Να Είσθε Ισορροπημένοι σε Όλα
«Προσέχετε λοιπόν πώς να περιπατήτε ακριβώς, μη ως άσοφοι, αλλ’ ως σοφοί.»—Εφεσ. 5:15.
1, 2. Πώς μπορεί ένας Χριστιανός να παραβληθή μ’ έναν σχοινοβάτη;
ΠΟΛΛΟΙ είναι εκείνοι που πήγαν σε ιπποδρόμιο και εκάθησαν με σιωπή γεμάτη δέος ενώ ένας σχοινοβάτης εκτελούσε το μέρος του ψηλά επάνω από τα κεφάλια τους. Αυτός εκινείτο επάνω σ’ ένα λεπτό τεντωμένο σύρμα εξίσου ασφαλώς ωσάν να εβάδιζε επάνω στο έδαφος. Τούτο απήτησε προσπάθεια και πολλά χρόνια εκγυμνάσεως, για να αναπτύξη ο σχοινοβάτης αυτός την οξεία αυτή αίσθησι ισορροπίας. Είναι μια επιτηδειότης, η οποία έπρεπε ν’ αποκτηθή, και εξακολουθεί να απαιτή μεγάλη προσοχή. Ο σχοινοβάτης ενώ βαδίζει στο σύρμα του έχει το νου του σ’ εκείνο που κάνει. Δεν επιτρέπει να περιπλανάται ο νους του σε άλλα πράγματα, αλλά μάλλον συγκεντρώνεται στη διατήρησι της ισορροπίας του.
2 Αυτός ο αθλητής του ιπποδρομίου εξεικονίζει καλά τον Χριστιανό που βαδίζει στο στενό δρόμο της Χριστιανικής ακεραιότητος. Ο Ιησούς μίλησε γι’ αυτόν τον δρόμο όταν είπε: «Στενή είναι η πύλη, και τεθλιμμένη η οδός η φέρουσα εις την ζωήν, και ολίγοι είναι οι ευρίσκοντες αυτήν.» (Ματθ. 7:14) Ο αφιερωμένος Χριστιανός είναι ένας από τους ολίγους αυτούς. Για να παραμείνη σ’ αυτόν τον στενό δρόμο πρέπει να αναπτύξη καλή διανοητική και πνευματική ισορροπία, όπως ακριβώς ο σχοινοβάτης πρέπει ν’ αναπτύξη καλή ισορροπία για να παραμείνη επάνω στο σύρμα του. Όπως ένα γλίστρημα μπορεί να είναι ολέθριο γι’ αυτόν, έτσι μπορεί να είναι και για τον αφιερωμένο Χριστιανό.
3. Αν πέση ένας Χριστιανός, πώς μπορεί να σωθή, και γιατί πρέπει ν’ αποφευχθή μια πτώσις;
3 Ένα δίχτυ ασφαλείας που εκτείνεται από κάτω από τον σχοινοβάτη μπορεί να σώση τη ζωή του, αλλά χρειάζεται μια μακρά αναρρίχησι για να επανέλθη στο σύρμα του, και όταν το φθάση, μπορεί να είναι τόσο κλονισμένος, ώστε να δυσκολεύεται να επανεύρη την εμπιστοσύνη του και τη σταθερότητα των ποδιών του. Ο Χριστιανός που χάνει την ισορροπία του και πέφτει από το δρόμο της Χριστιανικής ακεραιότητος που είναι πολύ ψηλότερα από το τέλμα της ακατάλληλης διαγωγής του κόσμου, μπορεί να σώση τη ζωή του με ειλικρινή μετάνοια. Αλλά η εκ νέου αναρρίχησίς του είναι μια μακρά και πολύ δύσκολη αναρρίχησις. Μερικοί που έπεσαν δεν μπόρεσαν να την κάμουν. Η σοφή πορεία θα ήταν κατά πρώτον λόγον ν’ αποφύγουν την πτώσι. Αλλ’ αυτό απαιτεί καλή πνευματική ισορροπία από μέρους του Χριστιανού και διαρκή προσοχή στο πώς περιπατεί.
4, 5. Πώς ορίζεται η ισορροπία, και πώς μπορεί ένας Χριστιανός να χάση την ισορροπία του;
4 Ο σχοινοβάτης έχει μια σωματική ισορροπία που είναι θαυμαστή, αλλά η καλή πνευματική ισορροπία είναι πολύ πιο επιθυμητή. Αλλά τι είναι ισορροπία; Σύμφωνα με το Νέον Διεθνές Λεξικόν Ουέμπστερ, Δευτέρα Έκδοσις, Ασυντόμευτον, είναι μια κατάστασις «ισότητος ή ισοσταθμίσεως αντιθέτων δυνάμεων, φυσικών ή άλλων· ισοστάθμισις· σταθερότης· ευστάθεια· ίσον ή αρμονικόν αποτέλεσμα· ακόμη προσαρμογή· επίσης, θέσις όπου υπάρχει τέτοια ισοστάθμισις.»
5 Για τον σχοινοβάτην είναι μια κατάστασις ισοσταθμίσεως ή σταθερότητος επάνω στο σύρμα του. Αν θα έκλινε πολύ είτε προς τη μία είτε προς την άλλη κατεύθυνσι, θα έχανε την ισορροπία του και θα έπεφτε από το σύρμα. Το ίδιο αληθεύει και για τον Χριστιανό. Μπορεί να χάση την πνευματική του ισορροπία με το να είναι εξτρεμιστής, ή με το να είναι απρόσεκτος, ή με το να είναι αδιάφορος όσον αφορά την ανάγκη καλλιεργείας καλής πνευματικής ισορροπίας.
6. Τι ρυθμίζει την αίσθησι ισορροπίας ενός Χριστιανού, και πώς το φρόνημά του επηρεάζει την ισορροπία αυτή;
6 Η σωματική ισορροπία του σχοινοβάτου ρυθμίζεται μέσα στο κεφάλι του και μπορεί να βελτιωθή με εκγύμνασι. Το ίδιο αληθεύει και με τον Χριστιανό. Η ισορροπία του ρυθμίζεται επίσης μέσα στο κεφάλι του, αλλά δεν είναι σωματική. Είναι πνευματική. Μπορεί επίσης να βελτιωθή με κατάλληλη εκγύμνασι, με την ανάπτυξι καλού φρονήματος. Αν έχη κακό φρόνημα, επηρεάζεται η πνευματική του σταθερότης, και τελικά θα χάση το βάδισμά του επάνω στο στενό δρόμο της Χριστιανικής ακεραιότητος. Τα άτομα που είναι κυνικά, υπερκριτικά και που παραπονούνται, πρέπει να λάβουν προειδοποίησι. Το φρόνημά των δεν είναι καλό. Η Χριστιανική των ισορροπία βρίσκεται σε κίνδυνο.
ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ ΕΛΛΕΙΨΕΩΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑΣ
7. Τι πρέπει να κάμη ένα άτομο αν σημειώση μια αδυναμία στην πνευματική του ισορροπία;
7 Ο Χριστιανός που βαδίζει στη στενή οδό της Χριστιανικής ακεραιότητος πρέπει να είναι άγρυπνος σε οποιαδήποτε σημεία που δείχνουν έλλειψι καλής πνευματικής ισορροπίας. Αν σημειώση μια αδυναμία, πρέπει να συγκεντρωθή στο να την υπερνικήση. Αν δεν το κάμη αυτό, μπορεί να μη φθάση στο άλλο άκρον του στενού δρόμου της ζωής. Όταν ένας σχοινοβάτης βλέπη μια αδυναμία στην αίσθησι ισορροπίας που έχει, απασχολείται μ’ αυτήν ώσπου να την υπερνικήση. Δεν έχει μήπως ο Χριστιανός περισσοτέρους λόγους να κάμη το ίδιο με τις αδυναμίες του; Αυτός δεν ζητεί καλή ισορροπία για να κερδίση τα προς το ζην, όπως ο σχοινοβάτης, αλλά μάλλον ο αντικειμενικός του σκοπός είναι αιώνια ζωή. Δεν είναι αυτή πολύ μεγαλυτέρας αξίας;
8, 9. Ποια είναι τα έξη κύρια συμπτώματα ελλείψεως ισορροπίας, και πώς εκδηλώνεται η αστάθεια;
8 Υπάρχουν μερικά κύρια συμπτώματα που αποκαλύπτουν αν ένας Χριστιανός έχη έλλειψι καλής πνευματικής ισορροπίας. Τα εξέχοντα συμπτώματα είναι: Αστάθεια, ταλάντευσις, ακατάλληλη άποψις των υλικών πραγμάτων, αναξιοπιστία, παραλογισμός, και απόδοσις πάρα πολλής σπουδαιότητος στην κοινωνική δράσι.
9 Ένας αφιερωμένος Χριστιανός έχει την ευθύνη ν’ ακολουθή το παράδειγμα του Χριστού, παράδειγμα κηρύγματος και συνεργασίας με συνδούλους στην υπηρεσία του Ιεχωβά Θεού. Αν δεν είναι τακτικός στη δημοσία διακονία του και την εκτελή σπασμωδικά, εκδηλώνει το σύμπτωμα της ασταθείας. Το φρόνημά του εν σχέσει με τις ευθύνες του ως Χριστιανού δεν είναι καλό. Αυτός δεν εκδηλώνει χαρούμενη υπακοή στις εντολές του Θεού.
10. Γιατί ο Παύλος και ο Ιερεμίας μπορούν να υποδειχθούν ως άτομα που εξεδήλωσαν το ορθό φρόνημα;
10 Ο απόστολος Παύλος απεκάλυψε το ορθό φρόνημα όταν είπε: «Ουαί δε είναι εις εμέ εάν δεν κηρύττω.» Και το ίδιο αληθεύει για τον Ιερεμία, ο οποίος είπε: «Και είπα, Δεν θέλω αναφέρει περί αυτού, ουδέ θέλω λαλήσει πλέον εν τω ονόματι αυτού· όμως ο λόγος αυτού ήτο εν τη καρδία μου ως καιόμενον πυρ περικεκλεισμένον εν τοις οστέοις μου, και απέκαμον χαλινόνων εμαυτόν, και δεν ηδυνάμην πλέον.» (1 Κορ. 9:16· Ιερεμ. 20:9) Οι άνδρες αυτοί δεν ήσαν ασταθείς στη διακονία των. Κανείς δεν εχρειάζετο να τους επισκέπτεται κάθε μήνα για να τους ενθαρρύνη να είναι δραστήριοι σ’ αυτήν. Υπεκινούντο από την αγάπη τους για τον Θεό και τον ζήλο τους για την αλήθεια. Έδειχναν πρόθυμη υπακοή. Το ίδιο πρέπει ν’ αληθεύη σήμερα εν σχέσει μ’ εκείνους που αφιερώθηκαν στον Θεό.
11. Πώς η παρακολούθησις των συναθροίσεων αποκαλύπτει μια αδυναμία στην πνευματική ισορροπία;
11 Άτομα που δείχνουν αστάθεια στη διακονία, έχουν έλλειψι καλής πνευματικής ισορροπίας. Βαδίζουν στο Χριστιανικό μονοπάτι σαν να μην είναι βέβαιοι πού πηγαίνουν. Τα άτομα αυτά δεν είναι τακτικά όχι μόνο στη διακονία του αγρού αλλά και στη συναναστροφή των με την κοινωνία Νέου Κόσμου. Αντί να παρακολουθούν σταθερά τις εκκλησιαστικές συναθροίσεις, τις παρακολουθούν ακανόνιστα. Αποτυγχάνουν να εκτιμήσουν ότι η τακτική συναναστροφή με την κοινωνία Νέου Κόσμου είναι ουσιώδης για την ευεξία τους και την πνευμονική ισορροπία τους. Πραγματικά, αυτή είναι μια Γραφική απαίτησις. «Και ας φροντίζωμεν περί αλλήλων, παρακινούντες εις αγάπην και καλά έργα· μη αφίνοντες το να συνερχώμεθα ομού, καθώς είναι συνήθεια εις τινας, αλλά προτρέποντες αλλήλους· και τοσούτω μάλλον, όσον βλέπετε πλησιάζουσαν την ημέραν.» (Εβρ. 10:24, 25) Εκείνοι που έχουν την κακή συνήθεια να μην είναι τακτικοί στην παρακολούθησι των εκκλησιαστικών συναθροίσεων, δεν είναι πνευματικώς ισορροπημένοι.
