Υπηρεσία Μαζί με τον Δούλο

«Μακάριος ο δούλος εκείνος, τον οποίον, όταν έλθη ο κύριος αυτού, θέλει ευρεί πράττοντα ούτως. Αληθώς σας λέγω, ότι θέλει καταστήσει αυτόν επί πάντων των υπαρχόντων αυτού.»—Ματθαίος 24:46, 47.

 1. Τι σημαίνει για το λαό του Θεού που βρίσκεται σήμερα στη γη, το γεγονός ότι ο Ιεχωβά και ο Χριστός είναι άρχοντες;

Ο ΙΕΧΩΒΑ είναι ο παντοδύναμος Άρχων του σύμπαντος. Στα δεξιά του βρίσκεται, ο νομοταγής και πιστός Βασιλεύς, Χριστός Ιησούς, ο οποίος υπηρετεί αιωνίως. Η βασιλεία του διωρισμένου άρχοντος θα εξασκή εξουσία επάνω στη γη ώσπου κάθε τι που βρίσκεται σ’ αυτή να αινή και να μεγαλύνη το άγιο όνομα του Δημιουργού. 144.000 εκλήθησαν να συμμετάσχουν σ’ αυτή τη θαυμαστή υπηρεσία, αυτοί δε οι κλητοί, κάνοντας την ‘κλήσιν των και την εκλογήν βεβαίαν’, θ’ αποτελέσουν την νύμφην του Βασιλέως, και θα είναι «συγκληρονόμοι» του. Ως κληρονόμοι της Βασιλείας γνωρίζουν ότι έχουν την επαγγελία συμμετοχής στο θρόνο μαζί με τον δοξασμένο Νυμφίο. Εκείνο δε που παρουσιάζει αμεσώτερο ενδιαφέρον είναι ότι ο βασιλικός Σύζυγός τους απεκάλυψε ότι, στη διάρκεια της συντελείας του αιώνος τούτου και προτού συμπληρώσουν την επίγεια πορεία τους, θα εφανέρωνε το σημείο της ευνοίας του προς αυτούς, με το να τους εμπιστευθή ειδικές ευθύνες της Βασιλείας. Αυτά τα συμφέροντα της Βασιλείας πρέπει να φρουρηθούν, να διαφυλαχθούν και να αυξηθούν ανάμεσα στην ταραχή των τελευταίων ετών του κόσμου τούτου. Κανένα δε ανθρώπινο ή δαιμονικό θέλγητρο ούτε τα συγκεχυμένα γεγονότα των μοιραίων αυτών ημερών, δεν θα επετύγχαναν να αποσπάσουν τους πιστούς οικονόμους από την υπηρεσία τους. Αυτά ακριβώς τα γεγονότα που συμβαίνουν τώρα, παρέχουν επιπρόσθετη απόδειξι της εκπληρώσεως των προφητειών που αφορούν την παρουσία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, την εγγύτητα του οριστικού τέλους του πονηρού τούτου κόσμου, και τις υποχρεώσεις που βαρύνουν τώρα τους αληθινούς υπηρέτας της βασιλείας των ουρανών.

 2. Ποιος λαμβάνει την κυριαρχία, και ποια Γραφική απόδειξι έχομε;

² Αυτή η βασιλεία του Θεού, μαζί με τον διορισμένο της Άρχοντα, είναι μεγίστης σπουδαιότητος, αιώνες δε έχουν χρησιμοποιηθή για την προετοιμασία της. Ο Βασιλεύς θα άρχη με δικαιοσύνη, επιβάλλοντας τον νόμον του Θεού και κατασυντρίβοντας κάθε εξουσία που αντιτίθεται στην αλήθεια και στο δίκαιον. «Ύστερον θέλει είσθαι το τέλος, όταν παραδώση την βασιλείαν εις τον Θεόν και Πατέρα· όταν καταργήση πάσαν αρχήν και πάσαν εξουσίαν και δύναμιν. Διότι πρέπει να βασιλεύη, εωσού θέση πάντας τους εχθρούς υπό τους πόδας αυτού.» (1 Κορινθίους 15:24-26) Ο Ιησούς Χριστός λαμβάνει αυτή τη βασιλεία από τον Πατέρα του. Κανείς άνθρωπος και καμμιά επίγεια εξουσία δεν θα ήταν δυνατόν να του την δώση, διότι δεν είναι δική τους. «Διότι εμού είναι πάντα τα θηρία του δάσους, τα κτήνη τα επί χιλίων ορέων. Γνωρίζω πάντα τα πετεινά των ορέων, και τα θηρία του αγρού είναι μετ’ εμού. Εάν πεινάσω, δεν θέλω ειπεί τούτο προς σε· διότι εμού είναι η οικουμένη, και το πλήρωμα αυτής.» (Ψαλμός 50:10-12) «Εγώ θέλω αναγγείλει το πρόσταγμα· ο Ιεχωβά είπε προς εμέ, “Υιός μου είσαι συ· εγώ σήμερον σε εγέννησα· ζήτησον παρ’ εμού, και θέλω σοι δώσει τα έθνη κληρονομίαν σου, και ιδιοκτησίαν σου τα πέρατα της γης”.» (Ψαλμός 2:7, 8, Α.Σ.Μ.) Ο Σατανάς, ο θεός του πονηρού τούτου κόσμου, δεν είχε ποτέ ως ιδιοκτησία του τη γη με τα όρη της, τους ωκεανούς, τις λίμνες, τους ποταμούς, τα δένδρα, τα άνθη, τα ζώα, τα πουλιά, τα ψάρια και τα άλλα δημιουργήματα. Αυτά δεν ήταν δικά του για να τα δώση σε οποιονδήποτε άλλον. Ο Αδάμ, ποτέ δεν απέκτησε αυτή την ένδοξη κυριαρχία. Ο απόστολος Παύλος δηλώνει εις Εβραίους 2:5-8 ότι η κυριαρχία αυτή θα δοθή στον Ιησού Χριστό. Ο Παύλος παρέθετε στο μέρος αυτό μια περικοπή από τον Ψαλμό 8, ο οποίος σαφώς διδάσκει ότι ο Παγκόσμιος Κυρίαρχος έθεσε όλα αυτά τα δημιουργήματα υπό την κηδεμονία του αγαπητού του Υιού. «Την οποίαν ενήργησε εν τω Χριστώ, αναστήσας αυτόν εκ νεκρών· και εκάθισεν εκ δεξιών αυτού εν τοις επουρανίοις, υπεράνω πάσης αρχής και εξουσίας, και δυνάμεως και κυριότητος, και παντός ονόματος ονομαζομένου, ου μόνον εν τω αιώνι τούτω, αλλά και εν τω μέλλοντι· και πάντα υπέταξεν υπό τους πόδας αυτού· και έδωκεν αυτόν κεφαλήν υπεράνω πάντων εις την εκκλησίαν, ήτις είναι το σώμα αυτού, το πλήρωμα του τα πάντα εν πάσι πληρούντος.»—Εφεσίους 1:20-23· βλέπε επίσης Δανιήλ 7:13, 14· 2:44· Ψαλμός 89:34-37.

