Ανάμνησις και Εθνική Συνέλευσις στην Αυστραλία

Αυτό το άρθρο συνεχίζει την αφήγησι του προσφάτου ταξιδιού του προέδρου της Εταιρίας, Ν. Ο. Νορρ, και του γραμματέως του, Μ. Γ. Χένσελ, στην Άπω Ανατολή. Η προηγούμενη έκθεσις ετελείωνε με την αναχώρησί τους από τη Νέα Ζηλανδία. Αυτό το άρθρο αρχίζει με την άφιξί τους στην Αυστραλία.

Ο ΜΙΛΤΩΝ ΧΕΝΣΕΛ κι εγώ αναπαυόμαστε καθισμένοι στα καθίσματά μας στο δεύτερο κατάστρωμα του μεγάλου υδροπλάνου «Σόλεντ» των Τασμανίων Αυτοκρατορικών Αεροπορικών Γραμμών, και μιλώντας για την καθορισμένη μας άφιξι στο Σύδνεϋ. Σε λίγες μόνο ώρες θα ήμεθα εκεί και έπειτα θα πηγαίναμε στο γραφείο του Τμήματος στο Στράδφηλντ. Θα τρώγαμε κάτι εκεί, και ύστερα, είπα, «Ας πάμε να κοιμηθούμε νωρίς». Ήταν Παρασκευή απόγευμα, 16 Μαρτίου 1951. Επρόκειτο να σηκωθοίμε την άλλη μέρα στις 5 π.μ. και να ταξιδέψωμε με κατεύθυνσι προς την Περθ, την κυριότερη πόλι στη δυτική ακτή της Αυστραλίας. Θα εφθάναμε εκεί αργά το βράδυ του Σαββάτου, θα εγίνοντο τρεις συναθροίσεις στη συνέλευσι της Περθ και ύστερα θα αναχωρούσαμε αεροπορικώς στις 11.15΄ μ.μ. την Κυριακή και θα πετούσαμε όλη τη νύχτα πίσω στο Σύδνεϋ.

Να το! Το Σύδνεϋ της Αυστραλίας και η μεγάλη χαλύβδινη γέφυρα και το ωραίο λιμάνι. Ένα πλατάγισμα! Το μεγάλο σκάφος εκτύπησε το νερό. Ένα υδροπλάνο δεν είναι όπως ένα αεροπλάνο της ξηράς. Καταβαίνει βιαστικά. Ο κόλπος ήταν ήρεμος όταν το υδροπλάνο άγγιξε τα γαλανά νερά. Έγινε μια αιφνίδια επιβράδυνσις και έπειτα η αίσθησις βυθίσεως. Αλλά βυθίζεσθε μόνο στο βάθος που πρέπει.

Στην αποβίβασί μας τι πλήθος υπήρχε για να μας χαιρετήση! Είδαμε λίγους ανθρώπους που γνωρίζαμε και πολλές φυσιογνωμίες που θυμόμαστε από την προηγούμενή μας επίσκεψι, Και υπήρχαν πολλές νέες φυσιογνωμίες επίσης. Ήταν εκεί ο Ρόυ Μόυλ, που ενεργεί ως υπηρέτης του τμήματος της Αυστραλίας, συνοδευόμενος από ένα νεοαφιχθέντα από την Αμερική, τον Τεντ Ζάρακζ. Ήταν 5.30΄ μ.μ. όταν αποβιβασθήκαμε και μόνο μετά από τις 7 μ.μ. ξεκινήσαμε για το Στράδφηλντ αφού τελειώσαμε τις διατυπώσεις του τελωνείου. Ο οίκος Μπέθελ φαινόταν ωραίος και ο κήπος ολόγυρα ήταν καλά περιποιημένος. Ήταν αληθινά σαν να φθάναμε στο σπίτι μας όταν περνούσαμε τις πύλες του Μπέθελ και βλέπαμε πολλά μέλη της οικογενείας που ήσαν εκεί τον καιρό της προηγουμένης μας επισκέψεως. Ήμεθα λυπημένοι που δεν είχαμε πολύν καιρό για να δαπανήσουμε μαζί τους, αλλά αισθανθήκαμε την ανάγκη της αναπαύσεως.