ΤΑΛΑΝΤΕΥΣΙΣ
12-14. (α) Πώς εκδηλώνεται ταλάντευσις σ’ ένα άτομο; (β) Τίνος το κακό παράδειγμα ακολουθεί το άτομο αυτό; (γ) Γιατί πρέπει ν’ αποφεύγεται η κοσμική συντροφιά, και ποιες είναι οι Γραφικές οδηγίες στο ζήτημα αυτό;
12 Η ταλάντευσις εκδηλώνεται σε άτομα που δεν βασίζονται σταθερά στη Γραφική αλήθεια, που είναι πνευματικώς ανώριμα. Αυτά αποκαλύππουν με τις πράξεις των και τις αποφάσεις των ότι η αλήθεια δεν είναι στην καρδιά τους μολονότι μπορεί να είναι στο κεφάλι τους. Επειδή έχουν εγκεφαλική γνώσι της αληθείας μπορούν να κάνουν πολύ καλά σχόλια, αλλά η καρδιά τους είναι άθικτη. Δεν ωθούνται στο να οδηγούνται από Γραφικές αρχές στην καθημερινή τους ζωή. Δείχνουν έλλειψι πίστεως στη σοφία του λόγου του Θεού. «Εάν δε τις από σας είναι ελλειπής σοφίας, ας ζητή παρά του Θεού του δίδοντος εις πάντας πλουσίως, και μη ονειδίζοντος· και θέλει δοθή εις αυτόν. Ας ζητή όμως μετά πίστεως, χωρίς να διστάζη παντελώς· διότι ο διστάζων ομοιάζει με κύμα θαλάσσης κινούμενον υπό ανέμων και συνταραττόμενον. Διότι ας μη νομίζη ο άνθρωπος εκείνος, ότι θέλει λάβει τι παρά του Ιεχωβά. Άνθρωπος δίγνωμος είναι ακατάστατος εν πάσαις ταις οδοίς αυτού.» (Ιάκ. 1:5-8, ΜΝΚ) Επειδή είναι δίγνωμος, είναι άστατος στην πίστι.
13 Το άστατο άτομο επιτρέπει να επηρεάζη μάλλον τις αποφάσεις του η δική του σοφία και οι γεμάτες πάθος επιθυμίες του παρά η σοφία του λόγου του Θεού. Είναι το είδος των ατόμων που ζητούν ασύνετα συντρόφους έξω από την κοινωνία του Νέου Κόσμου. Κάνουν συντροφιά με κοσμικά άτομα που δεν ενδιαφέρονται να πράττουν το θέλημα του Θεού. Θέτουν τον εαυτό τους στην ίδια θέσι με τους Ισραηλίτας, οι οποίοι συνεδέθησαν με τους Χαναναίους αντίθετα προς τις ρητές οδηγίες του Θεού. «Πρόσεχε εις σεαυτόν, μη κάμης συνθήκην μετά των κατοίκων της γης εις την οποίαν υπάγεις, μήποτε γείνη παγίς εν τω μέσω σου.»—Έξοδ. 34:12.
14 Είναι αφροσύνη το να ζητή κανείς τη συντροφιά κοσμικών ατόμων. Η συναναστροφή μαζί τους δεν θα βοηθήση ένα Χριστιανό να διατηρήση την πνευματική του ισορροπία, αλλά μάλλον θα το εμποδίση αυτό. Ο Χριστιανός χρειάζεται συντρόφους που θα τον βοηθήσουν να σταθή σταθερός, διότι αν ολισθήση από το δρόμο της Χριστιανικής ακεραιότητος και χάση τη Χριστιανική του ταυτότητα, χάνει τη ζωή του. Αν δεν θέλη να είναι όμοιος με τους κοσμικούς ανθρώπους που δεν έχουν αυτή την ταυτότητα, γιατί να κάνη συντροφιά μαζί τους; Γιατί να υποβάλλη τον εαυτό του στο εσφαλμένο τους υπόδειγμα σκέψεως; Δεν μπορεί ασφαλώς να αγνοή τη Γραφική δήλωσι: «Μη πλανάσθε· “Φθείρουσι τα καλά ήθη αι κακαί συναναστροφαί”.» (1 Κορ. 15:33) Εκείνο που συνέβη στους Ισραηλίτας στέκει σαν ένα προειδοποιητικό παράδειγμα για μας. «Αλλ’ εσμίχθησαν μετά των εθνών, και έμαθον τα έργα αυτών. Και εμολύνθησαν με τα έργα αυτών, και επόρνευσαν με τας πράξεις αυτών. Δια τούτο η οργή του Ιεχωβά εξήφθη κατά του λαού αυτού, και εβδελύχθη την κληρονομίαν αυτού.»—Ψαλμ. 106:35, 39, 40.
15. Ποια είναι η ασφαλής πορεία για ένα Χριστιανό;
15 Ο αποχωρισμός από τους απίστους είναι η ασφαλής πορεία για ένα Χριστιανό. Αυτό δεν σημαίνει σωματική απομόνωσι. Ο Χριστός και οι απόστολοι δεν απεμονώνοντο σωματικώς από τους απίστους, αλλ’ ανεμιγνύοντο μαζί τους για να τους βοηθήσουν με Γραφικές αλήθειες. Εν τούτοις, δεν είχαν συναναστροφή μαζί τους. Ο απόστολος Παύλος καθιστά σαφές ποια πορεία πρέπει ν’ ακολουθήσουν σήμερα οι Χριστιανοί, όταν λέγη: «Μη ομοζυγείτε με τους απίστους· διότι τίνα μετοχήν έχει η δικαιοσύνη με την ανομίαν; τίνα δε κοινωνίαν το φως προς το σκότος;» (2 Κορ. 6:14) Υπακούοντας σ’ αυτή τη Γραφική διδασκαλία, ο ισορροπημένος Χριστιανός θα ζητήση συντρόφους μέσα στην κοινωνία του Νέου Κόσμου και όχι έξω απ’ αυτήν.
