Η Βασιλεία του Θεού Κυβερνά—Είναι το Τέλος του Κόσμου Πλησίον;

ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ, 3 Αυγούστου 1958, στις 3 μ.μ., τοπική ώρα, στο Στάδιο Γιάγκη της Νέας Υόρκης και στο παρακείμενο Πόλο Γκράουντς (που συνεδέετο με το στάδιο δια συστήματος μεγαφώνων) έλαβε χώραν η μεγαλύτερη συνέλευσις στην ιστορία της Χριστιανοσύνης Συνεκεντρώθησαν 253.922 άτομα από 123 και πλέον χώρες και νήσους για ν’ ακούσουν τη δημοσία διάλεξι, που εδόθη από τον πρόεδρο της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά της Πενσυλβανίας, με θέμα «Η Βασιλεία του Θεού Κυβερνά—Είναι το Τέλος του Κόσμου Πλησίον;» Το πρωτοφανές αυτό ακροατήριο εξέφρασε την εκτίμησί του με πολλά χειροκροτήματα σε όλη τη διάρκεια της διαλέξεως Στο τέλος 500.000 αντίτυπα της διαλέξεως διενεμήθησαν δωρεάν στο ακροατήριο, ένα αντίτυπο στον κάθε ακροατή, μαζί μ’ ένα πρόσθετο αντίτυπο για να δοθή σε φίλον του.

Λόγω της μεγάλης σπουδαιότητος του ισχυρού αυτού αγγέλματος, η διάλεξις μετεφράσθη και εξετυπώθη στην Ελληνική και σε πολυάριθμες άλλες γλώσσες. Διαβάζοντας αυτό το άγγελμα θα πεισθήτε από την Αγία Γραφή και από τις εκπληρωμένες προφητείες της ότι η Βασιλεία του Θεού κυβερνά και η αρχή ενός δικαίου νέου κόσμου για τους ανθρώπους καλής θελήσεως πλησιάζει.—ΟΙ ΕΚΔΟΤΑΙ

Δημοσία Διάλεξις που Άκουσαν 253.922 Άτομα

«Η βασιλεία του κόσμου έγεινεν του Κυρίου [Θεού] ημών και του Χριστού αυτού, και θέλει βασιλεύσει εις τους αιώνας των αιώνων.—Αποκ. 11:15, ΜΝΚ.

1. Ποια και μόνο κυβέρνησις είναι αρκετά καλή για τη γη, και γιατί;

ΜΟΝΟ η πιο καλή κυβέρνησις του σύμπαντος είναι αρκετά καλή γι’ αυτή τη γη. Έτσι ακριβώς σκέπτεται σχετικά με τούτο ο Δημιουργός της γης. Συνεπώς, όλοι οι άνθρωποι καλής θελήσεως πρέπει να είναι χαρούμενοι. Μπορούμε να είμεθα ευγνώμονες διότι ο Δημιουργός δεν αγνοεί τη δημιουργία του, έστω και αν αυτή η γη είναι τόσο μικροσκοπική εν συγκρίσει με το σύμπαν. Μπορούμε να είμεθα ευτυχείς διότι αυτός εκτιμά τη μικροσκοπική αυτή δημιουργία ως έργον των χειρών του και επιθυμεί να την εξυψώση με την πιο καλή μορφή διακυβερνήσεως. Θέλει ν’ αντανακλά αυτή έπαινο σ’ αυτόν όπως ακριβώς και όλο το υπόλοιπο σύμπαν. «Οι ουρανοί διηγούνται την δόξαν του Θεού, και το στερέωμα αναγγέλλει το έργον των χειρών αυτού.»—Ψαλμ. 19:1.

2. Ποιο γεγονός είναι προφανές όσον αφορά τη διακυβέρνησι της γης από τον άνθρωπο, και γιατί;

² Είναι προφανές ότι η διακυβέρνησις της γης από τον άνθρωπο δεν υπήρξε η πιο καλή μορφή διακυβερνήσεως. Σήμερα έχομε τα συσσωρευμένα αποτελέσματα της διακυβερνήσεως της γης και των κατοίκων της από τον άνθρωπο, και τα αποτελέσματα αυτά δεν είναι καλά. Δεν μπορούμε να θέσωμε κατά μέρος με ελαφρότητα το ζήτημα, δεν μπορούμε να δικαιολογήσωμε τα αποτελέσματα λέγοντας ότι η κυβέρνησις του ανθρώπου υπήρξε καλύτερη από την παντελή έλλειψι κυβερνήσεως. Παραμένει γεγονός ότι η διακυβέρνησις της γης από τον άνθρωπο κατέληξε σ’ ένα τρομερά διηρημένο κόσμο, και η φυλή του ανθρωπίνου γένους αντιμετωπίζει αυτοκαταστροφή με τα απάνθρωπα όπλα ιδίας της κατασκευής. Η διακυβέρνησις της γης από τον άνθρωπο μπορεί να παρήγαγε σήμερα μια οργάνωσι Ηνωμένων Εθνών από ογδόντα δύο μέλη, αλλά δεν παρήγαγε ένα ενωμένο ανθρώπινο γένος, μια γεμάτη αγάπη, ειρηνική αδελφότητα από όλες τις φυλές, τα χρώματα, τις γλώσσες και τις οικογένειες. Όχι μόνο απέτυχε να θέση τέρμα στον θάνατο από απλές φυσικές αιτίες, αλλά επισπεύδει για όλο το ανθρώπινο γένος μια πιθανή αιφνίδια, βίαιη καταστροφή από τις πολιτικοστρατιωτικές κυβερνήσεις του ανθρώπου, για να μη μιλήσωμε για έναν Αρμαγεδδώνα καταστροφής από τον Δημιουργό του ανθρώπου. Τίποτε δεν είναι πιο φανερό, τίποτε δεν είναι πιο αναντίρρητο από το ότι η διακυβέρνησις της γης από τον άνθρωπο και από τους πολλούς θεούς τού ανθρώπου απέτυχε.

3. Παρά την αποτυχία έως τώρα, τι κάνουν οι πολιτικοί άρχοντες, και τι πρέπει να κάμουν οι άνθρωποι ατομικώς;

³ Εν όψει της καταφανούς αποτυχίας, είναι καιρός να συναγάγη ο άνθρωπος κάποιο συμπέρασμα και ν’ αποφασίση για τη σοφή πορεία ενεργείας. Αν οι πολιτικοί άρχοντες αρνούνται να λάβουν την ορθή ηγεσία για τον λαό, τότε οι άνθρωποι πρέπει ατομικώς να το κάμουν αυτό για τον εαυτό τους. Οι πολιτικοί άρχοντες καταστρώνουν σχέδια και κάνουν διευθετήσεις για να συνεχίσουν τις εθνικές των κυβερνήσεις στο απεριόριστο μέλλον. Δεν έχουν πεισθή για την αποτυχία του ανθρώπου, αλλά καταβάλλουν πεισμόνως περαιτέρω προσπάθειες για να επιτύχουν και να δείξουν στο σύμπαν τι μπορούν να κάμουν. Αποδεικνύουν ότι δεν γνωρίζουν ούτε φροντίζουν να μάθουν τον σκοπό του Δημιουργού για τη γη που είναι δική του, ούτε έχουν κάποια πίστι σ’ αυτόν. Πιστεύουν μόνο στον εαυτό τους. Έτσι προδίδουν ότι δεν έμαθαν τίποτε από τη γραπτή ιστορία του ανθρώπου. Είναι υπερήφανοι. Δεν έμαθαν τη σοφία και την ορθότητα της θεόπνευστης συμβουλής που εδόθη πριν από πολύν καιρό: «Μη πεποίθατε επ’ άρχοντας, επί υιόν ανθρώπου, εκ του οποίου δεν είναι σωτηρία. Το πνεύμα αυτού εξέρχεται· αυτός επιστρέφει εις την γην αυτού· εν εκείνη τη ημέρα οι διαλογισμοί αυτού αφανίζονται.»—Ψαλμ. 146:3, 4.

4. Αν δεν θα προληφθούν από ένα παγκόσμιο πόλεμο, τι είναι βέβαιο ότι θα συμβή στους άρχοντας, και γι’ αυτό τι έχομε ν’ αποφασίσωμε;

⁴ Αν δεν τους προλάβη ένας τρίτος παγκόσμιος πόλεμος, όλοι οι άρχοντες της κρίσιμης αυτής εποχής θ’ ακολουθήσουν το δρόμο όλων των προηγουμένων πολιτικών ευγενών και αρχόντων. Θ’ αφήσουν όλοι την τελευταία τους πνοή, τα δίχως ζωή σώματά τους θα επιστρέψουν στο χώμα, οι κακώς χρησιμοποιημένοι διαλογισμοί των θ’ αφανισθούν μαζί τους, και το ανθρώπινο γένος δεν θα βρεθή σε καλύτερη κατάστασι εξαιτίας της αποτυχίας των κυβερνητικών προσπαθειών των. Για τούτο, ό,τι έχει ο καθένας από μας ν’ αποφασίση είναι αν θ’ αφήσωμε ή όχι τον εαυτό μας να εξακολουθήση να υποφέρη λόγω ακριβώς των καταδικασμένων εκ των προτέρων προσπαθειών του θνητού ανθρώπου να κυβερνήση.

5. Τι δεν σημαίνει το να λάβωμε μια τέτοια προσωπική απόφασι, και σε ποιον μόνο μπορούμε να στραφούμε για καλή διακυβέρνησι;

⁵ Όταν λαμβάνωμε μια προσωπική απόφασι ν’ αποφύγωμε το να υποφέρωμε τις τελικές καταστρεπτικές συνέπειες της διακυβερνήσεώς μας από ανθρωπίνους άρχοντας, αυτό δεν σημαίνει ότι θα διεγείρωμε τον εαυτό μας ώστε να επαναστατήση εναντίον των ή ότι θ’ αρχίσωμε μια επανάστασι ή ότι θα γίνωμε αναρχικοί. Το να κάμωμε μια ειρηνική ή μια βίαιη επανάστασι θα εσήμαινε ότι θα αντικαθιστούσαμε απλώς τη διακυβέρνησι από άλλους ανθρώπους με μια διακυβέρνησι από τον εαυτό μας. Το τελικό αποτέλεσμα δεν θα ήταν διαφορετικό· θα ήταν ακόμη μια διακυβέρνησις από ανθρώπους, από εμάς τους ίδιους. Το Κομμουνιστικό κυβερνητικό σύστημα, που άρχισε με μια βίαιη επανάστασι και κατάληψι πολιτικής εξουσίας, είναι ένα παράδειγμα τούτου. Εν τούτοις, αν στραφούμε μακριά από τη διακυβέρνησι της γης από τον άνθρωπο, ακόμη και από τον εαυτό μας, σε ποιον, λοιπόν, μπορούμε να στραφούμε για καλή διακυβέρνησι που δεν θα είναι μια αποτυχία; Υπάρχει ένας μόνο, στον οποίον πρέπει να στραφούμε για επιτυχή διακυβέρνησι, και αυτός είναι ο Δημιουργός της γης, ο Δημιουργός του ανθρώπου. Δηλαδή, ο Θεός. «Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην.» Αυτά είναι τα αρχικά λόγια της Ιερής Βίβλου, των Αγίων Γραφών.

