Μπορείτε να Περιμένετε;

Η ΥΠΟΜΟΝΗ δεν είναι κτήμα των παιδιών. Αυτό γίνεται φανερό με χτυπητό τρόπο από τις εκκωφαντικές κραυγές που εκβάλλουν οι νεαροί όταν πρέπει να περιμένουν κάτι που επιθυμούν. Γι’ αυτούς δεν μπορεί να υπάρξη αναμονή. Όταν ζητούν κάτι πρέπει να το έχουν, όχι του χρόνου, ή τον επόμενο μήνα ή την προσεχή εβδομάδα, αλλά την ίδια στιγμή.

Τα παιδιά ζουν για το παρόν, όχι για το μέλλον. Αυτή είναι η διαφορά μεταξύ μιας ανωρίμου και μιας ωρίμου απόψεως της ζωής. Ένας ώριμος ενήλικος θα καταστρώση σχέδια για το μέλλον και είναι πρόθυμος να περιμένη υπομονητικά ώσπου να πραγματοποιηθούν τα σχέδιά του. Αλλά δεν συμβαίνει το ίδιο με τα παιδιά. Αυτά δεν σκέπτονται σύμφωνα με τα πολλά χρόνια ζωής που είναι μπροστά τους.

Φαίνεται δύσκολο για μια νεαρή διάνοια να καταλάβη ότι ο χρόνος δεν παραμένει ακίνητος. Προχωρεί με αμετάβλητο ρυθμό. Ό,τι είναι μακριά εμπρός στο ρεύμα του χρόνου θα έλθη τελικά. Ο ώριμος άνθρωπος το ξέρει αυτό και θα το περιμένη, αλλ’ όχι και ο ανώριμος.

Πολλοί ενήλικοι είναι σαν παιδιά. Ποτέ δεν μαθαίνουν να περιμένουν. Όταν επιθυμούν κάτι, πρέπει να το έχουν αμέσως, όχι αργότερα. Αν τους λεχθή κάτι που θα έλθη μετά από μερικά χρόνια στο μέλλον, δεν ενδιαφέρονται. Σαν τα παιδιά υφίστανται την αυταπάτη ότι ό,τι ανάγεται στο μέλλον ποτέ δεν θα έλθη. Δεν έμαθαν να περιμένουν.

Οι πράξεις των αποκαλύπτουν το χαρακτηριστικό αυτό της ανωριμότητος με πολλούς τρόπους. Είναι εκείνοι που συνωθούνται εμπρός από τους άλλους για ν’ αποφύγουν την αναμονή στη γραμμή. Είναι αυτοί που ριψοκινδυνεύουν τη ζωή τους προσπερνώντας βραδυκίνητα φορτηγά οχήματα αντί να περιμένουν υπομονητικά την εκκαθάρισι του οπτικού πεδίου της λεωφόρου. Είναι αυτοί που εξαντλούν τους φυσικούς πόρους της γης χάριν αμέσου κέρδους αντί να προσπαθήσουν να τους καταστήσουν διαρκείς. Αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν ούτε να εκτιμήσουν τα πράγματα που αποκτούν ούτε να δοκιμάσουν τη χαρά του ν’ αποκτήσουν κάτι κατόπιν αναμονής.

Τα παιδιά είναι καλά παραδείγματα τούτου. Το παιδί που λαμβάνει ό,τι ζητήση, δεν εκτιμά τίποτα απ’ όσα λαμβάνει. Αφήστε, όμως, το παιδί να περιμένη ένα παιχνίδι και ίσως μάλιστα να κάμη μερικές μικροδουλειές χάριν αυτού· θα το εκτιμήση περισσότερο όταν το λάβη. Το ίδιο συμβαίνει και μ’ ένα νεαρό παιδί που εργάζεται και αποταμιεύει χρήμα για ν’ αγοράση ένα ποδήλατο. Θα εύρη περισσότερη χαρά μ’ αυτό, θα το εκτιμήση περισσότερο και θα το περιποιήται καλύτερα παρά το παιδί που αποκτά ένα ποδήλατο χωρίς καμμιά προσπάθεια εκ μέρους του και χωρίς να χρειασθή να περιμένη.

Η αρχή, σύμφωνα με την οποία η αναμονή αυξάνει την αξία ενός πράγματος, μπορεί να εφαρμοσθή και στον γάμο. Εκείνοι που είναι πολύν καιρό μνηστευμένοι είναι πιθανώτερο να έχουν ένα ευτυχέστερο γάμο απ’ εκείνους που δεν είναι. Ο γάμος θα έχη μεγαλύτερη σημασία γι’ αυτούς. Πώς μπορεί ένα ζεύγος που εγνωρίσθη για λίγες ώρες μόνο, ή για λίγες μέρες ή και για λίγους μήνες, να έχη τόση εκτίμησι για τον γάμο του όση και το ζεύγος που εγνωρίσθη επί ένα τουλάχιστον χρόνο ή και δύο;

Οι βεβιασμένοι γάμοι αποτελούν ακριβώς ένα άλλο τρόπο με τον οποίο οι ενήλικοι εκδηλώνουν την ανωριμότητά των. Πιστεύουν ότι μια απόφασις περί γάμου πρέπει αμέσως να εκτελεσθή. Μισούν μάλιστα και το να περιμένουν τις λίγες μέρες που απαιτούνται από τον νόμο σε μερικούς τόπους. Αλλ’ όπως ένα παιδί γρήγορα χάνει το ενδιαφέρον του για το παιχνίδι που ζητούσε με φωνές, έτσι κι αυτοί οι άνθρωποι χάνουν το ενδιαφέρον τους για τον γάμο στον οποίον εισεπήδησαν. Πολύ συχνά ζητούν γρήγορα διαζύγιο.

