Μακροθυμία και Υπομονή

 1. Ποιες ευλογίες μπορούν ν’ απολαμβάνουν εκείνοι που βρίσκονται στην κοινωνία Νέου Κόσμου;

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ πηγή δυνάμεως για μακροθυμία και υπομονή είναι ο Ιεχωβά, ο Θεός της αιωνιότητος. Εκείνοι που γίνονται μέρος της Χριστιανικής οργανώσεως του Ιεχωβά, πρέπει να καταβάλουν προσπάθεια να διατηρήσουν τη θέσι των μέσα σ’ αυτήν. Δεν είναι μια επίτιμη θέσις. Απαιτείται υπομονή ώσπου να φερθή κανείς πραγματικά στον νέο κόσμο της δικαιοσύνης. Καθώς αποβλέπει κανείς στον νέο κόσμο, μπορεί ν’ απολαμβάνη τα πνευματικά πλούτη που εκχέει ο Ιεχωβά στον λαό του καθώς το φως της αληθείας γίνεται ολοένα λαμπρότερο. Επιπρόσθετα, μπορεί να έχη συμμετοχή στο μεγάλο έργο της συγκομιδής που ο Ιησούς προσδιώρισε για τον καιρόν αυτόν. Καθώς εκτελεί αυτό το έργο, το πνεύμα του Ιεχωβά θα τον υποστηρίζη. (Ζαχ. 4:6) Το γεγονός ακριβώς ότι τόσο πολλοί άνδρες, γυναίκες και παιδιά προσφέρονται πρόθυμα για να συμμετάσχουν σ’ αυτό το καταπληκτικό διεθνές έργο κηρύγματος αποτελεί ισχυρή απόδειξι της δευτέρας παρουσίας του Χριστού και παρέχει αιτία για υπομονή στη διακονία.

 2. Πώς έδειχναν υπομονή ο Ιησούς και οι μαθηταί του;

² Ο Ιησούς αρχικά ανέλαβε την αρχηγία γι’ αυτή τη μεγάλη δράσι κηρύγματος. Δεν απεθαρρύνθη όταν το πλήθος τον εχλεύασε, λέγοντας: «Δαιμόνιον έχεις»· ή όταν, έπειτα από μια σκληρή διδασκαλία, πολλοί από τους μαθητάς του εστράφησαν προς τα οπίσω στις προηγούμενες κατευθύνσεις των και δεν ήθελαν πια να περιπατούν μαζί του. Οι μαθηταί του επίσης είχαν το ορθό φρόνημα και δεν ετρόμαζαν. Όταν τους ερώτησε: «Μήπως και σεις θέλετε να υπάγητε;» ο Πέτρος απήντησε: «Κύριε, προς τίνα θέλομεν υπάγει; λόγους ζωής αιωνίου έχεις.» (Ιωάν. 7:20· 6:66-68) Με όμοιο τρόπο δεν υπάρχει αιτία για κείνους που μετέχουν στο διακονικό έργο που άρχισε ο Ιησούς ν’ αποθαρρύνωνται όταν μερικοί που έδειξαν ενδιαφέρον και περιεπάτησαν μαζί τους για λίγον καιρό, απομακρύνωνται. (Ιεζ. 33:32) Ο Ιησούς ως τέλειος άνθρωπος μπορούσε να μιλή αποτελεσματικά σε μεγάλα πλήθη και να τους διδάσκη πειστικά. Εχρησιμοποίησε εξεικονίσεις πραγμάτων που εγνώριζαν: πρόβατα και ερίφια, καλλιέργεια της γης, ψάρεμα. Μπορούμε ομοίως να αντλούμε από τα γεγονότα της ημέρας, εκτελώντας ένα όμοιο έργο, μολονότι συνήθως με μικρότερα ακροατήρια. Μπορούμε να επισκεπτώμεθα τους ανθρώπους στα σπίτια των, να τους επανεπισκεπτώμεθα υπομονητικά, να διεξάγωμε Γραφικές μελέτες με οικογενειακούς ομίλους, δείχνοντας τρυφερό ενδιαφέρον για όλους. Θ’ ακολουθήσετε αυτή την ηγεσία που έθεσε ο Ιησούς για τη διακονία του αγρού και έτσι να είσθε Χριστιανός, όχι στο όνομα μόνο, αλλά και στην πράξι;

 3. Ποια πρόσκλησις γίνεται, και ποια είναι η ανταπόκρισις;

