Ανάγνωσις της Σημασίας των Σημείων και Τεραστίων

1. Το να είναι κανείς τι είδους σημείο αποτελεί προνόμιο, και πώς ο Ησαΐας περιέγραψε ένα τέτοιο σημείο;

ΕΙΝΑΙ χαροποιό προνόμιο για οποιονδήποτε το ν’ αποτελή σημείο για κάτι που είναι διαρκώς καλό. Για ανθρώπους που έχουν την ορθή αντίληψι περί αξιών, ένα άτομο που χρησιμεύει ως τέτοιο σημείο είναι κάποιος ωραίος, κάποιος ευπρόσδεκτος και άξιος εγκάρδιας υποδοχής. Έτσι, λοιπόν, ένας αγγελιαφόρος που φέρνει αγαθά νέα για την αληθινή λατρεία του Ιεχωβά Θεού και για την επανίδρυσι της θεοκρατικής του οργανώσεως στη γη, θ’ αποτελούσε ένα ωραίο σημείο. Μέσω του προφήτου του Ησαΐα ο Ιεχωβά Θεός περιέγραψε έναν τέτοιον αγγελιαφόρον, ο οποίος επρόκειτο να εμφανισθή λίγο μετά το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, ενώ οι μάρτυρές του θα ευρίσκοντο ακόμη σε αιχμαλωσία στα μανιώδη από τον πόλεμο έθνη του κόσμου τούτου. Είπε: «Δια τούτο ο λαός μου θέλει γνωρίσει το όνομά μου· δια τούτο θέλει γνωρίσει εν εκείνη τη ημέρα, ότι εγώ είμαι ο λαλών· ιδού, εγώ. Πόσον ωραίοι είναι επί των ορέων οι πόδες του ευαγγελιζομένου, του κηρύττοντος ειρήνην! του ευαγγελιζομένου αγαθά, του κηρύττοντος σωτηρίαν, του λέγοντος προς την Σιών, Ο Θεός σου βασιλεύει! Οι φύλακές σου θέλουσιν υψώσει φωνήν· εν φωναίς ομού θέλουσιν αλαλάζει· διότι θέλουσιν ιδεί οφθαλμός προς οφθαλμόν, όταν ο Ιεχωβά ανορθώση την Σιών. Αλαλάξατε, ευφράνθητε ομού, ηρημωμένοι τόποι της Ιερουσαλήμ διότι ο Ιεχωβά παρηγόρησε τον λαόν αυτού, ελύτρωσε την Ιερουσαλήμ.»—Ησ. 52:6 -9, ΜΝΚ.

2. Ποιοι είδαν αυτόν τον αγγελιαφόρο επάνω στα ύψη, και πώς συνέβη το να ιδούν τον Ιεχωβά ωσάν πρόσωπον προς πρόσωπον;

² Εκείνοι που αγρυπνούσαν για τα συμφέροντα της οργανώσεως του Θεού Σιών, είδαν τον αγγελιαφόρο καθώς ερχόταν επάνω στα ύψη. Εχάρηκαν να τον ακούσουν να κράζη στην οργάνωσι του Θεού, Σιών: «Ο Θεός σου βασιλεύει!» Η βασιλεία του ιδρύθη στους ουρανούς στα χέρια του Εμμανουήλ, Ιησού Χριστού. Γι’ αυτό ακριβώς έχει τώρα φέρει απελευθέρωσι σ’ εμάς. Γι’ αυτό ακριβώς έχει επιστρέψει σ’ εμάς με εύνοια. Με τις άφθονες αποδείξεις για την επιστροφή της ευνοίας του Ιεχωβά, είναι σαν να τον είδαν οι φύλακες πρόσωπον προς πρόσωπον κατά την επάνοδό του στη Σιών, στην οργάνωσί του, επάνω στην οποία έχει θέσει το άγιον όνομά του. Αυτοί έχουν λόγους να κράζουν για ν’ ακούσουν όλοι οι άνθρωποι.

3, 4. (α) Με τι ήταν εφωδιασμένος ο αγγελιαφόρος αυτός, και ποιος τον απέστειλε; (β) Με ποιο επιχείρημα ο απόστολος Παύλος προσδιώρισε αυτόν τον αγγελιαφόρον στο Ρωμαίους 10:12-15;

³ Τώρα, βέβαια, κάποιος εφωδίασε τον αγγελιαφόρον αυτόν με τα αγαθά νέα που τον έκαμαν να φαίνεται τόσο ωραίος. Κάποιος απέστειλε τον αγγελιαφόρον αυτόν να κηρύξη ειρήνην, να ευαγγελισθή αγαθά, να κάμη ν’ ακουσθή σωτηρία από ανθρώπους που αγαπούν τον Θεό και που θέλουν να είναι αυτός βασιλεύς. Ο Αποστολεύς είναι ο Ιεχωβά ο ίδιος, που γυμνώνει τον άγιον βραχίονά του ενώπιον όλων των εθνών και που θέλει όλα τα πέρατα της γης να ιδούν τη σωτηρία που αυτός επιτελεί. Ο αγγελιαφόρος που αυτός αποστέλλει είναι μια ομάς ανθρώπων που είναι πρόθυμοι να οδοιπορήσουν για να φέρουν τα αγαθά νέα. Με έμπνευσι ο απόστολος Παύλος διεκήρυξε ότι αυτοί είναι οι αγιοπρεπώς αφιερωμένοι Χριστιανοί. Σ’ αυτούς παρέθεσε τα προηγούμενα λόγια του Ησαΐα 52:7 καθώς απεκορύφωσε το επιχείρημά του με τα ακόλουθα λόγια:

⁴ «Ο αυτός Κύριος είναι πάντων, πλούσιος προς πάντας τους επικαλουμένους αυτόν. Διότι “πας όστις επικαλεσθή το όνομα του Ιεχωβά,a θέλει σωθή.” Πώς λοιπόν θέλουσιν επικαλεσθή εκείνον εις τον οποίον δεν επίστευσαν; και πώς θέλουσι πιστεύσει εις εκείνον περί του οποίου δεν ήκουσαν; και πώς θέλουσιν ακούσει χωρίς να υπάρχη ο κηρύττων; Και πώς θέλουσι κηρύξει, εάν δεν αποσταλώσι; Καθώς είναι γεγραμμένον, “Πόσον ωραίοι οι πόδες των ευαγγελιζομένων ειρήνην, των ευαγγελιζομένων τα αγαθά!”»—Ρωμ. 10:12-15, ΜΝΚ.

5. Πώς ο Ησαΐας στο όραμά του στον ναό εξήγησε με παράδειγμα το γεγονός ότι ο Ιεχωβά είναι εκείνος που αποστέλλει;

⁵ Η μεγάλη Πηγή των αγαθών νέων, ο Ιεχωβά Θεός, είναι Εκείνος που αποστέλλει τους αγγελιαφόρους του πεζή για να διακηρύξουν το άγγελμά του. Ο προφήτης Ησαΐας ο ίδιος εξήγησε με παράδειγμα το γεγονός αυτό. Αυτό έγινε τον καιρό που είδε ένα θαυματουργικό όραμα του Ιεχωβά των δυνάμεων ενθρονισμένου στον ναό του. Όταν ο Ησαΐας άκουσε τα σεραφείμ να διακηρύττουν την αγιότητα του Ιεχωβά, αισθάνθηκε τον εαυτό του τόσο ανόσιον και ακάθαρτον, ώστε φοβήθηκε για τη ζωή του. Όταν έκραξε, ένα από τα σεραφείμ τον εκαθάρισε, λέγοντας: «Ιδού, τούτο ήγγισε τα χείλη σου· και η ανομία σου εξηλείφθη, και η αμαρτία σου εκαθαρίσθη.» Μετά τον καθαρισμό του ο Ησαΐας άκουσε μια φωνή που ζητούσε κάποιον για ν’ αποσταλή και εκτελέση μια αποστολή. Τίνος φωνή ήταν; Του Ιεχωβά· και έλεγε: «Τίνα θέλω αποστείλει, και τις θέλει υπάγει δια ημάς;» Ο Ησαΐας εθεώρησε υψίστη τιμή το ν’ αποσταλή από τον Ιεχωβά Θεό και να ‘υπάγη’ γι’ αυτόν σε αποστολή. Η προσφορά ήταν ανοιχτή για ένα καθαρό άτομο που θα προσεφέρετο προθύμως. Ο Ησαΐας εσκίρτησε για το σπάνιο προνόμιο. «Ιδού εγώ, απόστειλόν με», ανέκραξε. Η προσφορά του εαυτού του έγινε δεκτή, και του ελέχθη: «Ύπαγε, και ειπέ προς τούτον τον λαόν, Με την ακοήν θέλετε ακούσει.» (Ησ. 6:1-9) Η αποστολή του Ησαΐα εφωδιασμένου μ’ ένα ειδικό άγγελμα εσήμαινε την χειροτονία του, τον διορισμό του από τον Θεό. Μέσω του Ησαΐα οι άνθρωποι θα μπορούσαν τώρα ν’ ακούσουν για το όνομα του Θεού. Θα μπορούσαν να πιστέψουν στο όνομα του Θεού και να το επικαλεσθούν, για να σωθούν.

6. Σύμφωνα με το παράδειγμα του Ησαΐα, τι έκαμε ο Ιησούς, και ποια απόδειξι έλαβε ότι έγινε δεκτός για υπηρεσία;

⁶ Σύμφωνα με το παράδειγμα του Ησαΐα, ο οποίος ήταν σημείο για τον αρχαίον Ισραήλ, ο Ιησούς αφιερώθη στην υπηρεσία της βασιλείας του Θεού για ν’ αποσταλή και αυτός. Άφησε το εργαστήριον του ξυλουργού στη Ναζαρέτ και επήγε να δη τον πρόδρομό του Ιωάννη τον Βαπτιστή. Εβαπτίσθη, όχι για να συμβολίση μετάνοια για αμαρτίες, διότι δεν είχε καμμιά αμαρτία, αλλά για ν’ αποσταλή στην υπηρεσία της βασιλείας του Θεού που εκήρυττε ο Ιωάννης. Η προσέλευσις του Ιησού για να βαπτισθή εξεπλήρωσε τους λόγους του Ψαλμού 40:6-8, διότι ο απόστολος εφήρμοσε τους προφητικούς εκείνους λόγους στον Ιησούν, λέγοντας: «Εισερχόμενος εις τον κόσμον, λέγει, “Θυσίαν και προσφοράν δεν ηθέλησας, αλλ’ ητοίμασας εις εμέ σώμα. Εις ολοκαυτώματα και προσφοράς περί αμαρτίας δεν ευηρεστήθης. Τότε είπον [εγώ, ο Ιησούς], Ιδού, έρχομαι, (εν τω τόμω του βιβλίου είναι γεγραμμένον περί εμού,) δια να κάμω, ω Θεέ, το θέλημά σου”.» (Εβρ. 10:5-7) Μετά τη βάπτισί του από τον Ιωάννη στον Ιορδάνη ποταμό ο Ιησούς έλαβε την απόδειξι από τον ουρανό ότι έγινε δεκτός. Το Βιβλικό υπόμνημα λέγει: «Προσευχομένου, ηνοίχθη ο ουρανός, και κατέβη το πνεύμα το άγιον εν σωματική μορφή, ως περιστερά, επ’ αυτόν· και έγεινε φωνή εκ του ουρανού, λέγουσα, Συ είσαι ο Υιός μου ο αγαπητός, εις σε ευηρεστήθην. Και αυτός ο Ιησούς ήρχιζε να είναι ως τριάκοντα ετών.»—Λουκ. 3:21-23· Ματθ. 3:16, 17.

