Τι Πρέπει να Πράξωμε εν Όψει του Τέλους

 1. Γιατί η Γραφική διδασκαλία του τέλους του κόσμου είναι επιστημονικώς λογική, και γιατί ο «Χριστιανισμός» είναι το πρώτο μέρος του κόσμου που θα τελειώση;

ΟΙ ΘΡΗΣΚΕΥΟΜΕΝΟΙ των διαφόρων δογμάτων στο παρελθόν έπειθαν τον εαυτό τους ότι η καταστροφή του ηλίου, της σελήνης, των άστρων και της γης ήταν πλησίον, και έκαναν πολλά ανόητα πράγματα που τους γελοιοποιούσαν και που καθιστούσαν το θέμα του τέλους του κόσμου ένα θέμα που προκαλούσε το μειδίαμα της δυσπιστίας ή που απεφεύγετο επιμελώς. Τα πράγματα που έκαναν ήσαν ανόητα διότι δεν ήσαν τα πράγματα που ο λόγος του Θεού λέγει να κάμουν οι Χριστιανοί που αντιμετωπίζουν το πραγματικό τέλος. Το θέμα του τέλους του κόσμου δεν είναι μια τρελλή, σχιζοφρενική ιδέα προωρισμένη να τη συλλάβουν μόνο οι φανατικοί θρησκευόμενοι, και που καταλήγει σε ανόητη συμπεριφορά που φέρνει τους χλευασμούς του κόσμου. Το τέλος του κόσμου είναι επιστημονικώς λογικόν. Δεν σημαίνει την καταστροφή του υλικού σύμπαντος του Θεού, που αυτός εδαπάνησε αμέτρητον καιρό για να το φέρη σε ένδοξη ύπαρξι. Αφού «οι ουρανοί διηγούνται την δόξαν του Θεού, και το στερέωμα αναγγέλλει το έργον των χειρών αυτού», γιατί να καταστρέψη αυτός τα επιστημονικά αυτά θαύματα; Δεν θα το κάμη αυτό. Ας απαλλάξωμε τη διδασκαλία του τέλους του κόσμου από τις ανόητες, αντιγραφικές ερμηνείες που ο «Χριστιανισμός» έχει προσαρτήσει σ’ αυτήν και οι οποίες ωδήγησαν σε παράλογη συμπεριφορά. Το τέλος του κόσμου δεν σημαίνει την καταστροφή της σφαίρας μας και των υλικών δημιουργημάτων του ουρανού. Σημαίνει το τέλος της πονηρής οργανώσεως του Σατανά ή Διαβόλου, αόρατης και ορατής. Ο «Χριστιανισμός» έκαμε τον εαυτό του μέρος αυτής της οργανώσεως, αν και ισχυρίζεται ότι είναι ο «οίκος του Θεού». Γι’ αυτή την υποκρισία θα λάβη την αυστηρότερη κρίσι και θα είναι το πρώτο μέρος του κόσμου τούτου που θα τελειώση.

 2. Πώς μαθαίνομε το φρόνιμο και ορθό πράγμα που πρέπει να κάμωμε καθώς αντικρύζομε το τέλος του κόσμου;

² Οι κοσμικοί άνθρωποι νομίζουν ότι δεν υπάρχει τίποτε να κάμη κανείς εκτός αν αναμιχθή με τον παρόντα κόσμο. Νομίζουν ότι δεν υπάρχει τίποτε για να σας κρατήση απασχολημένον εκτός αν συγχωνευθήτε μαζί με τον κόσμο. Νομίζουν ότι το ν’ αποσυρθή κανείς από το να είναι μέρος του κόσμου τούτου, σημαίνει ν’ απομακρυνθή από τους ανθρώπους και ν’ απομονωθή σ’ ένα μοναστήρι καλογραιών ή καλογήρων. Αλλά τι έκαμε ο Νώε ενώ περιπατούσε με τον Θεό; Τι έκαμε αυτός και η οικογένειά του καθώς αντίκρυσαν το τέλος του προκατακλυσμιαίου κόσμου; Τι είπε ο απόστολος Πέτρος στους Χριστιανούς να κάμουν διότι ‘πάντων το τέλος’ επλησίαζε; Αν συμβουλευθούμε όσα αναγράφει η Βίβλος σχετικά με το τι έκαμαν οι δούλοι του Ιεχωβά Θεού καθώς αντίκρυζαν μια συμφορά από το χέρι του, θα μάθωμε ποιο είναι το φρόνιμο και ορθό πράγμα που πρέπει να κάμωμε καθώς αντικρύζομε το τέλος του κόσμου.

 3. Τι δίδει ο Θεός προτού εκσπάση μια συμφορά από το χέρι του, και πώς ο χρόνος έχει σημασία εδώ;

³ Είναι τώρα μια παλαιά αλήθεια, τουλάχιστον ανάμεσα στους μάρτυρας του Ιεχωβά, ότι ο Παντοδύναμος Θεός πάντοτε δίδει προειδοποίησι για μια συμφορά που αυτός επιφέρει επάνω σε μερικούς ή επάνω σε όλο το ανθρώπινο γένος. Αυτό ήταν αληθινό σχετικά με την πρώτη παγγήινη ή παγκόσμια καταστροφή. Αυτό πρέπει να είναι και θα είναι αληθινό για την επικειμένη παγκόσμια καταστροφή, διότι ο μέγιστος μάρτυς του Ιεχωβά, Ιησούς Χριστός, είπε ότι οι ημέρες μας θα ήσαν παράλληλες με τις ημέρες του Νώε: «Και καθώς έγεινεν εν ταις ημέραις του Νώε, ούτω θέλει είσθαι και εν ταις ημέραις του Υιού του ανθρώπου.» (Λουκάς 17:26) Ο Ιεχωβά Θεός εκανόνισε τον καιρό που θα επήρχετο ο Κατακλυσμός, ορίζοντας και την ακριβή ημέρα ακόμη. Εκανόνισε επίσης τον καιρό που θα άρχιζε η επίδοσις της δημοσίας ειδοποιήσεως για την επέλευσί του, ορίζοντας τον καιρόν αυτόν αρκετά ενωρίτερα, για να εκτελέση τον σκοπό του με τη μαρτυρία που θα εδίδετο. Το ίδιο κάνει και τώρα σχετικά με τη μεγάλη αυτή παγκόσμια καταστροφή.

 4. Ποιος είναι ο σκοπός που ο Θεός παρέχει έτσι ειδοποίησι από πριν;

⁴ Το ότι κάνει να δοθή ειδοποίησις από πριν, δεν είναι ακριβώς για να δημιουργήση έναν εκφοβισμό για το τέλος του κόσμου. Αυτός δεν είναι ένας που εκφοβίζει για να στρέψη ανθρώπους με το μέρος του, ούτε οι κοσμικοί χλευασταί είναι εκείνοι που θα ενδώσουν σ’ ένα τέτοιον εκφοβισμό. Εκείνοι που θέλουν να δημιουργήσουν εκφοβισμό, θέλουν γενικά να προξενήσουν εντύπωσι και έχουν μια αντιγραφική εξήγησι για το τι πρόκειται να είναι η συμφορά. Αποβλέπουν στο να γίνουν δημοσίως γνωστοί και ν’ αποκτήσουν μεγάλη φήμη και θέλουν να διεγείρουν μεγάλον ερεθισμό και συγκίνησι. Αλλ’ ο Ιεχωβά έχει διακριτικότητα όταν παρέχη ειδοποίησι από πριν, και έτσι εκείνοι που δεν δίδουν προσοχή, δεν μπορούν ποτέ να πουν ότι δεν είχαν τη σχετική ευκαιρία.