 3. Με ποιους μοιράζεται ο Ιησούς Χριστός τη βασιλεία του;

³ Έτσι η αιώνια βασιλεία ανήκει στον Ιησού Χριστό όπως μάλιστα αυτός ο ίδιος διεκήρυξε: «Εγώ ετοιμάζω εις εσάς βασιλείαν, ως ο Πατήρ μου ητοίμασεν εις εμέ.» (Λουκάς 22:29) Περαιτέρω, ως προς το ότι την μοιράζεται με τους πιστούς μαθητάς του, διαβάζομε, «Καθώς εξεύρετε ότι . . . διεμαρτυρόμεθα, δια να περιπατήσητε αξίως του Θεού, του προσκαλούντος υμάς εις την εαυτού βασιλείαν και δόξαν.»—1 Θεσσαλονικείς 2:11, 12 βλέπε επίσης Ρωμαίους 8:17· Φιλιππησίους 3:10-14· 2 Τιμόθεον 2:12.

 4. Ποια ήταν μερικά από τα συμφέροντα που αυτός εμπιστεύθηκε στη φροντίδα της εκκλησίας του;

⁴ Όταν ο Ιησούς Χριστός ήταν στη γη, εμπιστεύθηκε πολλά πράγματα στους μαθητάς του. Αυτά ήταν ο λόγος του, η διατροφή των προβάτων, η «ειρήνη του», η διακήρυξις της Βασιλείας, η τιμή του ονόματος του Πατρός του. Αργότερα στην Πεντηκοστή, μέσω της λειτουργίας του αγίου πνεύματος και των διακονιών των αποστόλων, ανετέθησαν περισσότερα συμφέροντα στη φροντίδα της εκκλησίας. «Εις ένα δε έκαστον ημών εδόθη η χάρις κατά το μέτρον της δωρεάς του Χριστού.» (Εφεσίους 4:7) Πολλά από τα χαρίσματα αυτά αναφέρονται στο εδάφιον 11: «Και αυτός έδωκεν άλλους μεν αποστόλους, άλλους δε προφήτας, άλλους δε ευαγγελιστάς, άλλους δε ποιμένας και διδασκάλους.» Όλα αυτά τα χαρίσματα ήταν για ένα ειδικό σκοπό: «Προς την τελειοποίησιν των αγίων, δια το έργον της διακονίας, δια την οικοδομήν του σώματος του Χριστού.» (Εδάφιον 12) Οι απόστολοι εξετέλεσαν πιστά τις υπηρεσίες αυτές, πιστή δε υπηρεσία απεδόθη στο τέλος του κόσμου στο οποίο τώρα βρισκόμαστε. Υπήρξαν ανάμεσα στα εκατομμύρια των ανθρώπων που ομολογούν ότι είναι Χριστιανοί, μερικοί που έθρεψαν το ποίμνιο του Θεού, εκράτησαν μπροστά στους ανθρώπους τον καλό και αληθινό λόγο του Θεού, ενίσχυσαν εκείνους που ανήκουν στην οικογένεια του Κυρίου και εκήρυξαν «επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών», όλα δε αυτά για την τιμή του ονόματος του ουρανίου Πατρός. Όταν ο Κύριος Ιησούς Χριστός επέστρεψε ‘εν δυνάμει και δόξη’ για να εγκαταστήση τη διακυβέρνησι της βασιλείας του επάνω σ’ όλη τη γη, επρόκειτο να εύρη τον πιστό δούλο να ανταποκρίνεται στις ευθύνες του μ’ έναν τρόπο ευάρεστο σ’ αυτόν. Όταν ήταν μαζί με τους μαθητάς του, ανέφερε μια παραβολή που είναι και προφητεία, η οποία αφορά αυτό ακριβώς το έργο του δούλου, και δείχνει τι θα συνέβαινε. Εξέτασις αυτής της παραβολής και εκτίμησις της εκπληρώσεώς της τώρα, δίνει χαρά, παρηγορία και δύναμι στο λαό του Θεού.

Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ «ΠΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΦΡΟΝΙΜΟΥ ΔΟΥΛΟΥ»

 5. Ποιος διώρισε τον «πιστόν και φρόνιμον δούλον», και τι ήταν εκείνο που ευχαρίστησε τόσο τον Κύριο στην επιστροφή του;

⁵ «Τις λοιπόν είναι ο πιστός και φρόνιμος δούλος, τον οποίον ο κύριος αυτού κατέστησεν επί των υπηρετών αυτού, δια να δίδη εις αυτούς την τροφήν εν καιρώ; Μακάριος ο δούλος εκείνος, τον οποίον, όταν έλθη ο κύριος αυτού, θέλει ευρεί πράττοντα ούτως. Αληθώς σας λέγω, ότι θέλει καταστήσει αυτόν επί πάντων των υπαρχόντων αυτού.» (Ματθαίος 24:45-47) Θα παρατηρηθή ότι η προφητεία δεν αφορά απλώς έναν οποιονδήποτε δούλο, αλλά έναν που έχει ειδικώς εκλεγή, έναν «ον κατέστησεν ο κύριος επί της οικετείας αυτού» (Κριτική Έκδοσις Κειμένου)· «ον κατέστησεν ο κύριος αυτού επί της θεραπείας αυτού.» (Κοινή Έκδοσις Κειμένου) Η κυρία υπηρεσία που αναφέρεται ότι έπρεπε να τύχη προσοχής ήταν ‘να δίδη τροφήν εν καιρώ’· «του διδόναι αυτοίς, την τροφήν εν καιρώ». (Κείμενον) Ο δούλος αυτός, με το να εκτελή πιστά, φρόνιμα, με νομιμοφροσύνη και σύνεσι τα καθήκοντά του, έλαβε την επιδοκιμασία του κυρίου. «Μακάριος ο δούλος εκείνος, ον ελθών ο κύριος αυτού ευρήσει ποιούντα ούτως.» (Ματθαίος 24:46, Κείμενον) Πολύ ευχαριστημένος είναι ο Κύριος και το ίδιο είναι και ο δούλος. Αφού επαινεί τον δούλο, ο κύριος τον ανταμείβει εμπιστευόμενος στη φροντίδα του πολύ μεγαλύτερα συμφέροντα. «Θέλει καταστήσει αυτόν επί πάντων των υπαρχόντων αυτού.» (Εδάφιον 47) «Επί πάσι τοις υπάρχουσιν αυτού καταστήσει αυτόν.» (Κείμενον)

 6. Πότε είναι ο ωρισμένος καιρός της εκπληρώσεως της παραβολής αυτής, και ποιες είναι μερικές από τις ερωτήσεις που έρχονται στο νου;

⁶ Η προφητική εκπλήρωσις της παραβολής αυτής συμβαίνει στη δευτέρα παρουσία του Κυρίου Ιησού Χριστού, στο τέλος του κόσμου. Εκπληρώνεται τώρα, και γι’ αυτό μπορεί να κατανοηθή. Ποιος είναι λοιπόν ο «πιστός και φρόνιμος δούλος»; Πού είναι η «οικετεία» (ο οίκος των υπηρετών); Πώς και πότε ήλθε ο «κύριος» και επεδοκίμασε τον «δούλον»; Τι εννοείται με τον όρον «υπάρχοντα»; Τι εννοείται με το ότι ο δούλος ‘καθίσταται επί πάντων των υπαρχόντων αυτού (του κυρίου)’; Οι ερωτήσεις αυτές και πολλές άλλες έρχονται στο νου του αναγνώστου Είναι δυνατόν να κατανοηθή η εκπλήρωσις της παραβολής αυτής τώρα, και μακάριοι είναι οι οφθαλμοί σας, αν βλέπετε.

 7. Ποια ανάλογα μέρη εδαφίων της παραβολής μάς βοηθούν να καθορίσωμε τον καιρό της εκπληρώσεως;

⁷ Πρώτα, ας καθορίσωμε τον καιρό της εκπληρώσεως. Το εδάφιο 46 λέγει «όταν έλθη ο κύριος αυτού», το δε εδάφιο 44 δηλώνει ότι «καθ’ ην ώραν δεν στοχάζεσθε, έρχεται ο Υιός του ανθρώπου». Είναι φανερό ότι οι προφητείες που αναφέρονται στο 24ο κεφάλαιο του Ματθαίου αφορούν το τέλος του κόσμου. Ο Κύριος χρησιμοποιεί έναν από τους τίτλους του, τον τίτλο «Υιός του ανθρώπου», καθιστώντας έτσι προφανές ότι ανεφέρετο στον εαυτό του ως τον «κύριον» της «οικετείας». Ο καιρός είναι της δευτέρας παρουσίας του Χριστού, και της «συντελείας» του πονηρού τούτου κόσμου, όταν η βασιλεία του πρέπει ν’ αρχίση τη διακυβέρνησί της.