³ Ο Ιησούς μίλησε για έναν άνθρωπο που είχε έναν μεγάλον αμπελώνα έτοιμον για τον τρυγητό, ο οποίος εζήτησε από τους δύο γυιούς του να συμμετάσχουν στο έργο. Ο πρώτος γυιός συνεφώνησε να πάη, αλλά δεν επήγε· ενώ ο δεύτερος αρνήθηκε στον πατέρα του, αλλά έπειτα μετενόησε και πήγε. Τώρα είναι ο καιρός του τρυγητού ή θερισμού που προείπε ο Ιησούς, ο δε Ιεχωβά δείχνει μακροθυμία ώσπου να τελειώση το έργο της συγκομιδής. Πολλά άτομα που ισχυρίζονται ότι είναι γυιοί του ουρανίου Πατρός δεν είναι πρόθυμα να κάμουν το έργο που αυτός τους αναθέτει. Πράγματι, ο Ιησούς μιλούσε στους αρχιερείς και στους πρεσβυτέρους επιρροής όταν έλεγε: «Αληθώς σας λέγω, ότι οι τελώναι και αι πόρναι υπάγουσι πρότεροι υμών εις την βασιλείαν του Θεού.» (Ματθ. 21:28-31) Όπως ακριβώς στην εποχή του Ιησού που ειλικρινείς και ταπεινοί άνθρωποι όλων των κοινωνικών στρωμάτων εδέχθησαν το άγγελμα και άρχισαν να συμμετέχουν στη διακονία, έτσι συμβαίνει και σήμερα. Υπάρχουν άνθρωποι που δείχνουν διάθεσι μετανοίας και προθυμία να υπηρετήσουν τον Θεό και πριν ακόμη από την τάξι εκείνων που ισχυρίζονται ότι εκτελούν το έργον του. Ματθ. 23:2, 3.

ΜΑΚΡΟΘΥΜΗ ΥΠΟΜΟΝΗ ΠΑΡΑΓΕΙ ΚΑΡΠΟ

 4. Πώς εξεικόνισε ο Ιησούς την αντίδρασι των ανθρώπων στο άγγελμα;

⁴ Όταν έχη κανείς ενεργό μέρος στην από σπίτι σε σπίτι διακονία, βρίσκει ότι είναι αληθινή η παραβολή του Ιησού στο κατά Λουκάν 8:9-15, ότι υπάρχουν άνθρωποι κάθε είδους, όπως υπάρχουν και πολλά είδη εδαφών, μερικά πετρώδη, μερικά γεμάτα από αγκάθια, μερικά του ορθού είδους, καλά για φύτευμα. Ο Ιησούς εξήγησε: «Ο σπόρος είναι ο λόγος του Θεού· . . . Το δε εις την καλήν γην, ούτοι είναι εκείνοι οίτινες ακούσαντες τον λόγον, κρατούσιν εν καρδία καλή και αγαθή, και καρποφορούσιν εν υπομονή.» Η μακρόθυμη προσωπική βοήθεια είναι αναγκαία εν σχέσει με πολλούς ανθρώπους. Μπορεί να μην κατανοούν τη σπουδαιότητα του αγγέλματος, ή μπορεί να έχουν τη διάνοιά τους γεμάτη από προκαταλήψεις ή παρανοήσεις, ή να είναι ειλικρινώς πεπεισμένοι ότι η πίστις των γονέων των είναι η ορθή. Όταν ο Μάρτυς επιστρέφη για να μιλήση περαιτέρω για τις Γραφικές αλήθειες, ο οικοδεσπότης μπορεί να προσπαθή να τον αποφύγη. Εν τούτοις ο Ιησούς μάς εβεβαίωσε ότι τα πρόβατα θα άκουαν τη φωνή του Κυρίου. Μπορούμε να βοηθήσωμε για να το κάμωμε αυτό δυνατόν, εγκαρτερώντας στη διακονία, δείχνοντας ‘υπομονήν έργου αγαθού’.​—Ρωμ. 2:7.

 5. Πώς εκδηλώνεται υπομονή στην παραγωγή καρπού της Βασιλείας;

⁵ Το περασμένο έτος διεξήχθησαν εβδομαδιίως 646.000 οικιακές Γραφικές μελέτες, και από τα άτομα αυτά εβαπτίσθησαν 69.027 σε όλο τον κόσμο επομένως, απαιτείται πολλή προσπάθεια για ν’ αποκτηθή καρπός. Καθώς ετόνισε ο Ιησούς, μερικοί από τους σπόρους της αληθείας που εφυτεύθησαν ‘πίπτουν παρά την οδόν’. Τότε έρχεται ο Διάβολος και αφαιρεί τον λόγον από τις καρδιές των για να μην πιστεύσουν και σωθούν. Άλλος σπόρος πέφτει σε πετρώδες έδαφος. Ο λόγος του Θεού ακούεται με χαρά, αλλά το άγγελμα δεν ριζώνει βαθιά επειδή το έδαφος είναι πετρώδες· και έτσι πιστεύουν για ένα διάστημα, αλλά όταν έρχεται ο καύσων της εναντιώσεως, αυτοί μαραίνονται και πεθαίνουν. Άλλος σπόρος πέφτει ανάμεσα στ’ αγκάθια, καθώς οι άνθρωποι ακούουν το άγγελμα, αλλά είναι τόσο πολυάσχολοι με τις μέριμνες και τον πλούτο και τις ηδονές αυτού του βίου, και έτσι ο σπόρος συμπνίγεται και δεν φθάνει ποτέ σε ωριμότητα. Χρειάζονται πολλές μελέτες για να βρεθή το ορθό είδος γης με υπομονητικό και πρακτικό ξεκαθάρισμα του εδάφους από ό,τι είναι άκαρπο.

