Η Ημέρα του Ιεχωβά Πάνω στον Παρόντα Κόσμο — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Η Ημέρα του Ιεχωβά Πάνω στον Παρόντα Κόσμο

1, 2. Γιατί η ημέρα του Ιεχωβά θα είναι δικαίως σκληρή στη σύγχρονη Βαβυλώνα;

ΗΔΗ από τέσσερες χιλιάδες χρόνια, ή λίγο μετά τον παγγήινο κατακλυσμό των ημερών του Νώε, ο κόσμος ωργανώθηκε από τον Διάβολο και εβάρυνε όλο το ανθρώπινο γένος με τη φορτική του διακυβέρνησι. Για να εικονίση την άπληστη, καταδυναστευτική του διακυβέρνησι και να δείξη το άδοξο τέλος του, ο Ιεχωβά Θεός στην Βίβλο του εχρησιμοποίησε την ισχυρή Βαβυλώνα ως σύμβολό του. Άλλοτε αυτός προκαλούσε το δέος στο μεγαλύτερο μέρος του ανθρωπίνου γένους με την λάμπουσα κοσμική του δόξα, αλλά τώρα ήλθαν σκοτεινές ημέρες επάνω του, και πρόκειται να έλθουν ακόμη σκοτεινότερες. Υπήρξε σκληρός σε όλον τον κοινό λαό, αλλά υπήρξε εκ προθέσεως σκληρός προς τους δούλους και μάρτυρας του ζώντος και αληθινού Θεού. Τώρα, λοιπόν, που ήλθε ο καιρός της ανταποδόσεως, ο Ιεχωβά Θεός θα είναι δικαίως σκληρός στην αντιτυπική αυτή Βαβυλώνα. Η μεγάλη πλειονότης του ανθρωπίνου γένους φοβάται αυτή τη Βαβυλώνα, και ακόμη την αγαπά, τη θαυμάζει, την υποστηρίζει και μάχεται γι’ αυτήν. Όλοι αυτοί θα υποστούν την ποινή της συμμετοχής στις αμαρτίες της και στην πονηρία της. Αυτοί που θα ξεφύγουν απ’ την καταστροφή της θα είναι πολύ ολιγάριθμοι, όπως και εκείνοι που επέζησαν από τον κατακλυσμό που κατέστρεψε τον προκατακλυσμιαίο κόσμο. Από κάθε άποψι, ΤΩΡΑ είναι ο καιρός να διακηρυχθή ως προειδοποίησις η προφητεία που πλησιάζει στην τελική της εκπλήρωσι:

² «Ιδού, η ημέρα του Ιεχωβά έρχεται, σκληρά και πλήρης θυμού και οργής φλογεράς, δια να καταστήση την γην έρημον· και θέλει εξαλείψει απ’ αυτής τους αμαρτωλούς αυτής. Διότι τα άστρα του ουρανού και οι αστερισμοί αυτού δεν θέλουσι δώσει το φως αυτών· ο ήλιος θέλει σκοτισθή εν τη ανατολή αυτού, και η σελήνη δεν θέλει εκπέμψει το φως αυτής. Και θέλω παιδεύσει τον κόσμον δια την κακίαν αυτού, και τους ασεβείς δια την ανομίαν αυτών· και θέλω παύσει την μεγαλαυχίαν των υπερηφάνων, και ταπεινώσει την υψηλοφροσύνην των φοβερών. Θέλω καταστήσει άνθρωπον σπανιώτερον παρά χρυσίον αγνόν· μάλιστα άνθρωπον [ή, ένα κοινόν άνθρωπον] παρά χρυσίον καθαρόν του Οφείρ.»—Ησαΐας 13:9-12, Α.Σ.Μ., Γιάγκ.

