Ο Θησαυρός μιας Χριστιανικής Καρδιάς

«Ο αγαθός άνθρωπος εκ του αγαθού θησαυρού της καρδίας αυτού εκφέρει το αγαθόν· . . . διότι εκ του περισσεύματος της καρδίας λαλεί το στόμα αυτού.»—Λουκ. 6:45

 1. Σε ποιους και για ποιο πράγμα αποτελεί βεβαίωσι το Λουκάς 6:45;

ΜΙΑ Χριστιανική καρδιά, η καρδιά ενός «αγαθού ανθρώπου» περιέχει ένα θησαυρό αιωνίου πλούτου. Αυτός ο θησαυρός μιας Χριστιανικής καρδιάς διαρκώς συμπληρώνεται και αυξάνει, υπερχειλίζοντας με αφθονία, όμως ποτέ δεν εξαντλείται ούτε καν ελαττώνεται. Τέτοιος θησαυρός βεβαιώνεται για σας, αν επιθυμήτε να είσθε πάντοτε ένας «αγαθός άνθρωπος», με τα εξής λόγια του Ιησού: «Ο αγαθός άνθρωπος εκ του αγαθού θησαυρού της καρδίας αυτού εκφέρει το αγαθόν· και ο κακός άνθρωπος εκ του κακού θησαυρού της καρδίας αυτού εκφέρει το κακόν· διότι εκ του περισσεύματος της καρδίας λαλεί το στόμα αυτού.»—Λουκ. 6:45.

 2. (α) Από τι είδους πλούτη αποτελείται ο θησαυρός της καρδιάς; (β) Τι φέρνει σ’ ένα Χριστιανό η ακριβής γνώσις της Γραφής; (γ) Τι κατέδειξε ο Ιησούς; (δ) Τι αποδεικνύει την πραγματικότητα του θησαυρού της καρδιάς;

² Από τι αποτελείται αυτός ο θησαυρός της καρδιάς; Αν έχωμε υπ’ όψι το γεγονός, ότι από το περίσσευμά της «λαλεί το στόμα αυτού», έπεται ότι ο θησαυρός αποτελείται από τα καλά πλούτη της διανοίας, της καρδιάς και του πνεύματος—τα πνευματικά πλούτη. Ακριβής γνώσις του λόγου του Ιεχωβά καθιστά έναν Χριστιανό συμμέτοχον των πνευματικών εκείνων ιδιοτήτων και ικανοτήτων που κατέχονται από Εκείνον, του οποίου τα λόγια βρίσκονται στο έκτο κεφάλαιο του κατά Λουκάν ευαγγελίου, τον Διδάσκαλον Χριστόν Ιησούν. Η ζωή του και οι λόγοι του κατεδείκνυαν ότι στην καρδιά του ήσαν αγάπη, αλήθεια, κατανόησις, σοφία, χαρά, ειρήνη, πίστις, ελπίδα, εμπιστοσύνη, βεβαίωσις, εκτίμησις του Ιεχωβά Θεού· αυτά είναι πραγματικά πλούτη. Είναι φανερά σήμερα. Προέρχονται από τον λόγον του Θεού, από πίστι και αφοσίωση σ’ Αυτόν, και υπερχειλίζουν στις Χριστιανικές καρδιές. Χριστοειδείς ιδιότητες, Χριστοειδείς ικανότητες, που εκδηλώνονται στη ζωή και στη διαγωγή Χριστιανών, αποδεικνύουν την πραγματικότητα του θησαυρού της καρδιάς. Το περίσσευμα της καρδιάς καθιστά ικανό το στόμα να λαλή. Σ’ αυτή την ικανότητα να μιλούμε έτσι αγαθά πράγματα, συμβάλλουν όλα τα πνευματικά πλούτη που περιλαμβάνει ο θησαυρός της καρδιάς, και εκτελούν το μέρος των.

 3, 4. Τι πρέπει να παρατηρηθή εν όψει του εδαφίου 40 του κεφαλαίου 6 του Λουκά;

³ Για να δοθή ο ορισμός και να προσδιορισθή η ταυτότης αυτού του θησαυρού μιας Χριστιανικής καρδιάς, υπάρχουν περισσότερα να λεχθούν, αν έχωμε υπ’ όψι όσα είχε δηλώσει ο Διδάσκαλος της Χριστιανοσύνης εν σχέσει με τη διδασκαλία, όπως αναγράφεται στο ευαγγέλιο του Λουκά, κεφάλαιο έκτο, εδάφιο τεσσαρακοστό. Τα ακόλουθα πρέπει να παρατηρηθούν:

⁴ Από το περίσσευμα της καρδιάς του που ήταν αφωσιωμένη στον Ιεχωβά, ο Χριστός Ιησούς έδωσε διδασκαλία προς αίνον του Θεού και ευλογία εκείνων τους οποίους εδίδασκε. Ότι τους εξεπαίδευσε τελείως και ότι αυτοί εδέχθησαν τη διδασκαλία του πλήρως έγινε φανερό μ’ ένα ειδικό τρόπο, σύμφωνα με τους λόγους του: «Δεν είναι μαθητής ανώτερος του διδασκάλου αυτού· πας δε τετελειοποιημένος θέλει είσθαι ως ο διδάσκαλος αυτού.» (Λουκ. 6:40) Η απόδειξις από μέρους εκείνων που εξεπαιδεύθησαν ήταν στο ότι ήσαν όμοιοι με τον εκπαιδευτή. Από τούτο βλέπομε τι είναι εκείνο που ο Ιησούς δείχνει ότι αποτελεί την απόδειξι της επιτυχίας στη διδασκαλία: διδασκαλία που δίδεται πλήρως και λαμβάνεται πλήρως εκδηλώνεται από εκείνον που διδάσκεται όταν είναι όμοιος μ’ αυτόν που διδάσκει. Το γεγονός της επιτυχούς διδασκαλίας βεβαιώνεται από ό,τι λέγει και πράττει ο μαθητής καθ’ ομοίωσιν του διδασκάλου. Από το εδάφιο Λουκάς 6:45 εμάθαμε ότι η απόδειξις του θησαυρού της Χριστιανικής καρδιάς παρέχεται με ό,τι λαλεί το στόμα από το περίσσευμα της καρδιάς.

 5. (α) Πώς εκδηλώνεται ο θησαυρός της καρδιάς; (β) Γιατί είναι θησαυρός «τέχνης»;

⁵ Συνεπώς, ο θησαυρός μιας Χριστιανικής καρδιάς εκδηλώνεται από τον κάτοχον με το να είναι όμοιος προς τον διδάσκαλό του καταδεικνύοντας την ενεργό ιδιότητα και ικανότητα του να διδάσκη. Ο θησαυρός περιλαμβάνει αυτή την ενεργό ιδιότητα και ικανότητα του να διδάσκη κανείς, και έτσι είναι ένας θησαυρός τέχνης, της πιο υψηλής τέχνης, της «τέχνης του διδάσκειν».—2 Τιμ. 4:1,2, ΜΝΚ· Πάρκχωρστ.

 6. Σε ποιες δύο δραστηριότητες ενασχολείται ένας «αγαθός άνθρωπος»;

⁶ Ένας «αγαθός άνθρωπος» είναι πάντοτε ένας μαθητής, ένας που πάντοτε μαθαίνει. Συγχρόνως, όπως ο διδάσκαλος του, και αυτός ο ίδιος πάντοτε διδάσκει. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά κατανοούν τη σπουδαιότητα του να είναι διδάσκαλοι, προσέχοντας τα Γραφικά εδάφια που αναφέρουν το έργο διδασκαλίας του Ιησού, όπως το Ματθαίος 5:2, όπου αναγράφεται ότι ο Ιησούς «ανοίξας το στόμα αυτού, εδίδασκεν αυτούς.» Ο Ιησούς «πάλιν ήρχισε να διδάσκη πλησίον της θαλάσσης· . . . Και εδίδασκεν αυτούς δια παραβολών πολλά, και έλεγε προς αυτούς εν τη διδαχή αυτού.» (Μάρκ. 4:1, 2) Το κατά Μάρκον 9:31 αναφέρει ότι «εδίδασκε τους μαθητάς αυτού, και έλεγε προς αυτούς.»

 7. Ποια εντολή σημειώνεται εδώ;

⁷ Ο στοργικός αυτός Διδάσκαλος έδωσε άμεσες εντολές στους Χριστιανούς ότι έπρεπε να διδάσκουν, λέγοντας, «Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, . . . διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς.»—Ματθ. 28:19, 20.

 8. Αναφέρατε μερικά γεγονότα σχετικά με τη διδασκαλία των αποστόλων.