 6. Γιατί δεν πρέπει ν’ αποθαρρυνώμεθα όταν μερικοί απορρίπτουν το άγγελμα;

⁶ Ένας Γάλλος Μάρτυς εκήρυττε επί επτά χρόνια στους συναδέλφους του εργάτας χωρίς αποτελέσματα. Αλλά τελικά μπόρεσε να τακτοποιήση Γραφικές μελέτες με κάποιους απ’ αυτούς και μερικοί έκαμαν καλή πρόοδο στην αλήθεια. Η μακροθυμία του αντημείφθη. Μη γίνεσθε, λοιπόν, ανυπόμονοι στη διακονία επειδή δεν εγίνατε ευμενώς δεκτοί από πολλά άτομα. Δεν άκουαν όλοι ευμενώς τον Ιησούν, και πολλοί που άκουαν με περιέργεια δεν ήθελαν να πιστέψουν στις διδασκαλίες του· το ίδιο, λοιπόν, θα μπορούσε κάλλιστα να αναμένεται και σήμερα. Αν οι άνθρωποι δεν ήθελαν ν’ ακούσουν τον Ιησούν όταν εξηγούσε τις αλήθειες του ουρανίου Πατρός του σ’ αυτούς, τότε γιατί να περιμένωμε ότι θ’ ακούσουν τους δούλους του τώρα; Δεν υπάρχει αιτία να νομίζωμε ότι ο κόσμος θα μεταστραφή και ότι όλοι θα προσέξουν το άγγελμα. Ακόμη δίδεται μια προειδοποίησις όσον αφορά την ημέρα εκδικήσεως του Ιεχωβά ώστε εκείνοι που επιθυμούν ν’ ανταποκριθούν, να μπορέσουν να διαφύγουν την καταστροφή. Το έργο του χωρισμού των προβατοειδών από εκείνους που εκδηλώνουν εριφοειδή διάθεσι προχωρεί σε όλα τα μέρη του κόσμου. Ο τρόπος, με τον οποίον οι άνθρωποι ανταποκρίνονται στο άγγελμα και μεταχειρίζονται τους φορείς του αγγέλματος, είναι εκείνος που καθορίζει τη θέσι των στα δεξιά της ευνοίας ή στα αριστερά της δυσμενείας του Βασιλέως, Χριστού Ιησού. Καθώς αυτός είπε: «Αληθώς σας λέγω, καθ’ όσον δεν εκάμετε εις ένα τούτων των ελαχίστων, ουδέ εις εμέ εκάμετε.» Όταν, λοιπόν, κάποιος απομακρύνη τον αγγελιαφόρον της Βασιλείας με τα λόγια, «Είμαι πολύ απασχολημένος», ή, «Δεν ενδιαφέρομαι», στην πραγματικότητα το λέγει αυτό στον Χριστό, υπέρ του οποίου υπηρετούμε ως πρέσβεις.​—Ματθ. 25:45· 2 Κορ. 5:20.

 7. Πώς μπορούμε να συστήσωμε την αλήθεια σε κάθε είδους ανθρώπους;

⁷ Ένας αντιπρόσωπος του Χριστού θέλει να εκτελή τη διακονία του μ’ έναν τρόπο που μπορεί αργότερα να διανοίξη το δρόμο για ένα μάρτυρα. Ο απόστολος Παύλος έδωσε καλές οδηγίες για τούτο, λέγοντας. «Ο δε δούλος του Κυρίου δεν πρέπει να μάχηται, αλλά να είναι πράος προς πάντας, διδακτικός, ανεξίκακος, διδάσκων μετά πραότητος τους αντιφρονούντας· μήποτε δώση εις αυτούς ο Θεός μετάνοιαν, ώστε να γνωρίσωσι την αλήθειαν, και να ανανήψωσιν εκ της παγίδος του διαβόλου, υπό του οποίου είναι πεπαγιδευμένοι εις το θέλημα εκείνου.» (2 Τιμ. 2:24-26) Μερικοί από εκείνους που στην αρχή εναντιώνονται πολύ στο άγγελμα, το κάνουν αυτό λόγω της ειλικρινούς των πίστεως σε ό,τι είχαν προηγουμένως διδαχθή, όπως συνέβη και στην περίπτωσι του εκ Ταρσού Σαούλ. Αυτός επέφερε μεγάλον διωγμό εναντίον των πρώτων Χριστιανών λόγω του κακώς κατευθυνομένου ζήλου του, αλλά όταν εδέχθη τον Χριστιανικό τρόπο ζωής, εβάστασε το μέγιστο βάρος της εναντιώσεως κατά της Χριστιανοσύνης. Καθώς έγραψε: «Εν παντί συνιστώντες εαυτούς ως υπηρέται Θεού, εν υπομονή πολλή, εν θλίψεσιν, εν ανάγκαις, εν στενοχωρίαις, εν ραβδισμοίς, εν φυλακαίς, εν ακαταστασίαις, εν κόποις, εν αγρυπνίαις, εν νηστείαις.»​—2 Κορ. 6:4-10.

