Προεδρική Επίσκεψις στο Βόρειο Μέρος της Νοτίου Αμερικής

ΕΝΩ οι ταξιδιώτες, ο πρόεδρος της Βιβλικής Εταιρίας Σκοπιά και ο γραμματεύς του, ήταν στον Παναμά, είχαν την ευχαρίστησι να συναντήσουν και πέντε αδελφούς από τη Νέα Ζηλανδία. Οι σκαπανείς αυτοί αδελφοί εταξίδευαν στη Νέα Υόρκη, με σκοπό να παρακολουθήσουν την επόμενη σειρά μαθημάτων της Βιβλικής Σχολής της Σκοπιάς «Γαλαάδ». Επέρασαν λίγες μέρες στον ιεραποστολικό οίκο της Πόλεως του Παναμά στην αρχή της επισκέψεως του Αδελφού Νορρ και του Αδελφού Μόργκαν. Οι τρεις αδελφοί και οι δύο αδελφές ανέμεναν ανυπόμονα να ιδούν τον νέο οίκο του Μπέθελ και ύστερα να πάνε στη σχολή Γαλαάδ. Έλαβαν ωστόσο κάποια πρόγευσι του πώς είναι η ζωή σε ιεραποστολικό οίκο, καθώς και άμεσες πληροφορίες για το τι μπορούν να επιτελέσουν οι ιεραπόστολοι. Επίσης, μπόρεσαν να απολαύσουν μέρος της συνελεύσεως που έγινε στην πόλι του Παναμά. Όταν άκουσε ο Αδελφός Νορρ έναν από τους Νεοζηλανδούς να λέγη «Πάρα πολύ καλά!» αφού ένας Παναμαίος ευαγγελιζόμενος εξέφρασε την ευχαρίστησι του για την καλή συνάθροισι, θυμήθηκε την επίσκεψί του στην Αυστραλία και στη Νέα Ζηλανδία. Η πτήσις των στο Μαϊάμι (Φλωρίδας) επήρε τους Νεοζηλανδούς αδελφούς από τον ιεραποστολικό οίκο τις πρώτες πρωινές ώρες. Ο Αδελφός Νορρ και ο Αδελφός Μόργκαν ανεχώρησαν από το ίδιο αεροδρόμιο, μετά από λίγες μέρες, για την Κολομβία.

ΚΟΛΟΜΒΙΑ

Το Σάββατο, 7 Ιανουαρίου, ήταν μια καθαρή, λαμπρή μέρα, και ήταν ενδιαφέρον να παρατηρή κανείς κάτω το πυκνοδασωμένο κυματιστό έδαφος. Σε λίγο εμφανίσθηκαν τα λαμπερά γαλάζια νερά της Καραϊβικής θαλάσσης, με το αργυρό κρόσσι της παραλιακής γραμμής. Κατόπιν το αεροπλάνο κατευθύνθηκε προς νότον, εσωτερικά προς τη Μεντελλίν της Κολομβίας. Προτού φθάση στη Μεντελλίν, το αεροπλάνο επέρασε πάνω από μερικά πολύ ωραία βουνά, αλλά οι κοιλάδες φαίνονταν πολύ άγονες, από καμμένο κοκκινόχωμα. Εντούτοις, όπως τρέχει το βλέμμα σας από την κοιλάδα πάνω προς τη βουνοπλαγιά, το χρώμα βαθμιαίως αλλάζει από καμμένο κόκκινο σε καστανό ανακατεμένο με πράσινα στίγματα· όταν δε το βλέμμα σας φθάση στην κορφή του βουνού, καταλαβαίνετε ότι το χρώμα γίνεται πλούσιο πράσινο δασών. Είναι ενδιαφέρον να παρατηρήση κανείς τα σκορπισμένα σπίτια πάνω στις κορφές των βουνών με καλλιεργημένες λωρίδες γης ολόγυρά τους, διότι εκεί πάνω αναπτύσσονται τα σπαρτά. Πλησιάζοντας προς τον ισημερινό αναμένει κανείς θερμό καιρό. Ο καλύτερος τόπος κατοικίας είναι στα πολύ ψηλά μέρη, διότι εκεί βρίσκετε ελαφρότερον αέρα και δροσερές αύρες, καθώς και βροχή και λιακάδα.

Η Μεντελλίν ήταν ο πρώτος σταθμός, κι εκεί ήταν ανάγκη ν’ αλλάξωμε αεροπλάνο, από την Παναμερικανική στην Αβιάνκα. Όσο πλησιάζομε στο αεροδρόμιο, το αεροπλάνο περνά επάνω από την καλά τοποθετημένη πόλι. Βλέπει κανείς σκορπισμένες σε όλη την πόλι και στα περίχωρα μεγάλες βιομηχανικές εγκαταστάσεις Η ζωή και η κίνησις της πόλεως γίνονται αισθητές στο αεροδρόμιο λόγω του μεγάλου αριθμού αεροπλάνων που πηγαινοέρχονται, με φορτία επιβατών και εμπορίου. Ύστερ’ από λίγων ωρών αναμονή για την άφιξι του αεροπλάνου των, καμμιά εξηνταριά επιβάτες ανέβηκαν στο αεροπλάνο DK-4, και σε λίγο οι δύο ταξιδιώτες εχαιρετώντο από δεκαεπτά μάρτυρας του Ιεχωβά από τη Μπογκοτά που είχαν έλθει στο αεροδρόμιο για να υποδεχθούν τους εκπροσώπους της Εταιρίας στην πόλι.