6. Είναι το να στραφούμε σ’ Αυτόν πρακτικό, και γιατί;

⁶ Στραφήτε προς τον Θεό τον Δημιουργό για τη διακυβέρνησι της γης! Είναι αυτό πρακτικό; Βεβαιότατα· τόσο ακριβώς πρακτικό, όσο η στροφή μας στον άνθρωπο για τη διακυβέρνησι της γης απεδείχθη μη πρακτική από τα αποτελέσματα που έδρεψε ο άνθρωπος σήμερα. Το ν’ αφήσωμε τον Θεό να κυβερνήση τη γη του σύμφωνα με τον θείο του τρόπο δεν είναι μόνο πολύ πρακτικό, αλλά και πολύ λογικό, επειδή είναι πολύ ευεργετικό, αιωνίως ευεργετικό. Αυτό είναι εξόχως αληθινό τώρα, διότι η βασιλεία του Θεού τώρα κυβερνά—άρχισε ήδη να βασιλεύη επάνω από τη γη μας. Όλοι όσοι θέλουν ν’ απολαύσουν ατελεύτητη ζωή με ειρήνη, υγεία και ευτυχία πρέπει πρόθυμα να υποκλιθούν μπροστά της. Αυτό είναι το πρακτικό αποτέλεσμα του να στραφούμε στον Θεό για τη διακυβέρνησί μας.

7. Επί πόσον καιρό υπήρξε Βασιλεύς ο Ιεχωβά, και πώς; Και όμως ποια υπήρξε η αντίδρασις του ανθρωπίνου γένους προς το γεγονός αυτό;

⁷ Από πότε άρχισε να κυβερνά η βασιλεία του Θεού; Πάνω από εξακόσια χρόνια πριν από τη Χριστιανική εποχή, ο προφήτης Ιερεμίας είπε: «Αλλ’ ο Ιεχωβά είναι Θεός αληθινός, είναι Θεός ζων, και βασιλεύς αιώνιος.» (Ιερεμ. 10:10) Ναι, ο αληθινός Θεός, του οποίου το όνομα είναι Ιεχωβά, υπήρξε πάντοτε Βασιλεύς. Πάντοτε υπήρξε στην εξουσία· πάντοτε εκυβέρνησε. Είναι ο Κυρίαρχος του σύμπαντος, και κανένα από τα πλάσματά του δεν μπόρεσε, να ανατρέψη την κυριαρχία του, ούτε ακόμη ο Διάβολος. Εν τούτοις, επί έξη χιλιάδες σχεδόν χρόνια τώρα, πολύ ολίγοι άνθρωποι τον ανεγνώρισαν ως Βασιλέα και επεθύμησαν τη βασιλεία του. Ακόμη και όταν ήλθε ο καιρός για να κυβερνήση η βασιλεία του άμεσα αυτή τη γη, το ανθρώπινο γένος, σχεδόν ως σύνολον, δεν έδωσε καλή υποδοχή σε μια διακυβέρνησι απ’ αυτόν. Δεν παρεχώρησε κυριαρχία στη βασιλεία του· δεν έδωσε υποταγή και αναγνώρισι στη βασιλεία του. Ο Εθνικισμός κυβερνά.

8. Ποιος ανεγνώρισε πιο πολύ τη βασιλική ιδιότητα του Θεού, και τι αποδεικνύει όσον αφορά τη βασιλεία του Θεού η προσευχή που αυτός εδίδαξε;

⁸ Ο άνθρωπος που ανεγνώρισε πιο πολύ τη βασιλική ιδιότητα του Ιεχωβά Θεού και επεθύμησε πιο πολύ να κυβερνήση αυτή τη γη η ουράνια βασιλεία του, ήταν ο Ιησούς Χριστός. Πριν από χίλια εννιακόσια χρόνια αυτός εδίδαξε τους μαθητάς του να προσεύχωνται στον Βασιλέα των ουρανών: «Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου· ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης.» (Ματθ. 6:9, 10) Αυτό τούτο το γεγονός ότι ο Ιησούς εδίδαξε τους μαθητάς του να προσεύχωνται να έλθη η βασιλεία του ουρανίου Πατρός, αποδεικνύει ότι η βασιλεία δεν κυβερνούσε τότε τη γη. Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, και όχι η βασιλεία του Θεού, επικρατούσε τότε στην οικουμένη. Κάθε πληροφορημένο άτομο γνωρίζει ότι ο Ρωμαίος κυβερνήτης της Ιερουσαλήμ ήταν εκείνος που, κατ’ επιμονήν των θρησκευτικών ηγετών της Ιερουσαλήμ, εθανάτωσε τον Ιησούν σ’ ένα ξύλο μαρτυρίου έξω από τα τείχη της πόλεως. Ναι, πράγματι, η Ρώμη των Καισάρων κυβερνούσε τότε ως παγκόσμιος δύναμις· η βασιλεία του Θεού δεν κυβερνούσε τότε. Έπρεπε ακόμη να έλθη εις απάντησιν της προσευχής που εδίδαξε ο Ιησούς. Το ερώτημα ήταν, Πότε επρόκειτο ν’ αρχίση να κυβερνά η βασιλεία του Θεού;

ΟΧΙ ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΤΟΥ «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ»

9. Τι εδίδαξε επί μακρόν ο κλήρος του «Χριστιανισμού» όσον αφορά τη βασιλεία του Θεού, και γιατί η εφαρμογή αυτής της διδασκαλίας είναι απεχθής στον Θεό;

⁹ Ο θρησκευτικός κλήρος του «Χριστιανισμού» επί μακρόν εδίδαξε ότι η βασιλεία του Θεού ήλθε όταν ο Ρωμαίος Αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος ο Μέγας ισχυρίσθη ότι έγινε Χριστιανός και όταν έλαβε τους θρησκευτικούς επισκόπους της δημοφιλούς Χριστιανοσύνης της εποχής εκείνης σε κυβερνητική υπηρεσία. Αυτοί εδίδαξαν περαιτέρω ότι η βασιλεία του Θεού θα ήρχετο και θα κυβερνούσε μέσω των πολιτικών αρχόντων καθώς αυτοί θα εγίνοντο Χριστιανοί, υποκείμενοι στον θρησκευτικό κλήρο. Όταν, τελικά, όλοι οι πολιτικοί που θα ήσαν στην εξουσία θα εγίνοντο Χριστιανοί και όλες οι ανθρώπινες κυβερνήσεις θα εγίνοντο Χριστιανικές, τότε η βασιλεία του Θεού θα ήρχετο πλήρως. Έτσι η βασιλεία του Θεού δεν θα ήταν μια άμεση διακυβέρνησις από τον ουρανό. Αλλ’ αυτή η διδασκαλία του θρησκευτικού κλήρου του «Χριστιανισμού» είναι ψευδής. Εξυπηρέτησε καλά τον κλήρο ως δικαιολογία για την ανάμιξί του στην πολιτική του κόσμου τούτου. Οποιαδήποτε προσπάθεια εγκαθιδρύσεως της βασιλείας του Θεού μέσω των πολιτικών του κόσμου τούτου πρέπει ν’ αποτύχη. Είναι μια προσπάθεια κατασκευής μεσσιών, Χριστών, από πολιτικούς του κόσμου τούτου. Αυτό είναι εξαιρετικά απεχθές στον Δημιουργό της γης, διότι αποτελεί απόρριψιν της βασιλείας του.

10, 11. Με ποιους ο Θεός έδειξε ότι η βασιλεία του δεν θα ήρχετο μέσω ανθρωπίνων κυβερνήσεων, και πώς;

¹⁰ Πριν από είκοσι πέντε αιώνες και πλέον, ο Θεός ο Δημιουργός παρέσχε σε όλο το ανθρώπινο γένος την απόδειξι ότι η βασιλεία Του δεν θα ήρχετο μέσω ανθρωπίνων κυβερνήσεων ή μέσω πολιτικών του κόσμου τούτου. Στον δωδέκατον αιώνα προ Χριστού οι Ισραηλίται αρχηγοί, όπως πλείστοι άνθρωποι σήμερα, εσκέφθησαν ότι δεν ήταν πρακτικό να τους κυβερνά ο Θεός του ουρανού απ’ ευθείας ως έθνος. Ο Θεός τούς είχε απελευθερώσει από τη δουλεία στη γη της Αιγύπτου και τους είχε τοποθετήσει σε μια γη γάλακτος και μέλιτος στη Μέση Ανατολή. Τους είχε δώσει την πιο αξιοσημείωτη νομοθεσία που είναι γνωστή στον άνθρωπο. Μέσω του προφήτου Μωυσέως τούς είχε δώσει τις Δέκα Εντολές, μαζί με εκατοντάδες άλλων νόμων. Τους είχε αποδείξει ότι ήταν ο Παντοδύναμος Θεός και ότι το όνομά του είναι Ιεχωβά. Η πρώτη από τις Δέκα Εντολές του σ’ αυτούς διεκήρυττε: «Εγώ είμαι Ιεχωβά ο Θεός σου, ο εξαγαγών σε εκ γης Αιγύπτου, εξ οίκου δουλείας. Μη έχης άλλους θεούς πλην εμού.» (Έξοδ. 20:2, 3, ΜΝΚ) Τους συνεκρότησε σε έθνος και τους έφερε σ’ ένα ιεροπρεπές συμβόλαιο ή διαθήκη μαζί του για να είναι ο Θεός της ευλογίας των και να τους έχη ως λαό του. Ήταν ο αόρατος Βασιλεύς των. (Δευτ. 26:17-19) Εν τούτοις, οι Ισραηλίται εκείνοι έχασαν την πίστι. Εκαλλιέργησαν την επιθυμία να έχουν έναν ορατό ανθρώπινο βασιλέα όπως όλα τα μη Ιουδαϊκά έθνη που ήσαν γύρω των. Ήλθαν, λοιπόν, στον προφήτη του Ιεχωβά Σαμουήλ και είπαν: «Κατάστησον λοιπόν εις ημάς βασιλέα δια να κρίνη ημάς, καθώς έχουσι πάντα τα έθνη.»—1 Σαμ. 8:5.

¹¹ Αυτή η αίτησις για ανθρώπινο άρχοντα δεν ήταν ελαφρό πράγμα. Δεν ήταν η έκφρασις δημοκρατίας που άξιζε ν’ αναγνωρισθή και να γίνη συμμόρφωσις μ’ αυτήν. Ήταν απόρριψις του Θεού ως Βασιλέως, και αυτό τους είπε ο Θεός. Η Βιβλική αφήγησις λέγει: «Και είπεν ο Ιεχωβά προς τον Σαμουήλ, Άκουσον της φωνής του λαού, κατά πάντα όσα λέγουσι προς σε· διότι δεν απέβαλον σε, αλλ’ εμέ απέβαλον από του να βασιλεύω επ’ αυτούς.» (1 Σαμ. 8:7) Για την αίτησί τους αυτή, ο Ιεχωβά δεν τους απέρριψε και δεν τους απέβαλε αμέσως ως λαό του. Τους έδωσε το επιθυμητό τους είδος βασιλέως, επειδή με έλεος ενέμενε στη διαθήκη που είχε κάμει μαζί τους.