 8. Πώς πρέπει ν’ αντανακλά η ζωή μας την αλήθεια;

⁸ Μπορεί να μην έχετε δοκιμάσει προσωπικώς τέτοια δριμεία εναντίωσι λόγω της Χριστιανικής σας πορείας διαγωγής, αλλά κάθε αφιερωμένος Χριστιανός μπορεί να συστήση τον εαυτό του ως διάκονον του Θεού με τους τρόπους που ο Παύλος ανέφερε καθώς συνέχισε, λέγοντας: «Εν καθαρότητι, εν γνώσει, εν μακροθυμία, εν χρηστότητι, εν πνεύματι αγίω, εν εγάπη ανυποκρίτω· εν λόγω αληθείας, εν δυνάμει Θεού· δια των όπλων της δικαιοσύνης των δεξιών και αριστερών· δια δόξης και ατιμίας, δια δυσφημίας και ευφημίας . . . ως λυπούμενοι, πάντοτε όμως χαίροντες· ως πτωχοί, πολλούς όμως πλουτίζοντες· ως μηδέν έχοντες, και τα πάντα κατέχοντες.» Ο Παύλος έδειξε ότι είχε καλή ισορροπία και μια λεπτή εκτίμησι της αληθείας. Δεν άφησε τίποτε να τον αποθαρρύνη, αλλά έθεσε την υπηρεσία του Ιεχωβά πρώτη. Μπορούσε να είναι μακρόθυμος παρά τους ραβδισμούς, τη φυλάκισι και την εναντίωσι επειδή εγνώριζε ότι η πορεία του θα είχε την ευλογία του Ιεχωβά.

ΕΓΚΑΡΤΕΡΗΣΙΣ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΕΝΑΝΤΙΩΣΙ

 9. Ποια είναι η καλύτερη πορεία που πρέπει ν’ ακολουθήσωμε όταν αντιμετωπίζωμε οικογενειακή εναντίωσι;

⁹ Ίσως η πιο μεγάλη σας εναντίωσις προέρχεται από εκείνους που είναι κοντά σας. Ένας που εκτιμά τη μακροθυμία και την υπομονή που έδειξε ο Ιεχωβά προς το ανθρώπινο γένος, πρέπει ασφαλώς να εκδηλώση τις ίδιες ιδιότητες μακροθυμίας, αγαθότητος και υπομονής στη συμπεριφορά του προς άλλους και ιδιαίτερα προς την οικογένειά του, έστω και αν εναντιώνωνται στην αλήθεια. Μακροθυμία και μια στοργιική συμπεριφορά μπορεί να βοηθήσουν τους εναντιουμένους να δεχθούν εν καιρώ την αλήθεια. Το να γίνωμε ανυπόμονοι με το άλλο άτομο θα κάμη μόνο το χάσμα ευρύτερο. Αν μέλη της οικογενείας εναντιώνωνται επίμονα σ’ ένα Χριστιανό στη λατρεία του καθώς παρακολουθεί τις συναθροίσεις και συμμετέχει στην υπηρεσία, αυτός είναι δυνατόν να φθείρη αυτή την εναντίωσι, όχι με το να παραιτηθή, αλλά με το να θέση υπομονητικά τα συμφέροντα της Βασιλείας πρώτα. Καθώς είπε ο Ιησούς: «Ο δε υπομείνας έως τέλους, ούτος θέλει σωθή.» (Ματθ. 10:22, 34-39) Πάλι μας λέγεται: «Εάν όμως αγαθοποιούντες και πάσχοντες υπομένητε, τούτο είναι χάρις παρά τω Θεώ.» (1 Πέτρ. 2:20) Έπειτα από ένα διάστημα οι εναντιούμενοι, οποιοιδήποτε και αν είναι, θα δουν ότι τίποτε δεν θα σας αποθαρρύνη ούτε θα υπερνικήση την υπομονή σας, και θα σας εκτιμήσουν για τη στάσι σας.

10, 11. (α) Ποια συμβουλή έδωσαν ο Πέτρος και ο Παύλος για τη Χριστιανική διαγωγή; (β) Πώς μπορεί ν’ ανταμειφθή η σταθερότης του Χριστιανού;

¹⁰ Ίσως το πρόβλημα να είναι τόσο μεγάλο, ώστε δεν μπορείτε ούτε καν να μιλήσετε για την αλήθεια με άλλους στην οικογένειά σας· αρνούνται ν’ ακούσουν. Ακόμη και τότε μπορεί να κερδηθούν χωρίς λόγο με καλή διαγωγή μαζί με βαθύν σεβασμό. (1 Πέτρ. 3:1, 2) Μια τέτοια πορεία ενεργείας είναι προωρισμένη να κάμη καλή εντύπωσι. Ένας Χριστιανός δεν πρέπει ν’ ανταποδίδη με τον τρόπο του παλαιού κόσμου, με τα ίδια λόγια, με περιφρονητικές ενέργειες και έλλειψι σεβασμού για την άποψι των άλλων. Μάλλον, καθώς είπε ο Παύλος: «Ζήτει . . . δικαιοσύνην, ευσέβειαν, πίστιν, αγάπην, υπομονήν, πραότητα.» (1 Τιμ. 6:11) Όταν ένας σύζυγος λέγη ότι η Χριστιανή σύζυγός του δεν μπορεί να μετέχη στη διακονία ή να παρακολουθή συναθροίσεις, η σύζυγος γνωρίζει ότι έχει ένα σοβαρό πρόβλημα, επειδή υποσχέθηκε με αφιέρωσι να πράττη το θέλημα του Ιεχωβά. Δεν θέλει να εναντιωθή στον άνδρα της, και όμως θέλει να παραμείνη αληθινή στον Δημιουργό της. Το εδάφιο την νουθετεί: «Αγωνίζου τον καλόν αγώνα της πίστεως, κράτει την αιώνιον ζωήν, εις την οποίαν και προσεκλήθης, και ωμολόγησας την καλήν ομολογίαν ενώπιον πολλών μαρτύρων.» Γνωρίζει ότι ο σύζυγός της δεν μπορεί να της δώση ζωή, αλλά μπορεί να συμβή ώστε, εξακολουθώντας σταθερά στην αλήθεια η ίδια, να τον κερδίση τελικά στο να δεχθή τον λόγον του Θεού. Θα δείξη όμως η σύζυγος ευσέβεια και υπομονή και θα κάμη τη δημοσία αυτή ομολογία; Τούτο ακριβώς θέλει ο Θεός. Αυτή δεν μπορεί να εγκαταλείψη την πίστι της αν θέλη ζωή· δείχνει, λοιπόν, την αγάπη της για τον σύζυγό της, αλλά εξακολουθεί να εκτελή την ευχή της αφιερώσεώς της στον Ιεχωβά.​—1 Τιμ. 6:12.

