Η Αληθινή Λατρεία Προοδεύει στη Βόρειο Αφρική και στην Ιβηρική Χερσόνησο

Τέλος της εκθέσεως για το ταξίδι που έκαμε στην Αφρική ο πρόεδρος της Εταιρίας Σκοπιά, Ν. Ο. Νορρ, και ο γραμματεύς του

ΕΥΤΥΧΗΣ ήταν ο όμιλος που άφησα πίσω στην Αιθιοπία καθώς πετούσα προς το Κάιρο. Καθ’ οδόν σταματήσαμε λίγες ώρες στην Ερυθραία για επισκευή των μηχανών. Όταν έφθασα στο Κάιρο ο Αδελφός Χένσελ, ο γραμματεύς μου, είχε ήδη αναχωρήσει για την επίσκεψί του στην Τρίπολι της Λιβύης. Στη διάρκεια της παραμονής του στο Κάιρο είχε ομιλήσει σε 92 μάρτυρας του Ιεχωβά συναθροισμένους σε συνέλευσι κι έδωσε δημοσία διάλεξι στην οποία παρευρέθησαν 182 άτομα.

Για μένα εκανονίσθη να πάω στην Αλεξάνδρεια για να μιλήσω στους εκεί αδελφούς. Στις 6 μ.μ. συνήλθαν οι διάφορες εκκλησίες της Αλεξανδρείας, η Γαλλική, η Αραβική και η Ελληνική, και τους μίλησα μέσω δύο διερμηνέων, που ο ένας τους εγνώριζε Ελληνικά και Γαλλικά, ο δε άλλος Αραβικά. Παρόντες ήσαν 257, πολύ περισσότεροι από όσους υπηρέτησα πριν από πέντε χρόνια. Την άλλη μέρα το πρωί επεστρέψαμε στο Κάιρο σιδηροδρομικώς. Το βράδυ 116 αδελφοί παρευρέθησαν στην κεντρική συνάθροισι και δόθηκε πάλι η ομιλία σε τρεις γλώσσες.

Επέταξα στο Αλγέριο μέσω Παρισίων, όπου είχα μια δωδεκάωρη διακοπή που μου έδωσε τον καιρό ν’ ασχοληθώ με τα προβλήματα του τμήματος των Παρισίων με τον εκεί επιτετραμμένον, τον υπηρέτη του τμήματος, ο οποίος κατόπιν με συνώδευσε στην Αλγερία. Το έργο της διαδόσεως της αληθινής Λατρείας στο Αλγέριο τώρα μόλις άρχισε. Η Εταιρία Σκοπιά έστειλε τελευταίως μερικούς ιεραποστόλους και άλλους ολοχρονίους διακόνους στην πρωτεύουσα αυτή της Αλγερίας για να ιδούν τι μπορούσε να γίνη, και γίνεται καλό έργον. Το Αραβικό τμήμα της πόλεως, που λέγεται Λα Κασμπάχ, είναι στην αρχαία Αραβική πόλι, που ήταν η αρχική πόλις του Αλγερίου. Τώρα η πόλις έχει εξαπλωθή, και αυτό έχει γίνει λίγο-πολύ το κέντρον της πόλεως.

Οι ιεραπόστολοι βρίσκουν πολύ ενδιαφέρον να δίδουν μαρτυρία σ’ αυτόν τον Αραβικό λαό. Όταν χτυπούν τη θύρα ενός Μουσουλμανικού σπιτιού, η γυναίκα εξετάζει να ιδή ποιος είναι. Αν ο άνθρωπος που χτυπά συμβαίνη να είναι Άραψ, η Μουσουλμανίδα σκεπάζει το πρόσωπό της πριν του μιλήση· αλλ’ αν είναι Ευρωπαίος δεν σκεπάζεται. Κανείς δεν φαίνεται να καταλαβαίνη το γιατί· αλλ’ έχει παρατηρηθή ότι και όταν μια Αραπίνα είναι σ’ ένα κατάστημα και ψωνίζη, αν μιλή σε Ευρωπαίον αποκαλύπτει το πρόσωπό της, αλλ’ αν μπη μέσα ένας Άραψ βάζει αμέσως το κάλυμμα στο πρόσωπό της.