3. Με ποια έννοια τα ουράνια σώματα δεν της δίδουν φως τώρα;

³ Η αντιτυπική Βαβυλών εξέτεινε το κράτος της σε όλη τη γη, καθήμενη, ως η ανήθικη κυρία των κοσμικών βασιλέων και κυβερνητών, επάνω στα απέραντα «ύδατα» των λαών, όχλων, εθνών και γλωσσών. (Αποκάλυψις 17:15, 18, 5) Κυττάξτε την ιστορία της σ’ αυτά τα τέσσερες χιλιάδες χρόνια και δεν μπορεί παρά να κατανοήσετε πόσο πρέπουσα θα είναι η άσπλαγχνη οργή και ο φλογερός θυμός του Ιεχωβά εναντίον της παγκοσμίου αυτής οργανώσεως του Διαβόλου, του πρωτίστου εχθρού του Θεού και του ανθρώπου. Η επικράτειά της, ιδιαίτερα ο «Χριστιανισμός», είναι η «γη» που θα ερημώση ο Ιεχωβά Θεός, εξαλείφοντας τους υποκριτικούς θρησκευτικούς αμαρτωλούς της. Όλες οι προρρήσεις για μια καλυτέρα αύριον και για τον ερχομό λαμπροτέρων ημερών γι’ αυτήν, είναι ψεύτικες, αβάσιμες, αντιγραφικές. Διάφορα πρόσωπα κατέχουν ακόμη υψηλά αξιώματα, πολιτικά, εμπορικά, στρατιωτικά και θρησκευτικά, και τα αξιώματά τους ελάμπρυναν άλλοτε τους Βαβυλωνιακούς ουρανούς. Αλλά τα υψηλά αυτά πρόσωπα είναι τώρα σκοτεινά, στενοχωρημένα, αβέβαια. Ούτε την ημέρα ούτε τη νύχτα έχουν στις σκέψεις τους κανένα φως για να επιχύσουν στο ανθρώπινο γένος. Οι ευλογίες του πάπα πάνω στη Ρώμη και πάνω στον υπόλοιπο κόσμο, και όλες οι προσευχές του προς τους νεκρούς θρησκευτικούς αγίους και—για να δημιουργηθή εντύπωσις—προς την παρθένο Μαρία, αποτυγχάνουν να φέρουν χαρά ακόμη και στον Ρωμαιοκαθολικό πληθυσμό.

4. (α) Γιατί δεν πρέπει να στασιάσωμε εναντίον της σημερινής κοσμικής εξουσίας; (β) Πώς ο Θεός θα κάμη άνθρωπον σπανιώτερον από χρυσόν ή μετάλλευμα του Οφείρ;

