Μέρος 37—«Γενηθήτω το Θέλημά Σου Επί της Γης»

Στο δωδέκατο και τελευταίο κεφάλαιο της προφητείας του, ο Δανιήλ, κοντά στο τέλος των προφητικών προνομίων του, αναφέρει ότι άκουσε αγγελικές προφητείες σχετικές με χρονικές περιόδους καιρού, καιρών και ημίσεος καιρού (ή 1.260 ημερών) και 1.290 ημερών. Η τελευταία αυτή περίοδος έφθασε στο ένδοξο αποκορύφωμά της στη διεθνή συνέλευσι μαρτύρων του Ιεχωβά στο Σήνταρ Πόιντ, Οχάιο, το 1922, όπου εδόθη η συγκινητική πρόσκλησις για τη δράσι κηρύγματος με τα ιστορικά λόγια, «Επομένως, αναγγείλατε, αναγγείλατε, αναγγείλατε, τον Βασιλέα και τη βασιλεία του». Εκτός απ’ αυτό, στο τέλος της δημοσίας ομιλίας της συνελεύσεως με θέμα «Εκατομμύρια Ήδη Ζώντων Ουδέποτε Θέλουσιν Αποθάνει,» το ακροατήριο, που ήταν μεταξύ 18.000 και 20.000 ατόμων, ενέκρινε το τολμηρό ψήφισμα με τίτλο «Μία Πρόκλησις προς τους Ηγέτας του Κόσμου,» που διεκήρυττε τη χρεωκοπία της προστατευτικής κοινωνίας των κοσμικών εθνών και τον άφευκτο θρίαμβο της βασιλείας του Θεού δια Χριστού, κάτω από την οποίαν όλοι οι ευπειθείς άνθρωποι «θα εξακολουθήσουν να ζουν και ποτέ δεν θα εκλείψουν από τη γη» σε μια παραδεισιακή κατάστασι.

1.335 ΗΜΕΡΕΣ

21, 22. (α) Ποια περαιτέρω χρονική περίοδο εσήμανε ο Θεός στον λόγο του; (β) Πότε άρχισε αυτή η χρονική περίοδος, και τι συνέβη στους αναμένοντας στη διάρκεια της περιόδου αυτής;

²¹ Αναμφισβήτητα η συνέλευσις εκείνη του Σήνταρ Πόιντ (5-13 Σεπτεμβρίου 1922) αποτελούσε ένα εντυπωσιακό δείκτη του κορυφώματος των 1.290 ημερών για την τάξι του αγιαστηρίου. Αλλά όσο εμψυχωτική και αν ήταν εκείνη η συνέλευσις, ο Ιεχωβά Θεός προείδε και κάτι άλλο ακόμη που άξιζε χρονολόγησι στην προφητεία του, λόγω της σημασίας που θα είχε αυτό για τον καθιερωμένο του λαό. Για να θέση τον λαόν Του σε περαιτέρω αναμονή, ενέπνευσε τον άγγελό του να πη στον Δανιήλ: «Μακάριος όστις υπομείνη, και φθάση εις ημέρας χιλίας τριακοσίας και τριάκοντα πέντε.» (Δαν. 12:12) Αυτή η περίοδος θα ήταν εκτός από τις 1.290 ημέρες και θα ήταν κατά σαράντα πέντε ημέρες, δηλαδή ένα και ήμισυ μήνα μακρότερη στον προφητικό χρόνο. Θα ήταν ίση προς τρία έτη, οκτώ μήνες και δεκαπέντε ημέρες. Αυτή η χρονική περίοδος θα ελογίζετο από το τέλος των προηγουμένων 1.290 ημερών, οι οποίες απέληξαν στη δεύτερη συνέλευσι του Σήνταρ Πόιντ, τον Σεπτέμβριο του 1922. Η επόμενη περίοδος των 1.335 ημερών θα έληγε, επομένως, τον μήνα Μάιο του 1926.