16, 17. Ποια τακτική πρέπει ν’ ακολουθηθή όσον αφορά τον γάμο; Γιατί;
16 Βέβαια όταν ένας Χριστιανός πρόκειται να νυμφευθή, είναι ακόμη περισσότερο επιτακτικό ν’ ακολουθήση αυτή την τακτική του αποχωρισμού. Πρόκειται να ζήση με τον γαμήλιο σύντροφό του και αν ο σύντροφος αυτός δεν είναι αφιερωμένος Χριστιανός όπως είναι ο ίδιος, δεν θα βρη μήπως μεγαλύτερη δυσκολία να παραμείνη σταθερός στην πίστι; Δεν θα υπάρχουν συνεχείς προστριβές, δυσκολίες και απογοητεύσεις; Γιατί να επιφέρωμε ψυχικά άλγη συμφωνώντας σε μια ένωσι που είναι προωρισμένη να προξενήση ταραχή και να δημιουργήση δυστυχία; Γιατί να είμεθα απειθείς στις εντολές του Θεού όπως ήσαν οι Ισραηλίται που ενυμφεύθησαν ειδωλολάτριδες Χαναναίες; «Ουδέ θέλεις συμπενθερεύσει μετ’ αυτών· την θυγατέρα σου δεν θέλεις δώσει εις τον υιόν αυτού, ουδέ την θυγατέρα αυτού θέλεις λάβει εις τον υιόν σου· διότι θέλουσιν αποπλανήσει τους υιούς σου απ’ εμού, και θέλουσι λατρεύει άλλους θεούς· και θέλει εξαφθή η οργή του Ιεχωβά εναντίον σας, και πάραυτα θέλει σε εξολοθρεύσει.»—Δευτ. 7:3, 4, ΜΝΚ.
17 Ο κίνδυνος απομακρύνσεως από τον Ιεχωβά Θεό που προέρχεται από έναν άπιστο γαμήλιο σύντροφο είναι εξίσου πραγματικός σήμερα όσο ήταν και στις ημέρες του αρχαίου Ισραήλ. Φυσικά, εκείνοι που έρχονται στην πίστι μετά τον γάμο, δεν μπορούν ν’ αλλάξουν την κατάστασί τους, αλλά πρέπει να εξακολουθήσουν να ζουν με τον άπιστο σύντροφό των, κάνοντας το καλύτερο που μπορούν υπό τις περιστάσεις αυτές. Θα καταβάλουν, εν τούτοις, κάθε προσπάθεια για να παραμένουν πνευματικώς ισχυροί. Αλλά εκείνοι από την κοινωνία του Νέου Κόσμου που είναι ανύμφευτοι πρέπει να περιπατούν ως σοφά άτομα προσέχοντας στη Γραφική αρχή να νυμφευθούν «μόνον εν Κυρίω». Αν αγνοήσουν αυτή την αρχή αποκαλύπτουν πνευματική αστάθεια.
18, 19. (α) Εξηγήστε πώς η ταλάντευσις σ’ ένα άτομο μπορεί να αποκαλυφθή με τη δημοσία γνώμη. (β) Ποιο είναι το ορθό φρόνημα απέναντι της δημοσίας γνώμης;
18 Ένα άλλο σημείο ταλαντεύσεως είναι το να φοβήται κανείς τη δημοσία γνώμη. Αυτό συνήθως το βλέπομε ανάμεσα στα παιδιά που νοιάζονται καταθλιπτικά για το τι σκέπτονται και λέγουν γι’ αυτά οι συμμαθηταί τον ή ο όμιλος των συνομηλίκων των. Φοβούνται να αντιταχθούν σε ό,τι θεωρείται δημοφιλές. Ντύνονται όπως ντύνονται και οι άλλοι, κόβουν τα μαλλιά τους όπως τα κόβουν και οι άλλοι, μιλούν όπως μιλούν και οι άλλοι, και ενεργούν όπως ενεργούν και οι άλλοι. Ο φόβος των μήπως είναι διαφορετικοί τους κάνει δούλους της συμμορφώσεως.
19 Τι ενδιαφέρει το τι οι άλλοι σκέπτονται ή λέγουν; Τι αν ένα άτομο ξεχωρίζη από το πλήθος επειδή δεν πηγαίνει μαζί με τους άλλους σε όλα όσα αυτοί πράττουν και σκέπτονται; Τι ενδιαφέρει αν αυτοί νομίζουν ότι ένα άτομο είναι ιδιόρρυθμο επειδή εμμένει στις Χριστιανικές αρχές; Η γνώμη των δεν σημαίνει τίποτε, αλλά η γνώμη του Θεού σημαίνει το παν, διότι αυτός μπορεί να δώση ζωή· εκείνοι δεν μπορούν να δώσουν. Ο ευσταθής Χριστιανός δεν θα επιτρέψη να τον συμμορφώση με το πλήθος ο φόβος τού τι οι άλλοι σκέπτονται ή λέγουν. Θα παραμείνη σταθερός στις Χριστιανικές αρχές άσχετα με τη δυσμενή δημοσία γνώμη.
ΥΛΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ
20, 21. Με ποιόν τρόπο τα υλικά πράγματα μπορούν να είναι αιτία πνευματικής ανισορροπίας;
20 Το τρίτο σύμπτωμα πνευματικής ανισορροπίας, που αναφέρθηκε, είναι μια εσφαλμένη άποψις των υλικών πραγμάτων. Ο μη ισορροπημένος Χριστιανός θα επιτρέψη η αγάπη αυτή να υπερβή τα όρια του έλεγχου και να τον σύρη σ’ ένα έλος χρεών. Αυτός δεν ζη σοφά με τα μέσα που διαθέτει, αλλά επιτρέπει στον εαυτό του να υποδουλωθή στα υλικά αποκτήματα. Η κοσμική του ενασχόλησις γίνεται μεγαλυτέρου ενδιαφέροντος γι’ αυτόν από την πνευματική του ενασχόλησι.
21 Μολονότι η κοσμική του εργασία μπορεί να εμποδίζη τη διακονία του και το να παρευρίσκεται στις εκκλησιαστικές συναθροίσεις, αυτός είναι απρόθυμος να κάμη διευθετήσεις για να θέση πρώτα τα πνευματικά συμφέροντα. Τα υλικά πράγματα που μπορούν να αγορασθούν με το χρήμα που κερδίζει, έχουν μεγαλύτερη σημασία γι’ αυτόν από τη διακονία και την πνευματική υγεία. Θέτει τα συμφέροντα του Θεού και τη δική του πνευματική ευημερία σε δευτέρα μοίρα εν σχέσει με τα πράγματα αυτά. Δεν περιπατεί ως σοφός, αλλά όπως οι άσοφοι, οι οποίοι δεν προσέχουν πώς περιπατούν. Δεν είναι ισορροπημένοι και βρίσκεται σε κίνδυνο να πέση από τη στενή οδό της Χριστιανικής ακεραιότητος.
ΑΝΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ
22. Πώς εκδηλώνεται το τέταρτο σύμπτωμα της πνευματικής ανισορροπίας;
22 Εκείνοι που εκδηλώνουν το τέταρτο σύμπτωμα ανισορροπίας έχουν έλλειψι μιας αισθήσεως ευθύνης. Δεν μπορεί κανείς να βασισθή στον λόγο τους. Δίνουν γρήγορα μια υπόσχεσι και εξίσου γρήγορα την παραβαίνουν. Αφού αυτοί δεν είναι αξιόπιστοι όσον αφορά την τήρησι υποσχέσεων προς ομοίους των Χριστιανούς, πώς μπορούν να είναι αξιόπιστοι για την τήρησι υποσχέσεων προς τον Θεό; Σημαίνει μήπως γι’ αυτούς κάτι πραγματικά η συμφωνία τους να πράξουν το θέλημα του Θεού; Με το να είναι άπιστοι σε μικρές υποσχέσεις, δεν θα είναι άπιστοι σ’ αυτή την πιο σπουδαία υπόσχεσι;
23. (α) Πώς πρέπει να θεωρούν οι επίσκοποι ένα αναξιόπιστο άτομο; (β) Ποιοι είναι μερικοί από τους τρόπους, με τούς οποίους δείχνει την αναξιοπιστία του;
23 Ένας αναξιόπιστος Χριστιανός είναι ένας μη ισορροπημένος Χριστιανός. Δεν μπορεί να αποδώση πραγματική υπηρεσία στη θεοκρατική οργάνωσι. Επειδή είναι αναξιόπιστος, οι επίσκοποι στην οργάνωσι απέχουν από του να του δίδουν ευθύνες. Είναι ο τύπος του ατόμου που θα καταγραφή στη σχολή θεοκρατικής διακονίας για εκγύμνασι στη διακονία, αλλά όταν του ανατίθεται να κάμη μια ομιλία σπουδαστού, δεν είναι παρών όταν πρέπει. Ή μπορεί να παραλείψη να εκπληρώση το μέρος που του ανετέθη στη συνάθροισι υπηρεσίας της εκκλησίας. Όταν το κάνη αυτό κατ’ επανάληψιν δείχνει ότι είναι αναξιόπιστος και δεν μπορεί να του εμπιστευθή κανείς υπεύθυνα καθήκοντα. Θα δείξη την ίδια αναξιοπιστία όταν κάνη υποσχέσεις να βρίσκεται σ’ ένα σημείο επαφής για τη διακονία του αγρού ή λέγη σ’ ένα άτομο, καλής θελήσεως ότι θα το επανεπισκεφθή. Οι υποσχέσεις του είναι κενοί λόγοι.
24. Πώς ένα άτομο αποδεικνύεται άξιο προνομίων υπηρεσίας;
24 Όταν ένας Χριστιανός κάνη μια συμφωνία, πρέπει να την τηρήση. Αν δεν την τηρήση, κάνει τον εαυτό του ψεύτη. Ο ισορροπημένος Χριστιανός είναι ένα άτομο που κρατεί το λόγο του. Τηρεί τις υποσχέσεις του και τιμά τις συμφωνίες του. Αφού αποδεικνύεται πιστός σε μικρά πράγματα, του δίδονται μεγαλύτερα και πιο υπεύθυνα καθήκοντα να πράξη. Ο Χριστός το ετόνισε αυτό στην παραβολή των ταλάντων. Ο δούλος που έκαμε καλή χρήσι των πέντε ταλάντων που του ήσαν εμπιστευμένα, απεδείχθη αξιόπιστος. Ευλογήθη με μεγαλύτερα προνόμια υπηρεσίας. «Είπε προς αυτόν ο κύριος αυτού, Εύγε, δούλε αγαθέ, και πιστέ· εις τα ολίγα εστάθης πιστός, επί πολλών θέλω σε καταστήσει· είσελθε εις την χαράν του κυρίου σου.»—Ματθ. 25:23.
25. Ποιο θα είναι πιθανώτατα το μέλλον εκείνων που έχουν τα σύμπτωμα της αναξιοπιστίας;
25 Πώς μπορούν οι αναξιόπιστοι Χριστιανοί να περιμένουν ότι θα παραμείνουν στο στενό δρόμο της ζωής; Πώς μπορούν να περιμένουν ότι θα φθάσουν στο τέρμα της αφού δεν έχουν την κατάλληλη ισορροπία; Όπως και σ’ έναν άπειρο σχοινοβάτη, οι πιθανότητες που υπάρχουν γι’ αυτούς ότι θα ολισθήσουν είναι πολύ μεγάλες.
ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΣ
26, 27. Γιατί πρέπει ένας Χριστιανός να είναι λογικός;
26 Το άτομο που είναι καλά ισορροπημένο πνευματικώς, είναι λογικό σε όλα όσα κάνει. Δεν είναι ούτε ένας φαντασιόπληκτος ούτε ένας εξτρεμιστής, αλλά είναι ένας που ζη με μετριοπάθεια. Υπακούει στην εντολή: «Η επιείκειά σας ας γείνη γνωστή εις πάντας τους ανθρώπους.» (Φιλιππησ. 4:5) Την εκδηλώνει με το να περιπατή ως σοφός, δείχνοντας με ό,τι κάνει και με ό,τι λέγει ότι οδηγείται από τις Γραφικές αρχές.
27 Ο μη ισορροπημένος Χριστιανός είναι ακριβώς το αντίθετο. Δεν είναι μετριοπαθής στις συνήθειες του και είναι άσοφος στις αποφάσεις του. Είναι ισχυρογνώμων, επειδή δεν είναι πρόθυμος για συμφωνία. Το στόμα του είναι ανοιχτό στο να εξαγγέλλη τη δική του σοφία, αλλά τ’ αυτιά του είναι κλειστά στη σοφή συμβουλή των Χριστιανών αδελφών του. Αν δεν αλλάξη και δεν ακολουθήση μια λογική και μετριοπαθή πορεία σκέψεως και ζωής δεν θα μπορέση να διατηρήση το βάδισμά του στον στενό δρόμο της ζωής.
ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ
28, 29. (α) Ποιο είναι το έκτο σύμπτωμα ανισορροπίας, και γιατί είναι κακό; (β) Ποια είναι η κατάλληλη άποψις;
28 Το έκτο στη σειρά κύριο σύμπτωμα που αποκαλύπτει την έλλειψι κατάλληλης ισορροπίας είναι η τοποθέτησις των κοινωνικών συμφερόντων επάνω από τα θεοκρατικά συμφέροντα. Βέβαια το άτομο που νομίζει ότι η κοινωνική του δράσις πρέπει να προηγήται από τα καθήκοντα του στη διακονία έχει ένα ακατάλληλο φρόνημα εν σχέσει με τις Χριστιανικές του ευθύνες και υποχρεώσεις. Η εκτίμησίς του για το τι είναι σπουδαίο είναι διεστραμμένη. Παραμελεί την υπόσχεσί του να θέτη πρώτα στη ζωή του το θέλημα του Θεού. Ανόητα θέτει την προσωπική του διασκέδασι πιο πάνω από την υπηρεσία του προς τον Θεό.
29 Η κοινωνική δράσις έχει τον καιρό της και τη θέσι της. Δεν πρέπει να της επιτρέψωμε να καταπατήση την εκκλησιαστική δράσι. Ο ισορροπημένος Χριστιανός θα της παραχωρήση ένα λογικό ποσόν χρόνου και προσοχής, αλλά όχι περισσότερο. Θα κάμη το ίδιο και με οποιεσδήποτε προσφιλείς ενασχολήσεις που μπορεί να έχη. Πάντοτε θα θέτη τη Χριστιανική του δράσι στην πρωτίστη θέσι.
30. Τι πρέπει να κάνουν όλοι όσοι είναι στην κοινωνία του Νέου Κόσμου;
30 Όλοι όσοι είναι στην κοινωνία του Νέου Κόσμου πρέπει να κυττάξουν προσεκτικά τον εαυτό τους για να δουν αν έχουν κάποιο απ’ αυτά τα συμπτώματα ανισορροπίας ή οποιοδήποτε άλλο. Μην πείθεσθε ότι δεν τα έχετε προτού αρχίσετε την εξέτασι. Εκείνοι που είναι πολύ βέβαιοι για τον εαυτό τους είναι συχνά εκείνοι ακριβώς που δεν είναι πνευματικώς ισορροπημένοι σε όλα τα πράγματα. Αν σημειώσετε μια αδυναμία, εργασθήτε για την εξάλειψί της.
ΠΩΣ ΝΑ ΓΙΝΩΜΕ ΙΣΟΡΡΟΠΗΜΕΝΟΙ
31, 32. (α) Γιατί πρέπει να καλλιεργηθή μια θετική στάσις; (β) Ποια ήταν η άποψις του Παύλου;
31 Ο σχοινοβάτης δεν βαδίζει επάνω στο σύρμα του βέβαιος ότι θα πέση. Έχει αντιθέτως μια θετική στάσι. Το ίδιο είναι αναγκαίο και για τον Χριστιανό. Το ορθό φρόνημα είναι πολύ σπουδαίο για την καλλιέργεια σταθερότητος. Αν ο Χριστιανός λαμβάνη μια αρνητική στάσι απέναντι των ευθυνών του ως διακόνου ή των δυσκολιών και ταλαιπωριών που επέρχονται σ’ εκείνους που ακολουθούν το δρόμο της Χριστιανικής ακεραιότητος, θα χάση την ισορροπία του και θα πέση. Αν θέλη να σταθή είναι ουσιώδες να έχη το ίδιο θετικό φρόνημα που είχε και ο απόστολος Παύλος. «Επειδή είμαι πεπεισμένος ότι ούτε θάνατος ούτε ζωή, ούτε άγγελοι ούτε αρχαί ούτε δυνάμεις, ούτε παρόντα ούτε μέλλοντα, ούτε ύψωμα ούτε βάθος, ούτε άλλη τις κτίσις, θέλει δυνηθή να χωρίση ημάς από της αγάπης του Θεού, της εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών.»—Ρωμ. 8:38, 39.
32 Ο Παύλος είχε την ορθή άποψι. Ήταν αποφασισμένος να παραμείνη στο στενό δρόμο της ζωής. Δεν θα άφηνε τίποτε να τον κάμη να προσκόψη και να πέση, ούτε επιρροές έξω από το σώμα του ούτε επιρροές μέσα απ’ αυτό. «Εγώ λοιπόν ούτω τρέχω, ουχί ως αβεβαίως· ούτω πυγμαχώ, ουχί ως κτυπών τον αέρα· αλλά δαμάζω το σώμά μου και δουλαγωγώ, μήπως εις άλλους κηρύξας, εγώ γείνω αδόκιμος.»—1 Κορ. 9:26, 27.
33, 34. Πώς καλλιεργεί κανείς το φρόνημα του Παύλου και το διατηρεί;
33 Η απόκτησις αυτού του ορθού φρονήματος δεν γίνεται χωρίς προσπάθεια. Απαιτεί επιμελή μελέτη του λόγου του Θεού και ακριβή γνώσι του λόγου αυτού. Απαιτεί μια γνήσια εγκάρδια επιθυμία να περιπατή κανείς σύμφωνα με τις εκπεφρασμένες και δίκαιες αρχές του Θεού. Ό,τι μαθαίνει ένα άτομο πρέπει να το πάρη μέσα στην καρδιά του και να το κάμη μέρος του εαυτού του. Πρέπει να σκέπτεται τη σχέσι του προς τον Ιεχωβά και προς τη θεοκρατική του οργάνωσι. «Ταύτα μελέτα, εις ταύτα μένε, δια να ήναι φανερά εις πάντας η προκοπή σου. Πρόσεχε εις σεαυτόν και εις την διδασκαλίαν· επίμενε εις αυτά. Διότι τούτο πράττων, και σεαυτόν θέλεις σώσει και τους ακούοντάς σε.»—1 Τιμ. 4:15, 16,
34 Με το να προσέχη τον εαυτό του ένα άτομο επαγρυπνεί στο φρόνημά του, φροντίζοντας να μη γίνη αρνητικό ή στρυφνό. Αν είναι τέτοιο, τότε το άτομο αυτό δεν θα παραμείνη επί πολύν καιρό στα Γραφικά πράγματα που έμαθε. Γρήγορα θα πέση από τη στενή οδό της ζωής. Γι’ αυτό ακριβώς ο Παύλος έδωσε αυτή τη νουθεσία να επιμένη κανείς στις Γραφικές διδασκαλίες και στη θεία υπηρεσία και να προσέχη τον εαυτό του. Έδωσε όμοια συμβουλή προς τους Εβραίους όταν είπε: «Δια τούτο πρέπει ημείς να προσέχωμεν περισσότερον εις όσα ηκούσαμεν, δια να μη εκπέσωμεν ποτέ.»—Εβρ. 2:1.