Εφόσον ο Αδελφός Μόργκαν και ο Αδελφός Νορρ έφθασαν στη Μπογκοτά αργά το απόγευμα, δεν επέρασε πολλή ώρα και οι αδελφοί άρχισαν να έρχωνται στη συνάθροισι της εσπέρας του Σαββάτου, 50 δε απ’ αυτούς εγέμισαν τη μικρή αίθουσα της Βασιλείας. Έπρεπε να ληφθή ειδική άδεια για τη δημοσία συνάθροισι, η οποία και εχορηγήθη από την κυβέρνησι. Ήταν όμως αδύνατο να ενοικιασθή μια δημοσία αίθουσα για την περίπτωσι αυτή, και για τούτο προσεκλήθησαν στη συνάθροισι μόνον όσοι έκαναν Γραφικές μελέτες. Το απόγευμα της Κυριακής 81 άτομα εγέμισαν την αίθουσα και την τραπεζαρία του ιεραποστολικού οίκου. Ο Αδελφός Ρόμπερτ Τρέισυ, υπηρέτης του Τμήματος της Σκοπιάς, μετέφραζε έξοχα από τα Αγγλικά στα Ισπανικά. Ο Αδελφός Τζωρτζ Ντόουκινς, που εκτελούσε χρέη διερμηνέως στην ομιλία του Αδελφού Μόργκαν, έκαμε επίσης πολύ καλά το μέρος του. Οι αδελφοί αυτοί βρίσκονταν στην Κολομβία τρία μόνο χρόνια και κάτι, και ήταν ωραίο να βλέπη κανείς το πώς κατώρθωσαν, με την επιμελή τους μελέτη και άσκησι, να μάθουν τόσο καλά τη γλώσσα ώστε να χρησιμοποιούνται ως διερμηνείς. Η τρίτη συνάθροισις της τριημέρου συνελεύσεως έγινε το βράδυ της Δευτέρας, 61 δε αδελφοί και άνθρωποι καλής θελήσεως συγκεντρώθηκαν για ν’ ακούσουν περισσότερα πράγματα από τον λόγο του Κυρίου.

Αφού εξετάσθηκαν τα προβλήματα του ιεραποστολικού οίκου με τους έξη αδελφούς που μένουν εκεί τώρα, από τους οποίους οι τρεις είχαν φθάσει μόλις στο τέλος του Δεκεμβρίου, εκρίθη ότι υπήρχε ανάγκη μεγαλυτέρας Αιθούσης Βασιλείας. Θα γίνη κάθε προσπάθεια για μετακόμισι σε νέο χώρο, ώστε η αίθουσα του ιεραποστολικού οίκου να είναι αρκετά μεγάλη για να χωρή μεγαλύτερα πλήθη κόσμου. Πιστεύεται ότι σ’ αυτή την πόλι που κείται ενάμισυ μίλιο πάνω από την επιφάνεια της θαλάσσης, υπάρχουν εκατοντάδες ανθρώπων που θα γίνουν διάκονοι του ευαγγελίου αν τους δοθή η ευκαιρία να μελετήσουν και να μάθουν την αλήθεια. Χρειάζονται περισσότεροι ιεραπόστολοι· πρέπει να γίνη περισσότερο έργον. Η Μπογκοτά αναπτύσσεται γρήγορα, και είναι πολύ ευχάριστος τόπος για να ζη κανείς, αν και τα ψυχρά βράδυα απαιτούν να κοιμάται κανείς με δύο ή τρεις κουβέρτες για να έχη άνεσι. Ο Αδελφός Νορρ διεπίστωσε πολλές μεταβολές από την τελευταία επίσκεψί του στη Μπογκοτά. Πολλές λαμπρές βελτιώσεις έγιναν στην πόλι: δρόμοι εστρώθηκαν· κατασκευάσθηκαν ωραίες λεωφόροι· παρατηρείται ότι σ’ όλη την πόλι λειτουργούν νέου τύπου ηλεκτροκίνητα και πετρελαιοκίνητα λεωφορεία· είναι δε υπό εκτέλεσιν ένα ωραίο οικοδομικό πρόγραμμα στο κέντρον της πόλεως. Το οικοδομικό πρόγραμμα έγινε αναγκαίο κυρίως λόγω της καταστροφής που επήλθε από την πυρκαϊά της ανοίξεως του 1949, η οποία είχε αναφθή από οχλοκρατικά πλήθη λαού που ήταν εξωργισμένα από τη δολοφονία ενός δημοφιλούς πολιτικού προσώπου. Η καταστροφή ήταν τρομερή. Αλλά οι Κολομβιανοί δεν αφήνουν τα ερείπια να παραμένουν. Εκαθάρισαν τα ερείπια, και κάνουν την πόλι ωραιότερη από πριν. Οι δρόμοι είναι ευρύτεροι, το δε κέντρον της πόλεως παίρνει νέα όψι.

