Η Τελική Νίκη κατά της Βαβυλωνιακής Θρησκείας Είναι Πλησίον

Η Τελική Νίκη κατά της Βαβυλωνιακής Θρησκείας Είναι Πλησίον

1. Όπως ο Ισραήλ των αρχαίων χρόνων, πώς πήγε τώρα σε αιχμαλωσία η «Χριστιανοσύνη»; και ποιους προσπάθησε να κρατήση εκεί μαζί της;

Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ οργάνωσις του Σατανά αναφέρεται στη Γραφή ως Βαβυλών, διότι στη θρησκευτική της διδασκαλία και πράξι είναι όμοια με τη Βαβυλώνα, την αρχαία πρωτεύουσα του Νεβρώδ, του πρώτου ολοκληρωτικού βασιλέως επάνω στη γη. Όπως ο Ισραήλ των αρχαίων χρόνων, η «Χριστιανοσύνη» επήγε σε αιχμαλωσία σ’ αυτή τη Βαβυλωνιακή παγκόσμια οργάνωσι. Προτιμά να μείνη εκεί μάλλον παρά να ελευθερωθή και να δώση την υποταγή της στη βασιλεία του Θεού. Ω, προσεύχεται γι’ αυτήν με τα χείλη της, αλλά η καρδιά της δεν είναι προσηλωμένη σ’ αυτήν. Προσπάθησε να σύρη όλο το ποίμνιό της στη Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία μαζί της κάτω από τον κόσμο του Σατανά και να το κρατήση εκεί σε δουλεία, μακριά από τον Ιεχωβά Θεό και μακριά από τον Χριστό του, τον κεχρισμένο Βασιλέα. Στους νεωτέρους χρόνους προσπάθησε να κρατήση το υπόλοιπο των μαρτύρων του Ιεχωβά εκεί. Αυτό το υπόλοιπο, χρισμένο με το πνεύμα του Θεού, άρχισε να διαμορφώνεται στο τελευταίο τέταρτο του περασμένου αιώνος. Ο λύχνος του Λόγου του ακτινοβολούσε αυξάνον φως, και το υπόλοιπο ακολουθώντας το φως αυτό επάνω στο μονοπάτι της αληθείας, προσπάθησε να αποσπασθή τελείως από τη σύγχρονη Βαβυλώνα και να έλθη στην ελευθερία της θεοκρατικής οργανώσεως του Ιεχωβά.

2. Πώς απέκτησε το υπόλοιπο μεγάλη ελευθερία, και τι εκήρυτταν με ακρίβεια για το 1914; πώς, όμως, έγιναν αιχμάλωτοι στη σύγχρονη Βαβυλώνα;

² Ελευθερία σε μεγάλο βαθμό αποκτήθηκε με τη συνηγορία υπέρ της αληθείας στην έκτασι που είχε τότε αποκαλυφθή· όπως είχε ειπεί ο Ιησούς: «Η αλήθεια θέλει σας ελευθερώσει.» Με πεποίθησι το υπόλοιπο έδινε πληροφορία για το έτος 1914 και έδειχνε από τις προφητείες της Γραφής ότι θα ήταν ένα έτος θλίψεως άνευ προηγουμένου για τον κόσμο, που θα προήγγελλε ότι το τέλος του είναι πλησίον. Όσον αφορά την εκδήλωσι παγκοσμίου θλίψεως κατά το 1914, αυτοί δεν απογοητεύθηκαν, διότι εξερράγη κατά το έτος αυτό η πρώτη παγκόσμια σύγκρουσις με ολοκληρωτικό πόλεμο. Αλλ’ αντί να ευνοηθούν με γρήγορη μετάθεσί των στην ουράνια βασιλεία, εκείνοι που αποτελούσαν το υπόλοιπο των λατρευτών του Ιεχωβά συνελήφθησαν βιαίως από τους πολιτικούς και θρησκευτικούς των εχθρούς στον «Χριστιανισμό». Οι πολεμικές συνθήκες επρομήθευσαν μια κατάλληλη κατάστασι για να το πράξουν αυτό οι εχθροί των. Έτσι κατά τη διάρκεια του πολέμου έφθιναν στη Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία κατάκαρδα θλιμμένοι.