 8. Ποιοι είναι οι «κεχρισμένοι»; και τι εννοείται με τον όρον «το κεχρισμένο υπόλοιπο»;

⁸ Ποιος είναι υπεύθυνος να φροντίση για τη διατροφή των υπηρετών; Σε μια άλλη περίπτωσι ο Ιησούς είπε στους ακολούθους του, «Ενοήσατε ταύτα πάντα; Λέγουσι προς αυτόν, Ναι, Κύριε. Ο δε είπε προς αυτούς, Δια τούτο πας γραμματεύς μαθητευθείς εις τα περί της βασιλείας των ουρανών είναι όμοιος με άνθρωπον οικοδεσπότην, όστις εκβάλλει εκ του θησαυρού αυτού νέα και παλαιά.» (Ματθαίος 13:51, 52) Αυτοί, επομένως, είναι η τάξις της «βασιλείας των ουρανών», τα πιθανά μέλη της «νύμφης του Χριστού», εκείνοι που είναι «εν Χριστώ», όπως αναφέρεται εις Ρωμαίους 12:5: «Ούτω και ημείς οι πολλοί έν σώμα είμεθα εν Χριστώ, ο δε καθείς μέλη αλλήλων.» «Διότι πάσαι αι επαγγελίαι του Θεού είναι εν αυτώ το ναι, και εν αυτώ το αμήν, προς δόξαν του Θεού δι’ ημών. Ο δε βεβαιών ημάς μεθ’ υμών εις Χριστόν, και ο χρίσας ημάς, είναι ο Θεός· όστις και εσφράγισεν ημάς, και έδωκε τον αρραβώνα του Πνεύματος εν ταις καρδίαις ημών.» (2 Κορινθίους 1:20-22) Αυτοί είναι οι «κεχρισμένοι». Η ομάδα αυτή αποτελείται από 144.000 μέλη (Αποκάλυψις 14:1), των οποίων η κλήσις άρχισε με τους αποστόλους και πλησιάζει στη συμπλήρωσί της κατά την δευτέρα παρουσία του Ιησού Χριστού. Έχει σχεδόν ήδη συμπληρωθή. Πράγματι, ένα μικρό μόνο υπόλοιπο της ομάδος αυτής, που είναι γενικά γνωστό ως το «κεχρισμένο υπόλοιπο», έχει τώρα απομείνει στη γη. Μια τέτοια τάξις θα ήταν στη γη όταν θα επέστρεφε ο Κύριος, διότι έτσι αυτός εδίδαξε.

 9. Γιατί το 1918 είναι μια σπουδαία χρονολογία; Εξηγήστε το έργο που έγινε πριν από το 1918.

⁹ Ο Κύριος Ιησούς Χριστός ενθρονίσθηκε ως ο Βασιλεύς του νέου κόσμου το 1914, όπως μαρτυρούν όλες οι αρχαίες προφητείες και τα σημερινά γεγονότα. Το μέγιστο γεγονός της γης έλαβε τότε χώραν, διότι τότε ακριβώς ο Ύψιστος Θεός έδωσε εντολή στον Υιό του να ‘κατακυριεύη εν μέσω των εχθρών του’. (Ψαλμός 110:1, 2) Τότε ακριβώς άρχισε στον ουρανό η ενέργεια για την προαγωγή της διακυβερνήσεως της Βασιλείας, της νέας αυτής εξουσίας που θα κυβερνήση όλα τα έθνη. (Ψαλμός 2· Αποκάλυψις 12:5) Πριν από τη σπουδαιότατη αυτή χρονολογία, υπήρξε ένα προπαρασκευαστικό έργο που προχωρούσε επί έτη. Η 40ετής χρονική περίοδος (από το 1878 έως το 1918) προελέχθη στη Γραφική προφητεία, και γενικά έχει χαρακτηρισθή ως έργον «Ηλία» ή «Ιωάννου του Βαπτιστού», και τούτο διότι αποτελεί μια σύγχρονη σε μεγάλη κλίμακα εκπλήρωσι των προφητικών των έργων. «Αρχή του ευαγγελίου του Ιησού Χριστού, Υιού του Θεού· καθώς είναι γεγραμμένον εν τοις προφήταις, “Ιδού, εγώ αποστέλλω τον άγγελόν μου προ προσώπου σου, όστις θέλει κατασκευάσει την οδόν σου έμπροσθέν σου.” “Φωνή βοώντος εν τη ερήμω, Ετοιμάσατε την οδόν του Κυρίου, ευθείας κάμετε τας τρίβους αυτού”.» (Μάρκος 1:1-3· Ματθαίος 3:1-12) «Ιδού, εγώ θέλω αποστείλει προς εσάς Ηλίαν τον προφήτην, πριν έλθη η ημέρα του Ιεχωβά η μεγάλη και επιφανής· και αυτός θέλει επιστρέψει την καρδίαν των πατέρων προς τα τέκνα, και την καρδίαν των τέκνων προς τους πατέρας αυτών, μήποτε έλθω και πατάξω την γην με ανάθεμα.» (Μαλαχίας 4:5, 6, Α.Σ.Μ.) «Και αν θέλητε να δεχθήτε τούτο, αυτός [ο Ιωάννης ο Βαπτιστής] είναι ο Ηλίας, όστις έμελλε να έλθη.» (Ματθαίος 11:14) Η οδός πρέπει να ‘ετοιμασθή’ προτού εμφανισθή ο Βασιλεύς. Στη διάρκεια των 40 ετών πριν από το 1918, όπως στις ημέρες του Ιωάννου του Βαπτιστού, το άγγελμα που εδίδετο ήταν ισχυρό, σαφές, παρηγορητικό για τους ‘πτωχούς τω πνεύματι’, κατήγγελλε τους υπερηφάνους και μαρτυρούσε για τον Χριστόν του Θεού. Ο κεχρισμένος λαός του Θεού επί 30 χρόνια και πλέον πριν από το 1914 ανήγγελλε την εγγύτητα του τέλους των «καιρών των Εθνών», και καλούσε εκείνους που ωμολογούσαν ότι ήταν λαός του Θεού, να είναι έτοιμοι για την υπηρεσία του Ιεχωβά. Το ένα άγγελμα κατόπιν του άλλου ανηγγέλλετο δημοσία, αρκετά εκατομμύρια Γραφικών βιβλίων εξεδίδοντο, πολύ περισσότερα εκατομμύρια φυλλαδίων κυκλοφορούσαν—όλα για να επιστήσουν την προσοχή των ανθρώπων στην εκπλήρωσι της προφητείας και το επείγον τού να είναι αφυπνισμένοι και άγρυπνοι. Η ακούραστη, ανιδιοτελής, ολόψυχη διακονία των πιστών αυτών Χριστιανών ήταν γνωστή στον «κύριο» των υπηρετών, και αυτός τους ανεγνώρισε.