 5. Ποιους ο Θεός εκλέγει και ποιους δεν εκλέγει για να δώσουν προειδοποίησι, και γιατί;

⁵ Κατ’ ανάγκην εκείνοι που δίδουν την προειδοποίησι για την πράξι του Θεού, πρέπει να είναι μάρτυρές του. Αυτή η υπηρεσία είναι μια εύνοια και μια τιμή, και ο Ιεχωβά δεν θα εξέλεγε άλλους για την υπηρεσία αυτή, παρά ανθρώπους που είναι πιστοί σ’ αυτόν και που θα λαλήσουν τον λόγον που τους ανετέθη να λαλήσουν, αδιάφορο ποιος χλευάζει. Δεν θα εξέλεγε εκείνους που δεν είναι σε αρμονία μαζί του και που αισχύνονται για τον λόγον Του και που τον μεταχειρίζονται ελαφρά, θέτοντας σε ανώτερη μοίρα από τον λόγον του Θεού τις φιλοσοφίες, τις επιστημονικές θεωρίες και τις θρησκευτικές παραδόσεις ανθρώπων, και οι οποίοι διαπράττουν πνευματική μοιχεία με τον παρόντα κόσμον. Ο Ψαλμός 50:16-21 λέγει: «Προς δε τον ασεβή είπεν ο Θεός· τι προς σε, να διηγήσαι τα διατάγματά μου, και να αναλαμβάνης την διαθήκην μου εν τω στόματί σου; Συ δε μισείς παιδείαν, και απορρίπτεις οπίσω σου τους λόγους μου. Εάν ίδης κλέπτην, τρέχεις μετ’ αυτού· και μετά των μοιχών είναι η μερίς σου. Παραδίδεις το στόμα σου εις την κακίαν, και η γλώσσά σου περιπλέκει δολιότητα. Καθήμενος λαλείς κατά του αδελφού σου· βάλλεις σκάνδαλον κατά του υιού της μητρός σου. Ταύτα έπραξας, και εσιώπησα· υπέλαβες ότι είμαι τω όντι όμοιός σου· θέλω σε ελέγξει, και θέλω παραστήσει πάντα έμπροσθεν των οφθαλμών σου.» Οι θρησκευτικοί υποκριταί δεν μπορούν ποτέ να απατήσουν τον Θεό, και ποτέ αυτός δεν θα τους εξέλεγε κατά λάθος ως κήρυκάς του για να αναγγείλουν την εγγύτητα του τέλους. Εκλέγει εκείνους που περιπατούν μαζί του.

 6. Για να σωθούμε από την παγκόσμια καταστροφή, τι πρέπει να είμεθα, και πώς φανερώνεται αυτό το γεγονός;

⁶ Όσον αφορά τη σωτηρία κάποιων, το πρώτο μέλημα του Ιεχωβά είναι να σώση τους αξίους μάρτυράς του. Ο απόστολος Πέτρος τονίζει έντονα αυτό το σημείο. Αφού λέγει πώς ο Νώε και η οικογένειά του εσώθησαν μέσα από τον κατακλυσμό και έπειτα ο δίκαιος Λωτ διεσώθη από την καταστροφή των Σοδόμων με πυρ και θείον από τον ουρανό, ο Πέτρος σχολιάζει: «Εξεύρει ο Κύριος [Ιεχωβά, Μ.Ν.Κ.] να ελευθερόνη εκ του πειρασμού τους ευσεβείς, τους δε αδίκους να φυλάττη εις την ημέραν της κρίσεως δια να κολάζωνται· μάλιστα δε τους οπίσω της σαρκός ακολουθούντας με επιθυμίαν ακαθαρσίας, και καταφρονούντας την εξουσίαν.» (2 Πέτρου 2:5-10) Αυτός σώζει επίσης εκείνους που δίνουν προσοχή σ’ αυτή τη μαρτυρία και που βοηθούν να διαδοθή και στους άλλους. Γι’ αυτό ακριβώς ο απόστολος Παύλος είπε: «Πρόσεχε εις σεαυτόν και εις την διδασκαλίαν· επίμενε εις αυτά. Διότι τούτο πράττων, και σεαυτόν θέλεις σώσει και τους ακούοντάς σε.» (1 Τιμόθεον 4:16) Με τούτο εκτιμούμε περισσότερο πώς έχομε ανάγκη να είμεθα ένας από τους μάρτυρας του Ιεχωβά Θεού για να σωθούμε από την παγκόσμια καταστροφή.

Ο ΘΕΟΣ ΑΠΑΛΛΑΣΣΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ

 7. Τι πρέπει να είναι πίσω από την εκτεταμένη, επίμονη δράσι των μαρτύρων του Ιεχωβά ως η αιτία της δράσεως αυτής;

⁷ Πρέπει να υπάρχη κάτι άλλο παρά απλή θρησκευτική συγκίνησις και φανατισμός πίσω από την επιμονή των μαρτύρων του Ιεχωβά να πηγαίνουν επανειλημμένως στους ανθρώπους στις εδαφικές εκτάσεις της χώρας των και επίσης να εξαπλώνουν πέρα απ’ αυτές το κήρυγμά τους και το έργο τους σε όσες χώρες μπορούν να φθάσουν, διακηρύττοντας το άγγελμά τους τώρα σε περισσότερες από ενενήντα γλώσσες και διαλέκτους και σε εκατόν δεκαπέντε χώρες, και τούτο απέναντι μεγάλης εχθρότητος, θρησκευτικού διωγμού και πολιτικής καταπιέσεως. Ναι, χλευάζονται. Αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτε, διότι και ο Ιησούς Χριστός ο ίδιος εχλευάζετο και κακοπαριστάνετο και μας προειδοποίησε ότι και οι ακόλουθοι του θα ετύγχανον της ιδίας μεταχειρίσεως. Η εντατική, λοιπόν, μαρτυρία που ο σχετικά μικρός αυτός όμιλος επιμένει να δίδη, πρέπει να είναι το αποτέλεσμα κάποιας βάσιμης αιτίας, διότι η μαρτυρία δεν εξαπλώθηκε «δια πυρός και μαχαίρας» όπως ο Μωαμεθανισμός, ούτε εξελιπάρησε πολιτική εύνοια, ούτε απήλαυσε πολιτικής προστασίας. Ο Παντοδύναμος Θεός και το πνεύμα του πρέπει να είναι πίσω από τη μαρτυρία αυτή, διότι αυτοί οι μάρτυρες επικαλούνται τον λόγον του Θεού για το άγγελμά τους, όχι απλώς μέρη των Γραφών ή τμηματικές επιλογές από τη Βίβλο, αλλά ολόκληρη την Αγία Γραφή ως ένα αρμονικό σύνολο. Η βάσιμη αιτία που βρίσκεται πίσω από την ακράτητη μαρτυρία τους είναι το γεγονός ότι η βασιλεία του Ιεχωβά γεννήθηκε στους ουρανούς και ο Υιός του ενθρονίσθηκε ως ενεργός Βασιλεύς και το τέλος του κόσμου του Σατανά σε μια παγκόσμια καταστροφή είναι πλησίον. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά μπορούν να το αποδείξουν αυτό με τα γεγονότα και με τις προφητείες που έχουν εκπληρωθή.