3. Ποια ήταν ή απόφασις του «Χριστιανικού κόσμου» όσον αφορά το υπόλοιπο;

³ Εν τούτοις, η φαινομενική αυτή νίκη του Σατανά ήταν ολιγόζωη μόνο. Οι θεοί και οι ισχυροί του «Χριστιανικού κόσμου» είχαν ορκισθή και διακηρύξει ότι αυτό ήταν το τέλος αυτών των μαρτύρων που προέλεγαν τη συντέλεια του κόσμου και που ανήγγελλαν τη χιλιετή βασιλεία του Χριστού με τον Διάβολο δεμένο. Εσημείωσαν για θάνατο αυτούς τους αιχμαλώτους λατρευτάς του Ιεχωβά Θεού, αν όχι φυσικό θάνατο, τότε πνευματικό θάνατο. «Ύπαγε, λάτρευε άλλους θεούς,» τους θεούς της Βαβυλώνος της μεγάλης. Ο σκοπός για τον οποίον τους κατεδίωκαν οι εχθροί των ήταν να τους ωθήσουν σ’ αυτή την πορεία. (1 Σαμουήλ 26:18, 19) Εκείνοι που κρατούσαν αιχμάλωτο τον αφιερωμένο λαό του Ιεχωβά, ήσαν αποφασισμένοι να μην ανοίξουν ποτέ τις θύρες της φυλακής και ν’ αφήσουν αυτούς τους δεσμίους ελευθέρους να επιστρέψουν στον οίκον των, στην οργάνωσι του Ιεχωβά. Οι θεοί της Βαβυλώνος και οι υπηρέται και λάτρεις των προέλεγαν ότι δεν υπήρχε μέλλον για τη λατρεία και την οργάνωσι του Ιεχωβά επάνω στη γη, και ότι ο λαός του δεν θα ήταν ποτέ πάλι ελεύθερος για να επιστρέψη. Ήσαν αποφασισμένοι να εργασθούν γι’ αυτόν τον σκοπό, με την πρόθεσι να επιφέρουν όνειδος στον Ιεχωβά, τον θεόν του Ιακώβ ή Ισραήλ.—Ψαλμός 102:20· Ησαΐας 14:17.

4-6. Τι απεδείχθη πάλι σχετικά με τους ισχυρούς του Σατανά; και ποια πρόκλησι και ποιον καθωρισμένο σκοπό τούς είχε απευθύνει προ πολλού ο Ιεχωβά;

⁴ Μια ακόμη φορά, εν τούτοις, η ισχυρή οργάνωσις του Σατανά είχε άδικο. Πάλι οι ισχυροί της, ορατοί και αόρατοι, απέδειξαν ότι είναι ψευδείς θεοί. Πάλι εξετέθησαν ως ψευδείς προφήται, ανίκανοι να εκπληρώσουν τους λόγους των. Προ χιλιάδων ετών ο Ιεχωβά Θεός είχε προσβλέψει σ’ αυτή την ημέρα και είχε εκσφενδονίσει την ακόλουθη πρόκλησι σε όλους τους θεούς και ισχυρούς της Βαβυλώνος, όπως αναγράφεται στην προφητεία του Ησαΐα, κεφάλαιο 41, εδάφια 21-29:

⁵ «Παραστήσατε την δίκην σας, λέγει Κύριος [ο Ιεχωβά]· προφέρετε τα ισχυρά σας επιχειρήματα, λέγει ο Βασιλεύς του Ιακώβ. Ας πλησιάσωσι, και ας δείξωσιν εις ημάς τι θέλει συμβή· ας αναγγείλωσι τα πρότερα, τι ήσαν, δια να στοχασθώμεν αυτά, και να γνωρίσωμεν τα έσχατα αυτών ή ας αναγγείλωσι προς ημάς τα μέλλοντα. Αναγγείλατε τα συμβησόμενα εις το μετέπειτα, δια να γνωρίσωμεν ότι είσθε θεοί· κάμετε έτι καλόν, ή κάμετε κακόν, δια να θαυμάσωμεν, και να ίδωμεν ομού. Ιδού, σεις είσθε ολιγώτερον παρά το μηδέν, και το έργον σας χειρότερον παρά το μηδέν· όστις σας εκλέγει, είναι βδέλυγμα.»