⁴ Οι άνθρωποι καλής θελήσεως εστέναξαν κάτω από την εξουσία των υπερηφάνων κοσμικών αρχόντων και αξιωματούχων, που απαιτούσαν αλαζονικά τα πάντα. Συχνά η υψηλοφροσύνη των πολιτικών και θρησκευτικών τυράννων τους αρνήθηκε τα ανθρώπινα δικαιώματα και την κατάλληλη αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Η ενθύμησις τού ότι υπάρχει ένας Θεός δικαιοσύνης που υποσχέθηκε ότι θα διορθώση όλες τις αδικίες και θα εξαλείψη όλους τους αμαρτωλούς και καταδυνάστας πρέπει να παρηγορήση τους ανθρώπους καλής θελήσεως και να τους βοηθήση να είναι υπομονητικοί. Δεν υπάρχει ανάγκη ούτε αιτία να εκδηλώσουν δυσαρέσκεια και να εγερθούν σε βίαιη ανταρσία εναντίον της κοσμικής εξουσίας. Περιμένετε λίγο ακόμη για να εκπληρώση ο Ιεχωβά το λόγο του εναντίον της αντιτυπικής Βαβυλώνος στη μάχη του Αρμαγεδδώνος. Αφήστε να τιμωρήση ΑΥΤΟΣ τον κόσμο του Σατανά για τις άδικες πράξεις του και τους εκουσίως πονηρούς για την ενοχή τους. Αυτός μόνος έχει την εξουσία να το πράξη, και θα το πράξη δίκαια δια του Βασιλέως του Ιησού Χριστού. Η από τον Ιεχωβά ταπείνωσις των υπερηφάνων, των αλαζόνων, των υψηλοφρόνων και των φοβερών και η καταστροφή από Αυτόν όλων των πληθών των ανθρώπων που συμμετέχουν στις αμαρτίες της Βαβυλώνος, θα κόψη μια πλατειά γραμμή θερισμού ανάμεσα στον άφθονο πληθυσμό της γης. Για να δείξη ότι θα υπάρχη πολύ μικρός αριθμός ανθρώπων επάνω στη γη, αφού ο Αρμαγεδδών θα σαρώση την γηραιά «Βαβυλώνα», ο Ιεχωβά Θεός προειδοποιεί: «Και θέλω παύσει την μεγαλαυχίαν των υπερηφάνων, και ταπεινώσει την υψηλοφροσύνην των φοβερών, εωσού ο άνθρωπος γίνη σπανιώτερος από τον αγνότατον χρυσόν, οι άνθρωποι σπανιώτεροι από χρυσόν, μετάλλευμα εκ του Οφείρ.» (Ησαΐας 13:11, 12, Μόφφατ, Μία Αμερ. Μετ.) Τα άτομα από την αντιτυπική Βαβυλώνα θα είναι σπανιώτερα από το πιο πολύτιμο αρχαίο μέταλλο, ναι, σπανιώτερα να βρεθούν από βώλους χρυσού του Οφείρ. Αυτοί θα είναι οι άνθρωποι που τώρα πιστεύουν στο προειδοποιητικό άγγελμα του Θεού και που αποχωρίζονται από οποιαδήποτε ανάμιξι στην πονηρία της Βαβυλώνος, και τους οποίους ο Ιεχωβά θα διατηρήση ζωντανούς στη μάχη του Αρμαγεδδώνος, διότι τώρα ζητούν τη δικαιοσύνη του. Θα επιζήσουν στο νέο κόσμο.

5. Πού θα μαίνεται η μάχη του Αρμαγεδδώνος, και γιατί;

⁵ Ο Αρμαγεδδών δεν θα είναι μια τοπική μάχη που θα μαίνεται στο πεδίον της Μεγιδδώ στη βόρειο Παλαιστίνη, όπου αιματηρές μάχες, διεξήχθησαν σε βασυσήμαντες περιστάσεις στους αρχαίους καιρούς. «Αρμαγεδδών» μπορεί να σημαίνη «όρος της Μεγιδδώ», αλλά το όνομα αυτό χρησιμοποιείται μόνο επειδή είναι συνδεδεμένο με αποφασιστικές μάχες και όχι για να προσδιορίση οποιονδήποτε ιστορικό τόπο στη γη. Η ερχόμενη μάχη, την οποίαν η προφητεία καλεί με το όνομα αυτό, θα μαίνεται και στην ορατή γη και στους αοράτους ουρανούς, διότι η αντιτυπική Βαβυλών περιλαμβάνει ένα επίγειο μέρος και ένα ουράνιο ή πνευματικό μέρος. Το ουράνιο είναι, φυσικά, το υπέρτερο και ισχυρότερο μέρος. Αυτό κυριαρχεί σε ολόκληρη την παγκόσμια οργάνωσι. Μόνο ο Παντοδύναμος Ιεχωβά Θεός θα μπορούσε να ελευθερώση τη γη μας και τους λαούς της από την υπεράνθρωπη εξουσία της συγχρόνου αυτής Βαβυλώνος. Η ημέρα του είναι πλησίον για να το πράξη. Γι’ αυτό φέρνει τώρα υπό την γενική προσοχή την προφητική του υπόσχεσι: «Δια τούτο θέλω ταράξει τους ουρανούς, και η γη θέλει σεισθή από του τόπου αυτής, εν τω θυμώ του Ιεχωβά των δυνάμεων, και εν τη ημέρα της φλογεράς οργής αυτού. Και θέλουσιν είσθαι ως δορκάδιον κυνηγούμενον, και ως πρόβατον εγκαταλελειμμένον· θέλουσι στρέφεσθαι έκαστος προς τον λαόν αυτού, και θέλουσι φεύγει έκαστος εις τον τόπον αυτού. Πας ο ευρεθείς θέλει διαπερασθή· και πάντες οι συνηθροισμένοι θέλουσι πέσει δια μαχαίρας. Και τα τέκνα αυτών θέλουσι συντριφθή έμπροσθεν αυτών· αι οικίαι αυτών θέλουσι λεηλατισθή, και αι γυναίκες αυτών θέλουσι βιασθή.»—Ησαΐας 13:13-16, Α.Σ.Μ.

