Να Προνοείτε με Πρακτική Σοφία

Η παραβολή για τον χαμένο γιο, την οποία μόλις αφηγήθηκε ο Ιησούς, θα έπρεπε να είχε βοηθήσει τους εισπράκτορες φόρων, τους γραμματείς και τους Φαρισαίους που την άκουσαν να καταλάβουν ότι ο Θεός είναι διατεθειμένος να συγχωρεί τους μετανοημένους αμαρτωλούς. (Λουκάς 15:1-7, 11) Τώρα ο Ιησούς απευθύνεται στους μαθητές του. Λέει μια άλλη παραβολή, αυτή τη φορά για κάποιον πλούσιο που μαθαίνει ότι ο διαχειριστής του σπιτικού του, ή αλλιώς ο οικονόμος του, δεν ενεργεί όπως πρέπει.

Ο Ιησούς αφηγείται ότι κάποιοι κατηγορούν τον οικονόμο πως κακοδιαχειρίζεται τα αγαθά του κυρίου του. Ο κύριος λοιπόν του λέει ότι θα τον απολύσει. Ο οικονόμος αναρωτιέται: «Τι να κάνω, αφού ο κύριός μου θα με απομακρύνει από την υπηρεσία του οικονόμου; Να σκάβω δεν είμαι αρκετά δυνατός, να ζητιανεύω ντρέπομαι». Βρίσκει, όμως, τη λύση για να τα βγάλει πέρα στο μέλλον: «Ξέρω τι θα κάνω ώστε να με δεχτούν οι άνθρωποι στα σπίτια τους όταν χάσω την υπηρεσία του οικονόμου». Φωνάζει αμέσως εκείνους που χρωστούν στον εργοδότη του και τους ρωτάει: «Πόσα χρωστάς στον κύριό μου;»​—Λουκάς 16:3-5.

Ο πρώτος απαντάει: «Εκατό βαθ ελαιόλαδο», δηλαδή περίπου 2.200 λίτρα. Ο χρεώστης μπορεί να είχε έναν μεγάλο ελαιώνα ή να ήταν λαδέμπορος. Ο οικονόμος τού λέει: «Πάρε πίσω το συμφωνητικό σου και κάθισε και γράψε γρήγορα 50 [1.100 λίτρα]».​—Λουκάς 16:6.

Ο οικονόμος ρωτάει έναν άλλον: «Εσύ πόσα χρωστάς;» Η απάντηση είναι: «Εκατό κορ σιτάρι», δηλαδή περίπου 22.000 λίτρα. Ο οικονόμος λέει σε αυτόν τον χρεώστη: «Πάρε πίσω το συμφωνητικό σου και γράψε 80», μειώνοντας το χρέος κατά 20 τοις εκατό.​—Λουκάς 16:7.

Ο οικονόμος είναι ακόμη υπεύθυνος για τα οικονομικά του κυρίου του, άρα κατά μία έννοια είναι στη δικαιοδοσία του το να μειώσει τα χρέη προς τον κύριό του. Μειώνοντας τα χρέη κάποιων, κάνει φίλους του εκείνους που μπορεί να τον βοηθήσουν όταν χάσει τη δουλειά του.

Κάποια στιγμή, ο κύριος μαθαίνει τι έχει συμβεί. Μολονότι αυτό που έγινε τον ζημιώνει, εντυπωσιάζεται από τον οικονόμο και τον επαινεί επειδή, «αν και ήταν άδικος», «ενήργησε με πρακτική σοφία». Ο Ιησούς προσθέτει: «Οι γιοι αυτού του συστήματος πραγμάτων δείχνουν μεγαλύτερη πρακτική σοφία προς τη γενιά τους από ό,τι οι γιοι του φωτός».​—Λουκάς 16:8.

Ο Ιησούς δεν εγκρίνει τις μεθόδους του οικονόμου ούτε προάγει τις ανέντιμες επαγγελματικές δοσοληψίες. Τι θέλει να πει λοιπόν; Παροτρύνει τους μαθητές του: «Κάντε φίλους μέσω του άδικου πλούτου ώστε, όταν αυτός χαθεί, να σας δεχτούν στις αιώνιες κατοικίες». (Λουκάς 16:9) Το δίδαγμα εδώ είναι ότι πρέπει να βλέπουμε τα πράγματα σε βάθος χρόνου και να ενεργούμε με πρακτική σοφία. Οι υπηρέτες του Θεού, «οι γιοι του φωτός», πρέπει να χρησιμοποιούν τους υλικούς τους πόρους σοφά, έχοντας κατά νου το αιώνιο μέλλον τους.

Μόνο ο Ιεχωβά Θεός και ο Γιος του μπορούν να δεχτούν κάποιον στην ουράνια Βασιλεία ή στον επίγειο Παράδεισο υπό αυτή τη Βασιλεία. Πρέπει να καλλιεργούμε επιμελώς τη φιλία μας με αυτούς υποστηρίζοντας τα συμφέροντα της Βασιλείας με όποια υλικά πλούτη έχουμε. Έτσι λοιπόν, το αιώνιο μέλλον μας θα είναι εξασφαλισμένο όταν το χρυσάφι, το ασήμι και άλλα υλικά πλούτη χάσουν την αξία τους ή αφανιστούν.

Επίσης, ο Ιησούς λέει ότι όσοι είναι πιστοί σε σχέση με τη διαχείριση και τη χρήση του πλούτου ή των υλικών τους πραγμάτων θα είναι πιστοί και σε σχέση με τη διαχείριση σημαντικότερων ζητημάτων. Ο Ιησούς τονίζει: «Συνεπώς, αν δεν έχετε αποδειχτεί πιστοί σε σχέση με τον άδικο πλούτο, ποιος θα σας εμπιστευτεί ό,τι είναι αληθινό [όπως τα συμφέροντα της Βασιλείας];»​—Λουκάς 16:11.

Ο Ιησούς δείχνει ότι θα ζητηθούν πολλά από τους μαθητές του για να γίνουν δεκτοί «στις αιώνιες κατοικίες». Δεν μπορεί κάποιος να είναι αληθινός υπηρέτης του Θεού και ταυτόχρονα δούλος του άδικου, υλικού πλούτου. Ο Ιησούς καταλήγει: «Κανένας υπηρέτης δεν μπορεί να είναι δούλος δύο κυρίων, διότι ή θα μισήσει τον έναν και θα αγαπήσει τον άλλον ή θα προσκολληθεί στον έναν και θα καταφρονήσει τον άλλον. Δεν μπορείτε να είστε δούλοι και του Θεού και του Πλούτου».​—Λουκάς 16:9, 13.