7. Πώς τα λόγια του Ιησού έδειχναν ότι δεν ήταν αυτοδιωρισμένος, και πότε μπορούσε ο Ιησούς να κάμη εφαρμογή του Ησαΐας 8:18;

⁷ Α ναι, τότε, αφού προσέφερε τον εαυτό του και εβαπτίσθη και έλαβε ουράνια επιδοκιμασία, ο Ιησούς άρχισε το έργο του, όχι έργο ξυλουργού, αλλά έργο Βασιλείας. Ότι δεν ήταν αυτοδιορισμένος, αλλ’ ότι είχε αποσταλή, το εδήλωσε κατ’ επανάληψιν με λόγια σαν αυτά: «Τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον . . . απέστειλεν ο Θεός τον Υιόν αυτού εις τον κόσμον, . . . δια να σωθή ο κόσμος δι’ αυτού.» «Κατέβην εκ του ουρανού, ουχί δια να κάμω το θέλημα το εμόν, αλλά το θέλημα του πέμψαντός με.» «Καθώς με απέστειλεν ο ζων Πατήρ, και εγώ ζω δια τον Πατέρα.» (Ιωάν. 3:16, 17· 6:38, 57) Όπως και ο Ησαΐας, ο Ιησούς ο Κεχρισμένος ‘υπήγε’, και τίμια εφήρμοσε στον εαυτό του την ίδια ακριβώς εντολή υπηρεσίας που είχε λάβει ο Ησαΐας στο όραμά του στον ναό. (Ματθ. 13:13-15· Ιωάν. 12:36-41) Αφού ο Ιησούς άρχισε να συνάγη τους μαθητάς του, τους οποίους του έδωκε ο Ιεχωβά των δυνάμεων, μπορούσε να ονομάζη αυτά τα τέκνα του Θεού αδελφούς του. Έπειτα, επίσης, μπορούσε να εφαρμόζη στον εαυτό του και σ’ αυτούς τα λόγια του Ησαΐα 8:18 (ΜΝΚ): «Ιδού εγώ και τα παιδία, τα οποία μοι έδωκεν ο Ιεχωβά, δια σημεία και τεράστια εις τον Ισραήλ παρά του Ιεχωβά των δυνάμεων, του κατοικούντος εν τω όρει Σιών.» Μακάριοι ήσαν οι προβατοειδείς άνθρωποι στον Ισραήλ που ανεγίνωσκαν ορθά τη σημασία εκείνων των σημείων και τεραστίων, μη καταφρονώντας τα ανθρώπινα εκείνα σημεία και τεράστια επειδή ήσαν ολιγάριθμα, ένα μικρό ποίμνιο. Τέτοιοι μακάριοι αναγνώσται έγιναν ακόλουθοι του Ιησού, του αληθινού Εμμανουήλ, του Μεγαλυτέρου Ησαΐα.

8. Από ποιους δεν απεστάλησαν ο Ιησούς και οι μαθηταί του, και έτσι, για να τους μιμηθούμε, από ποιον θέλομε ν’ αποσταλούμε, και γιατί;