²² Στη διάρκεια της περιόδου αυτής ο Ιεχωβά Θεός εβοήθησε τον λαόν του ν’ αναμείνη ή υπομείνη, επιδίδοντας το κήρυγμα της Βασιλείας του σε μια ευρυνόμενη κλίμακα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα το να εισέλθουν στο αγιαστήριο πιο πολλοί για να γίνουν μέλη αυτού του υπολοίπου που καθιερώθη από τον Ιεχωβά. Αυτό κατεδείχθη από τον αυξανόμενα αριθμό παρόντων στους ετησίους εορτασμούς του δείπνου του Κυρίου, με συμμετοχήν 32.661 στο έτος 1922· 42.000 στο 1923· 62.696 στο 1924· και 90.434 στο 1925.a Προφανώς, όμως, υπήρχαν μερικοί, οι οποίοι δεν ‘ανέμειναν’ ως το τέλος του αναγγελθέντος χρόνου, διότι στο έτος 1926 υπήρχε, όπως ανεφέρθη, μια ελάττωσις του αριθμού παρόντων την 27η Μαρτίου στο δείπνον του Κυρίου σε 89.278 άτομα. Το έτος 1925 ειδικά απεδείχθη έτος μεγάλης δοκιμασίας για πολλούς από τον λαόν τον Ιεχωβά. Μερικοί έπαυσαν ν’ αναμένουν και πήγαν με τον κόσμο.

23. Πώς εσημάνθη ο μήνας Μάιος 1926, και πότε ήλθε το μεγαλειώδες αποκορύφωμα του μηνός αυτού;

²³ Ήλθε ο μήνας Μάιος του 1926. Την 1η έως 3η Μαΐου έγινε μια γενική συνέλευσις στη Βασιλεία (Μπάζελ) της Ελβετίας. Στις 13-16 Μαΐου έγινε άλλη μια γενική συνέλευσις στο Μαγδεμβούργο της Γερμανίας, στην οποία ο Πρόεδρος Ρόδερφορδ έδωσε τη δημοσία διάλεξι με θέμα «Παρηγορία για τον Λαό,» την οποία παρακολούθησαν 25.000 άτομα. Αλλά το μεγαλειώδες αποκορύφωμα σε συνελεύσεις του σημαντικού εκείνου μηνός ήταν στο Λονδίνον της Αγγλίας, στην πρωτεύουσα της μεγαλυτέρας αυτοκρατορίας της ιστορίας, της Βρεττανικής Αυτοκρατορίας. Η συνέλευσις ήταν, λοιπόν, στην έδρα του κυρίου υποστηρικτού της Κοινωνίας των Εθνών, της βδελυκτής «εικόνας του θηρίου», του πολιτικοθρησκευτικού ομοιώματος της αληθινής βασιλείας του Θεού. Από τις 25 ως τις 31 Μαΐου τα μέλη της συνελεύσεως έκαναν τις χαρούμενες συνεδριάσεις των οι δε αυστηροί, αγιοφανείς, πατροπαράδοτοι θρησκευτικοί περιορισμοί του λαού του Θεού εξετέθησαν και απεβλήθησαν, προς μεγάλην των ανακούφισιν. Στις 28 Μαΐου ο Πρόεδρος Ρόδερφορδ υπέβαλε προς έγκρισιν από τη συνέλευσι το πέμπτον από τη σειρά των ετησίων ψηφισμάτων, που έφερε τον τίτλο «Μια Μαρτυρία στους Άρχοντας του Κόσμου.» Την ίδια εκείνη μέρα εκυκλοφόρησε και το συναρπαστικό νέο βιβλίο με τον τίτλο «Απελευθέρωσις».

24. Την Κυριακή το βράδυ, 30 Μαΐου 1926, σε ποιους πραγματικά έγινε ομιλία, και τι έκαμαν αυτοί, για ν’ αρχίση η μέτρησις ποιας χρονικής περιόδου;

²⁴ Το βράδυ της Κυριακής, 30 Μαΐου, στην τότε μεγαλύτερη αίθουσα διαλέξεων του Λονδίνου, στο Ρόγιαλ Άλμπερτ Χωλ, έφθασε το κατακόρυφον. Έγινε πραγματικά μια αγόρευσις προς τις παγκόσμιες δυνάμεις, όταν ο Πρόεδρος Ρόδερφορδ ωμίλησε μέσα στην κατάμεστη από ακροατάς Αίθουσα περί του «Γιατί οι Παγκόσμιες Δυνάμεις Κλονίζονται—Η Θεραπεία» προς υποστήριξιν του Ψηφίσματος που τους είχε υποβληθή. Συνεπεία της προειδοποιήσεως αυτής στην εβδόμη παγκόσμια δύναμι, η Αγγλο-Αμερικανική δυαδική παγκόσμια δύναμις διέπραξε την «παράβασι της ερημώσεως,»b κι άρχισαν να μετρούνται οι 2.300 προφητικές ημέρες, για να τελειώσουν όταν το αγιαστήριον του Ιεχωβά αποκαθίστατο στη δικαιωματική του κατάστασι.—Δαν. 8:13, 14.

