Γεύμα με έναν Φαρισαίο

Ενόσω ο Ιησούς βρίσκεται στην Ιουδαία, δέχεται την πρόσκληση ενός Φαρισαίου σε γεύμα. (Λουκάς 11:37, 38) Οι Φαρισαίοι, προτού φάνε, πλένουν τελετουργικά τα χέρια τους ως τον αγκώνα. Αλλά ο Ιησούς δεν το κάνει αυτό. (Ματθαίος 15:1, 2) Ένα τέτοιο σχολαστικό πλύσιμο δεν παραβιάζει μεν τον Νόμο του Θεού, αλλά ούτε και αποτελεί θεϊκή απαίτηση.

Ο Φαρισαίος εκπλήσσεται που ο Ιησούς δεν τηρεί αυτή την παράδοση. Εκείνος το αντιλαμβάνεται και λέει: «Εσείς οι Φαρισαίοι καθαρίζετε το εξωτερικό του ποτηριού και του πιάτου, αλλά εσωτερικά είστε γεμάτοι απληστία και πονηρία. Παράλογοι! Αυτός που έκανε το εξωτερικό δεν έκανε και το εσωτερικό;»​—Λουκάς 11:39, 40.

Το ζήτημα δεν είναι το πλύσιμο των χεριών πριν από το φαγητό, αλλά η θρησκευτική υποκρισία. Οι Φαρισαίοι και άλλοι που πλένουν τελετουργικά τα χέρια τους δεν καθαρίζουν την καρδιά τους από την πονηρία. Γι’ αυτό, ο Ιησούς τούς συμβουλεύει: «Δώστε . . . ως δώρα ελέους αυτά που πηγάζουν από μέσα σας, και τότε θα είστε καθαροί από όλες τις απόψεις». (Λουκάς 11:41) Πόσο αληθινό είναι αυτό! Όταν κάποιος δίνει, πρέπει να υποκινείται από αγάπη στην καρδιά, όχι από την επιθυμία να εντυπωσιάσει τους άλλους προσποιούμενος τον δίκαιο.

Ο Ιησούς δεν λέει ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν δίνουν. Ωστόσο, τονίζει: «Δίνετε το δέκατο από τον δυόσμο και από το πήγανο και από κάθε άλλο βότανο, αλλά αδιαφορείτε για τη δικαιοσύνη και την αγάπη του Θεού! Βέβαια, αυτά είχατε την υποχρέωση να τα κάνετε, χωρίς όμως να αδιαφορείτε για τα άλλα». (Λουκάς 11:42) Ο Νόμος του Θεού απαιτούσε να καταβάλλεται το ένα δέκατο από όλα τα γεωργικά προϊόντα. (Δευτερονόμιο 14:22) Αυτό περιλάμβανε τον δυόσμο και το πήγανο, βότανα που χρησιμοποιούνταν ως καρυκεύματα. Οι Φαρισαίοι έδιναν σχολαστικά το ένα δέκατο από αυτά τα βότανα, αλλά τι γινόταν με τις πιο σημαντικές απαιτήσεις του Νόμου, όπως το να ασκούν δικαιοσύνη και να είναι μετριόφρονες ενώπιον του Θεού;​—Μιχαίας 6:8.

Κατόπιν ο Ιησούς λέει: «Αλίμονο σε εσάς, Φαρισαίοι, επειδή σας αρέσουν τα μπροστινά καθίσματα στις συναγωγές και οι χαιρετισμοί στις αγορές! Αλίμονο σε εσάς, επειδή είστε σαν τους τάφους που δεν φαίνονται και οι άνθρωποι περπατούν πάνω τους χωρίς να το ξέρουν!» (Λουκάς 11:43, 44) Κάποιος θα μπορούσε να σκοντάψει πάνω σε έναν τέτοιον τάφο και να γίνει τελετουργικά ακάθαρτος. Ο Ιησούς αναφέρεται σε αυτό το γεγονός για να τονίσει ότι η ακαθαρσία των Φαρισαίων δεν είναι εμφανής.​—Ματθαίος 23:27.

Κάποιος ειδήμονας στον Νόμο του Θεού παραπονιέται: «Δάσκαλε, λέγοντας αυτά τα πράγματα προσβάλλεις και εμάς». Εντούτοις, αυτοί οι άνθρωποι χρειάζεται να αντιληφθούν ότι δεν βοηθούν τον λαό. Ο Ιησούς λέει: «Αλίμονο και σε εσάς, ειδήμονες στον Νόμο, επειδή φορτώνετε τους ανθρώπους με φορτία δυσβάσταχτα, αλλά εσείς δεν τα αγγίζετε ούτε με ένα σας δάχτυλο! Αλίμονο σε εσάς, επειδή χτίζετε τα μνήματα των προφητών, αλλά οι προπάτορές σας τους σκότωσαν!»​—Λουκάς 11:45-47.

Τα φορτία στα οποία αναφέρεται ο Ιησούς είναι οι προφορικές παραδόσεις και η ερμηνεία του Νόμου σύμφωνα με τους Φαρισαίους. Αυτοί δεν κάνουν ευκολότερη τη ζωή του λαού. Απεναντίας, επιμένουν πως όλοι πρέπει να τηρούν κανονισμούς που τελικά γίνονται βαριά φορτία. Οι πρόγονοί τους σκότωσαν τους προφήτες του Θεού, από τον Άβελ και έπειτα. Τώρα και οι ίδιοι, που δήθεν τιμούν τους προφήτες χτίζοντας μνήματα για αυτούς, μιμούνται τη στάση και τις πράξεις των προπατόρων τους. Θέλουν μάλιστα να σκοτώσουν τον πρώτιστο Προφήτη του Θεού. Ο Ιησούς λέει ότι ο Θεός θα ζητήσει λογαριασμό από αυτή τη γενιά. Αυτό όντως συμβαίνει σχεδόν 38 χρόνια αργότερα, το 70 Κ.Χ.

Ο Ιησούς συνεχίζει: «Αλίμονο σε εσάς, ειδήμονες στον Νόμο, επειδή αφαιρέσατε το κλειδί της γνώσης. Εσείς οι ίδιοι δεν μπήκατε, και εμποδίζετε αυτούς που μπαίνουν!» (Λουκάς 11:52) Αυτοί οι άνθρωποι, αντί να ξεκλειδώνουν τη σημασία του Λόγου του Θεού όπως όφειλαν, στερούν από τους άλλους την ευκαιρία να τον γνωρίσουν και να τον κατανοήσουν.

Πώς αντιδρούν οι Φαρισαίοι και οι γραμματείς; Καθώς ο Ιησούς φεύγει, καταφέρονται θυμωμένα εναντίον του και τον βομβαρδίζουν με ερωτήσεις. Αλλά δεν ρωτούν για να μάθουν. Θέλουν να τον παγιδέψουν ώστε να πει κάτι για το οποίο θα μπορέσουν να επιτύχουν τη σύλληψή του.