⁸ Ένα γεγονός δεν πρέπει να παραβλέψωμε εδώ. Ο Ιησούς και οι δώδεκα απόστολοί του και οι άλλοι μαθηταί του δεν απεστάλησαν από τον Ιωάννη το Βαπτιστή, ούτε από τον απόστολο Πέτρο, ούτε από τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, την Ελληνορθόδοξη Εκκλησία, την Αγγλικανική Εκκλησία, την Προτεσταντική Επισκοπελιανή Εκκλησία, τη Λουθηρανική Εκκλησία, την Εκκλησία των Μεθοδιστών, την Εκκλησία των Βαπτιστών, την Πρεσβυτεριανή Εκκλησία ή οποιοδήποτε από τα άλλα υπερχίλια θρησκευτικά δόγματα του «Χριστιανισμού». Ο Ιησούς και οι μαθηταί του απεστάλησαν, ο καθένας και όλοι, από τον Ιεχωβά των στρατευμάτων. Ήσαν σημεία και τεράστια απ’ Αυτόν! Αυτός είναι Εκείνος από τον οποίον θέλουν να αποσταλούν όλοι όσοι έρχονται να πράξουν το θέλημα του Θεού σήμερα. Τι εξουσία και κύρος έχει για μας το ν’ αποσταλούμε από οποιοδήποτε από τα θρησκευτικά εκείνα δόγματα ή ακόμη από το Εθνικό Συμβούλιο των Εκκλησιών του Χριστού των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής ή ακόμη από το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών, αν δεν αποστελλώμεθα από τον Ιεχωβά των στρατευμάτων όπως και ο Ησαΐας και ο Ιησούς και οι δώδεκα απόστολοί του; Έχομε έλθει στον Ιεχωβά των στρατευμάτων μέσω του Σημείου του, του Εμμανουήλ, του Κυρίου Ιησού Χριστού, για να πράξωμε το θέλημα του Ιεχωβά, όπως και ο Εμμανουήλ ο ίδιος ήλθε να το πράξη όταν εβαπτίσθη. Πρέπει να έλθωμε και πρέπει να προσφέρωμε τους εαυτούς μας, πρόθυμοι ν’ αποσταλούμε και να πάμε οπουδήποτε αποστελλόμεθα, αν θέλωμε να γίνωμε δεκτοί και ν’ αποσταλούμε από τον Ιεχωβά των δυνάμεων. Σ’ αυτή την πορεία θέλομε να μιμηθούμε τον Ησαΐα και τον Ιησού Χριστό. Αλλιώς πρέπει να πράττωμε το θέλημα θρησκευτικών οργανώσεων του «Χριστιανικού κόσμου». Σ’ αυτόν τον καιρό του τέλους θέλομε να πράξωμε το θείο θέλημα, το θέλημα του Ιεχωβά των δυνάμεων.

9. Πώς στη συναγωγή έδειξε ο Ιησούς από τις Γραφές ότι είχε αποσταλή από τον Ιεχωβά, και ποιων πραγμάτων έγινε σημείον και οιωνός ή τεράστιον;

⁹ Ο Ιησούς, για ν’ αποδείξη από τη Γραφή, ότι είχε αποσταλή από τον Ιεχωβά των δυνάμεων και συνεπώς ήταν χειροτονημένος ή διωρισμένος απ’ αυτόν, εμπήκε ένα Σάββατο στη συναγωγή της πόλεως Ναζαρέτ, όπου οι συμπολίται του τον είχαν γνωρίσει μόνο ως ξυλουργό, τον υιόν του ξυλουργού. Αφού ανήλθε στο βήμα του ομιλητού, εζήτησε να του δοθή ο κύλινδρος που περιείχε το βιβλίο του Ησαΐα. Ξετυλίγοντάς τον, βρήκε τα λόγια του Ησαΐα 61:1, 2. Σύμφωνα με την αφήγησι του Λουκά 4:16-21 (ΜΝΚ), ιδού τι ανέγνωσε ο Ιησούς: «Πνεύμα Ιεχωβά είναι επ’ εμέ· δια τούτο με έχρισε· με απέστειλε δια να ευαγγελίζωμαι προς τους πτωχούς, δια να ιατρεύσω τους συντετριμμένους την καρδίαν, να κηρύξω προς τους αιχμαλώτους ελευθερίαν, και προς τους τυφλούς ανάβλεψιν, να αποστείλω τους συντεθλασμένους εν ελευθερία, δια να κηρύξω ευπρόσδεκτον του Ιεχωβάb ενιαυτόν.» Όταν ο Ιησούς είχε τυλίξει τον κύλινδρο και εκάθησε για να κηρύξη, είπε: «Σήμερον επληρώθη η γραφή αύτη εις τα ώτα υμών.» Μ’ αυτό τον τρόπο έγινε ένα ζωντανό, ομιλούν σημείο σ’ αυτούς, ότι ο Μεσσίας, ο Χριστός, ο Απεσταλμένος και Κεχρισμένος του Ιεχωβά, ήταν παρών. Έγινε ένα τεράστιον ή οιωνός που έδειχνε ότι επλησίαζε απολύτρωσις, διότι το ευπρόσδεκτο έτος του Ιεχωβά είχε τώρα έλθει. Έγινε ένας θαυμάσιος οιωνός που έδειχνε ότι στο πρόσωπο αυτού, του βασιλέως, η βασιλεία του Θεού ήταν εν μέσω των Ιουδαίων.—Λουκ. 17:21.

10. Πότε η «βασιλεία του Θεού» έπαυσε να είναι εν μέσω των Ιουδαίων, και τι συνέβη στο έθνος των λίγο αργότερα;

¹⁰ Η βασιλεία του Θεού έπαυσε να είναι εν μέσω των Ιουδαίων αφού οι θρησκευτικοί των ηγέται εφόνευσαν τον Ιησούν επάνω σ’ ένα ξύλο μαρτυρίου και ο Θεός τον ήγειρε εκ νεκρών και αυτός ανελήφθη πάλι στον Πατέρα του στον ουρανό. Στο έτος 70 (μ.Χ.) το Ιουδαϊκό έθνος κατεστράφη, η αγία των πόλις και ο ναός επυρπολήθησαν και κατεδαφίσθησαν. Όσοι δυστυχείς επέζησαν μετεφέρθησαν αιχμάλωτοι σε όλα τα έθνη, μη έχοντας δική τους κυβέρνησι και χωρίς βασιλέα από τη βασιλική γενεαλογική γραμμή του Δαβίδ.