25. Για κείνους που είχαν αναμείνει, ποια περίοδος άρχισε μ’ εκείνη τη συνέλευσι του Λονδίνου, και για ποιο λόγο ιδιαίτερα;

²⁵ Μ’ αυτή τη διεθνή συνέλευσι του Λονδίνου άρχισε μια περίοδος ευτυχίας, που δεν ετελείωσε ούτε θα τελειώση ποτέ. Τι ευτυχείς ήσαν αυτοί της τάξεως του αγιαστηρίου διότι είχαν υπομείνει ως το τέλος των 1.335 ημερών! Απελάμβαναν μια νεώτερη ευτυχία επειδή εκτιμούσαν περισσότερο το προνόμιό τους να είναι μάρτυρες του Υψίστου Θεού, του οποίου το όνομα είναι Ιεχωβά. Στην αρχή του έτους, στο τεύχος της 1ης Ιανουαρίου 1926 της Σκοπιάς του Πύργου, αντιμετώπισαν το κύριο άρθρο «Ποιοι Θα Τιμήσουν τον Ιεχωβά;» Στην «Ημέρα Υπηρεσίας» (29 Μαΐου) στο Λονδίνον τα μέλη της συνελεύσεως βγήκαν στους δρόμους ως μάρτυρές Του κι έθεσαν στα χέρια του λαού 110.000 αντίτυπα του νέου βιβλιαρίου Η Σημαία δια τους Λαούς. Η έκθεσις της Σκοπιάς του Πύργου (15ης Ιουλίου 1926) περί της συνελεύσεως αυτής του Λονδίνου, αναγράφοντας την επιτυχή αυτή προσπάθεια μαρτυρίας, ετερμάτιζε με τα εξής σημαίνοντα λόγια: «Τίποτε παρόμοιο δεν εγνώσθη ποτέ σε Ημέρα Υπηρεσίας μιας συνελεύσεως. Οι φίλοι σκιρτούσαν από ενθουσιασμό. Ησθάνοντο ότι είχαν κάμει το καλύτερο που μπορούσαν για να υπακούσουν στην εντολή του Ιεχωβά: ‘Σεις δε είσθε μάρτυρές μου, . . . και εγώ ο Θεός’.» (Ησ. 43:12) Με μεγαλύτερη ακόμη ευτυχία η τάξις του αγιαστηρίου ενεκολπώθη το όνομα αυτό «μάρτυρες του Ιεχωβά» στη διεθνή συνέλευσι του Κολόμπους, Οχάιο, την 26η Ιουλίου 1931.

26. (α) Πώς θα μπορέση ο Δανιήλ σε μελλοντικό καιρό να γνωρίση το πώς εξεπληρώθησαν οι χρονικές περίοδοι που προείπε ο άγγελος; (β) Για ποια μερίδα θα εγερθή πάλι ο Δανιήλ και τι μπορεί να καταστή;