Στις 7 π.μ. της 17ης Μαρτίου ήμεθα στο αεροδρόμιο Μάσκοτ και στις 7.30΄ επετούσαμε μ’ ένα αεροπλάνο Σκάιμαστερ των Αυστραλιανών Αεροπορικών Γραμμών προς το Μέλμπουρν. Ο αδελφός Μόυλ ήταν μαζί μας. Μια στάσις που δεν ήταν στο δρομολόγιο έγινε στην πρωτεύουσα, στην Κανμπέρρα, αλλά δεν μπήκαν στο αεροπλάνο πρόσθετοι επιβάται. Εφημολογείτο ότι ο πρωθυπουργός ήταν πιθανώς στο δρόμο προς το Μέλμπουρν. Έτσι προχωρήσαμε, και όταν φθάσαμε στο αεροδρόμιο Έσεντον του Μέλμπουρν, αντικρύσαμε ένα μεγάλο πλήθος και μια σημαία με την επιγραφή «Καλώς Ήλθατε Αδελφοί». Οι επιβάται απορούσαν τι συνέβαινε· εμείς ξέραμε. Πολύ περισσότεροι από εκατό ευαγγελιζομένους είχαν έλθει να μας ιδούν. Μερικοί δημοσιογράφοι ήσαν εκεί και μου πήραν συνέντευξι, επήραν δε και φωτογραφίες. Ήταν ένα ασυνήθιστο γεγονός για το αεροδρόμιο του Έσεντον να έχη μαζευθή τόσο πλήθος ενώ οι επιβάται δεν απεβιβάζοντο εκεί.

Πετάξαμε έπειτα στην Άντελαϊντ κι εκεί πάλι βρήκαμε πολλούς αδελφούς που μας περίμεναν. Υπήρχαν ίσως ογδόντα στο Παραφήλντ και ευχαριστηθήκαμε που τους είδαμε. Κι αυτοί επίσης μιλούσαν για την ερχόμενη συνέλευσι. Μας ευχήθηκαν μια καλή επίσκεψι στην Περθ, και ύστερα απογειωθήκαμε άλλη μια φορά. Επετάξαμε κατά μήκος της νοτιάς ακτής της Αυστραλίας και κατόπιν πάνω από την έρημο. Στο σούρουπο πετούσαμε πάνω από το φημισμένο Αυστραλιανό κέντρον εξορύξεως χρυσού του Καλγκουρλή και ύστερα προσγειωθήκαμε στην Περθ στις 8 μ.μ. Είχαμε πετάξει σχεδόν 2.300 μίλια εκείνη τη μέρα και ήμεθα κουρασμένοι από το ταξίδι. Πήγαμε στο σπίτι των αδελφών όπου επρόκειτο να κοιμηθούμε και εκεί είχαμε μια επικοινωνία μαζί τους και μας προσέφεραν μερικά αναψυκτικά. Έπειτα επήγαμε για ύπνο.

ΠΕΡΘ, Δ. Α.

«Χαίρω που μπόρεσα να έλθω και να σας απαλλάξω από αυτό το μακρό ταξίδι στο Σύδνεϋ,» είπα σε 870 από τους μάρτυρας του Ιεχωβά και τους φίλους των στο Δημαρχείο της Περθ, πρωτευούσης της Δυτικής Αυστραλίας. Ο καθένας φαινόταν πώς εξετίμησε αυτή την έκφρασι κι έμαθα ύστερα γιατί προκάλεσε ένα θερμό ξέσπασμα επευφημίας—μόλις εκατό από το ακροατήριο θα μπορούσαν να πάνε στην εθνική συνέλευσι στο Σύδνεϋ.