11. Ποιοι είναι σήμερα τα σημεία και τεράστια επάνω στη γη;

¹¹ Εν τούτοις, σήμερα, τι σημαίνουν και τι δείχνουν τα σημεία και τεράστια που ο Ιεχωβά των δυνάμεων έχει προμηθεύσει σ’ αυτόν τον καιρόν του τέλους; Πώς πρέπει να τα αναγνώσουν οι άνθρωποι υπό το φως του λόγου του Θεού; Τα σημερινά σημεία και τεράστια είναι το υπόλοιπο των κεχρισμένων πνευματικών αδελφών του Ιησού.

12. Εξ αιτίας ποιων γεγονότων, σχετικών με αυτούς, προεσκιάσθησαν από τον Σεάρ-ιασούβ; Επίσης, από ποιο άλλο υπόλοιπο προεσκιάσθησαν;

¹² Το υπόλοιπο αυτό προεσκιάσθη από τον γυιό του Ησαΐα Σεάρ-ιασούβ, του οποίου το όνομα σημαίνει «Ένα απλό υπόλοιπο θα επιστρέψη». Αυτή η μνεία ενός υπολοίπου τονίζει το γεγονός ότι ο «Χριστιανικός κόσμος», με τους πάνω από 820 εκατομμύρια καθ’ ομολογίαν Χριστιανούς του, δεν έχει επιστρέψει στον Ιεχωβά Θεό από το 1918. Στο έτος εκείνο ο Ιεχωβά Θεός ήλθε στον πνευματικό του ναό για να κρίνη όλους εκείνους που ισχυρίζοντο ότι αποτελούσαν τον πνευματικόν Οίκον του Θεού». Στο υπόλοιπο των κεχρισμένων μαρτύρων του Ιεχωβά που επέστρεψαν σ’ αυτόν, ο Ιεχωβά απεκάλυψε την παρουσία του στον ναό, όπως ακριβώς έκαμε στον Ησαΐα. Όταν το υπόλοιπο επροθυμοποιήθη να προσφερθή στο ερώτημά του ποιον ν’ αποστείλη, ο Ιεχωβά τούς απέστειλε ως μάρτυράς του με το άγγελμά του. Τότε ο Εμμανουήλ, Ιησούς Χριστός, ο Μεγαλύτερος Ησαΐας, έχοντας πλησίον του αυτόν τον σύγχρονον Σεάρ-ιασούβ, μπορούσε να προμηθεύση το σημείο ότι το υπόλοιπο είχε επιστρέψει στη θεοκρατική οργάνωσι του Ιεχωβά. Όπως μπορούσε να πη στην εποχή του ο απόστολος Παύλος, μπορεί και τώρα να λεχθή: «Ούτω λοιπόν και επί του παρόντος καιρώ απέμεινε κατάλοιπόν τι κατ’ εκλογήν χάριτος [του Θεού].» Αυτό το υπόλοιπο ήταν όμοιο με το υπόλοιπο που ο Ιεχωβά Θεός βρήκε στο βόρειο βασίλειο του Ισραήλ, του οποίου πρωτεύουσα ήταν η Σαμάρεια, στις ημέρες Ηλία του προφήτου.—Ρωμ. 11:2-5.

13. Τίνος σημείον ή οιωνός ήταν ο άλλος γυιός του Ησαΐα, και πώς εξεπληρώθη η σημασία του ονόματός του σ’ εκείνους που αφορούσε;

¹³ Ο Ησαΐας δεν είχε μόνο ένα γυιό που ωνομάζετο Σεάρ-ιασούβ, αλλά είχε κι ένα γυιό που ωνομάζετο Μαχέρ-σαλάλ-χας-βαζ. Το όνομα αυτό σημαίνει «Σπεύσε, ω λάφυρον! Αυτός ήλθε γοργά στη λεηλασία.» Αφού ωνομάζετο έτσι, ο γυιός αυτός ήταν σημείον ή οιωνός που έδειχνε έτι συμφορά επήρχετο γοργά μέσω των στρατευμάτων της Ασσυριακής παγκοσμίου δυνάμεως. Σε ποιους; Όχι μόνο στο βασίλειο της Συρίας, αλλά και στο βασίλειο του Ισραήλ και την πρωτεύουσά του Σαμάρεια. Στις ημέρες του τότε βασιλέως της Σαμαρείας, Φεκά του γυιού του Ρεμαλία, ο Ασσύριος βασιλεύς εισέβαλε στο βασίλειο του Ισραήλ. Εκυρίευσε πολλές πόλεις, ελαφυραγώγησε τη γη και πήρε πολλούς κατοίκους αιχμαλώτους. Αργότερα ο Φεκά ο ίδιος εδολοφονήθη. Κατόπιν ο βασιλεύς της Ασσυρίας εκυρίευσε τη Δαμασκό, την πρωτεύουσα της Συρίας, επήρε τον λαό της σε εξορία και εθανάτωσε τον Βασιλέα Ρεζίν. Έτσι και οι δύο βασιλείς που είχαν συνωμοτήσει να ανατρέψουν τον «θρόνον του Ιεχωβά» στο βασίλειο του Ιούδα, εξετελέσθησαν. Αυτό ήταν ένα προανάκρουσμα της ανατροπής του βασιλείου του Ισραήλ στο 740 π.Χ. και της μετατοπίσεως των αποστατών Ισραηλιτών από τη Σαμάρεια και από το υπόλοιπο κράτος του Ισραήλ.—Ησ. 7:16· 2 Βασ. 15:29, 30· 18:9· Αμώς 1:3-5· 2:6-16.