ΜΙΑ ΘΕΙΑ ΑΠΑΙΤΗΣΙΣ

Μπορεί να φανή παράδοξο το να πούμε ότι η αναμονή είναι θεία απαίτησις, και όμως είναι. Επί αιώνες απήτησε ο Θεός από τους ανθρώπους ν’ αναμένουν. Στην εποχή του Νώε υπεσχέθη την καταστροφή του πονηρού εκείνου κόσμου 120 χρόνια νωρίτερα. Μολονότι εκείνη η υποσχεμένη μέρα εφαίνετο να απέχη πολύ, ο Νώε την ανέμενε. Ο χρόνος δεν παρέμενε ακίνητος. Εξακολουθούσε να προχωρή με τον αμετάβλητο ρυθμό του, και τελικά έφθασε η μοιραία μέρα.

Μετά τον Κατακλυσμό ο χρόνος εξακολουθούσε να προχωρή, και παρουσιάσθησαν πολλές άλλες περιπτώσεις στις οποίες ο Θεός απαιτούσε από τους ανθρώπους ν’ αναμείνουν κάτι. Ο Αβραάμ απητήθη ν’ αναμένη ώσπου έγινε εκατό ετών ηλικίας για να ευλογηθή μ’ ένα γυιό από τη σύζυγό του Σάρρα. Το σπέρμα του Αβραάμ έπρεπε να περιμένη πάνω από τετρακόσια χρόνια για να λάβη τη γη που του υπεσχέθη ο Θεός. Μετά την ερήμωσι της γης των, οι Ισραηλίται έπρεπε ν’ αναμείνουν εβδομήντα χρόνια για να τύχουν της υποσχεμένης επανόδου των στην Ιερουσαλήμ. Και μετά την ανοικοδόμησι των τειχών της Ιερουσαλήμ, ο λαός έπρεπε ν’ αναμείνη 483 χρόνια για την έλευσι του Μεσσία. Αλλ’ αυτές είναι μόνο λίγες από πολλές περιπτώσεις στις οποίες ο Θεός απαιτούσε από τους ανθρώπους ν’ αναμείνουν για εκείνο που είχε υποσχεθή. Εγνώριζε ότι η αναμονή είναι επωφελής στον άνθρωπο.

Υπάρχουν θείες επαγγελίες για τις οποίες πρέπει σήμερα ν’ αναμένωμε. Μερικές απ’ αυτές είναι η επικείμενη καταστροφή του παρόντος κόσμου ή συστήματος πραγμάτων, η δίκαιη διακυβέρνησις της γης από τη βασιλεία του Θεού, η αιώνια ειρήνη, μια παραδεισιακή γη, η ανάστασις των νεκρών, και το δώρο της αιωνίου ζωής. Πρόκειται για αξιόπιστες επαγγελίες που θα εκπληρωθούν στον ωρισμένο καιρό του Θεού μέσα στον δίκαιο νέο κόσμο του. Σ’ εκείνους που νομίζουν ότι ο Θεός βραδύνει, ο λόγος Του λέγει: «Δεν βραδύνει ο Ιεχωβά την υπόσχεσιν αυτού, ως τινές λογίζονται τούτο βραδύτητα· αλλά μακροθυμεί εις ημάς, μη θέλων να απολεσθώσι τινές, αλλά πάντες να έλθωσιν εις μετάνοιαν. Θέλει δε ελθεί η ημέρα του Ιεχωβά.» (2 Πέτρ. 3:9, 10, 13, ΜΝΚ) Με την αναμονή δοκιμάζεται η ακεραιότης και η εμπιστοσύνη μας στον Θεό, αυξάνει η επιθυμία μας, και μας εντυπώνεται πιο σταθερά η ανάγκη μας.

Το τέλος του παρόντος συστήματος πραγμάτων, που ήταν άλλοτε μακριά στο ρεύμα του χρόνου, επλησίασε τώρα. Είμεθα τώρα στις τελευταίες του ημέρες. Η παρούσα γενεά θα ίδη την καταστροφή του στη μάχη του Αρμαγεδδώνος. Ο από πολύν καιρό υποσχεμένος από τον Θεό νέος κόσμος θα αρχίση τότε. Οι ευλογίες που θα φέρη ο κόσμος εκείνος αξίζει ν’ αναμένωνται.

Εσείς τι θα κάμετε; Μπορείτε ν’ αναμένετε; Μπορείτε ‘να ελπίζετε και να εφησυχάζετε εις την σωτηρίαν του Ιεχωβά,’ όπως μας λέγεται στο βιβλίον Θρήνοι 3:26 (ΑΣ); Μπορείτε να ‘αναπαύεσθε επί τον Ιεχωβά, και να προσμένετε αυτόν,’ όπως μας νουθετεί ο Ψαλμός 37:7 (ΑΣ); Ή μήπως έχετε το σημείον της ανωριμότητος και δεν μπορείτε ν’ αναμένετε ό,τι υπεσχέθη ο Θεός; Ο απόστολος Παύλος συνιστά εγκαρτέρησι στο ν’ αναμένωμε εκείνα που ελπίζομε. (Ρωμ. 8:25) Μπορείτε να επιδείξετε αυτή την εγκαρτέρησι; Δεν υπήρξε κανείς άλλος καιρός στην ιστορία, που η ικανότης τού ν’ αναμένη κανείς είχε μεγαλύτερη σημασία από όση σήμερα. Η ίδια η ζωή σας εξαρτάται από αυτή.