12. Τι θα πούμε για την πρακτικότητα αυτής της βασιλείας, και παρά ποια πλεονεκτήματα δεν υπήρξε επιτυχής;

¹² Μήπως η βασιλεία αυτή απεδείχθη πρακτική; Μήπως η Ισραηλιτική κυβέρνησις από ανθρωπίνους βασιλείς επέτυχε; Γιατί το Ισραήλ σήμερα δεν έχει τόση γη στη Μέση Ανατολή όση είχαν οι προπάτορές του στην εποχή του Σαμουήλ; Γιατί δεν έχουν έναν Θεόδοτο ανθρώπινο βασιλέα ως ηγεμόνα τους; Χρειάζεται απλώς ν’ ανατρέξωμε στις ιερές Εβραϊκές Γραφές για να μάθωμε την απάντησι, στην οποίαν οι Ισραηλίται οι ίδιοι δεν μπορούν να αντείπουν. Δεν έχουν ανθρώπινο βασιλέα σήμερα επειδή το πείραμα των κατά κόσμον σοφών προπατόρων των μ’ έναν ανθρώπινο βασιλέα απέτυχε, καταστρεπτικά. Απέτυχε παρά το γεγονός ότι ο Θεός έχρισε ως βασιλέα των τον πιστόν ποιμένα Δαβίδ από τη Βηθλεέμ και ίδρυσε μια δυναστεία ή γραμμή αρχόντων στην οικογένεια του Δαβίδ. Απέτυχε παρά το γεγονός ότι οι βασιλείς εκείνοι του οίκου του Δαβίδ εβασίλευσαν στην πόλι Ιερουσαλήμ, όπου ο Θεός είχε εκλέξει να θέση το όνομά του Ιεχωβά, οι δε βασιλείς εκείνοι εκάθησαν σ’ ένα θρόνο που ωνομάζετο ο «θρόνος του Ιεχωβά» και εβασίλευσαν ως ορατοί του αντιπρόσωποι. Το Ισραηλιτικό αυτό πείραμα με ανθρωπίνους βασιλείς απέτυχε παρά το γεγονός ότι ολόκληρο το Ιουδαϊκό έθνος και ο βασιλεύς του ήσαν σε μια ειδική διαθήκη με τον Ιεχωβά τον Θεόν των και είχαν τους νόμους του και τους προφήτας του.

13. Επί πόσον καιρό ο Θεός άφησε τους Ισραηλίτας να πειραματισθούν με τον ανθρώπινο βασιλέα τους, και τι θα πούμε τώρα για τον «θρόνον του Ιεχωβά» στην Ιερουσαλήμ;

¹³ Ο Θεός ευσπλαγχνικά τους επέτρεψε επί πέντε αιώνες και πλέον να πειραματισθούν με τον ανθρώπινο βασιλέα των, ο οποίος εκάθητο στον λεγόμενο «θρόνον του Ιεχωβά» στην Ιερουσαλήμ. Τελικά ο ίδιος ο Θεός, ο οποίος είχε ενδώσει στην αίτησί τους για ανθρώπινο βασιλέα, προεκλήθη τόσο από το έθνος και τη βασιλική του κυβέρνησι, ώστε ανέτρεψε την κυβέρνησι στο έτος 607 π.Χ. με τα στρατεύματα του Ναβουχοδονόσορ, βασιλέως της Βαβυλώνος. Έπειτα από εβδομήντα χρόνια ο Ιεχωβά επανέφερε ένα πιστό υπόλοιπο από την εξορία τους στη μακρινή γη της Βαβυλώνος· αλλά ο θρόνος Του δεν εγκατεστάθη πάλι στην Ιερουσαλήμ. Ως αυτή την ημέρα δεν εγκατεστάθη εκεί. Ποτέ πάλι δεν θα εγκατασταθή εκεί.

14. Όσον αφορά την έλευσι της βασιλείας που ο Ιησούς εδίδαξε, τι υποστηρίζει ο Ιουδαϊκός πειραματισμός με τη βασιλική εξουσία, και πώς ενεργούν οι πολιτικοί του «Χριστιανικού κόσμου»;

¹⁴ Τι θα πούμε, λοιπόν, για τη βασιλεία του Θεού που ο Ιησούς Χριστός εκήρυττε και που εδίδαξε τους μαθητάς του να προσεύχωνται γι’ αυτήν; Υπό το φως του Ιουδαϊκού πειραματισμού, υπάρχει μήπως κάποια ιστορική αιτία—για να μη μιλήσωμε για τη Βιβλική προφητεία—να πιστεύωμε και να διδάσκωμε ότι η βασιλεία του Θεού θα έλθη μέσω των πολιτικών του «Χριστιανικού κόσμου», μαζί με τη βοήθεια του πάπα της Πόλεως του Βατικανού και του θρησκευτικού κλήρου του Προτεσταντισμού; Όχι! Μπορούμε λογικά να σκεφθούμε για μια στιγμή ότι ο πάνσοφος Θεός, ο οποίος προγνωρίζει πριν από πολύν καιρό όλα τα έργα του, προώθησε κι έναν άλλο πειραματισμό όμοιον μ’ εκείνον του Ιουδαϊκού έθνους; Όχι! Ο λόγος του Θεού απαντά Όχι! Ο Υιός του Θεού, Ιησούς Χριστός, απαντά Όχι! Αλλά οι πολιτικοί του «Χριστιανικού κόσμου», διδαγμένοι και υποστηριζόμενοι από τον κλήρο, Καθολικό και Προτεσταντικό, καθώρισαν ότι αυτός είναι ο τρόπος που πρέπει να έλθη και να κυβερνήση η βασιλεία του Θεού. Επροχώρησαν, λοιπόν, να κυβερνήσουν επάνω στη θεωρία του θείου δικαιώματος των βασιλέων ή επάνω στη θεωρία ότι ως ‘αι υπερέχουσαι εξουσίαι’ ‘τεταγμέναι υπό του Θεού’ αντιπροσωπεύουν τον Θεό σε κάθε ψυχή υποτεταγμένη σ’ αυτούς. Εν τούτοις δεν κάθονται σε κανένα «θρόνον του Ιεχωβά».—Ρωμ. 13:1.

15. Ποια πλεονεκτήματα πάνω από τους Ιουδαίους είχαν οι άρχοντες του «Χριστιανικού κόσμου», και τι τώρα δείχνει αν η βασιλεία του Θεού είναι πλησιέστερα παρά στην εποχή του Αυτοκράτορος Κωνσταντίνου;

¹⁵ Από τις ημέρες του Αυτοκράτορας Κωνσταντίνου του Μεγάλου έως τώρα, οι άρχοντες του «Χριστιανικού κόσμου» είχαν πάνω από χίλια εξακόσια χρόνια καιρό, ή πάνω από τριπλάσιον καιρό από όσον είχαν οι Ισραηλίται βασιλείς. Αλλά είχαν μήπως περισσότερη επιτυχία από όσην είχε το Ιουδαϊκό βασίλειο με την πρωτεύουσά του στην Ιερουσαλήμ, την αγία πόλι; Εκτός του ότι είχαν περισσότερον καιρό από τους βασιλείς του οίκου Δαβίδ, είχαν και κάτι περισσότερο από την απλή θρησκεία των Ιουδαίων. Είχαν την πλήρη Αγία Γραφή και τις διδασκαλίες της περί Χριστιανοσύνης ως μεγαλύτερο βοήθημα. Εν τούτοις, παρ’ όλο αυτό το πλεονέκτημα, μήπως επέτυχαν; Μέσω των υποστηριζόμενων από τον κλήρο πολιτικών του «Χριστιανικού κόσμου», είναι μήπως η βασιλεία του Θεού πλησιέστερα τώρα από ό,τι ήταν στις ημέρες του Αυτοκράτορος Κωνσταντίνου; Κυβερνά σήμερα η βασιλεία του Θεού μέσω των βασιλέων, των προέδρων και των κυβερνητών του «Χριστιανικού κόσμου»; Όχι! Από το 1914 δύο παγκόσμιοι πόλεμοι άρχισαν στην καρδιά ακριβώς του «Χριστιανικού κόσμου» και το όλο σύστημα πραγμάτων σε όλη τη γη βρίσκεται σε μια έκρυθμη κατάστασι που χειροτερεύει. Ο ασεβής Κομμουνιστικός γίγας έχει εγερθή. Έως το έτος αυτό απέκτησε εξουσία επί του ενός τρίτου της γης με πληθυσμό 944.900.000 ατόμων. Απεγνωσμένως ο «Χριστιανικός κόσμος» αγωνίζεται να αναχαιτίση τον γίγαντα όχι μόνο από το να εισχωρήση περισσότερο στον «Χριστιανικό κόσμο», αλλά και από το να καταβροχθίση τα μη Χριστιανικά ουδέτερα έθνη του κόσμου. Επειδή ισχυρίζεται ότι είναι Χριστιανικός και ότι βρίσκεται σε μια νέα διαθήκη με τον Θεό μέσω του Χριστού, ο «Χριστιανικός κόσμος» είχε μεγαλύτερες ευκαιρίες και βαρύτερες ευθύνες. Αποτυγχάνοντας, λοιπόν, ο «Χριστιανικός κόσμος» είναι πιο αξιόμεμπτος ενώπιον του Ιεχωβά Θεού από το αρχαίο βασίλειο του Ιούδα που ήταν στην παλαιά διαθήκη του νόμου μέσω του Μωυσέως.

ΠΑΡΑΠΟΙΗΣΙΣ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

16. Τίνος διάδοχος είναι η παρούσα οργάνωσις Ηνωμένων Εθνών, και έτσι ποιο υπήρξε το ζήτημα μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, και πώς έγινε αυτό;

¹⁶ Ένα μεγάλο πράγμα που εξαιρετικά βαρύνει εναντίον του «Χριστιανικού κόσμου» είναι η μερίδα που έχει στα Ηνωμένα Έθνη—που βρίσκονται τώρα στο δέκατο τρίτο τους έτος—τη διεθνή οργάνωσι που ιδρύθη το 1945 για να εγγυηθή παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια. Όταν τα Ηνωμένα Έθνη άρχισαν να λειτουργούν τον Ιανουάριο του 1946, η φυσική ιδιοκτησία της νεκρής Κοινωνίας των Εθνών παρεδόθη στα Η.Ε. ως διάδοχόν της. Τον Ιανουάριο του 1918, μέσα στις ωδίνες ακριβώς του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, ο Αμερικανός πρόεδρος, Γούντρω Ουίλσων, είχε προτείνει την Κοινωνία των Εθνών. Τον αμέσως επόμενο μήνα οι μάρτυρες του Ιεχωβά, που αντιπροσωπεύοντο από τον πρόεδρον της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά, άρχισαν να κηρύττουν το εκπληκτικό άγγελμα, «Ο Κόσμος Ετελείωσε—Εκατομμύρια Που Ζουν Τώρα Μπορεί Να Μην Πεθάνουν Ποτέ.» Στην αρχή του επομένου μηνός εξέχοντες μάρτυρες του Ιεχωβά άρχισαν να συλλαμβάνωνται στην Αμερική επειδή εκήρυτταν τη βασιλεία του Θεού ως τη μία και μόνη ελπίδα ολοκλήρου του ανθρωπίνου γένους, έπειτα δε από μερικούς μήνες ακολούθησε η καταδίκη των σε μακρά φυλάκισι. Το ζήτημα, λοιπόν, είχε τεθή καθαρά ενώπιον των Αμερικανικών εκκλησιών του «Χριστιανικού κόσμου»: Η βασιλεία του Θεού ή η Κοινωνία των Εθνών—ποιο από τα δύο πρέπει να εκλέξουν όσοι ομολογούν ότι είναι Χριστιανοί;

17, 18. Επιδοκιμάζοντας ποια πρότασι έδειξαν την εκλογή τους οι κυριώτερες εκκλησίες του «Χριστιανικού κόσμου», και ποιές δηλώσεις της Διακηρύξεώς των δείχνουν ότι ανέμιξαν συμβιβαστικά τα πράγματα;