14. Τίνος τύπος ήταν ο Ισραήλ και η πρωτεύουσά του Σαμάρεια, και πότε και πώς θα εκτελεσθή γοργά καταδικαστική απόφασις εναντίον του αντιτύπου αυτού;

¹⁴ Αποστατώντας από τον Ιεχωβά Θεό, συνωμοτώντας με την μη Ιουδαϊκή Συρία εναντίον της τυπικής βασιλείας του Ιεχωβά στη γη του Ιούδα, ο Ισραήλ και η πρωτεύουσά του Σαμάρεια ήσαν προφητικός τύπος του «Χριστιανικού κόσμου» σήμερα στη συνωμοτική του ένωσι με τα κοσμικά έθνη εναντίον του ενθρονισμένου Βασιλέως του Ιεχωβά, Ιησού Χριστού, του Εμμανουήλ. Εναντίον αυτών των εθνών, και ιδιαίτερα εναντίον του «Χριστιανικού κόσμου», ο οποίος ισχυρίζεται ότι είναι ο θρησκευτικός οίκος του Θεού», απαγγέλλεται τώρα θεία κρίσις από τον Ιεχωβά των δυνάμεων στον πνευματικό του ναό. Η καταδικαστική απόφασις θα εκτελεσθή γοργά εναντίον των στην εγγίζουσα ημέρα εκδικήσεως του Θεού στον Αρμαγεδδώνα μέσω κάποιου ισχυροτέρου από τον αρχαίον βασιλέα της Ασσυρίας, δηλαδή, μέσω του εκτελεστικού αξιωματούχου του Ιεχωβά, Ιησού Χριστού. Τότε ο «Χριστιανικός κόσμος» και όλα τα πολιτικά έθνη, που συνωμοτούν μαζί του εναντίον της βασιλείας του Εμμανουήλ, θ’ αποστερηθούν από τους θρησκευτικούς και πολιτικούς άρχοντάς των. Θα λεηλατηθούν και θα λαφυραγωγηθούν από όλα τα πράγματα, στα οποία θέτουν τις υπερήφανες καρδιές των.

15. Τι αποτυγχάνει να δη στον λόγον του Θεού ο «Χριστιανικός κόσμος», και έτσι ποιο ορατό σημείο υπάρχει για να του το δείξη αυτό;

¹⁵ Ο «Χριστιανικός κόσμος» έχει εκατοντάδες εκατομμύρια αντίτυπα της Αγίας Γραφής σε πολλές γλώσσες. Επειδή, όμως, διαβάζει τη Γραφή από την άποψι των δικών του συμβόλων πίστεως, αποτυγχάνει να δη την κρίσι του Θεού γραμμένη από πολύ πρωτύτερα εναντίον του και εναντίον του φίλου του, του κόσμου τούτου. Ποιο ορατό, λοιπόν, σημείο υπάρχει που προοιωνίζεται ή δείχνει εκείνο που ο «Χριστιανικός κόσμος» αποτυγχάνει να δη, δηλαδή, ότι θεία κρίσις θα εκτελεσθή γοργά εναντίον του και εναντίον του φιλικού του κόσμου; Υπάρχει το υπόλοιπο, οι πνευματικοί αδελφοί του Εμμανουήλ, τα κεχρισμένα «παιδία» που ο Ιεχωβά έδωκε στον Ιησού Χριστό. Σαν αυτόν, τον πρωτότοκον αδελφόν των, έχουν χρισθή και αυτοί με το πνεύμα του Ιεχωβά για να κηρύττουν. Έχουν αποσταλή από τον Ιεχωβά, σύμφωνα με την προφητεία του Ησαΐα 61:1, 2. Εχρίσθησαν, όχι μόνο για να ‘κηρύξουν ενιαυτόν ευπρόσδεκτον του Ιεχωβά’, ο οποίος συμβολικός ενιαυτός έχει τώρα σχεδόν τελειώσει, αλλά και για να κηρύξουν «ημέραν εκδικήσεως του Θεού ημών», η οποία ημέρα πλησιάζει ολοένα περισσότερο. Αυτή η εκδίκησις θα εκχυθή όταν ο Ιησούς Χριστός θα εκτελέση την κρίσι του Θεού μας εναντίον του «Χριστιανικού κόσμου» και του «ειδωλολατρικού κόσμου», οι οποίοι είναι και οι δύο εναντίον της Βασιλείας.

