ΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ
Η κρίση που εκφέρεται από κάποιο άτομο (ή κάποια άτομα) με εξουσία. (2Σα 8:15· 1Βα 3:16-28· 10:9· 2Βα 25:6· 2Χρ 19:8-10) Ο Ιεχωβά Θεός, ως Κριτής, Νομοθέτης και Βασιλιάς (Ησ 33:22), έδωσε στο έθνος του Ισραήλ έναν εκτεταμένο κώδικα νόμων. Οι αποφάσεις του σε νομικά ζητήματα παρείχαν κατευθυντήριες γραμμές για τη διευθέτηση ζητημάτων που αφορούσαν μεμονωμένα άτομα, καθώς και τις εσωτερικές και εξωτερικές υποθέσεις του έθνους.—Βλέπε ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ· ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ· ΝΟΜΟΣ.
Πολλές από αυτές τις δικαστικές αποφάσεις επιδόθηκαν στο έθνος του Ισραήλ στο Όρος Σινά. (Νε 9:13) Κατά καιρούς όμως, ορισμένες καταστάσεις απαιτούσαν κάποια ιδιαίτερη δικαστική απόφαση. Για παράδειγμα, όταν ο Μανασσίτης Σαλπαάδ άφησε πίσω του μόνο κόρες, το ερώτημα που προέκυψε ήταν κατά πόσον θα έπρεπε να λάβουν αυτές κληρονομιά. Ο Ιεχωβά εξέδωσε τότε μια απόφαση που κάλυπτε την περίπτωση και έκτοτε χρησίμευσε ως νομοθέτημα για το χειρισμό παρόμοιων καταστάσεων. (Αρ 27:1-11· 36:1-12· βλέπε επίσης Λευ 24:10-16.) Παρόμοια, μια δικαστική απόφαση του Δαβίδ σχετικά με τη διανομή των πολεμικών λαφύρων αποτέλεσε νομικό προηγούμενο.—1Σα 30:23-25.
Εφόσον οι θεϊκές δικαστικές αποφάσεις χαρακτήριζαν ορισμένες διαδεδομένες αλλά άκρως επιβλαβείς πράξεις ως αδικήματα που επέσυραν το θάνατο, ξεχώριζαν ως μοναδικές σε σύγκριση με τους νόμους των εθνών της εποχής εκείνης. Οι γύρω λαοί επιδίδονταν σε κτηνοβασία, σοδομία, αιμομειξία και άλλες εξαχρειωτικές πράξεις που έβλαπταν τη διανοητική, τη σωματική και την πνευματική υγεία. (Λευ 18:6-30· 20:10-23) Συνεπώς, οι δικαστικές αποφάσεις του Ιεχωβά, εφόσον εκδηλωνόταν υπακοή προς αυτές, θα εξύψωναν το έθνος του Ισραήλ. Με την ευλογία του Ιεχωβά, η απαρέγκλιτη προσκόλληση των Ισραηλιτών στις εντολές του θα κατέληγε σε καταφανή οφέλη, κάνοντας τα άλλα έθνη να πουν: «Αυτό το μεγάλο έθνος είναι αναμφίβολα λαός που έχει σοφία και κατανόηση». (Δευ 4:4-6) Εφόσον οι δικαστικές αποφάσεις του Ιεχωβά αποτελούσαν πράγματι ευλογία για τον Ισραήλ (Λευ 25:18, 19· Δευ 4:1· 7:12-15· 30:16), δεν προκαλεί έκπληξη το ότι ο ψαλμωδός προσευχόταν να τις διδαχτεί. (Ψλ 119:108) Τόσο πολύ τις εκτιμούσε ώστε αινούσε τον Ιεχωβά εφτά φορές την ημέρα για τις δικαστικές αποφάσεις του (Ψλ 119:164), σηκωνόταν δε ακόμη και τα μεσάνυχτα για να ευχαριστήσει τον Θεό για αυτές.—Ψλ 119:62.
Εντούτοις, αν και ήταν καλές, δίκαιες και άγιες, οι δικαστικές αποφάσεις του Νόμου αποτελούσαν απλώς παιδαγωγό που οδηγούσε στον Χριστό. Εκείνη η διαθήκη του Νόμου αντικαταστάθηκε από τη νέα διαθήκη. (Ρω 7:12· Γα 3:24· Εβρ 8:7-13) Είναι, λοιπόν, αναμενόμενο ότι η υπακοή στις εντολές, ή στις δικαστικές αποφάσεις, που σχετίζονται με τη νέα διαθήκη θα έχει ως αποτέλεσμα ευλογίες πολύ πιο μεγαλειώδεις από εκείνες που είχε γευτεί ο φυσικός Ισραήλ όσο βρισκόταν κάτω από το Νόμο.—Ιωα 13:34, 35· 1Κο 6:9-11· 1Πε 1:14, 15, 22, 23· 2:9, 10· 1Ιω 5:3.