⁶ Έπειτα ο Ιεχωβά αναφέρεται στον Ιησούν Χριστόν τον οποίον ενθρονίζει ως Βασιλέα στην ουράνια Σιών στα πλάγια του βορρά και ο οποίος έρχεται απ’ τα ανατολικά ή από την ανατολή του ηλίου, και ο Ιεχωβά εκθέτει τον σκοπό του για να δείξη ότι Αυτός είναι ο αληθινός Θεός, λέγοντας: «Ήγειρα ένα εκ βορρά, και θέλει ελθεί· απ’ ανατολών ηλίου θέλει επικαλείσθαι το όνομά μου· και θέλει πατήσει επί τους ηγεμόνας [της μεγάλης Βαβυλώνος] ως επί πηλόν, και ως ο κεραμεύς καταπατεί τον άργιλον. Τις ανήγγειλε ταύτα απ’ αρχής, δια να γνωρίσωμεν; και προ του καιρού, δια να είπωμεν, Αυτός είναι ο δίκαιος; Αλλ’ ουδείς ο αναγγέλλων’ αλλ’ ουδείς ο διακηρύττων· αλλ’ ουδείς ο ακούων τους λόγους σας. Εγώ ο πρώτος θέλω ειπεί προς την Σιών, Ιδού, ιδού ταύτα· και θέλω δώσει εις την Ιερουσαλήμ τον ευαγγελιζόμενον. Διότι εθεώρησα, και δεν ήτο ουδείς, ναι, μεταξύ αυτών, αλλά δεν υπήρχε σύμβουλος δυνάμενος να αποκριθή λόγον, ότε ηρώτησα αυτούς. Ιδού, πάντες είναι ματαιότης, τα έργα αυτών μηδέν τα χωνευτά αυτών άνεμος και ματαιότης.»

7. Γιατί ο Ιεχωβά για λίγον καιρό είχε οργισθή με το υπόλοιπο; αλλά ποιόν σκοπό και αποτέλεσμα σχετικά με αυτούς ήταν ανίκανος να προείπη ο εχθρός;

⁷ Ακόμη μια φορά ένα πιστό υπόλοιπο επέζησε της αποπείρας αυτής της Βαβυλωνιακής παγκοσμίου οργανώσεως του Σατανά να καταστρέψη τον λαόν του Ιεχωβά και να εξαλείψη τη λατρεία του Ιεχωβά από τη γη. Απέναντι όλων των προσπαθειών του εχθρού να επιφέρη την καταστροφή των ως λατρευτών και μαρτύρων του Ιεχωβά, αυτός διεφύλαξε το αφωσιωμένο αυτό υπόλοιπο. Είναι αλήθεια, ότι για λίγον καιρό ήταν θυμωμένος μαζί τους διότι είχαν μολυνθή μέσω επαφής με τον Βαβυλωνιακό κόσμο και διότι είχαν ενδώσει στον φόβο ανθρώπων. Τους άφησε, λοιπόν, να πέσουν στην εξουσία και τον έλεγχο του εχθρού στη διάρκεια των ωδίνων του παγκοσμίου πολέμου, ιδιαίτερα στο 1918. Επειδή όμως οι καρδιές των ήσαν αληθινές και πιστές σ’ αυτόν και μετανοούσαν, αυτός δεν τους εγκατέλειψε τελείως. Απεφάσισε να τους ελευθερώση μέσω του Μεγαλυτέρου του Κύρου, του Βασιλέως του Ιησού Χριστού, τον οποίον είχε ενθρονίσει στους ουρανούς κατά το τέλος των προσδιωρισμένων «καιρών των εθνών» στο 1914. Το πιστό αιχμάλωτο υπόλοιπο δεν περίμενε τέτοια απελευθέρωσι επάνω στη γη. Οι θεοί και ισχυροί της Βαβυλώνος δεν τους έκαμαν καμμιά νύξι γι’ αυτήν, αλλά προείπαν το αντίθετο. Όταν ερωτήθησαν και όταν προεκλήθησαν να δηλώσουν τι θα συνέβαινε σχετικά με το έργο και την οργάνωσι του Ιεχωβά στη γη, δεν μπορούσαν ν’ απαντήσουν θετικά.

8. Ποιος προείπε το αποτέλεσμα; και πότε και από ποιους εξεπληρώθη το Ησαΐας 12:1, 2, 5, 6;

⁸ Ο Ιεχωβά ήταν εκείνος που αποδείχθηκε ότι ήταν ο αληθινός προφήτης. Ήταν ο πρώτος που είπε τα καλά νέα της απελευθερώσεως στο υπόλοιπο της πρωτευούσης οργανώσεώς του Σιών. Το έπραξε αυτό μέσω του λόγου Του, της Γραφής, και επάνω σ’ αυτήν έχυσε το φως της αποκαλύψεώς του. Στο 1919, όπως δείχνουν τα γεγονότα της ιστορίας, έθραυσε τη λαβή της ισχυρής Βαβυλώνος και απελευθέρωσε τον δέσμιο λαό του. Τους αποκατέστησε στη θεοκρατική του οργάνωσι και στην ελεύθερη και άφοβη δράσι της. Τότε το αποκαταστημένο υπόλοιπο εξεπλήρωσε τα λόγια που είχαν προ πολλού λεχθή στη Σιών: «Και εν εκείνη τη ημέρα θέλεις ειπεί, Κύριε [Ιεχωβά], θέλω σε δοξολογήσει· διότι αν και ωργίσθης εναντίον μου, εστράφη ο θυμός σου, και με παρηγόρησας. Ιδού, ο Θεός είναι η σωτηρία μου. . . . Ψάλλετε εις τον Κύριον· διότι έκαμεν υψηλά· ας γίνη τούτο γνωστόν εις πάσαν την γην. Αγάλλεσθε και ευφραίνεσθε, κάτοικε της Σιών· διότι ο Άγιος του Ισραήλ είναι μέγας εν τω μέσω υμών.»—Ησαΐας 12:1, 2, 5, 6, Μ.Α.Μ.