¹⁷ Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος ετελείωσε με νίκη των δημοκρατικών Συμμάχων, αλλά με τους πρωτίστους μάρτυρας του Ιεχωβά στη φυλακή. Η Διάσκεψις Ειρήνης των Παρισίων επρόκειτο ν’ αρχίση τον Ιανουάριο του 1919. Οι κυριώτερες εκκλησίες του «Χριστιανικού κόσμου» στην Αμερική διεκήρυξαν την εκλογή των, αλλά συνέχυσαν το ζήτημα για να κάμουν συμβιβασμό. Στις 12 Δεκεμβρίου 1918, η εκτελεστική επιτροπή του Ομοσπονδιακού Συμβουλίου Εκκλησιών του Χριστού στην Αμερική συνεκάλεσε την ετησία τους συνεδρίασι και επεδοκίμασε το σχέδιο του Προέδρου Ουίλσων για μια Κοινωνία Εθνών, με μια Διακήρυξι που περιείχε τις ακόλουθες αξιοσημείωτες δηλώσεις:

¹⁸ «Η πολεμική κρίσις του κόσμου παρήλθε, αλλά μια παγκόσμια κρίσις είναι επάνω μας. . . . Ήλθε ο καιρός να οργανωθή ο κόσμος για την αλήθεια και το ορθόν, τη δικαιοσύνη και τον ανθρωπισμό. Για τον σκοπό αυτό, ως Χριστιανοί, ενθαρρύνομε την ίδρυσι μιας Κοινωνίας Ελευθέρων Εθνών στην προσεχή Διάσκεψι της Ειρήνης. Μια τέτοια Κοινωνία δεν είναι απλώς μια πολιτική επινόησις· είναι μάλλον η πολιτική έκφρασις της Βασιλείας του Θεού επάνω στη γη. . . . Οι ηρωικοί νεκροί θα έχουν μάταια πεθάνει αν από τη νίκη δεν προέλθη μια νέα γη, στην οποία κατοικεί δικαιοσύνη. Η Εκκλησία έχει πολλά να δώση και πολλά να κερδίση. Μπορεί να δώση μια ισχυρή επικύρωσι μεταδίδοντας στη νέα διεθνή τάξι κάτι από την προφητική δόξα της Βασιλείας του Θεού. . . . Η Εκκλησία μπορεί να δώση ένα πνεύμα ευδοκίας, χωρίς το οποίο καμμιά Κοινωνία ‘Εθνών δεν μπορεί να διατηρηθή. . . . Η Κοινωνία των Εθνών είναι ριζωμένη στο Ευαγγέλιο. Ο αντικειμενικός της σκοπός, όπως και του Ευαγγελίου, είναι ‘ειρήνη επί γης, ευδοκία μεταξύ των ανθρώπων’. Η έκκλησίς της, όπως και του Ευαγγελίου, είναι παγκόσμια. . . . Καλούμε όλους τους Χριστιανούς και όλους όσοι πιστεύουν στον Θεό και αγαπούν τον άνθρωπο, να εργασθούν και να προσευχηθούν ολοψύχως, όπως από τις στάχτες του παλαιού πολιτισμού προβάλη η ωραία σκιαγραφία ενός νέου κόσμου, βασισμένου στο Χριστιανικό ιδεώδες της δικαιοσύνης, συνεργασίας, αδελφότητος και υπηρεσίας.»

19. Τι έγινε με αυτή τη Διακήρυξι, και τον επόμενο Μάιο του 1919 τι υπεσχέθη το Ομοσπονδιακό Συμβούλιο Εκκλησιών;

¹⁹ Μια ειδική αποστολή αποτελουμένη από τον πρόεδρο του Ομοσπονδιακού Συμβουλίου και άλλους αντιπροσωπευτικούς ηγέτας των εκκλησιών ωρίσθη για να μεταβιβάση τη Διακήρυξι αυτή στη Διάσκεψι Ειρήνης των Παρισίων του 1919. Η ειδική αυτή αποστολή εκκλησιαστικών ανδρών, καθώς μαρτυρούν οι σχετικές εκθέσεις, παρουσίασε αυτή τη Διακήρυξι στους κυβερνητικούς επισήμους στο Παρίσι.a Κατόπιν, τον Μάιο του 1919 το ανωτέρω Ομοσπονδιακό Συμβούλιο Εκκλησιών εξέδωκε απόφασι που υπέσχετο την υποστήριξί του για την εξασφάλισι επικυρώσεως της Κοινωνίας των Εθνών από την Αμερικανική Γερουσία και υπέσχετο την αφοσίωσί του για την επιτυχία της Κοινωνίας των Εθνών.b

20. Πώς εσβέσθη το καλούμενο «μόνο φως που υπάρχει» και έτσι τι πρέπει να πούμε για τις εκκλησίες του «Χριστιανικού κόσμου» εν σχέσει με την Κοινωνία των Εθνών;

²⁰ Αργότερα, μια Αμερικανική οργάνωσιςc που υπερήσπιζε την Κοινωνία των Εθνών διέδωσε το σύνθημα: «Σ’ έναν κόσμο σκοτεινό σαν κι αυτόν, γιατί να σβήσωμε το μόνο φως που υπάρχει;» Αλλά στο 1939 ο Εθνικοσοσιαλιστής Ηγέτης Αδόλφος Χίτλερ έσβησε αυτό το «μόνο φως», και η Κοινωνία των Εθνών εξηφανίσθη στο αβυσσαλέο σκότος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Οι προσπάθειες όλων των εκκλησιών του «Χριστιανικού κόσμου» να συμβάλουν στην επιτυχία της Κοινωνίας των Εθνών είχαν αποτύχει, οι προσευχές των γι’ αυτήν έμειναν αναπάντητες από τον ουρανό. Εκείνο που το Ομοσπονδιακό Συμβούλιο Εκκλησιών ωνόμασε «πολιτική έκφρασι της Βασιλείας του Θεού επάνω στη γη» είχε αποτύχει, και οι ηρωικοί νεκροί του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου είχαν μάταια πεθάνει επειδή, από τη στρατιωτική νίκη που είχαν ελπίσει να κερδίσουν, δεν προήλθε «μια νέα γη, στην οποία κατοικεί δικαιοσύνη». Τι, λοιπόν, πρέπει ειλικρινώς να πούμε για τις ενέργειες και τις διαθέσεις των εκκλησιών του «Χριστιανικού κόσμου» απέναντι της Κοινωνίας των Εθνών; Τούτο: Η Αγία Γραφή καταγγέλλει τις θρησκευτικές εκείνες οργανώσεις ως ένοχες βλασφημίας και ιδρύσεως της ειδωλολατρίας ενός ματαίου σχεδίου μέσω συνδέσεως της βασιλείας του Θεού με την Κοινωνία των Εθνών. Αυτές εξηπάτησαν χονδροειδώς όλο το ανθρώπινο γένος υπερασπίζοντας μια βδελυκτή παραποίησι της αληθινής βασιλείας του Θεού, και επέφεραν μεγάλη μομφή στον Ύψιστο Θεό.

21. Πώς έδειξαν οι μάρτυρες του Ιεχωβά αν η βασιλεία του Θεού είχε αποτύχει μαζί με την Κοινωνία, και τώρα γιατί θ’ αποτύχουν και τα Ηνωμένα Έθνη;

²¹ Ευχαριστούμε τον Θεό, εν τούτοις, ότι η Βασιλεία του Θεού δεν απέτυχε μαζί με την Κοινωνία των Εθνών. Μολονότι η Κοινωνία απέθανε αιώνιον θάνατο, η βασιλεία του Θεού εξακολούθησε να κυβερνά. Από το 1920 και έπειτα οι μάρτυρες του Ιεχωβά εξέθεσαν την Κοινωνία των Εθνών ως το «βδέλυγμα της ερημώσεως» που προελέχθη από τον προφήτη του Ιεχωβά Δανιήλ και ανεφέρθη από τον Ιησού Χριστό στην προφητεία του περί του τέλους του κόσμου. (Δαν. 11:31· 12:11· Ματθ. 24:15) Οι μάρτυρες του Ιεχωβά διεχώρισαν την Κοινωνία των Εθνών από τη βασιλεία του Θεού και διεκήρυξαν ότι η Κοινωνία θ’ απετύγχανε. Αφιερώθησαν στην εκτέλεσι της προφητικής εντολής του Ιησού: «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη.» (Ματθ. 24:14) Η βασιλεία αυτή δεν έχει «πολιτική έκφρασι» επάνω στη γη, ούτε ακόμη στα σημερινά «Ηνωμένα Έθνη». Ας συνεργασθούν τώρα με τα Ηνωμένα Έθνη όσο θέλουν οι εκκλησίες του «Χριστιανικού κόσμου», Καθολική και Προτεσταντική, και ας προσευχηθούν για την επιτυχία των στην απομάκρυνσι ενός τρίτου παγκοσμίου πολέμου. Τα Η.Ε. δεν θα έχουν επιτυχία, δεν θα έχουν την ευλογία και συνεργασία της βασιλείας του Θεού όπως δεν την είχε και η προκάτοχος των, η βλάσφημη, βδελυκτή Κοινωνία των Εθνών.

ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ ΕΤΕΛΕΙΩΣΑΝ

22. Πώς ειλκύσθη η προσοχή πολύ γνωστών κληρικών της Βρεττανίας στο Λουκάς 21:23, 24, και έτσι ποια προκήρυξι εξέδωσαν στο 1917;

²² Λίγο εκτιμούν οι άνθρωποι του κόσμου ότι όλα αυτά τα πράγματα αποτελούν ιστορική απόδειξι ότι η βασιλεία του Θεού κυβερνά και μάλιστα από το φθινόπωρο του έτους 1914. Όταν ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος ευρίσκετο στο αποκορύφωμά του, μερικοί πολύ γνωστοί Βρεττανοί κληρικοί εγνωστοποίησαν δια του τύπου τη γνώμη των για τη σημασία των συμβάντων του κόσμου. Από ένα δραματικό γεγονός στη Μέση Ανατολή ειλκύσθη η προσοχή των στα εξής λόγια της προφητείας του Ιησού περί του τέλους του κόσμου: «Θέλει είσθαι μεγάλη στενοχωρία επί της γης, και οργή κατά του λαού τούτου. Και θέλουσι πέσει εν στόματι μαχαίρας, και θέλουσι φερθή αιχμάλωτοι, εις πάντα τα έθνη· και η Ιερουσαλήμ θέλει είσθαι πατουμένη υπό εθνών, εωσού εκπληρωθώσιν οι καιροί των εθνών.» (Λουκ. 21:23, 24) Στις 9 Δεκεμβρίου 1917, ο Βρεττανός Στρατηγός Άλλενμπυ εκυρίευσε την Παλαιά Ιερουσαλήμ από τους Τούρκους. Τότε οι κληρικοί αυτοί συνεδρίασαν στο Λονδίνο και εξέδωσαν μια προκήρυξι, η οποία εδημοσιεύθη στον τύπο της πρωτευούσης αυτής της Βρεττανικής Αυτοκρατορίας. Η έκθεσις του τύπου έλεγε:

«Η ακόλουθη προκήρυξις εξεδόθη εσχάτως από μερικούς από τους πιο διακεκριμένους ιερείς της Αγγλίας:

«‘Πρώτον—Ότι η παρούσα κρίσις οδηγεί προς το τέλος των καιρών των εθνών.

»‘Δεύτερον—Ότι η αποκάλυψις του Κυρίου μπορεί να αναμένεται οποιαδήποτε στιγμή, οπότε αυτός θα εκδηλωθή τόσο φανερά όπως στους μαθητάς του το βράδυ της αναστάσεώς του.

»‘Τρίτον—Ότι η συμπληρωμένη εκκλησία θα μετατεθή, για να είναι “πάντοτε μετά του Κυρίου”.