6, 7. Τι σημαίνει ότι θα ταραχθούν οι ουρανοί και η γη θα σεισθή;

⁶ Ο Σατανάς ή Διάβολος και η αόρατη δαιμονική του οργάνωσις είναι υψηλότεροι και ισχυρότεροι από σάρκα και αίμα. Είναι ωργανωμένοι σε αρχές, εξουσίες, κοσμοκράτορας του σκότους τούτου, και πνεύματα της πονηρίας στα επουράνια. (Εφεσίους 6:12) Αποτελούν τους ουρανούς του πονηρού τούτου κόσμου. Άλλοτε είχαν πρόσοδο στις ουράνιες εκτάσεις σε μια γενική επικοινωνία με τους αγίους αγγέλους, αλλά τώρα απεκλείσθησαν βιαίως από την ελευθερία αυτή με τον «πόλεμον εν τω ουρανώ» που ακολούθησε τη γέννησι της βασιλείας του Ιεχωβά το 1914 μ.Χ. Τώρα, λοιπόν, οι Σατανικοί αυτοί ουρανοί είναι ταραγμένοι, περιμένοντας την καταστροφή τους στον Αρμαγεδδώνα. Η γη που πρόκειται να σεισθή από τον τόπο της στον Αρμαγεδδώνα είναι το ορατό ανθρώπινο μέρος της οργανώσεως του Σατανά. Δεν είναι η κατά γράμμα γηίνη σφαίρα μας που εδημιούργησε ο Ιεχωβά Θεός και η οποία, σύμφωνα με την απόφασί του, θα μεταμορφωθή σε παράδεισο μετά τη μάχη του Αρμαγεδδώνος.

⁷ Το ότι θα ταραχθούν οι ουρανοί και η γη θα σεισθή από τον τόπο της σημαίνει τη μετακίνησι για πάντα της παγκοσμίου οργανώσεως του Σατανά, αοράτου και ορατής, η οποία παγκόσμιος οργάνωσις εσυμβολίσθηκε από τις διατάξεις και τις κυβερνητικές δυνάμεις της αρχαίας Βαβυλώνος. Ο Παύλος μάς δίδει αυτή την εξήγησι, λέγοντας για τον Ιεχωβά: «Του οποίου η φωνή την γην εσάλευσε τότε [στο όρος Σινά]· τώρα δε υπεσχέθη λέγων, “Έτι άπαξ εγώ σείω ουχί μόνον την γην, αλλά και τον ουρανόν.” Το δε “έτι άπαξ” δηλοί των σαλευομένων την μετάθεσιν, ως χειροποιήτων, δια να μείνωσι τα μη σαλευόμενα. Δια τούτο παραλαμβάνοντες βασιλείαν ασάλευτον, ας κρατώμεν την χάριν, δια της οποίας να λατρεύωμεν ευαρέστως τον Θεόν, με σέβας και ευλάβειαν. Διότι ο Θεός ημών είναι πυρ καταναλίσκον.»—Εβραίους 12:26-29.