Η συνέλευσις είχε αρχίσει δύο ημέρες πριν από την άφιξί μας. Οι περισσότερες από τις ώρες της ημέρας είχαν δαπανηθή στη διαφήμισι της δημοσίας ομιλίας. Η συνάθροισις υπηρεσίας το βράδυ της Παρασκευής υπήρξε, όπως μας είπαν, λαμπρή και βοηθητική, και τα διάφορα ζητήματα διευκρινίσθησαν με καλές επιδείξεις. Είχε ακολουθήσει η σχολή διακονίας με το πρώτο μάθημα αναλυτικής μελέτης της Μεταφράσεως του Νέου Κόσμου των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών. Είχε εγείρει το ενδιαφέρον όλων και κεντήσει την όρεξι για την τακτική μελέτη των χαρακτηριστικών της που θα επακολουθούσε. Μου ελέχθη ότι το ακροατήριο στη θεοκρατική σχολή ήταν βέβαιο πώς θα αυξηθή. Κανείς δεν ήθελε να χάση καμμιά από αυτές τις ειδικές μελέτες των Ελληνικών γραφών. Νωρίς το Σάββατο πρωί έγινε μια υπηρεσία βαπτίσματος. Εξήντα ένας βαπτίσθηκαν.

Κατόπιν, όπως έλεγαν οι αδελφοί, ήλθε η μεγάλη ημέρα. Η Κυριακή επρόκειτο να είναι μια ημέρα συναθροίσεων από τις εννέα το πρωί ως τις εννέα το βράδυ. Ο αδελφός Μόυλ από το Μπέθελ του Στράδφηλντ έκαμε την έναρξι και ακολουθήθηκε από τον Αδελφό Χένσελ. Έπειτα μίλησα για το ζήτημα της ηθικής και της διαγωγής μέσα στην οργάνωσι του Θεού. Ο Αδελφός Ρης, ο υπηρέτης περιοχής, είπε κατόπιν: «Αυτή η χτυπητή, αμείλικτη, αλλά αγαθή ομιλία, κρατούσε το ακροατήριο στο άκρον των καθισμάτων, προσεκτικό σε κάθε λέξι. Μια κυρία, που παρευρίσκετο για πρώτη φορά σε συνάθροισι των μαρτύρων του Ιεχωβά, είπε ότι ποτέ πριν δεν είχε ακούσει τέτοιου είδους ομιλία, και έμεινε εξαιρετικά ευχαριστημένη. Η αίθουσα πραγματικά βοούσε από συζήτησι ύστερα από την ομιλία εκείνη.»

Η επομένη συγκέντρωσις ήταν η δημοσία συνάθροισις στο Θέατρο Καπιτώλιο. Το θερμόμετρο έφθανε οχληρά κοντά στους 100 βαθμούς και η έλξις προς τις ακτές ήταν πολύ ισχυρή. Πόσοι θα ήρχοντο ν’ ακούσουν μια Γραφική διάλεξι; Στις τρεις ήσαν 1.291 παρόντες για ν’ ακούσουν τη συνομιλητική διάλεξι, «Διακηρύξατε Ελευθερία σε Όλη τη Γη.» Τουλάχιστον το ήμισυ αυτού του αριθμού απετελείτο από το κοινόν εν γένει και από ανθρώπους νεωστί ενδιαφερόμενους για τα αγαθά νέα. Όταν η αίθουσα άδειασε κατόπιν, μίλησα με τους σκαπανείς για τη σχολή Γαλαάδ και τις μελλοντικές προβλέψεις. Από τους είκοσι εννέα παρόντας σκαπανείς, δεκατέσσερες συνεπλήρωσαν προκαταρκτικές αιτήσεις για εκπαίδευσι στη σχολή Γαλαάδ και ιεραποστολική υπηρεσία στο εξωτερικό. Ελπίζεται ότι όλοι θ’ αποδειχθούν άξιοι να προσκληθούν.

Κατόπιν επιστρέψαμε στο Δημαρχείο της Περθ για τσάι και την εσπερινή συγκέντρωσι. Άρχισε με μια συνάθροισι πειρών, για τις οποίες είχε καταρτισθή ένα πρόγραμμα μοναδικό, για να πούμε το ελάχιστο. Ο υπηρέτης της ομάδος Πίνγγελη, Δ.Α., εξήγησε ότι στην ομάδα του υπήρχαν «Νέοι Αυστραλοί», όπως αποκαλούνται οι πρόσφατοι μετανάσται και τα εκτοπισμένα πρόσωπα από την Ευρώπη· επίσης υπήρχαν και παλαιοί Αυστραλοί, δηλαδή οι εντόπιοι και συνήθεις Αυστραλοί. Είχε στην εξέδρα εκπροσώπους από κάθε κατηγορία και τους εκάλεσε με τη σειρά να πουν τις πείρες των. Επί μισή ώρα η αίθουσα αντηχούσε από επευφημίες καθώς τώρα ένας εντόπιος, που μόλις άρχιζε να μαθαίνη να διαβάζη και να γράφη, κατόπιν ένας Ευρωπαίος που έχει μεγάλες δυσκολίες με τη γλώσσα, αφηγούντο τις πείρες των. Ήταν συγκινητικό πράγματι ν’ ακούη κανείς εκείνους τους νέους Αυστραλούς να λέγουν ότι οι πρώτοι μάρτυρες που είδαν μετά την άφιξί των στη χώρα ήσαν οι αυτόχθονες, οι εντόπιοι Αυστραλοί. Πείρες σαν αυτές βεβαίως εχαροποίησαν τις καρδιές όλων όσοι παρευρίσκοντο στη συνέλευσι και τις εγέμισαν με νέο σθένος και θέρμη.