 8. Πώς ο Θεός είπε στον Αμώς ότι θα υπήρχαν ωρισμένες αιτίες για ωρισμένα αποτελέσματα, και ποια είναι, επομένως, η αιτία για την επίδοσι μαρτυρίας τώρα;

⁸ Σ’ αυτόν τον καιρό της παγκοσμίου κρίσεως ο Θεός εργάζεται στη γη προτού εκτελέση την εξαίσια πράξι Του που έχει προείπει. Μας λέγει ότι πρέπει να υπάρχουν επαρκείς αιτίες για ωρισμένα αποτελέσματα που υποπίπτουν στην αντίληψί μας. Μας λέγει επίσης ότι θα κρατούσε τους μάρτυρας του πληροφορημένους για τους σκοπούς του και για την επικείμενη πράξι του. Για τούτο Κύριος ο Θεός Ιεχωβά είπε προ πολλού μέσω του προφήτου του: «Δύνανται δύο να περιπατήσωσιν ομού, εάν δεν είναι σύμφωνοι; Θέλει βρυχήσει ο λέων εν τω δρυμώ, εάν δεν έχη θήραν; θέλει εκπέμψει την φωνήν αυτού ο σκύμνος από της κατοικίας αυτού, αν δεν επίασέ τι; Δύναται πτηνόν να πέση εις παγίδα επί της γης, όπου δεν είναι βρόχος δι’ αυτό; ήθελε σηκωθή παγίς εκ της γης, χωρίς να πιασθή τι; Δύναται να ηχήση σάλπιγξ εν πόλει, και ο λαός να μη πτοηθή; δύναται να γείνη συμφορά εν πόλει, και ο Κύριος να μη έκαμεν αυτήν; Βεβαίως Κύριος ο Θεός δεν θέλει κάμει ουδέν, χωρίς να αποκαλύψη το απόκρυφον αυτού εις τους δούλους αυτού τους προφήτας. Ο λέων εβρύχησε· τις δεν θέλει φοβηθή; Κύριος ο Θεός ελάλησε· τις δεν θέλει προφητεύσει;» (Αμώς 3:3-8) Αφού ο Ιεχωβά Θεός μίλησε προ πολλού μέσω του γραπτού του λόγου προλέγοντας την παγκόσμια καταστροφή, και αφού τώρα κάνει αυτόν τον γραπτόν λόγον της προφητείας να μιλή μέσω της εκπληρώσεως της προφητείας, η οποία σημειώνει τον «καιρόν του τέλους», πώς μπορούν οι μάρτυρες του Ιεχωβά να κάνουν αλλιώς παρά να προφητεύουν; Δεν μπορούν να κάμουν αλλιώς. Και δεν κάνουν αλλιώς παρά να προφητεύουν, είτε αυτό αρέσει στον καταδικασμένο κόσμο είτε όχι. Επομένως, το βέβαιο τέλος του κόσμου είναι η βάσιμη αιτία για την επίδοσι προκαταρκτικής μαρτυρίας γι’ αυτό τώρα.

 9. (α) Ποια είναι η αιτία για το τέλος του κόσμου; (β) Σε ποιους δεν χρειάζεται ν’ αποβλέψουν οι άνθρωποι για ορθή πληροφορία σχετικά με το τέλος, και γιατί;

⁹ Το τέλος του κόσμου είναι για έναν αγαθό σκοπό. Είναι για τη διεκδίκησι της παγκοσμίου κυριαρχίας του Υψίστου Θεού, με την εξάλειψι ολοκλήρου της οργανώσεως του Διαβόλου, και όχι για την κατάκαυσι της κατά γράμμα γης. Ο Ιεχωβά Θεός δεν ενδιαφέρεται να εξαλείψη κάθε πλάσμα απ’ αυτή τη γη και να τη μεταβάλη σε στάχτη και χωρίς κατοίκους. Δεν την έκαμε γι’ αυτό το σκοπό, και δεν άλλαξε το σκοπό του όσον αφορά τον τελικό προορισμό αυτής της γης όταν ο άνθρωπος αμάρτησε στον παράδεισο της Εδέμ. Ο σκοπός του παραμένει ακόμη όπως ήταν αρχικά. Θα διεκδικηθή όταν η βασιλεία του θα καταστρέψη εκείνους που καταστρέφουν τη γη και θα μεταβάλη ολόκληρη τη γη σ’ έναν παράδεισο για να κατοική εκεί το τελειοποιημένο ευπειθές ανθρώπινο γένος. Αφού ο Ιεχωβά αναλαμβάνει την ευθύνη να επιφέρη την καταστρεπτική ερήμωσι στον κόσμο του Σατανά, υποχρεώνει τον εαυτό του να δώση προειδοποίησι γι’ αυτή, να εξηγήση τη δίκαιη αιτία για την οποία επιφέρει την καταστροφή και να ειπή πώς μπορούν να διαφύγουν εκείνοι που δίνουν προσοχή. Αυτοί που αποτελούν μέρος του κόσμου τούτου και που βαδίζουν μαζί του με φιλία και συμβιβασμό, δεν θα μπορούσε ποτέ να θεωρηθούν ότι είναι εκείνοι που απεστάλησαν από τον Θεό για να ειδοποιήσουν τον κόσμο για το τέλος του. Γι’ αυτό ακριβώς οι άνθρωποι του «Χριστιανικού κόσμου» δεν χρειάζεται ποτέ ν’ αποβλέψουν στον κλήρο τους για να τους δώση ακριβή πληροφορία για το τέλος του κόσμου αυτού. Μάλλον πρέπει να περιμένουν ότι ο κλήρος θα κρατήση τους ανθρώπους σε άγνοια εν σχέσει με το γεγονός αυτό.