8. Γιατί θα φεύγουν οι Βαβυλώνιοι, αλλά με ποια επιτυχία;

⁸ Επειδή θα σεισθούν από τις ακατάσχετες εφόδους των μαχητικών δυνάμεων του Ιεχωβά υπό τον Βασιλέα του Χριστόν Ιησού, τον Μεγαλύτερον Κύρον, κανείς από την οργάνωσι του Σατανά δεν θα μπορέση να ανθέξη. Τα μέρη που την αποτελούν θα διασπασθούν, και κάθε διασκορπισμένο μέρος θα φεύγη ζητώντας την ασφάλειά του. Πανικός θα εκδηλωθή και αλληλοκτόνος αγών θα ξεσπάση μεταξύ τους καθώς ο Ιεχωβά θα κτυπά τις δυνάμεις του Σατανά επιφέροντας σύγχυσι. Μέσα στην αναρχία αυτή, όποιος θα διαφεύγη το αποδεκάτισμα που θα προκαλέση ο πόλεμος μεταξύ των θρησκευτικών, οικονομικών, πολιτικών και στρατιωτικών δυνάμεων, θα θερίζεται από τις καταδιωκτικές δυνάμεις του Ιεχωβά.

9. Θα είναι, όμως, το Ρωμαϊκό θρησκευτικό σύστημα ακατάστρεπτο; Γιατί;

⁹ Η λεγομένη «Αιωνία Πόλις», η Ρώμη, δεν θα διαφύγη, όπως δεν διέφυγε και η αρχαία Βαβυλών, ούτε θα διαφύγη κανείς απ’ τους αφωσιωμένους οπαδούς του Βατικανού σε οποιαδήποτε χώρα. Στις 30 Ιανουαρίου του περασμένου έτους, όπως ανεγράφη στους Τάιμς της Νέας Υόρκης της επομένης ημέρας, ο Πάπας Πίος 12ος είπε σε 6.000 σπουδαστάς ότι, «και αν ακόμη η Ρώμη επρόκειτο να κατεδαφισθή και η Βασιλική του Αγίου Πέτρου, η ίδια, μαζί με όλους τους καλλιτεχνικούς της θησαυρούς να χαθή απ’ τον κόσμο, η Ρωμαιοκαθολική εκκλησία θα επιζούσε διότι ‘είναι ακατάστρεπτη’.» Η δήλωσις αυτή, λέγουν οι Τάιμς, επροξένησε βαθιά εντύπωσι στους Ιταλικούς Καθολικούς κύκλους, διότι «η απλή μνεία μιας τέτοιας δυνατότητος θεωρείται πώς σημαίνει ότι ο Πάπας ενδιαφέρεται σοβαρά για το μέλλον του Καθολικισμού σε πολλές σοβιετοκρατούμενες χώρες». (Τάιμς Ν.Υ., 31 Ιανουαρίου 1949) Μολονότι μπορεί να παρουσίασε μια «ακατάστρεπτη» εμφάνισι μπροστά στις Ναζιστικές, στις Φασιστικές και στις Κομμουνιστικές δυνάμεις έως τώρα, το σύστημα αυτό που διευθύνεται από το Βατικανό δεν θα αποδειχθή ακατάστρεπτο στον Αρμαγεδδώνα, ούτε ενώπιον του Παντοδυνάμου Θεού, του Εχθρού της Βαβυλώνος. Πάνω από όλα τα άλλα συστήματα, το Ρωμαιοκαθολικό θρησκευτικό σύστημα είναι το μέρος στο οποίο διεφυλάχθη η θρησκεία της αρχαίας Βαβυλώνος. Και ο Ιεχωβά Θεός έχει καταδικάσει κάθε ίχνος της Βαβυλώνος σε αιώνια καταστροφή. Όλα τα τέκνα της, αδιάφορο πού φεύγουν και κρύβονται, θα αναζητηθούν και θα συντριβούν. Προ πολλού οι αιχμάλωτοι στη Βαβυλώνα μάρτυρες του Ιεχωβά έψαλλαν: «Θυγάτηρ Βαβυλώνος, η μέλλουσα να ερημωθής, μακάριος όστις σοι ανταποδώση την ανταμοιβήν των όσα έπραξας εις ημάς! Μακάριος όστις πιάση και ρίψη τα νήπιά σου επί την πέτραν!» (Ψαλμός 137:8, 9) Ο Χριστός Ιησούς, ο μεγαλύτερος Κύρος είναι ο «μακάριος» αυτός, και δεν θ’ αφήση κανένα να ανεγείρη ξανά την πονηρή, καταδυναστευτική οργάνωσι που εχρησιμοποίησε κάθε ανομία. «Δεν θέλουσιν εκφύγει.»—1 Θεσσαλονικείς 5:3.

ΚΑΘΑΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΚΟΣΜΟ

10, 11. Γιατί κανείς δεν μπορεί να αγοράση τη διαφυγή του με αργύριον και χρυσίον;

¹⁰ Τα εύπορα άτομα και οι πλούσιες οργανώσεις του Βαβυλωνιακού αυτού κόσμου δεν πρέπει να νομίζουν ότι θα κατορθώσουν να δωροδοκήσουν τις δυνάμεις του Ιεχωβά και να αγοράσουν τη διαφυγή τους από την εκμηδένισι στον Αρμαγεδδώνα. Ο «πόλεμος της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος» δεν θα διεξαχθή για τον υλικό και οικονομικό πλουτισμό των δυνάμεων του Ιεχωβά. Η παγκόσμιος κυριαρχία είναι το επίμαχο ζήτημα. Για μια ανιδιοτελή αιτία, δηλαδή, για την διεκδίκησι της παγκοσμίου κυριαρχίας του Ιεχωβά και του αμώμου ονόματός του, Αυτός και ο Βασιλεύς του Ιησούς Χριστός θα πολεμήσουν αυτή τη μάχη. Δηλώνοντας το δίκαιο αυτό ελατήριο για πόλεμο και για την καταστροφή της αντιτυπικής Βαβυλώνος, ο Ιεχωβά παρομοιάζει τις δυνάμεις του προς τους κατακτητάς της αρχαίας Βαβυλώνος, τους Μήδους και Πέρσας. Αυτός λέγει: «Ιδού, θέλω επεγείρει τους Μήδους εναντίον αυτών, οίτινες δεν θέλουσι συλλογισθή αργύριον· και εις το χρυσίον, δεν θέλουσιν ηδυνθή εις αυτό· αλλά τα τόξα αυτών θέλουσι συντρίψει τους νεανίσκους· και δεν θέλουσιν ελεήσει τον καρπόν της κοιλίας· ο οφθαλμός αυτών δεν θέλει φεισθή παιδία. Και η Βαβυλών, η δόξα των βασιλείων, το ένδοξον καύχημα των Χαλδαίων, θέλει είσθαι ως ότε κατέστρεψεν ο Θεός τα Σόδομα και τα Γόμορρα.»—Ησαΐας 13:17-19.