Κατόπιν ο Αδελφός Χένσελ μίλησε για τις κρίσεις του Ιεχωβά, επισύροντας έντονα την προσοχή στο Γραφικό υπόμνημα για απόδειξι των σημείων του. Ύστερα μίλησα εγώ πάνω σε ζητήματα σχετικά με τη θεία θεραπεία. Τα μάτια άνοιγαν διαρκώς πλατύτερα, κεφάλια εκινούντο επιδοκιμαστικά, πέννες διέτρεχαν τις γραμμές των σημειωματαρίων, καθώς παλαιές ιδέες αντικαθίσταντο από Γραφικές αλήθειες. Απήλαυσαν τα αληθινά από τη ζωή παραδείγματα!

Στο αεροδρόμιο στις 11 εκείνη τη νύχτα ένα πλήθος μαζεύθηκε για να μας αποχαιρετήση. Ένα τελευταίο σημείο αποχαιρετισμού, και ήσαν πια έξω από την όρασι μέσα στο σκοτάδι· αλλά στη μνήμη μας εξακολουθούσαν να είναι ακόμη. Τι ευλογητό δώρο μας έχει δώσει ο Θεός—τη μνήμη! Δεν είχαμε ιδεί πολλά από την πόλι, αλλά είδαμε τους διαγγελείς της Βασιλείας και αυτούς θέλαμε να σκεπτώμεθα.

Επρόκειτο να φθάσωμε στην Άντελαϊντ σε πεντέμιση ώρες περίπου. Προσγειωθήκαμε τη χαραυγή και βρήκαμε οκτώ από τους ευαγγελιζομένους στο αεροδρόμιο. Είχαν σηκωθή δύο ώρες νωρίτερα. Μερικοί δεν θα μπορούσαν να πάνε στο Σύδνεϋ και λυπηθήκαμε γι’ αυτό μαζί τους. Θα ανέμεναν εκθέσεις από αδελφούς που θα επέστρεφαν από τη συνέλευσι.

Στις 7 ήμεθα σ’ ένα Κονβαίρ της γραμμής, με κατεύθυνσι προς το Σύδνεϋ, 847 μίλια μακριά. Όταν φθάσαμε κοντά στην περιοχή των Κυανών ορέων, ο καιρός φαινόταν πολύ κακός. Υπήρχαν βαριά μαύρα σύννεφα εμπρός και η συνοδός είπε ότι πιθανόν να μην μπορούσαμε να προσγειωθούμε στο αεροδρόμιο Μάσκοτ. Έβρεχε ραγδαία στο Σύδνεϋ. Ενώ ανεμέναμε θετική είδησι για το αν θα προσεγειούμεθα στο Μάσκοτ ή όχι, τα νέφη εφαίνοντο να διαλύωνται και σύντομα μπορούσαμε να ιδούμε τις ερυθρές στέγες των περιχώρων του Σύδνεϋ. Ήταν 10.40΄ όταν προσγειωθήκαμε στους βρεγμένους διαδρόμους, αλλά, βρεγμένους ή όχι, ήταν καλό να τους ιδούμε, και γρήγορα ήμεθα στον οίκον Μπέθελ άλλη μια φορά. Έβρεχε πολύ και ελπίζαμε πώς θα σταματούσε η βροχή, διότι η συνέλευσις επρόκειτο σύντομα ν’ αρχίση.