16. Τα χαρακτηριστικά του σημείου τίνος ανέλαβε έτσι η τάξις του υπολοίπου, και πώς δίδεται μια αυξημένη διάδοσις του αγγέλματος;

¹⁶ Το κεχρισμένο πνευματικό υπόλοιπο, διακηρύττοντας τη γοργή έλευσι αυτής της ημέρας εκδικήσεως του Θεού με τη λεηλασία και λαφυραγώγησι ολοκλήρου του κόσμου από τον Βασιλέα του Ιησού Χριστό, έχει αναλάβει τα χαρακτηριστικά του σημείου του γυιού του Ησαΐα Μαχέρ-σαλάλ-χας-βαζ. Αυτοί κηρύττουν, «Σπεύσε, ω λάφυρον! Αυτός ήλθε γοργά στη λεηλασία.» Πλήθη προβατοειδών πράων ανθρώπων έχουν ιδεί και ακούσει αυτό το σημείο και τεράστιον, αυτή την τάξι Μαχέρ-σαλάλ-χας-βαζ, και έχουν διαβάσει τη σημασία του ορθά. Μέσα στην πληρότητα της πίστεως και πεποιθήσεώς των, ετάχθησαν παράπλευρα σ’ αυτό το υπόλοιπο των συγχρόνων «σημείων» και «τεραστίων» του Ιεχωβά. Επί πλέον, ανέλαβαν το άγγελμα εκδικήσεως του Θεού και του έδωσαν αυξημένη διάδοσι σε όλα τα έθνη της γης.

ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ! ΣΤΗ ΘΕΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ!

17. Για να έχουν αξία και να δώσουν καθοδηγία, πού πρέπει να βρίσκωνται τα σημεία και τεράστια, και επομένως, ποιοι τώρα πρέπει να βρίσκωνται σε μια τέτοια θέσι;

¹⁷ Για να έχουν κάποια αξία και να δώσουν καθοδηγία, τα σημεία και τεράστια πρέπει να φαίνωνται, για να μπορέσουν να μελετηθούν, για να μπορέση να αναγνωσθή και κατανοηθή η σημασία των με το κλειδί κατανοήσεως του Θεού. Ως «σημεία και τεράστια», το κεχρισμένο υπόλοιπο των πνευματικών αδελφών του Χριστού πρέπει να είναι στο προσκήνιο, στη θέα των ανθρώπων. Τότε ο Μεγαλύτερος Ησαΐας, Ιησούς Χριστός, μπορεί να πη: «Ιδού εγώ και τα παιδία, τα οποία μοι έδωκεν ο Ιεχωβά, δια σημεία και τεράστια εις τον [«Χριστιανικόν κόσμον»] παρά του Ιεχωβά των δυνάμεων, του κατοικούντος εν τω όρει Σιών.» (Ησ. 8:18, ΜΝΚ) Για να υποστηρίξη αυτά τα σημεία και τεράστια ο «πολύς όχλος» των αφιερωμένων συντρόφων καλής θελήσεως του υπολοίπου πρέπει να είναι στο προσκήνιο μαζί του. Στο κεχρισμένο υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών ο Ησαΐας 43:10 (ΜΝΚ) λέγει: «Σεις είσθε μάρτυρές μου, λέγει ο Ιεχωβά, και ο δούλος μου, τον οποίον εξέλεξα.» Αυτή η τάξις του δούλου πρέπει να φαίνεται· πρέπει να κάμη τον εαυτό της ν’ ακουσθή για να είναι μάρτυρες του Ιεχωβά. Και για να ενωθούν με την τάξι του κεχρισμένου δούλου στο παγκόσμιο έργο μαρτυρίας, εκείνοι που αποτελούν το μεγάλο ποίμνιο των αφιερωμένων προβατοειδών ατόμων πρέπει να φαίνωνται σε ενότητα μαζί της και να κάμουν τον εαυτό τους ν’ ακουσθή σε ομοφωνία μαζί της. Πρέπει όλοι να είμεθα έξω στα ανοιχτά, πασιφανείς, θεατοί, αντιληπτοί, ακουστοί. Δεν είναι καιρός να κρυφθούμε εξ αιτίας της αγωνίας, της στενοχωρίας, των φόβων και των απειλών των εθνών του κόσμου τούτου.

18, 19. Σε αρμονία με το Ησαΐας 40:9, πώς ο Ιησούς έθεσε τον εαυτό του στην κατάλληλη θέσι για ένα σημείο από τον Θεό, και μιμούμενοι αυτόν, ποιο μεγάλο σημείο προμηθεύομε για να διεγείρωμε την προσοχή του κόσμου;

¹⁸ Το μέγα Σημείον, ο Εμμανουήλ, είπε στους ακολούθους του: «Σεις είσθε το φως του κόσμου. Πόλις κειμένη επάνω όρους δεν δύναται να κρυφθή.» (Ματθ. 5:14) Ο Ησαΐας των αρχαίων χρόνων είπε: «Συ, ο φέρων εις την Σιών αγαθάς αγγελίας, ανάβα εις το όρος το υψηλόν συ, ο φέρων αγαθάς αγγελίας εις την Ιερουσαλήμ, ύψωσον ισχυρώς την φωνήν σου· ύψωσον· μη φοβού· ειπέ προς τας πόλεις του Ιούδα, Ιδού ο Θεός υμών!» (Ησ. 40:9) Ως διάκονος ο Ιησούς δεν ήταν αθέατος και αφανής όπως όταν ήταν ξυλουργός στη Ναζαρέτ. Ως το μέγα Σημείον από τον Ιεχωβά εφαίνετο σε όλα τα μέρη του τομέως του με το να κηρύττη, πηγαίνοντας από πόλι σε πόλι και από χωριό σε χωριό, κηρύττοντας δημοσία στις συναγωγές και στο ύπαιθρο καθώς και στα σπίτια των ανθρώπων. Μιμούμενοι αυτόν, μπορούμε κι εμείς επίσης να είμεθα προεξέχοντες, όχι για να επιδειχθούμε, αλλά για να επιστήσωμε την προσοχή στα σημεία και τεράστια του Ιεχωβά σ’ αυτό τον καιρό του τέλους. Μπορούμε να το κάμωμε αυτό πολύ αποτελεσματικά με το να κηρύττωμε όχι μόνο δημοσία, αλλά κυρίως από σπίτι σε σπίτι. Μ’ αυτό τον τρόπο πρέπει να εκπληρωθούν τα προφητικά λόγια του Ιησού: «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη· και τότε θέλει ελθεί το τέλος.» (Ματθ. 24:14) Το κήρυγμα τούτο των αγαθών νέων παντού δημοσία και από σπίτι σε σπίτι από το υπόλοιπο και τους προβατοειδείς συντρόφους του είναι αυτό καθ’ εαυτό ένα πολύ εύγλωττο σημείο, ένα τεράστιον που διεγείρει την προσοχή όλου του κόσμου.