»‘Τέταρτον—Ότι ο Ισραήλ θα αποκατασταθή στην ίδια του γη σε κατάστασι απιστίας, και κατόπιν θα μεταστραφή λόγω της εμφανίσεως του Χριστού προς όφελός του.

»‘Πέμπτον—Ότι όλα τα ανθρώπινα σχέδια ανασυγκροτήσεως πρέπει να είναι υποβοηθητικά για τη δευτέρα έλευσι του Κυρίου μας, διότι όλα τα έθνη θα υπόκεινται τότε στη διακυβέρνησί του.

»‘Έκτον—Ότι υπό την βασιλεία του Χριστού θα γίνη μια επιπρόσθετη μεγάλη έκχυσις του Αγίου Πνεύματος σε κάθε σάρκα,

»‘Έβδομον—Ότι οι αλήθειες που ενσωματώνονται σ’ αυτή τη δήλωσι είναι μεγίστης πρακτικής αξίας για τον προσδιορισμό του Χριστιανικού χαρακτήρος και ενεργείας σχετικά με τα επείγοντα προβλήματα της ώρας’.»

23. Ποια δημόσια σχόλια έκαμε ο τύπος του Λονδίνου για την προκήρυξι των οκτώ αυτών Βρεττανών κληρικών;

²³ Μετά τη δημοσίευσι των ονομάτων των οκτώ λειτουργών πέντε θρησκευτικών δογμάτων που υπέγραψαν την προκήρυξι, η έκθεσις του τύπου έλεγε: «Τα ονόματα αυτά είναι πολύ γνωστά, και είναι μεταξύ των μεγαλυτέρων κηρύκων του κόσμου. Το ότι οι εξέχοντες αυτοί άνδρες, διαφόρων θρησκευτικών δογμάτων, αισθάνθηκαν την παρόρμησι να εκδώσουν μια τέτοια δήλωσι, είναι αφ’ εαυτού κάτι το εξαιρετικά σημαντικό.»d

24. Τι απέδειξαν ότι ήσαν οι οκτώ αυτοί κληρικοί, και πώς έδειξαν τη στάσι των απέναντι της βασιλείας του Θεού το 1926;

²⁴ Οι οκτώ κληρικοί που υπέγραψαν την προκήρυξι απεγοητεύθησαν ως προς εκείνο που περίμεναν. Με άλλα λόγια, απεδείχθησαν ψευδείς προφήται. Το έτος 1926 εξεδήλωσαν εναντίωσι προς τους μάρτυρας του Ιεχωβά, οι οποίοι έντονα διεκήρυτταν σ’ όλη την οικουμένη τα αγαθά νέα της βασιλείας του Θεού, ότι αυτή τώρα κυβερνά.

25. Γιατί αυτοί οι «καιροί των εθνών» απεγοήτευσαν τους κληρικούς εκείνους όσον αφορά την προσδοκία των, και για ποιους το τέλος αυτών των καιρών των εθνών εσήμαινε ότι θα ετελείωνε κάτι;

²⁵ Οι «καιροί των εθνών», που αναφέρονται στην ανωτέρω προκήρυξι, απεγοήτευσαν τους ιερείς όσον αφορά την προσδοκία των, με το να μην τελειώσουν λίγον καιρό μετά την άλωσι της Ιερουσαλήμ από τον Στρατηγό Άλλενμπυ στο 1917 και την ανάθεσι στη Βρεττανία της εντολής για την Παλαιστίνη από την Κοινωνία των Εθνών. Σήμερα οι Άραβες κατέχουν την Παλαιά Ιερουσαλήμ, το δε Μωαμεθανικό τέμενος που είναι γνωστό ως Δώμα του Βράχου κατέχει την τοποθεσία των αρχαίων ναών που είχαν οικοδομηθή στον Ιεχωβά Θεό. Γιατί αυτό; Επειδή εκείνοι οι «καιροί των εθνών», για τους οποίους ο Ιησούς Χριστός επροφήτευσε, ετελείωσαν μερικά έτη πριν από την απόσπασι της Ιερουσαλήμ από τους Τούρκους. Ετελείωσαν στο 1914, στο έτος που ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος εξερράγη στα έθνη του «Χριστιανικού κόσμου», μολονότι τα έθνη εκείνα ήσαν συνδεδεμένα υπό το διαρκές, δικαστήριο διεθνούς διαιτησίας που είναι γνωστό ως Δικαστήριο της Χάγης. Ο Ιησούς εχρησιμοποίησε τη λέξι «έθνη» για να υποδηλώση τα μη Ιουδαϊκά έθνη, επειδή είπε ότι η Ιερουσαλήμ, η οποία ήταν Ιουδαϊκή, θα επατείτο από τα έθνη, δηλαδή, από τους μη Ιουδαίους. Συνεπώς, το τέλος αυτών των «καιρών των εθνών» εσήμαινε ότι κάτι ετελείωσε για τα μη Ιουδαϊκά έθνη του κόσμου, περιλαμβανομένων και των εθνών του «Χριστιανικού κόσμου». Τι;

26. Τι συνέβη στην αρχή των καιρών των εθνών, και τι πραγματικά εσήμαινε το συμβάν αυτό;

²⁶ Μπορούμε να μάθωμε την απάντησι με το να ανεύρωμε τι άρχισε για τα μη Ιουδαϊκά έθνη όταν εκείνοι οι «καιροί των εθνών» άρχισαν. Με δυο λόγια, τα έθνη άρχισαν να πατούν την Ιερουσαλήμ. Αυτό δεν εσήμαινε απλώς την καταστροφή μιας πόλεως, της πρωτευούσης των Ιουδαίων. Εσήμαινε κάτι περισσότερο. Εσήμαινε την καταπάτησι της βασιλείας του Ιεχωβά Θεού. Η αρχαία Ιερουσαλήμ ήταν η πόλις, όπου ο Θεός είχε εκλέξει να θέση το όνομά του. Ο ναός, οικοδομημένος σ’ αυτόν από τον σοφόν Βασιλέα Σολομώντα, ήταν εκεί στο Όρος Μοριά. Ο ορατός αντιπρόσωπος του Ιεχωβά, ο βασιλεύς χρισμένος από τον αρχιερέα του, εβασίλευε στην Ιερουσαλήμ· ο δε θρόνος του βασιλέως ωνομάζετο «ο θρόνος του Ιεχωβά». (1 Χρον. 29:23, ΑΣ) Η κυβέρνησις του έθνους Ισραήλ, με την έδρα της στην Ιερουσαλήμ, ήταν θεοκρατία. Ήταν μια μικρογραφική επίγεια Βασιλεία του Θεού. Ο Ιησούς Χριστός είπε ότι η Ιερουσαλήμ ήταν η «πόλις του μεγάλου βασιλέως». Επομένως, η καταπάτησις της Ιερουσαλήμ εσήμαινε καταπάτησι της βασιλείας του Θεού.—Ματθ. 5:35.

27. Λίγο πριν από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ, τι είπε ο προφήτης Ιεζεκιήλ στον βασιλέα της;

²⁷ Η καταπάτησις άρχισε στον ωρισμένο καιρό του Θεού. Ο τελευταίος βασιλεύς του οίκου Δαβίδ, που εκάθησε στον επίγειο «θρόνον του Ιεχωβά» στην Ιερουσαλήμ, ήταν ο Σεδεκίας. Τέσσερα περίπου έτη προτού καταστραφή η Ιερουσαλήμ για πρώτη φορά, ο προφήτης Ιεζεκιήλ ενεπνεύσθη να πη στον Βασιλέα Σεδεκία: «Και συ, βέβηλε ασεβή, ηγεμών του Ισραήλ, του οποίου ήλθεν η ημέρα, ότε η ανομία έφθασεν εις πέρας, ούτω λέγει Κύριος ο Ιεχωβά· Σήκωσον το διάδημα, και αφαίρεσον το στέμμα· αυτό δεν θέλει είσθαι τοιούτον· ο ταπεινός θέλει υψωθή, και ο υψηλός θέλει ταπεινωθή. Θέλω ανατρέψει, ανατρέψει, ανατρέψει αυτό, και δεν θέλει υπάρχει εωσού έλθη εκείνος εις ον ανήκει· και εις τούτον θέλω δώσει αυτό.»—Ιεζ. 21:25-27, ΑΣ.

28. Τον Ιούνιο και τον Ιούλιο του 607 π.Χ., τι έκαμαν οι Εθνικοί Βαβυλώνιοι σχετικά με την Ιερουσαλήμ;

²⁸ Τον Ιούνιο του έτους 607 π.Χ. ο Βασιλεύς Σεδεκίας συνελήφθη ενώ έφευγε από την πόλι της Ιερουσαλήμ που είχε υποστή ρήγμα, ο δε Βασιλεύς της Βαβυλώνος Ναβουχοδονόσορ τον ετύφλωσε και τον επήρε αιχμάλωτο στη Βαβυλώνα για να πεθάνη εκεί στη φυλακή. Τον επόμενο μήνα, Ιούλιο, οι εθνικοί Βαβυλώνιοι ελαφυραγώγησαν την Ιερουσαλήμ και τον ναό της που ήταν αφιερωμένος στον Ιεχωβά και έπειτα κατέστρεψαν την πρωτεύουσα και το ναό της αρχαίας εκείνης τυπικής βασιλείας του Θεού.

29. Έτσι, πότε άρχισαν οι «καιροί των εθνών», και με ποια κατάστασι πραγμάτων;

²⁹ Δύο μήνες αργότερα οι τελευταίοι από τους ολίγους Ιουδαίους που παρέμεναν στην αφανισμένη γη του Ιούδα έφυγαν με φόβο στην Αίγυπτο, και η γη του Ιούδα έγινε έρημη από άνθρωπο και κατοικίδιο ζώο. Έτσι, περίπου την 1η Οκτωβρίου του έτους εκείνου 607 π.Χ., οι «καιροί των εθνών» άρχισαν. Άρχισαν με την ανάληψι παγκοσμίου κυριαρχίας από τα μη Ιουδαϊκά έθνη μέσω της Βαβυλώνος και χωρίς να ενοχλούνται πια από τη βασιλεία του Θεού, επειδή ο Ιεχωβά Θεός ο ίδιος είχε ανατρέψει τη βασιλεία. Η αιτία ήταν ότι οι Ιουδαίοι είχαν αποτύχει να την εκτιμήσουν.

30. Επί πόσον καιρό επρόκειτο η βασιλεία στον οίκο του Δαβίδ να είναι καταλυμένη, και γιατί ο Θεός δεν έδωσε την εξουσία της Βασιλείας στον Ιησούν επάνω στη γη πριν από δεκαεννέα αιώνες;

³⁰ Μέσω του προφήτου Ιεζεκιήλ ο Ιεχωβά είπε ότι η βασιλεία δεν θα υπήρχε πια ως την έλευσι εκείνου που είχε το δικαίωμα γι’ αυτήν, οπότε ο Ιεχωβά θα την έδινε σ’ αυτόν. Πριν από χίλια εννιακόσια χρόνια ο Υιός του Θεού από τον ουρανό έγινε ο άνθρωπος Ιησούς Χριστός στη γη, στη βασιλική γενεαλογική γραμμή του Βασιλέως Δαβίδ. Ο Ιεχωβά Θεός έχρισε τον Ιησούν με άγιο πνεύμα για να γίνη ο Χριστός. Μ’ αυτό τον τρόπο ο Θεός έκαμε μια διαθήκη με τον Ιησού Χριστό για τη βασιλεία, μια αιώνια βασιλεία. Ο Ιησούς πάντοτε εκήρυττε γι’ αυτή τη βασιλεία, αλλ’ ο Θεός δεν του έδωσε τη Βασιλεία τότε. Δεν ήταν θέλημα του Θεού για τον Ιησούν να είναι ένας ανθρώπινος βασιλεύς επάνω στη γη, στην Ιερουσαλήμ, στη Μέση Ανατολή. Το θέλημα του Θεού ήταν, σύμφωνα με τις προφητείες, να πεθάνη ο Ιησούς και ν’ αναστηθή εκ νεκρών και να επιστρέψη στον ουρανό και να καθήση στα δεξιά του Θεού, για να γίνη βασιλεύς εκεί.—Εβρ. 1:3, 8, 13.