ΣΥΔΝΕΥ, Ν. Ν. Ο.

Στις 22 Μαρτίου η σκηνή που αντίκρυζε το μάτι του θεατού στο Ιπποδρόμιο του Μούρφηλντ, Κογκάρα, Σύδνεϋ, ήταν πραγματικά ασυνήθης. Ναι, ήσαν χιλιάδες άνθρωποι παρόντες, αλλά ούτε ένα άλογο! Άνθρωποι περιφέρονταν γύρω στα παραπήγματα εκδόσεως εισιτηρίων, αλλά κανείς δεν εστοιχημάτιζε ούτε και ενδιεφέρετο για τις ιπποδρομίες, το εθνικό σπορ της Αυστραλίας. Διότι αυτή ήταν η περίπτωσις της Εθνικής Συνελεύσεως των Μαρτύρων του Ιεχωβά, της «Θεοκρατικής Συνελεύσεως Αίνου του Ιεχωβά», που είχε ορισθή για τις 22-25 Μαρτίου. Και τι ευχάριστή που ήταν η σκηνογραφία! Επί ημέρες πριν από τη συνέλευσι ο καιρός ήταν κάθε άλλο παρά καλός, με βροχές που μετέβαλαν το σκληρό έδαφος σε μαλακή λάσπη που κολλούσε. Μια μέρα προτού αρχίση η συνέλευσις, ο καιρός ξεκαθάρισε, με ωραίους κυανούς, καθαρούς ουρανούς που διήρκεσαν σε ολόκληρο το πρόγραμμα. Οι νύχτες ήσαν αναπαυτικές και ωραία φωτισμένες από την πανσέληνο που ανέτελλε πάνω από τον κόλπο.

Οι Αυστραλοί αδελφοί ευχαριστήθηκαν αληθινά με τις πολλές προμήθειες που έγιναν για την άνεσί τους και την ευκολία τους στη διάρκεια της παραμονής τους εκεί. Εν όλω, 28 χωριστά διαμερίσματα επρομήθευαν τα αναγκαία στους συγκεντρωμένους, τα πιο εξέχοντα δε ήσαν η καφετερία και η κατασκήνωσις καραβανιών. Η όλη διάταξις ήταν όμοια με τη Διεθνή Συνέλευσι της Νέας Υόρκης και εξεπλήττετο κανείς με την επιτυχία της οργανώσεως, διότι είχε επιτευχθή ένα ανώτατο όριο πλήθους για Αυστραλιανές συνελεύσεις. Από τις κερκίδες το ακροατήριο απελάμβανε μια ευωχία για τα μάτια. Η εξέδρα είχε γίνει κατά το υπόδειγμα της εξέδρας της Νέας Υόρκης, αλλά πολύ μικρότερη. Μεγάλα άσπρα γράμματα εσχημάτιζαν τις λέξεις «Συνέλευσις Αίνου του Ιεχωβά». Άνθη επλαισίωναν κάθε πλευρά του βήματος του ομιλητού. Στο βάθος η κιτρινοπράσινη έκτασις ενός γηπέδου γκολφ και ο καλά χαραγμένος ιπποδρομικός στίβος, παρείχαν ένα ωραίο φόντο για το βήμα. Σε μακρινή απόστασι μπορούσε να ιδή κανείς τα γαλανά νερά του κόλπου Μπότανυ, όπου ο Πλοίαρχος Κουκ πρώτος αποβιβάσθηκε στην Αυστραλία, και τη λευκή άμμο της ακρογιαλιάς. Κι αυτοί οι ομιληταί είχαν μια επιβλητική θέα των τριών κερκίδων και του υποστέγου. Στη διάρκεια των συναθροίσεων εκατοντάδες εκάθηντο αναπαυτικά στα χλοϊσμένα γήπεδα γύρω στην κυρία κερκίδα και άκουαν. Γενικά, όλοι εκτιμούσαν την υπαίθρια διαρρύθμισι με άφθονο χώρο για να κινούνται γύρω, ευχάριστα σκιερά δένδρα, πολλές ευκολίες και ιδεώδη καιρό.