²⁶ Κάποια μέρα στο προσεχές μέλλον ο πιστός προ-Χριστιανικός μάρτυς του Ιεχωβά, ο προφήτης Δανιήλ, θα γνωρίση το πώς οι χρονικές περίοδοι που προείπε ο άγγελος εξεπληρώθησαν στην τάξι του αγιαστηρίου σ’ αυτόν τον εικοστόν αιώνα. Ο άγγελος του Ιεχωβά έδειξε το πώς θα καθίστατο δυνατόν να γνωρίση ο Δανιήλ, λέγοντας: «Αλλά συ ύπαγε, έως του τέλους και θέλεις αναπαυθή, και θέλεις σταθή εν τω κλήρω σου εις το τέλος των ημερών» (Δαν. 12:13) Όταν ο Δανιήλ έφθασε στο τέλος της οδού του στον θάνατο, ανεπαύθη στον Σιεόλ, στον κοινό τάφο του ανθρωπίνου γένους, στον ύπνο του θανάτου. Δεν πήγε στον ουρανό. Ο Ιησούς, ο οποίος κατέβη από τον ουρανό, το είπε αυτό. (Ιωάν. 3:13) Ο Δανιήλ, ως ένας μάρτυς του Ιεχωβά, που «έπραξε τα αγαθά,» αναμένει την εκπλήρωσι των λόγων του Ιησού: «Έρχεται ώρα, καθ’ ην πάντες οι εν τοις μνημείοις θέλουσιν ακούσει την φωνήν αυτού· και θέλουσιν εξέλθει οι πράξαντες τα αγαθά εις ανάστασιν ζωής· οι δε πράξαντες τα φαύλα, εις ανάστασιν κρίσεως.» (Ιωάν. 5:28, 29) Ο κλήρος του Δανιήλ θα είναι επίγειος στον νέο κόσμο του Θεού μετά τον Αρμαγεδδώνα. Αυτός θ’ αναστηθή και θα σταθή «εν τω κλήρω» του, ο οποίος θα είναι ευλογημένος κάτω από τη χιλιετή διακυβέρνησι του Χριστού. Θα έχη ενώπιόν του ζωή αιώνια. Ο Δανιήλ, αποδεχόμενος την απολυτρωτική θυσία του Βασιλέως του, του Καλού Ποιμένος, θα γίνη ένας υιός του «Πατρός εις την αιωνιότητα». (Ησ. 9:6, ΜΝΚ) Επειδή επέδειξε πιστότητα ως ένας επίγειος άρχων του λαού του Ιεχωβά στην αρχαιότητα, θα ορισθή ασφαλώς μεταξύ εκείνων τους οποίους ο Βασιλεύς Χριστός θέλει «καταστήσει άρχοντας επί πάσαν την γην.»—Ψαλμ. 45:16.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 14

ΕΠΙΓΕΙΕΣ ΕΥΛΟΓΙΕΣ ΟΤΑΝ ΘΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ

 1. (α) Γιατί οι μαθηταί, στους οποίους εδίδαξε ο Ιησούς την υποδειγματική προσευχή, μπορούσαν να εκτιμήσουν το να προσεύχωνται να έλθη η βασιλεία του Θεού; (β) Γιατί έπρεπε να έλθη αυτή η βασιλεία;

Ο ΙΗΣΟΥΣ Χριστός ήταν στη γη όταν εδίδαξε τους μαθητάς του να προσεύχωνται στον ουράνιον Πατέρα του Ιεχωβά: «Ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης.» (Ματθ. 6:9, 10) Εκείνο τον καρό οι μαθηταί του ήσαν όλοι φυσικοί Ιουδαίοι. Οι επίγειοι πρόγονοί των είχαν γνωρίσει την εξουσία του Ιεχωβά ως Βασιλέως στη διάρκεια των ημερών, που είχε εγείρει κριτάς να διακυβερνήσουν τον Ισραήλ, όπως ήταν ο Ιησούς του Ναυή, ο Γεδεών, ο Βαράκ, ο Σαμψών κι ο Σαμουήλ, καθώς και όταν εκυβέρνησαν ο Βασιλεύς Δαβίδ και οι διάδοχοί του, καθήμενοι επάνω στον «θρόνον του Ιεχωβά». Το έτος 607 π.Χ. το τυπικό εκείνο βασίλειο του Ιεχωβά Θεού ανετράπη σύμφωνα με το ίδιο του πρόσταγμα· στην εποχή δε του Ιησού ο «εξουθενημένος» Αυτοκράτωρ Τιβέριος Καίσαρ, διοικούσε τη γη των Ιουδαίων μέσω του Ρωμαίου πληρεξουσίου, Ποντίου Πιλάτου. Οι Ιουδαίοι μαθηταί του Ιησού μπορούσαν βαθιά να εκτιμήσουν την προσευχή για την έλευσι της βασιλείας του Ιεχωβά Θεού και την άσκησι της εξουσίας της επάνω στη γη, για να γίνεται κι εδώ στη γη το θέλημα του ουρανίου Πατρός όπως γίνεται και στον ουρανό. Αυτή η βασιλεία έπρεπε να έλθη, όχι για να καταστρέψη την κατοικία του ανθρώπου, τη γη, αλλά για να γίνεται το θέλημα του Θεού στη γη, όπως γίνεται και στον ουρανό.