⁸ Μεταξύ εκείνων που εδιδάχθησαν από τον Ιησούν ήσαν οι απόστολοί του, και αυτοί θεωρούσαν επιτακτική την προσωπική συμμετοχή τους στη διδασκαλία άλλων. Εκήρυτταν, και «πάσαν ημέραν εν τω ιερώ και κατ’ οίκον δεν έπαυον διδάσκοντες και ευαγγελιζόμενοι τον Ιησούν Χριστόν.» (Πράξ. 5:42) Ο άπάστσλος Παύλος έκαμε τον θησαυρό της διδασκαλίας του να εξέχη από τη γενικώτερη έκφρασι κηρύγματος όταν είπε: «Ετάχθην εγώ κήρυξ και απόστολος και διδάσκαλος.»—2 Τιμ. 1:11.

 9. Αναφέρατε την κατανόησι που έχετε της εκτιμήσεως της διακονίας από τον Παύλο.

⁹ Αυτός ο ωραίος θησαυρός της καρδιάς, ο θησαυρός της διακονίας, της ικανότητος για κήρυγμα και διδασκαλία, πρέπει να εκτιμάται από τους Χριστιανούς επάνω από κάθε τι άλλο. Ο Παύλος το εκφράζει αυτό: «Κράτει το υπόδειγμα των υγιαινόντων λόγων, τους οποίους ήκουσας παρ’ εμού, μετά πίστεως και αγάπης της εν Χριστώ Ιησού. Την καλήν παρακαταθήκην φύλαξον δια του πνεύματος του αγίου του ενοικούντος εν ημίν.» (2 Τιμ. 1:13, 14) Πού βρίσκεται αυτή η «καλή παρακαταθήκη»; Δεν βρίσκεται στη Χριστιανική καρδιά;

10. Δείξτε τη διαφορά μεταξύ κηρύγματος και διδασκαλίας.

¹⁰ Επί μερικόν καιρό έχομε κατανοήσει μια διαφορά μεταξύ κηρύγματος και διδασκαλίας. Διαρκώς περισσότερο εκτιμούμε το γεγονός ότι ενώ οι Χριστιανοί είναι κήρυκες, πρέπει επίσης να είναι διδάσκαλοι, όπως ήταν ο Παύλος και οι άλλοι απόστολοι και, κατ’ εξοχήν, ο Χριστός Ιησούς ο ίδιος. Κηρύττω την αλήθεια σημαίνει πληροφορώ άλλα άτομα για τον λόγον του Θεού, και για τον Ιεχωβά, και για τις θαυμαστές του ιδιότητες και σκοπούς. Διδάσκω στους ανθρώπους αυτά τα πράγματα σημαίνει θέτω στην καρδιά τους και στη διάνοιά τους γνώσι και κατανόησι, έτσι ώστε αυτά τα άτομα να μπορούν, με τη σειρά τους, να μιλούν από το περίσσευμα της καρδιάς.

11. (α) Πότε ένα άτομο έχει διδαχθή; (β) Πώς δείχνει ότι εδιδάχθη επιτυχώς; (γ) Εξηγήστε πώς οι μαθηταί γίνονται όμοιοι με τους διδασκάλους.

¹¹ Ένα άτομο λέμε ότι εδιδάχθη, όταν αυτό το ίδιο μπορή να πη στον διδάσκαλο του, ή σ’ έναν άλλον, πράγματα που είναι στην καρδιά του και στη διάνοιά του και που είναι σύμφωνα με τον λόγον και τις αρχές του Ιεχωβά Θεού. Μπορείτε να εκφρασθήτε πάνω σ’ αυτά τα πράγματα, δεν μπορείτε; Καθώς κατανοείτε αλήθειες από τις Άγιες Γραφές, μπορείτε να τις μοιρασθήτε με άλλους. Όταν ενεργήτε έτσι, με τρόπο που ένα άλλο άτομο να μπορή, με τη σειρά του, να κατανοήση και να πιστέψη αυτές τις Γραφικές αλήθειες και να μπορή να τις ξαναπή σε σας και να τις διατυπώση σε άλλους, τότε εγίνατε όμοιος με τον διδάσκαλο σας και, σ’ ένα βαθμό, ο μαθητής σας έγινε όμοιος με σας.

12. Τι κάνει ένας Χριστιανός διδάσκαλος;

¹² Συνεπώς ο διδάσκαλος εξηγεί τα πράγματα στον σπουδαστή και έχει πραγματικό ενδιαφέρον για τον σπουδαστή του λόγου του Θεού, τον οποίον ο διδάσκαλος βοηθεί. Τούτο μας υπενθυμίζει τον τρόπο με τον οποίον εδίδασκε ο Παύλος, όπως αναγράφεται στις Πράξεις 17:2, 3, όπου μαθαίναμε ότι «διελέγετο . . . από των γραφών, εξηγών και αποδεικνύων» τα περί του Χριστού Ιησού.

ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΣΠΟΥΔΑΣΤΟΥ

13. (α) Τι πρέπει να αναγνωρίση ο σπουδαστής; (β) Τι ακολουθεί αυτή την αναγνώρισι;

¹³ Πρέπει να έχετε αέρα, νερό και τροφή για να διατηρήσετε τη ζωή. Αυτά είναι φυσικές ανάγκες που αναγνωρίζομε. Τις έχομε από κοινού με όλα τα άλλα άτομα. Επίσης, έχετε πνευματικές ανάγκες, όπως έχουν και όλοι οι άλλοι άνθρωποι. Αν αναγνωρίζετε την ανάγκη σας για πνευματική τροφή, μπορείτε να κάμετε τα κατάλληλα βήματα για να ικανοποιήσετε αυτή την ανάγκη, όπως ακριβώς μπορείτε να κάμετε τα κατάλληλα βήματα για να ικανοποιήσετε την ανάγκη για υλική τροφή, κατανοώντας ότι αυτή απαιτείται διαρκώς.

14. (α) Αναφέρατε την πρώτη ουσιώδη απαίτησι για την ικανοποίησι της πνευματικής ανάγκης. (β) Ποια άλλα πράγματα πρέπει να κάμη ο σπουδαστής;

¹⁴ Για να ικανοποιήση την πνευματική ανάγκη ένα άτομο πρέπει πρώτα να κατανοήση και παραδεχθή ότι η ανάγκη υπάρχει και έπειτα να προβή στη μελέτη του λόγου του Θεού για πνευματική διατροφή. Στη μελέτη ο σπουδαστής θέτει τη διάνοιά του επάνω στο θέμα που εξετάζεται. Συγκεντρώνεται για να εισαγάγη στη διάνοια τις σκέψεις που του φέρνουν κατανόησι. Εκτός από αυτή την κατανόησι της αληθείας της Γραφής που εμελέτησε κατ’ ιδίαν, μ’ έναν άλλο διδάσκαλο, ή σε μια εκκλησία Χριστιανών, υπάρχει και κάτι άλλο που πρέπει να πράξη ο σπουδαστής για να κάμη να έχουν αξία γι’ αυτόν τα καλά πράγματα που απέκτησε μέσω της μελέτης. Αυτή η απαίτησις είναι ένας Βιβλικός κανών, μια θεόδοτη αρχή. Δεν είναι κάτι δύσκολο. Είναι εύκολο να συμμορφωθή κανείς μ’ αυτήν. Τα καλά της αποτελέσματα είναι βέβαια όταν έχη γίνει συμμόρφωσις μ’ αυτήν. Είναι κάτι ουσιώδες.

15. Εκφράσατε την πεποίθησί σας για το νόημα του Γαλάτας 6:6.

¹⁵ Ποια είναι η πρόσθετη απαίτησις στην οποία πρέπει ν’ ανταποκριθή ο σπουδαστής; Η εξής: Τώρα, έχοντας αποκτήσει γνώσι και πιστεύοντας την αλήθεια που αναγνωρίζει από τον λόγον του Θεού, πρέπει να κάμη εκδήλωσι ή έκφρασι της πεποιθήσεώς του. «Ο δε κατηχούμενος τον λόγον, ας κάμνη τον κατηχούντα μέτοχον εις πάντα τα αγαθά.» (Γαλ. 6:6) Τούτο σημαίνει ότι πρέπει να εκθέση με τη γλώσσα του, με τα δικά του λόγια, με τον τρόπο του, εκείνο που γνωρίζει από τη Γραφή ότι είναι αληθινό. Πρέπει να κάμη μέτοχον τον προσωπικό του διδάσκαλο των πραγμάτων που έμαθε και να τα πη επίσης σε άλλους.

16. Όταν αποδίδεται υπακοή στο Γαλάτας 6:6, ποια πρόοδος καταδεικνύεται;

¹⁶ Όταν ο σπουδαστής εκφράζη την αλήθεια που έμαθε από τον λόγον του Θεού, διδάσκει σε κάποιο βαθμό. Όταν ο σπουδαστής εκφράζεται σ’ ένα άλλο πρόσωπο, γίνεται όμοιος με τον διδάσκαλο. Το ζήτημα για έναν Χριστιανό δεν είναι να κηρύττη απλώς και να σταματήση εκεί. Όχι. Ο διδάσκαλος βοηθεί τον σπουδαστή να εκφράζεται με απαντήσεις που ο διδάσκαλος μπορεί ν’ ακούη. Αυτή είναι μια εκδήλωσις πεποιθήσεως από μέρους του σπουδαστού. Σ’ ένα βαθμό είναι διδασκαλία από μέρους του σπουδαστού, επειδή εκφράζει αλήθειες που προέρχονται από τον Ιεχωβά Θεό, μέσω του διωρισμένου του διδασκάλου Χριστού Ιησού, μέσω του λόγου του, της Γραφής, μέσω του αγωγού του, της κοινωνίας Νέου Κόσμου.