Όταν συνέρχονται πάνω από τέσσερες χιλιάδες άνθρωποι, θα ανέμενε κανείς να εύρη μια μεγάλη ποικιλία μεταξύ των, ιδιαίτερα όταν προέρχωνται από τόπους που βρίσκονται σε αποστάσεις τριών χιλιάδων μιλίων. Υπήρχαν επισκέπται από τη Δυτική Αυστραλία, από τη Βόρεια Περιφέρεια, από την Κουήνσλαντ, από τη Νότια Αυστραλία, από τη Βικτωρία, από τη νήσο Τασμανία, και μερικοί μάλιστα έκαμαν το ταξίδι από τη Νέα Ζηλανδία. Στην Αυστραλία, εν τούτοις, δεν υπάρχει αλλαγή τόνου καθώς ταξιδεύει κανείς από τη μια πολιτεία στην άλλη, κι έτσι, εκτός από λίγα πλατύγυρα καπέλλα και μερικές επαρχιώτικες βραδυγλωσσίες, δεν ήταν δυνατόν να διακρίνη κανείς έναν Δυτικό Αυστραλό από έναν κάτοικο της βορείου Κουήνσλαντ. Υπηρέται ομάδων, σκαπανείς και υπηρέται περιοχής από όλες αυτές τις πολιτείες έκαμαν ενδιαφέρουσες εκθέσεις στη διάρκεια της συνελεύσεως, δείχνοντας πώς γίνεται πρόοδος στις μεγάλες πόλεις και στα εξοχικά μέρη.

Χωρίς αμφιβολία το κορύφωμα των συναθροίσεων ήταν η τέλεσις της Αναμνήσεως το βράδυ της Παρασκευής. Αυτή ήταν μια «πρώτη» κατά πολλούς τρόπους. Ποτέ πριν στην Αυστραλία μια τέλεσις Αναμνήσεως δεν είχε διεξαχθή στο ύπαιθρο. Η σημασία της περιπτώσεως ετονίσθη από την πελώρια πανσέληνο που έλαμπε πίσω από διασκορπισμένα βελούδινα σύννεφα. Τα εμβλήματα του άρτου και του οίνου εδόθησαν χωριστά. Ένα ακροατήριο από 4.206 εκάθησε ήσυχα στους πάγκους και στο χορτάρι και παρατηρούσε καθώς τα εμβλήματα προσεφέροντο και 263 έλαβαν μέρος, ενώ έδινα Γραφική επεξήγησι και νουθεσία. Ήταν τόσο ειρηνικά και γαλήνια! Αληθινά είναι ένα γεγονός που θα διατηρηθή μονίμως στη μνήμη των Αυστραλών που παρευρέθησαν.

Το Σάββατο πρωί εδόθη η ομιλία για το «Βάπτισμα»· και τι χαρά ήταν να βλέπη κανείς 160 να εγείρονται από το ακροατήριο για να εκδηλώσουν την επιθυμία τους να βαπτισθούν! Κατόπιν μεταφέρθηκαν στην ακτή και βαπτίσθηκαν. Ο τύπος έλαβε σημείωσι αυτού του γεγονότος. Ύστερα το απόγευμα, αφού ετελείωσα το λόγο μου, πάνω από τριακόσιοι από τους σκαπανείς και τους υπηρέτας περιοχής συναθροίσθηκαν στο υπόστεγο για να εξετάσουν την περίπτωσι εκπαιδεύσεως στη σχολή Γαλαάδ και την υπηρεσία στα νησιά που υπήχθησαν στο Αυστραλιανό τμήμα, όπως είναι η Νέα Γουϊνέα, η Νέα Καληδονία και η νήσος Νόρφολκ. Ογδόντα σκαπανείς υπέβαλαν προκαταρκτικές αιτήσεις για τη σχολή Γαλαάδ, ενώ τριάντα άλλοι επροθυμοποιήθηκαν να σταλούν στις τροπικές νήσους για υπηρεσία σκαπανέως. Έδειξαν καθαρά ότι η επιθυμία των είναι να επεκτείνουν τη γνώσι των αγαθών νέων παντού.

