ. 6:3· 2 Σαμ. 23:2· Πράξ. 1:16· Αποκ. 1:10.

23. Τι προηγούμενα υπομνήματα χρησιμοποίησαν μερικοί Βιβλικοί συγγραφείς, και πώς έφτασαν αυτά στο σημείο να αποτελέσουν μέρος της θεόπνευστης Γραφής;

²³ Αρκετοί απ’ αυτούς περιλαμβάνουν στα συγγράμματά τους πληροφορίες που σταχυολόγησαν από προγενέστερα έγγραφα, γραμμένα από αυτόπτες μάρτυρες, που δεν ήταν όλοι θεόπνευστοι. Ο Μωυσής, για παράδειγμα, μπορεί να συνέταξε μέρη του βιβλίου Γένεσις από τέτοιες αφηγήσεις αυτοπτών μαρτύρων· έτσι μπορεί να έκανε και ο Σαμουήλ όταν έγραφε το βιβλίο Κριταί. Κυρίως κατ’ αυτόν τον τρόπο συνέταξε ο Ιερεμίας τα βιβλία Πρώτο και Δεύτερο Βασιλέων και έγραψε ο Έσδρας τα βιβλία Πρώτο και Δεύτερο Χρονικών. Το άγιο πνεύμα τούς κατηύθυνε να αποφασίσουν ποια μέρη από προγενέστερα ανθρωποποίητα έγγραφα να συγχωνέψουν στα δικά τους συγγράμματα, πράγμα που επικυρώνει ότι η συγχώνευση αυτή είναι αξιόπιστη. Από τη στιγμή που έγινε η συγχώνευση, αυτά τα αποσπάσματα από τα προγενέστερα έγγραφα έγιναν μέρος της θεόπνευστης Γραφής.—Γέν. 2:4, ΜΝΚ· 5:1, ΜΝΚ· 2 Βασ. 1:18· 2 Χρον. 16:11.

24, 25. (α) Ποια περίοδο της ιστορίας καλύπτει η Αγία Γραφή; (β) Αναφέρετε μερικά ενδιαφέροντα στοιχεία που υπάρχουν στον πίνακα της σελίδας 12.

²⁴ Με ποια διάταξη έφτασαν σ’ εμάς τα 66 βιβλία της Γραφής; Ποιο μέρος του ατέλειωτου ρεύματος του χρόνου καλύπτουν; Η αφήγηση του βιβλίου Γένεσις, αφού περιγράφει πρώτα τη δημιουργία των ουρανών και της γης, καθώς και τις προετοιμασίες που έγιναν για να γίνει η γη κατοικία του ανθρώπου, αρχίζει μετά να εξιστορεί την αρχική περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας, από τη δημιουργία του πρώτου ανθρώπου το έτος 4026 Π.Κ.Χ. Στη συνέχεια, τα Ιερά Συγγράμματα αφηγούνται σπουδαία γεγονότα που έγιναν μέχρι και λίγο μετά το έτος 443 Π.Κ.Χ. Κατόπιν, μετά από κενό 400 και πλέον ετών, συνεχίζουν την αφήγηση από το έτος 3 Π.Κ.Χ. ως το έτος 98 Κ.Χ. περίπου. Έτσι, από ιστορική άποψη, η Γραφή καλύπτει χρονικό διάστημα 4.123 ετών.

²⁵ Ο πίνακας στη σελίδα 12 θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε ποιοι ήταν αυτοί που έγραψαν την Αγία Γραφή και τη σειρά με την οποία έφτασαν σ’ εμάς τα συγγράμματα της Αγίας Γραφής.