10. Πότε ωργανώθηκε η Εταιρία; και ποιες δυσκολίες εδοκίμασαν οι πιστοί λίγο μετά το 1916;

¹⁰ Το 1884 ήταν το έτος που οι πιστοί αυτοί δούλοι ωργάνωσαν και ίδρυσαν τη Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά, και άρχισαν να κατευθύνουν μέσω αυτής όλη τη διακονία τους. Όταν ο πρώτος πρόεδρος της Εταιρίας αυτής ετελείωσε την επίγεια πορεία του το 1916, μερικοί που ήταν ενωμένοι με τους κεχρισμένους του Κυρίου εστασίασαν εναντίον των δούλων του Θεού. Οι γεμάτες πλεονεξία καρδιές τους εξεδηλώθησαν με το να κακολογούν τα νομοταγή τέκνα του Θεού, λέγοντας ότι η Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά δεν εχρησιμοποιείτο πια από τον Κύριο, ότι αυτοί είχαν το φως και ότι οι δούλοι του Θεού έπρεπε ν’ ακολουθούν αυτούς. Ανάμεσα σε όλη αυτή τη φιλονεικία, την κακολογία, τους σκληρούς χαρακτηρισμούς, τις δόλιες ενέργειες, τις προδοσίες και τις καταδιώξεις και δοκιμασίες του πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, οι πιστοί κεχρισμένοι εξακολούθησαν να τρέφουν τον οίκον της πίστεως με κατάλληλη πνευματική τροφή· και ούτε μια φορά δεν παρέλειψαν να εκδώσουν το περιοδικό Σκοπιά.

11. Ποιο άλλο μεγάλο γεγονός συνέβη στο έτος 1918, και με ποια αποτελέσματα στους δούλους του Θεού;

¹¹ Η εκκλησία εδοκιμάζετο ασφαλώς και ‘έσωθεν και έξωθεν’. Τότε, το 1918, ο Κύριος Ιησούς Χριστός εμφανίσθηκε στο ναό για κρίσι. Οι άγγελοί του συνέλεξαν μέσα από την τάξι της Βασιλείας εκείνους που παρανομούσαν και εργάζονταν αδικία. «Θέλει αποστείλει ο Υιός του ανθρώπου τους αγγέλους αυτού, και θέλουσι συλλέξει εκ της βασιλείας αυτού πάντα τα σκάνδαλα, και τους πράττοντας την ανομίαν· και θέλουσι ρίψει αυτούς εις την κάμινον του πυρός· εκεί θέλει είσθαι ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων. Τότε οι δίκαιοι θέλουσιν εκλάμψει ως ο ήλιος, εν τη βασιλεία του Πατρός αυτών. Ο έχων ώτα δια να ακούη, ας ακούη.» (Ματθαίος 13:41-43) Ο μέγας αόρατος Κριτής γρήγορα απεχώρισε τους πονηρούς αυτούς, και συγχρόνως έφερε στο προσκήνιο τους πιστούς του. «Τότε οι δίκαιοι εκλάμψουσιν, ως ο ήλιος, εν τη βασιλεία του Πατρός αυτών. (Εδάφιο 43, Κείμενον) Παραμερίζοντας τους στασιαστάς και πονηρούς αυτούς, θα μπορούσε να χρησιμοποιήση τον λαό του και να τον κάμη να ‘λάμψη, διότι το φως του ήλθε’. Επεδοκίμασε τους νομοταγείς αυτούς δούλους, διότι, παρ’ όλα τα προβλήματα, τα εμπόδια, τις δοκιμασίες και τους διωγμούς, οι κεχρισμένοι είχαν πιστά συνεχίσει το έργο της διατροφής των προβάτων—και τούτο πάντοτε μέσω της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά.