Ήταν η πρώτη φορά που εκανονίσθη μια συνέλευσις μαρτύρων του Ιεχωβά για την πόλι του Αλγερίου. Η Εταιρία Σκοπιά είχε γράψει σε όλους όσοι ενδιεφέροντο για το έργον της και τους είχε ειδοποιήσει για την επίσκεψι του προέδρου και για τις συναθροίσεις που επρόκειτο να γίνουν. Το πρωί του Σαββάτου συνήλθε ένας όμιλος από δεκατρία άτομα που βγήκαν κατόπιν για ν’ ασχοληθούν στη διακονία του αγρού. Μια μικρή αίθουσα ενοικιάσθηκε για την απογευματινή συνάθροισι, και προς μεγάλην μας έκπληξιν παρευρέθησαν 39 άτομα. Πολύ καλό ενδιαφέρον εξεδηλώθη και πολλές ερωτήσεις έγιναν στο τέλος της συναθροίσεως. Την Κυριακή η δημοσία συνάθροισις έγινε στις 9.30΄ π.μ. και παρευρέθησαν τριάντα άτομα.

Τώρα ακριβώς υπάρχουν δέκα μερικώς εργαζόμενοι διάκονοι που βοηθούν τους οκτώ ολοχρονίους διακόνους στο έργον της γνωστοποιήσεως του αγγέλματος της Βασιλείας στον λαό της Αλγερίας. Στους λίγους λοιπόν μήνας που οι αδελφοί, οι ολοχρόνιοι διάκονοι, βρίσκονται εκεί, έγινε καλό έργον, και αν κρατηθή σ’ αυτό το βαθμό, δεν θ’ αργήση να οργανωθή μια καλή εκκλησία διακόνων του Ιεχωβά.

Από το Αλγέριον επέταξα στη Μαδρίτη κι εκεί συνήντησα τον Αδελφό Χένσελ και τους αδελφούς που εργάζονται στον Ιβηρικό αγρό. Σχετικά με τη Λιβύη, όπου πήγε ο Αδελφός Χένσελ μετά την επίσκεψί του στο Κάιρο, ελήφθη απ’ αυτόν η εξής έκθεσις:

ΛΙΒΥΗ

«Αυτή η χώρα κατείχετο άλλοτε από την Ιταλία, αλλά τώρα γίνεται προσπάθεια από τους Βρεττανούς και τα Ηνωμένα Έθνη να βοηθηθούν οι ιθαγενείς της Λιβύης να οργανώσουν δική τους κυβέρνησι. Μεγάλο έργον αυτό, διότι λίγοι από τους κατοίκους της Λιβύης έχουν πείραν από τέτοια πράγματα. Ενεθρονίσθη ένας βασιλιάς, η δε Αραβική έγινε η επίσημη γλώσσα. Η θρησκεία του Ισλάμ επικρατεί.

»Με την ύψωσι του νέου αυτού έθνους σε μια θέσι μεταξύ των χωρών του κόσμου, υψώθηκε επίσης μέσα σ’ αυτό και η διακήρυξις του αγγέλματος της Βασιλείας. Αφού άρχισαν να φυτεύωνται στο 1950 οι σπόροι της αληθείας ήδη φέρουν καλό καρπό. Οι αδελφοί της εκκλησίας Τριπόλεως δείχνουν μεγάλο ενθουσιασμό για το έργον. Το περασμένο έτος 19 διάφοροι διάκονοι είχαν μερίδα στο έργο της διακηρύξεως μέσα σ’ ένα μήνα. Η τοπική εκκλησία είναι Ιταλική. Αν και το έργον δεν μπορεί να γίνεται τόσο ελεύθερα όσο σε μερικές άλλες χώρες, το δε ιεραποστολικό έργον περιεστάλη επισήμως, η αλήθεια εν τούτοις διαδίδεται. Μερικοί από εκείνους που παρευρέθησαν στη συνέλευσι της Τριπόλεως κατοικούν σε αγροκτήματα κοντά στην πόλι. Μεταξύ των πειρών που μας είπαν είναι και η επόμενη για μια αδελφή και τον ιερέα της:

»Ένας νέος Καθολικός ιερεύς, όταν ήλθε στην ενορία της, επεσκέφθη όλους τους ενορίτες του κι εκανόνισε να συμφάγη μαζί τους. Της είπε, καθώς και σ’ έναν από τους ενορίτες του ύστερα, ότι θα επήγαινε Πέμπτη. Εν τούτοις, επήγε πάλι Τετάρτη και βρήκε την οικογένεια να τρώγη φασόλια. Προσεκλήθη να παρακαθήση μαζί τους στο φαγητό αν του άρεσαν τα φασόλια. Αυτό τον προσέβαλε πολύ και εζήτησε κρέας και αυγά από τα οποία δεν υπήρχαν στο σπίτι. Θυμωμένος έφυγε απ’ το σπίτι και την επόμενη Κυριακή στην εκκλησία κατήγγειλε την οικογένεια ότι προσέφερε φασόλια στον ιερέα. Ήταν η τελευταία φορά που πήγε η οικογένεια στην εκκλησία.

»Στη διάρκεια της επισκέψεώς μου έγιναν συναθροίσεις στην Αίθουσα της Βασιλείας, ο δε ανώτατος αριθμός ακροατών ήταν 27 στη δημοσία συνάθροισι. Η αναχώρησίς μου από τη Λιβύη εβράδυνε στο αεροδρόμιο, πράγμα που εσήμαινε ότι θα έχανα τις συνδέσεις στη Ρώμη για τη Βαρκελώνη. Την καθυστέρησι στη Ρώμη την εδαπάνησα με τους εκεί αδελφούς, οι οποίοι έχαιραν για το γεγονός ότι προσφάτως είχαν ένα νέο ανώτατο όριο 2.150 διαγγελέων της Βασιλείας στην Ιταλία.

ΙΣΠΑΝΙΑ

»Στις 10 Ιανουαρίου έφθασα στη Βαρκελώνη μέσω Μαδρίτης κι αμέσως άρχισα να συζητώ για τα τοπικά οργανωτικά προβλήματα με τους εκεί αδελφούς. Ειδικές προσπάθειες εγίνοντο για την υπηρεσία του αγρού και νέοι διάκονοι ελάμβαναν μέρος στο έργο της διακηρύξεως για πρώτη φορά. Εκείνο το βράδυ έκαμα ομιλία σε 50 ακροατάς μέσα σε μια ιδιωτική κατοικία.

»Την επόμενη μέρα έγιναν άλλες δύο συναθροίσεις σε ιδιωτικές κατοικίες και ήταν συγκινητικό να βλέπη κανείς 193 ακροατάς, που εσήμαινε το διπλάσιο του προηγουμένου έτους, οπότε ήσαν παρόντα 100 άτομα. Αυτό μερικώς ωφείλετο στην παρουσία αδελφών από το Μπαρμπάστρο και την Πάλμα ντε Μαρζόρκα. Η δράσις κηρύγματος στον αγρό και η σειρά των συναθροίσεων έκαμε τους αδελφούς της Ισπανίας να εκδηλώσουν ένα πνεύμα μεταξύ των τέτοιο που δεν το είχα ιδεί πριν. Πολλές Γραφικές μελέτες κατ’ οίκον διεξάγονται τώρα και οι προβλέψεις μελλοντικής αυξήσεως είναι εξαίρετες.