ΤΟ ΠΛΗΡΕΣ «ΒΙΒΛΙΟ» ΤΗΣ ΘΕΪΚΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

26. Με ποια έννοια είναι ένα πλήρες βιβλίο η Γραφή;

²⁶ Οι Ιερές Γραφές, ως σύνολο από το βιβλίο Γένεσις μέχρι και το βιβλίο Αποκάλυψις, αποτελούν ένα πλήρες βιβλίο, μια πλήρη συλλογή βιβλίων, που είναι όλα εμπνευσμένα από τον έναν και μοναδικό Υπέρτατο Συγγραφέα. Δεν θα πρέπει να διαιρούνται σε δυο μέρη κι έτσι να δίνεται λιγότερη αξία στο ένα μέρος. Οι Εβραϊκές Γραφές και οι Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές είναι αλληλένδετες. Οι δεύτερες συμπληρώνουν τις πρώτες και αποτελούν μαζί το ένα και μοναδικό πλήρες βιβλίο της θεϊκής αλήθειας. Τα 66 βιβλία της Γραφής, όλα μαζί, αποτελούν τη μια και μοναδική συλλογή βιβλίων της Αγίας Γραφής.—Ρωμ. 15:4.

27. Πώς γίνεται κακή χρήση των εκφράσεων «Παλαιά Διαθήκη» και «Καινή Διαθήκη»;

²⁷ Είναι σφάλμα της παράδοσης να διαιρείται ο γραπτός Λόγος του Θεού σε δυο μέρη και να ονομάζεται το πρώτο μέρος—από το βιβλίο Γένεσις μέχρι και το βιβλίο του Μαλαχία—«Παλαιά Διαθήκη» και το δεύτερο μέρος—από το βιβλίο του Ματθαίου μέχρι και το βιβλίο Αποκάλυψις—«Καινή Διαθήκη». Το εδάφιο 2 Κορινθίους 3:14 μιλάει βέβαια για την ‘ανάγνωση της παλαιάς διαθήκης’, αλλά εκεί ο απόστολος δεν αναφέρεται στο σύνολο των αρχαίων Εβραϊκών Γραφών. Ούτε θέλει να πει ότι τα θεόπνευστα Χριστιανικά συγγράμματα αποτελούν μια «καινή διαθήκη». Ο απόστολος μιλάει για τη διαθήκη του Νόμου, την οποία κατέγραψε ο Μωυσής στην Πεντάτευχο και η οποία αποτελεί μέρος μόνο των προχριστιανικών Γραφών. Γι’ αυτόν το λόγο λέει στο επόμενο εδάφιο, «όταν αναγινώσκηται ο Μωυσής».

28. Ποια διαβεβαίωση δίνεται αναφορικά με τις Βιβλικές προφητείες;

²⁸ Ό,τι έχει καταγραφεί και διαφυλαχθεί ως η Αγία Γραφή δεν πρέπει να παραποιείται. (Δευτ. 4:1, 2· Αποκ. 22:18, 19) Ο απόστολος Παύλος γράφει σχετικά μ’ αυτό: «Αλλά και εάν ημείς ή άγγελος εξ ουρανού σας κηρύττη άλλο ευαγγέλιον παρά εκείνο, το οποίον σας εκηρύξαμεν, ας ήναι ανάθεμα». (Γαλ. 1:8· βλέπε επίσης Ιωάννης 10:35.) Όλος ο προφητικός λόγος του Ιεχωβά πρέπει να εκπληρωθεί στον ορισμένο καιρό. «Ούτω θέλει είσθαι ο λόγος μου ο εξερχόμενος εκ του στόματός μου· δεν θέλει επιστρέψει εις εμέ κενός, αλλά θέλει εκτελέσει το θέλημά μου και θέλει ευοδωθή εις ό,τι αυτόν αποστέλλω».—Ησ. 55:11.

ΕΞΕΤΑΣΗ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ

29. Ποιες πληροφορίες δίνει αυτό το βιβλίο στην εισαγωγή της εξέτασης του κάθε βιβλίου της Γραφής;