Σημαντική πολιτική ανησυχία υπήρχε σ’ ολόκληρη τη χώρα της Κολομβίας, και όλα είναι κάτω από τον έλεγχο του στρατού. Όλοι περιμένουν να ιδούν τι θα κάνη ο νέος πρόεδρος όταν αναλάβη υπηρεσία τον Αύγουστο του 1950. Οι συνθήκες είναι βέβαια ευνοϊκές για το κήρυγμα του ευαγγελίου, διότι, όταν πενθούν οι άνθρωποι, καλό είναι να τους φέρνη κανείς την ελπίδα της Βασιλείας. Συνήθως ο νους τους δέχεται ευκολώτερα το άγγελμα σε τέτοιες περιστάσεις. Μια κι αρχίσουν οι άνθρωποι τη μελέτη του λόγου του Θεού κι εκτιμήσουν τις ευλογίες του νέου κόσμου, θα επιθυμούν να κηρύττουν «εγκαίρως, ακαίρως», όπως ο Παύλος συνεβούλευσε τον Τιμόθεο να κάνη.

Η παραμονή των εκπροσώπων του Συλλόγου στη Μπογκοτά ήταν πολύ σύντομη, αλλά εκανονίσθηκαν συναθροίσεις στη Μπαρανκίλια, στον δεύτερο ιεραποστολικό οίκο. Την Τρίτη λοιπόν στις 9.30΄ π.μ. ο υπηρέτης του Τμήματος, μαζί με τους δύο αδελφούς της Νέας Υόρκης, κατηυθύνοντο αεροπορικώς προς βορράν στην Κολομβιανή αυτή παραλιακή πόλι. Παρέχει μια από τις πιο συγκινητικές εντυπώσεις και είναι πιθανώς ένα από τα πιο γοητευτικά θεάματα του κόσμου το αεροπορικό ταξίδι από τη Μπογκοτά στη Μπαρανκίλια. Επί δέκα λεπτά από τη στιγμή της απογειώσεως προχωρεί κανείς πάνω από το ωραίο οροπέδιο όπου είναι κτισμένη η πόλις Μπογκοτά. Έπειτα φθάνετε στην άκρη του οροπεδίου και αποτόμως παρατηρείτε μια πτώσι πολλών χιλιάδων ποδών. Φαίνεται στον ταξιδιώτη ότι το αεροπλάνο πετά ψηλά στον ουρανό, κερδίζοντας ύψος κατά τρόπον σχεδόν θαυματουργικόν· η πραγματικότης, όμως, είναι ότι η γη αποκάτω επήρε βάθος και απομακρύνθηκε από το αεροπλάνο. Οι οδοντωτές κορφές αποτελούσαν θέαμα αξιοπαρατήρητο. Προβάλλουν πολύ ξαφνικά, κι αυτό τις κάνει όλες να εμπνέουν περισσότερο δέος. Οι δημιουργικές δυνάμεις του Θεού έκαναν βέβαια τη γη ένδοξη! Τι θα είναι αυτή όταν διδάξη ο Θεός τον άνθρωπο πώς να την κάνη παραδεισιακή κατοικία του;

Στο αεροδρόμιο της Μπαρανκίλια ήταν οι τέσσερες ιεραπόστολοι της πόλεως αυτής μαζί με άλλους τριάντα ευαγγελιζομένους που είχαν έλθει με λεωφορείο για να συναντήσουν τους αδελφούς που έφθαναν από τη Μπογκοτά. Ίσως να οφείλεται στο κλίμα, αλλά οι εδώ ευαγγελιζόμενοι ομάδων εφαίνοντο θερμότεροι και πιο ενθουσιώδεις για την επίσκεψι και για το έργο της διακηρύξεως του ευαγγελίου παρά οι αδελφοί της Μπογκοτά. Όταν μπαίνετε στην αίθουσα της Βασιλείας, που είναι μέσα στον ιεραποστολικό οίκο, ένα από τα πρώτα πράγματα που παρατηρείτε είναι ότι η ομάς έφθασε τελευταίως ένα νέο ανώτατο όριο 81 ευαγγελιζομένων· επίσης ότι κάθε ευαγγελιζόμενος εργάζεται κατά μέσον όρον 17 ώρες τον μήνα, ο δε μέσος αριθμός Γραφικών μελετών κατ’ οίκον είναι 0,9—δηλαδή μια συμμελέτη σχεδόν για κάθε ευαγγελιζόμενον ομάδος. Δεν ήταν λοιπόν, άξιον απορίας ότι ήσαν ενθουσιασμένοι, διότι στη Μπαρανκίλια τα πράγματα είναι σε κίνησι! Το αίσθημα αυτό επεκράτησε σε όλη τη διάρκεια της παραμονής μας. Εκανονίσθηκε μια συνάθροισις για την ομάδα εκείνο το βράδυ, και 94 άτομα άκουσαν προσεκτικά τον Αδελφό Μόργκαν και τον Αδελφό Νορρ να τους δίνουν συμβουλές για το έργο που έπρεπε να γίνη τώρα και να τους βοηθούν στα οργανωτικά τους προβλήματα.