»Μερικοί από τους αδελφούς της Βαρκελώνης, επιθυμώντας να συνεχίσουν τις χαρές της ‘συνελεύσεώς’ των, και να συναντήσουν τον πρόεδρο και τους αδελφούς των άλλων μερών της Ισπανίας, με συνώδευσαν αεροπορικώς στη Μαδρίτη την Τρίτη πρωί. Εκείνο το απόγευμα είχαμε μια συνάθροισι στη Μαδρίτη, στο σπίτι ενός από τους μάρτυρας, με 26 παρόντας. Το βράδυ, σ’ ένα άλλο σπίτι, ήσαν παρόντες 32.»

Καθώς ο Αδελφός Χένσελ μιλούσε σ’ αυτούς τους αδελφούς, εγώ έφθανα αεροπορικώς από το Αλγέριον. Φυσικά, βρήκα εκεί πολλά προβλήματα που ήταν ανάγκη να τύχουν προσοχής. Επί μερικά χρόνια η Ιβηρική Χερσόνησος υπήρξε μια σκοτεινή γωνία της Ευρώπης, όπου η αληθινή ελευθερία λατρείας δεν υπάρχει. Από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο μια μικρή φούχτα διαγγελέων της Βασιλείας συνέχισε με θάρρος την αγνή λατρεία στην Ισπανία, όπου επικρατεί η θρησκεία των αγίων και των παρθένων.

Δύο χωριστές συναθροίσεις έγιναν το απόγευμα της επομένης ημέρας μ’ ένα συνδυασμένο ακροατήριο 46 ατόμων· εγώ μιλούσα σ’ έναν όμιλο, ο δε Αδελφός Χένσελ σε άλλον. Αργότερα εκείνο το βράδυ, εξήγησα πολύ καθαρά σε πενήντα αδελφούς και νέους ενδιαφερομένους που συναθροίσθηκαν σ’ ένα ιδιωτικό σπίτι, ότι η πρόοδός των πρέπει να εκδηλωθή και τους ετόνισα τους διαφόρους τρόπους με τους οποίους μπορούσαν να το πράξουν αυτό.

ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ—ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ

Από την Ισπανία επετάξαμε στην Πορτογαλία και μέσα σε λίγες ώρες μετά την προσγείωσί μας εκάμαμε ομιλίες σ’ έναν όμιλο 43 αδελφών στον κεντρικό τόπο συναθροίσεως των μαρτύρων του Ιεχωβά στη Λισσαβώνα. Εκείνο το βράδυ διεσχίσαμε τον ποταμό για την Αλμάδα, όπου είχαμε μια όμοια συνάθροισι με 53 ακροατάς. Ήταν η αρχή μιας εβδομάδος ειδικής διακονικής δράσεως, οι δε αδελφοί είχαν ενθουσιώδες φρόνημα καθώς ησχολούντο στην υπηρεσία της Βασιλείας και στη λατρεία. Την Κυριακή όλοι συνήλθαν στην Αλμάδα και παρά τη βροχή ο αριθμός των ήταν 73 αδελφοί και άτομα καλής θελήσεως.

Νωρίς την Τρίτη πρωί αναχωρήσαμε από την Ευρώπη, πετώντας προς τη βάσι μας, τη Νέα Υόρκη. Παρακολουθούσαμε τον ήλιο που ήρχετο πίσω μας και μπορούσαμε να ιδούμε το φως που ηύξανε κάθε λεπτό έως ότου τελικά επρόβαλε ο ήλιος με όλη του τη λαμπρότητα πάνω από τα χνουδωτά σύννεφα. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει τώρα και με το φως της αληθείας, διότι λάμπει περισσότερο κάθε λεπτό μέσα από το πνευματικό σκοτάδι του κόσμου του Σατανά επάνω στη γη. Ήταν ακριβώς προνόμιό μας να δούμε την επέκτασι σε μεγάλη κλίμακα στην Αφρική και στη Νότιο Ευρώπη, με περισσοτέρους διακόνους των αγαθών νέων που άφηναν το φως των να λάμπη χιλιάδες περισσοτέρους από την τελευταία φορά που ήμεθα εκεί. Τι απερίγραπτο προνόμιο είναι να υπηρετούμε τον Ιεχωβά!