Μ’ ένα καθαρό γαλανό ουρανό επάνω, 5.805 άτομα εγέμισαν τους πάγκους και τα χλοϊσμένα γήπεδα την Κυριακή το απόγευμα, όταν εξεφώνησα τη δημοσία ομιλία με θέμα «Διακηρύξατε Ελευθερία σε Όλη τη Γη». Οι ακροαταί συνελάμβαναν κάθε λέξι και θερμά εχειροκρότησαν τους παρηγορητικούς λόγους της ομιλίας. Ήταν μια καλή μαρτυρία για το Σύδνεϋ. Ο εορτασμός του Ιωβιλαίου της Αυστραλιανής Ομοσπονδίας ήταν εν προόδω, και είχε καλά αναγγελθή και χαρακτηρισθή από ειδικές εορτές. Αλλά πόσο διάφορο αυτό από το Ιωβιλαίο ελευθερίας του Ιεχωβά!

Ένα πράγμα για το οποίον έπρεπε να γίνη αγών στο Σύδνεϋ ήταν οι διακοπές του ηλεκτρικού ρεύματος που μπορούσαν να επέλθουν σε οποιαδήποτε στιγμή, λόγω ελλείψεως ηλεκτροπαραγωγού συγκροτήματος στην περιφέρεια. Απεργίες και έλλειψις γαιανθράκων μαστίζουν επίσης τη χώρα. Την πρώτη μέρα έγιναν διακοπές στη διάρκεια των ωρών της ημέρας, αλλά οι αδελφοί είχαν προβλέψει αυτό το πρόβλημα και είχαν κάμει διευθέτησι για μια βοηθητική παροχή ρεύματος, για να τηρήσουν το σύστημα δημοσίων ομιλιών σε λειτουργία. Επειδή τα γήπεδα δεν είχαν φωτιστικές εγκαταστάσεις, πολλή εργασία είχε γίνει για να εγκατασταθή το φωτιστικό σύστημα. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι ο πρώτος λαός που εφώτισε αυτό το ιπποδρόμιο. Εν όλω 3.500 μέτρα σύρματος εχρησιμοποιήθησαν. Μεγάφωνα εγκατεστάθησαν σε όλα τα γήπεδα, κι έτσι μπορούσατε να καθήσετε είτε στους πάγκους είτε κάτω από μια σκιερή συκιά του Κόλπου Μόρτον ή να παραμείνετε σε μια σκηνή ή φορητό σπίτι στην κατασκήνωσι καραβανιών. Μια μεγάλη επίσης ευκολία στα τμήματα της συνελεύσεως ήταν η εγκατάστασις του δικού των τηλεφωνικού συστήματος, που εξοικονομούσε πολλές ενέργειες όταν επρόκειτο να σταλούν μηνύματα ή όταν παρουσιάζοντο επείγουσες ανάγκες.

Ιδιαίτερα εξετιμήθη από τους αδελφούς της συνελεύσεως η πρόσκλησις να επισκεφθούν τον οίκον του τμήματος και το τυπογραφείο μετά τη συνέλευσι, καθώς και ο διορισμός του Αδελφού Τ. Ζάρακζ, αποφοίτου της σχολής Γαλαάδ και Αμερικανού, ως υπηρέτου του τμήματος της Αυστραλίας.

Τη νύχτα του Σαββάτου η συνέλευσης ετελείωσε. Η έκφρασις των ευαγγελιζομένων έδειχνε πως ήταν μια συνέλευσις που ποτέ δεν επρόκειτο να λησμονηθή. Είχαν λάβει αναψυχή καθώς ήπιαν από τις νέες αλήθειες, είχαν ενθαρρυνθή κι ενδυναμωθή καθώς βρήκαν τον εαυτό τους καλύτερα εξηρτισμένον και «ωπλισμένον» για τις τελικές επιθέσεις του Διαβόλου, εχάρηκαν κι ενθαρρύνθηκαν από τη γλυκειά επικοινωνία με παλαιές και πολλές νέες φυσιογνωμίες.

Το πνεύμα των ευαγγελιζομένων στην Αυστραλία είναι πολύ καλό. Ήταν μια ευχαρίστησις για μας να ιδούμε τη βελτίωσι των συνθηκών που υπήρχαν στη διάρκεια της προηγουμένης επισκέψεώς μας στην Αυστραλία το 1947. Υπάρχει απόλυτος ενότης στο έργον στην Αυστραλία τώρα και έχουν απολαύσει πλούσιες ευλογίες από τον Ιεχωβά στην υπηρεσία του αγρού κατά τους τελευταίους καιρούς. Όταν ήμεθα εκεί στο 1947 είχαν 3.284 ευαγγελιζομένους που έδιναν εκθέσεις, αλλά τώρα το ανώτατο όριο έφθασε 5.163, πράγμα που δείχνει ότι υπάρχει επέκτασις της Θεοκρατίας στην Αυστραλία όπως και στον υπόλοιπο κόσμο.