Οι αδελφοί ερώτησαν αν θα μπορούσαν να διαφημίσουν τη δημοσία συνάθροισι με το ραδιόφωνο και με μέσα διαφορετικά από τη διανομή εντύπων αγγελιών και την πρόσκλησι εκείνων που έκαναν Γραφικές μελέτες. Αλλά ο Αδελφός Νορρ τούς συνεβούλευσε και τους είπε ότι με τέτοιο ενθουσιασμό που υπήρχε μεταξύ των ευαγγελιζομένων της ομάδος θα εγέμιζαν πιθανώς την αίθουσα ώστε να υπερχειλίζη, με μόνη την προσωπική τους δραστηριότητα. Αυτό αποδείχθηκε αληθινό. Γι’ αυτό και δεν εδαπανήθηκαν πολλά χρήματα στη διαφήμισι της ομιλίας «Ελευθερία στους Δεσμίους». Προτού αρχίση η ομιλία το βράδυ της Τετάρτης η αίθουσα ήταν πραγματικά γεμάτη. Όταν έγινε καταμέτρησις ήταν παρόντα 261 άτομα, χωρίς να συμπεριληφθούν παιδιά κάτω από την ηλικία που μπορούν να εννοούν. Η αίθουσα υπερπληρώθηκε, μερικοί δε έστεκαν όρθιοι στην εμπροσθία πύλη. Οι ακροαταί έδωσαν εξαιρετική προσοχή, οι δε αδελφοί ήταν βέβαια ευχαριστημένοι με το ακροατήριο. Αυτή ήταν η μεγαλύτερη δημοσία συνάθροισις των μαρτύρων του Ιεχωβά στη Μπαρανκίλια, και μάλιστα στην Κολομβία ολόκληρη. Κατεδείκνυε σε όλους ότι υπάρχουν ενδιαφερόμενοι στην πόλι και ότι είναι τώρα καιρός να τους δοθή το άγγελμα της Βασιλείας. Υπετίθετο ότι η Μπαρανκίλια θα ήταν αφόρητα θερμή, επειδή είναι ακριβώς στην ακτή και σχεδόν στο επίπεδο της θαλάσσης, αλλά οι σταθερές αύρες από την Καραϊβική θάλασσα έκαναν την επίσκεψι πολύ ευχάριστη. Οι αύρες αυτές προσέφεραν επίσης θαυμαστή βοήθεια και στη δημοσία συνάθροισι, διότι ο κόσμος που είχε γεμίσει την αίθουσα δεν βρέθηκε στην ανάγκη ν’ αντιμετωπίση με υπομονή τον συνήθη αποπνικτικό καιρό.

Προς το παρόν υπάρχουν εννέα μόνο ιεραπόστολοι στην Κολομβία. Ο Σύλλογος μπορούσε πολύ εύκολα να χρησιμοποιήση ακόμη 25 στις κυριώτερες πόλεις της χώρας αυτής, που έχει σχεδόν ένδεκα εκατομμύρια κατοίκους. Ο Σύλλογος προσπάθησε επιμελώς στα τελευταία τέσσερα χρόνια να διατηρήση εκεί ιεραποστόλους, αλλά για τον ένα ή τον άλλο λόγο, πάνω από δεκαπέντε εγκατέλειψαν τον τόπο του διορισμού των. Τρία χρόνια, από το 1946 έως και το 1948, το έργον σχεδόν εσταμάτησε από την άποψι της υποβοηθήσεως των καλής θελήσεως ανθρώπων. Αλλά το έτος 1949, με οκτώ μόνο σκληρά εργαζομένους ιεραποστόλους, βρήκε την ευλογία του Κυρίου πάνω στο έργον. Πιστεύεται θετικά ότι αν οι αδελφοί που ανέλαβαν προνόμια ιεραποστόλων προσηλώνοντο στο έργο τους αντί να εμπλακούν στις υποθέσεις του κόσμου, όπως έκαναν μερικοί στην Κολομβία, το έργον στη χώρα αυτή θα προχωρούσε πολύ περισσότερο από όσο είναι σήμερα προχωρημένο, και θα παρουσίαζε αύξησι πιο ανάλογη με τις προσπάθειες που καταβάλλονται. Ήταν όμως ευχάριστο να δαπανηθούν λίγες μέρες με τους αδελφούς που εργάζονται επιμελώς για να επεκτείνουν την αληθινή λατρεία στην Κολομβία. Με τη χάρι του Κυρίου, θα γίνη πολύ περισσότερο έργον στο εγγύτατο μέλλον. Το πρωί της 12ης Ιανουαρίου δέκα ευαγγελιζόμενοι συνεταξίδευσαν μαζί μας στο αεροδρόμιο, και σύντομα αποχαιρετηθήκαμε και ήμαστε καθ’ οδόν προς το Μαρακαΐμπο της Βενεζουέλας.

ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ

Κι εδώ πάλι έγινε μια άλλη μεγαλειώδης υποδοχή στον Αδελφό Μόργκαν και στον αδελφό Νορρ. Ήταν περίπου πενήντα άτομα παρόντα στο αεροδρόμιο. Παιδιά έφεραν ανθοδέσμες, κι ένας φωτορεπόρτερ ήταν παρών για να λάβη φωτογραφία, η οποία και δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα την επομένη μέρα, αναγγέλλοντας την άφιξι του ομιλητού ο οποίος θα μιλούσε με θέμα «Ελευθερία στους Δεσμίους», στην Τεκτονική Στοά. Οι δύο ταξιδιώτες, μαζί με τους ιεραποστόλους που ευρίσκοντο στο Μαρακαΐμπο, ανεχώρησαν για τον ιεραποστολικό οίκο, ενώ οι άλλοι ευαγγελιζόμενοι ομάδων πήγαν στον αγρό για να διανείμουν προγράμματα που ανήγγελλαν τη δημοσία συνάθροισι. Η Αίθουσα της Βασιλείας ήταν πάρα πολύ περιωρισμένη για τη μικρή συνέλευσι που είχε ορισθή για τις ομάδες που ήταν κοντά στο Μαρακαΐμπο, αλλά είχαν τοποθετηθή καθίσματα στην αυλή πίσω από το σπίτι και 75 άτομα άκουσαν τις διαλέξεις που δόθηκαν εκείνο το βράδυ από τις επτά ως τις εννέα.