17. (α) Ποιο είναι το προνόμιο του διδασκάλου; (β) Ποιο είναι το προνόμιο του μαθητού; (γ) Σε ποιους εφαρμόζεται το Γαλάτας 6:6; (δ) Για ποιο πράγμα είσθε πεπεισμένος ως προς τη διαφύλαξι του θησαυρού της αληθείας, ευλογίας και ωριμότητος;

¹⁷ Σεις, λοιπόν, ως Χριστιανός διδάσκαλος, βοηθήστε τον σπουδαστή να εκφρασθή. Ή σεις, ως Χριστιανός σπουδαστής, εκφρασθήτε. Συμμετέχετε με τον διδάσκαλο σας και με την εκκλησία στις μελέτες της εκκλησίας. Δημιουργήστε ευκαιρίες για να εκθέσετε τις πεποιθήσεις σας ως προς το τι εμάθατε από τη Γραφή. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά το πράττουν αυτό, επισκεπτόμενοι ακόμη και τα σπίτια ξένων στη διακονία των από σπίτι σε σπίτι. Είσθε μήπως από εκείνους που υπήρξαν Χριστιανοί διάκονοι επί πολλά χρόνια; Ή υπήρξατε ένας αφιερωμένος δούλος του Θεού επί ένα βραχύτερο χρονικό διάστημα; Ίσως τώρα μόλις αρχίζετε τη μελέτη σας του λόγου του Θεού και τη συνταύτισί σας με την κοινωνία Νέου Κόσμου. Όλοι, ωστόσο, πραγματικά διδάσκονται από τον Ιεχωβά, μέσω του Χριστού Ιησού και μέσω της κοινωνίας Νέου Κόσμου και διακόνων που βρίσκονται εκεί. Όλοι, ασχέτως καταγωγής ή τωρινών προνομίων υπηρεσίας, ακολουθούν τον Γραφικόν κανόνα: ‘Κάμνετε τον κατηχούντα μέτοχον εις πάντα τα αγαθά.’ (Γαλ. 6:6) Μεταδίδετε. Αυτός είναι ένας ουσιώδης τρόπος να εκδηλώσετε πεποίθησι. Τούτο πρέπει να το κάμωμε για να ενισχύσωμε και διατηρήσωμε την πίστι στις αλήθειες που εμάθαμε. Με το να μεταδίδωμε έτσι από το περίσσευμα της καρδιάς μας μέσω του λόγου μας που λαλείται από τον θησαυρό της καρδιάς, διαφυλάττομε και αυξάνομε τον θησαυρό της αληθείας, της ευλογίας και της ωριμότητος που πρέπει να έχουν οι Χριστιανοί.

ΤΕΧΝΗ ΣΥΜΦΥΗΣ ΜΕ ΤΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ

18. Μπορούμε κατάλληλα να ορίσωμε τη διδασκαλία του λόγου του Θεού ως «τέχνη»;

¹⁸ Ο απόστολος Παύλος παρεκάλεσε τους ομοίους του Χριστιανούς να αποτιμήσουν κατάλληλα τον θησαυρό της διδασκαλίας, λέγοντας στον Τιμόθεο: «Διαμαρτύρομαι λοιπόν εγώ ενώπιον του Θεού, και του Κυρίου Ιησού Χριστού . . . εν τη επιφανεία αυτού και τη βασιλεία αυτού [να πράξη τι;]· Κήρυξον τον λόγον επίμενε εγκαίρως, ακαίρως· έλεγξον, επίπληξον, πρότρεψον μετά πάσης μακροθυμίας και διδαχής [τέχνης διδασκαλίας, ΜΝΚ].» (2 Τιμ. 4:1, 2) Από τα πράγματα που αναφέρονται εδώ, ποιο έχει την έννοια ότι αποτελεί «τέχνη»; Το κήρυγμα; Ο έλεγχος; Η επίπληξις; Η προτροπή; Διάφορες μεταφράσεις δείχνουν ότι η διδαχή είναι τέχνη· είναι τέχνη του να είναι κανείς «ως ο διδάσκαλος αυτού.»—ΜΝΚ· ΜΑΜ· Φένταν· Πάρκχωρστ· Κραμπόν· κλπ.