Ήταν μια ευχαρίστησις να βλέπωμε εκατοντάδες από τους ευαγγελιζομένους να περιεργάζωνται τον οίκον, το τυπογραφείο και τον κήπο τη Δευτέρα. Ήμεθα εκεί απασχολημένοι, λαμβάνοντας φροντίδα της υπολοίπου εργασίας που έπρεπε να γίνη στο γραφείο. Η επίσκεψίς μας στην οικογένεια Μπέθελ υπήρξε πολύ βραχεία, αλλά υπήρχαν άλλοι που επερίμεναν να μας ιδούν επάνω προς βορράν. Εκείνη τη νύχτα, την 26η, επρόκειτο ν’ αναχωρήσωμε για τη Τζακάρτα της Ινδονησίας, με το BOAC Κονστελαίισιον. Η οικογένεια Μπέθελ και εκατό περίπου από τους ευαγγελιζομένους της ομάδος Σύδνεϋ ήσαν συγκεντρωμένοι στο αεροδρόμιο Μάσκοτ στις 9.30΄ μ.μ., όταν μας είπαν να μπούμε στο αεροπλάνο. Ήταν ένα χαρούμενο πλήθος και μια θαυμασία ομάδα. Επέμειναν στο ότι θα ήθελαν να έχουν άλλη μια μεγάλη συνέλευσι σαν αυτή πολύ σύντομα κι έτσι έπρεπε να έλθωμε πίσω στην Αυστραλία και να τους επισκεφθούμε πάλι πριν περάση πολύς καιρός. Τους αποχαιρετήσαμε και πήραμε τις θέσεις μας στο αεροπλάνο. Γινόταν μια δυνατή κίνησις χεριών καθώς το πελώριο αεροπλάνο σιγά απεμακρύνετο από τη θέσι του κοντά στο κτίριο του σταθμού. Πήγαμε κάτω στο τέρμα του γηπέδου κι εκεί σταματήσαμε ενώ ο κυβερνήτης εδοκίμαζε τις μηχανές. Αυτό γίνεται συνήθως, αλλά όταν πέρασαν δεκαπέντε λεπτά και ήμεθα ακόμη στην ίδια θέσι, αρχίσαμε ν’ απορούμε τι το ανώμαλο συνέβαινε. Τελικά ο θαλαμηπόλος επληροφόρησε όλους ότι υπήρχε ένα ελάττωμα στη μία μηχανή και θα ήταν ανάγκη να επιστρέψωμε στο σταθμό.

Στο σταθμό βρήκαμε ότι ούτε ένας από τους ευαγγελιζομένους δεν είχε αναχωρήσει για το σπίτι του, κι έτσι ενωθήκαμε πάλι μαζί τους και τους είπαμε ότι τώρα είχαν τη δεύτερη επίσκεψι του έτους από μας. Άλλοι επιβάται ανυπόμονα στάθηκαν ή εκάθησαν εκεί ενώ οι μηχανές επεσκευάζοντο, αλλά ένας θεοκρατικός ταξιδιώτης έχει τόσο πολλούς καλούς φίλους και αδελφούς και αδελφές ώστε πλεονεκτεί από τον συνήθη ταξιδιώτη. Η επί πλέον αυτή ώρα με τους ευαγγελιζομένους πέρασε γοργά, με πολλή χαρά κι ευχαρίστησι. Ύστερα προχωρήσαμε στο αεροπλάνο άλλη μια φορά κι αυτή τη φορά ήταν διαφορετικά. Στις 10.55΄ ήμεθα ψηλά από τη γη στο δρόμο προς τον πρώτο σταθμό ανεφοδιασμού, το Ντάρβιν, ένα μακρινό σημείο στη βόρεια ακτή της Αυστραλίας. Επήγαμε να κοιμηθούμε.