31. Ποια ήταν η κραυγή κατά την θριαμβευτική είσοδο του Ιησού στην Ιερουσαλήμ, αλλά τι συνέβη την ημέρα του Πάσχα;

³¹ Τέσσερες ημέρες πριν από το Ιουδαϊκό Πάσχα το 33 μ.Χ. ο Ιησούς εισήλθε θριαμβευτικά επί πώλου όνου στην Ιερουσαλήμ. Πλήθη Ιουδαίων εκραύγαζαν: «Ευλογημένη η ερχομένη βασιλεία του πατρός ημών Δαβίδ!» «Ευλογημένος ο ερχόμενος Βασιλεύς εν ονόματι Ιεχωβά!» «Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Ιεχωβά, ο βασιλεύς του Ισραήλ!» Αλλά την ημέρα του Πάσχα ένα διαφορετικού είδους πλήθος, οδηγούμενο από τους Ιουδαίους ιερείς, ωρύετο για τον θάνατο του Ιησού, οι δε Ρωμαίοι στρατιώται τον εκάρφωσαν σ’ ένα ξύλο για να πεθάνη, με την κατηγορία του εγκλήματος κολλημένη επάνω από το κεφάλι του: «Ιησούς ο Ναζωραίος ο Βασιλεύς των Ιουδαίων.»—Μάρκ. 11:10· Λουκ. 19:38· Ιωάν. 12:13· 19:12-22, ΜΝΚ.

32. Τι συνέβη την τρίτη ημέρα του θανάτου του Ιησού, και σε ποιόν ανελήφθη αργότερα, και γιατί η εξουσία της Βασιλείας δεν του εδόθη τότε;

³² Την τρίτη ημέρα του θανάτου του Ιησού ο Ιεχωβά Θεός τον ήγειρε εκ νεκρών. Τότε από το αόρατο πνευματικό βασίλειο ο αναστημένος Ιησούς έκαμε εμφανίσεις στους πιστούς μαθητάς του. Δέκα ημέρες πριν από την ερχόμενη εορτή της Πεντηκοστής ο Ιησούς ανελήφθη από την όρασί των και επέστρεψε στον ουρανό και ενεφανίσθη ενώπιον του Θεού με τη σωτήριο αξία της ανθρωπίνης θυσίας του. Με την πιστότητά του στη βασιλεία του Θεού ακόμη και ως ένα άδικο θάνατο, ο Ιησούς απέδειξε το δικαίωμά του στο βασιλικό θρόνο της βασιλείας του Θεού. Εν τούτοις ο Θεός δεν του έδωσε τότε την εξουσία της Βασιλείας. Δεν ήταν ο καιρός του Θεού. Λιγώτερο από δυο μήνες πριν απ’ αυτό, ο Ιησούς είχε δώσει την προφητεία του σχετικά με το τέλος αυτού του κόσμου. Είχε ειπεί ότι οι «καιροί των εθνών», που είχαν ήδη αρχίσει, θα συνεχίζοντο και ότι η βασιλεία του Θεού, που συμβολίζεται από την επίγεια Ιερουσαλήμ, θα εξακολουθούσε να καταπατήται από τα έθνη ως τότε που θα ετελείωναν οι καιροί των να πατούν κάτω από τα πόδια των τη βασιλεία του Θεού. Τι επρόκειτο τότε να συμβή σ’ αυτούς τους εθνικούς εχθρούς της βασιλείας του Θεού;

33. Τι είχε τότε ο Ιησούς να κάμη στα δεξιά του Θεού, και έως πότε;

³³ Ένας θεόπνευστος συγγραφεύς της Βίβλου μάς λέγει όταν μιλή για τον Ιησού Χριστό: «Αλλ’ αυτός αφού προσέφερε μίαν θυσίαν υπέρ αμαρτιών, εκάθισε διαπαντός εν δεξιά του Θεού, προσμένων του λοιπού εωσού τεθώσιν οι εχθροί αυτού υποπόδιον των ποδών αυτού.» (Εβρ. 10:12, 13) Ο Ιησούς, λοιπόν, έπρεπε να περιμένη ώσπου να τελειώσουν οι καιροί των εθνών.

«Ο ΩΡΙΣΜΕΝΟΣ ΚΑΙΡΟΣ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ» (Δανιήλ 8:19, ΑΣ)

34. Γιατί εκείνοι που υπέγραψαν την Προκήρυξι του Λονδίνου δεν ήσαν δικαιολογημένοι να μη γνωρίζουν πότε έληξαν οι καιροί των εθνών, και πώς υπολογίζομε το πότε οι καιροί των εθνών έληξαν;

³⁴ Οι οκτώ εκείνοι κληρικοί που υπέγραψαν την Προκήρυξι του Λονδίνου δεν είχαν καμμιά δικαιολογία να μη γνωρίζουν πότε οι «καιροί των εθνών» ετελείωσαν. Από το 1877 ιδιαίτερα οι μάρτυρες του Ιεχωβά είχαν ευρύτατα γνωστοποιήσει, με βιβλία, βιβλιάρια, περιοδικά και Βιβλικά φυλλάδια, καθώς και με τον προφορικό λόγο, ότι ο προσδιορισμένος καιρός του Θεού για τη λήξι των καιρών των εθνών ήταν το 1914 μ.Χ., στις αρχές του φθινοπώρου. Μέσω ενός ενυπνίου, που είχε δοθή στον βασιλέα της Βαβυλώνος Ναβουχοδονόσορ, ο οποίος κατέστρεψε για πρώτη φορά την Ιερουσαλήμ, ο Ιεχωβά Θεός απεκάλυψε ότι οι καιροί που παρεχωρήθησαν απ’ Αυτόν στα έθνη για την καταπάτησι της βασιλείας του Θεού ήσαν επτά, ο καθένας δε από αυτούς τους καιρούς συνεποσούτο σε 360 ηλιακά έτη. Συνεπώς οι επτά καιροί επρόκειτο να διαρκέσουν επτά φορές τα τριακόσια εξήντα ηλιακά έτη, δηλαδή 2.520 ηλιακά έτη. (Δαν. 4:16, 23, 25, 32) Αφού οι επτά αυτοί καιροί άρχισαν με την ερήμωσι της Ιερουσαλήμ και της γης του Ιούδα στις αρχές του φθινοπώρου του 607 π.Χ., έπεται ότι ετελείωσαν στις αρχές του φθινοπώρου, ή περίπου την 1η Οκτωβρίου, του έτους 1914 του εικοστού μας αιώνος.e

35. Τι εσήμαινε πραγματικά το τέλος των «καιρών των εθνών» στο 1914, και συνεπώς τι αναγγέλλουν από τότε οι μάρτυρες του Ιεχωβά;

³⁵ Ολόκληρος ο κόσμος, περιλαμβανομένου και του «Χριστιανισμού», είναι «Εθνικός.» Τι εσήμαινε, λοιπόν, το τέλος των «καιρών των εθνών» το 1914 μ.Χ.; Εσήμαινε το τέλος της καταπατήσεως από μέρους των, όχι των λειψάνων της Ιερουσαλήμ εκείνης στη Μέση Ανατολή, αλλά της βασιλείας του Θεού. Το 607 π.Χ. η έναρξις των καιρών των εθνών εσήμαινε Κατάρριψι της τυπικής βασιλείας του Θεού μεταξύ των Ιουδαίων και ανύψωσι των εθνών στην από τον Θεό επιτετραμμένη παγκόσμια κυριαρχία! Στο 1914 το τέλος των καιρών των εθνών εσήμαινε ακριβώς το αντίστροφο. Εσήμαινε Κατάρριψι των εθνικών καταπατητών και ανύψωσι της βασιλείας του Θεού! Εσήμαινε τη γέννησι της βασιλείας του Θεού, όχι στην Παλαιά Ιερουσαλήμ επάνω στη γη, αλλά στον ουρανό, όπου ο Ιησούς είχε καθήσει περιμένοντας στα δεξιά του Θεού ώσπου να εκπνεύσουν οι καιροί των εθνών. Τότε ο Ιεχωβά Θεός έδωσε στον Ιησού Χριστό την ενεργό εξουσία της Βασιλείας, επειδή είχε το δικαίωμα γι’ αυτήν. Για τούτο, από το 1914 μ.Χ., οι μάρτυρες του Ιεχωβά αναγγέλλουν σε όλο τον κόσμο, «Η βασιλεία του Θεού κυβερνά!»—Αποκάλ. 11:15.

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ

36. Προφητεύοντας για το τέλος του κόσμου, τι δεν έδωσε ο Ιησούς γι’ αυτό, και επομένως τι ζητούμε να δεχθήτε για να γνωρίσετε πότε άρχισε η βασιλεία του Θεού να κυβερνά;

³⁶ Δεν σας ζητούμε να δεχθήτε την απλή χρονολογία 1914 ως απόδειξι ότι η βασιλεία του Θεού κυβερνά. Υπάρχει κάτι περισσότερο στην υπόθεσι αυτή από την απλή χρονολογία. Ζητούμε να δεχθήτε εκείνο που ήλθε μ’ αυτή τη χρονολογία και το οποίο, επομένως, την επιβεβαιώνει. Ο Ιησούς, όταν επροφήτευε για το τέλος του κόσμου, δεν έδωσε χρονολογία. Έδωσε εκείνο που μπορεί να είναι πιο πειστικό από μια χρονολογία και με το οποίο θα μπορούσαμε να γνωρίζωμε ότι η βασιλεία του Θεού άρχισε να κυβερνά. Ο Ιησούς προείπε τα παγκόσμια συμβάντα και τις συνθήκες που θα επικρατούσαν στον κόσμο. Τρεις συγγραφείς της Βίβλου μάς δίδουν χωριστές αφηγήσεις των όσων είπε ο Ιησούς. Παραθέτομε από τη Νεοελληνική μετάφρασι των Γραφών, εκδόσεως της Βρεττανικής Βιβλικής Εταιρίας.

37. Ποια ερώτησι υπέβαλαν στον Ιησούν οι απόστολοί του, και τι αυτός είπε ότι θα εσημείωνε την αρχή του καιρού του τέλους του κόσμου;

³⁷ Ο Ιησούς είχε μόλις προείπει την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και του ναού της από τους Ρωμαίους, η οποία επρόκειτο να συμβή στο έτος 70. Μερικοί απόστολοι, λοιπόν, ήλθαν σ’ αυτόν κατ’ ιδίαν και τον ερώτησαν: «Είπε προς ημάς, πότε θέλουσι γείνει ταύτα; και τι το σημείον της παρουσίας σου, και της συντελείας του αιώνος;» Ο Ιησούς είπε ότι ως τον καιρό του τέλους του κόσμου θα υπήρχαν ψευδόχριστοι και πόλεμοι και φήμες πολέμων, ακριβώς όπως έγιναν στο παρελθόν, αλλ’ αυτά δεν θα εσήμαιναν το τέλος: «αλλά δεν είναι έτι το τέλος.» Κατόπιν, για να μας πληροφορήση ποια θα ήταν η απόδειξις της ενάρξεως του καιρού του τέλους αυτού του κόσμου, επροχώρησε και είπε: «Θέλει εγερθή έθνος επί έθνος, και βασιλεία επί βασιλείαν· και θέλουσι γείνει πείναι και λοιμοί, και σεισμοί κατά τόπους. Πάντα δε ταύτα είναι αρχή ωδίνων.»—Ματθ. 24:1-8.