 2. (α) Στο έτος 1914, τι εδόθη στον Υιόν του ανθρώπου για να εκπληρώση το Δανιήλ 7:13, 14, και ποια ήταν η ενέργειά του στον ουρανό και στη γη; (β) Γιατί δεν ενήργησε εναντίον του βασιλέως του βορρά και του βασιλέως του νότου;

² Στο έτος 1914 (μ.Χ.) ο Μιχαήλ ηγέρθη με Βασιλική δύναμι και εξουσία. Σύμφωνα, λοιπόν, με την όρασι του Δανιήλ 7:13, 14, ο δοξασμένος Υιός του ανθρώπου στον ουρανό εφέρθη ενώπιον του Παλαιού των Ημερών και ανέλαβε την αιώνια βασιλεία, της οποίας είναι ο δικαιωματικός με όρκο Κληρονόμος. Επειδή αυτός ήταν εκείνος που είχε «δικαίωμα» σ’ αυτήν, ο Ιεχωβά, ο Παλαιός των Ημερών, την παρέδωσε στον Ιησού Χριστό. (Ιεζ. 21:27) Αμέσως εκείνη η βασιλεία επολέμησε εναντίον του Σατανά και των δαιμόνων του και τους κατέρριψε στη γη, για ν’ αναμείνουν εδώ τον παγκόσμιο «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος.» Η Βασιλεία, επίσης, κατηύθυνε τη δύναμί της προς τη γη, ιδιαίτερα υπέρ της τάξεως του αγιαστηρίου και του πολλού όχλου των «άλλων προβάτων», που επρόκειτο να συναχθούν. (Ιωάν. 10:16) Εν τούτοις, η βασιλεία εκείνη δεν «ήλθεν» εναντίον του βασιλέως του βορρά και του βασιλέως του νότου σε μια μάχη Αρμαγεδδώνος για να καταστρέψη όλα τα βασίλεια του κόσμου τούτου. Όπως ο συμβολικός λίθος, που απεκόπη από το όρος χωρίς ανθρώπινα χέρια, έτσι και η βασιλεία αυτή ιδρύθη από τον Θεό του ουρανού, αλλά δεν εχτύπησε τότε τη μετάλλινη εικόνα του ενυπνίου του Ναβουχοδονόσορ στα από σίδερο και πηλό πόδια της και δεν κατέστρεψε όλες τις επίγειες κυβερνήσεις που εξεικονίζοντο από την εικόνα. Υπήρχαν κι άλλα μέρη του θείου θελήματος που έπρεπε πρώτα να γίνουν επάνω στη γη πριν από την καταστροφή του παρόντος συστήματος πραγμάτων στον Αρμαγεδδώνα.

 3. Αντίθετα στην επιθυμία του Σατανά, τι αποτελεί σκοπόν του Ιεχωβά να μη γίνη με τον επικείμενο παγκόσμιο πόλεμό του, και συνεπώς τι απαιτεί αυτό υπέρ των λαών;

³ Όσο κι αν ήθελε να το πράξη ο Σατανάς ή Διάβολος για να εξυπηρετήση τον παράφρονα σκοπό του «να άρχη ή να καταστρέψη,» δεν αποτελεί σκοπό του Ιεχωβά Θεού εκκενώση τη γη από κατοίκους με τον πόλεμό του μεταξύ της βασιλείας του και του κόσμου του Σατανά. Ο τετρακισχιλιετής κόσμος του Σατανά πρέπει να ξεκαθαρισθή, για να διανοιχθή ο δρόμος για τον δίκαιο νέο κόσμο του Ιεχωβά κάτω από το Σπέρμα της «γυναικός» του, τον Ιησού Χριστό. Εφόσον πρόκειται για έναν κόσμο που προορίζεται να καταστραφή στον παγκόσμιο εκείνο πόλεμο, οι άνθρωποι στη γη δεν θα μπορέσουν να διαφύγουν εκείνον τον πόλεμο με ταξίδια στο διάστημα ή με βαθιές καταδύσεις ατομοκινήτων υποβρυχίων, αλλά θ’ αντιμετωπίσουν καταστροφή. Από το έτος 1914 εχρειάζετο να προειδοποιηθούν για το τι επίκειται και να πληροφορηθούν αν υπάρχη κανένας Θεόδοτος τρόπος διαφυγής. Αυτό απαιτούσε να δοθή μια παγκόσμια μαρτυρία σε όλη την οικουμένη, σε όλες τις φυλές κι εθνικότητες, πριν έλθη το τέλος του κόσμου του Σατανά και στα δύο του μέρη, ορατό και αόρατο.