10. Γιατί η ειδοποίησις που δίνουν τώρα οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι εξαιρετικά ασυνήθιστη, και συνεπώς ποιοι πολεμούν και λυσσούν εναντίον της;

¹⁰ Ο Ιεχωβά πρέπει να σταθή δίκαιος, όχι μόνον απέναντι των ανθρώπων, αλλά επίσης απέναντι των αγγέλων. Αυτό σημαίνει τους αγίους αγγέλους καθώς και εκείνους που διάκεινται εχθρικά, τους δαίμονας του Σατανά. Μολονότι ετελείωνε ένας κόσμος στις ημέρες του Νώε, εν τούτοις ο Ιεχωβά Θεός δεν έστειλε τον Νώε να δώση ειδοποίησι στον Σατανά τον Διάβολο για να τον πληροφορήση ότι ο πονηρός αυτός επρόκειτο τότε να καταστραφή. Τώρα, όμως, ο Παντοδύναμος Θεός κατευθύνει να επιδοθή ένα πιο ασυνήθιστο άγγελμα. Πιο ασυνήθιστο από ποια άποψι; Κατά το ότι δίδει ειδοποίησι στον Σατανά και τους δαίμονάς του ότι και αυτοί επίσης πρόκειται να καταστραφούν στο τέλος αυτού του κόσμου. Στο αποκορύφωμα του πυρίνου τέλους του πρόκειται να συλληφθούν, να δεθούν και να ριφθούν στην άβυσσο, μακριά από κάθε ανθρώπινη επαφή καθώς και μακριά από τους αγίους αγγέλους. Ήδη από το 1914 εξεβλήθησαν από τον ουρανό λόγω της γεννήσεως της βασιλείας του Θεού, αλλά αυτό ήταν μόνο μια προκαταρκτική ειδοποίησις για κείνο που πρέπει ακόμη να γίνη στον Αρμαγεδδώνα. Όταν εξεβλήθησαν από τον ουρανό, εταπεινώθησαν μόνο, με το να ριφθούν κάτω σ’ αυτή τη γη, και τους επετράπη να συνεχίσουν τις ενέργειές των εδώ. Αλλά στον Αρμαγεδδώνα θα ριφθούν ακόμη χαμηλότερα, μέσα στη μεγάλη άβυσσο, για να κρατηθούν σε μονήρη περιορισμό εκεί επί χίλια χρόνια. Επειδή πληγώθηκε καιρίως η υπερηφάνειά των, αντιτείνουν στο να τους υπενθυμίζεται αυτό τώρα με το κήρυγμα των μαρτύρων του Ιεχωβά. Ούτε θέλουν να λέγεται αυτό στους ανθρώπους επάνω στη γη. Γι’ αυτό, ακριβώς, πολεμούν εναντίον της διακηρύξεως που γίνεται από τους μάρτυρας του Ιεχωβά. Ο Σατανάς τώρα λυσσά εναντίον των ως λέων σπρωγμένος στο καταφύγιό του.

11. Ποια εύσπλαγχνη αιτία υπάρχει για τη χρονική διορία του Θεού από το 1914;

¹¹ Υπάρχει, λοιπόν, επαρκής αιτία για τη χρονική διορία που ο Θεός εχορήγησε από το 1914. Αυτό το έκαμε όχι για ν’ αφήση τα ανθρώπινα παθήματα να λάβουν χώραν σε μια κλίμακα μεγαλύτερη παρά οποτεδήποτε προηγουμένως, ούτε για να συνεχισθή πιο απαίσια η πονηρία. Όχι γι’ αυτό! Αλλά το έκαμε για να απαλλαγή ο Θεός από την ευθύνη του όπως δώση τελική ειδοποίησι και για να στείλη τους εκλεκτούς του μάρτυρας με μια τελική προειδοποίησι σ’ αυτόν τον «καιρόν του τέλους». Αυτή, λοιπόν, είναι μια περίοδος παρ’ αξίαν χάριτος του Θεού, που επιτρέπει στους ανθρώπους καλής θελήσεως που βρίσκονται σε κίνδυνο, να επωφεληθούν από τη μακροθυμία και το έλεος του Θεού. Τους δίδεται έτσι μια ευνοϊκή ευκαιρία να ενεργήσουν και εργασθούν για τη σωτηρία τους με τα μέσα του Θεού και όχι με ανθρώπινα μέσα. Ποτέ δεν πρέπει να λάβουν μεγάλο θάρρος από τη μακροθυμία του Θεού και να νομίσουν ότι αυτός βραδύνει και ότι μπορούν να χρονοτριβήσουν λίγον καιρό ακόμη με τον κόσμο και να τον απολαύσουν περισσότερο προτού κάνουν μια διάρρηξι της τελευταίας στιγμής για να ζητήσουν ασφάλεια κάτω από την οργάνωσι του Θεού. Δεν υπάρχει τώρα καιρός για χάσιμο και πρέπει όλοι να λάβωμε την άποψι που ο Πέτρος είπε να λάβωμε: «Νομίζετε σωτηρίαν την μακροθυμίαν του Κυρίου ημών. (2 Πέτρου 3:15· Αποκάλυψις 12:13-17) Εργασθήτε, λοιπόν, για σωτηρία.

ΠΡΑΞΕΙΣ ΠΟΥ ΣΩΖΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ

12, 13. Εν όψει του τέλους του αρχαίου κόσμου, τι έκαμε ο Νώε;

¹² Μιλώντας για το τέλος του κόσμου ο Πέτρος αναφέρει τον Νώε και στις δύο επιστολές του προς τη Χριστιανική εκκλησία. Τι, λοιπόν, με λίγα λόγια, έκαμε ο Νώε εν όψει του τέλους του προκατακλυσμιαίου κόσμου; Αυτός και οι γυιοί του ήσαν ήδη νυμφευμένοι, αλλά δεν έκτισαν για τον εαυτό τους μόνιμες κατοικίες επάνω στη γη. Δεν ενεπλάκησαν στη γενική απασχόλησι του να οικοδομούν, να φυτεύουν, να τρώγουν, να πίνουν, να νυμφεύωνται και να νυμφεύουν. Κατόπιν διαταγής του Θεού κατεσκεύασαν μια μεγάλη κιβωτό που είχε το μέγεθος ενός μεγάλου πλοίου. Η κατασκευή ενός τέτοιου πλοίου ψηλά επάνω στην ξηρά χωρίς διώρυγα ή ναυπηγικό ικρίωμα για την καθέλκυσί του μέσα στα νερά, ήταν ασυνήθιστη. Εχρησιμοποίησαν αυτό το παράδοξο πρόγραμμα κατασκευής ως μια ευκαιρία για να δώσουν μαρτυρία σχετικά με την επικείμενη πράξι του Θεού. Οικοδομώντας κάτι διαφορετικό από τον κόσμο, έδειχναν ότι επίστευαν εκείνο που ο Θεός είχε ειπεί στον Νώε. Ο Νώε ανέλαβε την ηγεσία στη διακήρυξι του τέλους του κόσμου, αλλά εκήρυττε την ορθή εξήγησί του. Δεν περίμενε να πάη στον ουρανό στο τέλος του κόσμου εκείνου, αλλά περίμενε να μείνη ακριβώς εδώ, επάνω σ’ αυτή τη γη, ακόμη και αν αυτή θα διεποτίζετο πολύ από τη βροχή. Ο Νώε, επομένως, δεν μπορεί να είχε κηρύξει την καταστροφή της γης· όπως και οι μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα δεν την κηρύττουν. Εκτός από την καταστροφή του κόσμου, ο Νώε εκήρυττε δικαιοσύνη. Πάνω από εξακόσια χρόνια πριν απ’ αυτό, ο Ενώχ, ο πρόπαππος του Νώε, είχε κηρύξει για την ερχόμενη ημέρα της κρίσεως του Θεού, και ο Νώε ανέλαβε το άγγελμα του Ενώχ. Πράγματι, ο Νώε έγραψε ένα αυθεντικό υπόμνημα που περιείχε μια σύντομη αφήγησι της ζωής του Ενώχ και του ασυνήθους τέλους της.—Ιούδας 14, 15· Γένεσις 5:3 έως 6:9.