38. Εκτός άλλων λεπτομερειών, τι προσθέτει ο Λουκάς όσον αφορά τις παγκόσμιες συνθήκες;

³⁸ Όλα εκείνα τα πράγματα συγκεντρωμένα μαζί θ’ αποτελούσαν τις πρώτες θλίψεις, τις αρχικές ωδίνες και στενοχωρίες του καιρού του τέλους του κόσμου. Η αφήγησις του μαθητού Λουκά λέγει το ίδιο πράγμα. Εκτός άλλων λεπτομερειών, ο Λουκάς προσθέτει: «Εωσού εκπληρωθώσιν οι καιροί των εθνών. Και θέλουσιν είσθαι σημεία εν τω ηλίω και τη σελήνη και τοις άστροις· και επί της γης στενοχωρία εθνών εν απορία, και θέλει ηχεί η θάλασσα και τα κύματα· οι άνθρωποι θέλουσιν αποψυχεί εκ του φόβου και προσδοκίας των επερχομένων δεινών εις την οικουμένην· διότι αι δυνάμεις των ουρανών θέλουσι σαλευθή.»—Λουκ. 21:24-26.

39. Πότε και με τι άρχισε αυτή η σειρά των συμβάντων της παγκοσμίου στενοχωρίας, και γιατί ολόκληρο το ανθρώπινο γένος σείεται σήμερα;

³⁹ Υπάρχει στενοχωρία των εθνών με απορία σήμερα σ’ αυτόν τον αιώνα των πυρηνικών βλημάτων στο διάστημα με την Κομμουνιστική απειλή του και τους σπούτνικ όπως σε καμμιά προηγούμενη περίοδο της ιστορίας. Αυτό δεν χρειάζεται απόδειξι από μέρους μας. Ο καθένας πρέπει να το παραδεχθή. Αλλά πότε άρχισε αυτή η περίοδος της στενοχωρίας των εθνών; Με τη γενεά αυτή! Οι ιστορικοί του κόσμου συμφωνούν ότι άρχισε με τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο κόσμος δεν μπορεί ποτέ να λησμονήση ότι ο πόλεμος της ολοκληρωτικής κινητοποιήσεως των εθνών και των βασιλειών ολόγυρα στην υδρόγειο άρχισε το 1914. Τα άλλα πράγματα που ο Ιησούς κατωνόμασε ως μέρος της αρχής των θλίψεων ακολούθησαν, δηλαδή, οι πείνες, οι λοιμοί και οι σεισμοί. Μόλις στις 4 του περασμένου Δεκεμβρίου (1957) συνέβη εκείνο που απεκλήθη «ένας από τους πιο μεγάλους σεισμούς της ιστορίας» στην Εξωτερική Μογγολία. Έπληξε το όρη Γκόμπι-Άτλας και «μετεκίνησε όρη, εξέτρεψε ποταμούς, εδημιούργησε νέα όρη και κοιλάδες και άνοιξε νέα ρεύματα υδάτων.» (Στάνταρ Τάιμς, Νιου Μπέντφορδ, Μασσαχουσέττης, 23 Ιανουαρίου 1958) Εντούτοις, σήμερα όλο το ανθρώπινο γένος σείεται λόγω των παγκοσμίων γεγονότων και εξελίξεων και δυνατοτήτων.

40. Γιατί η σειρά αυτή των παγκοσμίων συμβάντων δεν άρχισε τυχαίως στο 1914, και τι αποδεικνύουν τα συμβάντα αυτά από τότε και έπειτα;

⁴⁰ Αυτή η μακρά σειρά των συμβάντων της παγκοσμίου στενοχωρίας δεν άρχισε τυχαίως στο 1914. Άρχισε στο 1914 επειδή οι «καιροί των εθνών» εξέπνευσαν το έτος εκείνο. Η έναρξίς της στο έτος εκείνο εσφράγισε το 1914 ως το έτος στο οποίο οι «καιροί των εθνών» ετελείωσαν, η άρνησις δε του γεγονότος αυτού από όλο τον κλήρο του «Χριστιανικού κόσμου» δεν μπορεί να το αναιρέση. Τα παγκόσμια συμβάντα από το 1914 και έπειτα αποδεικνύουν όχι μόνο ότι ο Ιησούς Χριστός ήταν αληθινός προφήτης, αλλά και ότι στο 1914 ανέλαβε την εξουσία της Βασιλείας, στην οποία είχε δικαίωμα και ότι η παρουσία του στην ουράνια βασιλεία άρχισε τότε. Η βασιλεία του Θεού δια του κεχρισμένου του Βασιλέως, του Μεσσίου, είχε γεννηθή. Τα έθνη, περιλαμβανομένου και του «Χριστιανικού κόσμου», δεν κρατούσαν πια την κυριαρχία του κόσμου επάνω στη γη. Η βασιλεία του Θεού κυβερνά, κυριαρχεί!

41. Ως μια άλλη ορατή απόδειξι της ιδρύσεως της Βασιλείας, ποιο χαρακτηριστικό προσέθεσε ο Ιησούς στην προφητεία του, και πώς εκπληρώνεται αυτό το προφητικό χαρακτηριστικό;

⁴¹ Αφού ο Ιησούς προείπε την έναρξι των παγκοσμίων θλίψεων και τον διωγμό και το μίσος εναντίον των αληθινών ακολούθων του, ήταν στην κατάλληλη τάξι των πραγμάτων να προσθέση ο Ιησούς, ως μια άλλη απόδειξι της ιδρύσεως της βασιλείας του Θεού στους ουρανούς το 1914, το εξής χαρακτηριστικό: «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη· και τότε θέλει ελθεί το τέλος.» (Ματθ. 24:9-14) Κηρύττεται μήπως αυτό το ευαγγέλιον της εγκαθιδρυμένης βασιλείας ως μαρτυρία σε όλα τα έθνη από το 1914; Αν για να δώσωμε απάντησι παρατηρήσωμε τους ιερείς εκείνους που υπέγραψαν την Προκήρυξι του Λονδίνου και όλο το υπόλοιπο του θρησκευτικού κλήρου του «Χριστιανικού κόσμου», η απάντησις είναι Όχι! Αλλ’ αν για να δώσωμε απάντησι παρατηρήσωμε τους μάρτυρας του Ιεχωβά, που αναφέρουν σήμερα το κήρυγμά των σε 164 χώρες και νήσους ολόγυρα στην υδρόγειο, η συντριπτική απάντησις είναι Ναι! Από το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, ο Φασισμός, ο Χιτλερισμός ή Εθνικοσοσιαλισμός, ο κομμουνισμός, ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος και ο Καθολικός και Προτεσταντικός κλήρος του «Χριστιανικού κόσμου», δεν μπόρεσαν να σταματήσουν τους μάρτυρας του Ιεχωβά. Ο Ιησούς Χριστός προφητικώς είπε ότι το ευαγγέλιον, ή αγαθά νέα, της Βασιλείας θα εκηρύττετο μετά το τέλος των «καιρών των εθνών». Ακριβώς έτσι, τούτο το ευαγγέλιον εκηρύχθη και κηρύττεται τώρα, έστω και αν ο κλήρος του «Χριστιανικού κόσμου» είναι πνευματικώς τυφλός, κωφός και άλαλος ως προς αυτό το ειδησεολογικό γεγονός που προξενεί αίσθησι.

Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ

42. Εν όψει της ιδρύσεως της Βασιλείας, γιατί το τέλος του κόσμου είναι πλησίον, και πώς η προφητεία του Δανιήλ επιβεβαιώνει το γεγονός αυτό;

⁴² Τώρα προβάλλει για απάντησι το ερώτημα, Είναι το τέλος του κόσμου πλησίον; Η απόκρισις των Βιβλικών προφητειών και των παγκοσμίων συνθηκών είναι Μάλιστα. Ο κόσμος αυτός, περιλαμβανομένου και του «Χριστιανισμού», και η βασιλεία του Θεού δεν είναι φίλοι. Δεν μπορούν να αναμιχθούν. Ο Ιησούς Χριστός, λίγο προτού παραδοθή για εκτέλεσι, είπε στον Ρωμαίο κυβερνήτη: «Η βασιλεία η εμή δεν είναι εκ του κόσμου τούτου.» Στους μαθητάς του είπε: «Επειδή όμως δεν είσθε εκ του κόσμου, αλλ’ εγώ σας εξέλεξα εκ του κόσμου, δια τούτο σας μισεί ο κόσμος.» (Ιωάν. 18:36· 15:19) Η βασιλεία του Θεού αντιπροσωπεύει την υποσχεμένη του νέα τάξι δικαιοσύνης. Ο απόστολος Πέτρος είπε στους ομοίους του Χριστιανούς: «Κατά δε την υπόσχεσιν αυτού νέους ουρανούς και νέαν γην προσμένομεν, εν οις δικαιοσύνη κατοικεί.» (2 Πέτρ. 3:13) Η βασιλεία του Θεού θα φέρη αυτή τη νέα τάξι. Αυτό σημαίνει απόλυτη εκμηδένισι του παλαιού αυτού κόσμου. Ο προφήτης Δανιήλ, βλέποντας αυτή την ημέρα, κατά την οποίαν οι καιροί της εθνικής κυριαρχίας χωρίς διακοπή από τη βασιλεία του Θεού, θα είχαν παρέλθει, είπε: «Και εν ταις ημέραις των βασιλέων εκείνων, θέλει αναστήσει ο Θεός του ουρανού βασιλείαν, ήτις εις τον αιώνα δεν θέλει φθαρή· και η βασιλεία αύτη δεν θέλει περάσει εις άλλον λαόν· θέλει κατασυντρίψει και συντελέσει πάσας ταύτας τας βασιλείας, αυτή δε θέλει διαμένει εις τους αιώνας.» (Δαν. 2:44) Αυτή η καταστροφή από τη βασιλεία του Θεού σημαίνει Αρμαγεδδώνα για τον παλαιό αυτόν κόσμο.

43. Πού πορεύονται τα έθνη, και επί πόσον καιρό τώρα;

⁴³ Από το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου στο 1918, τα έθνη, οδηγούμενα από τον θεό του κόσμου τούτου, τον Σατανά ή Διάβολο, ήσαν σε πορεία προς τον Αρμαγεδδώνα για την τελική των, επιδεικτική μάχη εναντίον της βασιλείας του Θεού. Αυτό σημαίνει ότι ως το έτος 1958 ήσαν σε πορεία επί σαράντα χρόνια και ούτε η Κοινωνία των Εθνών ούτε η οργάνωσις των Ηνωμένων Εθνών εσταμάτησε την πορεία των ή τα έκαμε ν’ αφοπλισθούν απέναντι της βασιλείας του Θεού. Επί πόσον ακόμη καιρό θα συνεχισθή η πορεία πριν αρχίση ο «πόλεμος της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος»;

44. Τι επροφήτευσε ο Ιησούς όσον αφορά τη γενεά αυτή για να δείξη ότι το τέλος του κόσμου είναι πλησίον;

⁴⁴ Η γενεά αυτή του ανθρωπίνου γένους πλησιάζει στο φυσικό της τέλος. Ο Ιησούς επροφήτευσε ότι η γενεά αυτή, που είδε τους καιρούς των εθνών να τελειώνουν μέσα στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και την έναρξι των παγκοσμίων θλίψεων, θα έβλεπε επίσης το τέλος των θλίψεων εκείνων στην καταστροφή του κόσμου κατά τον Αρμαγεδδώνα: «Δεν θέλει παρέλθει η γενεά αύτη, εωσού γείνωσι πάντα ταύτα. Ο ουρανός και η γη θέλουσι παρέλθει, οι δε λόγοι μου δεν θέλουσι παρέλθει.» (Ματθ. 24:34, 35· Αποκάλ. 16:14, 16) Δεν γνωρίζομε την ημέρα ή την ώρα, αλλά το τέλος του κόσμου είναι πλησίον.