 4. Ήταν αυτό υποχρεωτικό για τον Θεό, και ποιους θα ήγειρε ο Θεός για το ψυχοσωτήριο έργον, και ποιοι θα διεφυλάσσοντο στον Αρμαγεδδώνα;

⁴ Δεν είναι υποχρεωτικό για τον Παντοδύναμο Θεό να το πράξη αυτό, αλλά υπήρξε η φιλάγαθη πορεία του ελέους του να στείλη προειδοποίησι πριν από το ασύνηθες έργον του καταστροφής των εχθρών του. Για να επιδοθή αυτή η προειδοποιητική αγγελία και να γίνη η καθοδήγησις προς ένα ασφαλές καταφύγιον, υπήρχε ανάγκη εκείνων που θα επέδιδαν την αγγελία και θα ήσαν ασφαλείς οδηγοί. Ποιους θα επρομήθευε ο Ιεχωβά γι’ αυτό το σωτήριο έργον; Αγγέλους από τον ουρανό; Όχι· αλλά την τάξι του αγιαστηρίου του, της οποίας ένα υπόλοιπο ήταν στη γη. Ο συμβολικός, λοιπόν, λίθος του Θεού, η βασιλεία του γιού του, δεν εχτύπησε τη συμβολική εικόνα της ορατής επιγείου οργανώσεως του Σατανά και δεν την συνέτριψε στο έτος 1918, όταν «το άγιον κατοικητήριον αυτού κατεβλήθη», η δε τάξις του αγιαστηρίου ‘κατεπατήθη.’ Αλλ’ ο ουράνιος Μιχαήλ ηγέρθη σε Βασιλική εξουσία, και ηλευθέρωσε αυτούς τους πιστούς, διότι ευρέθησαν γεγραμμένοι εν τω βιβλίω. Αυτούς τους αφύπνισε σε δράσι για να δώσουν παντού τη μαρτυρία της Βασιλείας που προελέχθη. (Ματθ. 24:14) Ας απέρριπτε το «ευαγγέλιον της βασιλείας» όποιος ήθελε, αλλ’ όσοι ενεστερνίσθησαν τη μαρτυρία κι έκαμαν τη Βασιλεία μοναδική των ελπίδα σωτηρίας θα διεφυλάσσοντο στη μάχη του Αρμαγεδδώνος.

 5, 6. (α) Σε ποια χρονολογία που μπορεί να εξακριβωθή εγεννήθη η βασιλεία του Θεού από τον Υιόν του, και σε ποια χρονολογία που μπορεί να εξακριβωθή επήλθε ο κατακλυσμός της εποχής του Νώε; (β) Τι είπε ο Ιησούς σχετικά με το να γνωρίσωμε πότε έρχεται στη βασιλεία του εναντίον του κόσμου του Σατανά στον Αρμαγεδδώνα;