²⁹ Στις σελίδες που ακολουθούν εξετάζονται ένα-ένα τα 66 βιβλία των Ιερών Γραφών. Αναφέρονται στοιχεία που αφορούν τη συγγραφή του κάθε βιβλίου, και δίνονται πληροφορίες για το συγγραφέα, για το χρόνο συγγραφής και, σε μερικές περιπτώσεις, για τη χρονική περίοδο που καλύπτει το βιβλίο. Επίσης, προσκομίζονται αποδείξεις που δείχνουν ότι το βιβλίο είναι αυθεντικό και ότι ορθά αποτελεί μέρος της θεόπνευστης Γραφής. Τέτοιες αποδείξεις αντλούνται από τα λόγια του Ιησού Χριστού ή από τα θεόπνευστα συγγράμματα άλλων δούλων του Θεού. Πολύ συχνά η αυθεντικότητα του βιβλίου αποδεικνύεται από τις αδιάψευστες εκπληρώσεις Βιβλικών προφητειών ή από εσωτερικές αποδείξεις που παρέχει το ίδιο το βιβλίο, όπως λόγου χάρη, από την αρμονία, τη φιλαλήθεια και την ειλικρίνειά του. Παρέχονται συμπληρωματικές αποδείξεις από αρχαιολογικά ευρήματα ή από αξιόπιστη κοσμική ιστορία.

30. Με ποιον τρόπο παρουσιάζονται τα περιεχόμενα κάθε βιβλίου της Γραφής;

³⁰ Στην περιγραφή των περιεχομένων του κάθε βιβλίου έχει γίνει προσπάθεια να τονίζεται το δυναμικό άγγελμα το οποίο παρουσιάζει ο Βιβλικός συγγραφέας με τρόπο που να ενσταλάζει στην καρδιά του αναγνώστη βαθιά αγάπη για τη θεόπνευστη Γραφή και για τον Εμπνευστή της, τον Ιεχωβά Θεό, κι έτσι να αυξάνει η εκτίμησή του για το ζωντανό άγγελμα του Λόγου του Θεού, που το διακρίνει μεγάλη πρακτικότητα, αρμονία και ομορφιά. Τα περιεχόμενα του βιβλίου εκτίθενται κατά παραγράφους με κοινό υπότιτλο. Αυτό έχει σκοπό να διευκολύνει τη μελέτη, και όχι να θέσει αυθαίρετες υποδιαιρέσεις στα βιβλία της Γραφής. Κάθε βιβλίο είναι ενιαίο και συμβάλλει αξιόλογα στην κατανόηση των θεϊκών σκοπών.

31. (α) Ποιες πληροφορίες παρουσιάζονται για να φανεί γιατί είναι ωφέλιμο το κάθε βιβλίο; (β) Ποιο ένδοξο θέμα προβάλλεται από την αρχή μέχρι το τέλος των αναλύσεων των βιβλίων της Γραφής;

³¹ Στον επίλογο της ανάλυσης κάθε βιβλίου τονίζεται γιατί αυτό το μέρος της θεόπνευστης Γραφής είναι ‘ωφέλιμο προς διδασκαλία, προς έλεγχο, προς επανόρθωση, προς εκπαίδευση την μετά της δικαιοσύνης’. (2 Τιμ. 3:16) Εξετάζεται, επίσης, η εκπλήρωση προφητειών, στην περίπτωση που η εκπλήρωση καταδεικνύεται από θεόπνευστη μαρτυρία μεταγενέστερων Βιβλικών συγγραφέων. Σε κάθε περίπτωση αναφέρεται πώς συμβάλλει το βιβλίο στην ανάπτυξη του γενικού θέματος της Αγίας Γραφής. Η Αγία Γραφή δεν είναι μυθολογία. Περιέχει το μοναδικό ζωντανό άγγελμα που υπάρχει για το ανθρώπινο γένος. Από το πρώτο βιβλίο, Γένεσις, μέχρι και το τελευταίο βιβλίο, Αποκάλυψις, η θεόπνευστη Γραφή μαρτυρεί για το σκοπό που έχει ο Δημιουργός του σύμπαντος, ο Ιεχωβά Θεός, να αγιάσει το όνομά του μέσω της Βασιλείας στην οποία θα κυβερνάει το Σπέρμα του. Εκεί βρίσκεται η ένδοξη ελπίδα για όλους όσοι αγαπούν τη δικαιοσύνη.—Ματθ. 12:18, 21.