Το Μαρακαΐμπο είναι πόλις που ευδοκιμεί· η ελαιοπαραγωγή την κάνει τόπο εντόνου εμπορικής κινήσεως. Το πρωί της Παρασκευής ήταν ανάγκη να μεταβούμε στην κάτω πόλι για τις μεταναστευτικές διατυπώσεις και για τον έλεγχο συνεχίσεως του ταξιδιού στην επόμενη πόλι, και καθ’ ον χρόνον ήταν εκεί οι αδελφοί πήγαν στην αγορά, η οποία ήταν πολύ ενδιαφέρουσα. Στο τμήμα τροφίμων, το κρέας κρέμεται από μια σιδηροδοκό πάνω ακριβώς από τον πάγκο όπου πληρώνει κανείς, και όταν ένας θέλει ν’ αγοράση, πρέπει να απωθήση κανένα μπούτι ή κανένα άλλο μεγάλο κομμάτι βωδιού ή χοίρου, για να μιλήση στον άνθρωπο που είναι πίσω από τον πάγκο. Ένας ιεραπόστολος που επεξεργάζεται την αγορά μπορεί να έχη ένα κουνέλι ή ένα κοτόπουλο τυλιγμένο γύρω στο λαιμό του ενώ δίνει μαρτυρία στο άτομο που είναι σε μια παράγκα. Ήταν βέβαια ένας τόπος γεμάτος από κόσμο, αλλά όλοι εφαίνονταν συμπαθητικοί και με φιλική διάθεσι. Οι ιεραπόστολοι έχουν μερικές Γραφικές μελέτες με άτομα που εργάζονται στην αγορά. Όλοι εφαίνονταν πως εγνώριζαν για τη δημοσία συνάθροισι που θα γινόταν εκείνο το βράδυ· γι’ αυτό οι αδελφοί ανέμεναν σημαντικό αριθμό ακροατών. Η περίοδος των βροχών υπετίθετο ότι είχε λήξει, αλλά ο μετεωρολόγος μετενόησε κι έβρεχε κάθε μέρα από την αρχή της ξηράς περιόδου. Ηλπίζετο ότι δεν θα έβρεχε εκείνο το απόγευμα ή το βράδυ, διότι όταν βρέχει στο Μαρακαΐμπο ο κόσμος δεν βγαίνει από τα σπίτια του. Ατυχώς έβρεξε μια ώρα ακριβώς πριν από τη δημοσία συνάθροισι, πράγμα που εμάρανε τον ζήλο μερικών. Παρά τούτο, η αίθουσα ήταν γεμάτη, με 132 καθήμενους και μερικούς ορθίους στον προθάλαμο.

Οι αδελφοί ήταν τόσο ενθουσιασμένοι για την άφιξι του Αδελφού Νορρ ώστε ενόμισαν ότι η διάλεξις θα μετεδίδετο ραδιοφωνικώς και γι’ αυτό είχαν κάμει σχετική διευθέτησι με τον Ραδιοφωνικό Σταθμό Όντας ντελ Λάγκο (που σημαίνει «Κύματα της Λίμνης»). Έπρεπε να ληφθή ειδική άδεια για να γίνη δημοσία συνάθροισις, άδεια δε εχρειάζετο επίσης και για να μιλήση κανείς στην Αγγλική από το ραδιόφωνο. Η άδεια αυτή εδόθηκε από την κυβέρνησι. Ένα τέταρτο ακριβώς προτού αρχίση η διάλεξις έφθασαν οι τεχνικοί του ραδιοφώνου για να κάμουν τις συνδέσεις κι έτσι η ομιλία στην Αγγλική και στην Ισπανική γλώσσα θα μετεβιβάζετο από την Τεκτονική Στοά στον ραδιοφωνικό πομπό. Λίγα λεπτά μετά τις 8 μ.μ. άρχισε το πρόγραμμα. Δεκαπέντε περίπου λεπτά μετά την έναρξι της ομιλίας του Αδελφού Νορρ προς το πολύ προσεκτικό ακροατήριο όλα τα φώτα του κτιρίου έσβησαν. Το ακροατήριο βυθίσθηκε στο σκοτάδι και η έλλειψις ηλεκτρικού ρεύματος παρημπόδισε την εκπομπή. Ο Αδελφός Νορρ παρεκάλεσε τους ακροατάς να παραμείνουν ήσυχοι και συνέχισε την ομιλία του. Κανείς δεν έφυγε, εκτός από τους λίγους που έσπευσαν να βγουν για να ιδούν τι μπορούσε να γίνη για την επαναφορά του φωτισμού. Έγινε προς στιγμήν ένας ψίθυρος μέσα στην αίθουσα, αλλά σύντομα όλοι ησύχασαν και άρχισαν πάλι ν’ ακούουν τη διάλεξι. Εμάθαμε αργότερα ότι είχε καή μια ασφάλεια στην κυρία γραμμή. Ο επιμελητής την αντικατέστησε γρήγορα· το ακροατήριο λοιπόν έμεινε στο σκοτάδι τρία μόνο λεπτά περίπου. Λίγα μόνο δευτερόλεπτα μετά την επάνοδο του ρεύματος, ο Αδελφός Μόργκαν άκουσε την Αγγλο-Ισπανική διάλεξι να μεταδίδεται από το μικρό ραδιόφωνο με το οποίο ερρυθμίζετο η εκτέλεσις του προγράμματος.

