Είναι Αρκετή η Ειλικρίνεια;
ΠΟΛΛΑ άτομα λέγουν ότι αν είσθε ειλικρινείς στις πεποιθήσεις σας αυτό είναι αρκετό. Υποστηρίζουν ότι η θεία κρίσις στηρίζεται επάνω στην ειλικρίνεια μάλλον παρά στην ορθότητα των πεποιθήσεων. Δεν είναι ζήτημα ορθών πεποιθήσεων αλλά μάλλον ειλικρινείας. Η ειλικρίνεια είναι αναγκαία, αλλ’ είναι αρκετή;
«Υπάρχει οδός ήτις φαίνεται ορθή εις τον άνθρωπον, αλλά τα τέλη αυτής φέρουσιν εις θάνατον.» Ο εσφαλμένος δρόμος δεν οδηγεί στον ορθό προορισμό απλώς διότι ο παραπλανώμενος άνθρωπος είναι ειλικρινής.—Παροιμ. 14:12.
Ο Ιησούς έλεγε στους ακολούθους του: «Έρχεται ώρα, καθ’ ην πας όστις σας θανατώση θέλει νομίσει ότι προσφέρει λατρείαν εις τον Θεόν.» Θα επιδοκιμάση ο Ιεχωβά τον φόνο των Χριστιανών για τον λόγο ότι ο φονεύς ήταν ειλικρινής;—Ιωάν. 16:2.
Ο απόστολος Παύλος έλεγε για κείνους που ήσαν ειλικρινείς αλλ’ επλανώντο: «Μαρτυρώ περί αυτών, ότι έχουσι ζήλον Θεού, αλλ’ ουχί κατ’ επίγνωσιν. Επειδή μη γνωρίζοντες την δικαιοσύνην του Θεού, και ζητούντες να συστήσωσι την ιδίαν αυτών δικαιοσύνην, δεν υπετάχθησαν εις την δικαιοσύνην του Θεού.»—Ρωμ. 10:2, 3.
Τα άτομα αυτά ήσαν ειλικρινή· ήσαν όμως και πείσμονα. Είχαν τέτοια πεποίθησι ότι είχαν δίκαιο, ώστε δεν διέθεταν χρόνο για να μάθουν τι λέγει ο Θεός για το τι είναι ορθόν. Δεν ήσαν ειλικρινώς πράοι, αλλ’ ειλικρινώς πείσμονες, ειδωλοποιούντες το δικό των θέλημα και τον δικό τους δρόμο και αρνούμενοι να υποταχθούν στο θέλημα και στο δρόμο του Θεού.
Η ειλικρίνεια είναι αναγκαία, αλλά δεν είναι αρκετή. Εκείνοι που είναι πραγματικά ειλικρινείς θα αλλάξουν πορεία όταν μάθουν ότι πλανώνται. Επειδή είναι ειλικρινείς, ο Ιεχωβά δείχνει έλεος σ’ αυτούς. Αυτό συνέβη στην περίπτωσι του αποστόλου Παύλου, ο οποίος έγραφε: «Τον πρότερον όντα βλάσφημον, και διώκτην και υβριστήν· ηλεήθην όμως διότι αγνοών έπραξα εν απιστία.»—1 Τιμ. 1:13
Ο Ιεχωβά απαιτεί περισσότερο από ειλικρίνεια: «Και τι ζητεί ο Ιεχωβά παρά σου, ειμή να πράττης το δίκαιον, και να αγαπάς έλεος, και να περιπατής ταπεινώς μετά του Θεού σου;» Πώς είναι δυνατόν να πράττη κανείς το δίκαιο και να αγαπά έλεος, χωρίς να γνωρίζη ποιο είναι εκείνο που ο Ιεχωβά θεωρεί δίκαιο και έλεος; Πώς μπορεί κανείς να περιπατή ταπεινώς μετά του Θεού εκτός αν γνωρίζη τον δρόμο του Θεού; Δεν μπορεί να περιπατή με πείσμα στο δικό του δρόμο και συγχρόνως να περιπατή ταπεινώς στο δρόμο του Θεού.—Μιχ. 6:8, ΜΝ.
Ένα άτομο που είναι πραγματικά ειλικρινές θα αλλάξη πορεία όταν του αποδειχθή ότι πλανάται. Πώς είναι πραγματικά ειλικρινές ένα άτομο στο οποίο δείχνετε μέσα στη Γραφή του ότι «η ψυχή η αμαρτήσασα, αυτή θέλει αποθάνει» και εν τούτοις εξακολουθεί να πιστεύη ότι η ψυχή είναι αθάνατη; Πώς είναι ειλικρινής εκείνος ο οποίος εξακολουθεί να πιστεύη ότι ο Θεός και ο Χριστός είναι ίσοι σε μια τριάδα θεών, ενώ διαβάζει στη Γραφή του τα λόγια του Ιησού: «Ο Πατήρ μου είναι μεγαλήτερός μου»; Πώς είναι ειλικρινής εκείνος στον οποίον δείχνετε μέσα από τη Γραφή του ότι «ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος,» αλλ’ εξακολουθεί να υποστηρίζη ότι η ποινή της αμαρτίας είναι αιώνιος βασανισμός;—Ιεζ. 18:4· Ιωάν. 14:28· Ρωμ. 6:23.
Δεν είναι μάλλον φανερό ότι πολλοί που λέγουν ότι η ειλικρίνεια είναι αρκετή θέλουν να ακολουθούν τη δική τους πορεία και να της δίνουν τη σφραγίδα της επιδοκιμασίας του Θεού; Είναι πολύ εύκολο να ακολουθήτε τη δική σας πορεία με ευχαρίστησι και να κρύβεσθε πίσω από την αξίωσι της ειλικρινείας. Συχνά, το πείσμα ενεδρεύει κάτω από το επένδυμα της ειλικρινείας. Όταν δεν συμβαίνη αυτό, όταν η ειλικρίνεια είναι εντελώς αγνή, ο κάτοχός της μεταβάλλεται, όταν του αποδειχθή ότι πλανάται. Αν δεν υπάρχη προσπάθεια για να μάθη κανείς τι είναι ορθό, αν δεν υπάρχη μεταβολή όταν η πεποίθησις ενός αποδειχθή εσφαλμένη, τότε δεν υπήρξε πραγματική ειλικρίνεια.