45. Πώς γνωρίζομε αν πρέπει να είμεθα λυπημένοι για το τέλος αυτού του κόσμου ή όχι, και, γι’ αυτόν τον λόγο, από ποια ψεύδη πρέπει να ελευθερώσωμε τις διάνοιές μας;

⁴⁵ Το τέλος του κόσμου δεν είναι κάτι, για το οποίο να είμεθα λυπημένοι. Πρέπει μήπως να είμεθα λυπημένοι επειδή ένας νέος κόσμος, ο δίκαιος νέος κόσμος του Θεού που αποτελείται από νέους ουρανούς και νέα γη, πρόκειται ν’ αρχίση αφού ο παλαιός αυτός κόσμος τελειώση στον Αρμαγεδδώνα; Ο Ιησούς παρήγγειλε στους πιστούς μαθητάς του να χαρούν μόλις ιδούν τις αποδείξεις ότι πλησιάζει το τέλος του παλαιού κόσμου του Σατανά ή Διαβόλου και η έναρξις του νέου κόσμου της βασιλείας του Θεού. Ας ελευθερώσωμε τις διάνοιές μας από τα θρησκευτικά ψεύδη του κλήρου του «Χριστιανικού κόσμου» και από τα θεωρητικά ψεύδη των συγχρόνων επιστημόνων ότι το τέλος αυτού του κόσμου σημαίνει το τέλος της γης, επάνω στην οποία ζούμε, και το τέλος του ηλίου, της σελήνης και των άστρων που μας δίνουν φως από τον ουρανό.—Εκκλησ. 1:4.

46. Όσον αφορά αυτή τη γη, γιατί έρχεται η βασιλεία του Θεού εις απάντησιν της προσευχής του Ιησού, και επομένως ποιο είναι εκείνο που πρέπει να τελειώση και θα τελειώση;

⁴⁶ Ο Ιησούς Χριστός εδίδαξε τους μαθητάς του να προσεύχωνται στον Πατέρα τους τον εν ουρανοίς: «Ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης.» (Ματθ. 6:10) Η βασιλεία του Θεού έρχεται, όχι για να καταστρέψη αυτή τη γη, αλλά για να καταστρέψη τον κόσμο του Σατανά. Η βασιλεία του Θεού έρχεται, όχι για να κατακαύση αυτή τη γη, αλλά για να κάμη να γίνεται το θέλημα του Θεού εδώ στη γη όπως γίνεται και στον ουρανό. Γι’ αυτόν τον λόγο η γη είναι άξια διατηρήσεως ως δημιουργία του Θεού· και ο Θεός θα την διατηρήση σε όλη την αιωνιότητα ως κατοικία των απολυτρωμένων, ανυψωμένων, τελειοποιημένων ανθρώπων καλής θελήσεως. Το άσμα των αγγέλων κατά την ανθρώπινη γέννησι του Ιησού, «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκίας», θα είναι για πάντα αληθινό. (Λουκ. 2:14, Κριτική Έκδοσις Κειμένου) Ο κόσμος του Σατανά και τα έθνη του εναντιώνονται στο θέλημα του Θεού επάνω στη γη ή σε οποιοδήποτε άλλο μέρος του σύμπαντος. Ο κόσμος του Σατανά είναι η οργάνωσίς του που αποτελείται, τόσο από τους πονηρούς δαίμονας στους αοράτους ουρανούς, όσο και από τους πονηρούς ανθρώπους και έθνη στην ορατή γη. Επομένως, ο κόσμος του Σατανά, με το ασεβές του σύστημα πραγμάτων, είναι εκείνος που πρέπει να τελειώση, να καταστραφή, και θα καταστραφή.—Εφεσ. 2:2, 3.

47. Τι θα επιζήση από το τέλος του κόσμου, και ποιο συμβάν της εποχής του Νώε εχρησιμοποίησε ο Ιησούς ως εικόνα τούτου;

⁴⁷ Η γη θα επιζήση από το τέλος του κόσμου. Οι άνθρωποι καλής θελήσεως επάνω στη γη, θα επιζήσουν επίσης από το τέλος του κόσμου, με την ειδική προστασία της βασιλείας του Θεού που τώρα κυβερνά. Ο Ιησούς επροφήτευσε ότι στο τέλος αυτού του κόσμου θα συνέβαινε ό,τι συνέβη και στο τέλος του ασεβούς κόσμου της εποχής του Νώε. Ο μεγάλος κατακλυσμός από τον ουρανό εσάρωσε τον αρχαίο εκείνο κόσμο, αλλά ο Νώε και η οικογένειά του, μαζί με εκλεκτά πουλιά και ζώα, επέζησαν στην κιβωτό και άρχισαν εκ νέου την ανθρώπινη ζωή επάνω στην καθαρισμένη γη. Μολονότι στον Αρμαγεδδώνα μπορεί να υπάρξη περισσότερη φωτιά από τις αστραπές του κατακλυσμού της εποχής του Νώε, όμως οι άνθρωποι καλής θελήσεως βεβαιώνονται ότι θα επιζήσουν από το τέλος του πονηρού αυτού κόσμου και θ’ αρχίσουν ζωή επάνω στη γη στον νέο κόσμο του Θεού.—Ματθ. 24:37 39.

48. Γιατί, επομένως, οι άνθρωποι καλής θελήσεως θα χαίρουν όσον αφορά τη μέλλουσα κυβέρνησί τους;

⁴⁸ Χαρήτε, σεις άνθρωποι καλής θελήσεως! Διότι αυτό σημαίνει ζωή κάτω από την καλύτερη κυβέρνησι του σύμπαντος, τη βασιλεία του Θεού. Στον νέο του κόσμο, οπουδήποτε και αν ζήτε επάνω στη γη, θα είσθε κάτω από τη μία θεοκρατική κυβέρνησι, τη βασιλεία του Θεού δια του Ιησού Χριστού.

49, 50. (α) Τι θα κάμη εκείνη η κυβέρνησις, που δεν το έκαμαν οι πολιτικές κυβερνήσεις των ανθρώπων; (β) Ποιους θα ωφελήση η καταστροφή του Αδαμιαίου θανάτου, και πώς;

⁴⁹ Η κυβέρνησις αυτή θα κάμη για το ανθρώπινο γένος εκείνο που δεν έκαμε καμμιά πολιτική κυβέρνησις ανθρώπων στη διάρκεια όλων των «καιρών των εθνών». Θ’ απαλλάξη το ανθρώπινο γένος από την παρέμβασι της αοράτου δαιμονικής οργανώσεως του Σατανά. Θ’ απαλλάξη επίσης τη γη από τον ασεβή κομμουνισμό και τον αναμιγνυόμενο στην πολιτική κλήρο και από κάθε τι αντίθετο προς το θέλημα του Θεού. Θ’ απαλλάξη τη γη από τον «έσχατον εχθρόν» του ανθρώπου, τον θάνατο, τον θάνατο που όλοι μας εκληρονομήσαμε λόγω της αρχικής αμαρτίας του προπάτορός μας Αδάμ, δια του οποίου ο θάνατος εισήλθε στον κόσμο.—Ρωμ. 5:12· 1 Κορ. 15:25, 26.

⁵⁰ Η καταστροφή του Αδαμιαίου θανάτου θα ωφελήση όχι μόνο εκείνους που θα επιζήσουν από τον Αρμαγεδδώνα, αλλά και εκείνους από το ανθρώπινο γένος που κοιμώνται στο θάνατο, στα μνημεία. Όσον αφορά τους κατοίκους της γης που θα επιζήσουν από το τέλος του κόσμου, επειδή υπακούουν πιστά στη Θεία βασιλεία του Χριστού και των δοξασμένων πιστών μαθητών του, θα ελευθερωθούν από την καταδίκη του θανάτου την κληρονομημένη από τον Αδάμ. Θα θεραπευθούν από όλες τις ατέλειες του σώματος, της διανοίας και της καρδιάς, φθάνοντας τελικά στην ανθρώπινη τελειότητα κατ’ εικόνα και ομοίωσιν του Θεού. Όσον αφορά τους ανθρώπους εκείνους που κοιμώνται στα μνημεία ή που έχασαν τη ζωή τους στη θάλασσα, ο Ιησούς Χριστός ο Βασιλεύς θα εξασκήση πάλι τη δύναμι που εχρησιμοποίησε όταν ήταν εδώ στη γη, για να εγείρη τους νεκρούς σε ζωή. Θα εκπληρώση την υπόσχεσί του και θα καλέση τους ανθρωπίνους νεκρούς σε ζωή επάνω στη γη με όλες τις ευλογητές ευκαιρίες της υπό την βασιλεία του Θεού. «Μέλλει να γείνη ανάστασις νεκρών, δικαίων τε και αδίκων», λέγει ο λόγος του Θεού.—Πράξ. 24:15· Ιωάν. 5:28, 29· Αποκάλ. 20:13.

51. Σύμφωνα με τι θα κριθούν, και πώς θ’ ανταμειφθούν εκείνοι που θα διέλθουν την τελική δοκιμασία;

⁵¹ Όλοι όσοι θα ζουν στη γη στον νέο κόσμο θα κριθούν από τον τρόπο με τον οποίο θα συμπεριφέρωνται απέναντι του Θεού, Ιεχωβά, και απέναντι του Βασιλέως του, Ιησού Χριστού. Η βασιλεία Του θα καταστήση όλη τη γη τερπνότατον Παράδεισο. Όλοι οι άνθρωποι, που θα διέλθουν την τελική δοκιμασία κρίσεως με απαρέγκλιτη αφοσίωσι και υπακοή στον Θεό και στη βασιλεία του, θ’ ανταμειφθούν με το δικαίωμα ζωής σε ανθρώπινη τελειότητα σ’ αυτόν τον επίγειο Παράδεισο για πάντα. Εκεί θα πράττουν πάντοτε το θείο θέλημα.

52, 53. (α) Για ποιο πράγμα πρέπει τώρα οι άνθρωποι να στραφούν στον Θεό; (β) Τι χαιρετίζομε τώρα, και ποια είναι η προσευχή μας σχετικά με αυτό;

⁵² Ω, όλοι, λοιπόν, οι άνθρωποι καλής θελήσεως ας στραφούν τώρα στον Θεό για τη διακυβέρνησι της γης!

⁵³ Όλοι ας χαιρετίσουν τη βασιλεία του Θεού που τώρα κυβερνά! Είθε αυτή να φέρη το τέλος του παλαιού κόσμου στον ωρισμένο του καιρό γρήγορα. Είθε η βασιλεία του να εισαγάγη τον ατελεύτητο νέο κόσμο για την αιώνια σωτηρία του ανθρώπου και για την αμάραντη δόξα του Θεού δια του Ιησού Χριστού!

[Υποσημειώσεις]