32. Ποιες άλλες πληροφορίες δίνονται για να αυξηθεί η εκτίμηση που έχουμε για την Αγία Γραφή;

³² Μετά την εξέταση των 66 βιβλίων της Γραφής, αφιερώνουμε λίγο χώρο για να δώσουμε επιπρόσθετες πληροφορίες για την Αγία Γραφή. Σ’ αυτές περιλαμβάνονται μελέτες που αφορούν τη γεωγραφία της Γης της Επαγγελίας, τη χρονολόγηση των γεγονότων της Αγίας Γραφής, τις μεταφράσεις της Αγίας Γραφής, αρχαιολογικές και άλλες συμπληρωματικές αποδείξεις για την αυθεντικότητα της Αγίας Γραφής και αποδείξεις για το Βιβλικό κατάλογο. Σ’ αυτό το τμήμα υπάρχουν κι άλλες πολύτιμες πληροφορίες και πίνακες. Όλα αυτά σκοπό έχουν να αυξήσουν την εκτίμησή μας για το γεγονός ότι η Αγία Γραφή είναι το πιο πρακτικό και ωφέλιμο βιβλίο που υπάρχει στη γη σήμερα.

33. Πώς θα μπορούσε να περιγραφεί η Αγία Γραφή, και τι οφέλη φέρνει η μελέτη της;

³³ Ο θεϊκός Συγγραφέας είπε πολλά πράγματα στο ανθρώπινο γένος. Έδειξε πολύ βαθιά αγάπη και πατρικό ενδιαφέρον με τα όσα έχει κάνει για τα παιδιά του που βρίσκονται εδώ στη γη. Τι αξιοσημείωτη συλλογή θεόπνευστων συγγραμμάτων μάς χορήγησε δίνοντάς μας την Αγία Γραφή! Πράγματι, αυτή αποτελεί ένα ασύγκριτο θησαυρό, μια εκτενή συλλογή βιβλίων με ‘θεόπνευστες’ πληροφορίες, που υπερέχει κατά πολύ σε πλούτο και νόημα από τα συγγράμματα τα οποία δεν είναι παρά ανθρώπινα. Η αφοσίωση στη μελέτη του Λόγου του Θεού δεν θα είναι «μόχθος εις την σάρκα», αλλά μάλλον, θα φέρει αιώνια οφέλη σ’ εκείνους που γνωρίζουν ‘το λόγο του Ιεχωβά ο οποίος μένει εις τον αιώνα’.—Εκκλ. 12:12· 1 Πέτρ. 1:24, 25.

[Πίνακας στη σελίδα 12]

ΟΙ ΘΕΟΠΝΕΥΣΤΟΙ ΒΙΒΛΙΚΟΙ ΓΡΑΦΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΓΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΟΥΣ

(Με Χρονολογική Σειρά)

Σειρά Συγγραφείς Ιδιότητα Ολοκλήρωση Συγγραφής Συγγράμματα

8. Ασάφ Ψαλτωδός Μερικοί Ψαλμοί

9. Αιμάν Σοφός Ψαλμός 88

10. Εθάν Σοφός Ψαλμός 89

14. Ιωνάς Προφήτης 844 Π.Κ.Χ. περ. Ιωνάς

15. Ιωήλ Προφήτης 820 Π.Κ.Χ. περ.(;) Ιωήλ

17. Ωσηέ Προφήτης μετά το 745 Π.Κ.Χ. Ωσηέ

18. Ησαΐας Προφήτης μετά το 732 Π.Κ.Χ. Ησαΐας

19. Μιχαίας Προφήτης πριν το 717 Π.Κ.Χ. Μιχαίας

21. Ναούμ Προφήτης πριν το 632 Π.Κ.Χ. Ναούμ

22. Αββακούμ Προφήτης 628 Π.Κ.Χ. περ.(;) Αββακούμ

23. Αβδιού Προφήτης 607 Π.Κ.Χ. περ. Αβδιού

27. Αγγαίος Προφήτης 520 Π.Κ.Χ. Αγγαίος

28. Ζαχαρίας Προφήτης 518 Π.Κ.Χ. Ζαχαρίας

29. Μαροδοχαίος Πρωθυπουργός 475 Π.Κ.Χ. περ. Εσθήρ

32. Μαλαχίας Προφήτης μετά το 443 Π.Κ.Χ. Μαλαχίας

36. Μάρκος Ιεραπόστολος 60-65 Κ.Χ. περ. Μάρκος