¹³ Σε αρμονία με το άγγελμά του, που ήταν άγγελμα δικαιοσύνης, ο Νώε ασκούσε τη λατρεία του Ιεχωβά μαζί με την οικογένειά του. Αυτό εξηγεί γιατί το πρώτο πράγμα που έκαμε όταν εβγήκε από την κιβωτό μετά τον Κατακλυσμό, ήταν να οικοδομήση θυσιαστήριο στον Ιεχωβά και ν’ αποκαταστήση την καθαρή του λατρεία επάνω στην ξηρά γη. Με αγάπη για τη ζωή των ζώων, επρομήθευσε ασφαλή καταλύματα για δείγματα από όλα τα ζώα και τα πουλιά της γης μέσα στην κιβωτό. Γι’ αυτό ακριβώς έλαβε οδηγίες να κατασκευάση τόσο μεγάλη την κιβωτό. Περισσότερα ζώα επέρασαν ζωντανά μέσα από τον Κατακλυσμό παρά άνθρωποι. Ο Θεός φροντίζει για ανθρώπους και κτήνη.

14. Ήταν ο Νώε απαισιόδοξος; Πώς έδειξε ότι ήταν αισιόδοξος;

¹⁴ Έπρεπε, λοιπόν, ο Νώε να παραμείνη αργός και να εμπιστευθή στο ότι ο Θεός θα έκανε κάθε προμήθεια για να τον σώση από τον κατακλυσμό; Όχι. Είχε πάρα πολλά να κάμη εν όψει του Κατακλυσμού. Ήταν πολύ απασχολημένος με την κατασκευή της κιβωτού και με το κήρυγμα και με τη μαρτυρία σύμφωνα με τις διαταγές του Θεού. Μήπως ήταν ένας απαισιόδοξος γέρων, όπως τον αποκαλούσαν οι προκατακλυσμιαίοι άνθρωποι; Ναι, σε ό,τι αφορούσε τον ασεβή εκείνον κόσμο. Αλλά μπορούσε να έχη επίσης κάποιους λόγους για αισιοδοξία; Ναι, μπορούσε· και η μεγάλη κιβωτός που κατεσκεύασε ήταν η απτή, ορατή εκδήλωσις της απέραντης αισιοδοξίας του για το μέλλον του ανθρωπίνου γένους και για την καθαρή λατρεία του Θεού στη γη.

15. Πώς ο Νώε ήταν επιστημονικός στις απόψεις του και στο κήρυγμά του, και πώς ενδιαφερόμεθα κι εμείς σήμερα για τη διαιώνισι της ανθρωπίνης ζωής;

¹⁵ Ήταν ο Νώε πραγματικά επιστημονικός στις απόψεις του και στο κήρυγμά του; Ήταν, μολονότι εθεωρείτο ότι ήταν ο πιο παράδοξος μονομανής όλων των εποχών. Η επιστήμη του και οι μετεωρολογικές προρρήσεις του ήσαν οι μόνες ορθές απέναντι των θρησκευτικών και επιστημονικών θεωριών των ανθρώπων που τον εχλεύαζαν. Κανείς από τους ανθρώπους που ζουν σήμερα δεν είναι απόγονος εκείνων των χλευαστών. Κατάγονται όλοι από τον Νώε. Το ότι ο Νώε περιεπάτησε με τον Θεό και εξετέλεσε τις εντολές του και τις οδηγίες του απέληξε στο να σωθή, αυτός και η οικογένειά του, και να διαιωνίση έτσι την ανθρώπινη οικογένεια έως την ημέρα αυτή. Τουλάχιστον οι μάρτυρες του Ιεχωβά ευγνωμονούν γι’ αυτό τον Νώε. Νομίζουν ότι το παράδειγμά του είναι το πιο επιστημονικό, και ότι το να το ακολουθήση κανείς σ’ αυτόν τον «καιρόν του τέλους» του μετακατακλυσμιαίου κόσμου, εγγυάται ζωή. Όπως ο Νώε και η οικογένειά του, οι σημερινοί μάρτυρες του Ιεχωβά ενδιαφέρονται για τη διαιώνισι της ανθρωπίνης οικογενείας πέρα από τον κατακλυσμό του Αρμαγεδδώνος. Σε αρμονία με τούτο, αυτοί μιμούνται το πιστό παράδειγμα του Νώε και φέρνουν αγέλες των «άλλων προβάτων» του Θεού κάτω από τη θεοκρατική του οργάνωσι εν όψει του τέλους του κόσμου που πλησιάζει.

16. Γιατί εξετάζομε εκείνα που έγραψε ο Πέτρος για να μάθωμε τι πρέπει να κάμωμε;

¹⁶ Ο Πέτρος, στις επιστολές του, ετόνισε πάρα πολύ το τέλος αυτού του κόσμου και αναφέρθηκε στις ημέρες του Νώε για να δώση λαμπρές εξεικονίσεις. Τι, λοιπόν, λέγει ο Πέτρος ότι πρέπει να κάμουν οι Χριστιανοί τώρα εν όψει του επικειμένου ‘τέλους όλων των πραγμάτων’, του τέλους όλων των κοσμικών πραγμάτων που αυτός είχε εξετάσει; Ας κάνωμε μια σύντομη εξέτασι των λόγων του και ας καθορίσωμε αν αυτός έδωσε συμβουλή για κάτι παράλογο, αισθηματικό, μανιώδες.