¹¹ Ένας Μάρτυς, που πρωτάκουσε για την αλήθεια πριν από είκοσι οκτώ χρόνια περίπου, συνήντησε σταθερή εναντίωσι από τη σύζυγό του και τους συγγενείς του. Έκαναν προσευχές γι’ αυτόν και άναβαν κεριά. Όταν εφυλακίσθη εξαιτίας της διακονίας του, είπαν ότι αυτό του εχρειάζετο. Η σύζυγός του επηρέασε τα τέκνα των να μην προσέχουν τις διδασκαλίες του πατέρα. Παρ’ όλα αυτά, αυτός κατέδειξε ότι ήταν ένας στοργικός γονεύς και ένας σταθερός προμηθευτής όπως πρέπει να είναι ένας Χριστιανός πατέρας, και ενέμεινε στερεά στην αλήθεια. Τελικά έπειτα από όλα αυτά τα χρόνια, ένα άρθρο του Ξύπνα! για τη σπουδαιότητα της θρησκείας στην οικογενειακή ζωή έκαμε τόσο βαθιά εντύπωσι ώστε η σύζυγος εζήτησε να έχη μια Γραφική μελέτη με τους μάρτυρας του Ιεχωβά. Τώρα δέχεται την αλήθεια μαζί με τον σύζυγό της και εβαπτίσθη, χαίρουν δε και οι δύο να είναι στενώτερα ενωμένοι παρά ποτέ με τον λόγον του Θεού.

12. Πώς ο Ιώβ είναι ένα καλό παράδειγμα υπομονής;

¹² Υπάρχουν πολλά Βιβλικά παραδείγματα που δείχνουν επίσης την ευλογία που προέρχεται από μακρόθυμη υπομονή. Ο Ιώβ είχε ένα όμοιο πρόβλημα. Αρρώστησε και υπέστη την απώλεια της οικογενείας του και της περιουσίας του. Οι φίλοι του εστράφησαν εναντίον του, λέγοντάς του ότι ασφαλώς είχε κάμει κάτι κακό και ότι ο Θεός τον τιμωρούσε. Η σύζυγός του τού έδωσε ανόητη συμβουλή, λέγοντάς του να καταρασθή τον Θεό και να πεθάνη. Αλλ’ αυτός ενέμεινε στην πίστι του αποφασιστικά, έτσι ώστε η μακρόθυμη υπομονή του Ιώβ είναι παροιμιώδης. Στην επιστολή του Ιακώβου 5:10, 11 (ΜΝΚ) μας λέγεται: «Λάβετε, αδελφοί μου, παράδειγμα της κακοπαθείας και της μακροθυμίας τους προφήτας, οίτινες ελάλησαν εν τω ονόματι του Ιεχωβά. Ιδού, μακαρίζομεν τους υπομένοντας· ηκούσατε την υπομονήν του Ιώβ, και είδετε το τέλος του Ιεχωβά, ότι είναι πολυεύσπλαγχνος ο Ιεχωβά και οικτίρμων.» Επομένως, αν νομίζετε ότι έχετε προβλήματα, παρατηρήστε από τι πέρασε ο Ιώβ και έπειτα εξασκήστε μακροθυμία για να λάβετε και σεις επίσης ευλογία για τον εαυτό σας και για την οικογένειά σας όπως και ο Ιώβ. Μπορείτε να είσθε βέβαιος ότι ο Ιεχωβά δεν θα επιτρέψη να πειρασθήτε ή δοκιμασθήτε πέρα από ό,τι μπορείτε να υποφέρετε, αλλά ότι θα κερδήσετε με το να μην παραιτηθήτε.​—1 Κορ. 10:13.

