ΧΑΛΚΟΣ, ΜΠΡΟΥΝΤΖΟΣ

Ο χαλκός (εβρ. κείμενο, νεχόσεθ· ελλ. κείμενο, χαλκός) ήταν μαλακό και ελατό μέταλλο με μεγάλη πλαστικότητα. Δεν υπάρχουν στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι οι αρχαίοι χρησιμοποιούσαν κάποια μυστική μέθοδο για να σκληραίνουν τον καθαρό χαλκό με ανόπτηση, αλλά γνώριζαν πώς να σκληραίνουν την κόψη των εργαλείων απλώς με σφυρηλάτηση εν ψυχρώ. Όταν ο χαλκός σχηματίζει κράματα με άλλα μέταλλα, η σκληρότητά του αυξάνεται πολύ. Ένα τέτοιο κράμα είναι ο μπρούντζος—χαλκός που περιέχει κασσίτερο (σε αρχαία ευρήματα η αναλογία του κασσίτερου είναι 2 ως 18 τοις εκατό) ή ψευδάργυρο (ο λεγόμενος ορείχαλκος, τον οποίο χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι αλλά τον παρασκεύαζαν με μεθόδους διαφορετικές από τις σημερινές).

Η εβραϊκή λέξη χασμαννίμ, που μεταφράζεται «μπρούντζινα αντικείμενα» (ΜΝΚ) και «μπρούντζος» (RS), εμφανίζεται μόνο μία φορά στην Αγία Γραφή. (Ψλ 68:31) Είναι αβέβαιη η έννοια αυτής της εβραϊκής λέξης η οποία έχει αποδοθεί με διάφορους τρόπους: «πρεσβευτές» (JB, La), «απεσταλμένοι» (NIV· εδ. 32, ΛΧ), «ευγενείς» (εδ. 32, JP), «άρχοντες» (AS, KJ) και «φόρος υποτελείας» (NE).

Εφόσον δεν υπήρχε πολύς αυτοφυής χαλκός, έπρεπε να λιώνουν τα μεταλλεύματα που αποτελούνταν από οξείδια ή από ανθρακικά ή θειούχα άλατα του χαλκού έτσι ώστε να απελευθερώνουν το μεταλλικό χαλκό. Έχουν εντοπιστεί ορυχεία χαλκού στο Ουάντι Άραμπα—το άνυδρο τμήμα της Ρηξιγενούς Κοιλάδας που εκτείνεται Ν της Νεκράς Θαλάσσης ως τον Κόλπο της Άκαμπα, στον ανατολικό μυχό της Ερυθράς Θάλασσας. (Ιωβ 28:2-4) Τα βουνά της Υποσχεμένης Γης περιείχαν χαλκό. (Δευ 8:9) Ο Σολομών χύτευσε χάλκινα αντικείμενα κοντά στη Σοκχώθ. (1Βα 7:14-46· 2Χρ 4:1-18) Άφθονος χαλκός υπήρχε στην Κύπρο. Η Αγία Γραφή αναφέρει επίσης τις περιοχές του Ιαυάν, του Θουβάλ και του Μεσέχ ως πηγές χαλκού.—Ιεζ 27:13.

Ο χαλκός και τα κράματά του είχαν πολλές και ποικίλες πρακτικές εφαρμογές. Δεδομένου ότι ο χαλκός είναι ένα από τα παλαιότερα γνωστά μέταλλα, ο Θουβάλ-κάιν, που έζησε πριν από τον Κατακλυσμό του Νώε, σφυρηλατούσε χάλκινα εργαλεία. (Γε 4:22) Στα οικιακά σκεύη και στα σκεύη του αγιαστηρίου που ήταν φτιαγμένα από χαλκό περιλαμβάνονταν χύτρες, λεκάνες, ταψάκια, φτυάρια και πιρούνες. (Εξ 38:3· Λευ 6:28· Ιερ 52:18) Από χαλκό κατασκευάζονταν πόρτες, πύλες, στύλοι και μουσικά όργανα (2Βα 25:13· 1Χρ 15:19· Ψλ 107:16· Ησ 45:2), καθώς επίσης πανοπλίες, ασπίδες, όπλα και δεσμά (1Σα 17:5, 6, 38· 2Σα 22:35· 2Βα 25:7· 2Χρ 12:10). Το ίδιο αυτό μέταλλο χρησιμοποιούνταν στην κατασκευή ειδώλων. (Απ 9:20) Στη διάρκεια της επίγειας διακονίας του Ιησού κυκλοφορούσαν χάλκινα νομίσματα. (Ματ 10:9) Οι Γραφές αναφέρονται επίσης στο χαλκό με μεταφορική ή συμβολική έννοια.—Λευ 26:19· Ιωβ 6:12· Ησ 48:4· 60:17· Ιερ 1:18· Ιεζ 1:7· Δα 2:32· Απ 1:15· 2:18.

Στο εδάφιο 1 Κορινθίους 13:1, η λέξη χαλκός του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου θεωρείται ότι μπορεί να αναφέρεται σε ένα γκονγκ.

Βλέπε επίσης ΕΞΟΡΥΞΗ· ΜΕΤΑΛΛΟΥΡΓΟΣ· ΧΥΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ· ΧΩΝΕΥΤΗΣ.