ΠΡΟΚΛΗΣΙΣ ΣΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ ΤΗΣ ΒΑΒΥΛΩΝΟΣ

9. Πώς ο Ιεχωβά διεξεδίκησε τον εαυτό του ως τον αληθινό Θεό;

⁹ Ο Ιεχωβά αποδείχθηκε δίκαιος, αλλά όχι και οι θεοί της Βαβυλώνος. Έχοντας την ευκαιρία να πράξουν καλό με το να απελευθερώσουν εκουσίως τους μάρτυρας του Ιεχωβά από την εξουσία τους, και έχοντας επίσης την ευκαιρία να πράξουν κακό με το να εξαλείψουν τους μάρτυρας από τη γη, απέτυχαν ν’ αποδειχθούν θεοί εν συγκρίσει με τον Ιεχωβά τον Θεόν του κεχρισμένου υπολοίπου. Όταν ο «πόλεμος εν τω ουρανώ» ακολούθησε την ενθρόνισι του Υιού του Θεού στο 1914 ως Βασιλέως ενός νέου κόσμου, οι δαιμονικοί θεοί της Βαβυλώνος, περιλαμβανομένου και του Σατανά του άρχοντός των, υπέστησαν μια βίαιη πτώσι από τον ουρανό κάτω στη γη αυτή, το υποπόδιον του Βασιλέως του Θεού. Από τότε και έπειτα, μέσω του αποκαλυμμένου λόγου του Θεού, ηχεί η εξής κραυγή: «Έπεσεν, έπεσεν η Βαβυλών, και πάσαι αι γλυπταί εικόνες των θεών αυτής συνετρίφθησαν κατά γης.» (Ησαΐας 21:9) Η οργάνωσις του απελευθερωμένου υπολοίπου του Ιεχωβά είναι η τάξις του φρουρού του επάνω στη γη, και συλλαμβάνει αυτά τα καταπληκτικά νέα, ιδιαίτερα από το 1925 και έπειτα. Τα αναγγέλλει μεγαλοφώνως σε όλους τους κατοίκους της οργανώσεως του Θεού αρχίζοντας με το τεύχος της Σκοπιάς της 15ης Μαρτίου 1925. Έτσι ο Ιεχωβά, μέσω του Βασιλέως του Ιησού Χριστού, διεξεδίκησε τον εαυτό του ως τον αληθινό Θεό, δείχνοντας τη δύναμί του εναντίον της ισχυρής οργανώσεως του εχθρού, της Βαβυλώνος. Διεξεδίκησε τον εαυτό του ως Παντοδύναμον Θεόν ενεργώντας την απελευθέρωσι του υπολοίπου του από την εξουσία της. Έτσι αποκαταστάθηκε και ανανεώθηκε η καθαρή του λατρεία επάνω στη γη, και θα διαφυλαχθή. Αυτή θα κερδίση τη νίκη!

10. Ποια ευθύνη εδόθη στο απελευθερωμένο υπόλοιπο; τι πρέπει, όμως, να υποστούν;