ΥΠΟΜΕΝΟΝΤΑΣ ΜΑΚΡΟΘΥΜΑ ΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

13. Πώς μπορούν οι Ισραηλίται να είναι ένα προειδοποιητικό παράδειγμα για μας τώρα;

¹³ Όταν ένα άτομο δέχεται την αλήθεια από τον λόγον του Θεού και αρχίζη να συνδέεται με την κοινωνία Νέου Κόσμου, βρίσκεται σε μια θέσι όμοια με τη θέσι των Ισραηλιτών πριν από χιλιάδες χρόνια αφού εγκατέλειψαν την Αίγυπτο και ξεκίνησαν στην πορεία των για τη γη της Επαγγελίας. Ομοίως οι άνθρωποι καλής θελήσεως σήμερα αφήνουν πίσω των το σύστημα πραγμάτων του παλαιού κόσμου και τον τρόπο της διαβιώσεώς του και θέτουν ως σκοπό των τον νέο κόσμο της δικαιοσύνης. Είναι σπουδαίο, εν τούτοις, να μην αποθαρρύνωνται και γίνωνται ανυπόμονοι επειδή ο δρόμος φαίνεται μακρός ή σκληρός. Αμέσως μόλις εγκατέλειψαν την Αίγυπτο οι Ισραηλίται άρχισαν να παραπονούνται. Ολόκληρη η συναγωγή άρχισε να γογγύζη εναντίον του Μωυσέως και του Ααρών, λέγοντας: «Εξηγάγετε ημάς εις την έρημον ταύτην, δια να θανατώσητε με την πείναν πάσαν την συναγωγήν ταύτην.» (Έξοδ. 16:2, 3) Ελησμόνησαν ότι ο Ιεχωβά ήταν εκείνος που τους ωδηγούσε με μια νεφέλη την ημέρα και μια στήλη πυρός τη νύχτα. Ο Ιεχωβά ήταν εκείνος που θα προνοούσε γι’ αυτούς, όπως το έδειξε σύντομα φέρνοντάς τους μάννα καθώς και ορτύκια για να φάγουν. Κατόπιν παρεπονέθησαν για ανεπαρκές νερό, αλλά ο Μωυσής τους επέπληξε με τα εξής λόγια: «Δια τι πειράζετε τον Ιεχωβά;» Ο Ιεχωβά δεν επρόκειτο ν’ αφήση τον λαό του να πεθάνη από δίψα προμήθευσέ νερό γι’ αυτούς στη Μεριβά. Έπειτα από όλα αυτά, όταν έστειλαν κάποιους από τους ανθρώπους των να κατασκοπεύσουν τη γη που επρόκειτο να καταλάβουν, εφοβήθησαν τους κατοίκους εξαιτίας της αναφοράς των κατασκόπων. Παρεπονέθησαν: «Δια τι μας έφερεν ο Ιεχωβά εις την γην ταύτην να πέσωμεν δια μαχαίρας; . . . Ας κάμωμεν αρχηγόν, και ας επιστρέψωμεν εις την Αίγυπτον.» Επειδή έτσι τελικά επέδειξαν έλλειψι πίστεως στον Ιεχωβά και στην ικανότητά του να τους οδηγήση και να τους προστατεύση, κατεδικάσθησαν να περιπλανώνται επί σαράντα χρόνια στην έρημο προτού μπουν τα παιδιά τους στη Γη της Επαγγελίας.​—Έξοδ. 17:2, 3, ΜΝΚ· Αριθμ. 14:3, 4, ΜΝΚ.

14. Πώς ο Χριστός υπηρετεί ως ο Μεγαλύτερος Μωυσής;

¹⁴ Σήμερα ακολουθούμε την ηγεσία του Χριστού Ιησού, του Μεγαλυτέρου Μωυσέως. Αυτός μας εφοδιάζει αφθόνως με πνευματική τροφή και με τα ύδατα της αληθείας στο μέσον μιας καψαλισμένης γης. Μας προστατεύει από όλη την εναντίωσι που ο Σατανάς και οι ορδές του μπορούν να επιφέρουν σ’ εμάς. Δεν θέλομε να δείξωμε τώρα την ίδια έλλειψι πίστεως και εκτιμήσεως που πολλοί από τους Ισραηλίτας έδειξαν, με το να γίνωμε ανυπόμονοι με τον Ιεχωβά και τις προμήθειές του ή με το δρομολόγιο της εκτελέσεως των σκοπών του. Θα κάμωμε καλά, αντιθέτως, να εξετάσωμε την επαγγελία που βρίσκεται στον Ψαλμό 37:7, 9 (ΜΝΚ): «Αναπαύου επί τον Ιεχωβά, και πρόσμενε αυτόν . . . Διότι οι πονηρευόμενοι θέλουσιν εξολοθρευθή· οι δε προσμένοντες τον Ιεχωβά, ούτοι θέλουσι κληρονομήσει την γην.»

15. Ποιο ήταν το άγγελμα προς την εκκλησία της Εφέσου, και πώς αυτό εφαρμόζεται τώρα;