19. Ποια είναι η πεποίθησίς σας ως προς τη σωτηρία ζωής;

¹⁹ Η Χριστιανική διδαχή είναι η πιο υψηλή από τις τέχνες για πολλούς λόγους, ένας από τους οποίους είναι ότι από αυτήν εξαρτάται η ζωή. Η ζωή ποιου; Η ζωή και του διδασκάλου και του διδασκομένου, όπως διατυπώνεται στην 1 Τιμόθεον 4:16: «Πρόσεχε εις σεαυτόν και εις την διδασκαλίαν· επίμενε εις αυτά. Διότι τούτο πράττων, και σεαυτόν θέλεις σώσει και τους ακούοντάς σε.» Με ποιόν τρόπο η ζωή και του διδασκάλου και του σπουδαστού εξαρτάται από την τέχνη της διδαχής;

20. Τι πρέπει να έχωμε για ν’ αποκτήσωμε ζωή;

²⁰ Αφού ο Ιεχωβά Θεός είναι η Πηγή της ζωής, για ν’ αποκτήσωμε αιώνια ζωή, πρέπει να έχωμε την επιδοκιμασία του. Δεν δείχνει μήπως το Αποκάλυψις 7:15-17 την επιδοκιμασία του Ιεχωβά στο μεγάλο πλήθος ατόμων που αναφέρεται εκεί; «Δια τούτο είναι ενώπιον του θρόνου του Θεού, και λατρεύουσιν αυτόν ημέραν και νύκτα εν τω ναώ αυτού· και ο καθήμενος επί του θρόνου θέλει κατασκηνώσει επ’ αυτούς. Δεν θέλουσι πεινάσει πλέον, ουδέ θέλουσι διψήσει πλέον, ουδέ θέλει πέσει επ’ αυτούς ο ήλιος, ουδέ κανέν καύμα· διότι το Αρνίον το αναμέσον του θρόνου θέλει ποιμάνει αυτούς, και οδηγήσει αυτούς εις ζώσας πηγάς υδάτων· και θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών.» Τούτο δείχνει ποίμανσι από το Αρνίον Χριστόν Ιησούν. Τούτο δείχνει τον Θεό τον ίδιο να εξαλείφη τα δάκρυα εκείνων που ωδηγήθησαν στην πηγή της ζωής. Χρειαζόμεθα αυτή την επιδοκιμασία του Ιεχωβά Θεού.

21. Τι απαιτείται από μας για να έχωμε την επιδοκιμασία του Θεού;

²¹ Για να έχωμε την επιδοκιμασία του Θεού, πρέπει να ταχθούμε υπέρ αυτού, υποστηρίζοντας τη λατρεία του. Το ότι ο σπουδαστής πρέπει να είναι όμοιος με τον διδάσκαλο περιλαμβάνει το να ταχθή σταθερά με το μέρος του Θεού: «Δεν είναι μαθητής ανώτερος του διδασκάλου, ουδέ δούλος ανώτερος του κυρίου αυτού. Αρκετόν είναι εις τον μαθητήν να γείνη ως ο διδάσκαλος αυτού, και ο δούλος ως ο κύριος αυτού. Εάν τον οικοδεσπότην ωνόμασαν Βεελζεβούλ, πόσω μάλλον τους οικιακούς αυτού; Μη φοβηθήτε λοιπόν αυτούς· διότι δεν είναι ουδέν κεκαλυμμένον το οποίον δεν θέλει ανακαλυφθή· και κρυπτόν, το οποίον δεν θέλει γνωσθή. Ό,τι σας λέγω εν τω σκότει, είπατε εν τω φωτί· και ό,τι ακούετε εις το ωτίον, κηρύξατε επί των δωμάτων. Και μη φοβηθήτε από των αποκτεινόντων το σώμα, την δε ψυχήν μη δυναμένων να αποκτείνωσι· φοβήθητε δε μάλλον τον δυνάμενον και ψυχήν και σώμα να απολέση εν τη γεέννη. Δύο στρουθία δεν πωλούνται δι’ έν ασσάριον; και έν εξ αυτών δεν θέλει πέσει επί την γην, άνευ του θελήματος του Πατρός σας. Υμών δε και αι τρίχες της κεφαλής είναι πάσαι ηριθμημέναι. Μη φοβηθήτε λοιπόν· πολλών στρουθίων διαφέρετε σεις.» (Ματθ. 10:24-31) Μια άφοβη στάσις υπέρ του Ιεχωβά φανερώνεται εδώ ότι είναι αναγκαία. Μπορούμε να λάβωμε αυτή τη στάσι χωρίς να είμεθα αφωσιωμένοι στον Θεό; Όχι.