17. Τι μας νουθετεί ο Πέτρος να είμεθα από διανοητική άποψι; Πώς το κάνομε αυτό;

¹⁷ Οι ευαγγελισταί του «Χριστιανισμού» προσπαθούν να φέρουν τους ανθρώπους σε μια αισθηματική φρενίτιδα για να τους υποκινήσουν να ενωθούν με τα θρησκευτικά συστήματα των διαφόρων δογμάτων, ως μέσα σωτηρίας. Αλλά ο Πέτρος μάς νουθετεί: «Φρονίμως, λοιπόν, διάγετε [σωφρονήσατε, Κείμενον], και αγρυπνείτε εις τας προσευχάς.» (1 Πέτρου 4:7) Ο κόσμος νομίζει ότι είμεθα άφρονες επειδή εφαρμόζομε τώρα τα λόγια του Πέτρου ότι το πλήρες τέλος όλων των πραγμάτων έχει πλησιάσει, αλλά οι κοσμικοί είναι εκείνοι που είναι άφρονες. Αντίθετα με τη Γραφή και με την επιστήμη ο «Χριστιανισμός» διδάσκει ότι το τέλος του κόσμου σημαίνει πύρινη καταστροφή της γης μας και όλης της υλικής δημιουργίας. Αλλά ο Ιεχωβά Θεός μάς έχει δώσει το πνεύμα του σωφρονισμού. Διακηρύττομε, λοιπόν, την επαγγελία του ότι η γη θα επιζήση του Αρμαγεδδώνος και ότι το θέλημα του Θεού πρόκειται να γίνη εδώ με τη μετατροπή ολόκληρης της σφαίρας σε παράδεισο. Εκείνοι που θα επιζήσουν του Αρμαγεδδώνος και εκείνοι που θ’ αναστηθούν από τους τάφους μπορεί ν’ αποδειχθούν άξιοι να κατοικήσουν τη γη για πάντα. Εν όψει, λοιπόν, του τέλους δεν χάνομε τη διανοητική μας ισορροπία, αλλά ενεργούμε με συνέπεια προς ό,τι πιστεύομε και χρησιμοποιούμε τον χρόνο μας σύμφωνα με την κατεύθυνσι του Θεού.

18. Γιατί έχομε ανάγκη να αγρυπνούμε και να προσευχώμεθα, και για ποιο πράγμα;

¹⁸ Εκτός από το να είμεθα σώφρονες με το να μελετούμε και να εφαρμόζωμε τον λόγον του Θεού, έχομε ανάγκη να προσευχώμεθα σ’ Αυτόν. Έχομε ανάγκη να διατηρούμεθα άγρυπνοι για να το κάμωμε αυτό, τόσο κατ’ ιδίαν, όσο και σε κοινωνία με τους αδελφούς μας. Η προσευχή κάνει ισχυρότερη την εκτίμησι της σχέσεώς μας με τον ουράνιον Πατέρα μας και Ελευθερωτήν. Μας κρατεί σε επικοινωνία μαζί του. Έχομε ένα πραγματικόν αγώνα στα χέρια μας, όχι εναντίον σαρκός και αίματος με σαρκικά όπλα, αλλά εναντίον υπερανθρωπίνων εχθρών, των πονηρών πνευμάτων στην αόρατη επικράτεια, τα οποία έχουν τώρα ταπεινωθή σ’ αυτή τη γη. Η προσωπική μας πανοπλία είναι ο πλήρης πνευματικός εφοδιασμός που ο Θεός επρομήθευσε για μας. Καθώς πολεμούμε εναντίον αυτών των πνευματικών δυνάμεων περιβεβλημένοι μ’ αυτή την πλήρη πανοπλία, έχομε ανάγκη να μένωμε αφυπνισμένοι, άγρυπνοι στην προσευχή και στην επίκλησι για ουράνια βοήθεια. Δεν μπορούμε να προχωρήσωμε χωρίς προσευχή. Υπάρχει πραγματικά ένα αποτέλεσμα αν προσευχώμεθα με πίστι και θέρμη, σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Έχομε ανάγκη να προσευχώμεθα για τόλμη να κηρύξωμε τον λόγον του Θεού και να δώσωμε τη μαρτυρία κάτω από ευνοϊκές περιστάσεις και κάτω από αντίξοες περιστάσεις. Έχομε το προνόμιο να προσευχώμεθα, όχι μόνο για τον εαυτό μας, αλλά και για όλους τους αδελφούς μας σε όλη τη γη, για να εκτελέσουν με ζήλο τις υποχρεώσεις των ως μαρτύρων του Ιεχωβά σ’ αυτά τα τελευταία χρόνια του παλαιού αυτού κόσμου και για να κρατήσουν την ακεραιότητά τους και να κερδίσουν ζωή μαζί μας.

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΑΓΑΠΗΣ

19. Ποια ιδιότητα πρέπει να καλλιεργούμε εντατικά τώρα, και γιατί; Αυτή χρειάζεται για να καλύψωμε τι;

¹⁹ Περισσότερο παρά οποτεδήποτε προηγουμένως, τώρα, ο εξουθενωμένος Διάβολος εκτρέφει μίσος σε όλο τον κόσμο, έχθρα για τον Θεό και έχθρα για τους συνανθρώπους. Συνεπώς, εν όψει του τέλους, ο Πέτρος λέγει, «προ πάντων δε έχετε ένθερμον την εις αλλήλους αγάπην· διότι η αγάπη θέλει καλύψει πλήθος αμαρτιών.» (1 Πέτρου 4:8) Πρέπει να παραμένωμε μαζί όπως έκανε και η οικογένεια του Νώε πριν από τον κατακλυσμό. Πρέπει να αγαπούμε την οργάνωσι του Θεού και ν’ αγαπούμε εκείνους που είναι μέλη της θεοκρατικής του οργανώσεως ή που στεγάζονται κάτω απ’ αυτήν. Η αγάπη είναι ο τέλειος δεσμός ενότητος για μας. Πρέπει να την εξασκούμε κατ’ απομίμησιν του Θεού και πρέπει ν’ ανθιστάμεθα στη μολυσματική επίδρασι του ιδιοτελούς αυτού κόσμου, η οποία εκτρέφει το μίσος. Κανείς από μας δεν είναι τέλειος ακόμη, έστω και αν είμεθα τόσο κοντά στο νέο κόσμο της δικαιοσύνης. Συνεπώς ακούσια, λόγω αδυναμίας και ατελείας, διαπράττομε αμαρτίες ο ένας εναντίον του άλλου. Αυτές πρέπει να τις συγχωρούμε και να τις καλύπτωμε, μόνο δε η αγάπη θα μας βοηθήση να το πράξωμε. Ο κόσμος του Σατανά ποτέ δεν θα καταστρέψη αυτή την αγάπη μέσα στους κόλπους της οργανώσεως του Θεού, αλλά η αγάπη θα παραμείνη ζωντανή μέσα από τον Αρμαγεδδώνα και εξακολουθητικά στο νέο κόσμο. Ο παλαιός κόσμος θα καταστραφή λόγω της ιδιοτελείας του. Γι’ αυτό αποφεύγομε την ιδιοτέλεια.

20. Πώς μπορούμε να είμεθα φιλόξενοι και να λάβωμε επίσης αληθινή ωφέλεια απ’ αυτό;

²⁰ «Γίνεσθε φιλόξενοι εις αλλήλους, χωρίς γογγυσμών,» συνεχίζει η νουθεσία του Πέτρου. Υπάρχει μεγάλη ανάγκη τέτοιας φιλοξενίας λόγω των επειγουσών αναγκών, των στερήσεων και των σκληρών συνθηκών της εποχής αυτής. Μπορούμε, λοιπόν, ν’ ανοίγωμε τα σπίτια μας για τη διεξαγωγή οικιακών Γραφικών μελετών και για να γίνωνται τοπικές δημόσιες διαλέξεις σχετικές με τη Γραφή. Μπορούμε να φιλοξενούμε αδελφούς που έρχονται για Γραφικές συνελεύσεις και σκαπανείς, τους οποίους μπορούμε να βοηθούμε με τον τρόπον αυτόν στο να υπηρετούν δραστήρια τον Θεό στο έργο μαρτυρίας του αγρού. Μπορούμε να ενασχολούμεθα σε έργο περιθάλψεως για να βοηθήσωμε τους αδελφούς μας σε χώρες που υπέφεραν από τον πόλεμο, τις δικτατορίες και τον διωγμό του λαού του Θεού από ολοκληρωτικούς άρχοντας με στρατόπεδα συγκεντρώσεως. (1 Πέτρου 4:9) Για να λάβωμε την ωφέλεια από το να πράττωμε αυτό, πρέπει να το πράττωμε αγόγγυστα.