¹⁹ Είναι αναμφισβήτητη απόδειξις ότι η βασιλεία του Θεού στα χέρια του ουρανίου του Εμμανουήλ ιδρύθη ως η πρωτεύουσα του σύμπαντος. Είναι σημείο που προοιωνίζεται ότι τα έθνη του κόσμου τούτου τώρα αντιμετωπίζουν το τέλος των και θα το συναντήσουν τόσο γρήγορα ακριβώς, όσο θα τελειώση το κήρυγμά μας σύμφωνα με το θείο θέλημα. Ας διαβάσουν τα έθνη το σημείο!

20. Σε τι μπορεί να μας εκθέτη το ότι δίνομε προειδοποίησι, αλλά λόγω ποιας υποστηρίξεως δεν είναι ανάγκη να φοβούμεθα ανθρώπους ή διαβόλους;

²⁰ Οι άνθρωποι και τα έθνη πρέπει να γνωρίσουν ότι υπήρξαμε μεταξύ των για να δώσωμε σοβαρή προειδοποίησι για το τέλος των. Αυτό μπορεί να μας εκθέτη στην ύβριν των και στον διωγμό των. Όμως, όπως οι απόστολοι του Εμμανουήλ, πρέπει να γίνωμε «θέατρον εις τον κόσμον, και εις αγγέλους και εις ανθρώπους». (1 Κορ. 4:9) Για τον Εμμανουήλ, ακόμη και όταν ήταν σαράντα ημερών βρέφος, ο Συμεών επροφήτευσε: «Ούτος κείται εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών εν τω Ισραήλ, και εις σημείον αντιλεγόμενον.» (Λουκ. 2:34) Τι, λοιπόν, αν είμεθα σημείον αντιλογίας και εναντιώσεως ή προκαλούμεθα επειδή κηρύττομε τις ευθείες αλήθειες της Βίβλου; Γνωρίζομε ποιος μας υποστηρίζει. Είναι ‘ο Ιεχωβά των στρατευμάτων, ο κατοικών εν τω Όρει Σιών’. Απ’ αυτόν έχομε το υπόλοιπο των σημείων και τεραστίων σήμερα, και υπάρχουν χιλιάδες απ’ αυτούς εδώ σ’ αυτή τη διεθνή συνέλευσι. Επομένως, αυτός θα φροντίση να εκπληρωθή αληθινά εκείνο που σημαίνουν και δείχνουν αυτά τα σημεία και τεράστια. Ο Ιεχωβά των δυνάμεων είναι Εκείνος που μας απέστειλε και που μας εφωδίασε με τα αγαθά νέα της βασιλείας του που έχει αρχίσει. Οι αγγελικές στρατιές του, που υπερβαίνουν τις συνενωμένες στρατιές του Κομμουνιστικού Ανατολικού συγκροτήματος και του δημοκρατικού Δυτικού συγκροτήματος, μας περικυκλώνουν. Είναι πλήρως ωργανωμένες και εξωπλισμένες και παρατεταγμένες στο πεδίον του Αρμαγεδδώνος για τον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος». (Αποκάλ. 16:14) Ας μη φοβούμεθα, λοιπόν, ανθρώπους ή διαβόλους.

21. Πώς εκπληρώνεται για μας το όνομα του ανάσσοντος Βασιλέως μας, Εμμανουήλ, και έτσι τι είμεθα βέβαιοι ότι θα τελειώσωμε επιτυχώς;

²¹ Ο Θεός, του οποίου το όνομα, που εμπνέει φόβον, είναι Ιεχωβά των στρατευμάτων, είναι μαζί μας. Το ίδιο το όνομα του ανάσσοντος Βασιλέως του, Εμμανουήλ, σημαίνει «Μεθ’ ημών ο Θεός». Αφού ο Εμμανουήλ είναι μαζί μας επειδή τον ακολουθούμε και υπακούομε σ’ αυτόν κηρύττοντας τα αγαθά νέα της Βασιλείας ως τελική μαρτυρία σε όλα τα έθνη, γνωρίζομε ότι ο Θεός είναι επίσης μαζί μας. Αυτό σημαίνει ότι ο Θεός είναι υπέρ ημών. Με τέτοια θεία βοήθεια και σύμφωνα με το θείο θέλημα, είμεθα βέβαιοι ότι θα τελειώσωμε επιτυχώς το θαυμαστό και σημαντικό έργο που ο Ιεχωβά των στρατευμάτων μάς απέστειλε να εκτελέσωμε.

[Υποσημειώσεις]