Η ραδιοφώνησις πήγε πολύ καλά, και στην Αγγλική και στην Ισπανική γλώσσα, και διήρκεσε μιάμιση ώρα. Την άλλη μέρα ελέχθη σε αδελφούς που ειργάζοντο από σπίτι σε σπίτι ότι η δημοσία διάλεξις εκτιμήθηκε πολύ. Μια γυναίκα έλεγε πολλά με ενθουσιασμό για όσα είχε μάθει και δεν χρειάσθηκε προσπάθεια για να διατεθή σ’ αυτήν ένα βιβλίο και να κανονισθή μια συμμελέτη. Είχε ακούσει τις ραδιοφωνικές αγγελίες που διεφήμιζαν τη δημοσία διάλεξι, αλλά οι γείτονές της την συνεβούλευσαν να μην παρακολουθήση την ομιλία που θα εγίνετο στην Τεκτονική Στοά. Οι παπάδες είχαν πει στους γειτόνους της ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά ήταν «λευκοί δαίμονες από τις Ηνωμένες Πολιτείες». Αλλά η περιέργειά της την ωφέλησε και αυτή άκουσε τη ραδιοφωνική εκπομπή. Χάρηκε βέβαια πολύ από όσα άκουσε, και ήθελε ν’ ακούση περισσότερα. Άλλοι ευαγγελιζόμενοι ανέφεραν ότι μερικοί άνθρωποι παρηκολούθησαν την Αγγλική ομιλία· ενώ άλλοι πάλι εκατάλαβαν την Ισπανική μόνο. Ευμενή σχόλια ακούονταν παντού για τη ραδιοφωνική εκπομπή. Οι εκεί ευαγγελιζόμενοι εχάρηκαν πολύ που έμαθαν ότι η εκπομπή πήγε καλά, και ελπίζουν ν’ αποκομίσουν ικανοποιητικά αποτελέσματα λόγω της συναθροίσεως αυτής.

Η μικρή ομάς των μαρτύρων του Ιεχωβά στο Μαρακαΐμπο ανεπτύχθη καλά αφότου έκαναν αρχή εκεί οι ιεραπόστολοι πριν από ένα χρόνο. Τώρα υπάρχουν 36 ευαγγελιζόμενοι ομάδος. Πέντε ιεραπόστολοι από τη Σχολή Γαλαάδ βοηθούν τώρα τους ευαγγελιζομένους της πόλεως αυτής. Ένα άλλο πράγμα που έκαμε ευτυχείς τους εκεί αδελφούς ήταν ότι η εφημερίδα Πανόραμα της Ημέρας εδημοσίευσε μια ακόμη φωτογραφία του Αδελφού Νορρ, μαζί με τον διερμηνέα του, καθώς μιλούσε στην Τεκτονική Στοά. Εσχολίαζε η εφημερίδα ότι η ομιλία ήταν πολύ ενδιαφέρουσα. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά λοιπόν εργάζονται στο Μαρακαΐμπο, οι δε ιεραπόστολοι και οι ευαγγελιζόμενοι της ομάδος θα επωφεληθούν από τη διαφήμισι που έχει γίνει και θα βοηθήσουν τους δεσμίους να απελευθερωθούν από τη δεισιδαιμονία και τις θρησκευτικές τους αλυσίδες, διεξάγοντας επιμελώς Γραφικές μελέτες στα σπίτια τών καλής θελήσεως ανθρώπων. Και πάλι η επίσκεψις εφάνηκε πολύ σύντομη, αλλά έγινε αισθητό ότι επετελέσθη σημαντικό καλό με τις ομιλίες στους ιεραποστόλους και τη λύσι μερικών προβλημάτων που είχαν αναφυή μεταξύ των ευαγγελιζομένων της ομάδος.