Ο «ΠΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΦΡΟΝΙΜΟΣ ΔΟΥΛΟΣ»

12. Η επιδοκιμασία του πιστού δούλου τι αποτέλεσμα είχε;

¹² Ο κύριος του οίκου είπε, ‘Μακάριος είναι ο δούλος εκείνος . . . Θα τον καταστήση επί όλων των υπαρχόντων του.’ Τα προνόμια και οι ευθύνες αυτού του δούλου έγιναν τώρα περισσότερα, διότι ενώ εφρόντιζε για τον οίκο γενικώς, τώρα του ανετέθησαν επιπρόσθετα καθήκοντα. Διωρίσθηκε να έχη την τελεία διεύθυνσι όλων των υπαρχόντων του κυρίου, τη διαχείρισι όλης της περιουσίας, των κτημάτων, των γαιών και του πλούτου. Τι θα μπορούσε να σημαίνη αυτό τώρα; Ποια ήταν τα «υπάρχοντα», τα «κτήματα», η «περιουσία» η εμπιστευμένη σ’ αυτόν τον «πιστόν και φρόνιμον δούλον»; Ασφαλώς, σκεπτόμεθα αμέσως τη μεγίστη και πολυτιμότατη ιδιοκτησία του Βασιλέως του νέου κόσμου, και αυτή είναι η Βασιλεία. Αλλά πώς θα μπορούσε να τεθή η Βασιλεία υπό την επιτήρησι του δούλου; Ασφαλώς δεν θα μπορούσε να γίνη αυτό για το μέρος εκείνο της Βασιλείας που βρίσκεται στον ουρανό τον ίδιο, διότι το κεχρισμένο υπόλοιπο είναι ακόμη στη γη. Βρίσκομε ότι ο δούλος έχει να κάμη με τούτο ακριβώς: με τα συμφέροντα της ενδόξου Βασιλείας που αφορούν τώρα αυτή τη γη. Δηλαδή, με τα συμφέροντα εκείνα της Βασιλείας που είναι ορατά. Μπορεί, λοιπόν, αυτό να σημαίνη πραγματικά ότι ο κύριος που επέστρεψε ως ο νέος άρχων της γης κατέστησε αυτόν τον «πιστόν και φρόνιμον δούλον» επιστάτην όλων των σημερινών επιγείων συμφερόντων της βασιλείας του; Αυτό ακριβώς δηλώνεται, και ασφαλώς τίποτε ολιγώτερο. ‘Θέλει καταστήσει αυτόν επί πάντων των υπαρχόντων αυτού.’ Όχι μόνο το πιστεύομε αυτό, αλλά και αποδίδομε ευχαριστίες στον Θεό και στον Χριστό μέρα και νύχτα για τη στοργική του αγαθότητα προς τους υιούς των ανθρώπων.

13. (α) Πώς γίνεται η διαχείρισις των υπαρχόντων, και μέσω ποιας οργανώσεως; (β) Τι σημαίνει αυτό;

¹³ Πώς λαμβάνεται φροντίδα για τα συμφέροντα αυτά και πώς γίνεται η διαχείρισίς των; Η απάντησις, σαφώς, είναι ότι αυτό γίνεται από το κεχρισμένο του υπόλοιπο μέσω της οργανώσεως που αυτός ευλόγησε τόσο πλουσίους και καταφανώς στη διάρκεια των τελευταίων 66 ετών, δηλαδή, της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά. Μερικοί αναγνώσται μπορεί να αμφισβητήσουν το γεγονός αυτό, αλλά προσκαλείσθε να εξετάσετε τις αποδείξεις και να αντιληφθήτε μόνοι σας ότι είναι αληθινό. Ακόμη σ’ αυτό το σημείο, μπορείτε τάχα να σκεφθήτε μια άλλη οργάνωσι που χρησιμοποιείται από το λαό του Θεού ολοκληρωτικά και αποκλειστικά για την εκτέλεσι του έργου του; Ιδού ένας όμιλος κεχρισμένων δούλων Κυρίου του Θεού, οι οποίοι αφιέρωσαν το παν των στην αγία του υπηρεσία, και δρουν τώρα με τελεία πίστι, τιμώντας το όνομά του, κηρύττοντας τον Βασιλέα και τη Βασιλεία, τρέφοντας το ποίμνιο, και χρησιμοποιώντας αυτή την ίδια οργάνωσι για την εκπλήρωσι αυτών των σκοπών. Θα ήταν σχετικώς εύκολο να πη κανείς απλώς, ‘Δεν είναι έτσι’· μπορείτε, όμως, να αναφέρετε μια άλλη οργάνωσι που να είναι έτσι ενασχολημένη σήμερα επάνω στη γη; Θα εύρετε ότι αυτό δεν είναι δυνατόν. Εν τούτοις, θα παρατηρήσετε ότι οι δηλώσεις αυτές δεν είναι απλοί ισχυρισμοί, αλλά είναι γεγονότα και είναι αληθινές. Ο «πιστός και φρόνιμος δούλος» του Κυρίου έχει να παρουσιάση αποδείξεις ότι είναι «ο δούλος», και μια και είναι βεβαιωμένο αυτό, τότε εκείνοι που το κατανοούν είναι υποχρεωμένοι να λάβουν αποφάσεις σχετικά με την υπηρεσία τους. Μπορείτε να εξακολουθήσετε και θα εξακολουθήσετε τάχα να ενασχολήσθε σε υπηρεσίες που δεν γίνονται με την εξουσιοδότησι και σύμφωνα με τις οδηγίες εκείνου που ‘κατέστησε ο Κύριος επί πάντων των υπαρχόντων του’, ή θα μάθετε την οδόν του Θεού; Δεν μπορείτε να κάνετε και τα δύο. Ο «πιστός και φρόνιμος δούλος» είναι νομοταγής και αληθινός, είναι τυφλός και κωφός σε όλα και σε όλους όσοι θα επιζητούσαν να προξενήσουν διαίρεσι ή βλάβη μεταξύ των υπηρετών, ο «δούλος» δε αυτός έχει την εύνοια του Κυρίου. Λάβετε, λοιπόν, την απόφασί σας.