21. Πώς μπορούμε να χρησιμοποιούμε τα πνευματικά προσόντα που διαθέτομε;

²¹ Έπειτα πρέπει, επίσης, να παραμένωμε ενασχολημένοι στην οικοδομή των αδελφών μας με όλα τα πνευματικά προσόντα που διαθέτομε. Ο Πέτρος λέγει: «Έκαστος κατά το χάρισμα το οποίον έλαβεν, υπηρετείτε κατά τούτο εις αλλήλους, ως καλοί οικονόμοι της πολυειδούς χάριτος του Θεού.» Θυμηθήτε ότι κάθε χάρισμα με το οποίο σας επροίκισε ο Θεός ή που σας εβοήθησε να το καλλιεργήσετε, πρέπει να τεθή σε χρήσι, ιδιαίτερα τώρα στον «καιρόν του τέλους», που τόσο επειγόντως χρειάζεται. Χρησιμοποιήστε όλες τις ικανότητές σας και τις ιδιοφυίες σας, βασιζόμενοι στη δύναμι που παρέχει ο Θεός, μη αποβλέποντας σε καμμιά περίπτωσι να λάβετε αίνο και κολακεία για τον εαυτό σας, αλλά αποδίδοντας όλη την τιμή και την ευχαριστία και τον αίνο στον Θεόν προς δόξαν του. Δείξτε ότι η παρ’ αξίαν χάρις του δεν έχει σπαταληθή σε σας.—1 Πέτρου 4:10, 11.

ΑΠΟΤΕΛΕΙΩΣΙΣ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΕΩΣ ΜΑΣ

22. Γιατί τώρα είναι μια δοκιμασία επάνω μας; Γιατί δεν παραξενευόμεθα γι’ αυτήν;

²² Ως ένα χαρακτηριστικό αυτού του καιρού του τέλους, τα ανθρώπινα παθήματα έχουν ενταθή και ο Σατανάς και οι δαίμονές του, πικρότεροι λόγω της ταπεινώσεώς των και του περιορισμού των σ’ αυτή τη γη, διεξάγουν πόλεμο όπως ποτέ προηγουμένως εναντίον των μαρτύρων του Ιεχωβά. Καθώς αντικρύζομε με πεποίθησι το τέλος, ιδού τι λέγει ο Πέτρος ότι πρέπει να κάμωμε σχετικά με τη μεγάλη δοκιμασία που είναι επάνω μας: «Αγαπητοί, μη παραξενεύεστε δια τον βασανισμόν τον γινόμενον εις εσάς προς δοκιμασίαν, ως εάν συνέβαινεν εις εσάς παράδοξόν τι· αλλά καθότι είσθε κοινωνοί των παθημάτων του Χριστού, χαίρετε, ίνα και όταν η δόξα αυτού φανερωθή, χαρήτε αγαλλιώμενοι.» Έχομε διαφώτισι από τον Θεό μέσω του λόγου του και της θεοκρατικής του οργανώσεως. Επομένως δεν έχομε αιτία τώρα για να παραξενευώμεθα.

23. Γιατί το να πάσχωμε έτσι είναι μια εύνοια από τον Θεό για μας; και τι πρέπει να κρατούμε αναπαυμένο επάνω μας μέσα από όλα αυτά τα παθήματα;

²³ Κατανοούμε ότι το πρώτιστο ζήτημα που συνδέεται με τη δοκιμασία αυτή είναι η διεκδίκησις της δικαιωματικής κυριαρχίας του Ιεχωβά επάνω σε όλη την κτίσι. Είναι εύνοια από τον Θεό για μας το να υπομένωμε την πύρινη δοκιμή της πίστεώς μας, όχι με πένθος και κατήφεια, αλλά με χαρά. Το να έχωμε χαρά για την αιτία που πάσχομε, μας ενισχύει να διακρατήσωμε την ακεραιότητά μας κάτω από τη δοκιμασία. Είμεθα συμμέτοχοι, όχι απλώς στα κοινά παθήματα του ανθρωπίνου γένους, αλλά στα παθήματα του Χριστού. Αυτά τα παθήματα πρέπει να προηγηθούν της δόξης του να ζήσωμε στο νέο κόσμο, αφού ο Χριστός αποκαλυφθή πλήρως στον Αρμαγεδδώνα. Μέσα από όλα τα παθήματα, ας παραμείνωμε σώφρονες και ας κρατήσωμε το πνεύμα του Θεού επάνω μας. «Εάν ονειδίζεσθε δια το όνομα του Χριστού, είσθε μακάριοι· διότι το Πνεύμα της δόξης και το του Θεού αναπαύεται εφ’ υμάς.» Μπορεί να μην έχετε τώρα εξωτερική δόξα επάνω σας, αλλά το πνεύμα του Θεού επάνω σας τώρα είναι «το πνεύμα της δόξης», η εγγύησις της δόξης που θα έλθη ως ανταμοιβή για τα σημερινά παθήματα. Να συμπαθήτε τους αδελφούς σας που υποφέρουν αλλού. Δώστε οι ίδιοι ένα καλό παράδειγμα πιστής υπομονής παθημάτων. Πάντοτε φροντίζετε ώστε τα παθήματά σας να μην οφείλωνται σε ιδιοτελή αδικοπραγία ή σε θρησκευτική υποκρισία. Τότε θα κρατήσετε αυτό το χαροποιό «πνεύμα της δόξης» επάνω σας, διότι τα παθήματά σας θα είναι εκείνα που υποφέρει κανείς σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Θα είσθε ικανοί να εμπιστευθήτε τη διαφύλαξι των ψυχών σας σ’ αυτόν με κάθε πεποίθησι, και έτσι να είσθε άφοβοι ακόμη και όταν αντιμετωπίζετε τον κίνδυνο του θανάτου.—1 Πέτρου 4:12-14, 19.