⁵ Σε μια χρονολογία που μπορεί να εξακριβωθή, στο τέλος των «καιρών των εθνών» εγεννήθη η βασιλεία του Θεού στο έτος 1914, ο δε Μιχαήλ και οι άγγελοί του άρχισαν να μάχωνται εναντίον του αοράτου μέρους του κόσμου του Σατανά στον ουρανό. Το δαιμονικό μέρος του κόσμου του Σατανά κατερρίφθη στην αόρατη περιοχή που γειτονεύει με τη γη στο έξω διάστημα δια μέσου του οποίου ο βασιλεύς του βορρά κι ο βασιλεύς του νότου εκτοξεύουν τις σελήνες της γης ή δορυφόρους ή διαστημόπλοια. Αλλά η μέρα και η ώρα που θ’ αναλάβη και πάλι ο Μιχαήλ, ο Υιός του Θεού, με Βασιλική εξουσία, τη μάχη στον Αρμαγεδδώνα δεν είναι γνωστή, πράγμα που αφήνει και το έτος της άγνωστο σ’ εμάς από πριν. Στο έτος που ο Ιεχωβά εξήλειψε τον «παλαιόν κόσμον», τον «κόσμον των ασεβών», ο Νώε, αφού επεράτωσε την τριώροφη κιβωτό για την επιβίωσι της οικογενείας του και των ειδών των ζώων, έλαβε γνώσιν της ημέρας στην οποίαν θα επήρχετο ο κατακλυσμός στη γη. (2 Πέτρ. 2:5· Γέν. 7:1-11) Στους «ασεβείς» δεν είχε λεχθή η ημέρα, αλλ’ αυτοί είχαν αρκετή ακουστή και ορατή μαρτυρία στο κήρυγμα τον Νώε, στην αποπεράτωσι της κιβωτού από αυτόν και στη σύναξι των ζώων και πτηνών μέσα σ’ αυτήν για να γνωρίζουν ότι προσήγγιζε ο παγκόσμιος κατακλυσμός. Μπορούμε εμείς σήμερα να γνωρίζωμε πότε έρχεται ο Υιός του Θεού στη βασιλεία του εναντίον του κόσμου του Σατανά στον Αρμαγεδδώνα; Η προφητεία του Ιησού για το τέλος του κόσμου λέγει:

⁶ «Περί δε της ημέρας εκείνης και της ώρας ουδείς γινώσκει, ουδέ οι άγγελοι των ουρανών, [ουδέ ο Υιός, ΜΝΚ], ειμή ο Πατήρ μόνος. Και καθώς αι ημέραι του Νώε, ούτω θέλει είσθαι και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου. Διότι καθώς εν ταις ημέραις ταις προ του Κατακλυσμού ήσαν τρώγοντες και πίνοντες, νυμφευόμενοι και νυμφεύοντες, έως της ημέρας καθ’ ην ο Νώε εισήλθεν εις την κιβωτόν· και δεν ενόησαν, εωσού ήλθεν ο κατακλυσμός, και εσήκωσε πάντας· ούτω θέλει είσθαι και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου. . . . Δια τούτο και σεις γίνεσθε έτοιμοι· διότι καθ’ ην ώραν δεν στοχάζεσθε, έρχεται ο Υιός του ανθρώπου.»—Ματθ. 24:36-44· Λουκ. 21:26, 27· 2 Πέτρ. 2:5.

 7. (α) Εκείνος ο κατακλυσμός δεν επήλθε έως τότε που τι έλαβε χώραν, και για ποιο παρόμοιο λόγο δεν επήλθε από τον Ιεχωβά η καταστροφή των λαών στο 1918; (β) Για παράδειγμα, τι είπε ο Ιησούς σχετικά με τις «ημέρες του Λωτ»;

⁷ Ας σημειωθή εδώ ότι ο κατακλυσμός που κατέστρεψε τον κόσμο δεν εφώρμησε στον απρόσεκτο λαό ως τότε που ο Νώε έβαλε την οικογένειά του και τα υποτακτικά πτηνά και ζώα μέσα στην κιβωτό που ήταν ασφαλής από τον κατακλυσμό. Το ευτυχές αποτέλεσμα υπήρξε ότι οκτώ άνθρωποι, εκτός από τα πτηνά και τα ζώα, επέζησαν από την καταστροφή του παλαιού κόσμου και άρχισαν να ζουν σε μια καθαρισμένη γη στον κόσμο που συνεχίσθη ως αυτόν τον «έσχατον καιρόν.» Ευτυχής ήταν η οικογένεια του Νώε που επρόσεξε κι ενώθηκε στο κήρυγμά του και στην κατασκευή της κιβωτού και στη σύναξι των κατωτέρων πλασμάτων! Ομοίως τώρα, η καταστροφή από τον Ιεχωβά δεν κατεφέρθη εναντίον των ασεβών, απροσέκτων ανθρώπων στο έτος 1918. Εκείνοι τους οποίους Αυτός σπλαγχνίζεται πρέπει να βγουν από τη ζώνη του κινδύνου. «Ομοίως», είπε ο Ιησούς προφητεύοντας για το τέλος του κόσμου τούτου, «και καθώς έγεινεν εν ταις ημέραις του Λωτ [του ανεψιού του πιστού Αβραάμ] έτρωγον, έπινον, ηγόραζον, επώλουν, εφύτευον, ωκοδόμουν· καθ’ ην δε ημέραν εξήλθεν ο Λωτ [με την οικογένειά του] από Σοδόμων, έβρεξε πυρ και θείον απ’ ουρανού, και απώλεσεν άπαντας· ωσαύτως θέλει είσθαι καθ’ ην ημέραν ο Υιός του ανθρώπου θέλει φανερωθή.»—Λουκ. 17:28-30· Γέν. 19:1-26· 2 Πέτρ. 2:6-9.