¹⁰ Σ’ αυτό το υπόλοιπο που απελευθερώθηκε στο 1919 ανετέθη το μεγάλο προνόμιο και η βαριά ευθύνη να προαγάγη στη γη την καθαρή, αμόλυντη λατρεία του αληθινού Θεού, του Ιεχωβά, και να την εκτείνη ως τα πέρατα της γης. Όπως λέγει η προφητεία που αναφέραμε πιο πάνω: «Ας γίνη τούτο γνωστόν εις πάσαν την γην.» Κατά τον καιρό της απελευθερώσεώς του από την εξουσία της Βαβυλώνος, το απελευθερωμένο υπόλοιπο ήταν ακόμη μολυσμένο και κηλιδωμένο με τις ακαθαρσίες της Βαβυλώνος. Αυτό δεν ήρμοζε στην εμφάνισί τους ως λατρευτών του Ιεχωβά, ο οποίος είναι εχθρός της Βαβυλώνος. Ο Ιεχωβά είχε τώρα στείλει τον Αρχιερέα του Ιησού Χριστό στον πνευματικό ναό για έργον κρίσεως που αφορούσε όλες τις θρησκείες, αληθινές και ψευδείς. Ο Αρχιερεύς του, λοιπόν, προέβη στο να καθαρίση το υπόλοιπο και την κατανόησί του και τον τρόπο αποδόσεως της λατρείας του στον Ύψιστον Θεόν. Αυτό ακριβώς είχε προείπει η προφητεία του Ιεχωβά μέσω του Μαλαχία με τα εξής λόγια: «Τις δύναται να υπομείνη την ημέραν της ελεύσεως αυτού; και τις δύναται να σταθή εις την παρουσίαν αυτού; διότι αυτός είναι ως πυρ χωνευτού, και ως σμίγμα γναφέων. Και θέλει καθίσει ως ο χωνεύων και καθαρίζων το αργύριον· και θέλει καθαρίσει τους υιούς του Λευί [το πνευματικό υπόλοιπο], και θέλει στραγγίσει αυτούς ως το χρυσίον και το αργύριον· και θέλουσι προσφέρει εις τον Κύριον προσφοράν εν δικαιοσύνη »—Μαλαχίας 3:2, 3.

11. Ποιοι απέτυχαν στην κρίσι; Αλλά ποιοι διήλθαν επιδοκιμασμένοι, και γιατί;

¹¹ Σ’ αυτή την ημέρα της ελεύσεως του Αγγέλου και Αρχιερέως του Ιεχωβά στο ναό της λατρείας, τα θρησκευτικά συστήματα του «Χριστιανισμού» δεν υπέμειναν και δεν στάθηκαν επιδοκιμασμένα. Αλλά το κεχρισμένο υπόλοιπο των μαρτύρων του Ιεχωβά υπεβλήθη στον καθαρισμό της λατρείας του και διήλθε επιδοκιμασμένο. Απεμάκρυνε τις ανθρώπινες παραδόσεις και φιλοσοφίες κάθε είδους και φέρθηκε σε πλήρη συμφωνία με τον καθαρόν λόγον του Θεού. Καθώς είπε ο Ιησούς: «Τώρα σεις είσθε καθαροί, δια τον λόγον τον οποίον ελάλησα προς εσάς.» (Ιωάννης 15:3) Οδηγήθηκαν από τον Αρχιερέα τους στη θεοκρατική λατρεία, μια λατρεία που σημαίνει απόδοσιν υπηρεσίας στον Θεόν ως Υπέρτατον Άρχοντα και με τον έλεγχον επάνω στο ναό του εξασκούμενον προς τα κάτω απ’ Αυτόν ως Υπερτάτην Κεφαλήν και όχι προς τα άνω από κάποιο κατώτερο επίπεδο.

12. Πώς προσπάθησε ο Σατανάς να υποδουλώση το υπόλοιπο; αλλά με ποιο αποτέλεσμα;

¹² Στη διάρκεια όλων των ετών από την απελευθέρωσι, που έγινε στο 1919, ο Σατανάς και οι δαίμονές του προσπάθησαν να διαφθείρουν την οργάνωσι και λατρεία του απελευθερωμένου λαού του Θεού. Αλλ’ ο Αρχιερεύς τους στο ναό τούς εφύλαξε καθαρούς. Επί πλέον, ο Σατανάς προσπάθησε να τους καταστρέψη φέρνοντας εναντίον των τις βίαιες δυνάμεις του φασισμού και του ναζισμού, και τις στρατιωτικές πιέσεις του δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και της μεταπολεμικής περιόδου του, τώρα δε, επίσης, τις δυνάμεις του διεθνούς κομμουνισμού. Αλλά έως αυτό το έτος 1952 οι προσπάθειες του Σατανά με αυτά τα μέσα υπήρξαν μάταιες. Με κάθε τέχνασμα προσπάθησε να τους σύρη πάλι στη δουλεία και να τους καταστήση μέρος αυτού του κόσμου, αλλά με κανένα όφελος. Ο ελευθερωμένος και καθαρισμένος λαός του Ιεχωβά προσκολλήθηκε σφιχτά στην καθαρή, αμόλυντη θρησκεία με την αληθινή σημασία της. Όχι μόνο επισκέπτονται στη θλίψι τους τις χήρες και τα ορφανά ή όσους βρίσκονται σε κατάστασι αποστερήσεως, αλλά επίσης τηρούν τον εαυτό τους άσπιλο από τον κόσμον αυτόν. Με τη δύναμι του Παντοκράτορος Θεού μέσω του Χριστού θα εξακολουθήσουν να το πράττουν αυτό.

ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΩΝ ΘΕΩΝ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ

13. Με τι μπορεί να παραβληθή αυτή η σύγχρονη απελευθέρωσις; και τι προείπε ο Ιεχωβά εναντίον των εχθρών του;

¹³ Στη σημερινή διαπάλη των θεών, ο Ιεχωβά εσημείωσε μια περίφημη πράγματι νίκη απελευθερώνοντας, καθαρίζοντας και διαφυλάττοντας το πνευματικό του υπόλοιπο, τους πνευματικούς του Ισραηλίτες, παρ’ όλα όσα μπορεί να κάμη η σύγχρονος Βαβυλών. Ήταν όπως όταν απελευθέρωσε τον εκλεκτό του λαό Ισραήλ από τη δουλεία της αρχαίας Αιγύπτου. Τότε ακριβώς είπε: «Θέλω κάμει κρίσεις εναντίον πάντων των θεών της Αιγύπτου.» (Έξοδος 12:12) Και τώρα σ’ αυτόν τον «καιρόν του τέλους» εκτελεί κρίσεις όχι μόνον εναντίον των δαιμονικών θεών της Αιγύπτου, αλλά εναντίον των θεών ολοκλήρου του Βαβυλωνιακού κόσμου. Είναι ενήμερος του τι έκαμαν οι εχθροί στο πιστό του υπόλοιπο και τι κάνουν ακόμη. Τώρα, λοιπόν, θα κάμη εκείνο που προείπε εναντίον αυτών των εχθρών: «Τούτο θέλει γείνει εις αυτούς δια την υπερηφανίαν αυτών, διότι ωνείδισαν και εμεγαλύνθησαν κατά του λαού του Ιεχωβά των δυνάμεων. . . . διότι θέλει κάμει να λιμοκτονήσωσι [να καταστώσιν ανίκανοι] πάντες οι θεοί της γης· και θέλουσι προσκυνήσει αυτόν, έκαστος εκ του τόπου αυτού, πάντα τα παράλια [ή, αι νήσοι] των εθνών.» (Σοφονίας 2:10, 11, Μ.Α.Μ.· Μ.Μ.) Τα προφητικά αυτά λόγια δείχνουν ότι εκείνοι που αποτελούν το απελευθερωμένο υπόλοιπο του Ιεχωβά πρέπει να έχουν μέρος ως συνεργάται του στο να κάμουν όλους τους θεούς της γης να λιμοκτονήσουν, ή να τους κάμουν να αχρηστευθούν, καθιστώντας τους ανικάνους. Πώς;

14. Πώς το απελευθερωμένο υπόλοιπο συμμετέχει με τον Ιεχωβά στο να ‘κάμη να λιμοκτονήσουν όλοι οι θεοί της γης’;

¹⁴ Εξυψώνοντας τον Ιεχωβά ενώπιον όλων των εθνών ως τον μόνον ζώντα και αληθινόν Θεόν, τον ακατανίκητον Θεόν που φέρνει απελευθέρωσι. Αναγγέλλοντας ότι η αντιπροσωπεία του γι’ αυτή την απελευθέρωσι ήλθε, δηλαδή, η βασιλεία του Θεού δια του Χριστού Ιησού, και επομένως ότι η απελευθέρωσις αυτή από τη μεγάλη Βαβυλώνα είναι τώρα δυνατή για όλους τους ανθρώπους καλής θελήσεως σε όλα τα έθνη, ακόμη και στας νήσους της θαλάσσης. Επίσης επιδεικνύοντας τη δική τους Θεόδοτη ελευθερία από τη Βαβυλώνα και δείχνοντας ότι ο Παντοδύναμος Ιεχωβά συνέτριψε τον Βαβυλωνιακό ζυγό και τον αφήρεσε από τους τραχήλους των. Δείχνοντας, επίσης, ότι οι θεοί των εθνών είναι ψευδείς θεοί, ότι δεν έχουν καμμιά δύναμι απέναντι του λόγου, του έργου και της οργανώσεως του Ιεχωβά, διότι αυτός είναι «ο Θεός των θεών». Επίσης καταδεικνύοντας ότι η αληθινή, ευπρόσδεκτη θρησκεία, η καθαρή, αμόλυντη λατρεία υπάρχει μέσα στη θεοκρατική οργάνωσι του ελευθέρου λαού του Ιεχωβά.