35. Γιατί πρέπει να παραβλέπωνται οι ατέλειες και τα λάθη που εκδηλώνονται στην οργάνωσι και από ομοίους μας Χριστιανούς;
35 Ένας άλλος παράγων καλλιεργείας ορθού φρονήματος είναι το να μπορή κανείς να παραβλέπη τις ατέλειες στη Χριστιανική οργάνωσι και τα λάθη των ομοίων του Χριστιανών. Μολονότι το πνεύμα του Θεού λειτουργεί στην οργάνωσι, δεν κυβερνά όμως κάθε απόφασι και κάθε κίνησι των ανθρωπίνων επισκόπων. Οι άνδρες αυτοί είναι ελεύθεροι ηθικοί παράγοντες που αφήνονται να λάβουν τις αποφάσεις που θεωρούν ότι είναι οι άριστες για την κοινωνία Νέου Κόσμου. Είναι ώριμοι Χριστιανοί που είναι ικανοί ν’ αφήνουν τον λόγον του Θεού και τις αρχές του να τους οδηγούν στη λήψι σοφών αποφάσεων. Αλλά αν ένας λάβη κατά λάθος μια άσοφη απόφασι, αυτό δεν θα έπρεπε ν’ αποτελέση αιτία για να γίνη ένα άτομο δυσαρεστημένο και στρυφνό. Δεν θα έπρεπε να κάμη το άτομο αυτό να επικρίνη ολόκληρη την οργάνωσι εξαιτίας αυτού του ενός επισκόπου. Δεν δικαιολογεί το να γίνη κανείς κυνικός. Ένας καλά ισορροπημένος Χριστιανός θα παραβλέψη τα λάθη και τις ατέλειες. Θα θυμηθή ότι υπηρετεί τον Θεό, όχι ανθρώπους. Και θα θυμηθή ότι, εκτός από τον Χριστό, ο Θεός εχρησιμοποίησε πάντοτε ατελείς ανθρώπους για να φροντίζουν για τα συμφέροντά του στη γη. Αυτοί υπήρξαν άνθρωποι με καλή κατάστασι καρδιάς και με ένθερμη επιθυμία να προαγάγουν τα θεία συμφέροντα. Επειδή ήσαν ατελείς, μερικοί έκαμαν λάθη, αλλά τα λάθη των δεν παρέχουν δικαιολογία σ’ ένα άτομο ν’ απορρίψη τη θεοκρατική οργάνωσι και να επιστρέψη στον κόσμο. Αυτή έχει τα λόγια της ζωής, όχι ο κόσμος.
36. Ποια άποψι θα λάβη ένας Χριστιανός όσον αφορά τα λάθη των άλλων;
36 Ένας σταθερός Χριστιανός γνωρίζει τι λέγει ο λόγος του Θεού, γνωρίζει τι κάνει η θεοκρατική οργάνωσις, και γνωρίζει το μέλλον που βρίσκεται μπροστά της. Όπως ο απόστολος Παύλος, θα έχη ο Χριστιανός αυτός ένα θετικό φρόνημα, μη επιτρέποντας σε τίποτε να μετριάση την αγάπη του για τον Θεό και τον ζήλο του για την υπηρεσία της Βασιλείας. Επειδή δεν είναι θύμα λατρείας πλασμάτων, δεν θα προσκόψη όταν ένας επίσκοπος κάνη ένα λάθος ή λαμβάνη μια εσφαλμένη απόφασι ή ενεργή ασύνετα. Θα αφήση την οργάνωσι να επανορθώση αυτά τα λάθη. Αλλά όσο για τον εαυτό του, θα εξακολουθήση να κρατή το μάτι του επάνω στον τελικό σκοπό της ζωής. Δεν θα επιτρέψη σε τίποτε να του αποσπάση την προσοχή απ’ αυτόν. Το φρόνημα που θέλει είναι μια διάθεσις αγάπης με απλότητα σκοπού. Θα δείχνη κατανόησι και λογικότητα και δεν θα προσβάλλεται εύκολα.
37, 38. Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για ν’ αποφύγωμε ένα κακό φρόνημα;
37 Ένα άτομο βοηθείται πολύ στην καλλιέργεια ορθού φρονήματος αν κρατή τη διάνοιά του σε ό,τι είναι καλό και εποικοδομητικό. Και αυτό πάλι είναι ζήτημα τού να σκέπτεται κανείς θετικά και όχι αρνητικά. Καλή νουθεσία δίδεται εν σχέσει μ’ αυτό στην προς Φιλιππησίους επιστολή 4:8: «Το λοιπόν, αδελφοί, όσα είναι αληθή, όσα σεμνά, όσα δίκαια, όσα καθαρά, όσα προσφιλή, όσα εύφημα, αν υπάρχη τις αρετή, και εάν τις έπαινος, ταύτα συλλογίζεσθε.»
38 Αν ένα άτομο ακολουθή αυτή την νουθεσία, δεν θα γίνη κυνικό ή υπερκριτικό για την οργάνωσι και τους ομοίους του Χριστιανούς. Η διάνοιά του θα είναι στα καλά πράγματα του λόγου του Θεού και στο εποικοδομητικό έργο που εκτελεί παγκοσμίως η κοινωνία Νέου Κόσμου. Θα είναι σταθερό στην πίστι.
39. Από τι θα φυλαχθή ο καλά ισορροπημένος Χριστιανός;
39 Σε όλα τα πράγματα ο καλά ισορροπημένος Χριστιανός φυλάγεται από ιδιοτέλεια. Αυξάνει σε αγάπη, όχι για τον εαυτό του, αλλά για τον Θεό και για τους ομοίους του Χριστιανούς. Όταν του δίδεται συμβουλή, την δέχεται ταπεινά. Γνωρίζει ότι «η οδός του άφρονος είναι ορθή εις τους οφθαλμούς αυτού· ο δε ακούων συμβουλάς είναι σοφός.»—Παροιμ. 12:15.