Το πρωί του Σαββάτου οι δύο εκπρόσωποι του Συλλόγου έπρεπε να ξεκινήσουν για την πρωτεύουσα της Βενεζουέλας, το Καράκας. Μερικοί αδελφοί ήταν στο αεροδρόμιο του Μαρακαΐμπο για να τους προπέμψουν, και στις 11.15΄ π.μ. το Παναμερικανικό αεροπλάνο Κλίππερ έτρεχε στο διάδρομο απογειώσεως και κατηυθύνετο προς τη Λίμνη Μαρακαΐμπο και έπειτα έξω προς τη θάλασσα. Οι δύο ταξιδιώτες, μαζί με τους άλλους επιβάτας κάθησαν στα αναπαυτικά καθίσματα κι εσκέπτοντο ότι σε μιάμιση ώρα θα συναντούσαν περισσοτέρους συνεργάτας των στην πρωτεύουσα. Ξαφνικά το αεροπλάνο φάνηκε σαν να στάθηκε στον αέρα για μια στιγμή και κατόπιν προχώρησε και πάλι. Κάποια ανωμαλία υπήρχε. Το ίδιο έγινε και δεύτερη φορά, και τρίτη. Δύσκολο να περιγραφή η αίσθησις που προεκλήθη. Φαντασθήτε σαν να τραβάτε δυνατά από το άκρον ενός σχοινιού, και μια ίση δύναμις να τραβάη από το άλλο άκρον. Ξαφνικά η δύναμις από το άλλο άκρον του σχοινιού αφήνεται για μια στιγμή και γέρνετε απότομα προς τα πίσω. Κατόπιν, όταν επαναλαμβάνεται το τράβηγμα, επανέρχεσθε στην αρχική σας θέσι. Αλλά καθώς γίνεται αυτό παθαίνετε ένα τίναγμα. Αυτό συνέβη τρεις φορές με το αεροπλάνο, οι δε δύο ταξιδιώτες κατάλαβαν ότι μια από τις μηχανές δεν λειτουργούσε κανονικά. Λίγα λεπτά μετά απ’ αυτό παρετηρήθη ότι ο κυβερνήτης έστρεψε το αεροπλάνο προς τα δεξιά και κατηυθύνετο προς τα μεσόγεια, διετήρησε δε γραμμή προς τα δεξιά ώσπου συνεπλήρωσε τη στροφή. Κατόπιν διηύθυνε το αεροπλάνο για μια κατ’ ευθείαν πτήσι προς το αεροδρόμιο απ’ όπου είχαμε αναχωρήσει πριν από δεκαπέντε μόνο λεπτά.

Τότε οι αδελφοί που είχαν προπέμψει τους ταξιδιώτες είχαν επιστρέψει στην πόλι. Μη γνωρίζοντας πόσον καιρό το αεροπλάνο θα παρέμενε προσγειωμένο για επισκευή, ό,τι μπορούσαν να κάνουν οι δύο αδελφοί ήταν να περιμένουν. Μέσα σε δυο ώρες και κάτι οι μηχανικοί είχαν βγάλει μερικά μέρη της μηχανής κι έκαναν αντικαταστάσεις. Όταν εδοκίμασαν τη μηχανή, φάνηκε ότι ήταν σε αρίστη κατάστασι· έτσι λοιπόν στις 2 μ.μ. ο Αδελφός Μόργκαν και ο Αδελφός Νορρ ανεχώρησαν πάλι, συμπληρώνοντας αυτή τη φορά ένα ομαλό ταξίδι προς το αεροδρόμιο της Λα Γκουάιρα, η οποία πόλις είναι το επίνειον του Καράκας. Οι αδελφοί ήταν εκεί περιμένοντας τους ταξιδιώτες, και απορώντας τι είχε συμβή, χάρηκαν δε πολύ που τους είδαν. Επηκολούθησε η ενδιαφέρουσα πορεία με αυτοκίνητο στην πλαγιά του βουνού, πάνω στον συνεχώς ελικοειδή δρόμο που εστρέφετο πότε απ’ εδώ και πότε απ’ εκεί, με πολλούς αποτόμους κρημνούς σε όλη τη διαδρομή. Αλλά ο δρόμος ήταν πολύ βελτιωμένος εν συγκρίσει με ό,τι ήταν πριν από τριάμισυ χρόνια όταν τον επέρασε ο Αδελφός Νορρ στην πρώτη του επίσκεψι. Για τον Αδελφό Μόργκαν όλα ήταν νέα κι ενδιαφέροντα. Τέλος η πόλις εμφανίσθηκε τρεις χιλιάδες περίπου πόδια πάνω από το επίπεδο της θαλάσσης. Μεγάλες μεταβολές γίνονται στο Καράκας. Στο κέντρον της πόλεως έγινε μια πολύ καλή οικοδομική αποσυμφόρησις, μια νέα δε μεγάλη λεωφόρος, της οποίας μέρη είναι υπόγεια, περνά ίσια μέσ’ από την καρδιά της πόλεως. Κτίζονται ωραία νέα κτίρια, μερικά δε έχουν συμπληρωθή ήδη. Το Καράκας είναι μια πόλις που αναπτύσσεται και έχει ζωηρή κίνησι, οι δε ιεραπόστολοι που είναι διωρισμένοι εκεί είναι ευτυχείς που βρίσκονται σ’ αυτή την πρωτεύουσα για να κηρύττουν τον λόγον.