24. Γιατί είναι τώρα πολύ κατάλληλη η συμβουλή του Πέτρου να ποιμάνωμε το ποίμνιον του Θεού; Από ποιους και πώς πρέπει να γίνη αυτό;

²⁴ Σ’ αυτόν τον καιρό του τέλους, επίσης, ο Αρχιποιμήν του Θεού συναθροίζει μαζί όλα τα πρόβατα που είναι τώρα επάνω στη γη. Αυτά είναι τα τελευταία μέλη του «μικρού ποιμνίου» που θα λάβουν την ουράνια βασιλεία, και το μεγάλο πλήθος των «άλλων προβάτων» που ευφραίνονται να κάνουν καλό στους πνευματικούς αδελφούς του Χριστού σαν να το έκαναν απ’ ευθείας σ’ αυτόν. Πόσο κατάλληλη, λοιπόν, είναι η συμβουλή του Πέτρου σ’ εκείνους που είναι πρεσβύτεροι πνευματικώς μέσα στην εκκλησία του λαού του Θεού: «Ποιμάνατε το μεταξύ σας ποίμνιον του Θεού»! Καθώς ο Αρχιποιμήν εξακολουθεί να φέρνη περισσότερα από τα «άλλα πρόβατα» μέσα στη μία ποίμνη υπό τον ένα Ποιμένα, τι αφθονία ποιμαντικού έργου υπάρχει για να κάνωμε σήμερα! Καθώς κάνομε αυτό το ποιμαντικό έργο, ας βεβαιωνώμεθα ότι το κάνομε με τον ορθό τρόπο, όπως καθορίζει ο Πέτρος, εκουσίως, προθύμως, ως τύποι του ποιμνίου, και όχι αναγκαστικώς, ούτε αισχροκερδώς, ούτε ως κατακυριεύοντες εκείνους που είναι πρόβατα του Θεού. Όχι μόνο οι πρεσβύτεροι πνευματικώς αλλά και οι νεώτεροι επίσης πρέπει να είναι ταπεινοί και να υποτάσσωνται στην καθοδηγία της χειρός του Θεού. Πρέπει όλοι να το κάμωμε αυτό για την αναζήτησι, συγκέντρωσι και διατροφή των προβάτων του Μεγάλου Ποιμένος. Καθώς τα «άλλα πρόβατα» αποχωρίζονται τώρα από τα κοσμικά ερίφια, ας τα υποδεχώμεθα όλα, οσαδήποτε και αν έρχωνται, στην ποίμνη. Ας προχωρούμε όλοι με ειρήνη, με αγάπη ο ένας προς τον άλλον, για να μπορέσουμε να διέλθωμε τον Αρμαγεδδώνα μαζί σαν ένα αδιαίρετο ποίμνιο.—1 Πέτρου 5:1-6.

25. Σε ποιον πρέπει ν’ αντισταθούμε, μη τρέχοντας για να καλυφθούμε;

²⁵ Θυμηθήτε ότι ο Σατανάς ο Διάβολος είναι ο κύριος αντίπαλός μας. Μην τον φοβείσθε και μη γίνεσθε πανικόβλητοι επειδή συναθροίζει ολόκληρον τον κόσμο του εναντίον σας και υποβάλλει εσάς και τους αδελφούς σας σε σκληρά παθήματα. Αυτός είναι κοντά στο τέλος του, όχι εσείς. Για να συνεχίσωμε, λοιπόν, τα λόγια του Πέτρου, «εγκρατεύθητε, αγρυπνήσατε· διότι ο αντίδικός σας διάβολος, ως λέων ωρυόμενος, περιέρχεται, ζητών τίνα να καταπίη. Εις τον οποίον αντιστάθητε μένοντες στερεοί εις την πίστιν, εξεύροντες ότι τα αυτά παθήματα γίνονται εις τους αδελφούς σας τους εν τω κοσμώ.» Κανείς δεν εξαιρείται, και ούτε σεις μπορείτε να εξαιρεθήτε, οπουδήποτε και αν βρίσκεσθε σ’ αυτόν τον κόσμο, αν είσθε πιστός. Μην τρέχετε, λοιπόν, για να καλυφθήτε και ν’ απομονωθήτε. Κρατηθήτε ώμος προς ώμον με τους αδελφούς σας και υποφέρετε τα παθήματα μαζί τους και έτσι αντισταθήτε στον Διάβολο με στερεή πίστι.—1 Πέτρου 5:8, 9.

26. Για ποιο σκοπό ο Θεός μάς αφήνει να υποφέρωμε έτσι και τι θα σημαίνη το να εξέλθωμε πλήρως νικηταί;

²⁶ Ο κόσμος είναι εγκαταλελειμμένος στην καταστροφή του, και ο «Χριστιανισμός» μαζί του. Αλλ’ ο Ιεχωβά Θεός είναι πολύ πλησίον μας και πολιτεύεται μαζί μας, αποβλέποντας στην πλήρη σωτηρία μας. Δεν αφήνει τα παθήματα να έρχωνται επάνω μας για να μας καταστρέψουν, αλλά ζητεί να μας τελειοποιήση στην υπακοή με όσα υποφέρομε. Μας εκπαιδεύει για πιστή υπηρεσία στο μέλλον, για να μας κάμη αμετακινήτους στην υπηρεσία του, και ισχυρούς πνευματικώς. Ας μη μαραθούμε, λοιπόν, κάτω από τα συνεχή παθήματα. «Ο δε Θεός πάσης χάριτος,» όπως μας βεβαιώνει ο Πέτρος, «όστις εκάλεσεν ημάς εις την αιώνιον αυτού δόξαν δια του Χριστού Ιησού, αφού πάθητε ολίγον, αυτός θα σας τελειοποιήση, στηρίξη, ενισχύση.» (1 Πέτρου 5:10, Μ.Ν.Κ.) Επομένως, όταν έλθη σύντομα το αποκορύφωμα της τελικής δοκιμασίας κάτω από την ολοκληρωτική προσπάθεια του συνενωμένου εχθρού, με κάθε τι που έχει ο εχθρός, εμείς θα εξέλθωμε πλήρως νικηταί για τη διεκδίκησι του Θεού και έτσι θα επιζήσωμε του τέλους.

27. Ποιο, λοιπόν, είναι σαφώς το καθήκον μας, και, με την απόφασι να το εκπληρώσωμε, τι προωθούμε;

²⁷ Το καθήκον μας, λοιπόν, είναι σαφές εν όψει του τέλους του κόσμου. Ως θεοκρατική οργάνωσις πρέπει να προωθήσωμε τη δράσι μας και πέρα από το 1951 και σε όλον τον υπόλοιπο καιρό της μακροθυμίας του Θεού προς τον παρόντα κόσμο. Πρέπει να συνδεώμεθα δια της αγάπης, πολεμώντας ενωμένοι, υπηρετώντας ενωμένοι τον Θεό, ενωμένοι υπομένοντας και προσευχόμενοι, σε όλη τη γη. Είμεθα αποφασισμένοι να το κάμωμε αυτό; Εμπρός, λοιπόν, με το τελικό έργον! Εμπρός, κηρύττοντας αυτά τα καλά νέα της βασιλείας του Θεού σε όλη τη γη για μαρτυρία, μη σταματώντας ώσπου να έλθη το πλήρες τέλος και ο Ιεχωβά Θεός ο ίδιος να εγερθή για την υπερτάτη μαρτυρία του και ν’ ακολουθήση ο νέος του κόσμος, στον οποίον θα επιζήσωμε για τον αιώνιο αίνο Του μέσω του Χριστού Ιησού.