ΜΕΤΡΙΟΠΑΘΕΙΑ
40. (α) Γιατί δεν πρέπει κανείς να κλίνη προς ιδέες ασκητισμού; (β) Ποια πορεία θα λάβη;
40 Ένας Χριστιανός δεν μπορεί να είναι εξτρεμιστής σε οτιδήποτε κάνει. Η πορεία που είναι λογική και μετριοπαθής είναι πάντοτε η καλύτερη. Μερικοί νομίζουν ότι ο θεοσεβής άνθρωπος πρέπει να ζη σε πενία, ότι πρέπει ν’ αρνηθή στον εαυτό του λογικές υλικές ανέσεις και τέρψεις· αλλ’ αυτό είναι ένα εσφαλμένο συμπέρασμα. Η απονέκρωσις του σώματός μας δεν φέρνει την επιδοκιμασία του Θεού. Εκείνοι που νομίζουν ότι φέρνει, ακολουθούν μια γραμμή σκέψεως που δεν είναι Γραφική αλλά ειδωλολατρική, διότι είναι κοινή στους Ινδουιστάς και στους Βουδδιστάς. Δεν υπάρχει τίποτε στη Γραφή που να δικαιολογή αυτή την ιδέα του ασκητισμού. Ο ισορροπημένος Χριστιανός είναι ικανός να χρησιμοποιή υλικά πράγματα μ’ ένα λογικό τρόπο, όχι μόνο για τα δικά του συμφέροντα αλλά και για τα συμφέροντα του Θεού. Μπορεί να χρησιμοποιή αυτά τα πράγματα συνετά και δεν χρειάζεται ν’ αρνήται στον εαυτό του τις ανέσεις και τις τέρψεις που παρέχουν, για ν’ αποκτήση την επιδοκιμασία του Θεού. Δεν θα κλίνη στο ένα άκρον του ασκητισμού ή στο άλλο άκρον του υλισμού και της υπερβολικής εντρυφήσεως, αλλά θα είναι μετριοπαθής. Η σοφή συμβουλή που δίδεται στη Γραφή προς τους επισκόπους εκφράζει καλά τη Χριστιανική θέσι: «Πρέπει λοιπόν ο επίσκοπος να είναι άμεμπτος, . . . μετριοπαθής εις τας συνήθειας [νηφάλιος, Κείμενον].»—1 Τιμ. 3:2.
41, 42. Ποια ισορροπία πρέπει να επιζητήται στη διακονία;
41 Η μετριοπάθεια στις συνήθειες της προσωπικής μελέτης και του κηρύγματος δεν παραβλέπεται από τον αποτελεσματικόν διάκονον. Δεν είναι εκείνος που παραμελεί την προσωπική μελέτη για να αφιερώση ένα μεγάλον αριθμόν ωρών στη διακονία. Ούτε πηγαίνει στο άλλο άκρον, διαθέτοντας πολύν καιρό στη μελέτη, αλλά ολίγον καιρό στο κήρυγμα. Γνωρίζει ότι η μελέτη χρειάζεται για να δρέψη τα καλύτερα αποτελέσματα από τη δράσι του κηρύγματος καθώς και για να μείνη σταθερός στη Χριστιανική ακεραιότητα. Η μετριοπαθής πορεία ισορροπήσεως του έργου του αγρού με την προσωπική μελέτη είναι η σοφή πορεία που πρέπει να ακολουθήσωμε.
42 Καθώς αυξάνει ο Χριστιανός σε γνώσι και ωριμότητα, έτσι αυξάνει και η αποτελεσματικότης του ως διακόνου. Αφού τούτο φέρνει καλύτερα αποτελέσματα και μεγαλύτερες χαρές, ο διάκονος θα θέλη να αυξήση τη δράσι του στο κήρυγμα. Δεν θα είναι ικανοποιημένος με μια ισχνή υπηρεσία, αλλά θα θέλη να επιτελέση τόσα όσα μπορεί. Η παρακίνησις για μεγαλύτερη δραστηριότητα θα προέλθη από την καρδιά του. Δεν θα παραμελήση καμμιά από τις πολλές μορφές της διακονίας, αλλά θα επιζητή να είναι ισορροπημένος σ’ αυτές όπως ακριβώς ισορρόπησε το κήρυγμά του με την προσωπική του μελέτη. Η μετριοπάθειά του τον καθιστά έναν δραστήριο διάκονο, που κάνει πολύ καλό με τις Γραφικές αλήθειες.
43. (α) Γιατί μερικοί θα βελτιωθούν σε πνευματική ισορροπία, αλλά άλλοι όχι; (β) Γιατί ένα άτομο δεν πρέπει να είναι αδιάφορο;
43 Τα όσα ανεφέρθησαν είναι τρόποι, με τους οποίους ένας αφιερωμένος Χριστιανός μπορεί να καλλιεργήση καλή πνευματική ισορροπία. Μερικοί που είναι πνευματικώς ασταθείς στην κοινωνία Νέου Κόσμου θα καταβάλουν προσπάθεια να χρησιμοποιήσουν τους τρόπους αυτούς και θα βελτιώσουν την ισορροπία των. Άλλοι δεν θα το κάμουν αυτό. Μήπως οι αδιάφοροι φαντάζονται ότι μπορούν να προσκόπτουν συνεχώς και να μην πέσουν από το στενό δρόμο της Χριστιανικής ακεραιότητος; Μήπως νομίζουν ότι, με το να παρακολουθούν απλώς από καιρό σε καιρό μια συνάθροισι και να κηρύττουν συμπτωματικώς στον αγρό, θα επιτύχουν να φθάσουν στο τέλος αυτής της στενής οδού και να λάβουν το δώρον της αιωνίου ζωής; Αν το νομίζουν, διακρατούν μια εσφαλμένη άποψι. Ας φαντασθούν πόσο εύκολα μπορούν να γλιστρήσουν από ένα λεπτό τεντωμένο σύρμα, και θα κατανοήσουν πόσο εύκολο είναι να γλιστρήσουν από το στενό δρόμο της Χριστιανικής ακεραιότητος. Δεν μπορούν να είναι αδιάφοροι. Η συνέχισις της υπάρξεως των εξαρτάται από το να καταβάλουν κάθε προσπάθεια να γίνουν ισορροπημένοι σε όλα.