15, 16. Ποιο είναι το καθήκον του υπολοίπου, ποια προφητικά λόγια εκπληρώνουν αυτοί, και ποια περαιτέρω προφητικά λόγια εκφωνούν;

¹⁵ Τέτοια ενέργεια σαν αυτή είναι προωρισμένη να διεγείρη την οργή και την αγανάκτησι όλων των δαιμονικών θεών των εθνών καθώς επίσης και των θρησκευτικών θυμάτων των που ασκούν ψευδείς μορφές λατρείας. Αλλά είναι καθήκον μας και είναι προς το συμφέρον της ελευθερίας όλων των ανθρώπων καλής θελήσεως, το να προκαλέσουμε αυτούς τους ψευδείς θεούς της Βαβυλώνος και να εκπληρώσουμε τα προφητικά λόγια του Ψαλμού: «Θέλω σε δοξολογήσει εν όλη καρδία μου· θέλω ψαλμωδήσει εις σε έμπροσθεν των θεών. Θέλω προσκυνήσει προς τον ναόν τον άγιόν σου· και θέλω δοξολογήσει το όνομά σου, δια το έλεός σου, και δια την αλήθειάν σου· διότι εμεγάλυνας τον λόγον σου υπέρ πάσαν την φήμην σου. Καθ’ ην ημέραν έκραξα, μου εισήκουσας· με ενίσχυσας με δύναμιν εν τη ψυχή μου, Θέλουσι σε δοξολογήσει, Κύριε [Ιεχωβά], πάντες οι βασιλείς της γης, όταν ακούσωσι τους λόγους του στόματός σου. Εάν περιπατήσω εν μέσω στενοχωρίας, θέλεις με ζωοποιήσει· θέλεις εκτείνει την χείρά σου κατά της οργής των εχθρών μου· και η δεξιά σου θέλει με σώσει.» (Ψαλμός 138:1-4, 7) Γι’ αυτήν ακριβώς την αιτία το υπόλοιπο ελεήθηκε και απελευθερώθηκε σ’ αυτόν τον «καιρόν του τέλους» του κόσμου, δηλαδή, για να είναι μάρτυρες της παντοδυναμίας και υπεροχής του αληθινού Θεού Ιεχωβά ενώπιον όλων των ψευδών θεοών του καταδικασμένου αυτού κόσμου.

¹⁶ Το κεχρισμένο υπόλοιπο εκτιμά την απελευθέρωσι και διαφύλαξί του, και αναλαμβάνει αυτά τα περαιτέρω προφητικά λόγια του ψαλμωδού: «Δεν είναι όμοιός σου μεταξύ των θεών, Κύριε· ουδέ έργα όμοια των έργων σου. Πάντα τα έθνη, τα οποία έκαμες, θέλουσιν ελθεί και προσκυνήσει ενώπιόν σου, Κύριε, και θέλουσι δοξάσει το όνομά σου· διότι μέγας είσαι, και κάμνεις θαυμάσια· συ είσαι Θεός μόνος. . . . Ω Ιεχωβά.»—Ψαλμός 86:8-11, Α.Σ.Μ.

17. Τι καταδεικνύει η δράσις των; και τι προκύπτει απ’ αυτήν;

¹⁷ Τα προφητικά αυτά λόγια που ο Ιεχωβά ενέπνευσε με το πνεύμα του, δεν εγράφησαν εις μάτην. Δεν επιστρέφουν σ’ αυτόν κενά σήμερα. Άρχισαν ήδη να λαμβάνουν την εκπλήρωσί τους, διότι το απελευθερωμένο υπόλοιπο του Ιεχωβά ηγέρθη σε πολλές χώρες και έδωσε μαρτυρία για τη θεότητα του Ιεχωβά. Με την άφοβη δράσι τους κατέδειξαν την ελευθερία που Αυτός δίδει στους δεσμίους τους οποίους ελευθερώνει από τη Βαβυλώνα μέσω της Βασιλείας που εγκαθιδρύει δια του Κεχρισμένου Βασιλέως του Ιησού Χριστού. Λόγω αυτής της πιστής και ατρόμητης μαρτυρίας ενώπιον όλων των ταπεινωμένων θεών της Βαβυλώνος, οι καλής θελήσεως άνθρωποι όλων των εθνών έρχονται και προσκυνούν μαζί με το υπόλοιπο ενώπιον Του. Μαζί με το κεχρισμένο υπόλοιπο δοξάζουν το όνομά του, και το πράττουν αυτό εις πρόκλησιν όλων των θεών του κόσμου τούτου, ορατών και αοράτων. Με θάρρος και αφοσίωσι εισβάλλουν σε άλλες χώρες και εκθέτουν τους ψευδείς θεούς και δείχνουν ότι η λατρεία των είναι ψευδής και οδηγεί σε συμφορά και θάνατο. Το αποτέλεσμα είναι ότι υπάρχουν σήμερα ευαγγελιζόμενοι που εξυψώνουν τη θεότητα και τη Βασιλεία του Ιεχωβά σε 67 χώρες, στις οποίες δεν υπήρχε ούτε ένας κατά το έτος 1928. Ακόμη στο 1938 υπήρχαν 45 τέτοιες χώρες χωρίς μάρτυρας και προσκυνητάς του Ιεχωβά Θεού, όπου τώρα υπάρχουν δεκάδες χιλιάδων απ’ αυτούς.