22. Τι απαιτεί το να ταχθούμε υπέρ του Ιεχωβά;

²² Από ευγνωμοσύνη προς τον Ιεχωβά λόγω της ευλογίας του πίστεως και γνώσεως, πρέπει να έχωμε αφοσίωσι στον Θεό για να ταχθούμε σταθερά υπέρ αυτού. «Καθώς λοιπόν παρελάβετε τον Χριστόν Ιησούν τον Κύριον, εν αυτώ περιπατείτε, ερριζωμένοι και εποικοδομούμενοι εν αυτώ, και στερεούμενοι εν τη πίστει, καθώς εδιδάχθητε, περισσεύοντες εν αυτή μετά ευχαριστίας.» (Κολ. 2:6, 7) Αν πραγματικά περισσεύωμε σε ευχαριστία προς τον Θεό, θα οδηγηθούμε σε αφοσίωσι σ’ αυτόν και έτσι θα είμεθα πνευματικώς ισχυροί για να ταχθούμε σταθερά υπέρ αυτού.

23. Τι ρόλο παίζει η γνώσις όσον αφορά την αφοσίωσι στον Θεό;

²³ Σύμφωνα με τα προηγούμενα λόγια της προς Κολοσσαείς επιστολής 2:6, 7, πώς έρχεται η πίστις στην οποία πρέπει να στερεωθή ένας Χριστιανός; Έρχεται με το να διδαχθή. Γνώσις της αληθείας είναι η βάσις. Τούτο σημαίνει, όχι απλώς κάποιο είδος γνώσεως για οποιαδήποτε αλήθεια ή γεγονός, αλλ’ αναφέρεται σ’ εκείνο για το οποίο μίλησε ο απόστολος Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή 10:2, 3: «Διότι μαρτυρώ περί αυτών, ότι έχουσι ζήλον Θεού, αλλ’ ουχί κατ’ επίγνωσιν. Επειδή μη γνωρίζοντες την δικαιοσύνην του Θεού, και ζητούντες να συστήσωσι την ιδίαν αυτών δικαιοσύνην, δεν υπετάχθησαν εις την δικαιοσύνην του Θεού.» Εκείνοι, στους οποίους ανεφέρετο ο Παύλος εδώ, δεν μπορούσαν να είναι αφωσιωμένοι στον Θεό παρά τον πεπλανημένο θρησκευτικό τους ζήλο, επειδή δεν είχαν ακριβή γνώσι, και συνεπώς δεν εγνώριζαν τη δικαιοσύνη του Θεού. Σ’ αυτή την κατάστασι δεν μπορούσαν να είναι αφοσιωμένοι στον Θεό και στη δικαιοσύνη του, ούτε μπορούσαν να υποταχθούν με αφοσίωσι στη δικαιοσύνη του Θεού. Ο Παύλος λέγει ότι η ακριβής γνώσις είναι αναγκαία. Τι χρειαζόμεθα για να λάβωμε ακριβή γνώσι της αληθείας του Θεού;

24. (α) Για απόκτησι γνώσεως τι απαιτείται; (β) Πώς το 2 Πέτρου 3:15-18 μας πείθει γι’ αυτό; (γ) Η πεποίθησίς μας, λοιπόν, βρίσκει έκφρασι σε ποια δήλωσι του Ιησού;