Το βράδυ του Σαββάτου ήταν η δεύτερη μέρα της συνελεύσεως περιοχής, οι δε Αδελφοί Νορρ και Μόργκαν ήταν στο πρόγραμμα για να μιλήσουν. Ωμίλησαν σε 110 ακροατάς. Αυτό αποτελούσε μια μεγάλη αντίθεσι προς τη μικρή συνάθροισι που είχε γίνει πριν από λίγα χρόνια στο σπιτάκι ενός ενδιαφερομένου. Τώρα μέσα στη μεγάλη αίθουσα της Βασιλείας, που ήταν ένας σταθμός αυτοκινήτων με ανάλογο μετασχηματισμό, ήταν ενδιαφέρον να συναντήσωμε μερικούς αδελφούς τους οποίους ο Αδελφός Νορρ είχε συναντήσει προηγουμένως, και ν’ απολαύσωμε στο πλήρες τη θαυμάσια αύξησι του έργου. Το άλλο πρωί δώδεκα αδελφοί εσυμβόλισαν την αφιέρωσί τους με το εν ύδατι βάπτισμα. Το απόγευμα διετέθη για δημοσία συνάθροισι, αλλά επειδή δεν είχε ληφθή γραπτή άδεια για να μιλήση ο Αδελφός Νορρ σε δημοσία συγκέντρωσι, έκαμε την ομιλία ένας εντόπιος διάκονος από τους μάρτυρας του Ιεχωβά με θέμα «Το Μόνο Φως». Μίλησε πολύ καλά, και όσοι αψήφησαν τη βροχή, 90 τον αριθμόν, απήλαυσαν πολύ την ομιλία. Αργότερα στο διάστημα της ημέρας ο καιρός ξεκαθάρισε, οι δε καλής θελήσεως άνθρωποι είχαν περισσότερο θάρρος να έλθουν στην εσπερινή συνάθροισι για ν’ ακούσουν άλλη μια φορά τους αδελφούς Νορρ και Μόργκαν. Αυτή ήταν η μεγαλύτερη συνάθροισις της συνελεύσεως, με 143 ακροατάς.

Όλοι οι ευαγγελιζόμενοι της ομάδος ρωτούσαν για τον σκαπανέα αδελφό τους που είχε κληθή στη Σχολή Γαλαάδ, και ο οποίος θα παρακολουθούσε τη σειρά μαθημάτων που θα άρχιζε στα τέλη Φεβρουαρίου. Τους ελέχθη ότι ήταν καλά και μελετούσε με επιμέλεια τα Αγγλικά, και ότι επίσης άλλαζε ρυθμό από τον βραδύτερο Λατινικό προς τους ταχύτερους τρόπους των Αμερικανών αδελφών μας του εργοστασίου. Επί μερικά χρόνια οι ιεραπόστολοι του Καράκας έπρεπε ν’ αρκούνται σ’ ένα πολύ ταπεινό οίκο, σ’ ένα πενιχρό τμήμα της πόλεως, διότι δεν μπορούσαν να εύρουν τίποτε άλλο. Προ ενός περίπου έτους, ο υπηρέτης του Τμήματος, Αδελφός Μπάξτερ, κατώρθωσε τελικά να νοικιάση μια πολύ κατάλληλη κατοικία στο καλύτερο τμήμα της πόλεως. Οι αδελφοί είναι πολύ ευχαριστημένοι που έχουν καλές συνθήκες ζωής, καθώς και μια ωραία Αίθουσα Βασιλείας απευθείας συνεχόμενη με τον οίκον, που είναι τώρα πάρα πολύ μικρή. Πραγματικά, στη συνάθροισι της εσπέρας της Κυριακής, οι μισοί ακροαταί αναγκάσθηκαν να καθήσουν στο διάδρομο και στο προαύλιο και εξυπηρετήθηκαν με μεγάφωνα. Πιθανώς γρήγορα θα σχηματισθή μια άλλη ομάδα για να τακτοποιήση τους ενδιαφέρομενους που αυξάνονται. Ο νέος ιεραποστολικός οίκος, που είναι μεγάλος, είναι τώρα γεμάτος από ιεραποστόλους, διότι τελευταίως ήλθαν και άλλοι πέντε. Υπάρχουν τώρα δέκα ιεραπόστολοι στο Καράκας. Όλοι είναι πολύ ενθουσιασμένοι με τον τόπο του διορισμού των, και τους αρέσει ο λαός και τα έθιμά του. Το μόνο πράγμα που δεν τους αρέσει είναι τα φοβερά έξοδα—το κόστος διατροφής και ιματισμού. Η Βενεζουέλα είναι μια απ’ τις πιο ακριβές χώρες ολοκλήρου της Νοτίου Αμερικής για να ζήση κανείς εκεί σήμερα. Αλλά ο Σύλλογος λαμβάνει φροντίδα για το εμπόδιο αυτό μέσω του ιεραποστολικού οίκου.

Στο 1946, που ο Αδελφός Νορρ έκαμε την πρώτη επίσκεψί του και άρχισαν να εργάζωνται οι πρώτοι δύο ιεραπόστολοι, υπήρχαν ένας ή δύο μόνο καλοί ευαγγελιζόμενοι, στο τέλος δε του έτους εκείνου δεκατρείς ευαγγελιζόμενοι έδιναν εκθέσεις έργου. Στο τέλος του υπηρεσιακού έτους 1949 υπήρχαν 91 τακτικοί ευαγγελιζόμενοι στον αγρό και κατωρθώθη ανώτατο όριο 132 ευαγγελιζομένων. Αναμένεται ότι πριν λήξη το υπηρεσιακό έτος 1950 θα υπάρχουν 100 ευαγγελιζόμενοι σε μόνη την πόλι του Καράκας, με καλές αυξήσεις στις άλλες έξη ομάδες που είναι ωργανωμένες σ’ όλη τη χώρα. Αν είναι δυνατόν ο Σύλλογος θ’ αποστείλη περισσοτέρους ιεραποστόλους στη Βενεζουέλα στο τέλος του υπηρεσιακού αυτού έτους, και θα ανοίξη ιεραποστολικούς οίκους σε μερικές από τις μεγάλες πόλεις. Υπάρχει πολύ έργο να γίνη ανάμεσα στα 3 εκατομμύρια των Βενεζουελανών.