¹¹ Όχι αργύριον! Όχι χρυσίον! Αλλά απαλλαγή από την βλάσφημη αυτή παγκόσμια οργάνωσι που ωνείδισε το όνομα του Ιεχωβά και μπήκε στο δρόμο της παγκοσμίου κυριαρχίας Του, είναι εκείνο που υποκινεί τις δυνάμεις του Ιεχωβά, τους αντιτυπικούς Μήδους, να κατεδαφίσουν την Βαβυλωνιακή αυτή οργάνωσι. Ο Βασιλεύς Δαρείος ο Μήδος, ο κατακτητής της αρχαίας Βαβυλώνος, προεσκίαζε τον Ιεχωβά Θεό, και ο ανεψιός του Κύρος ο Πέρσης προεσκίαζε τον Συμπολεμιστή του Ιεχωβά, τον Ιησού Χριστό. Οι αρχαίοι Πέρσαι ήταν έμπειροι τοξότες. Με τα πλατειά τόξα τους φτιαγμένα από ατσάλι, ήταν ικανοί να συντρίψουν ακόμη και τους νέους της Βαβυλώνος. Επειδή απέβλεπαν, όχι στη διαρπαγή πλούτου, αλλά στην κυριαρχία του κόσμου, οι αρχαίοι Μήδοι και Πέρσαι δεν έδειξαν έλεος σε κανένα από τους Βαβυλώνιους. Εξετέλεσαν τη μανία τους επάνω σε νέους, βρέφη και παιδιά, σε όλο ανεξαιρέτως το σπέρμα της μισητής εχθρικής οργανώσεως. Μόνο ο λαός του Ιεχωβά, που εκρατείτο αιχμάλωτος στη Βαβυλώνα, όπως ο Δανιήλ ο προφήτης, βρήκε έλεος και διαφυλάχθηκε για να επιστρέψη στη λατρεία του Ιεχωβά στη Σιών.

12. Σαν τι θα καταντήση η αντιτυπική Βαβυλών, και γιατί;

¹² Τι ολοσχερή καταστροφή όλων των μελών, οπαδών και κάθε σπέρματος ολοκλήρου της παγκοσμίου οργανώσεως του Διαβόλου προμηνύει αυτό! Η ωραιότης της είναι ψεύτικη. Η αλαζονική της δόξα είναι θεμελιωμένη σε μια πορεία επαίσχυντη στα όμματα του Θεού. Θα την χάση για πάντα! Η Βαβυλών, η «αριστοκρατική», η «φιλάρεσκη» ανάμεσα στα βασίλεια του αρχαίου κόσμου, δεν θα μπορούσε να σταθή μπροστά στην οργή του Ιεχωβά. Έγινε σαν τις πόλεις των Σοδόμων και των Γομόρρων, επάνω στις οποίες ο Ιεχωβά έρριξε ‘πυρ και θείον’ από τον ουρανό. Το νεώτερο αντίστοιχό της, ο κόσμος αυτός με την επιθυμία της σαρκός, την επιθυμία των οφθαλμών και την αλαζονεία του βίου που τον διακρίνει, δεν θα περάση καλύτερα. Η τεχνητή του δόξα και ωραιότης θα εξαφανισθούν σαν μια ψεύτικη, απατηλή αξία, που ούτε ένα υπόλειμμά της δεν είναι άξιο να διαφυλαχθή. Δεν έχει πραγματικά τίποτε που να τον κάνη να διατηρηθή και να τον συνιστά για παγκόσμια κυριαρχία.

13. Γιατί δεν πρέπει τώρα να θαμπωνόμαστε από την εξωτερική εμφάνισι της Βαβυλώνος;