 8.(α) Τι είπε ένας από τους αγγέλους στον Λωτ σχετικά με την αδυναμία του να ενεργήση; (β) Με τι λόγια είπε ο Ιησούς ότι θα εγίνετο διακοπή της θλίψεως για παρόμοιο λόγο;

⁸ Ένας από τους δύο αγγέλους που εβοήθησαν τον Λωτ και τις θυγατέρες του να βγουν από την καταδικασμένη πόλι κι από τη ζώνη του κινδύνου είπε στον Λωτ: «Τάχυνον, διασώθητι εκεί· διότι δεν θέλω δυνηθή να κάμω ουδέν, εωσού φθάσης εκεί [στη Σηγώρ].» (Γέν. 19:22) Ο Μιχαήλ ο μέγας Άρχων και οι άγγελοί του, πιστοί στην πληροφοριακή αυτή εικόνα, δεν θα κάμουν τίποτε για να καταστρέψουν τον όμοιο με τα Σόδομα κόσμο του Σατανά ως τότε που εκείνοι, οι οποίοι εξεικονίζονται από τον Λωτ και τις θυγατέρες του, δηλαδή, τα «άλλα πρόβατα», θα βγουν έξω από το καταδικασμένο αυτό σύστημα πραγμάτων, μέσω της τάξεως του αγιαστηρίου του Ιεχωβά, των εκλεκτών του που είναι ακόμη εν σαρκί. Ο Ιησούς προείπε το πώς ο Ιεχωβά θα επέφερε διακοπή της θλίψεως στην οργάνωσι του Σατανά για να επιτρέψη στους εν σαρκί εκλεκτούς του Ιεχωβά να κάμουν αυτό το ψυχοσωτήριο έργον στα «άλλα πρόβατα.» Ο Ιησούς είπε: «Διότι αι ημέραι εκείναι θέλουσιν είσθαι θλίψις τοιαύτη, οποία δεν έγεινεν απ’ αρχής της κτίσεως την οποίαν έκτισεν ο Θεός, έως του νυν, ουδέ θέλει γείνει. Και εάν ο Κύριος δεν ήθελε συντέμει τας ημέρας εκείνας, δεν ήθελε σωθή ουδεμία σαρξ· αλλά δια τους εκλεκτούς [τους εν σαρκί εισέτι], τους οποίους εξέλεξε, συνέτεμε τας ημέρας.»

 9. Επαληθεύοντας τα λόγια εκείνα, τι έκαμε ο Μιχαήλ στον ωρισμένο καιρό, και συνεπώς ποιοι δεν θα καταστραφούν όταν κατακαούν τα σύγχρονα Σόδομα;

⁹ Ο Μιχαήλ, επαληθεύοντας αυτά τα λόγια του Μάρκου 13:19, 20, απηλευθέρωσε τα μέλη της τάξεως του αγιαστηρίου στο έτος 1919. Γιατί; Για να μπορέσουν ν’ ανανεώσουν την «παντοτεινήν θυσίαν» αίνου στον Θεό για την ίδια των σωτηρία, καθώς και για την υποβοήθησι των πολλών «άλλων προβάτων» να καταφύγουν κάτω από τη βασιλεία του Θεού. Εκεί, κάτω από θεία προστασία με το υπόλοιπο του πνευματικού αγιαστηρίου, αυτά τα «άλλα πρόβατα» δεν θα καταστραφούν μαζί με τα σύγχρονα αυτά Σόδομα, όταν θα τα κατακαύση η καταστροφή σε μια θλίψι τέτοια που ποτέ δεν εγνώρισε το ανθρώπινο γένος από τον καιρό της δημιουργίας.

(Ακολουθεί)

[Υποσημειώσεις]