14. Σε ποιον πραγματικά ανήκουν αυτά τα συμφέροντα; Γιατί;

¹⁴ Ο Ιησούς Χριστός είναι η κεφαλή αυτού του «πιστού δούλου», και όλοι πρέπει να το αναγνωρίσουν. Αυτά τα ζωτικώτατα συμφέροντα της Βασιλείας δεν διαβιβάζονται ή παραχωρούνται απλώς στην τάξι του δούλου για να τα διαχειρισθή όπως θέλει. Όχι, δεν είναι καθόλου έτσι. Τα «υπάρχοντα» ανήκουν ακόμη στον Ιησού Χριστό, τον «άρχοντα», και τα θέτει υπό την φροντίδα του δούλου, υπό την επιτήρησί του. Παραδίδονται ως παρακαταθήκη. Επί πλέον, δεν θα ήταν άραγε παράξενο πράγμα αν ο Χριστός είχε περισσοτέρους από ένα «πιστό και φρόνιμο δούλο»; Υποθέστε ότι είχε δύο, ή πιο πολλούς, και ο καθένας ισχυριζόταν ότι είχε την εποπτεία, των υπαρχόντων. Θα υπήρχε σύγχυσις· ο δε Θεός δεν είναι δημιουργός συγχύσεως.

15. Με ποια παραδείγματα και με ποια λογίκευσι μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι υπάρχει ένας μόνο «πιστός και φρόνιμος δούλος»;

¹⁵ Υπάρχει ένας μόνο Ύψιστος Ιεχωβά, ένας Κύριος Ιησούς Χριστός, ένα άγιο πνεύμα, μια κεχρισμένη ομάδα, μια ομάδα των «άλλων προβάτων» του Κυρίου. Δεν υπάρχουν δύο Χριστοί, και ούτε υπάρχουν δύο κεχρισμένες ομάδες. Έτσι σήμερα υπάρχει μια τάξις «πιστού και φρονίμου δούλου». Εξετάστε την πολιτεία του Ιεχωβά στο παρελθόν. Ο Νώε, παραδείγματος χάριν: Ήταν ο ένας εκείνος που είχε εκλεγή για το πριν από τον κατακλυσμό έργον. Στον Αβραάμ ο Θεός έδωκε την επαγγελία ότι το σπέρμα του θα κατελάμβανε τη γη και θα ευλογούσε όλες τις φυλές της γης, και δεν έδωκε την επαγγελία σε δύο ή τρεις Αβραάμ. Εχρησιμοποίησε έναν άνθρωπο, τον Μωυσή, για να απελευθερώση, να οδηγήση και να δώση τον νόμο στον Ισραήλ—και όχι περισσοτέρους ανθρώπους. Το ίδιο μπορεί να λεχθή και για τον Ααρών, τον αρχιερέα, και για τον Ιερεμία και το έργο του. Βέβαια δύο μπορούν να εργασθούν ομόφωνα, όπως ο Ηλίας και ο Ελισσαιέ, αλλά ασφαλώς όχι με διάφορες εντολές και ο ένας εναντίον του άλλου. Από τα παραδείγματα, λοιπόν, και τη λογική είμεθα αναγκασμένοι να συμπεράνωμε ότι σε μια και μόνο τάξι «πιστού και φρονίμου δούλου» είναι εμπιστευμένα αυτά τα σπουδαιότατα υπάρχοντα της Βασιλείας.

16. Πώς είδαν μερικοί την λήψι από τον «δούλο» της εποπτείας όλων των «υπαρχόντων» του Κυρίου; Και τι συνέβη;