²⁴ Για να έχωμε τη γνώσι που είναι αναγκαία για να μας οδηγήση σε αφοσίωσι στον Θεό με όλες τις προκύπτουσες ευλογίες της, πρέπει να έχωμε έναν διδάσκαλο. Για να έχουν άλλα άτομα αυτή την απαιτούμενη γνώσι, πρέπει να διδαχθούν. Για να είμεθα εμείς όμοιοι με τον διδάσκαλό μας, από τον οποίον έχομε διδαχθή, πρέπει, με τη σειρά μας, να διδάξωμε. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να οδηγηθούν άτομα στη λατρεία του Ιεχωβά Θεού και στην αιώνια ζωή. Η Δευτέρα Επιστολή του Πέτρου 3:15 -18 θετικά δείχνει ότι ένας άνθρωπος δεν μπορεί να βασισθή ασφαλώς στη σοφία του για να κατανοήση τον λόγο του Θεού. Ο Πέτρος λέγει: «Και νομίζετε σωτηρίαν την μακροθυμίαν του Κυρίου ημών· καθώς και ο αγαπητός ημών αδελφός Παύλος έγραψε προς εσάς κατά την δοθείσαν εις αυτόν σοφίαν, ως και εν πάσαις ταις επιστολαίς αυτού, λαλών εν αυταίς περί τούτων μεταξύ των οποίων είναι τινά δυσνόητα, τα οποία οι αμαθείς και αστήρικτοι στρεβλόνουσιν, ως και τας λοιπάς γραφάς, προς την ιδίαν αυτών απώλειαν. Σεις λοιπόν, αγαπητοί, προγνωρίζοντες ταύτα, φυλάττεσθε, δια να μη παρασυρθήτε με την πλάνην των ανόμων, και εκπέσητε από τον στηριγμόν σας. Αυξάνεσθε δε εις την χάριν και εις την γνώσιν του Κυρίου ημών και Σωτήρος Ιησού Χριστού. Εις αυτόν έστω η δόξα και νυν και εις ημέραν αιώνος.» Πόσο αληθινά είναι τα λόγια του Χριστού Ιησού: «Αύτη δε είναι η αιώνιος ζωή, το να γνωρίζωσι σε τον μόνον αληθινόν Θεόν, και τον οποίον απέστειλας Ιησούν Χριστόν.»—Ιωάν. 17:3.

25. (α) Εν σχέσει με τις πνευματικές ανάγκες, τι χρειάζεται κάθε άτομο; (β) Πόσο πολύτιμη είναι η θεόπνευστη Γραφή ;

²⁵ Κανείς επάνω στη γη δεν μπορεί να λάβη όλη αυτή τη γνώσι μόνος του. Κάθε άτομο χρειάζεται τον λόγον του Θεού, το πνεύμα του, καθώς επίσης και την οργάνωσί του που αποτελείται από Χριστιανούς διδασκάλους. Μ’ αυτό τον τρόπο, με το να εμμένης σ’ αυτά τα πράγματα, «και σεαυτόν θέλεις σώσει και τους ακούοντάς σε.» (1 Τιμ. 4:16) Αυτό σημαίνει όχι απλώς την ακρόασι του λόγου του Θεού, αλλά και την κατάλληλη ανταπόκρισι σ’ αυτόν. Τούτο περιλαμβάνει μια διακήρυξι της πεποιθήσεώς μας, υποβοήθησι των άλλων να εκτιμήσουν τον λόγον αυτόν όσο κι εμείς. Έχοντας τούτο υπ’ όψιν, δεν αισθάνεσθε μια θέρμη εκτιμήσεως για κείνους τους άνδρες και τις γυναίκες που στοργικά πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι, επισκεπτόμενοι τις κατοικίες όλων των ανθρώπων, αναμφιβόλως επισκεπτόμενοι και το δικό σας σπίτι, ανιδιοτελώς μετέχοντας στο έργο διδασκαλίας που άρχισε με τον Χριστό Ιησού τον Κύριό μας; Γνωρίζετε χωρίς αμφιβολία ότι, «όλη η γραφή είναι θεόπνευστος, και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν προς εκπαίδευσιν την μετά της δικαιοσύνης· δια να ήναι τέλειος ο άνθρωπος του Θεού, ητοιμασμένος εις παν έργον αγαθόν.»—2 Τιμ. 3:16, 17.

26. (α) Με ποιόν είναι όμοιος εκείνος που ακούει τους λόγους του Ιησού και τους εκτελεί; (β) Ποια είναι η εκτίμησίς σας για το έργο διδασκαλίας των μαρτύρων του Ιεχωβά;

²⁶ «Ο αγαθός άνθρωπος εκ του αγαθού θησαυρού της καρδίας αυτού εκφέρει το αγαθόν· . . . διότι εκ του περισσεύματος της καρδίας λαλεί το στόμα αυτού. . . . Πας όστις έρχεται προς εμέ, και ακούει τους λόγους μου, και κάμνει αυτούς, θέλω σας δείξει με ποίον είναι όμοιος· είναι όμοιος με άνθρωπον οικοδομούντα οικίαν, όστις έσκαψε και εβάθυνε, και έβαλε θεμέλιον επί την πέτραν· ότε δε έγεινε πλημμύρα, προσέβαλεν ο ποταμός κατά της οικίας εκείνης, και δεν ηδυνήθη να σαλεύση αυτήν· διότι ήτο καλώς ωκοδομημένη», είπε ο Ιησούς. (Λουκ. 6:45-48, ΜΝΚ) Αφήστε τους μάρτυρας του Ιεχωβά να σας βοηθήσουν να επιδοθήτε στον λόγον του Θεού, και η καρδιά σας θα πλουτισθή αφθόνως.