ΠΡΟΔΟΤΗΣ

Αυτός που προδίδει την εμπιστοσύνη κάποιου, αθετεί το καθήκον του ή ενεργεί προδοτικά εναντίον της χώρας του ή του ηγέτη του. Ο πλέον διαβόητος προδότης που αναφέρεται στην Αγία Γραφή ήταν “ο Ιούδας ο Ισκαριώτης, ο οποίος έγινε προδότης”. (Λου 6:16) Το ουσιαστικό προδότης του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου (παράγωγο του ρήματος προδίδω το οποίο σήμαινε, όπως και σήμερα, αποκαλύπτω· εγκαταλείπω· καταδίδω) περιγράφει εύστοχα τον Ιούδα, διότι μετά την επιλογή του ως αποστόλου έγινε άπληστος, διέπραττε κλοπή (Ιωα 12:6) και τελικά πρόδωσε τον Ιησού στους πρωθιερείς για σχετικά μικρό χρηματικό ποσό. (Ματ 26:14-16, 25, 48, 49) Δεν εγκατέλειψε απλώς προσωρινά τον Χριστό τρεπόμενος σε φυγή από μια κατάσταση που φαινόταν επικίνδυνη (Μαρ 14:50), αλλά πρόδωσε εσκεμμένα τον Ιησού σε εκείνους που επιζητούσαν το θάνατό του.

Οι Ιουδαίοι θρησκευτικοί ηγέτες χαρακτηρίστηκαν δικαίως «προδότες και φονιάδες», επειδή μίσθωσαν τον προδότη Ιούδα, παρέδωσαν προσωπικά τον συμπατριώτη τους Χριστό στους Ρωμαίους και κατόπιν, παραβιάζοντας κατάφωρα τη δικαιοσύνη, αντιτάχθηκαν στην αθωωτική απόφαση για τον Ιησού και απαίτησαν το θάνατό του.—Ιωα 18:28–19:16· Πρ 3:13-15· 7:52.

Άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα προδότη που έχει καταγραφεί στην Αγία Γραφή ήταν ο Αχιτόφελ. Αυτός, αν και είχε διατελέσει έμπιστος σύμβουλος του Βασιλιά Δαβίδ, συμμετείχε στην εξέγερση του Αβεσσαλώμ. (2Σα 15:12, 31· 16:20-23· παράβαλε Ψλ 55:20, 21.) Ο Θεός φρόντισε να πέσει στο κενό η εισήγηση του προδότη συμβούλου, γεγονός που οδήγησε τον Αχιτόφελ στην αυτοκτονία. (2Σα 17:23) Προφανώς ο Δαβίδ βίωσε και άλλα τέτοια περιστατικά με άτομα που στράφηκαν εναντίον του. Αρκετές σύγχρονες μεταφράσεις της Αγίας Γραφής αποδίδουν τον πληθυντικό αριθμό της μετοχής του εβραϊκού ρήματος μπαγάδ (που σημαίνει «φέρομαι δόλια») με τη λέξη «προδότες» στο εδάφιο Ψαλμός 59:5: «Μη δείξεις εύνοια σε επιβλαβείς προδότες». (JB, NE, Mo, ΜΝΚ, ΜΠΚ [59:6]) Η επιγραφή του ψαλμού δείχνει ότι το εδάφιο αναφέρεται στην περίπτωση κατά την οποία ο Σαούλ έστειλε άντρες να παρακολουθούν το σπίτι του Δαβίδ με σκοπό να τον σκοτώσουν. (1Σα 19:11-18) Έτσι λοιπόν, οι «προδότες» για τους οποίους γίνεται λόγος στο εδάφιο Ψαλμός 59:5 ενδέχεται να ήταν σύντροφοι του Δαβίδ που τον είχαν εγκαταλείψει ή ήταν διατεθειμένοι να τον προδώσουν εκείνη τη δύσκολη στιγμή. Σύμφωνα με άλλη εκδοχή, εφόσον με τα προηγούμενα λόγια απευθύνεται έκκληση στον Θεό να στρέψει την προσοχή του σε «όλα τα έθνη», η λέξη «προδότες» ίσως παραπέμπει σε όλους όσους εναντιώνονταν στο θέλημα του Θεού, είτε εντός είτε εκτός του Ισραήλ.

Η προφητεία των εδαφίων 2 Τιμόθεο 3:1-5 σχετικά με τις συνθήκες που θα επικρατούσαν «στις τελευταίες ημέρες» δείχνει ότι θα υπήρχαν πολλοί προδότες. Στους Χριστιανούς δόθηκε η συμβουλή να “φεύγουν μακριά” από αυτούς, όπως αρμόζει σε άτομα που αγωνίζονται να είναι όσια και έντιμα σε όλα.—1Θε 2:10· Εβρ 13:18.