¹⁵ Συμβουλή να συνεχίση με πλήρη πίστι και ζήλο εδόθη επίσης στην πρώτη Χριστιανική εκκλησία της Εφέσου: «Εξεύρω τα έργα σου, και τον κόπον σου, και την υπομονήν σου, και ότι δεν δύνασαι να υποφέρης τους κακούς . . . Και έχεις υπομονήν, και δια το όνομά μου εκοπίασας, και δεν απέκαμες. Πλην έχω τι κατά σου, διότι την αγάπην σου την πρώτην αφήκας.» Αυτό πρέπει να ετάραξε τους αδελφούς στην Έφεσο. Είχαν εργασθή σκληρά και είχαν δείξει υπομονή, αλλά τους έλλειπε ωστόσο ο ίδιος ζήλος και η έντονη αγάπη και ο ενθουσιασμός που είχαν στην αρχή για την αλήθεια. Σήμερα, αν και μπορεί να υπήρξατε δραστήριος επί πολλά χρόνια στην υπηρεσία, δεν πρέπει ν’ αφήσετε να ψυχρανθή ο ζήλος και η χαρά που είχατε στην αρχή, αλλά πρέπει να εργασθήτε να τα κρατήσετε ζωντανά ως τη δύναμι που ωθεί τη ζωή σας. (Αποκάλ. 2:2-4) Ο Ιησούς προεγνώρισε ότι το πρόβλημα αυτό θα υπήρχε σήμερα και ετόνισε ότι η αγάπη των πολλών θα εψυχραίνετο. Αλλ’ αν είμεθα ισχυροί στην πίστι, συνερχόμενοι τακτικά με την εκκλησία και δραστήριοι στην υπηρεσία του Ιεχωβά, αυτό δεν θα συμβή σ’ εμάς. Αντί τούτου πρέπει να συνεχίσωμε μια ισορροπημένη πορεία ζωής, θέτοντας τα συμφέροντα του Ιεχωβά πρώτα και κρατώντας τη Βασιλεία ως τον σκοπό μας.

16. Γιατί μπορεί ν’ αναμένεται από ένα Χριστιανό εναντίωσις, αλλά τι πρέπει να κάμη;

¹⁶ Μια ιδιότης στενά συνδεδεμένη προς τη μακροθυμία είναι η υπομονή, η οποία λαμβάνει αποφασιστική στάσι υπέρ της αληθείας, μη υποχωρώντας κάτω από ταλαιπωρία ή διωγμό. Ο Ιησούς προειδοποίησε ότι θα υπήρχε μεγάλη εναντίωσις προς την αλήθεια, λέγοντας: «Εάν ήσθε εκ του κόσμου, ο κόσμος ήθελεν αγαπά το ιδικόν του· επειδή όμως δεν είσθε εκ του κόσμου, αλλ’ εγώ σας εξέλεξα εκ του κόσμου, δια τούτο σας μισεί ο κόσμος. Ενθυμείσθε τον λόγον, τον οποίον εγώ είπον προς εσάς, Δεν είναι δούλος μεγαλήτερος του κυρίου αυτού. Εάν εμέ εδίωξαν, και σας θέλουσι διώξει.» (Ιωάν. 15:19, 20) Ένας δραστήριος Χριστιανός μπορεί να περιμένη εναντίωσι στη διακονία του, αλλά πρέπει να συνεχίση πιστά παρά τούτο, επειδή η υπομονή τώρα θα σημαίνη μέλλουσα ζωή στον νέο κόσμο. Κανείς δεν μπορεί να τρέξη τον μισό μόνο δρόμο στην πορεία της ζωής και να περιμένη να λάβη το βραβείο· πρέπει να τρέξη ολόκληρο τον δρόμο. Ο Παύλος το ετόνισε αυτό στην προς Εβραίους επιστολή 10:36, λέγοντας: «Έχετε χρείαν υπομονής, δια να κάμητε το θέλημα του Θεού, και να λάβητε την επαγγελίαν.» «Λοιπόν και ημείς, περικυκλωμένοι όντες υπό τοσούτου νέφους μαρτύρων, ας απορρίψωμεν παν βάρος και την ευκόλως εμπεριπλέκουσαν ημάς αμαρτίαν, και ας τρέχωμεν μεθ’ υπομονής τον προκείμενον εις ημάς αγώνα.» (Εβρ. 12:1) Ποτέ μην προσκόπτοντας λόγω ελλείψεως πίστεως, αλλά συνεχίζοντας επίμονα ως το τέλος, ο Χριστιανός θα είναι ικανός να τρέξη αυτόν τον αγώνα της υπομονής με τη βοήθεια του Ιεχωβά.

17. Ποιον διωγμό για την αλήθεια αντιμετώπισαν μερικοί, αλλά τι παράγει αυτός;

¹⁷ Σε περασμένα χρόνια και έως τώρα πολλοί αδελφοί εξακολούθησαν να είναι πιστοί κάτω από δριμύν διωγμό. Δύο αδελφοί βρίσκονται ακόμη και τώρα στη φυλακή για δήθεν «αντεπαναστατική δράσι» σε μια χώρα, απλώς επειδή συνέχισαν τη διακονική των δράσι, φέροντας την ελπίδα της Βασιλείας υπό την προσοχή των ανθρώπων, καλής θελήσεως. Σε μια άλλη χώρα ένας αδελφός που είχε αναλάβει την ηγεσία στη Χριστιανική δράσι των μαρτύρων του Ιεχωβά επί πολλά χρόνια, υπέστη πολλά για την αλήθεια. Εφυλακίσθη υπό ένα καθεστώς και έπειτα απήλαυσε μια περίοδο ελευθερίας, στη διάρκεια της οποίας προώθησε τη διακονία. Επροδόθη τώρα από έναν στον οποίον είχε εμπιστοσύνη και πάλι έχει φυλακισθή. Εν τούτοις, τέτοιους πιστούς Χριστιανούς, ακόμη και η απειλή του θανάτου δεν τους απομακρύνει από τη λατρεία των προς τον Ιεχωβά. Τα λόγια του Παύλου δίνουν ισχυρή ενθάρρυνσι: «Αλλά και καυχώμεθα εις τας θλίψεις γινώσκοντες ότι η θλίψις εργάζεται υπομονήν, η δε υπομονή δοκιμήν, η δε δοκιμή ελπίδα, η δε ελπίς δεν καταισχύνει, διότι η αγάπη του Θεού είναι εκκεχυμένη εν ταις καρδίαις ημών δια πνεύματος αγίου του δοθέντος εις ημάς.» (Ρωμ. 5:3-5· Ιάκ. 1:2, 3) Ολόγυρα στον κόσμο οι αδελφοί υπέμειναν πολλά, είτε σε αφθονία είτε σε έλλειψι, σε διωγμό ή σε ειρήνη. Αλλά είτε σε καλούς καιρούς είτε σε δυσκόλους καιρούς, γνωρίζουν ότι η χαρά τους και η ευτυχία τους προέρχεται από γεμάτη ζήλο δράσι στην υπηρεσία της Βασιλείας.​—Φιλιππησ. 4:11-13.