¹³ Όσοι, λοιπόν, θα θέλατε να διαφύγετε από την καταδίκη της αντιτυπικής Βαβυλώνος όπως διέφυγαν ο Λωτ και οι θυγατέρες του από την καταστροφή των Σοδόμων, μη θαμπώνεσθε από το επίχρισμα της δόξης του κόσμου τούτου και μην παραπλανάσθε από την ψεύτικη καύχησί του. Κυττάξτε πέρα από τις έσχατες αυτές ημέρες του κόσμου τούτου, στην αναπόφευκτη εκπλήρωσι της προφητείας του Θεού επάνω στην σύγχρονη αυτή Βαβυλώνα. Με την πρόοψι που σας δίνει ο λόγος του Θεού, ιδέτε την ερχόμενη ξαφνική ερήμωσί της, τόσο βέβαιη όσο και το γεγονός ότι η Βαβυλών των ημερών του Ησαΐα κείται σήμερα σε ερείπια. Τρομερός είναι ο λόγος του Θεού εναντίον της: «Ουδέποτε θέλει κατοικηθή, ουδέ θέλει κατασκηνωθή έως γενεάς και γενεάς· ούτε Άραβες θέλουσι στήσει τας σκηνάς αυτών εκεί, ούτε ποιμένες θέλουσιν αναπαύεσθαι εκεί· αλλά θηρία θέλουσιν αναπαύεσθαι εκεί· και αι οικίαι αυτών θέλουσιν είσθαι πλήρεις ολολυζόντων ζώων· και στρουθοκάμηλοι θέλουσι κατοικεί εκεί, και σάτυροι θέλουσι χορεύει εκεί· και οι αίλουροι θέλουσι φωνάζει εν ταις ηρημωμέναις οικίαις αυτών, και θώες εν τοις παλατίοις της τρυφής· και ο καιρός αυτής πλησιάζει να έλθη, και αι ημέραι αυτής δεν θέλουσιν επιμακρυνθή.»—Ησαΐας 13:20-22.

14. Τι σημαίνει η ερήμωσις της Βαβυλώνος για τη γη μας και το ανθρώπινο γένος;

¹⁴ Εδώ έχομε πάλι την επαναλαμβανόμενη βεβαίωσι του λόγου του Θεού ότι η ανατροπή της πονηράς παγκοσμίου οργανώσεως είναι πλησίον. Είναι πλησιέστερα από ό,τι οι σύγχρονοι Βαβυλώνιοι προσπαθούν να σκέπτωνται, καθώς αγωνίζονται τώρα για κείνο που μπορούν ιδιοτελώς να περισώσουν από φόβο μήπως αλλιώς τα χάσουν όλα. Οι ημέρες του κόσμου τούτου δεν θα είναι πολλές τώρα, όχι, όχι τώρα που η βασιλεία του Θεού ιδρύθη δια του Ιησού Χριστού ως διεκδικητού της παγκοσμίου κυριαρχίας Του και ελευθερωτού τού ανθρωπίνου γένους που καταδυναστεύεται. Η αποφασιστική μάχη της Βασιλείας εναντίον του Βαβυλωνιακού αυτού κόσμου θα μεταβάλη την Βαβυλώνα σε ερείπια και θα απαλλάξη τη γη από τα τέκνα της. Η Βαβυλών δεν θα ανοικοδομηθή ποτέ. Αλλά η γηίνη μας σφαίρα που την εκυβέρνησε κακά επί χιλιετηρίδες δεν θα κείται ερημωμένη όπως η θέσις της αρχαίας Βαβυλώνος. Όχι· αλλά η καταστροφή της Βαβυλώνος θα καθαρίση ακριβώς το έδαφος για την εγκαθίδρυσι παντού μιας ορατής οργανώσεως δικαιοσύνης, υπό την κυριαρχία του Ιεχωβά Θεού που θα εξασκείται δια του Ιησού Χριστού. Όλα τα ίχνη της διακυβερνήσεως της Βαβυλώνος, η οποία εμόλυνε τη γη, θα εξαλειφθούν, και όλη η γη θα ευφραίνεται στη βασιλεία του νομίμου της Βασιλέως, του Υιού του Θεού. Κάτω από την ευλογία του θα ανθή ως ο κήπος του Ιεχωβά για την ατελεύτητη χαρά των ανθρώπων καλής θελήσεως. Μ’ ένα θερμό πόθο που οφείλεται σε μια σωστή κατανόησι, αγρυπνούμε και προσευχόμεθα για τον σύντομο ερχομό της προειπωμένης «ημέρας του Ιεχωβά» και του τελείου της έργου δικαιοσύνης προς δόξαν Του. Εν τω μεταξύ ψάλλομε το ονειδιστικό άσμα εναντίον του «βασιλέως της Βαβυλώνος», το οποίον θα εξετασθή στο προσεχές τεύχος της Σκοπιάς.