¹⁶ Μετά την ανάθεσι των υπαρχόντων αυτών στην τάξι του «πιστού και φρονίμου δούλου» έπειτα από το 1918, μερικοί αμφισβήτησαν και είπαν στους αξιωματούχους της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά, που αντιπροσώπευαν το κεχρισμένο υπόλοιπο, «Το παίρνετε πάρα πολύ επάνω σας. Ποιος σας διώρισε σ’ αυτή τη θέσι;» «Από πού λαμβάνετε την εξουσία ώστε να ισχυρίζεσθε ότι μπορείτε τώρα να διευθύνετε όλο το έργο του Κυρίου επάνω στη γη;» Ή, «Κι εμείς επίσης είμεθα λαός του Θεού και έχομε κάποια δικαιώματα, και πιστεύομε ότι ο Θεός ακόμη αποκαλύπτει τους σκοπούς του μέσω ατόμων, άσχετα με το σώμα του δούλου.» Αυτοί οι στασιασταί προσπάθησαν να οργανώσουν όλον τον λαόν του Θεού για να ενεργήση εναντίον της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά, και επομένως εναντίον του σώματος του «δούλου». Προέτρεψαν εντόνως τα τέκνα του Θεού να αποχωρισθούν και να εύρουν δικούς των δρόμους ή, τουλάχιστον, να ενωθούν μαζί τους, και αυτοί θα τους έτρεφαν και θα τους φανέρωναν αλήθειες. Αλλά πού ακριβώς είναι αυτοί οι στασιασταί σήμερα; Δεν πρόκειται να βρεθούν. Είναι ακριβώς σαν να άνοιξε η γη το στόμα της και τους κατέπιε, όπως έγινε και με τον Κορέ και τους 250 αρχηγούς της συναγωγής που ενώθηκαν στον στασιασμό του εναντίον του Μωυσέως, του δούλου του Θεού. (Αριθμοί 16:1-35) Επί πλέον, όταν επρόκειτο να τακτοποιηθή το ζήτημα του διορισμού του αρχιερέως, ο Ιεχωβά διέταξε να φερθή ενώπιον του μια ράβδος για κάθε φυλή, δώδεκα συνολικά, και αυτός θα έκανε να βλαστήση μια από τις ράβδους, δείχνοντας ποιον είχε διορίσει, και έτσι θα έθετε τέρμα στον γογγυσμό. Η ράβδος του Ααρών ήταν εκείνη που παρήγαγε άνθη και έδωσε ώριμα αμύγδαλα. (Αριθμοί 17:1-11) Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα. Το κεχρισμένο υπόλοιπο των ακολούθων του Χριστού δεν ανέλαβε μόνο του αυτή την ευθύνη. Ούτε την εξέλεξε. Υπήρξαν πιστοί στα καθήκοντά τους και ο Χριστός τούς αντήμειψε με πρόσθετα προνόμια και υπηρεσίες. Οποιοσδήποτε θέτει υπό συζήτησι το ποιος είναι εκείνος που διώρισε ο Κύριος, πρέπει να κυττάζη για τους καρπούς. Ποιου η «ράβδος» «εβλάστησε»; Τίνος η εξουσία παράγει αποτελέσματα; Ασφαλώς η απάντησις πρέπει να είναι προφανής· δεν είναι κανείς άλλος από αυτόν τον «πιστόν και φρόνιμον δούλον». Μερικοί μπορεί να μην το έχουν καταλάβει αυτό, αλλά η μαρτυρία είναι παρούσα και είναι βέβαιη.

17. Γιατί πρέπει να τρώγωμε μόνο στην τράπεζα τού Κυρίου;

¹⁷ Εξακολουθητικά και με προθυμία παρέχεται η τροφή από την αποθήκη στον οίκο των υπηρετών. Είναι καλή, υγιεινή και θρεπτική, η σταθερή δε αποκάλυψις αληθειών κατέστησε πολύ ευτυχισμένους και ικανοποιημένους τους υπηρέτας. Θα παρέχεται εξακολουθητικά έως το τέλος, διότι ο μέγας Προμηθευτής, Ιεχωβά, και ο Κύριος Ιησούς Χριστός, που είναι ο Μεγαλύτερος από τον Ιωσήφ, είναι εκείνοι που παρέχουν την τροφή. Είναι καλό να ενθυμούμεθα ότι υπάρχει μια μόνο τράπεζα του Κυρίου. Άφθονη προμήθεια εξαίρετης τροφής παρασκευάζεται και προσφέρεται εκεί, αν γνωρίζετε δε ότι έτσι έχει το πράγμα, γιατί τότε να πηγαίνετε να γευθήτε κάτι στην τράπεζα εκείνων που εναντιώνονται σ’ αυτόν τον πιστό οικονόμο των προμηθειών του Κυρίου; Μπορείτε να πάθετε πνευματική δηλητηρίασι, διότι η τροφή τους δεν είναι δοκιμασμένη Θεοκρατικά. Γιατί να ενδιαφερώμεθα για τις πενιχρές μερίδες εκείνων που είναι έξω από τον πιστόν οίκο του Θεού όταν υπάρχουν τόσο πολλά για να αφομοιώσωμε στον οίκο του Κυρίου; Εκείνοι που είναι έξω, δεν συνεργάζονται με τη Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά και γι’ αυτό δεν μπορούν να σας βοηθήσουν, διότι δεν έχουν την ευλογία του Κυρίου, και θα ατιμάζετε τον Θεόν, τον Προμηθευτήν. Υπάρχουν εκείνοι που προσπαθούν να σερβίρουν φαγητά για το λαό του Κυρίου στις δικές τους τράπεζες ανεξάρτητα από την τράπεζα του Κυρίου, αλλ’ αυτό είναι άχρηστο, διότι μια και εγκατέλειψαν τον οίκο των υπηρετών του Κυρίου και ίδρυσαν δικό τους νοικοκυριό, η τροφή τους γίνεται παλαιωμένη, και οι ίδιοι επίσης· και εκτός απ’ αυτό, εξετάστε τα μοιραία αποτελέσματα της πορείας εκείνων που καταφρονούν την τράπεζα του Κυρίου. (Μαλαχίας 1, 2) Ο ασφαλέστερος δρόμος για τα μέλη του οίκου των υπηρετών του Κυρίου είναι να μένουν ευχαριστημένα με την τροφή που προμηθεύει ο Κύριος και η οποία προσφέρεται μέσω του «πιστού και φρονίμου δούλου» του. Μασάτε καλά την τροφή, και θα χαίρεσθε και θα είσθε ισχυροί.