18. Πώς πρέπει να ενεργήσωμε σύμφωνα με τη γνώσι της αληθείας που έχομε;

¹⁸ Αυτοί δεν θέλουν να θάψουν τα τάλαντά των της Βασιλείας με το ν’ αρνούνται να ενεργήσουν σύμφωνα με τη γνώσι της αληθείας που τους έχει δοθή, αλλ’ αντιθέτως τα χρησιμοποιούν διαρκώς, φυτεύοντας, ποτίζοντας και καλλιεργώντας στις καρδιές άλλων την ίδια ελπίδα που αυτοί απολαμβάνουν. Οι δούλοι στην παραβολή του Ιησού εγνώριζαν ότι ο κύριος ήθελε να χρησιμοποιήσουν τα τάλαντα, να δείξουν αύξησι, όχι να θάψουν εκείνο που τους ήταν εμπιστευμένο, με το να μη το χρησιμοποιούν. Έτσι και σήμερα, θέλομε να συνεχίσωμε δραστήρια το έργο του θερισμού και όχι να συλληφθούμε απροετοίμαστοι σαν ψευδείς ποιμένες που γίνονται γεωργοί την τελευταία στιγμή για να διαφύγουν τη μομφή που επέρχεται σ’ αυτούς ως αποτέλεσμα των πολλών ετών που εκήρυτταν ψεύδη χάριν μισθού. (Ματθ. 25:14-30· Ζαχ. 13:4-6· Μιχ. 3:11) Οι δούλοι του Ιεχωβά θέλουν να είναι ικανοί να δείξουν ότι υπήρξαν δραστήριοι στον αμπελώνα, εργαζόμενοι στον αγρό υπό την διεύθυνσι του Ιεχωβά, συμμετέχοντας στο μεγάλο έργο της συγκομιδής. Δεν θέλουν ν’ αποσυρθούν τώρα ενόσω ο θερισμός είναι σε πλήρη κίνησι, αλλά μάλλον να συνεχίσουν υπομονητικά ώσπου ο Ιεχωβά να ειπή αρκεί.​—Ησ. 6:11· 2 Θεσ. 1:4, 5· 2 Πέτρ. 1:6.

19. Τι θα μας φυλάξη από το να είμεθα αδρανείς ή άκαρποι, και γιατί πρέπει να είμεθα μακρόθυμοι και να υπομένωμε;

¹⁹ Και σεις, επίσης, μπορείτε να συμμετάσχετε σ’ αυτό το έργο της συγκομιδής. Αν προσθέσετε στην πίστι σας αρετή, γνώσι και υπομονή, τότε τίποτε δεν μπορεί να σας εμποδίση από το να είσθε δραστήριος και καρποφόρος καθώς χρησιμοποιείτε την ακριβή γνώσι που ελάβατε. Αν έχετε εξακολουθήσει υπομονητικά επί πολλά χρόνια να προάγετε τα συμφέροντα του Νέου Κόσμου, τότε κρατείτε σταθερά τα προνόμια της υπηρεσίας που έχετε, για να μη σας πάρη κανείς τον στέφανον της ζωής. (2 Πέτρ. 1:5-8· Αποκάλ. 3:10, 11) Μπορούμε να είμεθα μακρόθυμοι, επειδή έχομε τον καιρό με το μέρος μας. Αλλ’ ο καιρός παρέρχεται για το σύστημα του παλαιού κόσμου. Ο Σατανάς γνωρίζει ότι έχει μόνο ένα σύντομο χρονικό διάστημα. Ένα μέρος μόνον αυτής της γενεάς είναι εκείνο που θ’ απομείνη· υπομένετε, λοιπόν, μακρόθυμα ως το τέλος για σωτηρία. Εξακολουθήστε να κηρύττετε ώσπου ο Ιεχωβά να ειπή ότι ο θερισμός συνεπληρώθη και να φέρη τέλος στον παλαιό κόσμο με την καταστροφή του Αρμαγεδδώνος. Θυμηθήτε ότι «ο . . . υπομείνας έως τέλους, ούτος θέλει σωθή.»​—Ματθ. 24:13· 2 Θεσ. 3:5.