18. Τι αντιπροσωπεύει αυτή η πρόσθετη απελευθέρωσις ενός «πολλού όχλου»; και ως πότε πρέπει να ωθήται η επίθεσις εναντίον των ψευδών θεών;

¹⁸ Αυτή η απελευθέρωσις ενός «πολλού όχλου» άλλων προσκυνητών έχει σημασία. Σημειώνει μια περαιτέρω νίκη για τον Ιεχωβά ως τον ζώντα και αληθινόν Θεόν. Σ’ αυτόν τον καιρό που κάθε θρησκεία είναι υπό κρίσιν, αντιπροσωπεύει ένα θρίαμβο για την καθαρή, αμόλυντη λατρεία του Ιεχωβά. Αλλά τώρα ο Αρχιερεύς του και Βασιλεύς προχωρεί αποφασιστικά σε περαιτέρω θριάμβους εναντίον των ψευδών θεών της Βαβυλώνος καθώς προβαίνει «νικών και δια να νικήση». (Αποκάλυψις 6:2) Υπό την αρχηγία του πρέπει να ωθήσωμε την επίθεσι ακόμη περισσότερο εναντίον των θεών και της ψευδούς λατρείας του κόσμου τούτου ώσπου να εκτεθούν σε όλα τα προβατοειδή άτομα καλής θελήσεως όλων των εθνών και ώσπου να στραφούν αυτά στη λατρεία του Θεού των θεών, του Ιεχωβά, και ν’ αποκτήσουν απελευθέρωσι από τον καταδικασμένο αυτόν κόσμο.—Ψαλμός 135:5· 136:2.

19. Τι καθιστά επείγουσα τη συνεχή μαρτυρία; και ποιο θαύμα φέρνει στην καθαρή λατρεία μια παντοτινή νίκη;

¹⁹ Υπάρχουν ακόμη και άλλες χώρες και περιοχές στις οποίες πρέπει να εισέλθωμε, υπάρχουν ακόμη και άλλα πλήθη καλής θελήσεως ατόμων που πρέπει να διαφωτισθούν και να απελευθερωθούν. Είναι πάρα πολύ επείγον να τα φθάσουμε τώρα. Ο «καιρός του τέλους» αυτού του κόσμου πλησιάζει περισσότερο στην κατακλείδα του. Η ψευδής θρησκεία, η λατρεία των ψευδών θεών, οδηγεί στο θάνατο και στην καταστροφή κατά τη μάχη του Αρμαγεδδώνος που τώρα επίκειται. Το να παραδεχθούμε και παραμείνωμε στην καθαρή, αμόλυντη θρησκεία, τη λατρεία του αληθινού Θεού Ιεχωβά μέσω του Αρχιερέως του Χριστού Ιησού, οδηγεί σε αιώνια ζωή στο νέο κόσμο. Στην αποφασιστική διαπάλη των θεών κατά τον Αρμαγεδδώνα, όλοι οι ψευδείς θεοί του κόσμου τούτου, ορατοί και αόρατοι, θα καταπέσουν από τα βάθρα τους ηττημένοι και θα καταστραφούν, η δε ακάθαρτη ψευδής λατρεία και θρησκεία των θα απολεσθή μαζί τους. Αυτό σημαίνει ότι οι λάτρεις των θα απολεσθούν μαζί τους, προς αιώνιον όνειδος των ψευδών θεών και της ψευδούς λατρείας. Αλλ’ ο Ύψιστος Θεός Ιεχωβά, μέσω του βασιλικού του Αρχιερέως Χριστού Ιησού, θα διαφυλάξη τους αληθινούς λάτρεις μέσα από αυτή την ισχυρή, καταστρεπτική, παγκόσμια σύρραξι. Με το καταπληκτικό αυτό θαύμα, η καθαρή, αμόλυντη θρησκεία θα επιζήση μαζί τους στον ατελεύτητο νέο κόσμο της δικαιοσύνης, και η καθαρή λατρεία θ’ απολαύση μια παντοτινή νίκη, κερδισμένη γι’ αυτήν από τον λατρευτόν της Θεόν Ιεχωβά και τον Αρχιερέα του Χριστόν Ιησούν.